Κυριακή 12 Γενάρη. Αναφορικά με το άρθρο του κ. Βασίλη Νέδου στο φύλλο της Κυριακής (5/1/2020), με τίτλο «Ανησυχία στην Αθήνα για την κλιμάκωση ΗΠΑ-Ιράν» και συγκεκριμένα τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα θα έχει κάποια συμμετοχή σε ενδεχόμενη αμερικανική επέμβαση κατά του Ιράν, θα θέλαμε να παραθέσουμε τα παρακάτω:
Λαμβάνοντας υπόψη τις φιλικές παραδοσιακές σχέσεις των δύο χωρών Ιράν και Ελλάδος και την απουσία οποιασδήποτε διαφοράς και έντασης μεταξύ τους στους τελευταίους αιώνες, πιστεύουμε ότι η τοποθέτηση αυτή δεν μπορεί να είναι επίσημη θέση της κυβέρνησης της Ελλάδος και οι φιλικές και ιστορικές μας σχέσεις θα συνεχιστούν και στο μέλλον.
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει δηλώσει πολλές φορές ότι επιθυμεί φιλικές και ισότιμες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά δεν πρόκειται να μείνει αδιάφορη και με σταυρωμένα χέρια απέναντι σε οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια κατά της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Είναι προφανές ότι η Τεχεράνη θα σταθεί ηρωϊκά απέναντι σε οποιαδήποτε παραβίαση και προσπάθεια επιβολής πολέμου και θα δώσει αποφασιστική απάντηση.
Αυτά γράφει η επιστολή του γραφείου τύπου της ιρανικής πρεσβείας στην Αθήνα προς την καθεστωτική «καθημερινή» που δημοσιεύτηκε χτες. Για να τελειώσει με την εξής παράγραφο:
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση επιβολής πολέμου κατά της χώρας από την Αμερική, η διάθεση βάσεων από οποιανδήποτε χώρα στον αμερικανικό εισβολέα θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια και το Ιράν διατηρεί το δικαίωμα να απαντήσει με σαφή και αποφασιστικό τρόπο.
Σωστά τα λέει το γραφείο τύπου της ιρανικής πρεσβείας: οι αμερικανικές βάσεις στην ελλάδα και οπουδήποτε αλλού είναι μέρος των επιθετικών / πολεμικών ενεργειών της Ουάσιγκτον, και όχι «κάτι άλλο». Ήταν τέτοιες και στη διάρκεια της εισβολής και της κατοχής του ιράκ· και παραμένουν τέτοιες.
Η προειδοποίηση του γραφείου τύπου είναι μια δήλωση στο κατώτερο διπλωματικό επίπεδο. Ωστόσο αφορά το άρθρο ενός απ’ τους «ενσωματωμένους» στο υπ.αμ. δημοσιογράφους. Αν επρόκειτο για κείμενο υπουργού θα απαντούσε (το λιγότερο) ο πρεσβευτής· ή και το ίδιο το ιρανικό καθεστώς.
Έχουμε, λοιπόν, μια πολύ καθαρή απόδειξη του γεγονότος ότι οι συμμαχίες των ντόπιων αφεντικών και των κάθε είδους λακέδων τους μας σέρνουν απ’ το μανίκι βαθύτερα στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Διότι είναι σαφές ότι το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αμερικανικές αποφάσεις και επιλογές. Εκείνο που μπορούν αλλά δεν θέλουν να κάνουν είναι να απαγορεύσουν την χρήση των βάσεων για τις αμερικανικές επιθέσεις. Αν, όμως, αυτές οι βάσεις δεν επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν με βέτο των ελληνικών αφεντικών, γιατί να υπογράφει και να ξαναϋπογράφει «συμμαχικές συμφωνίες» το ψοφιοκουναβιστάν;
Ερώτηση: έχει κανείς ψευδαισθήσεις; Απάντηση: οι πάντες (σχεδόν).