Τρίτη 10 Δεκέμβρη. Ποιός, άραγε, θυμάται τον ψεκασμένο υπ.αμ. και τα ζογκλερικά του; Ποιός θυμάται εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που θα αγόραζε, υποτίθεται, το Ριάντ, αλλά ίσως και όχι; Ποιός θυμάται πόσο όμορφα θάφτηκε το ζήτημα αφού φαίνεται ήταν ζήτημα «εθνικής πολιτικής» και όχι μόνο η λαμογιέ (και με μαύρο χρήμα στην ουρά) πρωτοβουλία ενός φαιορόζ ψεκασμένου υπ.αμ.;
Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk, παρά την ηλικία του, έχει πάντα όρεξη να ψάχνει – εκεί που δεν πρέπει. Σε ένα χθεσινό άρθρο του με τίτλο «όταν ψάχνεις την γραμμή μεταφοράς των όπλων μερικές φορές καταλήγεις σε μέρη που δεν το περίμενες» έγραψε μεταξύ άλλων:
… Στη συρία, στα υπόγεια του βομβαρδισμένου αρχηγείου της Nusra-al-Qaeda στο Aleppo, βρήκα εκαντοντάδες βλήματα, μαζί με τα έγγραφα της μεταφοράς τους και τις οδηγίες του εργοστασίου. Επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν κατά του καθεστώτος Άσαντ. Αλλά ποιος ήταν ο προμηθευτής;
Είχαν κατασκευαστεί στο Novi Travnik στη Βοσνία, μια πόλη που την ήξερα καλά αφού είχα καλύψει τον πόλεμο στη βοσνία. Ένα απ’ τα έγγραφα της μεταφοράς είχε το όνομα του πωλητή: Ifet Krnjic. Ένοιωσα – σχεδόν πίστεψα – ότι μπορώ να βρω αυτόν τον άνθρωπο…. Και τον βρήκαμε, να ξεκουράζεται στο σπίτι του ένα κυριακάτικο απόγευμα, σ’ ένα κοντινό χωριό.
… Καθώς οι κάμερες είχαν στηθεί ένα γύρω, ο Krnjic πήρε το ντοκουμέντο που είχα φέρει απ’ το Aleppo, έδειξε το όνομά του, και είπε «αυτή είναι η υπογραφή μου». Σε ποιούς είχε στείλει τα βλήματα. Στους σαουδάραβες είπε. Ένας σαουδάραβας υπουργός και τρεις αξιωματικοί είχαν κάνει επίσκεψη στο εργοστάσιό του…. Νάμαστε! σκέφτηκα. Ο Krhjic ήταν αξιοσέβαστος και καλός άνθρωπος, μέλος του παλιού γιουγκοσλαβικού κομμουνιστικού κόμματος. Έλεγε την αλήθεια, και καταλάβαινε τι έψαχνα: πώς βρέθηκαν αυτά τα βλήματα στη συρία;
Είτε ή πετροχούντα του Ριάντ θα προωθούσε τα «ελληνικά βλήματα» στους μισθοφόρους της στη συρία, είτε θα τα έσπρωχνε στις ευνοούμενες ypg, είτε θα τα χρησιμοποιούσε η ίδια στην υεμένη, το βέβαιο είναι ότι ο ψεκασμένος πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη το 2017. Μαζί με τον «ενδιάμεσο» (ως Βασίλης Παπαδόπουλος μαθεύτηκε) που θα έσπωχνε και πάνω απο 1000 βόμβες, πάλι απ’ τα «ελληνικά αποθέματα», κατ’ αρχήν στο Ριάντ.
Αλλά ίσως όχι μόνο. Φαίνεται ότι οι χουντικοί του Ριάντ ήθελαν μόνο 100 (χιλιάδες) βλήματα. Τα υπόλοιπα; Κάπου θα «χάνονταν» στη διαδρομή, κάπου θα ξεφορτώνονταν και θα ξαναφορτώνονταν (από έμπειρους και εχέμυθους έλληνες εφοπλιστές) και ίσως κατέληγαν κατευθείαν σε «εθνικά χρήσιμους» παραλήπτες. Ποιός θα τα πλήρωνε; Χμμμμ…
Το βέβαιο είναι ότι ο «μεσάζοντας» έκανε μπίζνες (εμπόριου πολεμικών αναλώσιμων) και με τα βαλκάνια. Ήξερε την δουλειά – θέλουμε να πούμε. Κανένα πρόβλημα ωστόσο. «Εθνική δουλειά» ήταν και είναι – υποθέτουμε ότι έγιναν πιο προσεκτικοί από τότε…
(φωτογραφία: Βόλτα με μαούνα… Τότε που η “σχέση” φαινόταν να είναι ακόμα στο ψήσιμο… Όσο για την καούρα του ισραηλινού προέδρου για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Μα περσικά πλοία βούλιαξαν, διάολε!!!)