Year: 2019

… ή δημιουργεί μέτωπα…

Σάββατο 10 Αυγούστου. Στη χθεσινή πρόχειρη περιγραφή της αεριο-γεωμετρίας της ανατολικής Μεσογείου έμεινε ασχολίαστη η απουσία της Βηρυτού απ’ το ανατολικομεσογειακό gas forum.

Όχι τυχαία η απουσία. Το λιβανέζικο κράτος είναι σε αντιπαράθεση με το ισραηλινό για μια θαλάσσια φέτα (με πολύ πιθανά έως σίγουρα κοιτάσματα) έκτασης 860 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Λευκωσία έβαλε το χεράκι της για να κλέψει το Τελ Αβίβ αυτό το κομμάτι της λιβανέζικης αοζ: όπως φαίνεται στη δεύτερη φωτό, ξεκίνησε την οριοθέτηση των αοζ με την Βηρυτό από ένα αυθαίρετο σημείο (το 1), με μια λογική «ντάξει μωρέ, τα πιο πριν θα τα βρούμε», και ύστερα έκανε συμφωνία με το Τελ Αβίβ χωρίς «ντάξει»! Μ’ αυτόν τον τρόπο η Λευκωσία έγινε επιχείρημα (ασθενές μεν, αλλά επιχείρημα) του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος κατά του λιβανέζικου για το που είναι τα θαλάσσια σύνορά τους. Εννοείται ότι ύστερα απ’ αυτό οι σχέσεις της Βηρυτού με τη Λευκωσία είναι στην κατηγορία «φιλάκια – φτιάχνω κλίμα…»

Το βασικό τώρα είναι ότι η λιβανέζικη κυβέρνηση έχει δώσει άδειες ερευνών σ’ αυτό το παγκοσμίως γνωστό «διαφιλονικούμενο» τρίγωνο, που λέγεται block 9, σε μια κοινοπραξία της γαλλικής total, της ιταλικής eni και της ρωσικής novatek. Ταυτόχρονα το Τελ Αβίβ έχει δώσει άδειες για την ίδια περιοχή στη δική του Dalek Drilling και στην αμερικανο-ισραηλινή Noble Energy. Μαντέψτε: κανείς δεν κάνει τίποτα, περιμένοντας να υπάρξει διακρατική συμφωνία για το τι ανήκει σε ποιόν.

Αν έχει μια ευρύτερη αξία αυτή η καθήλωση είναι επειδή δείχνει ότι το να μοιράζεις άδειες γεωτρήσεων σε αμφισβητούμενες περιοχές δεν τις κατοχυρώνει υπέρ του – όπως διαδίδει η ελληνική / ελληνοκυπριακή εθνικιστική ιδεολογία. Οι ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες δεν αρέσουν καθόλου στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εκτός αν κουβαλάνε ιδιωτικούς στρατούς και καπαρώνουν σαν δικά τους εδάφη και θάλασσες – αυτό που λέγεται ωμή αποικιοκρατία.

Δείχνει επίσης ότι οι και καλά «σωματοφύλακες» της αυθαίρετης ελληνοκυπριακής αοζ, η γαλλική total και, ενίοτε, η ιταλική eni, έχουν πολλές μπίζνες στα πέριξ και όχι μόνο. Υποθέτουμε ότι οι ceo τους δεν ασχολούνται με την «λύση του κυπριακού». Θέλουν, απλά, μια – οποιαδήποτε! – λύση για να κάνουν τις δουλειές τους…

Κάτι τελευταίο. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει αναλάβει «μεσολαβητική προσπάθεια» για να λυθεί η διένεξη Βηρυτού – Τελ Αβίβ. Ανατριχιαστικό! Όταν ακούτε ότι η Ουάσιγκτον που υποστηρίζει όσο δεν γίνεται τον ισραηλινό μιλιταρισμό / φασισμό το παίζει «ουδέτερος» κουμπωθείτε εκατό φορές. Το Τελ Αβίβ δεν πρόκειται να κάνει πίσω ούτε μισό μέτρο!

Και επειδή το παλιό σχέδιο να υπάρξει στη Βηρυττό ένα «φιλικό καθεστώς» προς το Τελ Αβίβ δεν έχει ευωδοθεί παρά τα ισραηλινά εγκλήματα στο λίβανο, είναι ανοικτό (τόσο για το ισραηλινό καθεστώς όσο και για τους συμμάχους του) αυτό που υπονοούσαμε μιλώντας αυτή τη βδομάδα για την μπάντα των Mashrou’ Leila και το κυνήγι σε βάρος της απ’ τους χριστιανοφασίστες: ένας, ακόμα, «εμφύλιος πόλεμος» εκεί….

Χονγκ Κονγκ

Παρασκευή 9 Αυγούστου. Το Πεκίνο έψαχνε το smoking gun. Και τελικά το βρήκε μάλλον εύκολα. Η πιο πάνω φωτογραφία, που έγινε ανάρπαστη διεθνώς, ξεμπρόστιασε δύο ηγετικές φιγούρες των αντικινεζικών διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ, τον Joshua Wong και τον Nathan Law (με τις μαύρες μπλούζες). Παρέα με την αμερικανίδα Julie Eadeh, την περασμένη Τρίτη στο κυριλέ ξενοδοχείο Marriot, στο κέντρο της πόλης; Δεν βρέθηκαν για καφέ και πρέφα, ε;

Το είχαμε γράψει: η ιστορία αυτών των διαδηλώσεων (και της προβολής τους απ’ τα δυτικά media) είχε αρχίσει να μας μυρίζει “πλατεία maidan” νο 2. Η Eadeh είναι άνετα η Victoria Nuland του Χονγκ Κονγκ, και κάτι παραπάνω. Αν και εμφανίζεται σαν μια “απλή υπάλληλος” του αμερικανικού προξενείου στην πόλη, το ίδιο το βιογραφικό της, γραμμένο με τα χεράκιά της για ακαδημαική χρήση, δείχνει “αξιωματούχο ειδικών αποστολών”. Που έχει περάσει στην καριέρα της από διάφορα φλέγοντα σημεία των αμερικανικών συμφερόντων ανά τον πλανήτη. Απ’ την Βαγδάτη ως την ταιβάν… Σε απλά ελληνικά: αν δεν είναι η κυρία Julie στέλεχος της cia, τότε ποιός είναι;

Ο Wong, σε δηλώσεις του, κουνούσε τα μεγάλα αυτιά του, σαν αθώο άσπρο κουνέλι: Συναντηθήκαμε για να ζητήσουμε από τις ηπα να σταματήσουν να πουλάνε δακρυγόνα και σφαίρες καουτσούκ στην κυβέρνηση… είπε.

Ω μωρέ μωρέ!! Να το κάνουμε κι εμείς λες;

What for?

Παρασκευή 9 Αυγούστου. Φυσικό αέριο δεν έχει… Πετρέλαιο όχι ακόμα, και ευχόμαστε ολόψυχα τα κινήματα βάσης να κάνουν το καλύτερό τους και να κοπεί ο “πετροβήχας” που ακούγεται εδώ κι εκεί… Από αγωγούς; Ένας όλος κι όλος, κι αυτός υπο κατασκευήν (ο TAP…). Από που ως που, λοιπόν, το ελλαδιστάν το παίζει “hub” ενεργειακό και security της “ενεργειακής ασφάλειας” στην ανατολική Μεσόγειο;

Όσο περνάει ο καιρός και τα δεδομένα του 4ου παγκόσμιου πολέμου συγκεντρώνονται και στη Μεσόγειο, τόσο πιο καθαρό γίνεται στην ασταμάτητη μηχανή ότι το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος χρησιμοποιεί το “φυσικό αέριο” και την “ενέργεια” με γεωγραφικούς προσδιορισμούς σαν προπέτασμα καπνού, για εσωτερική χρήση. Για να κρύψει ιμπεριαλιστικούς / μιλιταριστικούς σχεδιασμούς…

Είναι γεγονός ότι η “διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση” και η διαχείρισή της α λα ελληνικά κατέστεψε το ιμπεριαλιστικό κόλπο banks που δουλευόταν απ’ τα μέσα των ’90s σε μια ευρύτερη ζώνη, απ’ τα βαλκάνια ως τον “μετασοβιετικό χώρο” και την μέση Ανατολή. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους που δοκιμάστηκε η ιμπεριαλιστική επιρροή χωρίς τανκς. Και τέλειωσε μάλλον γρήγορα. Κάποιοι έβγαλαν πολλά. Ωστόσο το brand name greece δεν λέει πια σπουδαία πράγματα από χρηματοπιστωτική άποψη. Για την ακρίβεια δεν λέει τίποτα.

Με τα βαλκανια να έχουν δορυφοριοποιηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γύρω από “μεγαλύτερες δυνάμεις” και την Μόσχα να έχει ανακτήσει τον έλεγχο του “μετασοβιετικού χώρου” στον Καύκασο, και επιπλέον με την Άγκυρα να είναι πια “περιφερειακή υπερδύναμη”, το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος έχει ριχτεί σε μια τυχοδιωκτική έως τυφλή προσπάθεια γεωπολιτικής αναβάθμισής του μέσω των ηπα και του ισραήλ. Πιάστηκε απ’ το νοτιοκυπριακό γκάζι όπως ο πνιγμένος πιάνεται απ’ τα μαλλιά του κι άρχισε να το πουλάει πριν καν το δει, όχι σαν υλικό αλλά σαν ιδεολογία: το ελλαδιστάν θα αναβαθμιστεί γεωπολιτικά διεθνώς, επειδή απ’ την επικράτειά του να περνάνε οι σωλήνες της ευρώπης… Κλασσική προσπάθεια απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων, συνεπής με την ιστορία του νέου ελληνικού κράτους…

Αλλά το είδωλο έχει ζαρώσει, και πουλάει μόνο στην εσωτερική αγορά. Πίσω απ’ τις παχιές αερολογίες, αν ψάξει κανείς τα πραγματικά δεδομένα, το μόνο υπαρκτό, ο σκληρός πυρήνας, είναι οι αμερικανικές και οι ισραηλινές στρατιωτικές υποδομές. Με αντάλλαγμα “τουρισμό”, πολιτιστικές ανταλλαγές και επιλεγμένες μερίδες τεχνολογικών “παροχών”. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες των φαιορόζ (που φαίνονται να συνεχίζουν οι ρημαδοκούληδες, θα το δούμε όμως αυτό…) το ελλαδιστάν μοιάζει να εξελίσσεται σ’ ένα “φυλάκιο” του άξονα, που κοιτάει όχι μόνο προς την μέση Ανατολή αλλά και προς την κεντρική και δυτική ευρώπη…

Θα έκανες βουτιά σε δροσερό γκάζι;

Παρασκευή 9 Αυγούστου. …Η Αίγυπτος υπέγραψε τον Σεπτέμβρη του 2018 μια συμφωνία με την Κύπρο για την σύνδεση του κοιτάσματος “Αφροδίτη” με τις εγκαταστάσεις υγροποίησης στο Idku και στη Damietta. Το κυπριακό αέριο θα φτάνει στην Αίγυπτο με υποθαλάσσιο αγωγό για να υγροποιηθεί και να επανεξαχθεί. Επίσης αέριο αξίας 15 δισ. δολαρίων από τα ισραηλινά κοιτάσματα “Tamar” και “Leviathan” θα προωθηθεί στην Αίγυπτο σαν μέρος της δεκαετούς συμφωνίας μεταξύ της ισραηλινής Delek Drilling και του αιγυπτιακού ομίλου Dolphinus…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η αιγυπτιακή καθεστωτική al ahram στις 25 Γενάρη 2019, αναφερόμενη στη συνάντηση του “gas forum” της ανατολικής Μεσογείου – με την κάπως περίεργη σύνθεση. Τότε, βέβαια, είχαμε φαιορόζ γκουβέρνο, οπότε και το gas forum ήταν αόρατο…

Ο αγωγός νότιας κύπρου – αιγύπτου θα έπρεπε να είναι έτοιμος ως το 2020… Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας (19/9/18) τίποτα δεν κουνιέται σχετικά. Υποτίθεται ότι η εξόρυξη απ’ το κοίτασμα “Αφροδίτη” είναι να αρχίσει το 2023… Δεν βιαζόμαστε όμως! Δεν θα πεθάνει δα ο καπιταλισμός από ενεργειακή ασιτία… Σε τελευταία ανάλυση δεν έχουν σημασία τα μεγάλα έργα. Σημασία έχει και η εθνική ιδεολογία. Το πως κρύβεται ο κάθε ιμπεριαλισμός…

Κατά τα άλλα υπάρχουν μερικές θανάσιμες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, αν η τουρκική επικράτεια είναι εκτός λογαριασμού, ο επόμενος πιο λογικός τρόπος για να πουληθεί το νοτιοκυπριακό γκάζι είναι να υγροποιηθεί στην αίγυπτο. Ενώ η πιο φτηνή λύση είναι πάντα η διάθεσή του μέσω τουρκικού εδάφους, ο αγωγός ως το κοντινότερο αιγυπτιακό υγροποιητήριο στοιχίζει 1 δισ. δολάρια. Η “λύση” της υγροποίησης συμφέρει τους έλληνες εφοπλιστές – αλλά ποιός θα βάλει το 1 δισ. που, σαν “επένδυση”, θα χρειάζεται απόσβεση, άρα θα ανεβάσει την τιμή του νοτιοκυπριακού γκαζιού, κάνοντάς το μη ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά;

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα: η αίγυπτος μπορεί να υγροποιεί και να πουλάει το δικό της γκάζι, ενώ το ισραηλινό μπορεί να πηγαίνει στην αίγυπτο ακολουθώντας ανάποδα έναν αγωγό μέσω του οποίου ως πρόσφατα το Κάιρο πούλαγε γκάζι στο Τελ Αβίβ. Ας πούμε “μηδέν νέα επένδυση”. Μάνι μάνι, λοιπόν, δεν υπάρχει κανάς διεθνής νταλκάς για το νοτιοκυπριακό αέριο…

Ύστερα υπάρχει και το θέμα “ιταλία”. Το φάντασμα του θρυλικού east med θέλει οπωσδήποτε και την Ρώμη στο κόλπο. Αλλά ο ιταλικός καπιταλισμός δεν πεθαίνει. Συμμετέχει στο “gas forum” όχι για την μεγάλη και ανεφάρμοστη ιδέα του east med, αλλά επειδή α) η ιταλική eni μαζί με την ισπανική naturgy έχουν το 50% της αιγυπτιακής εγκατάστασης υγροποίησης στη Damietta, και β) επειδή τα φορτία υγροποιημένου γκαζιού θα ξεφορτώνονται σε ιταλικά λιμάνια…

Με δυο λόγια, λαμβάνοντας υπόψη και την όποια αβεβαιότητα, η γεωγραφία της “αξιοποίησης” του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου δεν έχει καμμία (ή έχει ελάχιστη) σχέση με την ελληνική επικράτεια…

(φωτογραφία: η ιταλική επικράτεια είναι ήδη hub αερίου…)

Συνεργασίες όλο ασφάλεια και σταθερότητα…

Παρασκευή 9 Αυγούστου. …Ο Gamal al-Qalyubi, καθηγητής μηχανικής ενέργειας και πετρελαίου στο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Καίρου, είπε σε τηλεοπτική του δήλωση στις 15 Γενάρη ότι το gas forum σκοπεύει να εμποδίσει το όνειρο της Άγκυρας να γίνει περιφερειακή πηγή ενέργειας , συγκεντρώνοντας και επανεξάγοντας φυσικό αέριο μέσω του αγωγού ΤΑΝΑP, από το Αζερμπαιτζάν μέσω Ανατολίας στην Ευρώπη. Αυτό επιπλέον του turksream που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας προς την ανατολική και νότια Ευρώπη. Αυτός ο τελευταίος θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει στο τέλος του χρόνου…  (από το προηγούμενο άρθρο).

Τα πράγματα είναι απλά. Από το ανατολικομεσογειακό gas forum λείπουν η Άγκυρα, η Βηρυττός και η Δαμασκός (είναι, όμως, πηγή αισοδοξίας το ότι συμμετέχει η…. “παλαιστινιακή αρχή”!!!!). Το τετράγωνο του διαβόλου (Αθήνα, Λευκωσία, Τελ Αβίβ, Κάιρο) μπορεί να ονειρεύεται ότι θα συγκρατήσει την Άγκυρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για όνειρο-μπουρμπουλήθρα. Αν τα τουρκικά γεωτρύπανα κτυπήσουν γκάζι, τότε κάπου δίπλα τους θα βρίσκεται η ρωσική gazprom. Μόνη της, ή παρέα με την γαλλική total – γιατί όχι; Συνεργάζονται κι αλλού…

Οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί είναι σαφείς και γνωστοί. Αν, όμως, η ιδέα είναι ότι “θα φωνάξουμε τον σερίφη να καθαρίσει για πάρτη μας” τότε, πολύ απλά, θα σκάσουν πολλοί σερίφηδες. Κι όποιος πυροβολεί γρηγορότερα…

Μένει να δούμε (και να νοιώσουμε στο πετσί μας) όχι μόνο την ένταση αλλά και την αδιαλλαξία αυτών των ανταγωνισμών.

Mashrou’ Leila again

Πέμπτη 8 Αυγούστου. Είναι, πράγματι, ταραχοποιά στοιχεία αυτοί οι τύποι. Δείτε, για παράδειγμα, το Roman:

Δεν είναι ένα “αθώο” pop τραγουδάκι. “Roman” σημαίνει “ρωμαίοι”, αλλά στην τρέχουσα χρήση του σημαίνει τους δυτικούς χριστιανούς. Οι στίχοι (και το video, της Jessy Mousallem) είναι αντιοριενταλιστικοί. Σημαδεύουν όχι μόνο τα δυτικά “φεμινιστικά” στερεότυπα περί κακομοιριάς των γυναικών στον μουσουλμανικό και αραβικό κόσμο (η φορτωμένη καρότσα είναι τα στερέοτυπα, ο πολεμικός χορός η απάντηση) αλλά προχωρούν πιο πέρα. Aleihum, aleihum  λέει το ρεφραίν, που σημαίνει “οπλίστε – είναι δικά σας”. Κι αυτό πάει να πει: η καταπίεση είναι το έδαφος της αντίστασης…

Πες μου (ρωμαίε) πριν με θάψεις, πόσο σου στοίχησα;

Λίβανος

Πέμπτη 8 Αυγούστου. Η ιδεολογική ενόχληση των λιβανέζων χριστιανοφασιστών είναι προφανής, όσο και οι βίαιες απειλές του κατά της μπάντας. Σ’ αυτό ο σημείο είναι συγχρονισμένοι απόλυτα με την πρωτοκοσμική χριστιανική ακροδέξια. Το κόμμα του Salvini για παράδειγμα, που δεν χορταίνει μόνο πνίγοντας μετανάστες, αλλά απαγορεύει (όπου μπορεί) τις αριστερές εφημερίδες στις δημοτικές βιβλιοθήκες, επειδή “…δείχνουν τις δημοκρατικές επιλογές που έχουν οι ιταλοί απέναντι στις δημοτικές αρχές της λέγκας” όπως δήλωσε μια φασιστοδήμαρχος.

Στη μέση Ανατολή όμως, σ’ αυτό το πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, το να είσαι φασίστας είναι προυπόθεση – όχι ολόκληρη η δουλειά. Το μαρωνίτικο “ελεύθερο πατριωτικό κόμμα” προφανώς κοιτάει και προς το Τελ Αβίβ και το Ριάντ. Ο τοξικός προσπάθησε προκαλέσει εμφύλιο στον λίβανο το 2017. Απέτυχε. Αλλά ο λίβανος παραμένει στη θέση του, όπως και η Hezb’ Allah.

Ε, δεν μπορείς κύριε να υπονομεύεις τα ακροδεξιά κοινωνικά στερεότυπα ενώ αύριο μπορεί να χρειαστεί να κτιστεί πάνω τους κάποιο “διεθνές ενδιαφέρον”!!!!

Πάνω απ’ όλα η εμπιστοσύνη…

Πέμπτη 8 Αυγούστου. … Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη των αμερικάνων, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα στεγαστικά δάνεια, ανέρχονται πλέον σε 4 τρισ. δολάρια και καταγράφουν ιστορικό υψηλό…. Υπό μία έννοια η αύξηση του δανεισμού αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στην οικονομία… Παράλληλα όμως η συσσώρευση χρεών είναι συνώνυμο του οικονομικού κινδύνου…

Είναι γνωστό ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός είναι “οικονομία χρέους”. Και ότι αν δεν δανείζεσαι και δεν χρωστάς θεωρείσαι από ανυπόληπος μέχρι ύποπτος. Όταν, όμως, σου πετάνε στα μούτρα ότι η “ψήφος εμπιστοσύνης” είναι, ταυτόχρονα, “οικονομικός κίνδυνος” τότε θέλουν να σε κάνουν τόσο ηλίθιο όσο το να τραβάς selfie πάνω στην τροχιά ενός μαγνητικού τραίνου την ώρα που επιταχύνει.

Παίζει το ίδιο έργο εκεί, όπως εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες: συντήρηση της κατανάλωσης (και άρα της καπιταλιστικής ιδεολογικής κυριαρχίας) μέσω της υποθήκευσης του μέλλοντος. Ξέρουν οι αμερικάνοι κάποια περίπτωση στην ιστορία που, όταν ήρθε η ώρα του ξεχρεώματος, να νίκησαν οι οφειλέτες και όχι οι δανειστές; Δεν ξέρουν – γιατί δεν υπάρχει…

Let’s go hell λοιπόν…

Σφαίρες στο ψαχνό – η ομολογία

Πέμπτη 8 Αυγούστου. Κάποτε η Hannah Arendt  έγραψε για την “κοινοτοπία του κακού”. Οι εθνοφασίστες του Τελ Αβίβ την αποκήρυξαν σαν “μειωμένης συνείδησης”, αυτήν, μια εβραία διανοούμενη, που είχε το θάρρος (ή μήπως το θράσος;) να δει την πραγματικότητα του φασισμού πίσω απ’ την ομίχλη των βολικών δαιμονοποιήσεων που φτιάχνουν ακόμα και οι φασίστες μεταξύ τους.

Αν αξίζει να διαβάσετε το “μανιφέστο” του δολοφόνου στο wallmart του Τέξας (κυριολεκτούμε: να το διαβάσετε, όχι να το σκανάρετε με το βλέμμα) δεν είναι για να ανακαλύψετε το πόσο φασίστας είναι… Αλλά για να δείτε το πόσο κοινότοπος είναι ο φασισμός σήμερα… Πόσο “ορθολογικά επιχειρήματα” φτιάχνει… Πόσο εύκολο είναι να τον συναντήσετε όχι στο ψοφιοκουναβιστάν αλλά στο ελλαδιστάν – οπλισμένο όχι με πολυβόλο αλλά λίγο πριν… Εν τέλει: πόσο κοινότοπο είναι να παραστήσετε ότι είναι ακίνδυνος, μέχρι να αρχίσει να σκοτώνει όχι μετανάστες αλλά Παύλους…

Δυο μονάχα φράσεις απ’ το “μανιφέστο” θα μεταφέρουμε εδώ: …. Ο ισχυρισμός ότι οι μαζικές δολοφονίες είναι ο.κ. όταν είναι εγκεκριμμένες απ’ το κράτος είναι γελοίος. Η κυβέρνησή μας έχει σκοτώσει πολύ περισσότερο κόσμο με πολύ μικρότερα αποτελέσματα… Που σημαίνει: αν είναι εφικτή μια “κριτική αποτελεσματικότητας για την φονικότητα του κράτους”, πρέπει να υπάρχει χώρος και για την “ιδιωτική πρωτοβουλία”. (Γιατί όχι και σ.δ.ι.τ.;) Αυτή είναι η αγνή εκκλησία του νεοφιλελευθερισμού…. Για τους στόχους φροντίζει η εδαφοκυριαρχία…

Την διαλεκτική του θανάτου ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την ανακαλύψαμε στην αμερική… Την μάθαμε εδώ, στα ’90s. Mετά από σχεδόν 3 δεκαετίες, ούτε εδώ, ούτε εκεί, ούτε παραπέρα έχει γίνει σαφές αφενός το πόσο κοινότοπος είναι ο φασισμός (ακόμα κι αν είναι σε βάρος των ανδρών και των γυναικών στην Παλαιστίνη…) και αφετέρου ότι αυτή η κοινοτοπία δεν ξορκίζεται με μαγικά.

Σφαίρες στο ψαχνό 1

Τετάρτη 7 Αυγούστου. Αν το δει κανείς σαν “ατομικό περιστατικό” τότε κάποιος που βγαίνει οπλισμένος και γαζώνει τους συντοπίτες του είναι “παράνοια”. Αν ακούσει, ωστόσο, τον πρόεδρο να λέει “θα μπορούσα να σκοτώσω 10 εκατομύρια να ξεμπερδεύω, αλλά δεν θέλω”, ίσως συμπεράνει… “συμπόνοια”.

Η αμερικανική κοινωνία είναι μακράν η παγκόσμια πρωταθλήτρια στα mass shootings. Με βάση τον ορισμό της οργάνωσης gun violence archive (όπου “mass shooting” θεωρείται οποιοδήποτε περιστατικό στο οποίο πυροβολούνται τουλάχιστον 4 άτομα άσχετα με τον αριθμό των νεκρών) τέτοιου είδους εκκαθαρίσεις άρχισαν να γίνονται ρουτίνα απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα. Από το 2013 γίνεται τουλάχιστον μία τέτοια επίθεση κάθε μέρα – οι συμπλοκές των συμμοριών δεν συνυπολογίζονται. Το 2015 έγιναν 355 mass shootings σε 365 ημέρες. Για το 2019 η g.v.a. κατέγραψε ως τις 4 Αυγούστου 251 τέτοιου είδους επιθέσεις. Σε 216 ημέρες.

Έρευνες και ερευνητές ασχολούνται με τις αιτίες. Η ευρεία διαθεσιμότητα των όπλων δεν μπορεί να είναι η κύρια αιτία, αφού είναι παμπάλαιο “έθιμο” στις ηπα. Στις 20 πιο αιματηρές επιθέσεις στην αμερικανική ιστορία μετά το 1949, οι 14 έχουν γίνει μετά το 2000. Η σφαγή στο λύκειο Columbine το 1999 (13 νεκροί, 21 τραυματίες) είχε προκαλέσει σοκ. Τότε. Από τότε και μετά το “13 νεκροί” τείνει να γίνει “ευτύχημα”…

Προφανώς έχει αυξηθεί κατά πολύ από τεχνική άποψη η κατά κεφαλήν “φονική παραγωγικότητα”. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό…