Όχι γραβάτα· μετάλλιο

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Μπορεί οι αυλοκόλακες να τον θεωρούν «ηγέτη παγκόσμιας εμβέλειας»… και «απ’ αυτούς που γεννιούνται μια φορά κάθε εκατό χρόνια»… Μπορεί το γλύψιμο να πηγαίνει σύννεφο και οι γλώσσες να έχουν βγάλει καντήλες…. Μπορεί να την έχει ψωνίσει σε βαθμό κακουργήματος, όπως θα έκανε κάθε μικροαστός αν του κτυπούσαν φιλικά την πλάτη «ανώτερες δυνάμεις»…. Μπορεί να ζει μέσα στο όνειρο ενός «νόμπελ ειρήνης»… Μπορεί να νοιώθει μετεμψύχωση του Λένιν (ή του Μάο, περιμένουμε κυβερνητικές διευκρινίσεις…) Όμως… Όμως ένας τενεκεδάκος παραμένει, που στους στροβιλισμούς του 21ου αιώνα αξίζει πολύ λιγότερο απ’ τις φαντασιώσεις του. (Οι οποίες τείνουν στο ότι είναι ο “εξαδάκτυλος” της κυβερνοαριστέρας…)

Το βραβείο που πρόκειται να πάρει ο τενεκεδένιος το ερχόμενο Σάββατο (μαζί με τον Zaev) στο Μόναχο φαίνεται ότι πάει να το κάνει γαργάρα. Είναι κάπως ζόρικη η υπόθεση αυτή. Να το αρνηθεί; Θα ήταν αχαριστία, κι άλλωστε μπορεί να μην υπάρξει άλλο. Μπορεί ως εκεί να είναι η «παγκόσμια εμβέλειά» του!… Να το διαφημίσει στο εσωτερικό σαν απόδειξη της «αξίας» του; Θα σηκώνονταν και οι πέτρες… Pet της Ουάσιγκτον θα τον ανεβάζουν, pet της Ουάσιγκτον θα τον κατεβάζουν!

Λοιπόν: ακούσατε ακούσατε κυρίες και κύριοι! Την 16η Φλεβάρη του τρέχοντος έτους, στη διάρκεια του νατοϊκού συνεδρίου ασφαλείας στο Μόναχο, πρόκειται να βραβευτούν οι κύριοι Zaev και Τσίπρας, με το βραβείο Ewald von Kleist! Μην το χάσετε! Πλούσιο θέαμα – και πλούσιος μπουφές!

Ο κύριος von Kleist, εκδότης το επάγγελμα, ήταν ο διευθυντής αυτού του ψυχροπολεμικού «συνεδρίου ασφαλείας του Μονάχου» απ’ την δημιουργία του, το 1962, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, το 1998. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στο νατο ο von Kleist παρασημοφορήθηκε απ’ το αμερικανικό υπουργείο άμυνας, το 1991, με το βραβείο «διακεκριμένων υπηρεσιών»… Why not?

To βραβείο Ewald von Kleist καθιερώθηκε το 2009 απ’ το «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» (MSC). O “κύριος διακεκριμένες υπηρεσίες” ζούσε ακόμα… Οι 4 πρώτοι που το πήραν (και το άξιζαν, μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες!) ήταν:

Το 2009 ο Henry Kissinger…

To 2010 ο γ.γ. του νατο Javier Solana…

To 2011 o τυπικά δημοκρατικός αλλά στην πράξη ακροδεξιός γερουσιαστής Joseph Lieberman…

Το 2012 ο σύμβουλος ασφαλείας του Μπους του Α Brent Scowcroft…

Τα καλύτερα «παιδιά» παρασημοφορούνται… Κανείς δεν πάει χαμένος! O περσινός βραβευμένος ήταν ο γερουσιαστής John McCain, «άτυπος» υπ.εξ. διάφορων αμερικανικών διοικήσεων, ειδικός για βρώμικες δουλειές (ουκρανία, isis…). Ποιος έλληνας «αριστερός» δεν θα ήθελε να μπει στο κάδρο όλων αυτών των τιμημένων; Ε;

Βραβείο νάναι κι ότι νάναι – ή είσαι global ή δεν είσαι! Στο κάτω κάτω ούτε Λάνθιμος ούτε Πετρούνιας θα γίνει ο τενεκεδένιος… Μιλάμε για την κατηγορία “λακέδες της εθνικής γραμμής”. Ούτε για σινεμά, ούτε για ενόργανη!

Μετά απ’ αυτά το καταπίνει το νατοϊκό μετάλλιο ο τενεκεδένιος ή δεν το καταπίνει; Μωρέ το καταπίνει! Και τσίχλα το κάνει!!!

(Εξου και η μούγκα στην εθνική στρούγκα…)

(φωτογραφία: Το νατοϊκό μετάλλιο, καθότι η ασταμάτητη μηχανή δεν θα μπορούσε να σας το στερήσει. Φανταστείτε το κρεμασμένο στη θέση της γραβάτας!

‘Εχει και καρφίτσα, για το πέτο…)

Όχι γραβάτα· ζαλάδα

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Εν τω μεταξύ, ενόσω ο τενεκεδένιος (υποθέτουμε ότι) σχεδιάζει τις δηλώσεις του μετά την παρασημοφόρησή του, οι διοργανωτές του συνεδρίου που θα τον τιμήσει έχουν σοβαρότερες έγνοιες. Σε μια έκθεση 100 σελίδων εν όψει του επερχόμενου ραντεβού μεθαύριο, σε κάποιο σημείο, οι αναλυτές του συνεδρίου ασφαλείας του Μονάχου σημειώνουν:

…Αν πιστέψει κανείς αυτά που λέγονται στις πρωτεύουσες των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων, ο κόσμος μπαίνει σε μια καινούργια εποχή ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων….

Αμάν! Τι κακό μας βρήκε; Πως έγινε αυτό; Κυρ global leader τενεκεδένιε, πας που πας εκεί, κάνε κάτι και γι’ αυτό!!! Αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο, πες ένα απ’ τα αγαπημένα σου ανέκδοτα, που να ‘χει μέσα καμήλα, ουρά, σκυλιά – πες κάτι τέλος πάντων!

(φωτογραφία: Μήπως περιμένουν τον Μεσσία; Τον global ηγέτη;

Έρχεται!!!)

Όχι γραβάτα· συσίτιο

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Η μαριονέτα της βενεζουέλα ξεκίνησε για πρόεδρος… Αλλά στη χθεσινή συγκέντρωση των οπαδών του στο Caracas το φλέγον ζήτημα ήταν η «ανθρωπιστική βοήθεια» της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της… «Διαδήλωση κατσαρόλα» θα λεγόταν (με μια ορολογία που έχει ξεχαστεί, αν και δεν θα έπρεπε) αφού οι οπαδοί του Guaido πεινάνε… (Ω μωρέ!) Στη χθεσινή συγκέντρωση η μαριονέτα δεν ήταν πρόεδρος… Ήταν καλόγερος…

Ο κύριος αναλώσιμος λοιπόν (ο Guaido) ανακοίνωσε ότι η «ανθρωπιστική βοήθεια» θα μπει στο έδαφος της βενεζουέλα στις 23 Φλεβάρη – σε δέκα μέρες δηλαδή. Θα αντέξουν οι οπαδοί του δέκα μέρες πείνα ή θα έχουμε τίποτα δράματα, να πεθαίνουν στους δρόμους – και να ξεμείνει από υποστήριξη; Το ρισκάρει ο «πρόεδρος», που σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο ζόρικα τα πράγματα…

Γιατί, όμως, τέτοια καθυστέρηση; Δέκα μέρες; Γιατί; Ο αναλώσιμος ζήτησε απ’ τον στρατό να επιτρέψει στην ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στα πεινασμένα στομάχια. Συμπέρασμα πρώτο και προβληματικό: νηστικό αρκούδι διαδηλώνει! Συμπέρασμα δεύτερο και ασφαλές: ο αναλώσιμος προσπαθεί ακόμα να βρει κανά καραβανά της προκοπής να ηγηθεί της εφόδου στα ανάκτορα του Μαδούρο – και δεν βρίσκει. Συμπέρασμα τρίτο και ασφαλές: για πραξικόπημα ξεκίνησε, αλλά ζορίζεται ακόμα και για συσίτια. Συμπέρασμα τέταρτο και συζητήσιμο: ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δυσκολεύεται να περάσει απ’ το στομάχι.

Δεν σας φαίνεται, ωστόσο, αξιοσημείωτο ότι οι οπαδοί των united states στη βενεζουέλα ΔΕΝ διαδηλώνουν πια υπέρ της δημοκρατίας (μέσα ή έξω από εισαγωγικά) αλλά μόνο υπέρ της «ανθρωπιστικής βοήθειας»;

Δεν έχουν πέσει πολύ χαμηλά ακολουθώντας τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά ζόρια και τις ψοφιοκουναβικές τακτικές;

(φωτογραφίες: Σίγουρα φταίνε τα κινηματογραφικά μας γούστα…  καμμία σχέση ο κάτω με τον πάνω. Εκτός απ’ αυτήν: ότι ο κάτω θα ήθελε να μοιάσει στον πάνω, χωρίς το τέλος του δεύτερου…

Αν δεν ξέρετε, η πάνω φωτογραφία είναι απ’ την ταινία Once upon a time in america, του Sergio Leone· με Robert De Niro, James Woods, Elizabeth McGovern, μουσική Morricone – του 1984…)

Ηλεκτρονική τυμβωρυχία: ενδιαφέροντα περιουσιακά στοιχεία

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Αν (λέμε «αν») έχετε κανάν πιασάρικο λογαριασμό στα social media· και αν (λέμε «αν») δεν νοιώθετε πολύ καλά, ή (ακόμα καλύτερα για τους κληρονόμους σας) αν νοιώθετε πως ο μεγαλοανύπαρκτος σας καλεί όπου νάναι, μην τα βάφετε μαύρα που θα χάσετε τις «επαφές» σας. Μπορείτε να πουλήσετε τον λογαριασμό σας (γιαμεταθάνατο χρήση, φυσικά), και ίσως σε καλή τιμή. Εξαρτάται απ’ το target group σας.

Η αποκάλυψη ότι ο τοξικός, εκτός απ’ το δίκτυο των πέτσινων λογαριασμών που έστεινε (και στήνει) στην αγγλόσφαιρα υπέρ του, αγόραζε (και προφανώς αγοράζει) λογαριασμούς των οποίων οι ιδιοκτήτες εγκατέλειψαν αυτόν τον μάταιο κόσμο, δείχνει ότι απ’ τα κράτη δεν λείπει η δημιουργική επιχειρηματικότητα. Και κακώς, κάκιστα, καταγγέλονται οι κρατικοποιήσεις…

Αποκαλύπτεται πως οι υπηρεσίες του τοξικού αγόρασαν τους λογαριασμούς (στα κοινωνικά δίκτυα) ενός αμερικάνου μετεωρολόγου, που πέθανε το 2016. Σιγά σιγά άρχισαν να τον «εμπλουτίζουν» με φιλοΡιάντ αναρτήσεις, ξεκινώντας από επαίνους στο καθεστώς (πάντα από μετερεωλογική σκοπιά…) και φτάνοντας σε τουριστικές διαφημίσεις.

«Ένας λογαριασμός που δουλεύει από καιρό και έχει αξιοπιστία και έτοιμους ακόλουθους μπορεί να αναπτυχθεί γρηγορότερα από έναν καινούργιο λογαριασμό» σχολίασε με αφορμή την αποκάλυψη ένας ειδικός των social media. Πράγματι, με τα λεφτά του το Ριάντ αγόρασε αρκετούς επιπλέον followers για τον συγκεκριμένο λογαριασμό· και, φυσικά, άρχισαν να τον επισκέπτονται και οι ακόλουθοι του καθεστώτος. Προστέθηκαν και τα κατάλληλα links…

Μετά θάνατον ζωή; Γιατί όχι; Υπάρχει μια καλή και μια κακή πλευρά σ’ όλα αυτά. Πρώτα η καλή: επιτέλους, ο καπιταλισμός δεν είναι άυλος!!!! Κάθεσαι σαν υπάκουος της social μηχανικής μεσολάβησης και πληκτρολογείς· κάποια υπηρεσία παρακολουθεί την προκοπή σου αλλά και τον ιατρικό σου φάκελο (ωωωω…. μα αυτά δεν γίνονται!)· και λίγο πριν το μοιραίο σε πλησιάζει και σου αφήνει ένα καλό ποσό για τους κληρονόμους σου ψιθυρίζοντας: χώμα είσαι και στο χώμα θα καταλήξεις…

Και τώρα η κακή πλευρά: πόσοι τόνοι ψέματος πρέπει να πέσουν για να χαμπαριάσουν (ποιοί άραγε;) ότι αυτά που ονομάζονται social media είναι, απλά, καθεστωτικά φυτίλια;

Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύται

Τρίτη 12 Φλεβάρη. Στο δεύτερο μισό των ‘90s το σύνθημα ήταν “cool britannia”. O σοσιαλφιλεύθερος Tony Blair σαν επικεφαλής των εργατικών μοστραρίστηκε σαν εκφραστής αυτής ακριβώς της “cool” βρετανικής υπεροχής· και κέρδισε τις εκλογές του 1997. Το να είσαι υπήκοος της αυτού μεγαλειότητας κάτω απ’ τους ήχους των διεθνούς εμβέλειας Spice Girls, Blur και Oasis ήταν αισιόδοξο, ευφορικό· έως και αφροδισιακό. Για να το πούμε με πιο mainstream ορολογία: η soft power της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας έμοιαζε ακαταμάχητη σ’ εκείνη την δεκαετία που ήταν ύμνος στο νεοφιλελευθερισμό, στην πολιτική ορθότητα, και στην δυτικού τύπου δημοκρατία. Ο (αργότερα διατυπωμένος) «τρίτος δρόμος» απλά θα επικύρωνε την συμπληρωματική μέριμνα για (επιλεγμένες…) κοινωνικές ευαισθησίες.

Τα χρόνια πέρασαν. Το 2017 δεν θυμίζει σε τίποτα το 1997 (μόνο μια 20ετία πέρασε!…)· και το 2019 δεν θυμίζει σε τίποτα την “cool britannia” του 1999. Τώρα, μέσα σε μια ομίχλη κατάθλιψης (αντάξια των fogs…) το σύνθημα είναι «global britain». Τι είναι αυτό; Ποιές μπάντες παίζουν το soundtrack της «global britain»; Το χθεσινό ρεπορτάζ του καθεστωτικού πρακτορείου reuters το ξεκαθαρίζει:

Το σύνθημα της πρωθυπουργού Theresa May για την «global britain» είναι περισσότερα από μια εντυπωσιακή φράση, κι αυτό επειδή το ηνωμένο βασίλειο είναι έτοιμο να κάνει επίδειξη των στρατιωτικών μυών του όταν φύγει απ’ την ευρωπαϊκή ένωση – δήλωσε την Δευτέρα ο υπουργός άμυνας Gavin Williamson.

«Απ’ την στιγμή που το νέο παγκόσμιο παιχνίδι πρόκειται να παιχτεί σ’ ένα παγκόσμιο γήπεδο, πρέπει να ετοιμαστούμε να ανταγωνιστούμε υπέρ των συμφερόντων και των αξιών μας μακριά, πολύ μακριά απ’ το σπίτι μας» είπε ο Williamson.

Γι’ αυτό το «global britain» πρέπει να είναι πολύ περισσότερα από μια εντυπωσιακή φράση: πρέπει να σχετίζεται με την δράση, και οι ένοπλες δυνάμεις μας αντιπροσωπεύουν την βέλτιστη εκδοχή της “great britain” εν δράσειείπε.

Ανακοίνωσε ότι η πρώτη αποστολή του αεροπλανοφόρου «βασίλισσα Ελισάβετ» θα περιλαμβάνει υπηρεσία στη Μεσόγειο, στη μέση Ανατολή και στον Ειρηνικό, ενώ το σκάφος θα μπορεί να μεταφέρει βρετανικά και αμερικανικά F-35.

Είναι σαφές: η μπάντα που παίζει τώρα πια είναι μία, και είναι του βασιλικού πολεμικού ναυτικού – της αυτού μεγαλειότητας…. Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα σαφέστερο: οι μιλιταριστικές ενέσεις ηθικού στην κατεχόμενη (απ’ τον εθνικό ιμπεριαλισμό της)  εργατική τάξη της αγγλίας είναι overdose.

Ελπίζουμε στην επόμενη αποφασιστική (και αντιφασιστική) postpunk έκρηξή της. Κι ας μην είναι καθόλου cool…

Ιμπεριαλιστικοί πονοκέφαλοι

Τρίτη 12 Φλεβάρη. Έχουμε υποστηρίξει πως το κυβερνοσκαρφάλωμα των αμερικάνων συντηρητικών υπό το ψόφιο κουνάβι ήταν υποχρεωτικό αφού η τακτική ηγεμονίας των δημοκρατικών (υπό το Obama) αποτύγχανε πια τόσο στον ειρηνικό όσο και στη μέση Ανατολή. Φυσικά οι αμερικάνοι ψηφοφόροι δεν ρίχνουν τα κουκιά με βάση την εκτίμησή τους για τις τακτικές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· παρότι το «θα πάψουμε να ασχολούμαστε με τον κόσμο» (του ψόφιου κουναβιού), το πίστεψαν, εννοώντας το σαν «μεγαλύτερο ενδιαφέρον» για τους ίδιους. Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν η «ευημερία» του μέσου αμερικάνου να είναι άσχετη με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό!

Να, τώρα, πως βλέπει τα πράγματα ο Ben Rhodes, απ’ τους βασικούς συμβούλους του Obama, συνεντευξιαζόμενος χτες στο καθεστωτικό γερμανικό spiegel online:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κ. Rhodes, θα συμφωνούσατε ότι η εξωτερική πολιτική του Donald Trump είναι πολύ καλύτερη απ’ την φήμη του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Η προσέγγιση του Trump επιταχύνει γρήγορα την συρρίκνωση της επιρροής της αμερικής, την εξάπλωση των αντιδημοκρατικών αξιών και την αυξανόμενη δυσκολία στην επίλυση σύνθετων πολιτικών προβλημάτων, όπως η κλιματική αλλαγή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αλλά δεν είναι μάλλον αποτελεσματικός σε άλλα ζητήματα; Πίεσε τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους. Είναι σκληρός με την κίνα, κάτι που θα είναι ωφέλιμο όχι μόνο για τις ηπα αλλά επίσης και για την ευρώπη. Και εμποδίζει τις στρατιωτικές φιλοδοξίες του ιράν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θα σας εκπλήξει το ότι διαφωνώ. Στη νοτιοδυτική Ασία και στον Ειρηνικό οι κινέζοι γίνονται κυρίαρχη δύναμη μ’ έναν τρόπο που θα γινόταν μετά από 20 με 30 χρόνια. Αντί γι’ αυτό, συμβαίνει μέσα σε 4 χρόνια, και συμβαίνει έτσι επειδή ο Trump αποσύρθηκε απ’ την περιοχή. Δεν είναι αξιόπιστος πια. Σε σχέση με το ΝΑΤΟ, μπορεί να πετύχαμε μερικά ευρωπαϊκά κράτη να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες, αλλά το κάνουν επειδή θέλουν να έχουν μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας απ’ τις ηπα. Έχει βάλει ερωτηματικό σ’ αυτήν καθ’ αυτήν την βιωσιμότητα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Έχει κάνει πολύ περισσότερα για να διευκολύνει τους σκοπούς των ρώσων απ’ όσα έχουν κάνει οι ίδιοι οι ρώσοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ωστόσο ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg έχει μόνο επαίνους για τον Trump. Λέει ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ θα ξοδέψουν επιπλέον 100 δις για την άμυνα ως το τέλος του 2020.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γιατί οι ευρωπαίοι ξοδεύουν περισσότερα για την άμυνα; Εν μέρει για να έχουν μια κάλυψη απέναντι στις ηπα. Αν δείτε τη γαλλία και σε μικρότερο βαθμό στη γερμανία, κουβεντιάζουν απροκάλυπτα για χωριστές αμυντικές συμμαχίες με άλλα κράτη εκτός ΝΑΤΟ. Ο Trump αντιμετωπίζει τα πάντα σαν απόδειξη της δύναμής του, συμπεριλαμβανόμενης της εξωτερικής πολιτικής, αλλά δεν έχει στρατηγική. Ο Obama προσπαθούσε να διατηρήσει την αμερικανική επιρροή και ηγεσία, και ένα συγκεκριμένο είδος διεθνούς τάξης ρυθμίζοντας τον τρόπο με τον οποίο οι ηπα δρούσαν σ’ όλο τον κόσμο, κι αυτό αποδεικνύεται από διεθνείς συμφωνίες όπως η συμφωνία του Παρισιού, η ΤPP, η TTIP και άλλες. Ο Trump τα κατεδαφίζει όλα αυτά, και τσακώνεται με τον κόσμο…

Σύμφωνα με την δική μας ανάγνωση (του συνόλου της συνέντευξης) ενώ η ψοφιοκουναβική μέθοδος είναι «επίδειξη δύναμης» («και βλέπουμε»), η αντι-ψοφιοκουναβική μέθοδος (των αμερικάνων δημοκρατικών) είναι, στην καλύτερη περίπτωση, «βλέποντας και κάνοντας». Παρότι το δεύτερο παρουσιάζεται σαν «ρεαλισμός» (μπορεί και να είναι) σε αντίθεση με το πρώτο που παρουσιάζεται σαν μιλιταριστική ιδεολογία, η Ιστορία (καπιταλιστική είναι…) τρέχει πίσω απ’ τις πλάτες των πάντων.

Και υποδεικνύει πως όταν μια «μεγάλη δύναμη» αρχίσει να πέφτει εξαιτίας της εφόδου ικανών αντιπάλων (με όποιον τρόπο κι αν γίνεται αυτή η έφοδος) από ένα πράγμα θα προσπαθήσει να κρατηθεί, αργά ή γρήγορα: τα όπλα της.

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός 1

Τρίτη 12 Φλεβάρη. Η οικονομική (και φιλο-εφοπλιστική) «ναυτεμπορική» σε χθεσινό άρθρο της με τίτλο «νέα τείχη προστατευτισμού» σχολιάζει:

… Η γερμανία όπως και τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης αντιλαμβάνονται πως δεν μπορούν μόνα να σταθούν απέναντι στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη και πως οι επιχειρήσεις τους δυσκολεύονται να δώσουν μόνες τη μάχη απέναντι σε κινεζικούς και αμερικανικούς κολοσσούς. Ποια είναι η λύση; Εκεί που οι εθνικοί πρωταθλητές δεν αρκούν, θα δημιουργούνται ευρωπαϊκοί πρωταθλητές.

Αυτό ήταν το σχέδιο στη συμφωνία συγχώνευσης δραστηριοτήτων των Siemens – Alstrom. Να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός κολοσσός σιδηροδρόμων, ικανός να πρωταγωνιστήσει σε διεθνές επίπεδο. Ήταν κάτι που υποστηρίξε και ο Εμανουέλ Μακρόν – κόντρα στην κοινή γαλλική γνώμη. Δεν ήταν εύκολο για πολλούς στη γαλλία να χωνεψουν ότι οι υπερταχείες TGV, σύμβολο της γαλλικής βιομηχανίας, θα αρχίσουν να μιλούν … γερμανικά, προκειμένου να μην κινδυνεύσουν με εκτροχιασμό από τον κινεζικό γίγαντα CRRC, που επεδίωκε να κάνει αισθητή την παρουσία του και στην Ευρώπη.

Η ευρωπαϊκή επιτροπή, ωστόσο, είπε όχι στο πολύκροτο deal, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα έπληττε τον ανταγωνισμό και θα οδηγούσε σε αύξηση τιμών για τους ευρωπαίους καταναλωτές.

Βερολίνο και Παρίσι δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει έτσι. Είναι αποφασισμένοι να ορθώσουν και εθνικά και υπερεθνικά, δηλαδή ευρωπαϊκά, τείχη απέναντι στον κινεζικό δράκο και οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο θεωρούν ότι τους απειλεί. Γι’ αυτό και λίγες μόλις ώρες μετά την απόφαση της Κομισιόν έσπευσαν να επισημάνουν ότι θα καταθέσουν κοινό σχέδιο για αναθεώρηση των κοινοτικών κανόνων ανταγωνισμού. Αυτοί θα πρέπει να προσαρμοστούν στα δεδομένα της νέας εποχής, εξήγησαν…

Το πραγματικό ευρωπαϊκό (ή γαλλικό, γερμανικό, κλπ) πρόβλημα σ’ αυτή τη φάση έχει γίνει εξαιρετικά σύνθετο, απ’ την στιγμή που η κινεζικη τεχνολογική μηχανή, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα (μια δεκαετία είναι ασήμαντος ιστορικός χρόνος), έφτασε να είναι ικανή και διατεθειμένη να αλώσει τα πάντα. Απέναντι στην αμερικανική boeing το ευρωπαϊκό κεφάλαιο κατάφερε να φτιάξει την airbus… Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έγινε καρφί στο μάτι του ψόφιου κουναβιού. Απ’ την άλλη μεριά στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια ηττήθηκαν απ’ τις google / facebook / amazon και σία… Όμως απέναντι στον κινεζικό καπιταλισμό κινδυνεύουν τα ηττηθούν παντού – την ίδια στιγμή που χρειάζονται κάποιες απ’ τις δυνατότητές του· την εσωτερική του αγορά εμπορευμάτων, και όχι μόνο.

Ωστόσο ποιο ακριβώς «τείχος» μπορεί να ανασχέσει την καπιταλιστική παραγωγική δύναμη 1,3 δισεκατομμυρίων υπηκόων; Ίσως σ’ έναν τομέα εδώ και σ’ έναν άλλο εκεί κάτι να είναι εφικτό. Όμως για το σύνολο των αγορών και των εφαρμογών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα ευρωπαϊκά «οικονομικά τείχη» είναι η τελευταία πρόφαση «ειρήνης»… Ή η τελευταία ιδεατή γραμμή για ασκήσεις ισορροπίας – με ημερομηνία λήξης.

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός 2

Τρίτη 12 Φλεβάρη. Η Huawei, σαν αιχμή του κινεζικού τεχνολογικού δόρατος στις τεχνολογίες cloud και internet of things, δίκαια προκαλεί τρόμο στις αμερικανικές εταιρείες και στους πολιτικούς εκπροσώπους τους στο ψοφιοκουναβιστάν· και δεν θα είναι η μόνη αιχμή. Το chip της ονόματι Kirin 970, ήδη απ’ το 2017, με 5,5 δις τρανζίστορ, είχε διπλάσια ταχύτητα απ’ το ανάλογο της αμερικανικής Qualcomm, με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και μικρότερη παραγωγή θερμότητας. Τα τσιπ 5G καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια απ’ τα 4G για την μεταφορά του ίδιου όγκου δεδομένων, κάνοντας την μεταφορά 10 φορές γρηγορότερα. Αλλά το Kirin 970 πήγε ακόμα μακρύτερα. Είχε μονάδα «νευρωνικής» επεξεργασίας με διπλάσια επεξεργαστική ισχύ από οτιδήποτε ανταγωνιστικό τσιπ 5G, και 50 φορές μικρότερη κατανάλωση ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι με το Kirin 970 μπορεί κάποιος να κατεβάσει 1000 φωτογραφίες στο κινητό του καταναλώνοντας λιγότερο απ’ το 20% της μπαταρίας, με δεκαπλάσια ταχύτητα απ’ τα τωρινά 4G. Και δεν είναι αυτό το τσιπ η τελευταία λέξη της Huawei…

Οι αμερικανικές Qualcomm και AT&T είναι το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει αυτή τη στιγμή ο αμερικανικός καπιταλισμός στον «τομέα 5G»… Και είναι αισθητά πίσω απ’ την Huawei (αλλά και την γρήγορα ανερχόμενη επίσης κινεζική Xiaomi). Υπάρχουν επιπλέον ιαπωνικές και νοτιοκορεατικές εταιρείες, ακόμα πιο πίσω.

Αυτά μοιάζουν τεχνικά στοιχεία. Αλλά απ’ αυτά ξεκινάει ο πόλεμος· και η «γραφικότητα», αν μας επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός, των «ευρωπαϊκών τειχών».

Η γερμανική deutsche telekom συνεργάζεται με την κινεζική Huawei εδώ και χρόνια, στα 4G δίκτυα της εταιρείας στη γερμανία. Η κινεζική τεχνολογία υπάρχει σε χιλιάδες «πύργους» της γερμανικής εταιρείας· είναι επίσης ο σκελετός κάποιων απ’ τα προϊόντα cloud της deutsche telekom. Το φυσιολογικό, το φτηνότερο και αυτό που θα έδινε προοπτικές όχι μόνο στη γερμανική τηλεπικοινωνιακή αλλά και στις εφαρμογές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, θα ήταν η υιοθέτηση των 5G τεχνολογιών της Huawei, που «κτίζονται» μια χαρά πάνω στις 4G της ίδιας εταιρείας…

Αμ δε! Ο αμερικανικός πόλεμος διεξάγεται ήδη σε ευρωπαϊκό έδαφος· και διακυβεύονται πολλά εδώ. Η Ουάσιγκτον απειλεί ότι θα επιβάλλει «κυρώσεις» σε όποιους αγοράσουν τα 5G δίκτυα της Huawei… Οι «υπηρεσίες ασφαλείας» του Βερολίνου δηλώνουν ότι πρέπει να απαγορευτεί η συμμετοχή της Huawei στον διαγωνισμό για τις 5G συχνότητες, που θα γίνει στη γερμανία σ’ ένα μήνα, στα μέσα Μάρτη. Για «λόγους ασφαλείας» λένε – εμφανίζονται να υιοθετούν τα αμερικανικά επιχειρήματα… Απ’ την μεριά του ο γερμανικός σεβ προειδοποιεί πως αν απαγορευτεί η συμμετοχή της Huawei το Πεκίνο είναι πιθανό να απαντήσει με σοβαρά αντίποινα σε βάρος γερμανικών εταιρειών.

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα χειρότερο. Μια πρόσφατη εσωτερική έκθεση της deutsche telekom λέει ότι αν υπάρξει τέτοια απαγόρευση τότε η γερμανική 4η βιομηχανική επανάσταση σε όλα τα σχετικά με τις τηλεπικοινωνίες θα μείνει πίσω τουλάχιστον δύο χρόνια – σε σχέση τόσο με την κίνα όσο και με τις ηπα…

Το γερμανικό κράτος έχει “πιαστεί” στη μέση· και δεν υπάρχει “τείχος προστασίας”!! Η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ έπρεπε να αποφασίσει την περασμένη Τετάρτη επί του θέματος της απαγόρευσης ή μη. Το ανέβαλε, γιατί – όπως ανακοινώθηκε – “το σκέφτεται και το ψάχνει ακόμα”…. Καταλαβαίνει προφανώς ότι η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται για το καλό του γερμανικού καπιταλισμού, ούτε για την “ασφάλειά” του· το αντίθετο. Πρέπει να ζυγίσει ποια ζημιά θα είναι μικρότερη· όχι, μόνο, στιγμιαία, αλλά και μεσομακροπρόθεσμα. Είνα σαφές (νομίζουμε) – αλλά όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια…

Εν τω μεταξύ ο αμερικανογκόλιθος Pompeo, όταν δεν ανακαλύπτει την Χεζμπ’ αλλάχ στο Καράκας κάνει δεύτερη δουλειά. Πλασιέ. Χτες, από την Βουδαπέστη, ανακοίνωσε ότι … Αν εξοπλισμός της Huawei εγκατασταθεί σε κράτη που υπάρχουν σημαντικά αμερικανικά επικοινωνιακά συστήματα, θα είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε να τα έχουμε εκεί…

Χμμμ… Οξύνεται ο 4ος παγκόσμιος… Καθόλου καλό.

China girl

Δευτέρα 11 Φλεβάρη. Δύο μούτρα στην ίδια πόλη. O Bowie στο Παρίσι. Και ο Iggy επίσης. Το τραγούδι του δεύτερου. Το κορίτσι απ’ την κίνα… Σσσσσσσσ….

Καλή βδομάδα.

Οι ωραίοι έχουν χρέη – μέχρι να πάψουν (να είναι ωραίοι)

Δευτέρα 11 Φλεβάρη. Πρόκειται για πικρή ελληνική παροιμία, που θα μπορούσε να γίνει εξαγώγιμο είδος.

Το δημόσιο χρέος των ηπα ήταν το 2008 (ας πούμε την χρονιά της επίσημης έναρξης της πιο πρόφατης όξυνσης της «κρίσης») 10,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Δέκα χρόνια μετά, στα τέλη του 2018, έφτασε τα 22 τρις – με αεπ στα 21. Και σύμφωνα με τις αρμόδιες αμερικανικές υπηρεσίες αναμένεται σε μια δεκαετία, το 2029, να έχει πιάσει τα χρόνια του Χριστού, σε τρις. 33 (τριάντα τρία τρισεκατομμύρια δολάρια)…

Τα χρέη των αμερικανικών επιχειρήσεων βρίσκονταν (τέλη του 2018) κοντά στα 6,5 τρις – με σαφείς ανοδικές τάσεις. Και τα καταναλωτικά χρέη (συμπεριλαμβανομένων των στεγαστικών και των φοιτητικών δανείων) λίγο πιο πάνω απ’ τα 4 τρις – επίσης με ανοδικές τάσεις.

Δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος για να προσδιοριστεί ποιο ποσό χρέους είναι too much ώστε να θεωρηθεί “δύσκολα αποπληρώσιμο” (και επάρατο, και τρισκατάρατο, και επονείδιστο, και όλα τα κακά του κόσμου). Είναι πιο εύκολο να προσδιορίσει κανείς ότι η όποια ευκολία του αμερικανικού κράτους, των επιχειρήσεων (και των ιδιωτών) να δανείζονται οφείλεται σε δύο παράγοντες. Πρώτον στη (διεθνή) εκτίμηση για την “υγεία” και τον “δυναμισμό” του αμερικανικού καπιταλισμού. Και δεύτερον (που σχετίζεται με το προηγούμενο) στον διεθνή κύκλο κυκλοφορίας του δολαρίου. Ωστόσο, στο τέλος, και τα δύο αυτά συγκλίνουν σε ένα: στη στρατιωτική ισχύ.

Το βέβαιο είναι πως είναι αδύνατο το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο να δανείζεται επ’ αόριστο με επιτόκια αρκετά χαμηλά ώστε να υπάρχει η ελπίδα (έστω και αφηρημένη…) ότι θα μπορέσει να ξεχρεώσει. Καθώς θα προχωράει ο 21ος αιώνας, ο παγκόσμιος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός θα γίνεται όλο και πιο “υπαρξιακό” ζήτημα για το αμέρικα. Ο πρακτικός περιορισμός της διεθνούς κυκλοφορίας του δολαρίου έχει ξεκινήσει· ενώ ο πόλεμος κατά του κινεζικού καπιταλισμού, ειδικά στα κομβικά ζητήματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, δεν μπορεί να κρύψει την τεχνολογική υστέρηση των ηπα. Που είναι προϊόν μόλις της τελευταίας δεκαετίας. Αν αυτή η υστέρηση συνεχίσει, τότε και ο “δυναμισμός” του αμερικανικού καπιταλισμού θα αρχίσει να υποβαθμίζεται.

Αυτό που ονομάζεται “πολυπολικός κόσμος” είναι μια μεταβατική περίοδος. Αν και δεν μπορεί να προβλέψει κανείς με ακρίβεια πόσο σύντομη θα αποδειχθεί, μοιάζει πως ήδη οι παγκόσμιοι συσχετισμοί βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.

Έχουμε την άποψη ότι αυτά που συμβαίνουν (και αυτά που δεν συμβαίνουν) στην “πίσω αυλή” των ηπα, με κέντρο το Καράκας, είναι ισχυρή ένδειξη της ύπαρξης του ξυραφιού…