Δευτέρα 6 Γενάρη. Εκτός απ’ τους σφουγγοκωλάριους είναι κι άλλοι που ασχολούνται με χάρτες και την (πολιτική) γεωγραφία του καπιταλισμού. Αν θέλετε, λοιπόν, μια απόδειξη του γιατί τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσουν τον «αδύναμο κρίκο» να σπάσει (το αντίθετο: η συμμαχία τους μαζί του επιλέχτηκε σε συνθήκες «κακοκαιρίας»…) και γιατί βρέθηκαν να κάνουν κοινές ασκήσεις με το ναυτικό των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», ιδού: το λιμάνι Gwadar.
Τα πακιστανο-ιρανικά σύνορα βρίσκονται μόλις 120 χιλιόμετρα στα δυτικά του. Θεωρείται το «διαμάντι» της σινο-πακιστανικής συμμαχίας, καθώς είναι η άκρη του «πακιστανικού διαδρόμου» των δρόμων του μεταξιού. Χρηματοδοτήθηκε και κατασκευάστηκε απ’ το Πεκίνο, και εγκαινιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι. Λειτουργεί δηλαδή. Δεν είναι «σχέδιο»…
Αν αυτά δεν σας λένε κάτι, τα επόμενα θα σας πουν. Πριν την κατασκευή του Gwadar, τα κινεζικά εμπορεύματα που προορίζονται για την αφρική και την ευρώπη (και η ανάποδη διαδρομή) έπρεπε να πλεύσουν κάνοντας τον γύρο της νοτιοανατολικής ασίας, για να περάσουν απ’ τα στενά της Malacca, και να συνεχίσουν προς τα δυτικά, στον ινδικό ωκεανό, κλπ. Είναι μια εντελώς θαλάσσια διαδρομή που θα μπορούσαν κάποιοι ανταγωνιστές (υπάρχουν και τέτοιοι;) να την χαλάσουν κάπου… Μετά την κατασκευή του Gwadar τα ίδια εμπορεύματα μεταφέρονται χερσαία απ’ τη νότια κίνα μέσω πακιστάν για να φορτωθούν εκεί· «στα μούτρα» του κόλπου του ομάν. Αυτό είναι τεράστιο κέρδος και σε χρόνο (μεταφοράς), και σε κόστη· και, φυσικά, σε προφύλαξη απέναντι στους ανταγωνιστές (αν υπάρχουν τέτοιοι… Πάντως οι έλληνες εφοπλιστές σίγουρα θυμώνουν με τέτοια κόλπα… Χάνουν σημαντικό «μεταφορικό έργο»… ).
Επειδή, δε, ο κινεζικός καπιταλισμός είναι large, δεν έφτιαξε μόνο αυτό το στρατηγικής σημασίας λιμάνι στην Gwadar. Έφτιαξε σχολεία, νοσοκομεία, εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, νέα ηλεκτρικά δίκτυα (πριν η Gwadar ήταν ψαροχώρι…)· ενώ έχει ξεκινήσει την κατασκευή διάφορων υποδομών (από εργοστάσια συναρμολόγησης μέχρι …) σ’ όλο τον «διάδρομο», στην πακιστανική επικράτεια, από βορρά προς νότο. Θα φτιάξει, φυσικά, και μια δεκάδα «ειδικές οικονομικές ζώνες» – αν αυτό σας λέει κάτι για την εκμετάλλευση της εργασίας…
Για ποιον λόγο, λοιπόν, το Πεκίνο θα άφηνε την «τύχη» αυτού του giga-project στις ορέξεις των αμερικάνων και των συμμάχων τους; Για ποιον λόγο θα έκανε τόσα έξοδα για να τους παρακάμψει στη νοτιοανατολική ασία; Μόνο για να τους ξαναβρεί μπροστά του, μερακλωμένους μάλιστα, να πολιορκούν το ιράν;