Year: 2019

No libra

Σάββατο 14 Σεπτέμβρη. O Zuckerberg ετοιμάζει ένα «κρυπτονόμισμα». Για την ακρίβεια ο κύριος facebook είναι ένα είδος « τεχνολογικού μπροστινού» για την δημιουργία ενός ψηφιακού νομίσματος από έναν αριθμό ιδιωτικών εταιρειών. Σε αντίθεση με το bitcoin (κι όλα τα παρόμοια κρυπτονομίσματα) που δεν έχουν κάποιο σταθερό μέτρο / αντίκρυσμα, και συνεπώς εκτός από παράνομες συναλλαγές προσφέρεται για τζόγο, το libra έχει σχεδιαστεί για να έχει το κύρος, την αξιοπιστία κανονικού νομίσματος. Θα έχει σταθερή ισοτιμία σχετιζόμενο μ’ ένα «καλάθι νομισμάτων» (ευρώ, δολάριο, γιέν, στερλίνα, δολάριο σιγκαπούρης – αλλά όχι το κινέζικο γουάν) και σαν «assets» κρατικά ομόλογα αξίας, κατ’ αρχήν, γύρω στα 200 δισεκατομύρια δολάρια. Στους συνεταίρους του libra (28 προς το παρόν) περιλαμβάνονται αμερικανικές εταιρείες «πλαστικού χρήματος» (visa, mastercard), η uber και άλλα μεγάλα μαγαζιά που δουλεύουν με ηλεκτρονικές πληρωμές.

Παρά τις εξασφαλίσεις που προσφέρει η τεχνολογία blockchain το ηλεκτρικό, ψηφιακό χρήμα δεν είναι αθώο. Αν οι ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι γεμάτες data, το ψηφιακά νομίσματα είναι μόνο data. H διασπορά των υπολογιστών που μεσολαβούν και ελέγχουν την κυκλοφορία ενός κρυπτονομίσματος είναι μόνο μια φάρσα «δημοκρατικότητας»: είναι τέτοια η υπολογιστική ισχύς που απαιτείται για τις διαστραυρώσεις των συναλλαγών, ώστε τα σχετικά data centers και οι επεξεργαστές θα είναι ιδιοκτησία των μετόχων της libra.

Είναι προφανώς και γι’ αυτόν τον λόγο που χτες οι Bruno le Maire και Olaf Scholz (υπ.οικ. του Παρισιού και του Βερολίνου) ανήγγειλαν σχεδόν την απαγόρευση της κυκλοφορίας του libra στην ε.ε. όταν θα είναι έτοιμο (σε περίπου ένα χρόνο). Δεν είπαν καθαρά ότι το θεωρούν αμερικάνικη απόβαση στην ευρώπη. Είπαν, γενικά κι αόριστα, ότι «θα δημιουργήσει προβλήματα στους καταναλωτές και θα υπονομεύσει την χρηματοπιστωτική σταθερότητα στην ευρώπη». Πρόσθεσαν ότι θα φτιαχτεί ευρωπαϊκό ψηφιακό νόμισμα (κρυπτονόμισμα) με την εγγύηση και την ευθύνη της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας. Έχουν αργήσει. Τα τζογαδόρικα κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin χρησιμοποιούνται και στην ευρώπη εδώ και χρόνια. Είναι δε πιθανό ότι το libra θα «χωθεί» και στις ευρωπαϊκές συναλλαγές· πιο εύκολα στα ηλεκτρονικά ψώνια απ’ τις ηπα.

Παρότι τα ψηφιακά νομίσματα εμφανίζονται σαν η ικανή και αναγκαία μορφή γενικού ισοδύναμου της αξίας σε μια εποχή γενίκευσης των ηλεκτρονικών συναλλαγών, έχει τουλάχιστον ένα σοβαρό πρόβλημα, πέρα απ’ το ότι μ’ αυτά αφήνει ο καθένας τα ίχνη του παντού. Το πρόβλημα το έχουν και οι συναλλαγές οι ίδιες· ωστόσο στην εκδοχή «μέσο συναλλαγών» το πρόβλημα μπορεί να γίνει τερατώδες: δεν υπάρχει ψηφιακό «νομισματικό μέσο» χωρίς ηλεκτρισμό…

Έχει παραμυθιαστεί κανένας ότι ο οξυνόμενος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός θα σεβαστεί τις ηλεκτρικές υποδομές οπουδήποτε; Ρωτάμε έτσι, για να θυμίσουμε ότι ο πιο διάχυτος πλούτος της εποχής είναι η βλακεία.

Spin off

Σάββατο 14 Σεπτέμβρη. Το έχουμε σημειώσει όσες φορές ταίριαζε με το θέμα (πιο ολοκληρωμένα απ’ τις σελίδες του χάρτινου Sarajevo, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην τουρκία): αν υπάρχει ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα της τουρκικής κοινωνίας (και της εργατικής τάξης εκεί) δεν είναι ο πραγματικός ή φανταστικός δεσποτισμός του Erdogan και των ισλαμοδημοκρατών. Είναι ότι δεν υπάρχει σοβαρή, επίκαιρη, σύγχρονη αντιπολίτευση απ’ τα αριστέρα του AKP. Αυτό που σχηματικά λέγεται “κεντροαριστέρα”, μια φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία. Υπάρχει, βέβαια, ένα κάποιο «σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα (το CHP), αλλά αυτό είναι ιστορικά μπλεγμένο με τον «κεμαλισμό» όπως εφαρμόστηκε πρακτικά μέσα από διαδοχικά πραξικόπημα και το «βαθύ κράτος» του «συμβουλίου ασφαλείας». Το κόμμα που καλύπτει την τουρκική αριστέρα είναι το εν πολλοίς κουρδικό HDP· ωστόσο αυτό θα ήταν αδύνατο στο ορατό μέλλον να περάσει κατά πολύ το 10%.

Η απουσία ενός σοβαρού «δεύτερου πόλου» / κόμματος εξουσίας είναι που έχει εξασφαλίσει την πολιτική (και ως ένα βαθμό την ιδεολογική) ηγεμονία στο AKP εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Αλλά καμμία τέτοια ηγεμονία δεν εξασφαλίζει την αιωνιότητα. Το AΚP (και ο Erdogan) έχει μια κάποια φθορά, που εν μέρει οφείλεται στην επιτυχία του (απ’ την άποψη της «οικονομικής πολιτικής») τα προηγούμενα χρόνια: οι μικροαστοί και η καινούργια αστική τάξη των πόλεων «στριφογυρνούν» εξαιτίας της (ας την πούμε έτσι) «πτώσης του ρυθμού ανάπτυξης»· παρότι ο τουρκικός καπιταλισμός απέχει πάρα πολύ απ’ αυτό που βολεύονται να πιστεύουν οι έλληνες εθνικόφρονες.

Η πρόσφατη απώλεια της δημαρχίας της Istanbul απ’ το AKP, μιας μητρόπολης απ’ όπου ο Erdogan ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή και θεμελείωσε την επιρροή του (ήταν, κατά γενική ομολογία, ένας ιδιαίτερα πετυχημένος δήμαρχος απ’ το ’94 ως το ‘98) έδειξε (κατά την ταπεινή γνώμη της ασταμάτητης μηχανής) ότι οι εκλογικές συμμαχίες των ισλαμοδημοκρατών με τους ακροδεξιούς του Bahceli (MHP) δεν είναι all weather βιώσιμη τακτική. Χρειαζόταν και νωρίτερα, χρειάζεται πλέον ακόμα περισσότερο, ένα κόμμα απ’ τα «αριστέρα» (σχετικά μιλώντας) του AKP, συγγενικό ωστόσο στους βασικούς προσανατολισμούς της πολιτικής του.

Η δημιουργία απ’ τον Ahmet Davutoglu ενός καινούργιου κόμματος (ανακοινώθηκε χτες), καλύπτει αυτήν την αναγκαιότητα. Ο Davutoglu είναι σάρκα απ’ την σάρκα του AKP: νο 1 σύμβουλος του Erdogan απ’ το 2003 ως το 2009, υπ.εξ. απ’ το 2009 ως το 2014, πρόεδρος του κόμματος απ’ το 2014 ως το 2016, βγήκε στην άκρη λίγο πριν το πραξικόπημα του 2016, όταν ο Erdogan είχε πια εγκαταλείψει καθαρά την στρατηγική των «μηδενικών προβλημάτων» με τα γειτονικά κράτη και είχε ξεκινήσει την εκστρατεία για την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία στους άραβες σουνίτες, εντός και εκτός συρίας. Ο πανεπιστημιακός Davutoglu έχει υπάρξει ο κορυφαίος οργανικός διανοούμενος του AKP σ’ όλη την διαδρομή της ανόδου και της εδραίωσης του κόμματος στην πολιτική σκηνή της τουρκίας. Μαζί με τον Abdullah Gul (πρωθ. απ’ το 2002 ως το 2003, υπ.εξ. απ’ το 2003 ως το 2007, πρόεδρος της τουρκίας απ’ το 2007 ως το 2014) είναι brothers in arms με τον Erdogan. Ενδεχομένως διαφωνούν σε ζητήματα τακτικής· ή, απλά, έμειναν κάποια χρόνια στην εφεδρεία, για περίπτωση ανάγκης.

Είναι εύλογο ότι το AKP θα παραμείνει για πολύ ακόμα το κύριο σώμα της τουρκικής δεξιάς. Σίγουρα όσο υπάρχει Erdogan. Είναι το ίδιο εύλογο όμως ότι θα πρέπει να είναι έτοιμο να αξιοποιήσει κυβερνο-στηρίγματα· και όχι υποχρεωτικά προς τα (ακρο)δεξιά του. Ό,τι και να ειπωθεί, το εγχείρημα του Davutoglu μπορεί μεν να μοιάζει με «διάσπαση» αλλά στην πραγματικότητα είναι περίπου δημιουργία “θυγατρικής”.

Άλλωστε το δήλωσε χτες: Ο σκοπός μας δεν είναι η διαίρεση και η αποδυνάμωση [του AKP] αλλά η ανανέωσή του…

Ινδοκούς

Σάββατο 14 Σεπτέμβρη. Το δηλώνουν καθαρά: θέλουν μια συμφωνία με την Ουάσιγκτον, για να εξασφαλίσουν ασφαλή διάδρομο ώστε να πάρει τον στρατό της και να πάει στο καλό… Θα έλεγε κανείς ότι πιο ειρηνοποιά στοιχεία απ’ τους ταλιμπάν δεν υπάρχουν… Απ’ την άλλη, αφού το ψόφιο κουνάβι ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις, δεν χάνουν ευκαιρία να κτυπούν και αμερικανικές βάσεις. Για να δείξουν ότι πράγματι χρειάζεται ένας “ασφαλής διάδρομος” ξεκουμπίσματος.

Αμ το άλλο; Αντιπροσωπεία τους πετάχτηκε χτες στη Μόσχα, και είχε κουβέντα face to face με τον Zamir Kabulov, τον ειδικό εκπρόσωπο του Putin για το αφγανιστάν. Αυτό, εν πάσει περιπτώσει, ανακοινώθηκε απ’ τους ίδιους. Μπορεί να τα είπαν και με κανάν άλλον…

Δεύτεροι στη σειρά, πίσω απ’ τους ταλιμπάν, στο βάθρο της ειρηνοποιίας στο Ινδοκούς, είναι βέβαια η Μόσχα, το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ και η Τεχεράνη. Υπό μια προϋπόθεση: yankees go home! Αν όχι, τότε…

Το αξιοσημείωτο (για την ασταμάτητη μηχανή) δεν είναι ωστόσο τίποτα απ’ αυτά. Είναι το ότι οι ταλιμπάν έχουν αποκτήσει know how «διπλωματικών ελιγμών» υψηλού επιπέδου. Πως έβγαλαν στη σέντρα το ψόφιο κουνάβι και χρεώθηκε την ακύρωση των διαπραγματεύσεων; Με την εξής τακτική: εμείς θέλουμε συμφωνία, αλλά μέχρι και ένα λεπτό πριν συνεχίζουμε τον πόλεμο… Το αντέχεις; Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν είναι καθόλου «πρωτόγονοι», όπως διέδιδε ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός…

(φωτογραφία: Τα οροπέδια του αφγανιστάν έχουν ελάχιστους δρόμους. Στον χάρτη σημειώνονται αυτοί που ελέγχουν οι ταλιμπάν: με κόκκινο ο έλεγχος είναι απόλυτος και διαρκής, με πορτοκαλί είναι τακτικός μεν αλλά κατά περίσταση.

Το πού πας ρε Καραμήτρο; πώς λέγεται στα αμερικάνικα;)

Way of death…

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Αν υπάρχει “ευρωπαϊκός τρόπος ζωής”, διακριτός (ας πούμε) απ’ τον “αμερικανικό τρόπο ζωής”, αυτός περιορίζεται όλος κι όλος στη φαντασίωση της ύπαρξής του….

Να, ας πούμε, ο “γαλλικός τρόπος ζωής”. Πας να πάρεις το λεωφορείο και υπόκεισαι στην προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού του κράτους σου. Πολιτισμένα πράγματα. Τουλάχιστον (αυτός ο ιμπεριαλισμός) δεν κάνει έμφυλες διακρίσεις. Λίγο είναι;

Κατατάχτηκα για να ξεφύγω απ’ τον σωρό, Lucie, εύελπις, γαλλία. Θα παρατηρήσει βέβαια το τμήμα ερευνών της ορθότητας: χμμμ… Η Lucie ξεφεύγει απ’ τον σωρό “μπαίνοντας στη γραμμή”, αλλά ο Romain (χθεσινή παρουσίαση) φοράει τις αρβύλες για να βασίζονται πάνω του…. Δεν είναι αυτό καραμπινάτος σεξισμός;

Μην βιάζεσθε! Θα μπορούσαν οι λεζάντες να είναι και ανάποδα. Άλλωστε η διοίκηση Macron κατάργησε τις λέξεις «πατέρας» και «μητέρα» στις ληξιαρχικές πράξεις, αντικαθιστώντας τες με «γονιός 1» και «γονιός 2». Οπότε έχει περάσει τις αντισεξιστικές εξετάσεις του ενσωματωμένου Θεάματος…

Η κάθε Lucie και ο κάθε Romain ανήκουν λοιπόν, ανάλογα, στις κατηγορίες «νεκρός 1» και «νεκρός 2». Αλλά η δουλειά τους είναι να απωθούν αυτό το «τέλος», να απωθούν τέτοιες ληξιαρχικές πράξεις για πάρτη τους, σκοτώνοντας τους Άλλους. Για τους οποίους Άλλους (εκεί, στην υποσαχάρια Αφρική για παράδειγμα) δεν υπάρχει ζήτημα. Ειδικά αν σαν νεκροί κάνουν σωρούς, που πάνω τους βασίζεται ο γαλλικός (και όχι μόνο…) καπιταλισμός.

Ways of death…

Ζεστές παρατηρήσεις

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Αφήσαμε αυτήν καθαυτήν την 11η Σεπτέμβρη, εννοούμενη σαν “επέτειο”, να περάσει ασχολίαστη από δω. Κάτι σαν (ασήμαντη) συμβολική τρύπα προς τιμήν όλων όσων πλησιάζουν, αργά αργά, στην αλήθεια «το Ράιχστανγκ στις φλόγες» του 4ου παγκόσμιου πολέμου και της διαμόρφωσης των προϋποθέσεών του.

Να τώρα κάτι νόστιμο. Είναι μια τηλεφωνική συνέντευξη που πήρε το απόγευμα εκείνης της ημέρας, της 11ης 9ου 2001, το channel 9 της Ν. Υόρκης, από κάποιον σχετικό με ακίνητα και πύργους…

Ερώτηση: Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις για το κατά πόσον η ζημιά και η πλήρης κατάρρευση των κτιρίων προκλήθηκε από αεροπλάνα, από αρχιτεκτονική αστοχία ή πιθανόν από βόμβες. Τι σκέφτεσθε επ’ αυτού;

Απάντηση: Δεν ήταν αρχιτεκτονική αστοχία. Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ήταν γνωστό σαν πολύ, πολύ ισχυρά κτίρια. Μην ξεχνάτε ότι μπήκε μια μεγάλη βόμβα στη βάση του ενός [το 1993]. Η βάση είναι το πιο κρίσιμο σημείο, επειδή εκεί βρίσκονται τα θεμέλια· και το άντεξε. Πήγα εκεί περίπου 3 με 4 ώρες μετά την έκρηξη της βόμβας, γιατί ένας απ’ τους πολιτικούς μηχανικούς μου με πήρε για να δούμε, επειδή έκανε την κατασκευή. Και είπα «Δεν μπορώ να το πιστέψω». Το κτίριο στεκόταν όρθιο ενώ οι μισές απ’ τις κολώνες του είχαν τιναχτεί!! Ήταν απίστευτα στέρεα κτίρια, για όποιον ξέρει οτιδήποτε από δόμηση. Ήταν τα πρώτα κτίρια που κτίστηκαν απ’ έξω προς τα μέσα. Το ατσάλι… ο λόγος που οι πύργοι του κέντρου είχαν τέτοια στενά παράθυρα ήταν επειδή ανάμεσα σ’ όλα τα παράθυρα υπήρχε σκελετός από ατσάλι, στην περίμετρο του κτιρίου. Βαριά δοκάρια διπλοτάφ…

Και είπα: πώς μπόρεσε ένα αεροπλάνο, ακόμα κι ένα 767 ή 747 ή οτιδήποτε ήταν, πώς κατάφερε να κόψει αυτό το ατσάλι; Και σκέφτηκα ότι δεν ήταν μόνο ένα αεροπλάνο, αλλά υπήρχαν βόμβες που έσκασαν ταυτόχρονα. Επειδή δεν μπορώ να φανταστώ οτιδήποτε που θα μπορούσε να περάσει μέσα απ’ αυτόν τον τοίχο ατσαλιού. Τα περισσότερα κτίρια κατασκευάζονται με ατσάλινες κολώνες γύρω απ’ τα φρεάτια των ασανσέρ. Αυτά φτιάχτηκαν απ’ έξω προς τα μέσα, που είναι η πιο συμπαγής κατασκευή που μπορεί να υπάρξει. Κι όμως τσαλακώθηκαν σαν τσίγκινα τενεκεδάκια.

Ερώτηση: Ξέρετε… κοιτάμε τις εικόνες συνέχεια απ’ το πρωί, την ώρα που πλησιάζει το αεροπλάνο στον πύργο 2. Και την ώρα που το βλέπεις να έχει φτάσει στην μία πλευρά, τότε εντελώς ξαφνικά μέσα στο επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου, γίνεται μια έκρηξη στην απέναντι πλευρά.

Απάντηση. Σωστά. Τώρα σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι ένα αεροπλάνο φορτωμένο με κάτι περισσότερο από απλά καύσιμα.

Ποιός ήταν αυτός που έδινε τέτοιες απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις το απόγευμα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001; Λέγεται Donald Trump, και τότε ήταν ένας μεγαλομεσίτης / μεγαλοεργολάβος του real estate… Η τωρινή διασημότητα αυτόματα μπορεί έως και να γελοιοποιεί την γνώμη που είχε τότε. Επιπλέον τότε ο κτηματομεσίτης Trump δεν ήξερε ότι όσο ατσάλι κι αν έβλεπε στην περίμετρο, πολύ περισσότερο και πιο «χοντρό» υπήρχε στον πυρήνα των πύργων, γύρω απ’ τα φρεάτια των ασανσέρ. Πράγμα που σήμαινε, απλά, πως ήταν αδύνατο να καταρρεύσουν όπως κατέρρευσαν εξαιτίας … μιας μέτριας σε ένταση φωτιάς.

Δεν έχει ωστόσο σημασία τι δεν ήξερε το ψόφιο κουνάβι τότε. Ίσως αξίζει να συγκρατήσουμε πως πρόσφατα, σαν πρόεδρος των ηπα, δήλωσε ότι ξέρει τι έγινε την 11η Σεπτέμβρη αφήνοντας υπονοούμενα· αλλά δεν το μαρτύρησε…

Εκβιάζει κάποιους μέσα στο καθεστώς; Λέει βλακείες; Ποιός ξέρει;

Μια φωνή απ’ το Guantanamo

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Ο Khalid Sheikh Mohammed, αιχμάλωτος στο κάτεργο του Guantanamo (η δίκη του θα αρχίσει τον Γενάρη του 2021!…) θεωρείται σαν ο «εγκέφαλος» των επιθέσεων της 11ης 9ου… Τον περασμένο Ιούλη διεμήνυσε μέσω δικηγόρου στις οικογένειες των θυμάτων που προσπαθούν να φέρουν στα δικαστήρια το καθεστώς του Ριάντ σαν υπεύθυνο για τις επιθέσεις ότι θα τις βοηθήσει σ’ αυτήν την προσπάθεια (προφανώς δίνοντάς τους κρίσιμες πληροφορίες) αν τα αμερικανικά δικαστήρια παραιτηθούν απ’ το να τον καταδικάσουν σε θάνατο.

Οι οικογένειες των θυμάτων, που πιθανότατα δυσκολεύονται να συνεργαστούν μ’ έναν «αρχιτρομοκράτη», έστειλαν μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη ραβασάκι στο ψόφιο κουνάβι, ζητώντας του την δημοσιοποίηση μιας τετρασέλιδης περίληψης έρευνας του fbi σχετικά με τρία άτομα, σαουδάραβες αξιωματούχους, που προσέφεραν επιμελητειακή βοήθεια σε δύο απ’ τους (επίσης σαουδάραβες…) θεωρούμενους αεροπειρατές, στην Καλιφόρνια. Τα ονόματα των 2 και οι σχέσεις τους με το Ριάντ είναι ήδη κατ’ αρχήν γνωστές. Υπάρχει όμως ένας τρίτος, που θεωρείται ότι ήταν η «καθοδήγηση» των δύο ήδη γνωστών, και περιγράφεται απλά σαν «αξιωματούχος της σαουδικής αραβίας» (προφανώς ανώτερος)· αλλά το όνομά του είναι άγνωστο.

Κάτω απ’ την πίεση των πιθανών αποκαλύψεων του Khalid Sheikh Mohammed (άραγε θα ζήσει πολύ ακόμα;) το fbi ανακοίνωσε ότι θα δώσει αυτό το όνομα… Αλλά, λόγω της «εξαιρετικής φύσης της υπόθεσης», ξεκαθάρισε ότι δεν θα δώσει καμία άλλη πληροφορία στις οικογένειες…

Είναι από μόνο του τερατώδες το γεγονός ότι ωμά το αμερικανικό κράτος λέει για άλλη μια φορά στις οικογένειες των θυμάτων που «τιμά» επετειακά κάθε 11η Σεπτέμβρη ότι ξέρει αρκετά που ενδεχομένως, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, δείχνουν ότι οι υπηρεσίες του Ριάντ (και όχι ο κυνηγημένος bin Laden) οργάνωσαν τις επιθέσεις· αλλά δεν θα τους τα πει, λόγω της συμμαχίας μ’ αυτούς ακριβώς τους δολοφόνους…

Όμως απ’ την άλλη μεριά, έστω μ’ αυτόν τον πολύ αργό και βασανιστικό τρόπο, η προβοκάτσια εκείνης της ημέρας (έχοντας ουσιαστικά εκπληρώσει τον στόχο για τον οποίο έγινε, άσχετα αν ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» απέτυχε να εξασφαλίσει την αμερικανική πλανητική ηγεμονία) στριμώχνεται όλο και περισσότερο στην πένσα. Απ’ την μια μεριά οι επίμονες τεκμηριώσεις του ότι τα κτίρια ανατινάχτηκαν, άρα ήταν inside job… Απ’ την άλλη μεριά ο ρόλος των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών (κάποια στιγμή στο μέλλον και της mossad…) σε συνεργασία, φυσικά, με κάποιες φράξιες του αμερικανικού βαθέος κράτους…

Ο τοξικός έχει ήδη μια «εκκρεμότητα»: την δολοφονία του Khashoggi. Έχει και κάτι άλλες εκκρεμότητες, με τις σφαγές στην υεμένη. Παρόλα αυτά το σαουδαραβικό καθεστώς παραμένει ακόμα «πολύτιμος σύμμαχος», στο βαθμό που α) η Ουάσιγκτον συνεχίζει να επιδιώκει άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην ευρύτερη μέση Ανατολή, και β) το Τελ Αβίβ παίζει τα τελευταία του χαρτιά για να διατηρήσει και να επεκτείνει την ρατσιστική, μιλιταριστική κατοχή της Παλαιστίνης.

Το τελευταίο που θέλουν όλοι αυτοί είναι να αρχίσει η τεκμηρίωση των στοιχείων για το σαουδαραβικό καθεστωτικό «χέρι» στην 11η Σεπτέμβρη. Φαίνεται όμως ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν πια είναι οι «καθυστερήσεις»…

Για πόσο; Θα δείξει. Δεν καταρρέουν όλα σε ελεύθερη πτώση, σε χρόνο dt, όπως οι ουρανοξύστες στη Ν. Υόρκη…

5G

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Σε μια μάλλον απροσδόκητη εξέλιξη του θέματος / θεάματος «η Huawei και πως θα την σταματήσουμε» ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Ren Zhengfei ανακοίνωσε πριν 3 ημέρες συνεντευξιαζόμενος στο αγγλικό καθεστωτικό περιοδικό economist ότι διατίθεται να πουλήσει την 5G τεχνολογία της εταιρείας (δηλαδή τις πατέντες, τις άδειες, τον κώδικα, την διαδικασία παραγωγής) σε οποιαδήποτε δυτική εταιρεία ενδιαφέρεται (με ένα εφάπαξ ποσό)… Έτσι ώστε να ξαναγράψει τον πηγαίο κώδικά της και να την χρησιμοποιήσει χωρίς η εταιρεία (ή το κινεζικό κράτος) να έχουν οποιονδήποτε έλεγχο. Ταυτόχρονα (είπε) η Huawei θα συνεχίσει να αναπτύσσει και να εμπορεύεται την 5G τεχνολογία της. Λογικό.

Η πρόταση / προσφορά του Zhengfei είναι ενδιαφέρουσα, επειδή απ’ την μια δείχνει την αυτοπεποίθηση της εταιρείας του (: ακόμα κι αν σας δώσουμε την τεχνολογία μας δεν μπορείτε να μας ανταγωνιστείτε αποτελεσματικά!) και απ’ την άλλη στοχεύει στην αμερικανική ρητορική περί “κινδύνου κατασκοπείας” του Πεκίνου μέσω των δικτύων της Huawei.

Ωστόσο η κατάσταση είναι πιο σύνθετη· και ο Zhengfei το ξέρει. Ήδη διάφορα επιτελεία στο ψοφιοκουναβιστάν δουλεύουν πάνω στη μετατροπή της «κινεζικής τεχνολογίας» συνολικότερα από οικονομική / εμπορική απειλή σε απειλή εθνικής ασφάλειας. Πρόκειται για μια σοβαρή «πολιτική μετατόπιση» που χρειάζεται μια νομική πανοπλία· κι αυτό είναι που χρειάζεται λεπτομερή δουλειά. Η νομική πανοπλία χρειάζεται όχι για να κηρυχτεί η Huawei (και όχι μόνον αυτή, φυσικά) «τρομοκράτης» (ας πούμε) αλλά για να προσδιοριστούν οι συνέπειες για όποιον συνεργάζεται άμεσα ή έμμεσα με κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες πρώτης γραμμής. Οι συνέπειες της “εθνικής προδοσίας” αυτού του είδους. Απ’ αυτήν την άποψη η πρόταση του Zhengfei είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την πρόταση του Putin προς το ψόφιο κουνάβι να αγοράσει (αν θέλει) ρωσικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας: ειρωνικός ελιγμός.

Η άλλη πλευρά το θέμα έχει σοβαρές τεχνολογικές διαστάσεις. Μια σειρά πρωτοκλασσάτων τεχνολογικών εταιρειών (όπως η ιαπωνική toshiba ή/και η νοτιοκορεατική sk telecom) ερευνούν πυρετωδώς το πως θα ενσωματώσουν την κβαντική φυσική στις τηλεπικοινωνίες, πάνω στα 5G δίκτυα. Οι κβαντικές επικοινωνίες θεωρούνται σαν απόλυτα ασφαλείς απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια υποκλοπής…

Το «πρόβλημα» είναι ότι οι κινέζοι φυσικοί είναι πολύ μπροστά και σ’ αυτό το θέμα: τον Ιούνη του 2017 δοκίμασαν με επιτυχία την μεταφορά κβαντικού σήματος μέσω δορυφόρου. Κάτι που ήταν πολύ μακριά απ’ ότι είχαν πετύχει ως τότε (και ως σήμερα) τα εργαστήρια άλλων εθνικοτήτων. Μια υπόθεση της ασταμάτητης μηχανής είναι, λοιπόν, ότι η αυτοπεποίθηση με την οποία ο κυρ Zhengfei δηλώνει έτοιμος να μοιραστεί το τωρινό εμπορικά διαθέσιμο know how της εταιρείας τους σχετικά με τις 5G επικοινωνίες οφείλεται στο ότι η Ηuawei (ή άλλες κινέζικες εταιρείες…) βρίσκεται σχετικά κοντά στο να κάνει εκείνο που θεωρείται το υπέραγιο δισκοπότηρο παγκόσμια, το μεγάλο άλμα, για την 4η (ή μήπως την 5η;) βιομηχανική επανάσταση: κβαντικές εφαρμογές επικοινωνιών, για λογαριασμό του internet of things.

(Κάποιοι βολεύονται να πιστεύουν ότι η επιθετικότητα του ψοφιοκουναβιστάν οφειλόταν στον Bolton (κράτησε το πόστο του «συμβόλου εθνικής ασφάλειας» μόνο για 1,5 χρόνο) και ότι τώρα πια το ψόφιο κουνάβι, «λεύτερο και ξαλαφρωμένο», θα αρχίσει να γίνεται φίλος με τους πάντες. Με την Τεχεράνη, με το Πεκίνο, με την Πγιονγκγιάνγκ… Λες και πριν πιάσει δουλειά ο Bolton το ψοφιοκουναβιστάν ήταν μεσ’ τα μέλια…

Με την μία ή την άλλη φάτσα, η Ουάσιγκτον βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια μάχη επιβίωσης της ηγεμονίας της. Ο καπιταλισμός δεν είναι καπη πολεμοκάπηλων· είναι μηχανή καταστροφής…)

Ζήτω το φασισταριό!

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Ο φασιστοπρωθυπουργός Netanyahou (φίλος αδελφικός και σύμμαχος της Αθήνας και της Λευκωσίας, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωσε ότι θα προσαρτήσει την κοιλάδα του Ιορδάνη και όλες τις υπόλοιπες εποικισμένες ζώνες της δυτικής Όχθης – αν εκλεγεί (σε λιγότερο από μια βδομάδα). Κατά την καθεστωτική εφημερίδα times of israel, το ψοφιοκουναβιστάν ήταν ενημερωμένο έγκαιρα γι’ αυτή την δήλωση, και ότι κατά την γνώμη της Ουάσιγκτον:

… αυτές οι προσαρτήσεις δεν θα εμποδίσουν την επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας [με τους παλαιστίνιους] στο μέλλον…

H Ουάσιγκτον λέει ωμά το ίδιο που λέει ωμά το ρατσιστικό Τελ Αβίβ: ζήτω το απαρτχάιντ! Η επίσημη «προσάρτηση» σημαίνει κλιμάκωση της βίας και της έντασης της στρατιωτικής κατοχής σε βάρος των παλαιστινίων, όπως αυτή εξελίσσεται απ’ το 1967 και μετά. Σημαίνει πολλές διάσπαρτες «λωρίδες της Γάζα», πολλά «μπαντουστάν» μέσα σ’ αυτές τις «προσαρτημένες» ζώνες…. Μόνο στη κοιλάδα του Ιορδάνη (περίπου το ¼ της έκτασης της δυτικής Όχθης…) ζούν 70.000 παλαιστίνιοι: απ’ την φυλακή της τωρινής κατοχής θα περάσουν στην απομόνωση.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν έχουν καταλάβει πως όλα αυτά (η στρατιωτική κατοχή, η εποικιστική αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ) είναι για το καλό τους; Ο πρώην αρχηγός του ισραηλινού στρατού Benny Gantz, που στις προηγούμενες εκλογές στο ισραήλ (τον περασμένο Απρίλη) καμάρωνε με προεκλογικό video για το ότι έκανε μπάζα τη λωρίδα της Γάζα το 2014 σκοτώνοντας πολλές εκατοντάδες άμαχους, γυναίκες, παιδιά και σακατεύοντας ακόμα περισσότερους / ες, είναι και πάλι υποψήφιος για τις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης. Αυτός ο φασιστοκαραβανάς για να πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα της ισραηλινής κοινωνίας θεωρείται «κεντρώος» (!). Να λοιπόν τι δήλωσε τις προάλλες:

… Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός θα άφηνα τις αμερικανίδες βολευτίνες Ilhan Omar και Rashida Tlaib να επισκεφτούν τις (κατεχόμενες) περιοχές και το ισραήλ. Έτσι θα έβλεπαν με τα μάτια τους ότι το καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι στο ισραήλ. Και το δεύτερο καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι η δυτική Όχθη…

Νομίζει το φασιστόμουτρο ότι σκέφτηκε κάτι πρωτότυπο. Αλλά έρχεται δεύτερος, αν και πιστός στην υπεράσπιση του ισραηλινού απαρτχάιντ. Στις 17 Σεπτέμβρη του 1977 οι αμερικανικοί New York Times είχαν δημοσιεύσει συνέντευξη του John Vorster, πρωθυπουργού τότε του ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος της νότιας Αφρικής. Κι εκείνος είχε δηλώσει ότι:

… Το επίπεδο ζωής των μαύρων στη νότια αφρική είναι από 2 έως 5 φορές υψηλότερο από κάθε μαύρη χώρα στην Αφρική…

Που σήμαινε ότι «το καλύτερο μέρος» για έναν αφρικάνο ήταν η ρατσιστική, απαρτχάιντ εξουσία των λευκών στη νότια Αφρική…

Οι φασίστες είναι φασίστες, πάντα ίδιοι. Και γιατί όχι; Όταν έχεις μηχανές θανάτου δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο – για το καλό των αιχμαλώτων πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώνεις μαζικά· το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει πολλούς.

Όμως δεν μπορεί να σκοτώσει το παλαιστινιακό δίκαιο· το δίκαιο του αγώνα χιλιάδων αντρών και γυναικών, επί πολλές γενιές, εδώ και δεκαετίες. Και γι’ αυτό θα έχει το ίδιο τέλος με το νοτιοαφρικάνικο.

Θα φροντίσουν εκατοντάδες χιλιάδες γι’ αυτό, παντού.

“Security personnel” – στα κινεζικά

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Το ιράν δίνει μεγάλη σημασία στις σχέσεις του με τη λαϊκή δημοκρατία της κίνας σε όλους τους τομείς. Έχουμε μακρόχρονους δεσμούς στον στρατιωτικό τομέα επίσης, και ελπίζουμε ότι αυτή η επίσκεψη θα είναι ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση αυτών των σχέσεων.

Ο λόγος δεν είναι για την 25ετή συμφωνία οικονομικής συνεργασίας Τεχεράνης – Πεκίνου (γράφαμε πριν 2 ημέρες Η άλλη εκδοχή του Indian – Pacific…). Μάλλον το «security personnel» αφορά, αφού τα πιο πάνω ήταν δηλώσεις του επικεφαλής του (τακτικού) ιρανικού στρατού στρατηγού Mohammad Baqeri, που πετάχτηκε χτες ως το Πεκίνο. Για συζητήσεις περί “σχέσεων”. Αυτό που προκύπτει από άλλα σημεία των δηλώσεών του, είναι ότι η πρώτη φάση της παρουσίας του κινεζικού στρατιωτικού «personnel» στο ιράν θα έχει την (επίσημη) μορφή μικτών επιτροπών (με τον ιρανικό στρατό)…

Πολύς κόσμος πηγαινοέρχεται στα κινέζικα ανάκτορα. Όλοι κάτι έχουν να κερδίσουν… Για παράδειγμα η κυρία Μέρκελ (και οι επιχειρηματίες που την συνόδευαν) έφυγε με 11 συμφωνίες.

Χωρίς security personnel… Αλλά με security; Οι γερμανικές επιχειρήσεις που έχουν ή πρόκειται να ανοίξουν εγκαταστάσεις στην κινεζική επικράτεια δεν γουστάρουν να δουλεύει το κινεζικό καθεστωτικό πανοπτικό (γνωστό σαν social credit system) μέσα σ’ αυτές…

Πάλι «σχέσεις»: το Πεκίνο βασίζει πολλά για την επίδειξη καπιταλιστικής «ανοιχτοσύνης» στις εμπορικές / οικονομικές σχέσεις με την ε.ε. – και ειδικά με τον γερμανικό καπιταλισμό. Υπάρχει, άλλωστε, κοινός αντίπαλος: το ψοφιοκουναβιστάν. Θα πρέπει να υποχωρήσει λοιπόν, και να εξαιρέσει τις ευρωπαϊκές εγκαταστάσεις απ’ την εκ των έσω επιτήρηση.

Να που το ψοφιοκουναβιστάν, έστω και στην παρακμή του, έχει μια «παραγωγική» συνέπεια· που καθόλου δεν γουστάρει: επιταχύνει και διαρθρώσει τις σχέσεις των «υπόλοιπων».

Επιχείρηση χρυσότσιχλα

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Μετά από πολύ πρόσφατη απόφαση του house of commons (λίγο πριν κλείσει) η κυβέρνηση του Bor-Duk έδωσε στη δημοσιότητα ορισμένα (όχι τα πιο απόρρητα) στοιχεία της «operation yellowhammer». Των εκτιμήσεων και των σχεδίων, δηλαδή, για τις συνέπειες ενός «σκληρού» ξεσφηνώματος του βρετανικού λέοντα, και την αντιμετώπισή τους.

Η γενική ιδέα (διατυπωμένη με όσο πιο ουδέτερο τρόπο γίνεται) είναι χάος. Από ελλείψεις σε διάφορα είδη τροφίμων και φαρμάκων (που θα χτυπήσουν κυρίως τους φτωχότερους και λιγότερο οργανωμένους κοινωνικά), μέχρι ναυμαχίες άγγλων ψαράδων με «αλλοεθνείς» που ψαρεύουν στα ίδια (αγγλικά) νερά… Από διαδηλώσεις μέχρι συγκρούσεις μεταξύ αντίπαλων διαδηλώσεων… Με μια λέξη disorder: μια ωραία αγγλική κουβέντα, αγαπημένη απ’ τους punk.

Αν δει κανείς το ζήτημα λογικά, δεν πρόκειται για εκείνο το είδος των καταστάσεων που θα ήθελε κανείς να ζήσει… Όμως το “είδος λογική” είναι σε σπανιότητα από τότε που διάφοροι τύποι σαν τον Farage ή τον Bor-Duk περιόδευαν λέγοντας ψέμματα και τερατολογίες, που ωστόσο γίνονταν πιστευτά· πριν το δημοψήφισμα.

Έχουμε άλλωστε μια κάποια εμπειρία απ’ τους οπαδούς του «κόμματος της δραχμής», τους grexiters, που μεσουράνησαν στο πρώτο μισό του 2015. Ακόμα κι όταν άρχισαν να υποψιάζονται ότι «θα γίνει ένας κάποιος χαμός» (αν το ελλαδιστάν ξεφορτωθεί ευρώ και ε.ε.), επέμεναν μ’ εκείνη την αφοπλιστική αλλήθωρη αθωώτητα που ακόμα και σε υπνοβάτη είναι ασυγχώρητη, πως «Αυτό θα είναι στην αρχή… αλλά μετά… Ααααχ μετά! Μετά ‘θα αναστηθούμε’!»

Αυτή η θεολογία μιας κάποιας «γης της επαγγελίας» είναι βασικό συστατικό στοιχείο του πρωτοκοσμικού νεο-εθνικισμού / νεο-κρατισμού. Συν εκείνη την (βαθιά) χριστιανική εθελοδουλεία, ότι «αν βασανιστείς για κάποιο διάστημα τότε μετά θα ανταμειφθείς».

Ένας σκωτσέζος πολιτικός, ονόματι Drew Hendry, δήλωσε ότι μετά την αποκάλυψη αυτών των εκτιμήσεων για το τι συνεπάγεται το ξεσφήνωμα χωρίς συμφωνία, ο Bor-Duk «δεν θα ξέρει που να κρυφτεί». Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι ότι οι hard core brexiters θέλουν κάπου να κρυφτούν… Το ζήτημα είναι πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσεις ένα, δύο, χίλια, ή και εκατομμύρια πρωτοκοσμικά Εγώ (αγγλικά εν προκειμένω) να παραδεχτούν ότι σκέφτονται βλακείες και ποντάρουν στο λάκο τους εδώ και χρόνια.

Τους είναι πολύ πιο εύκολο να τραβήξουν τον ρατσισμό και τον εθνικισμό στα όριά τους· παρά να κάνουν αυτοκριτική…

(φωτογραφία: Την περασμένη Δευτέρα ο Bor-Duk έκανε μια βόλτα απ’ το Δουβλίνο για να «πείσει» – λέει – την ιρλανδική κυβέρνηση πως έχει «καλές ιδέες» για τα σύνορα με την βόρεια ιρλανδία, και να συμφωνήσει να μην ισχύσει το σχετικό κεφάλαιο της συμφωνίας εξόδου που υπέγραψε η δόλια κυρά May. Αυτές τις «καλές ιδέες» ο Bor-Duk δεν τις λέει σε κανέναν, ούτε εντός ούτε εκτός της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας· κι έτσι όλοι είναι σίγουροι ότι κοροϊδεύει. Συνεπώς όταν ο ιρλανδός πρωθ. Leo Varadkar του ξεκαθάρισε Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται – και ξέρω ότι το καταλαβαίνεις – να αντικαταστήσουμε μια νομική δέσμευση με μια υπόσχεση, ο Bor-Duk άρχισε τα καραγκιοζιλίκια, με χειρονομίες και γκριμάτσες…)