Year: 2019

Συμβιβασμοί – or not?

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Η Αλίκη, που βρίσκεται ήδη στη χώρα των θαυμάτων, βρίσκεται ξαφνικά σ’ ένα δωμάτιο με μια πόρτα τόσο μικρή ώστε δεν μπορεί να την περάσει για να διαφύγει. Σ’ ένα μικρό τραπέζι ανακαλύπτει ξαφνικά ένα μικροσκοπικό μπουκάλι, που σίγουρα δεν ήταν εκεί πριν. Γύρω απ’ το λαιμό του μπουκαλιού υπάρχει μια χάρτινη ετικέτα με τις λέξεις «ΠΙΕΣ ΜΕ» με ωραία μεγάλα γράμματα.

Η Αλίκη εξετάζει προσεκτικά το μπουκάλι. Δεν γράφει πουθενά δηλητήριο. Η Αλίκη αδειάζει το υγρό στο στόμα της – έχει μια παράξενη γεύση. Αλλά μόλις το πιεί η Αλίκη αρχίζει να μικραίνει, να μικραίνει, να μικραίνει, και γίνεται μόλις δεκαεπέντε πόντους ύψος. Όσο χρειαζόταν για να βγει απ’ την πόρτα…

Το παραμύθι του Lewis Carroll (ψευδώνυμο του Charles Lutwidge Dodgson), γραμμένο το 1865, δύσκολα θα θεωρούνταν αλληγορία της συμβιβασμένης ζωής στον 21ο αιώνα· ακόμα κι αν τα παραισθησιαγόνα είναι πολύ αποτελεσματικότερα απ’ ότι 150 χρόνια πριν. Και πολύ πιο δημοφιλή.

Είναι αλήθεια όμως ότι για διάφορους λόγους (και μ’ όχι πολλούς τρόπους) είναι πανεύκολο να μικραίνει σήμερα ο καθένας. Όχι επειδή πρέπει να περάσει μια πόρτα μικρή. Αλλά επειδή θέλει να κρυφτεί, να περάσει απαρατήρητος – την ώρα που, ταυτόχρονα, νοιώθει πολύ σπουδαίος και σημαντικός. Είμαι μικρός για να τα βάλω με τη σαπίλα του κόσμου· αλλά είμαι ένα υπετροφικό Εγώ στον μικρότερο ή μεγαλύτερο κοινωνικό κύκλο μου. Που αποτελείται από επίσης υπερτροφικά Εγώ.

Τι προκαλεί αυτή η ταυτόχρονη, διαρκής και εντατική συστολή / διαστολή; Ανισορροπία, έως παράνοια, σαν κοινωνική συνθήκη. Αλλά όταν μια κατάσταση ανισορροπίας γίνεται κοινωνική συνθήκη, τότε όποιος κρατάει ισορροπία γίνεται ο «ξένος», ο «τρελός»· ακόμα και ο εχθρός.

Στην εποχή του «βασιλιά socializing» όποιος φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός» κινδυνεύει να γίνει απόβλητος…

Ένας λόγος παραπάνω για όσους και όσες το αντέχουν να μένουν στην άκρη του κόσμου βλέποντάς τον ολόκληρο, σ’ όλο το μέγεθος της αθλιότητάς του – κι ας τους πουν περιθωριακούς.

Τεχνολογική ήττα

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον προσπαθεί, απεγνωσμένα, να ανακόψει την πορεία των κινεζικής προέλευσης 5G τεχνολογιών για τις επικοινωνίες (κωδικός «Huawei») τα νέα, αναμενόμενα, είναι ακόμα χειρότερα.

Χτες το κινεζικό υπουργείο τεχνολογίας ανακοίνωσε την δημιουργία δύο ομάδων ειδικών για την ανάπτυξη της τεχνολογίας δικτύων 6G (!!!). Η πρώτη ομάδα αποτελείται από εκπροσώπους διάφορων κρατικών υπηρεσιών, ενώ οι δεύτερη από μερικές δεκάδες ειδικών από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και εταιρείες.

Η “πέτρα του σκανδάλου”, ο πρόεδρος της Huawei Ren Zhengfei, είχε δηλώσει τον Σεπτέμβρη ότι η εταιρεία του έχει ξεκινήσει τις σχετικές έρευνες “εδώ και πολύ καιρό”, αλλά ότι η τελική ανάπτυξη των σχετικών τεχνολογιών “θα πάρει μια δεκαετία”. Δεν είναι παρήγορο για τις αμερικανικές εταιρείες: έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα έλεγε από τώρα πότε ακριβώς σκοπεύει να “ξανακτυπήσει” με μια ακόμα τεχνολογική επανάσταση ευρείας χρήσης. Είτε επειδή δεν το ξέρει ακριβώς· είτε επειδή στους πολέμους ο αιφνιδιασμός είναι πάντα σημαντικός.

Μόνο σε γενικές γραμμές έχει καταλάβει η ασταμάτητη μηχανή το πως θα γίνει εκρηκτική η καπιταλιστική αξιοποίηση όταν όχι μόνο οι 5G επικοινωνίες αλλά και οι ανάλογες εφαρμογές θα έχουν εξαπλωθεί πλατιά. Ούτε λόγος λοιπόν να καταλαβαίνει τι μπορεί να είναι η 6G εποχή!!! (Το μόνο που θα μπορούσαμε να υποθέσουμε είναι πως θα περιλαμβάνει κβαντικές εφαρμογές…).

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σ’ αυτήν την εξαιρετικά και επικίνδυνα ενδιαφέρουσα εποχή: η τεχνολογική υπεροχή της δύσης (πάνω στην οποία στηρίχτηκε και η πολιτικο/στρατιωτική κυριαρχία της) τελειώνει. Μαζί τελειώνουν όλα όσα εξασφάλισε – και δεν ήταν καθόλου λίγα. Κράτησαν 500 χρόνια· αρκετά! λέει (ή ψιθυρίζει) ο υπόλοιπος πλανήτης…

Αυτό δεν το έζησαν ούτε οι παπούδες ούτε οι προπαπούδες μας!!! Δεν έχουμε ούτε βιβλιογραφία ούτε αναμνήσεις…

Επιβαλλόμενη διόρθωση

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Κάναμε λάθος – λοιπόν. Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ria novosti δεν έκλεισε εντελώς… Έκλεισε το διεθνές αγγλόφωνο τμήμα του (συγχωνεύτηκε στο τωρινό sputnik), παρέμεινε όμως το ρωσόφωνο τμήμα του.

Συνεπώς άδικα κατηγορήσαμε τον ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλα ότι συνεντευξιάστηκε στον αέρα πριν πατήσει το ρίνγκ στη Μόσχα. (Ευχαριστούμε τον φίλο της ασταμάτητης μηχανής για την διόρθωση). Όχι. Ήταν μια αληθινή συνέντευξη ενός αληθινού οραματιστή!..

Τα υπόλοιπα, φυσικά, ισχύουν. Όπως ότι τα ελληνικά μήντια τρέφονται αποκλειστικά και μόνο απ’ τα non papers του υπ.εξ. – αυτά είναι τα «ρεπορτάζ» τους όταν πρόκειται για «ευαίσθητα εθνικά ζητήματα»…

Υποθέτουμε ότι τα μάθατε τα μεγαλεία της “αλλαγής σελίδας”…

Μέδουσες και σκυλόψαρα

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Για να μην χάνει την φόρμα του ο στρατός της αιγυπτιακής χούντας, εκπαιδεύεται μαζί με τον ελληνικό (άντε, και κάτι χωροφύλακες της νότιας κύπρου).

Και μετά, φορμαρισμένος ο ελληνικός στρατός, θα στείλει τους εκλεκτούς τους να εκπαιδευτούν με τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό, γερμανικό και ιταλικό) στρατό – στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την «εθνική γραμμή» ότι δεν έχει φονική συνέχεια… Ούτε απ’ την άλλη μπορεί να κατηγορήσει την «επαναστατική» ύπνωση πως έχει έστω κι ένα μάτι ανοικτό…

Όλα γίνονται κανονικά.

Ήταν θρίαμβος!

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Αληθινός! Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας έφαγε το ξύλο της αρκούδας χτες (όπου η «αρκούδα» καταλαβαίνετε ποια είναι), αλλά δεν τον πέταξαν και σαν τσουβάλι στο δρόμο!.. Η «ρωσική ευγένεια» του προσέφερε makeup για να κουκουλώσει τα σημάδια…

Φυσικά αυτά που θα ακούσετε σήμερα είναι για τον «θρίαμβο». Οι δηλώσεις του ρώσου υπ.εξ. Lavrov είτε δεν θα αναφερθούν καθόλου, είτε θα αναφερθούν με μισόλογα, «στρογγυλεμένες», για να μην ηχήσουν άσχημα.

Για την γνώση σας λοιπόν: Σε ότι αφορά τα ελληνικά παράπονα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα για την κακομεταχείριση των συμμάχων ypg/pkk στη συρία, ο ρώσος υπ.εξ. θύμισε την συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας και όλα τα σχετικά με την συρία, τα οποία φυσικά ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας κάνει πως αγνοεί και απωθεί· αλλιώς δεν θα ήταν «Γουαϊδο-».

Σε ότι αφορά τα ακόμα περισσότερα παράπονα του έλληνα υπ.εξ. για τις «παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας εκ μέρους της τουρκίας στην κυπριακή αοζ», η απάντηση του Lavrov ήταν ακόμα χειρότερη: …Όσοι έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν την υπόθεση στην ανατολική Μεσόγειο (είπε), δηλαδή οι ηπα, το ισραήλ, η αίγυπτος, η (νότια) κύπρος, η ελλάδα και η τουρκία, να κάτσουν να κουβεντιάσουν και να βρουν λύση… Μπιιιίζ!!!

Εκεί που άστραψε και βρόντηξε ο Lavrov (ήταν το «δεξί / αριστερό» στα μούτρα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα, και μάλιστα σε συνέντευξη τύπου, έτσι για να φαίνεται το στραπάτσο μια από ‘δω και μια απο ‘κει) ήταν το παπαδοπραξικοπήματα στην Ουκρανία. Δώστε προσοχή παρακαλούμε: ο ρώσος υπ.εξ., έχοντας δίπλα του τον έλληνα υπ.εξ., κατήγγειλε την αμερικανική εμπλοκή στην ουκρανική παπαδο-ιστορία!! Έτσι, με μια ή δυο ίδιες φράσεις, απ’ την μια είπε «άλλο ένα πεδίο μάχης με την Ουάσιγκτον», και απ’ την άλλη είπε «είναι εδώ δίπλα και ένα απ’ τα τσιράκια της». Αφού, ως γνωστόν, το ελληνικό αρχιτραγάτο, με τις εθνικές συμβουλές παραμάσχαλα, συμμετέχει σ’ αυτήν την εκστρατεία. Πόσο χειρότερα κτυπήματα να φάει ο εκπρόσωπος της ελληνικής εθνικής γραμμής; Ούτε καν το περιθώριο να κλαψουρίσει δεν του άφησε ο γλυκύτατος ομόλογός του: καταγγελία του γαϊδουριού, αλλά τις ξυλιές τις τρώει το σαμάρι, που δεν μπορεί να βγάλει κιχ… Ρωσική διπλωματία…

Εννοείται όμως ότι η επιτυχία της επίσκεψης ήταν τεράστια!!! (αυτό είναι η εθνικά σωστή δημαγωγία…) Πρώτον ο ρημαδοΓου(αΐ)δοΝικόλας γύρισε – πράγμα που δεν ήταν καθόλου απαραίτητο… Δεύτερον, έφερε και μια συμφωνία «διαβουλεύσεων». Αυτό ναι! Είναι, πράγματι, ένα «νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο κρατών»…

Α, κάτι ακόμα: Όταν ο ρώσος υπ.εξ. έβγαζε φωτιές στη συνέντευξη τύπου για την ουκρανική παπαδο-ιστορία προσέθεσε και κάτι που δεν αφορούσε το ψοφιοκουναβιστάν: … Αυτό θα έχει συνέπειες στον θρησκευτικό τουρισμό στην ελλάδα είπε.

Όχι μόνο στον «θρησκευτικό»! Με το κυάλι θα τους βλέπουν τους ρώσους τουρίστες οι ντόπιοι επιχειρηματίες τουρισμού. Όπως έγινε φέτος, ακόμα χειρότερα του χρόνου…. Αλλά θα αγαπήσουν τους αμερικάνους πεζοναύτες – κανείς δεν είναι τέλειος.

Τουλάχιστον να έρθει κανά ρωσικό πολεμικό για τις γιορτές του 2021… (Και να μην αρχίσει να βαράει δεξιά αριστέρα…)

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι αυτός δεξιά δεν είναι του ria novosti…)

Συρία

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Όχι μία αλλά δύο βάσεις φτιάχνει το ψοφιοκουναβιστάν στην επαρχία της Deir ez Zor, απ’ την ανατολική μεριά του Ευφράτη. Η μία είναι ανακαίνιση της συριακής βάσης της 113ης ταξιαρχίας, και η δεύτερη είναι στην al Suwar, ανατολικότερα.

Φαίνεται όμως ότι το ψόφιο κουνάβι, που του αρέσει το oil, έχει μεγάλες ορέξεις. Την περασμένη εβδομάδα υπέγραψε την παραμονή εκατοντάδων πεζοναυτών στη συριακή επικράτεια, προσδιορίζοντας (με βάση τις εισηγήσεις των συμβούλων του) και τα «σύνορα» της συριακής επαρχίας που έχει πετρέλαια και πρέπει να γίνει αμερικανο-κουρδική. Απ’ την Deir ez Zor ως βόρεια στην al Hassakeh, και απο εκεί προς τα βορειοανατολικά στην al-Kahtanya (φωτογραφία επάνω, κόκκινη γραμμή). Εννοείται ότι το πεζικό θα είναι κυρίως οι γνωστοί πρόθυμοι proxies.

Η Μόσχα συνεχίζει να καταγγέλει: Οποιαδήποτε ενέργεια των ηπα που έχει σκοπό την στρατιωτική παρουσία τους στη συρία είναι απαράδεκτη και παράνομη τόσο απ’ την δική μας οπτική όσο και με βάση την διεθνή νομοθεσία… δήλωσε χτες ο ρώσος υφυπουργός Sergey Vershinin. «Κάντε μου μήνυση» θα μπορούσε να απαντήσει το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες πίσω του.

Παραμένει ανοικτό το ερώτημα: ο συριακός και ο ρωσικός στρατός θα κινηθούν έγκαιρα, τώρα; Ή υπάρχει άλλος σχεδιασμός (που, φυσικά, μας διαφεύγει);

Η ερώτηση των χιλιάδων συνειδήσεων

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Θα υπερασπιζόσασταν την επιλογή / απόφαση του ρημαδοΚούλη να μεταφέρει πρόσφυγες απ’ τα «νησιά / εξορίες» στην ενδοχώρα, ως και το 1% του εντόπιου πληθυσμού των αντίστοιχων περιφερειών;

Η ασταμάτητη μηχανή απαντάει γραπτά ναι!! Με πλήρη συνείδηση, εργατική, ταξικά εμπόλεμη. Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να μαξιμάρει ελαφρά, λέγοντας ότι το 2% είναι πιο δίκαιο απ’ το 1%: 200.000 πρόσφυγες / μετανάστες μπορεί και πρέπει να ξεφύγουν απ’ την παγίδα των κάτεργων των συνόρων άμεσα… Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να είναι πολύ προσεκτικό και αυστηρό σχετικά με τις συνθήκες εγκατάστασης και καθημερινής ζωής αυτών των ανθρώπων… Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να είναι αυστηρό και μαχητικό ενάντια στις απελάσεις άλλων πίσω στην τουρκία. Όχι επειδή η «τουρκία είναι κόλαση». Αλλά επειδή το καθεστώς των πανάκριβων «παράνομων μετακινήσεων» προς (και από) το ελλαδιστάν συνεπάγεται συνεχόμενη άγρια εκμετάλλευση αυτών των προλεταριοποιημένων πληθυσμών…

Αλλά ούτε κίνημα υπάρχει, ούτε εργατικός ανταγωνισμός… Οπότε δεν ξεφυτρώνουν τέτοιου είδους «πολιτικά διλήματα»… (Ουφ!!!) Άλλωστε όλα εκτονώθηκαν και τελείωσαν με τα μπινελίκια προς τις μκο… «Σιγά μην ασχοληθούμε με το κράτος και το παρακράτος»…

Μα (θα πουν οι «επαναστάτες») «είναι δυνατόν μια δεξιά κυβέρνηση να κάνει κάτι σωστό; Είναι δυνατόν να προσφέρουμε άλλοθι στον ρημαδοΚούλη;». Θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε τέτοιες ερωτήσεις με διάφορους τρόπους. Αλλά δεν ψάχνουμε για κουβεντολόι και σοφιστείες… Η λογική του συμψηφισμού είναι έτσι κι αλλιώς ολέθρια – και δεν είναι καν «λογική». Απ’ την άλλη μεριά ποιος (θα) προσφέρει «αντικυβερνητικό άλλοθι» στους λαϊκό-φασίστες; Φαίνονται πολλοί διατεθειμένοι – δια της αδράνειας και της δειλίας, μην και φανεί ότι κάνουν πλάτες σε μια ρημαδοκυβέρνηση… (Ενώ με τους φιαορόζ μια χαρά ήταν…) Για κάθε πέτρα που εκτοξεύεται εναντίον των μεταναστών / προσφύγων, υπάρχει μια πέτρα που δεν πετάχτηκε στα κεφάλια των νοικοκυραίων…

Γιατί αυτοί βέβαια, ακόμα και όσοι που ψήφισαν τον ρημαδοΚούλη, δεν κάνουν διακοπές… Έχουν σε ετοιμότητα τα ανθρωποφαγικά μικροαστικά τους αισθητήρια, άσχετα με το ποιος κυβερνάει… Και το δείχνουν!!!

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Έχουμε άλλα να ασχολούμαστε.

(Και μετά οι μελλοντικοί ιστορικοί θα ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε…)

Ο υπουργός που γύρισε απ’ το κρύο

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος, την ιδανική στιγμή, με την ιδανική αποστολή… Είναι αυτός που «αναγνώρισε» κάποιον Guaido σαν «πρόεδρο της βενεζουέλα» όταν τον είχαν ξεχάσει ακόμα και οι δικοί του… Είναι η στιγμή που έχει φουντώσει η (με υψηλή επιστασία) προβοκατόρικη διάσπαση του ουκρανικού τραγάτου… Είναι επίσης η στιγμή που η Αθήνα παραχωρεί την Αλεξανδρούπολη στον αμερικανικό στρατό που ανεβοκατεβαίνει για να κυκλώνει την Μόσχα απ’ τα δυτικά· και στο αμερικανικό υγροποιημένο γκάζι για να κτυπήσει το ρωσικό, δηλαδή τον turkstream 2… Είναι, τέλος, η στιγμή που τα ελληνικά f 16 κάνουν παρέα στα αμερικανικά b 52, όταν αυτά τα τελευταία πάνε για τρελλίτσες μπροστά απ’ τα ρωσικά ραντάρ στη συρία… Εν τέλει, κουβαλάει τον φάκελο με τα εθνικά best: καταγγελίες κατά της Άγκυρας, όπως συνήθως (είναι στο μπλοκ της Αστάνα, if you know mr. Dendias…)

Ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλας πάει λοιπόν σήμερα στη Μόσχα «για να επανεκκινήσουν οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις». Για restart δηλαδή. Η Αθήνα πουλάει τρέλα σε κάποιους που δεν αγοράζουν – αλλά πώς θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ κρατών χωρίς αυτά τα χαριτωμένα; Βαρετές! Εννοείται ότι αυτά που θα προσπαθήσει να διαφημίσει στον Lavrov είναι τα ελληνικά πάγια: ήλιος, θάλασσα, «σταθερότητα» – και business, ας είναι και «πονηρές»… Ανατριχιαστικό!

Πόσες πιθανότητες έχει να μην φάει κανά τρίωρο στήσιμο απ’ τον ρώσο υπ.εξ. (η διπλωματική εκδήλωση του «καλώς τον μαλάκα»…) ή να μην γυρίσει με μαυρισμένο μάτι; Δεν ξέρουμε. Αγνοούμε σε τι φάση βρίσκεται η περίφημη «ρωσική ευγένεια».

Κάπως θα μάθουμε…

(φωτογραφία: Μεγάλη – αν και ανομολόγητη – η ταραχή στη ντόπια δημαγωγία για την mission impossible που ανέθεσε ο ρημαδοΚούλης στον ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλα. Για να την καταλάβετε, o καϋμένος ο υπ.εξ. έδωσε συνέντευξη στο ρωσικό «ria novosti» – και κοτζάμ «καθημερινή» έσπευσε να αναδημοσιεύσει τα highlights…

Ωραία… Μόνο που το ria novosti έχει κλείσει απ’ τον Απρίλη του 2014!… Κάτι ρώσους φαρσέρ τους έχετε υπόψη; Είναι διεθνώς γνωστοί…. Εμφανίζονται σαν υπουργοί, πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι…)

Open to business 1

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Αφού ο ρημαδοΚούλης έφτασε τόσο μακριά (στη Σαγκάη) για να διακηρύξει πως το ελλαδιστάν είναι «ανοικτό στις δουλειές», πρέπει να το χωνέψουμε όλοι…

Μα είναι κάτι καινούργιο; Ήταν ποτέ το ελλαδιστάν κλειστό στις «δουλειές» και στις «δουλίτσες»; Όχι, ποτέ!! Να μια καλή και ενδεικτική αναφορά στο θέμα στην καθεστωτική «καθημερινή» της περασμένης Κυριακής 3 Νοέμβρη, κάτω απ’ τον τίτλο τα σενάρια για τον φόνο του «τραπεζίτη» (διότι, φευ, υπάρχουν απ’ ότι φαίνεται και «επιχειρηματικά ατυχήματα»):

… Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο [Δημήτρης] Μάλαμας ήταν στενός συνεργάτης του απότακτου αστυνομικού Σπύρου Παπαχρήστου, ο οποίος δολοφονήθηκε τον Μάιο του 2018 έξω από ταβέρνα στην Παλλήνη. Ο τελευταίος διέθετε ισχυρά ερείσματα στην αστυνομία, είχε διασυνδέσεις με «βαριά» ονόματα της παρανομίας και επιπλέον, διατηρούσε φιλικές και συγγενικές σχέσεις με ισχυρούς παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Μία από τις υπηρεσίες που παρείχε – φυσικά με το αζημίωτο – ήταν να διασφαλίζει διακριτές ισορροπίες μεταξύ όλων των παραπάνω. Σ’ αυτήν την εξίσωση, ο Δημήτρης Μάλαμας περιγράφεται ως το δεξί χέρι του Παπαχρήστου, ο «τραπεζίτης» που είχε την ευθύνη διαχείρισης των χρημάτων που εισέπραττε ο πρώην αστυνομικός. Ένα από τα σενάρια που ερευνώνται είναι το συμβόλαιο θανάτου να υπέγραψαν ανταγωνιστές του 50χρονου, που θέλησαν να πάρουν εκείνοι τον έλεγχο του λεγόμενου «μαύρου ταμείου»…

Ο «τραπεζίτης» εκκαθαρίστηκε, ζήτω ο «τραπεζίτης»!!! Το ότι τα πιο πάνω δεν γράφονται στις σομόν σελίδες αλλά στις λευκές δεν θα πρέπει να μπερδέψει. Πρόκειται όχι μόνο για «επιχειρηματικές δραστηριότητες» αλλά και για την «δομή» τους, στη σύμφυση κράτους και κεφάλαιου (παρακράτους και οργανωμένου εγκλήματος θα έλεγε κάποιος, αλλά τι να γίνει;:… αυτά διαθέτει η πατρίς!) Που νοιώθουν τόσο σίγουρες (αυτές οι δραστηριότητες) ώστε μπορούν να εμφανίζονται και δημόσια· έστω μέσω των γραφείων τύπου της δημόσιας τάξης.

Οπωσδήποτε είναι απαραίτητες δύο παρατηρήσεις. Πρώτον ότι δεν υπάρχουν εμπόδια· ζήτω, λοιπόν, η ελευθερία του επιχειρείν! Και, δεύτερον, ότι για να προκύπτει ζήτημα αλλαγής διαχείρισης του «μαύρου ταμείου», υπάρχει τέτοιο σταθερά και πάντα!! Σήμερα! Πράγμα που σημαίνει ότι οι «διακριτές ισορροπίες» συνεχίζουν να κρατιούνται· «φυσικά με το αζημίωτο»…

Καλά σου τάλεγα… Όποιος έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει στα σοβαρά το τετράδιο για εργατική χρήση νο 2 (η κρατικοποίηση του εγκλήματος) θα καταλάβει ότι δεν πρόκειται για «περιθωριακούς»… Οι «ισχυροί παράγοντες της οικονομικής και της πολιτικής ζωής της χώρας» πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, να θεωρηθούν τέτοιοι;

Ακόμα κι αν είναι δύσκολο (όχι τόσο όσο φαντάζεσθε) να βρεθεί η πραγματική θέση του ελλαδιστάν στην παγκοσμιοποίηση του εγκλήματος (νοούμενου σαν οι διαρκείς διαδικασίες παράνομης καπιταλιστικής συσσώρευσης) το «open to business» είναι παγκόσμια γνωστό ελληνικό προσόν… Αν ο ρημαδοΚούλης είναι απλά ένας εκπρόσωπος τύπου, τότε (και μόνον τότε) δικαιολογείται να το διαλαλεί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί…

(φωτογραφία: Οι τρύπες στο πλάι και το νερό στην οροφή παραπέμπουν σε κάτι σαν «επιχειρηματικό συνέδριο»… ή κάνουμε λάθος;)

Open to business 2

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Στα τέλη των ‘80s και στις αρχές των ‘90s, όταν έγιναν οι ιδιωτικοποιήσεις των ως τότε κρατικών τραπεζών, η οτοε (το συνδικάτο των τραπεζοϋπαλλήλων που τότε δεν ήταν εργοδοτικό) έδωσε μάχες αξιοσημείωτες. Όμως κάθε φορά που μια απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων ξεπερνούσε τις 3 ή 4 μέρες (πράγμα που συνέβαινε συχνά…) άρχιζαν οι οιμωγές: ο κόσμος (δηλαδή οι διαφόρων μεγεθών επιχειρηματίες) αναγκάζεται να καταφεύγει στους τοκογλύφους!… Για να παίρνει τα απαραίτητα δάνεια για «κεφάλαια κίνησης» – για παράδειγμα.

Αυτές τις δουλειές των «τοκογλυφικών» δανείων τις κάνουν συστηματικά όσοι έχουν ρευστό σε μεγάλες ποσότητες· και μερικούς πιστολάδες για να είναι βέβαιοι ότι ο δανειστής δεν θα κηρύξει «στάση πληρωμών»… Το ποιοί είχαν αυτά τα δύο προσόντα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 δεν έγινε γνωστό. Κρίμα. Μάθαμε όμως αυτό το χρήσιμο: εκτός απ’ το «επίσημο» υπάρχει και «ανεπίσημο» τραπεζικό σύστημα… (Που μπορεί και να επικοινωνούν…)

Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, τα παντελονάκια κόντυναν, και ήρθαν οι μαύρες εποχές της κατάρρευσης των ελληνικών τραπεζών. Σταμάτησαν να δανείζουν ή δάνειζαν με τέτοιο σταγονόμετρο ώστε το «επίσημο» χρηματοπιστωτικό σύστημα βγήκε ουσιαστικά εκτός λειτουργίας για χρόνια…

Το πάρτυ της «τοκογλυφίας»! Ακούσατε τίποτα γι’ αυτήν; Ακούσατε τίποτα για μεγάλης έκτασης εκκαθαρίσεις τέτοιων κυκλωμάτων; Όχι!!! Είναι το πολύ δύο (2) οι τέτοιου είδους περιπτώσεις τα τελευταία 10 χρόνια που έτυχαν αστυνομικής διαχείρισης. Έτσι ώστε να μπορεί να τις αποδώσει κάποιος σε κόντρες μεταξύ διαφορετικών «ανεπίσημων τραπεζών» παρά σε κάποια έκλαμψη «αρετής» του ελληνικού κράτους.

Με δυο λόγια: οι «διακριτές ισορροπίες» κρατήθηκαν, σε μια μεγάλη, άγνωστο πόσο μεγάλη, έκταση (και ένταση) διαχείρισης της εντόπιας κρίσης α λα ελληνικά. Θα πρέπει να είναι αρκετοί οι στυλοβάτες αυτών των «διακριτών ισορροπιών», διάσπαρτοι στην επικράτεια. (Με το αζημίωτο και το συμπάθειο).

Ένα μόνο απέμεινε εκκρεμές: πόσες, άραγε, απ’ τις αυτοκτονίες λόγω οικονομικής απόγνωσης όλα αυτά τα χρόνια οφείλονται στις αδιάλλακτες υπηρεσίες αυτού του «ανεπίσημου» τραπεζικού συστήματος, το οποίο, ας το επαναλάβουμε, πέρα απ’ το άφθονο ρευστό διαθέτει και τους απαραίτητους πιστολάδες για τις εισπράξεις… ε;;

Πόσοι άραγε αυτοκτόνησαν για να γλυτώσουν την τιμωρία για το «ανεπίσημο κόκκινο δάνειο» τους;

(φωτογραφία: Όχι τα τέλη αλλά οι αρχές της δεκαετίας του ’80… Τότε οι τράπεζες δεν είχαν καθόλου τον κεντρικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των «απλών ανθρώπων» που απέκτησαν πολύ αργότερα…)