Year: 2019

Τετάρτη 9 Οκτώβρη. Είναι επιλογή του pkk/ypg να γίνει μισθοφόρος και proxy της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ – όχι κάποια θεόσταλτη μοίρα! Είναι επιλογή αυτής της κομματικής νομεκλατούρας και των υποτακτικών της η γεωπολιτική πρόσοδος – όχι κάποια κατάρα της Ιστορίας. Κι αν αυτή η κουρδική εξουσία πουλάει σε όποιον είναι βολικός (μακριά…) και πρόθυμος να τα αγοράσει διάφορα παραμύθια περί «μπουκτσινισμού» και περί «κομμούνας», τα πλυντήρια στα μέρη μας και στη νότια κύπρο δείχνουν την ωμή πραγματικότητα.

Ας θυμήσουμε λίγα απ’ τα πολλά αυτής της πραγματικότητας. Όταν ο συριακός στρατός ‘n’ friends (δηλαδή: Χεζμπ’ Αλλάχ, ιρανοί των «φρουρών της επανάστασης» αλλά και μισθοφόροι και ρώσοι μισθοφόροι) ξεπέρασαν το εμπόδιο της Palmyra νικώντας τον isis και άρχισαν να προχωρούν προς τα ανατολικά, προς την στρατηγικής σημασίας πόλη Deir ez-Zor στα δυτικά του Ευφράτη, την άνοιξη του 2017, οι ypg βρίσκονταν στην al-Hasakah, πολύ βόρεια, στα εδάφη τους – έχοντας απέναντί τους τον isis σ’ όλη την νότια συρία, στα ανατολικά του Ευφράτη.

H συριακή προέλαση φαίνεται ότι προκάλεσε ηλεκτροσόκ στα αρμόδια κέντρα, που το μετέφεραν στους «πρόθυμους». Κι έτσι, «ξαφνικά», οι ypg άρχισαν έναν αγώνα δρόμου καθόδου προς το νότο, κατ’ αρχήν στο ανατολικό παρόχθιο τμήμα απέναντι απ’ την Deir ez-Zor. Κανονικά, αν έπρεπε να πολεμήσουν τον isis, η βιασύνη των ypg θα ήταν άχρηστη: ο μεν συριακός στρατός ‘n’ friends προέλαυνε στην έρημο, ενώ αυτοί θα είχαν να αντιμετωπίσουν ισχυρή συγκέντρωση πολέμαρχων του isis…

Αμ δε! Εξίσου «μυστηριωδώς» όλοι αυτοί οι πολέμαρχοι του isis, αντί να πολεμήσουν τις ypg και τους αμερικάνους συμμάχους τους, συνθηκολόγησαν χωρίς να ρίξουν ούτε μια σφαίρα. Για να το πούμε απλά: εξαγοράστηκαν (ή διατάχτηκαν). Έτσι οι ypg έφτασαν έγκαιρα στα πετρελαιοπήγαδα της Deir ez-Zor (που βρίσκονται κυρίως στα ανατολικά του Ευφράτη…), τα κατέλαβαν, και εμπόδισαν τον συριακό στρατό να προχωρήσει προς αυτά. Παράξενο; Όχι. Ούτε «κομμούνες» ούτε «εθνικοαπαλευθερωτικός αγώνας». Σκέτη, καθαρή εργολαβία. Και αμοιβή με λαθρεμπόριο του πετρελαίου (εξού και η ανάγκη των πλυντηρίων…)

Η εργολαβία δεν τέλειωσε εκεί. Μη μπορώντας να φτάσει στα ανατολικά σύνορα της επικράτειας (αφού θα έπρεπε να συγκρουστεί με τις αμερικανοκρατούμενες ypg) ο συριακός στρατός ‘n’ friends άρχισε να κατεβαίνει νότια, πάντα στη δυτική όχθη του Ευφράτη, πολεμώντας χωριό χωριό και κωμόπολη κωμόπολη τον isis. Και πάλι έγινε το «θαύμα». Με ένα sprint πρωτοφανές ως προς την άνεσή του, οι ypg «ξεμπέρδεψαν» με τον isis στην απέναντι, ανατολική μεριά του Ευφράτη με τον ίδιο τρόπο όπως πριν, κάλυψαν τα χιλιόμετρα σε χρόνο dt, και έφτασαν στα συρο-ιρακινά σύνορα, απέναντι στην συνοριακή συριακή πόλη Abu Kamal, πριν καταφέρει ο συριακός στρατός ‘n’ friends να περάσει εκεί το ποτάμι.

Αφού δεν ελευθέρωναν κουρδικά χωριά απ’ την κατάρα των “τζιχαντιστών” τι ακριβώς έκαναν σ’ όλη αυτή την επική πορεία τους οι ypg; Κάτι απλό: «Έκοψαν» το 1/3 της συριακής επικράτειας απ’ το μπλοκ της Αστάνα, παραδίδοντάς το στην Ουάσιγκτον. Κι όχι τυχαία. Η πόλη Abu Kamal είναι στρατηγικό σημείο ελέγχου των συνόρων συρίας / ιράκ, πάνω στη βασική διαδρομή που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το μπλοκ της Αστάνα για να συνδέσει χερσαία την Τεχεράνη και την Βαγδάτη με την Δαμασκό, την Βηρυτό και την Μεσόγειο. Όταν στα τέλη του 2018 ο αμερικανικός στρατός έφτιαξε βάση ακριβώς σ’ αυτό το σημείο απ’ την μεριά των ypg και με την συγκατάθεσή τους, το πράγμα έγινε ωμά ξεκάθαρο ως προς την εργολαβία.

Ούτε αυτή είναι όλη η ιστορία. Στις αρχές Φλεβάρη του 2018, ο συριακός στρατός ‘n friends, σε συνεννόηση με άραβες που βρίσκονταν υπό κουρδική / αμερικανική κατοχή στα ανατολικά της Deir ez-Zor και του Ευφράτη, προσπάθησε να ανακαταλάβει πετρελαιοπηγές που είχαν στην κατοχή τους οι ypg. Τι ακολούθησε; Μιας και οι ypg δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την επίθεση, σηκώθηκαν αιφνιδιαστικά τα αμερικανικά ελικόπτερα και κτύπησαν τους «εισβολείς» σκοτώνοντας δεκάδες σύρους στρατιώτες αλλά και άγνωστο (όχι μικρό) αριθμό ρώσων μισθοφόρων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η αμερικανική αεροπορία αναλάμβανε να σταματήσει την προέλαση του συριακού στρατού και των συμμάχων του… Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που δήλωσε καθαρά την αιτία: «προστασία των ypg» …

Ούτε αυτή είναι όλη η ιστορία! Τους τελευταίους μήνες του 2019 από κοινού οι ιρακινές pmu (πολιτοφυλακές εκπαιδευμένες απ’ τους «φρουρούς της επανάστασης») και ο συριακός στρατός ενισχύουν την φύλαξη του χερσαίου περάσματος ιράκ-συρίας, μεταξύ της ιρακινής al Qaim και της συριακής Abu Kamal. Το Τελ Αβίβ έχει κτυπήσει τουλάχιστον δυο φορές αυτές τις εγκαταστάσεις. Από πού ξεκίνησαν τα αεροπλάνα του ή τα drones του για να μην γίνουν αντιληπτά απ’ τα ρωσικά ραντάρ στα δυτικά; Από αμερικανική βάση στην ypgκρατούμενη βόρεια συρία….

Θα το πούμε λοιπόν, κι ας είναι άχρηστο: ούτε Ουάσιγκτον ούτε Άγκυρα!! Αλλά για να έχει νόημα αυτό θα έπρεπε οι κούρδοι να ξεφορτωθούν χωρίς παζάρια τους «πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες τους», που τους πουλάνε και τους αγοράζουν με το κιλό, εδώ και χρόνια. Οι χθεσινές και αυριανές τρίπλες της ηγεσίας του pkk, που τώρα παρακαλάει για την μεσολάβηση της Μόσχας και για διαπραγματεύσεις με την Δαμασκό δεν είναι ούτε παρηγοριά ούτε εγγύηση.

Ο οππορτουνισμός έχει πάντα στόχο την διάσωση των καπάτσων… Και οι καπάτσοι είναι τόσο ύπουλοι ώστε…

Τρίτη 8 Οκτώβρη. Κι έτσι στα ξαφνικά χτες οι έλληνες πατριώτες, δεξιοί κι αριστεροί, ξύπνησαν με την “είδηση” πως το ψόφιο κουνάβι είναι πολύ πιο σύμμαχος με τον Erdogan απ’ ότι με το ελλαδιστάν. Είναι τόσο σύμμαχος που επιτρέπει στον τουρκικό στρατό να εισβάλει στην ypgκρατούμενη περιοχή της συρίας, αποσύροντας τον δικό του στρατό… Όμως το τι νομίζουν οι έλληνες είναι τριτεύουσας σημασίας.

Μιας και πριν 10 μέρες (Κυριακή 29 Σεπτέμβρη, η ζώνη) υποστηρίξαμε ότι το σχέδιο του τουρκικού κράτους για την βόρεια συρία είναι από δύσκολο έως αδύνατο να πραγματοποιηθεί (πέρα απ’ το είναι απόλυτα άδικο, αν αυτό έχει κάποια σημασία) πριν απ’ όλα ρίξτε μια ματιά στους δύο χάρτες επάνω.

Στον πάνω χάρτη είναι οι περιοχές που κατοικούνται από κούρδους στη μέση ανατολή – προσέξτε το τμήμα που αφορά την συρία. Στον κάτω χάρτη είναι η περιοχή της συρίας που έχουν καταλάβει οι ypg μαζί με τους αμερικάνους (το κίτρινο χρώμα). Είναι ξεκάθαρο ότι το 1/3 της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη, βρίσκεται υπό κουρδική / αμερικανική κατοχή – καμμία σχέση, ούτε καν προσχηματική, με “εθνική απελευθέρωση”.

Και τώρα μερικές ιστορικές υπενθυμίσεις. Ένα μέρος των κουρδικών πληθυσμών της συρίας ανήκαν και ανήκουν στο pkk, ένα κόμμα που τυπικά μεν εμφανίζεται σαν «πατριωτικό / μαρξιστικό / λενινιστικό», όμως ήδη απ’ τα ‘80s άρχισε να μετατρέπεται σε μια προσοδοθηρική οργάνωση, που συμμαχούσε με διάφορα οφέλη με οποιονδήποτε είχε συμφέροντα κατά του τουρκικού καθεστώτος. Σ’ αυτές τις συριακές περιοχές είχε το pkk τις επιμελητειακές του βάσεις στη διάρκεια του πολέμου μέσα στην τουρκία, ως το 1999.

Παρ’ όλα αυτά, απ’ το 2001 (όταν εκλέχτηκε για πρώτη φορά πρωθ. ο Erdogan) και μετά, χάρη στην μη-εθνικιστική πολιτική των ισλαμοδημοκρατών, το «κουρδικό πρόβλημα» – κυρίως στην τουρκία – θεωρούνταν λυμένο. Μ’ αυτή την έννοια ούτε το 2002, ούτε το 2005, ούτε το 2010 υπήρχε ένταση είτε μεταξύ τουρκικού καθεστώτος και κούρδων της συρίας, είτε μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού. Το αντίθετο: Άγκυρα και Δαμασκός είχαν αποκαταστήσει φιλικές σχέσεις.

Οι συρο-τουρκικές σχέσεις άλλαξαν δραματικά μετά το 2011, όταν το τουρκικό καθεστώς εντάχτηκε στο αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο περί «νέας μέσης Ανατολής», το οποίο περιλάμβανε την δημιουργία ενός καθαρά σουνιτικού κράτους στη συρία και στο ιράκ: ήταν η επιχείρηση isis. Ωστόσο ούτε το 2012 ή το 2013 υπήρχε ένταση μεταξύ Άγκυρας και κουρδικών περιοχών της συρίας. Το 2014, όταν ο isis κατέλαβε το κουρδικό Kobani, οι κούρδοι ολόκληρης της περιοχής βρήκαν καταφύγιο στη γειτονική τουρκία. Και, παρότι το τουρκικό καθεστώς υποστηρίζε ακόμα τότε τον isis, επειδή οι σύριοι κούρδοι δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν, επέτρεψε σε αρκετές εκατοντάδες ένοπλους κούρδους του ιράκ (πεσμεγκρά) να περάσουν απ’ το εδαφός του, για να ανακαταλάβουν το Kobani. Με την βοήθεια του τουρκικού πυροβολικού και αμερικανικών βομβαρδισμών, το Kobani απελευθερώθηκε… Οι κούρδοι κατοικοί του επέστρεψαν στα σπίτια τους…

Τρίτη 8 Οκτώβρη. Αυτή η μάλλον ήρεμη σχέση του τουρκικού καθεστώτος με τους κούρδους της συρίας άλλαξε άρδην απ’ το καλοκαίρι του 2015 και μετά. Σημειώστε προκαταβολικά ότι ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στο συριακό πεδίο μάχης τον Σεπτέμβρη του 2015. H προετοιμασία και η συνεργασία με την Τεχεράνη είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα. Οι χρόνοι (και οι “συμπτώσεις”) έχουν την σημασία τους…

Το καλοκαίρι του 2015 «μυστηριωδώς» το pkk, ορμώμενο απ’ την συρία, άρχισε μετά από 16 χρόνια ένοπλη δράση στη νότια τουρκία. Μάλιστα προσπάθησε να υιοθετήσει την τακτική του isis: κατάληψη αστικών περιοχών, έστω και λίγων οικοδομικών τετραγώνων σε κάποιες πόλεις ή κωμοπόλεις, και σταδιακή επέκτασή της. Αυτό που δεν έκανε στα ’80s και στα ’90s, το pkk βρέθηκε να το κάνει το 2015: τακτική “δημιουργίας κράτους” α λα isis…

Τις επιχειρήσεις αυτές μέσα στην τουρκική επικράτεια δεν τις υποστήριζε ο τουρκικός / κουρδικός πληθυσμός… Αυτή η νέα φάση ένοπλης δράσης σε βάρος του τουρκικού καθεστώτος δεν είχε καμμία αιτία σχετική με την κατάσταση των κούρδων στην τουρκία· ήταν σαφώς «εισαγόμενη»… Από ποιούς; Γνωρίζοντας (εκ των υστέρων) ότι η στρατιωτική εμπλοκή της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης τον Σεπτέμβρη του 2015 άλλαξε εντελώς τους συσχετισμούς και ότι δύο τουλάχιστον κράτη που ως το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς υποστηρίζαν τον isis (ή παρόμοιες αντικαθεστωτικές «τζιχαντιστικές» οργανώσεις), δηλαδή η τουρκία και το κατάρ άλλαξαν θέση, είναι εύλογο για την ασταμάτητη μηχανή να εκτιμήσει ότι η «μυστηριώδης» και «απρόκλητη» επίθεση του pkk στην τουρκία ήταν παραγγελία του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Εν όψει του ενδεχόμενου (προφανώς οι μυστικές υπηρεσίες του άξονα είχαν τις πληροφορίες τους) τουρκικής στροφής στο συριακό πεδίο μάχης...

Το Νοέμβρη του 2015 ένας αριθμός πόλεων και περιοχών στην ανατολική τουρκία είχαν καταληφθεί απ’ τους ένοπλους του pkk, που είχαν τις βάσεις τους στη συρία. (Ο χάρτης επάνω, με την κίτρινη διαγράμμιση, δείχνει την κατάσταση τον Γενάρη του 2016). Το γεγονός είναι αυτό: από το καλοκαίρι του 2015 και μετά, με επιλογή του συριακού pkk (που αργότερα βαφτίστηκε απ’ την Ουάσιγκτον ypg…) και των συμμάχων του, το τουρκικό καθεστώς ξεκίνησε άμεσο ή έμμεσο πόλεμο κατά των κούρδων της συρίας· βασικά εναντίον των ypg. Θεωρώντας τους, όχι άδικα, proxies άλλων…

Πρέπει να το τονίσουμε: ένα μεγάλο μέρος των κούρδων της συρίας (υπάρχουν και κάποιες άλλες αισθητά μικρότερες οργανώσεις εκεί, που δεν υιοθετούν την πολιτική του pkk/ypg, ωστόσο δεν έχουν περιθώρια κινήσεων) επέλεξαν το καλοκαίρι του 2015 να ανοίξουν πόλεμο με την Άγκυρα, υπηρετώντας τους σχεδιασμούς των «μεγάλων» συμμάχων και χρηματοδοτών τους: της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ.

Στις αρχές του 2016 ο τουρκικός στρατός «καθάρισε» την νοτιοανατολική επικράτειά του – με τον αιματηρό τρόπο που καταλαβαίνετε. Τον Ιούλη του 2016, αφού είχαν αποτύχει αυτά τα μέσα, έγινε μια απόπειρα πραξικοπήματος στην τουρκία. Απέτυχε κι αυτή – προς μεγάλη στεναχώρια πολλών και διάφορων (συμπεριλαμβανόμενου του ελλαδιστάν).

Υποθέτουμε πως αυτή η αλληλουχία γεγονότων σας δείχνει κάτι…

(φωτογραφία κάτω: Λαϊκή υποδοχή εκ μέρους του pkk/ypg του αμερικανικού στρατού. Τέτοιους “ελευθερωτές” ποιος ξαναείχε;)

Τρίτη 8 Οκτώβρη. Απομένει το βασικό: και ο αμερικανικός στρατός τι θα κάνει; Ή, πιο σωστά, η Ουάσιγκτον τι θα κάνει; Εδώ είμαστε μάρτυρες ενός είδους χειρουργικής διπλωματίας. Όπως είναι γνωστό το ψόφιο κουνάβι είχε ξανα-αναγγείλει την αποχώρηση των πεζοναυτών του απ’ την συρία, στα τέλη του 2018. Είχε, μάλιστα, προσδιορίσει και τον χρόνο: σε δύο βδομάδες (είχε πει). Τον σταμάτησαν τότε οι σωματοφύλακες.

Το ψόφιο κουνάβι (με την «απαράμιλλη σοφία» του….) θέλει κάτι τις χειροπιαστό για να επιδείξει ότι εκπληρώνει τις προεκλογικές του υποσχέσεις του 2016. Αλλά αυτό που θέλει είναι «εκτός γραμμής». Ήταν τέτοιο στα τέλη του 2018, και εξακολουθεί να είναι τέτοιο τον Οκτώβρη του 2019. Αν κάποιος πρέπει να φύγει (σύμφωνα με τους αμερικανικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς) αυτός δεν είναι ο αμερικανικός στρατός απ’ την συρία αλλά (πια) το ψόφιο κουνάβι απ’ την προεδρία των ηπα…

Όσο βρίσκεται όμως εκεί μπορεί να εγκρίνει μια κάποια «αποχώρηση» (που πρακτικά θα μπορούσε να είναι «αναδίπλωση» λίγο μακρύτερα απ’ τα συρο-τουρκικά σύνορα – και πάντα με έλεγχο του αέρα…) – κι αυτό φαίνεται πως έχει εξασφαλίσει ο Erdogan. Το εξασφάλισε, όμως, για ποιον λόγο; Μήπως σκοπεύει να πολιορκήσει και να καταλάβει το Kobani, την κουρδική πόλη που, έστω έμμεσα, συνέβαλε ο ίδιος στο να επιστρέψει στους κατοίκους της το 2014; Ποιά «ζώνη ασφαλείας» όπως την δείχνει στους χάρτες του μπορεί να υπάρξει χωρίς την «εκκένωση» του Kobani και όλων των κουρδικών χωριών και κωμοπόλεων σ’ αυτήν την περιοχή; H «αξιοποίηση» μερικών χιλιάδων fsa σαν δύναμης εισβολής δεν απαντάει σε τίποτα απ’ αυτά.

Η εκτίμησή μας είναι ότι το τουρκικό καθεστώς δεν τρώγεται για το δικό του «αφγανιστάν» στα ορεινά της βόρειας συρίας. Επιδιώκει μάλλον (με την διακριτική υποστηρίξη των υπόλοιπων μελών του μπλοκ της Αστάνα) να αναγκάσει το pkk/ypg σε μια οριστική, τελική διαπραγμάτευση με την Δαμασκό, στην επιστροφή τους στα σπίτια τους, στον αφοπλισμό τους – και στην τελική είτε αποχώρηση είτε συρρίκνωση της αμερικανικής ένοπλης παρουσίας στη συρία.

Είναι κόλπο δύσκολο και σύνθετο. Ακόμα κι αν το ψόφιο κουνάβι λέει για τον στρατό του «φεύγουμε», το Τελ Αβίβ, το Ριάντ και οι σωματοφύλακες στην Ουάσιγκτον λένε στο pkk / ypg «μην κουνηθείτε απ’ τις θέσεις σας». Όλοι, απ’ τις αντίπαλες θέσεις τους, καταλαβαίνουν ότι έχουν δύο, τρεις ή τέσσερεις μήνες στη διάθεσή τους. Για να αλλάξουν την κατάσταση στην βόρεια και ανατολική συρία· ή για να την κρατήσουν όπως είναι τώρα χειροτερεύοντάς την στο κοντινό μέλλον.

Αν το ψόφιο κουνάβι βρει στη σύνταξη, κι αν πάρει την καρέκλα του ο “προφήτης” Pence, κάποια πράγματα στην Ουάσιγκτον θα αλλάξουν…

(φωτογραφία: Απαράμιλλη σοφία ψόφιου κουναβιού. Στην ανάγκη την βάζει στην αυτοβιογραφία του με τίτλο “κουνάβια στην έρημο”, βρίσκει κι έναν καλό σκηνοθέτη, και γίνεται σουξέ…)