Year: 2019

Παντού αλλού παίζουν χοντρά φράγκα. Μόνο εδώ δεν παίζουν – ε;

Κυριακή 13 Γενάρη. Τον Ιούνη του 2015, ένας απ’ τους διανοούμενους ηγέτες των εβραϊκών οργανώσεων ανέβηκε στη σκηνή μπροστά σε εκατοντάδες αμερικανοεβραίους ηγέτες και κάλεσε την κοινότητα να κάνει πικετοφορία έξω απ’ το σπίτι ενός νεαρού φοιτητή.

Ήταν μια κομβική ομιλία στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανοεβραϊκής επιτροπής, στη χρονιά που οι αμερικανοεβραϊκές οργανώσεις βρίσκονταν στην κορύφωση εκείνου που ένοιωθαν σαν σπάσιμο των νεύρων τους.

Οι ηπα ήταν έτοιμες να υπογράψουν μια συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, παρά την καθολική αντίθεση των εβραϊκών οργανώσεων. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ταξίδεψε ως την Ουάσιγκτον για να επιτεθεί στον αμερικάνο πρόεδρο μιλώντας στην βουλή των αντιπροσώπων. Και στα παρασκήνια, διάφοροι μεγαλοχρηματοδότες έκαναν ελιγμούς για να ελέγξουν αυτές τις οργανώσεις…

Έτσι ξεκινάει ένα άρθρο της η αμερικανοεβραϊκή εφημερίδα The Forward – στις 31 Δεκέμβρη 2018. Για να προχωρήσει σε μια ακόμα τεκμηριωμένη αποκάλυψη των υπόγειων μηχανισμών επίθεσης / προβοκατσιών εναντίον της φοιτητικής οργάνωσης “φοιτητές για την δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη” (SJP). Οι συγκεκριμένες δημόσιες επιθέσεις / προβοκάστιες γίνονταν ανώνυμα (περίεργο, ε;) μέσα απ’ τα social media, κάτω απ’ την μυστηριώδη ταμπέλα «SJP Uncovered».

Ευτυχώς εκτός ελλάδας δεν υπάρχει αυτό το είδος των χρήσιμων ηλιθιων που πιστεύει ότι τέτοιες δυσφημιστικές / παραπλανητικές / προβοκατόρικες εκστρατείες υπέρ του ισραηλινού κράτους γίνονται από αγνούς εθελοντές… Δεν υπάρχουν αυτοί οι χρησιμοι ηλίθιοι που όταν βλέπουν τις προβοκάτσιες νομίζουν ότι “α, είναι κάποιοι που σκέφτονται αλλιώς”… Εκτός ελλάδας καταλαβαίνουν. Και ψάχνουν τους χρηματοδότες αυτών των εκστρατειών.

Μέχρι την δημοσίευση του άρθρου του The Forward οι χρηματοδότες του « SJP Uncovered» ήταν άγνωστοι. Αλλά το επιτελείο της εφημερίδας τους βρήκε. Είναι μια νόμιμη (και στα λόγια πολύ «κυριλέ» και πολύ «δημοκρατική») οργάνωση με τίτλο «Israel on Campus Coalition» (ICC), έδρα την Ουάσιγκτον, και τρανούς επίσημους χρηματοδότες. Η The Forward εντόπισε χρηματοδότηση πάνω από 1 μύριο δολάρια του ICC προς το «SJP Uncovered», το οικονομικό έτος 2016/2017. Τι έξοδα είχε αυτό το υπόγειο και ανώνυμο project; Εκτός απ’ τις πληρωμές των ανώνυμων προβοκατόρων των social media, ήταν και οι πληρωμές σε πολιτικές συμβουλευτικές εταιρείες, που έστελναν «πράκτορές» τους στα πανεπιστήμια, για να παρακολουθούν τους «στόχους», τα μέλη του SJP.

Έχουν ενδιαφέρον μερικές επιπλέον λεπτομέρειες. Ως και το 2014 το ICC ήταν μια τυπική φιλο-ισραηλινή οργάνωση με «λευκή» δράση. Η αλλαγή στην τακτική και η υιοθέτηση υπόγειων, βρώμικων τακτικών έγινε το 2015· την χρονιά που το ισραηλινό κράτος θεώρησε ότι χάνει (εξαιτίας της διοίκησης Obama) την στρατηγική εύνοια της Ουάσιγκτον. Είχε προηγηθεί, το καλοκαίρι του 2014, η ισραηλινή σφαγή στη Γάζα. Καθώς το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς ξανα-αποκαλυπτόταν σαν αυτό που πράγματι είναι, και καθώς έχανε την θηριώδη κάλυψη που είχε μάθει να απολαμβάνει απ’ τις ηπα, ανέλαβε δράση. Ένας πρώην επαγγελματίας της «φιλίας με το ισραήλ» στα πανεπιστήμια έδωσε την εξήγηση γι’ αυτήν την στροφή στην επιθετικότητα και στις προβοκάτσιες:

Είχε γίνει καθαρό ότι ο παλιός τρόπος να κάνουμε την δουλειά … δεν απέδιδε, δεν ήταν αποτελεσματικός, και ότι χρειαζόταν μια καινούργια επιθετική προσέγγιση στα πράγματα… Το γενικό πλαίσιο όταν … ότι η φιλοϊσραηλινή κοινότητα δεν θα καθόταν απαθής, ότι θα περνούσε στην επίθεση… Ήταν ξεκάθαρο απ’ την αρχή ότι το περνάμε στην επίθεση σήμαινε να βάλουμε στο στόχαστρο τους φοιτητές / στελέχη που ενίσχυαν το BDS….

Το ρεπερτόριο αυτής της επιθετικότητας – με – κουκούλες δεν ήταν σπουδαίο. Οι υποστηρικτές της παλαιστινιακής αντίστασης άρχισαν να χαρακτηρίζονται “τρομοκράτες”. Ακόμα και όμοιοι με τους ρατσιστές της ku klux klan – λόγω (αντεστραμμένου) αντισημιτισμού φυσικά…

Το ρεπορτάζ του The Forward έχει πολλές λεπτομέρειες. Ονόματα, ημερομηνίες, συναντήσεις κλπ. Σημειώνει επίσης ότι η “αλλαγή τακτικής” δεν έγινε δεκτή απ’ όλους αμερικανοεβραίους φοιτητές μέλη του ICC, για ευνόητους λόγους. Δεν έχει σημασία. Μερικοί “προδότες” λιγότεροι ή περισσότεροι δεν κάνει διαφορά…

Όχι βέβαια! Το μόνο μέρος του πλανήτη που οι πάντες είναι “αγνοί ιδεολόγοι” και “αλτρουϊστές” είναι το ελλαδιστάν!

Κυριακή 13 Γενάρη. Ακόμα κι αν αυτοί οι “αγνοί ιδεολόγοι” κλπ χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες τακτικές με τους χρηματοδοτούμενους όμοιούς τους σε άλλα μέρη του κόσμου… Ακόμα κι αν δρουν ανώνυμα ή με πλαστά ονόματα, με πλαστούς “λογαριασμούς” στο διαδίκτυο… Ακόμα κι αν χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα… Ακόμα κι αν υπηρετούν τον ίδιο σκοπό…Ακόμα κι αν ο σκοπός είναι διπλός: το δεύτερο συστατικό του η υποστήριξη του ελληνικού ιμπεριαλισμού…

Τι να πει και η ασταμάτητη μηχανή; Αν είναι έτσι… πως θα προκόψει αυτός ο τόπος αν είναι η όαση της δωρεάν προβοκάτσιας, της δωρεάν πλαστογραφίας, των δωρεάν υπονόμων, του δωρεάν φιλορατσισμού και φιλοϊμπεριαλισμού; O.K. Είναι βρώμικες δουλειές όλα αυτά… Αλλά δεν πρέπει να πληρώνονται και στο ελλαδιστάν όπως παντού αλλού; Τι «ντάμπινγκ» είναι αυτό; Τι παρακρατικός εθελοντισμός; Ε;

Όχι στις δωρεάν (βρωμο)δουλειές!!! Δεν είναι χόμπι – είναι επάγγελμα, είναι τρόπος να βγαίνει το ψωμί!!!

Ο μικροαστισμός δεν κρύβεται

Σάββατο 12 Γενάρη. Η Marilyn Yalom έχει γράψει μια εξαιρετική Ιστορία του γυναικείου στήθους (στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις «άγρα»). Εκεί εξηγεί με εντυπωσιακό τρόπο την σημασία που είχε για την επαναστατική αστική τάξη (στη γαλλία και όχι μόνο) η γυναικεία σωματική απελευθέρωση (και ειδικά η απελευθέρωση του γυναικείου στήθους) σε σχέση με τα αριστοκρατικά πρότυπα. Ο πίνακας του Delacroix είναι μία απ’ τις πιο χαρακτηριστικές αποτυπώσεις εκείνης της ιστορικής τομής.

Οι απομιμήσεις είναι έτσι κι αλλιώς φτωχές. Δηλωτικές ωστόσο, ακόμα κι αν προέρχονται από έναν street artist (PBOY): η γυναίκα / «ελευθερία» δεν μπορεί, βέβαια, να είναι γυμνόστηθη, όταν καθοδηγεί μικροαστούς, με ή χωρίς κίτρινα γιλέκα…

Πουριτανισμός, εννοείται – ταιριαστός ωστόσο με το «κοινωνικό υποκείμενο»….

Στ’ άρματα, στ’ άρματα (και η αυτού μεγαλειότης)

Σάββατο 12 Γενάρη. …H πολιτική που ακολουθήθηκε απ’ την δεκαετία του ’60 και μετά, η πολιτική της αποχώρησης απ’ τις περιοχές «ανατολικά του Σουέζ», τελειώνει τώρα καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο έχει την ευκαιρία να ξαναδιαμορφώσει τον ρόλο του στην παγκόσμια σκηνή…

Αυτή τώρα είναι η σημαντικότερη στιγμή για το έθνος μας απ’ το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου, καθώς μπορούμε να αναδιαρθρωθούμε, μπορούμε να παίξουμε πρακτικά έναν ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, τον ρόλο που ο κόσμος περιμένει από εμάς…. Επί δεκαετίες το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού προσανατολισμού μας χρωματίστηκε απ’ τις συζητήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα είναι η στιγμή μας να γίνουμε μια πραγματική παγκόσμια δύναμη για άλλη μια φορά – και νομίζω ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας έχουν πραγματικά σημαντικό ρόλο σαν μέρος αυτής της δύναμης…

Μπορεί (θα έπρεπε) να ανατριχιάσετε: οι «φιλόδοξοι» μάγκες του (πολυπολικού) πλανήτη έχουν αρχίσει και να εκδηλώνονται, και να εξοπλίζονται, και να απλώνονται όπου μπορούν. Μιλώντας για την παλιά ήπειρο, μετά το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο, που ακονίζει όλο και πιο έντονα τον ιμπεριαλισμό του, να και το αγγλικό. Σιγά μην έλειπε!

Αυτός που δήλωσε τα πιο πάνω, συνεντευξιαζόμενος με την καθεστωτική sunday telegraph στις 30 του περασμένου Δεκέμβρη (σχεδόν πριν 2 βδομάδες) είναι ο άγγλος υπ.αμ. Gavin Williamson. Και δεν έμεινε στη “γενική θεώρηση”. Ξεκαθάρισε ότι το Λονδίνο ψάχνει επειγόντως για να δημιουργήσει μόνιμες στρατιωτικές βάσεις “τόσο στην Άπω Ανατολή όσο και στην Καραϊβική”. “Υποψήφιες” θέσεις στην Άπω Ανατολή είναι είτε η σιγκαπούρη είτε το μπρουνέι – στη μύτη του Πεκίνου. Υποψήφια για την Καραϊβική είναι η γουιάνα (άλλοτε αγγλική αποικία).

Ο ιμπεριαλιστικός προσανατολισμός του Λονδίνου είναι σαφής για την ασταμάτητη μηχανή. Τον μισό (αλλά μόνο τον μισό) περιέγραψε περιληπτικά ο Williamson: το Λονδίνο επιδιώκει να δέσει οικονομικά / στρατιωτικά τις παλιές ζώνες «αυτοκρατορικής» επιρροής του (αυτές που έχασε απ’ την Ουάσιγκτον, οριστικά με τον Β παγκόσμιο): αυστραλία, καναδά, νέα ζηλανδία, πρώην αποικίες στην Καραϊβική και στην Αφρική. Η έντονη ανάμνηση των χρυσών καιρών της αποικιοκρατίας ξαναζωντανεύει!

Μόνο που τώρα δεν υπάρχουν “άδεια εδάφη” για να κατακτηθούν απ’ τον αγγλικό στρατό!! Σχεδόν παντού (στις “περιοχές ενδιαφέροντος”) το Λονδίνο επιδιώκει (ή θα υποχρεωθεί σε) “αντιπαράθεση” τόσο με το Πεκίνο όσο και με την Μόσχα – και τους συμμάχους τους.

Κι εκεί έρχεται το δεύτερο μισό του αγγλικού ιμπεριαλισμού, αυτό που δεν λέγεται, επειδή είναι προβληματικό: το Λονδίνο θέλει να επωφεληθεί απ’ την σχετική παρακμή της Ουάσιγκτον ώστε να πάρει πίσω ένα μέρος απ’ αυτά που έχασε (και κέρδισαν οι ηπα) τα τελευταία 70 χρόνια· ταυτόχρονα όμως χρειάζεται οπωσδήποτε την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη για να υλοποιήσει αυτόν τον (ιμπεριαλιστικό) “επαναπατρισμό” (if….)!! Αξίζει να σημειωθεί αυτό, που ίσως είναι το πιο απλό, είναι όμως χαρακτηριστικό: τα αγγλικά υποβρύχια που μπορούν να εκτοξεύσουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές ΔΕΝ βρίσκονται σε αγγλικά λιμάνια αλλά (υποχρεωτικά) σε αμερικανικά, υπό την υψηλή εποπτεία του αμερικανικού πενταγώνου. Ο αγγλικός στρατός πρέπει να ζητήσει την αμερικανική άδεια για να τα χρησιμοποιήσει…

(φωτογραφία πάνω: Η λατινική αμερική εξελίσσεται πολύ γρήγορα σε ένα ακόμα πεδίο αναμετρήσεων του 4ου παγκόσμιου πολέμου, καθώς δεν είναι «εκτός» ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο. Η ασταμάτητη μηχανή θα προσπαθήσει να αντι-πληροφορεί και επ’ αυτού, αλλά ζητάει προκαταβολικά κατανόηση: είναι πεισματάρα, αλλά κινείται, ήδη, πέρα απ’ τα όρια του αδύνατου σε ότι αφορά το εύρος των ζητημάτων που πρέπει να παρακολουθεί… Δεν θα παραιτηθεί – πάντως!

φωτογραφία κάτω: Ο Williamson επιθεωρεί τα κομμάντα του. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του κράτους του είναι σε μεγάλο βαθμό φαντασιώσεις – δεν διαθέτει «αξιόμαχο στρατό» εδώ και πολλές δεκαετίες. Στον β παγκόσμιο πόλεμο η συμμετοχή των άγγλων ήταν από μια βαθμίδα αξιωματικών και πάνω – οι απο κάτω ήταν ινδοί, πακιστανοί, αυστραλοί και καναδοί. Αυτοί μάτωναν τότε. Ψάχνει το Λονδίνο καναδούς ή αυστραλούς πεζικάριους για να πολεμήσουν κατά του κινεζικού στρατού;

Εκείνο, πάντως, στο οποίο διακρίθηκε τότε ο στρατός της αυτού μεγαλειότητας ήταν ο ελιγμός «τα πόδια στον ώμο». Σκεφτείτε ότι θεωρείται «εθνικό κατόρθωμα» του αγγλικού στρατού στον Β παγκόσμιο ότι ο γερμανικός στρατός του επέτρεψε να την κάνει και να σωθεί, δια θαλάσσης, απ’ την Δουνκέρνη…)

Πόλεμος, αλλά όχι και τόσο “εμπορικός”

Σάββατο 12 Γενάρη. Είναι γνωστό (σε όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα) ότι εδώ και λίγα χρόνια διάφορες ευρωπαϊκές υπηρεσίες, μυστικές ή όχι, προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι κινεζικοί “κολοσσοί” που εμφανίζονται σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι στην πραγματικότητα “μασκαρεμένες” κρατικές. Η λογική αυτής της καούρας είναι πως ενώ οι δραστηριότητες των ιδιωτικών εταιρειών καλύπτονται απ’ τον ποε, δεν ισχύει το ίδιο με τις κρατικές, και ακόμα λιγότερο γι’ αυτές που είναι κρυφά τέτοιες. Συνεπώς η αποκάλυψη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ότι το κινεζικό κράτος είναι μέτοχος σε τέτοιες επιχειρήσεις (ακόμα κι αν δεν είναι ο μεγαλύτερος) θα επέτρεπε στα ευρωπαϊκά αφεντικά να πετάξουν έξω απ’ την αγορά της ε.ε. τους κινέζους ανταγωνιστές τους.

Δεν αποκλείεται να είναι έτσι τα πράγματα· αλλά οι ντέτεκτιβ δεν μπορούν να το αποδείξουν. Δεν μπορούν να μπουν στα άδυτα της μετοχικής σύνθεσης των κινεζικών εταιρειών, εφόσον αυτές δεν είναι εισηγμένες σε ευρωπαϊκά (ή αμερικανικά) χρηματιστήρια.

Δοκιμάζονται, κατά συνέπεια, άλλες τακτικές. Προς το παρόν στόχος νο 1 είναι η huawei, που θεωρείται ήδη η (μακράν) πρώτη παγκόσμια στην τεχνολογία 5G – την τεχνολογία επικοινωνιών που πάνω της βασίζεται το internet of things, για πολιτική αλλά και στρατιωτική χρήση. Η αρχή έγινε με την σύλληψη της Meng Wanzhou στο αεροδρόμιο του Βανκούβερ, στον καναδά, με αμερικανική εντολή. Η Wanzhou είναι ceo της huawei και κόρη του ιδρυτή και ιδιοκτήτη της εταιρείας. Η κατηγορία εναντίον της είναι ότι η huawei «παραβίασε τις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν»…

Χτες η πολωνική αστυνομία έκανε ένα ακόμα βήμα. Έδεσε ένα στέλεχος της huawei στην Βαρσοβία (καθώς και έναν πολωνό στέλεχος της εταιρείας πληροφορικής orange polska) με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της κινεζικής κυβέρνησης. Είναι ένα βήμα ακριβώς προς την “επιθυμητή κατεύθυνση”, έστω και μέσω παράκαμψης: “υποδεικνύεται σχέση” μεταξύ μιας κινεζικής ιδιωτικής εταιρείας (της huawei) και του κινεζικού κράτους…

Δεν είναι αυθαίρετο να υποθέσει κανείς ότι η πολωνική ασφάλεια ανέλαβε να κάνει μια «βρώμικη δουλειά». Οι συμμαχίες της Βαρσοβίας είναι, άλλωστε, γνωστές…

Μέση Ανατολή 1

Σάββατο 12 Γενάρη. Προχτές ο “σωματοφύλακας” Pompeo, αμερικάνος υπ.εξ., ήταν στο Κάιρο – σε μια ακόμα τουρνέ ενθάρρυνσης διαφόρων αιμοβόρων αραβικών καθεστώτων. Έκανε μια ομιλία στο αμερικανικό πανεπιστήμιο της πόλης (εκεί είχε κάνει μια βαρυσήμαντη ομιλία και ο Obama, το 2009) – για να δώσει συμβολικό βάρος στην (όχι και τόσο) καινούργια αμερικανική γραμμή γι’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου:

…Ας το ξεκαθαρίσω: η αμερική δεν πρόκειται να υποχωρήσει πριν τελειώσει ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. […] Αλλά, όπως είπε ο πρόεδρος Trump, επιδιώκουμε οι εταίροι μας να κάνουν περισσότερα, και σ’ αυτήν την προσπάθεια θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσουμε μαζί.

Απ’ την μεριά μας οι αεροπορικές επιθέσεις στην περιοχή θα συνεχιστούν εφόσον υπάρχουν στόχοι.[…]

Και όσο θα συνεχίζεται ο πόλεμος, θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους εταίρους μας στις προσπάθειές τους να διαφυλάξουν σύνορα, να συλλάβουν τρομοκράτες, να ελέγχουν ταξιδιώτες, να στηρίζουν πρόσφυγες, και άλλα. Αλλά η «υποστήριξη» είναι η λέξη κλειδί…

Αν αυτή είναι η γραμμή που εκφράζει το ψόφιο κουνάβι (και έχει μια λογική να είναι αυτή), η Ουάσιγκτον ψάχνει για άραβες πεζικάριους για να σκοτώνονται – εναντίον της Τεχεράνης προφανώς – ενόσω αυτή (και το Τελ Αβίβ) θα υποστηρίζουν από ψηλά… Πρόκειται, βέβαια, για την βολική ιδέα του «αραβικού νατο»…

Μέση Ανατολή 2

Σάββατο 12 Γενάρη. Το κατά πόσον έχουν πεισθεί ποιοι και πόσο γι’ αυτήν την “αραβική στρατιά” που υπό την διεύθυνση του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον θα πολεμήσει κατά του ιράν (και όχι μόνο) είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ειδικά το αν έχει πεισθεί η αιγυπτιακή χούντα να “μπλέξει” είναι ένα εξίσου μεγάλο ερώτημα. Όλη αυτή η μεθόδευση φαίνεται να χάνει από πολλές μεριές. Το σταθερό της σημείο είναι βέβαια γνωστό: ο τοξικός, και ο μέντορας του στο Ντουμπάι.

Μήπως είναι καιρός να ξαναβγεί στην επιφάνεια των ημερών η δολοφονία του Khashoggi;

(φωτογραφία: Η καθεστωτική washington post τον θυμήθηκε πάντως. Παραπέμποντας σε «ανώνυμες» αμερικανικές και σαουδαραβικές πηγές, υποστήριξε ότι ο επικεφαλής του τάγματος θανάτου που κομμάτιασε τον Khashoggi, ο Saud al-Qahtani, εξακολουθεί να είναι σύμβουλος εμπιστοσύνης του ταξικού.

Και γιατί όχι;)

Και η Angela (εννοείται…)

Παρασκευή 11 Γενάρη. Το ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος αποφάσισε ότι η Angela Davis έχει πέσει βαθιά στο αμάρτημα του (αντεστραμμένου) αντισημιτισμού – επειδή υποστηρίζει την παλαιστινιακή αντίσταση. Ως εδώ τίποτα παράξενο: οι φασίστες του Τελ Αβίβ, οι οπαδοί και οι σύμμαχοί τους, είναι αδίστακτοι: όταν σκοτώνεις κατά βούληση και ανεμπόδιστα διαδηλωτές επί μήνες μπορείς να κάνεις οτιδήποτε.

Ένα «ινστιτούτο πολιτικών δικαιωμάτων» (στο Birmingham της Alabama, όπου έχει γεννηθεί και μένει η Davis) την βράβευσε τον περασμένο Οκτώβρη, αναγνωρίζοντάς την σαν μια απ’ τις πιο αναγνωρισμένες παγκόσμια προσωπικότητες στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δίνει φωνή σ’ αυτούς που δεν έχουν δύναμη να μιλήσουν.

Λάθος, μεγάλο λάθος κυρ ινστιτούτο! Ρώτησες το Τελ Αβίβ; Ρώτησες τους οπαδούς και τους τσατσορουφιανούς του; Πήρες άδεια; Όχι. Συνεπώς το κυρ ινστιτούτο, αφού του τράβηξαν οι αρμόδιοι και τα δύο αυτιά, στις αρχές Γενάρη εξέδωσε μια νέα ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «…Εξέτασε από πιο κοντά τις δηλώσεις και την δημόσια παρουσία της κυρίας Davis, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πληροί όλα τα κριτήρια για την βράβευσή της…». Ήταν, μάλιστα, τόσο «γενναίο» και «σίγουρο» το κυρ ινστιτούτο για την αναθεώρηση της άποψής του για την Davis ώστε ΔΕΝ της είπε (παρά τα αίτηματά της) ποια ήταν τα «ψεγάδια» της. Ξεφτιλίστηκε το κυρ ινστιτούτο!!.. Λιβανιστήρι του Netanyahou έγινε το κυρ ινστιτούτο… Η Davis (και όχι μόνον αυτή) έμαθε, τελικά, τα κουσούρια της “ανεπίσημα”: δικαιοσύνη και δικαιώματα στην Παλαιστίνη γιοκ!

Σε ότι αφορά τους φασίστες του Τελ Αβίβ τα δεδομένα είναι γνωστά. Προσέξτε όμως πόσο εύκολα αυτά τα “δεδομένα” φτάνουν ακόμα και να γελοιοποιούν (με την συναίνεσή τους) ανθρώπους που, υποθέτουμε, θα ήταν αξιοσέβαστοι – μέχρις ότου “συλληφθούν επ’ αυτοφώρω” απ’ την αστυνομία σκέψης για (αντεστραμμένο) αντισημιτισμό από σπόντα. Αναφερόμαστε στα στελέχη του κυρ ινστιτούτου (διάφοροι απο ‘κει, που πέρα απ’ τις απόψεις τους έπρεπε να διαφυλάξουν πια και την αξιοπρέπειά τους, παραιτήθηκαν και τα βρόντηξαν…) Άντε, τώρα, να τους ξαναδώσει κανείς σημασία (εκτός απ’ τους εγκάθετους) για “προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”…

Δείτε το ζήτημα στο ευρύτερο πεδίο του: οι φασίστες Α ή οι φασίστες Β, ανάλογα με τους στόχους τους, καταφέρνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (έχουν γίνει γνωστοί απ’ τα ντοκυμαντέρ the lobby, τόσο για την αγγλία όσο και για τις ηπα) να επιβάλλονται.

Κι έτσι πράγματι η Παλαιστίνη έχει ξαναγίνει ένα απ’ τα βασικά σημεία «περιστροφής» του πλανήτη, στον 21ο αιώνα…

(φωτογραφία πάνω: η Angela Davis, καταζητούμενη απ’ το fbi ως Μαύρη Πάνθηρας και κομμουνίστρια, το 1970. Την έδεσαν τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς.

Κάτω: Δυο χρόνια, μετά την απελευθέρωσή της. Τώρα την κυνηγάει μια άλλη αστυνομία των λευκών ρατσιστών… Είναι μια ανάμεσα σε άλλες: οι εμπροσθοφυλακές…)

Ανεπιθύμητος

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ο έλληνας πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος νο 3 εξακολουθεί να είναι κόκκινο πανί – για τους άραβες (παλαιστίνιους) χριστιανούς. Τον περίμεναν με μπινελίκια πάλι στη Βηθλεέμ – για τους γνωστούς λόγους: πουλάει την “εκκλησιαστική περιουσία” (“του”…) σε ισραηλινούς. Ειδικά (αν και όχι μόνο) στην ανατολική Ιερουσαλήμ (αναλυτικότερα στο Sarajevo 123a, Δεκέμβρης ’17).

Οι άραβες χριστιανοί εξακολουθούν να ζητούν απ’ τον Θεόφιλο νο 3 και όλους τους έλληνες «αγιοαταφίτες» να ξεκουμπιστούν. Και να αναλάβουν το πατριαρχείο άραβες / παλαιστίνιοι παπάδες. Δεν μπορούν να το επιβάλλουν· αλλά, το έχουμε πει, το θέμα ενδιαφέρει έντονα την Μόσχα, πολιτική και εκκλησιαστική.

Τώρα, μάλιστα, που το αρχιτραγάτο της Istanbul ευλόγησε την δημιουργία εθνικιστικού ουκρανικού τραγάτου, έχουν ένα λόγο παραπάνω εκεί, στο «ξανθό γένος»…

Απεργία

Παρασκευή 11 Γενάρη. Χτες και προχτές γινόταν απεργία στην ινδία – κηρυγμένη απ’ τα αριστέρα συνδικάτα. Τι σημαίνει, όμως, γενική απεργία στο δεύτερο, από άποψη πληθυσμού, κράτος του κόσμου; Χτες και προχτές υπολογίζεται ότι απήργησαν 150 εκατομύρια εργάτες / μισθωτοί, του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα – σωστά διαβάσατε το νούμερο. Από άποψη μεγέθους δεν ήταν αυτή η μεγαλύτερη ever απεργία στην ινδία (και στον πλανήτη). Σε μια αντίστοιχη γενική απεργία το 2016 οι απεργοί ήταν 180 εκατομμύρια.

Με τι αιτήματα απήργησαν τόσοι εργάτες / εργάτριες; Ανάλογα με τον κλάδο υπήρχαν επιμέρους αιτήματα, μισθολογικά και σχέσεων εργασίας. Υπήρχε και κάτι ενιαίο: η αντίθεση στην καινούργια (αντι)εργατική νομοθεσία του Modi, που έχει στόχο να περιορίσει τις εργατικές κινητοποιήσεις. Πρακτικά να δώσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στους εργοδότες.

Σε διάφορες βιομηχανικές ζώνες καινούργιες επιχειρήσεις δίνουν μορφή στους γενικούς στόχους του ινδικού κράτους. Οι εγκαταστάσεις είναι σαν κάστρα, και ο συνδικαλισμός απαγορεύεται. Οι εταιρείες φέρνουν εσωτερικούς μετανάστες για δουλειά, ώστε να μην έχουν κοινωνικές σχέσεις με τους ντόπιους· κι αν συμβεί να «παλιώσουν» τους μεταφέρουν αλλού, σε άλλα εργοστάσια, μακριά. Μέσα κουμάντο κάνουν «λευκές φρουρές» των εργοδοτών· και «κίτρινοι» συνδικαλιστές.

Τα αφεντικά της ινδίας ξέρουν ότι έχουν χάσει θέσεις στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό / καταμερισμό. Πριν 10 ή 15 χρόνια βρίσκονταν περίπου στην ίδια θέση με τον κινεζικό καπιταλισμό. Τώρα ψάχνουν τις επιτυχίες του Πεκίνου με τα κυάλια· κι αυτό έχει συνέπειες και στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ασία. Η προσπάθεια να «στίψουν» την ινδική εργατική τάξη είναι η τελευταία τους ελπίδα· ο εφιάλτης των εργατών.

Αλλά η εργατική τάξη στην ινδία (εντελώς αντίθετα με την ιδέα που έχουν οι πρωτοκοσμικοί εδώ, για τους μετανάστες / τις μετανάστριες είτε απ’ την ινδία είτε απ’ το πακιστάν) έχει πλούσια ιστορία ανταγωνισμού.

Μπορεί να μην είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη αυτή η ιστορία σ’ όλη την ινδική «υποήπειρο» (κάποτε η ινδία θεωρούνταν χωριστή ήπειρος…). Όταν, όμως, 150 εκατομμύρια εργάτες απεργούν και διαδηλώνουν, ε…

(φωτογραφία: Απεργοί μπλοκάρουν τραίνα).