Year: 2019

Στ’ άρματα!

Σάββατο 27 Ιούλη. Το αμερικανικό κράτος ψάχνει «εθελοντές» (για κατάταξη…) Και σκέφεται να κατεβάσει το όριο ηλικίας ψήφου στα 16 για να νομιμοποιείται να ρίξει πίσω τους τους στρατολόγους του. Τα 16 είναι ηλικία σχολείου ακόμα, αλλά … Δεν παίρνεις από γράμματα; Πάρε τ’ άρματα! Θα βγάζεις λεφτά και, επιτέλους, θα σκοτώνεις κανονικά· όχι όπως στα video games…

Κάτι έρευνες που δείχνουν ότι οι πρωτοκοσμικοί ενηλικιώνονται πλέον στα 30 (καθόλου παράξενο!…) ίσως αποενοχοποιούν το κατέβασμα του ορίου ηλικίας για επαγγελματίες δολοφόνους: αν είναι να περιμένουμε να μεγαλώσουν και να το σκέφτονται και να το ξανασκέφτονται πριν πατήσουν την σκανδάλη ή το “fire” κάποιου control, πάει η αυτοκρατορία…

Πως το λέμε αυτό; Τουρμπομιλιταρισμό ίσως;

Δικέφαλα κοτόπουλα

Παρασκευή 26 Ιούλη. Χαριτωμένο μεν, αλλά συγγνώμη: αυτά δεν είναι αστεία. Δεν είναι καθόλου αστεία!

Σε χτεσινή ομιλία του ψόφιου κουναβιού πίσω του, στο φόντο, δεν υπήρχε το γνωστό αμερικανικό σήμα με τον αετό που κρατάει βέλη αλλά ένα παραποιημένο, με δικέφαλο αετό, που κρατάει στο ένα πόδι μπαστούνια του γκολφ και στο άλλο χαρτονομίσματα. Το τραγικότερο για την άλλοτε μόνη υπερδύναμη; Δεν το πήρε χαμπάρι κανένας. Ούτε η ασφάλεια του ψόφιου κουναβιού, ούτε το κοινό που τον παρακολουθούσε να μιλάει ανάμεσα στους δικέφαλους αετούς… Το αποκάλυψε εκ των υστέρων η washington post…

Λοιπόν, αυτά δεν είναι αστεία. Όποια μυστική υπηρεσία θέλει να πει πόσο κοντά (και πόσο εύκολα) στο ψόφιο κουνάβι βρίσκεται, να βγει και να το πει καθαρά! Ντάξει; Όχι τέτοια γελοιοποίηση: θα βάλουμε τα κλάματα!!! Το επόμενο θα είναι να δούμε το ψόφιο κουνάβι με κανά αλφάδι (με σπρέι φυσικά) στο σακάκι του, πίσω στην πλάτη! Δεν υπάρχει πια ούτε ιερό ούτε όσιο;

(Κι όποιος θέλει να κατηγορήσει την Μόσχα – γιατί σ’ αυτήν παραπέμπει ο δικέφαλο κοτόπουλο… – ότι έχει κατακτήσει το united states και βρίσκεται παντού, να βγει και να αρχίσει “εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα”…)

No no japan!

Παρασκευή 26 Ιούλη. Το ζήτημα της αποζημίωσης / αποκατάστασης των φυλακισμένων κορεατισσών γυναικών στα ιαπωνικά joy division στη διάρκεια του Β παγκόσμιου δεν είναι ασήμαντο. Οι τρόποι που κοινωνικοποιείται ωστόσο η κατ’ αρχήν διακρατική κόντρα γι’ αυτό το θέμα μεταξύ Σεούλ και Τόκιο, δείχνει πόσο εύκολα ο εθνικισμός μπορεί να γίνει κύμα που κατακτάει την δημόσια σφαίρα.

Την αντιπαράθεση περιγράψαμε πριν 11 ημέρες (Δευτέρα 15 Ιούλη> Περιφερειακοί (εμπορικοί) πόλεμοι). Από τότε ένα ικανό μέρος της νοτιοκορεατικής κοινωνίας έχει πάρει την υπόθεση στα χέρια της: μέσα από συνεχείς διαδηλώσεις έξω απ’ την ιαπωνική πρεσβεία στη Σεούλ (που ωστόσο είναι υπό επισκευή και δεν χρησιμοποιείται) και μέσα από κάθε είδους μποϋκοτάζ σε ιαπωνικά εμπορεύματα. Από βενζινάδικα που αρνούνται να γεμίσουν τα ρεζεβουάρ γιαπωνέζικων ι.χ. (με νοτιοκορεάτες ιδιοκτήτες…) μέχρι μποϋκοτάζ σε διάφορα ιαπωνικά είδη: φαγώσιμα, ρούχα, κλπ.

Η νοτιοκορεατική βιομηχανία μικροτσίπς έχει αποκτήσει, πάντως, πρόβλημα – απ’ την ιαπωνική απαγόρευση εξαγωγής 3 χημικών που της είναι απαραίτητα. Οι δημαγωγοί στη Σεούλ (παντού υπάρχουν τέτοιοι!) παρουσιάζουν αυτήν την απαγόρευση σαν την ιαπωνική επίθεση στο Pearl Harbor – χωρίς, πάντως, να ζητούν ακόμα κήρυξη πολέμου στο Τόκιο.

Σα να μην έφτανε αυτός ο μπελάς (και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον έχει καταφέρει να «παγώσει» τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο), ο γνωστός σωματοφύλακας John Bolton ζήτησε προχτές (24 Ιούνη) συμμετοχή της Σεούλ στη «νηοπομπή των προθύμων» προς τα στενά του Ορμούζ. Ή, έστω, να ρίξει παράδες για τα έξοδα: θεωρεί έτσι το ψοφιοκουναβιστάν ότι η Σεούλ θα ενταχθεί στην «στρατηγική του για τον ινδικό – ειρηνικό»…

(φωτογραφία: Νοτιοκορεάτες εθνικόφρονες σκίζουν μια ιαπωνική σημαία κοντά στην πρεσβεία, στις 20 Ιούλη).

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (with a little help from my friends…)

Παρασκευή 26 Ιούλη. Να ένα περιστατικό που θα μπορούσε να είναι «μικρό μάθημα» για το πως μερικά γεγονότα μπορεί να έχουν το αντίθετο νόημα απ’ αυτό που φαίνεται.

Στις 23 Ιούλη, μια μέρα μετά την άφιξη του Bolton στη Σεούλ, στη διάρκεια κοινών σινο-ρωσικών στρατιωτικών ασκήσεων, 2 ρωσικά και 2 κινεζικά στρατηγικά βομβαρδιστικά κατηγορήθηκαν (απ’ την Σεούλ) ότι παραβίασαν τον νοτιοκορεατικό εναέριο χώρο. Απ’ την μεριά της η Μόσχα αρνήθηκε ότι έγινε παραβίαση και κατηγόρησε την νοτιοκορεατική αεροπορία για «αντιεπαγγλεματισμό», εφόσον ρίχτηκαν προειδοποιητικές βολές προς τα πολεμικά της….

Για να φανεί τι έγινε πραγματικά, είναι απαραίτητη η γνώση του επίμαχου σημείου όπου έγινε: πάνω απ’ το νησάκι Dokdo, του οποίου την νοτιοκορεατική κυριότητα αμφισβητεί το Τόκιο. Για να το πούμε διαφορετικά: πάνω από νοτιοκορεατικές νησίδες που το Τόκιο θεωρεί δικές τους, σε μια περίοδο οξυμένων αντιπαραθέσεων μεταξύ νοτιοκρεοατικού και ιαπωνικού καπιταλισμού, ρωσικά και κινεζικά πολεμικά ήρθαν σε «αντιπαράθεση» με νοτιοκορεατικά… Σε πρώτη ανάγνωση: Μόσχα και Πεκίνο τσακώνονται με την Σεούλ την ώρα που η Σεούλ τσακώνεται με το Τόκιο… Βγάζει νόημα;

Η πρώτη ρωσική αντίδραση ήταν να ζητήσει συγγνώμη για το περιστατικό, μέσω του στρατιωτικού ακολούθου στην ρωσική πρεσβεία στη Σεούλ, θεωρώντας το συνέπεια δυσλειτουργίας κάποιων συστημάτων στα πολεμικά. Αυτό είπε… Λίγο μετά όμως η αντίδραση της Μόσχας ήταν το ανάποδο: αρνήθηκε τις νοτιοκορεατικές κατηγορίες, και απάντησε με δικές της περί «αντιεπαγγελματισμού», κλπ. Χτες αντιπρόσωποι των δύο κράτων θα κουβέντιαζαν από κοντά για το θέμα…

Είναι παράξενη η αλλαγή γραμμής απ’ την μεριά της Μόσχας… Εκτός αν η δεύτερη (και πιο επίσημη) αντίδρασή της ήταν η αναβαθμισμένη εκδοχή της πρώτης! Μοιάζει σπαζοκεφαλιά;

Προσέξτε: Ενώ Σεούλ και Μόσχα «τσακώνονται» για το αν έγινε ή δεν έγινε παραβίαση πάνω απ’ το Dokdo, λείπει εντελώς (και πανηγυρικά) ο διεκδικητής τους. Το Τόκιο. Με δυο λόγια Σεούλ και Μόσχα συμφωνούν ότι τα Dokdo είναι νοτιοκορεατικά. Εντάξει – αλλά γιατί αυτό έχει σημασία;

Την 1η Ιούνη (πριν σχεδόν 2 μήνες) η Ουάσιγκτον δημοσιοποίησε την «στρατηγική της για τον ινδικό – ειρηνικό». Στη περιοχή της νότιας θάλασσας της κίνας το ψοφιοκουναβιστάν ποντάρει πάνω στην τριγωνική συμμαχία Σεούλ – Τόκιο – Ουάσιγκτον. Πεκίνο και Μόσχα θα έπρεπε να αντιδράσουν με κάποιον κατ’ αρχήν πειστικό τρόπο. Παραβιάζοντας (πράγματι) το νοτιοκορεατικό εναέριο χώρο σε μια περιοχή που διεκδικεί το Τόκιο έκαναν μια φιλική κίνηση προς την Σεούλ. Απ’ την μια βρήκαν μια αφορμή για να επιβεβαιώσουν «στρατιωτικά» η Μόσχα και το Πεκίνο στη Σεούλ την κυριότητά της αφήνοντας το Τόκιο απ’ έξω· απ’ την άλλη επέδειξαν (προς όφελος του Πεκίνου) ότι την περιοχή δεν μπορεί να την ελέγξει ο αμερικανικός στρατός· με τα ως τώρα δεδομένα σίγουρα όχι…

Ενώ είναι σαφές ότι Σεούλ και Τόκιο νοιώθουν μάλλον σαν αντίπαλοι / ανταγωνιστές παρά σαν σύμμαχοι, το «επεισόδιο στο Dokdo» έδωσε την ευκαιρία σε Μόσχα και Πεκίνο να δηλώσουν «παρών» με τρόπο που ωφελεί την Σεούλ… Δεν είναι ενδιαφέρον σαν «μάθημα» για τον σύγχρονο μεταμοντέρνο καπιταλιστικό κόσμο;

(Πριν κάτι χρόνια ένα τουρκικό πολεμικό έριξε ένα ρωσικό πάνω απ’ τα σύνορα συρίας – τουρκίας. Οι πάντες, κυριολεκτικά οι πάντες, ειδικοί και ανειδίκευτοι, στο ελλαδιστάν και διεθνώς, προέβλεπαν «σύγκρουση» μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας. Μόνο του το Sarajevo (απελπιστικά μόνο του) υποστήριζε δημόσια ότι η κατάρριψη ήταν «φιλική» και ότι θα επιτάχυνε το ξεδίπλωμα της τουρκο-ρωσικής συμμαχίας στη μέση Ανατολή. Μετά από λίγους μήνες αποδείχθηκε ότι είχαμε απόλυτο δίκιο: το μπλοκ της Αστάνα αναδύθηκε σαν ο αποφασιστικός παράγοντας στο συριακό πεδίο μάχης…

Τώρα δεν χρειάστηκε κατάρριψη… Άλλωστε το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ υπάρχει ήδη· ακόμα κι αν δεν ακούγεται κάτι εντυπωσιακό για την Πγιονγκγιάνγκ… Ωστόσο η mainsteam σοφία είναι «ένταση στη σχέσεις Μόσχας – Σεούλ»…)

Χρήσιμα γκάτζετ

Παρασκευή 26 Ιούλη. Είναι drone φλογοβόλο. Νόμιμο, νομιμότατο. Κοστίζει μόλις 1500 δολάρια. Και δείχνει να την κάνει την δουλειά του.

Βοηθείστε όμως: τι δουλειά κάνει ακριβώς; Εξοντώνει σφηκοφωλιές σε στυλ βιετνάμ;

Απλές οδηγίες αναγνώρισης κοινωνικών διαταραχών

Παρασκευή 26 Ιούλη. Το να είσαι κλασσικός δεξιός συνεπάγεται κοινωνικές ψυχώσεις. Στις ρητορικές του γιατί το «άσυλο (το ποιό;) πρέπει να καταργηθεί» στην πρώτη ή στην δεύτερη θέση επιχειρημάτων βρίσκονται οι μικροπωλητές στο πεζοδρόμιο έξω απ’ την ασοεε. Οι οποίοι (οι άθλιοι) τι κάνουν νομίζετε; Αν σκάει η αστυνομία καταφεύγουν πίσω απ’ τα κάγκελα. Τόσο χάλια η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας!..

Ε, ναι λοιπόν, είναι αλήθεια: Οι άνεργες και οι άνεργοι αλλά κι αυτοί που δουλεύουν σε σκατοδουλειές πληρωμένες με ψίχουλα· οι συνταξιούχοι που κτυπιούνται για τις κομμένες συντάξεις τους· όλοι όσοι ξηλώνονται για να λαδώσουν στα δημόσια νοσοκομεία· όλοι όσοι δεν κάνουν διακοπές το καλοκαίρι παραπάνω από 3 – 4 ημέρες (γιατί δεν τους παίρνει για παραπάνω ή γιατί, απλά, δουλεύουν και στις άδειές τους), οι εκατοντάδες χιλιάδες που μένουν με την μαμά και τον μπαμπά στα 30 τους, όλοι αυτοί κι αυτές κάθε φορά που θυμώνουν ένα πράγμα φέρνουν στο μυαλό τους: τον αφρικάνο μετανάστη που πουλάει ένα ζευγάρι παπούτσια (ή λαθραία τσιγάρα) όντας καβατζωμένος πίσω απ’ τα κάγκελα της ασοεε. (Σίγουρα τον έχουν δει και ξαναδεί στην τηλεόραση…)

Λαϊκίζουμε; Έτσι φαίνεται. Ωστόσο το «πανεπιστημιακό άσυλο» που πρέπει να καταργηθεί είναι το μικρό ψάρι. Το μεγάλο ψάρι είναι τα άσυλα που πρέπει να ανοίξουν σ’ όλη την επικράτεια: αυτοί οι ψυχωσικοί συνάνθρωποί μας, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, έχουν ανάγκη φροντίδας… (Δεν μπορεί το ρημαδοΚουλιστάν να τους πετάει ξεροκόμματα «νόμου και τάξης» και να περιμένει να χορτάσουν…)

Το ξαναλέμε: αν καταργήσετε αυτό το ανύπαρκτο πανεπιστημιακό άσυλο τι σκατά θα ταΐζετε τις μικροαστικές φαντασιώσεις;

(φωτογραφία: Αν φαρδαίνανε λίγο το πεζοδρόμιο;)

Ζήτω το απαρτχάιντ!

Πέμπτη 25 Ιούλη. Σε μια αναμενόμενη επίδειξη «εθνικής ενότητας» δημοκρατικοί και ρεπουμπλικάνοι βουλευτές της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων ενέκριναν ψήφισμα που καταδικάζει το κίνημα BDS εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ. Το αποτέλεσμα (398 υπέρ της καταδίκης και 17 κατά) δεν αφήνει αμφιβολίες για τον ρατσισμό όχι μόνο των συντηρητικών αλλά και των θεωρούμενων πιο open minded δημοκρατικών.

Το ψήφισμα δεν έχει ισχύ νόμου· όμως δεν θα αργήσει να φτιαχτεί και ένας τέτοιος. Φυσικά υπάρχουν κάποια συνταγματικά εμπόδια· όμως καθεστώτα όλο και πιο έντονης και συστηματικής «έκτακτης ανάγκης» δεν κολώνουν.

Το γελοίο της ιστορίας; Ότι προκειμένου να ξεφορτωθούν την βεβαιότητα ότι στηρίζουν ένα φασιστικό καθεστώς οι 398 συμπεριέλαβαν στο ψήφισμα και κάτι σαν έκκληση «υπέρ της λύσης των δύο κρατών»!… Κάτι σαν «αλληλλούια»…

Παρότι αυτό καθ’ αυτό το ψήφισμα δεν θα εμποδίσει την δράση του BDS, είναι βέβαιο ότι θα διευκολύνει διάφορα μέτρα εναντίον του από κυβερνήτες πολιτειών και δημάρχους. Τυπικά είναι αρκετά πιθανό πως θα υπάρξουν δικαστικές αποφάσεις που θα ακυρώνουν το κυνήγι του BDS ακόμα κι αν υπάρξει νομοθεσία εναντίον του. Αλλά η τάση είναι σαφής: μετά από πολλές δεκαετίες, το BDS είναι το πρώτο κίνημα κριτικής που συστηματικά σπρώχνεται στην παρανομία.

Και, υποθέτουμε, το ψοφιοκουναβιστάν δεν θα είναι το μόνο που προχωράει έτσι.

(φωτογραφίες: Προφανώς το ψήφισμα υποστηρίζει τα πάντα, αρκεί να έχουν την υπογραφή του ισραηλινού καθεστώτος. Όπως το προχτεσινό γκρέμισμα σπιτιών παλαιστινίων στο χωριό Sur Baher, στα προάστεια της ανατολικής Ιερουσαλήμ / al Quds – με έφοδο που ξεκίνησε στις 2.30 τη νύχτα. Και με την δικαιολογία ότι ήταν «πολύ κοντά» στον «φράχτη ασφαλείας» που έχει φτιάξει το κατοχικό καθεστώς. Οι κατεδαφίσεις έγιναν με την προστασία πάνω από 1000 πεζοναυτών. Εννοείται ότι και ξύλο έπεσε, και δακρυγόνα…

Πρόκειται για το πολεοδομικό σκέλος του απαρτχάιντ: Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με οπλοπολυβόλα.)

Ζήτω οι βαθιές φιλίες!

Πέμπτη 25 Ιούλη. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα; Μπααα… Είναι μερικοί που και όνομα έβγαλαν και γουστάρουν. Δεν θα μας απασχολούσαν πια. Aλλά το γεγονός ότι οι family affairs της Κουμουνδούρου με έναν απ’ τους χασάπηδες της Maidan συνεχίζονται θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Για πολλούς λόγους.

Προσέξτε την ημερομηνία: 22 Ιούλη. Παραπροχθές. (Αν τους πούμε κι αυτούς του συ.ριζ.α. τσατσορούφιανους θα είμαστε υπερβολικοί, ε;)

Ζήτω ο Bor-Duk!

Πέμπτη 25 Ιούλη. …Ο Μπόρις Τζόνσον, για τον οποίον το ψεύδος αποτελεί δεύτερη φύση, ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έρχεται αντιμέτωπος με την πλέον περίπλοκη και ανεξέλεγκτη πολιτική κρίση που πλήττει τη χώρα από το 1945 και εντεύθεν. Ο Τζόνσον, του οποίου ο πολιτικός οπορτουνισμός είναι περιλάλητος και η φυγοπονία παροιμιώδης, αποτελεί έναν επιδέξιο δημαγωγό, που ποδηγετεί το ακροατήριό του με νύξεις που αναδεικνύουν στενόμυαλες προκαταλήψεις με αποκλειστικό σκοπό το πολιτικό όφελος. Η προσωπική του ζωή διέπεται από αμετροέπεια, ενώ η πολιτική του σταδιοδρομία χαρακτηρίζεται από ασημαντότητα…

Αυτός ο δημοσιογράφος (των new york times) που έγραψε τα πιο πάνω θα πρέπει να είναι πολύ κακός άνθρωπος – που δεν φοβάται τις μηνύσεις. Έτσι που τον στόλισε τον Bor-Duk τον έκανε χριστουγεννιάτικο δέντρο μέσα στο ντάλα καλοκαίρι!

Ψεύτης, καιροσκόπος, τεμπέλης, δημαγωγός, ακροδεξιός… Χμμμμ! Ιδανικός δηλαδή!! Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Bor-Duk θα παριστάνει μεν τον πρωθυπουργό, αλλά θα είναι περιορισμένης νομιμοποίησης: δεν έχει βγει τέτοιος από εκλογές, αλλά μόνο μέσω κομματικού δημοψηφίσματος, μετά την παραίτηση της δόλιας κυρά May. Το να παριστάνει ότι είναι ο «απελευθερωτής» του βρετανικού λέοντα απέναντι στη μισητή ε.ε. γίνεται έτσι διπλά γελοίο. Όχι μόνο επειδή η ε.ε. δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει οτιδήποτε στην συμφωνία που υπέγραψε η κυρά May, αλλά επειδή κι αυτός δεν είναι καν «ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του αγγλικού λαού» – για να του δώσουν παραπάνω σημασία.

Τους επόμενους τρεις γεμάτους μήνες η φαρσοτραγωδία της άλλοτε ένδοξης επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας θα εξελιχθεί σε νέα θεατρικά ύψη. Μετά την δόλια κυρά May που οι αντίπαλοί της την χαρακτήριζαν από άγευστη και αδύναμη έως κρυφοremainer (καθόλου «κρυφό»!), το καθαρόαιμο θηρίο Bor-Duk θα φάει σίδερα! Το πιθανότερο να τα τρώει με πολύ κόσμο εναντίον του στους δρόμους…

(Προφορικά το Bor-Duk έχει τουρκικό ηχόχρωμα. Δεν το διαλέξαμε τυχαία: ο νέος άγγλος πρωθ. έχει μια τουρκική ρίζα, από κάποιον παππού του.)

Η νηοπομπή των προθύμων

Πέμπτη 25 Ιούλη. Το Λονδίνο εμφανίζεται «δειλά δειλά» (ή μήπως όχι και τόσο;), και προφανώς με την στήριξη του ψοφιοκουναβιστάν, να παίρνει θέση «υπαρχηγού» στις μανούβρες γύρω απ’ τα στενά του Ορμούζ. Προχτές ζήτησε μια «θαλάσσια συμμαχία των προθύμων» απ’ την ε.ε., που (με το υπερήφανο βρετανικό ναυτικό επικεφαλής) θα καταλάβει ουσιαστικά τα στενά, για να προστατέψει υποτίθεται την διεθνή (πετρελαϊκή) ναυσιπλοΐα. Προς το παρόν 2 ευρωπαϊκά / μεσογειακά κράτη (το ένα με ξεπεσμένο ιμπεριαλισμό), το γαλλικό και το ιταλικό κι ένα απ’ την άλλη μεριά (το δανέζικο) έχουν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα του Λονδίνου – και της «μοίρας». Το Λονδίνο έχει ήδη ναυτική βάση στο ομάν, και το Παρίσι στα εμιράτα… (Υποτίθεται ότι η πρόσκληση ήρθε απ’ το ψοφιολεοντιστάν κι όχι απ’ το ψοφιοκουναβιστάν επειδή είναι ευκολότερο στα ευρωπαϊκά καθεστώτα να λένε «ναι» σε ιμπεριαλιστικές ιδέες που δεν εκφωνούνται απ’ το ψόφιο κουνάβι. Είναι και η ουρά του γαϊδάρου βλέπετε, που δεν πρέπει να στάζει…).

Είναι πιθανό (και τεχνικά πολύ εύκολο) πως όταν και αν φτάσει αυτή η «νηοπομπή των προθύμων» στο Ορμούζ, τα στενά να έχουν καταληφθεί ήδη απ’ το ιρανικό ναυτικό. Αυτό υπονοούν οι αξιωματούχοι της Τεχεράνης με διάφορες δηλώσεις τους. Αφού (ακόμα) Λονδίνο και Παρίσι εμφανίζονται υπέρ της συμφωνίας 5 + 1 για τα πυρηνικά του ιράν (άρα απέναντι απ’ την Ουάσιγκτον) δεν πρόκειται να «ναυμαχήσουν». Θα περιφέρονται λίγο πιο έξω…

Ωστόσο το «σημείο Ορμούζ» είναι μόνο ένα σε μια αλυσίδα θαλάσσιων σημείων που ενδιαφέρουν οπωσδήποτε διάφορους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς – με μέτωπο προς τους θαλάσσιους δρόμους του μεταξιού του Πεκίνου. Ο κόλπος του Aden, η ερυθρά θάλασσα, το Σουέζ και, τελικά, η ανατολική Μεσόγειος είναι στην ίδια αλυσίδα – σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου. Σ’ αυτήν την αλυσίδα τα συμφέροντα του τωρινού ιταλικού καθεστώτος δεν συμπίπτουν καθόλου με εκείνα του αγγλικού…

Στους χάρτες το θέμα φαίνεται λοιπόν απλό· στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τέτοιο. Οι ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις του «δυτικού» κόσμου είναι ισχυρές. Και η συνύπαρξη αγγλικών, γαλλικών και ιταλικών πολεμικών μοιάζει (και θα μοιάζει) περισσότερο σαν αλληλοϋπόβλεψη άσπονδων «φίλων» παρά σαν συμμαχία.

Δεν βρίσκουμε όμως τίποτα καθησυχαστικό σ’ αυτά. Έτσι συμβαίνει στις μεγάλης έκτασης διακρατικές αναμετρήσεις που ονομάζονται «παγκόσμιοι πόλεμοι»: ελιγμοί και κόντρα ελιγμοί, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι συνθέσεις όλων των μπλοκ.