Year: 2019

Πλωτά εργοστάσια

Πέμπτη 22 Αυγούστου. Όλα τα λεφτά είναι όμως το κλου του κυρ Ραφαήλ. Αφού έχει αφιερώσει όλη την σελίδα για να δείξει ότι ο eastmed είναι «μια μαλακία και μισή» (τα λόγια είναι δικά μας, το νόημα δικό του), καταλήγει στο συμπέρασμα μιας χούφτας λέξεων:

… Καταλήγω σημειώνοντας παρενθετικά, ότι σύμφωνα με έγκυρους σχολιαστές, η μεταφορά LNG [σ.σ.: το υδροποιημένο φυσικό αέριο, καμμία σχέση με σωλήνες και μπαρούφες] στον κόσμο είναι υπόθεση ελληνική.

Τρία ζήτω για τον κυρ Σαμουήλ!! Και τρία γκαζάδικα δώρο!!! Τι έχει υποστηρίξει η ασταμάτητη μηχανή; Ακριβώς αυτό! Πως πίσω απ’ παπαρολογία περί eastmed τα ελληνικά αφεντικά νο 1 σχεδιάζουν τις δουλειές τους στη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου απ’ τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου. Κατ’ αρχήν απ’ τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια, και μετά απ’ όπου φτιαχτεί κανά καινούργιο…

Και πάλι, όμως, δεν είναι αυτή ολόκληρη η ιστορία. Αν οι αγωγοί έχουν μια Χ γεωγραφία (και άρα γεωπολιτική), τα γκαζάδικα έχουν μια Ψ. Θαλάσσια… Οι έλληνες εφοπλιστές έχουν υπάρξει οι αποφασισμένοι σύμμαχοι (και ευεργετημένοι) των «μεγάλων θαλάσσιων δυνάμεων», πρώτα της αγγλίας και μετά των ηπα. Η «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν στα βασικά της καθορίζεται συνήθως απ’ τα συμφέροντά τους. Φανερά ή όχι και τόσο.

Έχουν λοιπόν ή δεν έχουν συμφέρον να είναι οι προνομιακοί μεταφορείς (ακόμα και λαθρέμποροι, δεν υπάρχει πρόβλημα) υδρογονανθράκων σίγουρα στη Μεσόγειο; Έχουν ή δεν έχουν συμφέρον (και μάλιστα είτε «λευκό» είτε «μαύρο») στην επικήρυξη ενός ιρανικού τάνκερ σήμερα και ποιος ξέρει τίνος άλλου αύριο;

Κάπως έτσι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (σαν κρατική πολιτική) προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του στην (ανατολική) Μεσόγειο. Και κάπως έτσι μας τραβάει όλους σε μια δίνη που, αργά ή γρήγορα, δεν θα είναι καθόλου αστεία…

Όλα τα εύφλεκτα καίγονται…

Πέμπτη 22 Αυγούστου. Πίσω, τώρα, στην επικήρυξη του Adrian Darya. Είναι ένα κουίζ που αυτή την στιγμή ούτε η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να απαντήσει με 100% σιγουριά. Πάει κάπως έτσι: οι πιστοί σύμμαχοι είναι πιστοί σύμμαχοι και ξέρουν από μόνοι τους τι να κάνουν, ειδικά όταν τα δεδομένα είναι απλά. Όμως ο Pompeo μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει βγάζει φωτιές. Οπότε όταν ο Πομπηίας φωνάζει απ’ την Ουάσιγκτον και δίνει κάτι σαν “εντολές” στην Αθήνα θυμίζοντάς της ότι το ιρανικό τάνκερ είναι wanted, το κάνει αυτό:

Α) Για να διαφημίσει διεθνώς έναν σκύλο που έχει στην περιοχή (το ελλαδιστάν)…

Ή

Β) Το κάνει επειδή δεν είναι εντελώς σίγουρος ότι ελέγχει το νέο γκουβέρνο, ανησυχεί μήπως δεν είναι 110% αφοσιωμένο στους αμερικανικούς σχεδιασμούς όπως το προηγούμενο φαιορόζ, και δεν είναι σίγουρος μήπως του κάνει τίποτα «νερά», όχι βέβαια για το τάνκερ αλλά αλλού; Ας το θυμίσουμε: μετά την απελευθέρωσή του το Adrian Darya μπορούσε να κάτσει σ’ ένα ευρωπαϊκό λιμάνι (το γιβραλτάρ) όσο έκρινε ο καπετάνιός του… Γιατί όχι σε οποιοδήποτε άλλο επίσης ευρωπαϊκό;

Το κουίζ αυτό μοιάζει να μην λαμβάνει υπόψη του τα προηγούμενα σχόλια, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ειδικά αν η «εφοπλιστική γραμμή» είναι προοπτικά επικίνδυνη για την χερσαία επικράτεια ή για τα συμφέροντα άλλων τομέων του ντόπιου κεφάλιου… Κι αν ο ρημαδοΚούλης (αν όχι το κόμμα του συνολικά…) θα ήθελε να εκφράσει μια ιμπεριαλιστική γραμμή πιο «ισορροπημένη»… (Για την περίπτωση που το χάσμα ανάμεσα σε Βερολίνο ‘n’ friends και Ουάσιγκτον συνεχίσει να μεγαλώνει…)

Σας προτείνουμε λοιπόν να μην βιαστείτε να απαντήσετε. Σε μερικούς μήνες θα καταλαβαίνουμε περισσότερα…

Και να σας θυμίσουμε ότι οι «εθνικοί διχασμοί» στο ελλαδιστάν, που δεν είναι και λίγοι, πάντα είχαν στο κέντρο τους βασικά ζητήματα «εξωτερικής / ιμπεριαλιστικής πολιτικής»….

(φωτογραφία: Στις 12 Δεκέμβρη 1916, με επικεφαλής τους αρχιτράγους, πλήθος αθηναίοι βασιλόφρονες διαδηλωτές κατέληξαν στο Πεδίο του Άρεως, που υπήρχαν ήδη σωροί από πέτρες, για να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής του ελλαδιστάν. Τον Βενιζέλο… Οι πέτρες έπεσαν εκεί που είναι τώρα το άγαλμα της Αθηνάς, και ένας ένας οι διαδηλωτές έριχναν την πέτρα τους και επαναλάμβαναν: Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδα, ανάθεμα έστω. Θα πρέπει να ήταν πολύ ωραία φάση…

Έτσι το Πεδίο δικαιωματικά το κοσμεί το άγαλμα του βασιλιά Κων/νου…)

Στη θάλασσα δεν υπάρχουν αδιέξοδα!

Τετάρτη 21 Αυγούστου. Τι έχουμε λοιπόν που προκαλεί πονοκέφαλο (;) στο ελληνικό υπ.εξ.; Το κατηγορητήριο κατά του Grace 1 άλλαξε μαζί με τ’ όνομα και τη σημαία του. Πριν η κατηγορία ήταν ότι πάει μυρωδάτο πετρέλαιο στον Άσαντ. Μετά την απελευθέρωσή του απ’ το αγγλοΓιβραλτάρ, το ψοφιοκουναβιστάν το κατηγορεί ότι είναι βαποράκι (: μας αρέσουν τα λογοπαίγνια!) των ιρανών φρουρών της επανάστασης – που κατά την Ουάσιγκτον είναι τρομοκράτες. Δεν είναι πια, λοιπόν, το θέμα ο Άσαντ ως παραλήπτης. Όποιος κι αν αγοράσει αυτά τα 2,1 μύρια βαρέλια ιρανικού πετρελαίου συμβάλει στη «χρηματοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης». Βαρύ, πολύ βαρύ… Το Adrian Darya είναι “καταζητούμενο” κι όποιος απλά το κοιτάξει είναι “υποθάλπτης”…

Ένα πράγμα που κάνουν διάφορα τάνκερ στον ινδικό και στον ειρηνικό, που επίσης συμβάλουν στη «χρηματοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης» μεταφέροντας ιρανικό πετρέλαιο, είναι ότι κλείνουν τα συστήματα επικοινωνιών τους για όσο καιρό χρειάζεται, οπότε εξαφανίζεται και το στίγμα μαζί με την ταυτότητά τους (δύο νούμερα με σύνολο 16 ψηφία). Γίνονται «πλοία φαντάσματα». Κανείς δεν ξέρει που είναι, εκτός κι αν πέσει επάνω τους. Σ’ αυτό το ενδιάμεσο της εξαφάνισης ξεφορτώνουν το φορτίο τους. Απομακρύνονται αισθητά και τότε ξαναδίνουν στίγμα, ξαλαφρωμένα πια.

Αν δεν κάνει αυτό το κόλπο ο καπετάνιος του Adrian Darya, κι αν επιμένει ότι θέλει να πιεί κάποια στιγμή τον πρωϊνό καφέ του χαζεύοντας τον Ταΰγετο, τότε υπάρχει κι άλλη λύση, εθνικά ωφέλιμη. Να βουλιάξουν το τάνκερ οι σύμμαχοι αμερικάνοι, προσεκτικά, χωρίς να χυθεί το stuff… Και μετά να πάει ένα γεωτρύπανο να το τρυπήσει και να φωνάξει η πατρίς, όλο χαρά, ότι βρέθηκε κοίτασμα στον μεσσηνιακό κόλπο! Δύο εκατομμύρια βαρέλια με τη μία είναι καλή μπάζα!

“Win – win” δε λέγεται αυτό;

(φωτογραφία / χάρτης: Αν δεν κάνει πειρατεία ο αμερικανικός 6ος στόλος κι αν το ιρανικό τάνκερ ξεφορτώσει το φορτίο του όχι σε λιμάνι αλλά σε άλλα τάνκερ κάπου στη Μεσόγειο, τότε μπορεί να γυρίσει άδειο και ήσυχο απ’ το Σουέζ. Μπορεί ενδιάμεσα να ξαναλλάξει το όνομα του σε «φούφουτος 2»…).

Δεν υπάρχουν και βλάκες – στην Τεχεράνη…

Τετάρτη 21 Αυγούστου. Στα σοβαρά τώρα: γιατί το ιρανικό καθεστώς θα ήθελε να δοκιμάσει τις συμμαχικές δεσμεύσεις της Αθήνας προς την Ουάσιγκτον; Δεν βρίσκουμε τον λόγο να μπει το «τρομοκρατικό» Adrian Darya σε ελληνικά χωρικά ύδατα: ξεκίνησε πριν 3 ημέρες απ’ το Γιβραλτάρ και αποκλείεται την επόμενη βδομάδα να χρειάζεται οτιδήποτε σε ανεφοδιασμό. Κι αν το πλήρωμα από ινδούς και πακιστανούς ναύτες και ουκρανούς αξιωματικούς ήθελε να ψωνίσει το κατιτίς του, η αγορά του Γιβραλτάρ με το μαρόκο δίπλα είναι πολύ καλύτερη απ’ της Καλαμάτας…

Εκείνο που θα χρειαστεί (το πιθανότερο) το πρώην Grace 1 θα είναι να ξεφορτώσει το πετρέλαιο που κουβαλάει. Κανένα ευρωπαϊκό λιμάνι δεν προσφέρεται γι’ αυτή τη δουλειά υπό τις τωρινές συνθήκες. Δεν ορκιζόμαστε απ’ την άλλη ότι στους νέους μεταφορείς δεν θα περιλαμβάνονται και πλοία «ελληνικών συμφερόντων»: έχουν ταλέντο σ’ αυτή τη δουλειά…

Κατά τα υπόλοιπα, η αμερικανική επικήρυξη (γιατί περί αυτού πρόκειται) ενός τάνκερ με την κατηγορία της «συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση» αξίζει προσοχής. Όχι μόνο για αυτό καθαυτό το περιεχόμενό της, αλλά και για τον τύπο της. Για το γεγονός δηλαδή ότι μπορεί να γενικευτεί και να επεκταθεί προς οπουδήποτε. Από οποιονδήποτε έχει την εξουσία, «μικρή ή μεγάλη» να κάνει τέτοιου είδους επικηρύξεις.

Και μπαντονέτες να μετέφερε το συγκεκριμένο πλοίο και πάλι θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι «τα έσοδά του πάνε σε τρομοκράτες» – απλά και μόνο επειδή είναι ιρανικό· απλά και μόνο επειδή έτσι συμφέρει την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της. Με την ίδια έννοια που όποιος κάνει κριτική στο απαρτχάιντ καθεστώς του ισραήλ και υποστηρίζει τον παλαιστινιακό αγώνα είναι «φασίστας», όποιος σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με «οντότητες» (όχι απαραίτητα κρατικές) που το Χ ή το Ψ κράτος θεωρεί εχθρικές είναι «τρομοκράτης».

Δεν είναι θεωρία τα πιο πάνω. Για παράδειγμα έχει αρχίσει να κλιμακώνεται η λογοκρισία στον κυβερνοχώρο, ακριβώς με τέτοιου είδους επιχειρήματα. Κι όχι μόνο στις διακρατικές σχέσεις. Οπουδήποτε.

Δύσκολες εποχές.

Νότιο Idlib: κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά…

Τετάρτη 21 Αυγούστου. Μπορεί η επιχείρηση του συριακού στρατού να περιορίσει τους αντικαθεστωτικούς του θύλακα του Idlib καταλαμβάνοντας τη νότια άκρη του να πέρασε από σαράντα κύματα… Μπορεί αυτή η επιχείρηση να έδειξε ότι ακόμα και το πιο καλά εκπαιδευμένο απ’ τους ρώσους σώμα του (οι «tiger forces») δεν είναι τόσο ικανό, παρόλη την αεροπορική κάλυψη που είχε· έτσι ώστε, τις τελευταίες εβδομάδες, ξαναεμφανίστηκαν ρώσοι πεζοναύτες στην πρώτη γραμμή (άγνωστο αν είναι μισθοφόροι)… Τελικά πάντως το Khan Sheikhoun έπεσε.

Έχει ενδιαφέρον ωστόσο η στάση της Άγκυρας όλο αυτό το διάστημα – επειδή, όπως έχουμε υποστηρίξει απο εδώ ξανά και ξανά, πρέπει απ’ την μια να προσπαθεί να ελέγξει τους αντικαθεστωτικούς στη συρία σε βάρος του Ριάντ (δεν το έχει καταφέρει όσο θα ήθελε), να εμφανίζεται δηλαδή υποστηρικτική στον «αγώνα τους»· και απ’ την άλλη να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της ως μέλος του μπλοκ της Αστάνα, άρα αόρατα φιλική προς το καθεστώς Άσαντ.

Όλη αυτή η συριακή επιχείρηση λοιπόν, που κράτησε πολλές εβδομάδες, ξεδιπλώθηκε δίπλα και ανάμεσα στα τουρκικά παρατηρητήρια, που βρίσκονται διάσπαρτα σ’ όλη την περίμετρο του θύλακα… Η προώθηση του συριακού στρατού και οι αντεπιθέσεις των αντικαθεστωτικών γίνονταν εκεί γύρω… Η Άγκυρα εξέδιδε πότε πότε χλιαρές διαμαρτυρίες για «την βαναυσότητα του Άσαντ», ίσα για τα μάτια του κόσμου. Η πιο σοβαρή τέτοια ήταν όταν μια βόμβα έσκασε δίπλα σε τουρκικό παρατηρητήριο – κατά λάθος προφανώς.

Η τελευταία πράξη αυτού του θεάτρου παίχτηκε «πειστικά» (;) τις προάλλες, λίγο πριν ο συριακός στρατός μπει στα περίχωρα του Khan Sheikhoun. Ένα μεγάλο κομβόι με φορτηγά γεμάτα όπλα και πυρομαχικά και μερικά τουρκικά τανκς ξεκίνησε απ’ τον βορρά για να μεταφέρει ενισχύσεις στους ήδη στριμωγμένους αντικαθεστωτικούς της πόλης… Όμως… Όμως, καθώς προχωρούσε όλο χαρά, σηκώθηκαν ρωσικά βομβαρδιστικά και κτύπησαν… Όχι το τουρκικό κομβόι, αλλά τον δρόμο μπροστά του, καθώς και το προπορευόμενο τζιπ στο οποίο βρίσκονταν (το ήξεραν οι ρώσοι πιλότοι…) ένοπλοι αντικαθεστωτικοί… Μετά απ’ αυτό το «απρόβλεπτο» (!!) εμπόδιο η Άγκυρα έβγαλε μια ακόμα καταγγελία· και το κομβόι έκανε μεταβολή και γύρισε πίσω… Καμμία βοήθεια… Απλά η Άγκυρα μετακίνησε βορειότερα τα παρατηρητήρια της που πριν ήταν νότια του Khan Sheikhoun…

Είναι οι τέτοιες κινήσεις του τουρκικού καθεστώτος πειστικές αποδείξεις της φιλίας του προς τους αντικαθεστωτικούς; Έχουμε αμφιβολίες για το αν ψήνονται όλοι. Ωστόσο το επιχείρημα σκηνοθετήθηκε: Δεν είδατε τι έγινε; Πήγαν να μας σκοτώσουν! Κάναμε ό,τι μπορούσαμε… αλλά…

Υ.Γ. Να σημειώσουμε πως ούτε το ψόφιο κουνάβι ούτε κάποιος άλλος ανακατεύτηκε τόσο καιρό σε στυλ «σύριοι και ρώσοι σκυλιά σκοτώνετε παιδιά!» ή δεν χρειάζεται;

Defence of the Ancients 2…

Τετάρτη 21 Αυγούστου. Για κάποιον άσχετο (όπως η ασταμάτητη μηχανή) με το gaming, το Dota2 είναι μια ακόμα έκφραση αγορίστικης ματαιοδοξίας. Αλλά ο κοινωνικός ρόλος των τελετουργικών μαχών πάει πολύ πίσω στην ιστορία του είδους μας. Έτσι ώστε το μόνο καινούργιο (σε εισαγωγικά) είναι τα ψηφιακά μέσα αυτών των τελετουργιών· και οι ικανότητες που πρέπει να αναπτύσσουν οι «πολεμιστές».

Είναι προφανές (για κάποιον άσχετο σαν την ασταμάτητη μηχανή…) ότι τα προσόντα τους είναι πολύ πιο επίκαιρα τόσο από πολιτιστική όσο και από τεχνική άποψη, για τα δεδομένα του σύγχρονου καπιταλισμού… Σε σχέση, ας πούμε, με τα προσόντα κάποιου που κάνει τα 100 μέτρα σε 9 δευτερόλεπτα, σουτάρει στο πλεκτό από 40 μέτρα ή κολυμπάει «σαν δελφίνι». Πού χρειάζεται το γρήγορο τρέξιμο ή το πέταγμα του ακόντιου στη φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης; Ποιο είναι το αλληγορικό νόημα του badminton, της κωπηλασίας ή του μπάσκετ σε σχέση με την πραγματική πραγματικότητα της σύγχρονης καθημερινής ζωής;

Ό,τι κι αν είναι οι gamers ανήκουν στην εποχή τους. Άλλα δημοφιλή σπορ ανήκουν σε παλιότερους αιώνες… Είναι υπόλοιπα…

Το ότι κατά συνέπεια το gaming έχει εξελιχθεί σε δημοφιλές show μπορεί να ξενίζει τους οπαδούς της σπορ παράδοσης αλλά είναι λογικό. Το ότι γίνονται διεθνείς αγώνες μεταξύ επαγγελματιών το ίδιο. Το ότι γίνονται παραδοσιακά φαντασμαγορικές «τελετές έναρξης» αυτών των αγώνων θα μπορούσε όμως να θεωρηθεί αντιφατικό. Για παράδειγμα, στους «τελικούς» του Dota2 #T19 (που γίνονται αυτές τις ημέρες στη Σαγκάη) η συσχέτιση του παλιού «αναλογικού» κόσμου, του κόσμου στον οποίο τα μαστόρικα σώματα ήταν τέτοια απ’ τα δάκτυλα των ποδιών ως τις ρίζες των μαλλιών τους, με τον καινούργιο «ψηφιακό» κόσμο, τον κόσμο όπου οι οι πιο γενναίοι πολεμιστές κάθονται πολεμώντας μέσω μιας εκρηκτικής σε ταχύτητα σχέσης ανάμεσα σε μάτια, δάκτυλα και μυαλό (μόνο…), αυτή η συσχέτιση είναι είτε ένα τολμηρό «αντίο» στο παλιό είτε μια μελαγχολική κατάφαση στο καινούργιο.

Κι αυτό αφού το παλιό (ο χορός, τα πανάρχαια κινεζικά gu gu τύμπανα) μπορεί άνετα να είναι ολογράμματα, ένα καπρίτσιο της τεχνικής, ψηφιακής, εικονικής «πραγματικότητας» μέσα στο ψηφιακό σύμπαν. Ο χορός και τα τύμπανα κάτι έλεγαν στο καιρό τους. Κάτι διηγούνταν με τον δικό τους τρόπο… Δεν ήταν η διακόσμηση της άρνησής τους! Απ’ την στιγμή που γίνονται αυτό, είναι ήδη μ’ έναν τρόπο «ancients» – για τους οποίους δεν υπάρχει καμμία άμυνα εκτός απ’ την ψηφιοποίησή τους…

Έτσι ώστε δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τελικά αν υπάρχει κάπου ένας gamer που θα «εξαφανίσει» τα πάντα, τυμπανιστές και χορευτές, προσγειώνοντας ένα τέρας στη σκηνή…

Δείτε την φετεινή «τελετή έναρξης» της διεθνούς αναμέτρησης για την «άμυνα των αρχαίων 2» (απ’ το 5 λεπτό και μετά):

https://www.youtube.com/watch?v=YDfK28JHcn0

Δείτε και στιγμές απ’ αυτήν την αναμέτρηση (έχει «μετάδοση», έχει και στοιχήματα, για να μη χαλιούνται οι τζογαδόροι):

Θα πείτε «καλύτερη είναι η μπάλα»; Θυμηθείτε: και ο πετροπόλεμος μια χαρά παιχνίδι ομαδικής αναμέτρησης ήταν στον καιρό του…

Επιχείρηση χρυσότσιχλα 1

Τρίτη 20 Αυγούστου. Οι υπήκοοι της αυτού μεγαλειότητας αποθηκεύουν ό,τι μπορεί να αποθηκευτεί (και όσο χωράνε τα σπίτια τους) εδώ και μήνες. Τα φάρμακα είναι μια απ’ τις μεγάλες έγνοιες τους, ιδιαίτερα κάποια εξειδικευμένα. Ζουν, σα να λέμε, κάνοντας «πολεμικές» προετοιμασίες, με την διαφορά ότι όταν και αν ξεσφηνώσει ο λέοντας απ’ την πόρτα εισόδου / εξόδου δεν κινδυνεύουν από βομβαρδισμούς. Κάτι είναι κι αυτό.

Την ίδια περίοδο απ’ την άλλη μεριά της Μάγχης (στην ήπειρο δηλαδή) κανείς δεν αποθηκεύει τίποτα. Ούτε κωλόχαρτα, ούτε ζυμαρικά, ούτε φάρμακα. Κι ωστόσο κυκλοφορούν στη διεθνή δημαγωγία διάφοροι «επώνυμοι» αναλυτές / σχολιαστές που επιμένουν ότι η ε.ε. θα πάθει μεγαλύτερη ζημιά απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλαιότητας στην περίπτωση ενός «σκληρού» ξεσφηνώματος… Είναι πληρωμένοι· προφανώς…

Στην πολιτική σκηνή της αυτού μεγαλειότητας υπάρχει μεγάλη ανακατωσούρα. Συντηρητικοί και μη θέλουν να σταματήσουν την συμμορία του Bor-Duk που, αν και έχει πάρει το γκουβέρνο με τυπικά νόμιμη διαδικασία, δρα πραξικοπηματικά. Η άλλοτε «μεγάλη δύναμη» που δάμαζε τα κύματα του πλανήτη δείχνει να πνίγεται σ’ ένα φλυτζάνι τσαγιού.

Την ίδια περίοδο απ’ την άλλη μεριά της Μάγχης (στην ήπειρο δηλαδή) καμιά πολιτική σκηνή δεν χωλοσκάει για το brexit. Ούτε επείγουσες εκκλήσεις για ανατροπή πρωθυπουργών (πλην, ίσως, της ανακατωσούρας στην ιταλία, όμως αυτή έχει «εσωτερική» προέλευση), ούτε υποσχέσεις για πρόωρες εκλογές, ούτε τίποτα. Κι ωστόσο κυκλοφορούν στη διεθνή δημαγωγία διάφοροι «επώνυμοι» αναλυτές / σχολιαστές που επιμένουν ότι η ε.ε. θα πάθει μεγαλύτερη ζημιά απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας στην περίπτωση ενός «σκληρού» ξεσφηνώματος… Είναι πληρωμένοι· προφανώς…

Η πρόσφατη διαρροή στην καθεστωτική sunday times του σχεδίου yellowhammer ήταν σε αγγλική εφημερίδα και αφορούσε την αγγλική κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” και την αντιμετώπισή της αν και εφόσον ο λέων ξεσφηνώσει με εκτόνωση αερίων προς τα πίσω· σαν πύραυλος δηλαδή (ή σαν χεσμένος…) Οπωσδήποτε κάποιες προετοιμασίες έχουν γίνει και στην ε.ε., αλλά η πιθανότητα πανικών και βίαιων διαδηλώσεων (που μνημονεύει το σχέδιο yellowhammer) είναι εκτός συζήτησης στην ήπειρο. Κι ωστόσο…

Κι ύστερα είναι η (βόρεια) ιρλανδία (για την σκωτία δεν νοιάζεται το yellowhammer;). Θα ήταν αρκετό μόνο αυτό το ζήτημα για να κρεμαστεί απ’ το Big Ben ο Bor-Duk και όλη η αγέλη του εάν στις 31 Οκτώβρη πάρει το καπελάκι του και το παίξει «ελευθερωτής». Η ήπειρος, απ’ την μεριά της, σαν ε.ε., το πρόβλημα που έχει αν ξαναστηθούν σύνορα μεταξύ ιρλανδίας και βόρειας ιρλανδίας είναι το πόσο ανοικτά θα στηρίξει τους βορειοϊρλανδούς καθολικούς…

Κι ωστόσο κυκλοφορούν στη διεθνή δημαγωγία διάφοροι…

Επιχείρηση χρυσότσιχλα 2

Τρίτη 20 Αυγούστου. Το ζήτημα του καθεστώτος της βόρειας ιρλανδίας και το σκίσιμο της συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής (που θα γίνει αναπόφευκτα με το «σκληρό brexit») είναι ακόμα χειρότερο απ’ όσο περιγράφεται.

Η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής ανάμεσα στο αγγλικό κράτος και στον IRA έγινε εφικτή σε μεγάλο βαθμό χάρη στην αμερικανική μεσολάβηση – πρόεδρος, τότε, ήταν ο Clinton. Η μεσολάβηση της κυβέρνησης Clinton και τα χαρακτηριστικά που είχε αυτή, οφείλονταν με την σειρά τους στην μεγάλη πίεση του ιρλανδοαμερικανικού λόμπυ: οι ιρλανδοί είναι ίσως η μαζικότερη εθνότητα που μετανάστευσε στις ηπα. Ανάμεσα στο 1820 και το 1930 τουλάχιστον 4,5 εκατομμύρια ιρλανδοί αναζήτησαν την τύχη τους στη «χώρα της ελευθερίας»…

Τώρα, η προοπτική να πάει στα σκουπίδια η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής απ’ τον Bor-Duk και την κυβερνοσυμμορία του έχει ξεσηκώσει τους ιρλανδικής καταγωγής αμερικάνους (άσχετα από πολιτική τοποθέτηση). Έτσι ώστε η «εμπορική συμφωνία» που υπόσχεται το ψόφιο κουνάβι στον Bor-Duk σαν έπαθλο για το άγριο ξεσφήνωμα είναι όνειρο θερινής νυκτός ακόμα πιο αέρινο απ’ την αγορά της γροιλανδίας… Έχει αναγγελθεί ήδη στην Ουάσιγκτον, διακομματικά: τίποτα δεν πρόκειται να περάσει! Με απλά λόγια: το hard brexit δεν θα είναι καταστροφικό μόνο εντός συνόρων για την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Θα έχει σοβαρές συνέπειες και για τις σχέσεις της με τον «μεγάλο προστάτη» της.

Κι ωστόσο κυκλοφορούν στη διεθνή δημαγωγία διάφοροι «επώνυμοι» αναλυτές / σχολιαστές που επιμένουν ότι η ε.ε. θα πάθει μεγαλύτερη ζημιά απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας στην περίπτωση ενός «σκληρού» ξεσφηνώματος…

Γιατί, όμως, τα αναφέρουμε αυτά; Επειδή η περίπτωση του αγγλικού συνδρόμου μεγαλείου και του πόσο παρανοϊκά πολιτεύεται στις σχέσεις του με την ε.ε. (κάτω από διάφορες επευφημίες) είναι case study. Από απόσταση και με ασφάλεια μπορεί κανείς να δει τι συνέβαινε στην περίπτωση του ελληνικού συνδρόμου μεγαλείου, και της δικής του παράνοιας, και μάλιστα στην ακόμα πιο σύνθετη σχέση του ελλαδιστάν όχι μόνο με την ε.ε. αλλά και την ευρωζώνη.

Τους κανάγιες εσωτερικού, που υποστήριζαν με απύθμενο θράσος ότι «έλα μωρέ, τους έχουμε στο χέρι» (τους γερμανούς, τους γάλλους, τους ολλανδούς, τους εσθονούς… όλους μαζί!) και ότι «αυτοί θα πάθουν μεγαλύτερη ζημιά απο εμάς», άρα “μας φοβούνται”, τους ξέρουμε. Αρκετοί από δαύτους κυβέρνησαν κιόλας· αν και όχι όλοι. Θυμάστε, όμως, τι αβάντα έκαναν διάφοροι «επώνυμοι» της διεθνούς δημαγωγίας που υποστηρίζαν, με το υψηλό τους κύρος, τα ίδια; Θυμάστε όλη την αμερικανοαγγλικής προέλευσης «φιλολογία» για το όφελος του grexit;

Είτε θυμάστε είτε όχι, μπορείτε να απολαύσετε το πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει η δημαγωγία, χωρίς να έχετε γεμάτο το καθιστικό σας με κωλόχαρτα. Όχι, τουλάχιστον, τώρα…

(Παρεπιπτόντως: η «κατά κεφαλήν» – ας το πούμε έτσι… – κατανάλωση κωλόχαρτων στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας είναι η μεγαλύτερη στην ευρώπη.

Δεν είναι προς τιμήν του βασιλείου, αλλά το θέμα είναι από καιρό ευρωπαϊκό ανέκδοτο…)

(φωτογραφία: Κι εγώ τι φταίω; αναρωτήθηκε η χρυσότσιχλα / yellowhammer…

Και έφυγε πετώντας…)

Είναι η βλακεία δικαίωμα;

Τρίτη 20 Αυγούστου. Κάνουμε αυτήν την ερώτηση προλαβαίνοντας την στιγμή (φοβούμαστε ότι δεν θα αργήσει καθόλου) που κάποιου είδους «ορθότητα» θα επιβάλει σαν μόνη επιτρεπτή απάντηση το «Ναι!».

Απαντήστε (και φροντίστε) για το «όχι» όσο υπάρχει ακόμα καιρός… Αλλιώς…

Γράμμα απ’ το Πεκίνο

Τρίτη 20 Αυγούστου. Αν θυμάστε (;) η ασταμάτητη μηχανή ανέθεσε πριν 1,5 χρόνο στον εαυτό της μεταξύ άλλων το εργατικό καθήκον να παρακολουθεί όσο είναι δυνατόν κάποια απ’ αυτά που συμβαίνουν στο καινούργιο «κέντρο του καπιταλιστικού κόσμου», στην ανατολική ασία δηλαδή – με μια έμφαση στην κίνα. Έτσι ώστε ακόμα κι αν πάμε άκλαφτοι (πράγμα που καθόλου δεν μπορεί να αποκλειστεί) να μην πάμε, τουλάχιστον, σαν άσχετοι…

Διαβάστε λοιπόν, με την πρέπουσα προσοχή, ένα σύντομο άρθρο της εντελώς καθεστωτικής κινεζικής «people’s daily». Της «λαϊκής ημερησίας» όπως είναι γνωστή στα ελληνικά. Κρατείστε το κιόλας, να το βρουν τα εγγόνια σας.

Ημερομηνία 24 Ιούνη 2019. Τίτλος Η κίνα δεν θα κάνει συμβιβασμούς.

Από τότε που ξεκίνησε η εμπορική τριβή μεταξύ κίνας και ηπα, έχουν εκφραστεί κάποιες γνώμες ότι η κίνα θα πρέπει να κάνει συμβιβασμούς αν θέλει να αγοράσει για λογαριασμό της περισσότερο χρόνο για ανάπτυξη. Αυτή η πεποίθηση είναι γελοία και αφελής.

Οι εμπορικές εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι τόσο απλές όσο φαίνονται, και δεν είναι καν για το εμπόριο αυτό καθαυτό. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι ηπα οφελήθηκαν γενναία απ’ το διμερές εμπόριο, ενόσω η κίνα οφελήθηκε απ’ αυτό με τίμημα τους ανθρώπινους πόρους της και το περιβάλλον. Ποια είναι η βασική αιτία των τωρινών εμπορικών αντιθέσεων; Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι οι ηπα θέλουν να αναγκάσουν την κίνα να κάνει συμβιβασμούς σε θέματα που αφορούν τον πυρήνα των συμφερόντων της. Αυτός ο πυρήνας αφορά την ανάπτυξη της κίνας με βάση την καινοτομία, που σημαίνει το να επιτυγχάνει την οικονομική της ανάπτυξη μέσω των καινοτομιών στην υψηλή τεχνολογία αντί για την φτηνή εργασία, χωρίς να πρέπει να θυσιάζει τους περιβαλλοντικούς πόρους της.

Μ’ αυτό το φόντο θα κερδίσει η κίνα χρόνο για την ανάπτυξή της κάνοντας συμβιβασμούς; Η απάντηση είναι «όχι». Το Oregon, μια πολιτεία στη δυτική ακτή των ηπα, είναι ένα παράδειγμα της περιβαλλοντικής προστασίας. Η πολιτεία το πέτυχε αυτό μεταφέροντας το 90% των σκουπιδιών της στην κίνα. Οι ηπα δεν έχουν δόσει στην κίνα κάποια εναλλακτική. Το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να παραδόσει την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία της, και να αναπτύσσεται μόνο θυσιάζοντας τους πόρους της και το περιβάλλον.

Συνεπώς, πίσω απ’ την εμπορική διένεξη, βρίσκεται η πρόθεση της αμερικής να προκαλέσει ασφυξία στην ανάπτυξη της κίνας. Οι ηπα θέλουν να είναι ο μόνιμος ηγέτης του κόσμου, και δεν υπάρχει τρόπος για την κίνα να αποφύγει την «καταιγίδα» μέσα από συμβιβασμούς.

Η ιστορία δείχνει ότι οι συμβιβασμοί οδηγούν σε νέα διλήματα. Στη διάρκεια των πρόσφατων εμπορικών εντάσεων μεταξύ ηπα και ιαπωνίας, η ιαπωνία έκανε συμβιβασμούς. Αυτοί είχαν σαν αποτέλεσμα να επηρεαστούν άσχημα η πολιτική της σταθερότητα και η οικονομική της ανάπτυξη, καθώς καθηλώθηκε η δομική μεταρρύθμιση και οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας κτυπήθηκαν σοβαρά.

Η κίνα, με πληθυσμό 1,4 δισεκατομύρια, είναι η μεγαλύτερη βιομηχανική βάση του κόσμου. Η βιομηχανική αναβάθμιση και η τεχνολογική καινοτομία είναι κρίσιμες για την οικονομική ανάπτυξη της κίνας. Η κίνα οφείλει να αφήσει περισσότερους πόρους στις επόμενες γενιές της προστατεύοντας το περιβάλλον, και παίρνοντας το μερίδιό της απ’ το μεγαλύτερο άνοιγμα της οικονομίας της. Αυτά είναι στον πυρήνα των συμφερόντων της κίνας, και δεν πρόκειται να παραδοθεί ποτέ σε ότι τα αφορά.

Ο μόνος τρόπος για μια χώρα να κερδίσει έναν πόλεμο είναι μέσω της ανάπτυξης, όχι μέσω των συμβιβασμών. Για να πετύχει την ανάπτυξη η κίνα θα ανοίξει την πόρτα της ακόμα περισσότερο στον κόσμο και θα πολεμήσει ως το τέλος.

Όσοι αυταπατώνται ότι η κίνα θα κάνει συμβιβασμούς, είναι καιρός να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

(φωτογραφία: Σαγκάη…)