Σάββατο 23 Νοέμβρη. Πάρτε την γραμματολογικά σωστή φράση «μ’ αυτά που περνούσαν στα μέρη τους αυτά που περνάνε εδώ είναι τίποτα». Το βρίσκεται σωστό για την ηθική σας να αποφανθείτε αν την φράση την έχει πει «αριστερός» ή «δεξιός» ανάλογα με το τι τονίζει; Αν, δηλαδή, τονίζει το «μ’ αυτά που περνούσαν στα μέρη τους» πάει να πει ότι είναι γνώστης, διεθνιστής, άρα αριστερός (α λα φαιορόζ γκουβέρνο 2015 – 2019 ας πούμε… ) ενώ αν ο τόνος πέφτει στο «αυτά που περνάνε εδώ είναι τίποτα» είναι ρημαδοΚούλης, πλασιέ (Γεωργιάδης) light; Αυτή η συνειδησιακή (και άρα πολιτική άμεσα ή έμμεσα) τακτοποίηση σας φαίνεται ο.κ.;
Ελπίζουμε όχι. Ωστόσο ένας τέτοιος δεξιοαριστεροδεξιοαριστερός «ρεαλισμός» για την αντιμετώπιση των «ροών» (έχετε ποτέ νοιώσει ότι είστε μόνο ένα μόριο μέσα σε κάποια ροή;) έχει διαβρώσει προ πολλού όχι την «κοινωνία» γενικά, αλλά και τους υποτιθέμενους αντιρατσιστές ειδικά. Σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν αδιανόητο – αλλά τις «άλλες εποχές» τις λοιδωρούν τα τσογλανάκια του digital ναρκισσισμού. Συνεπώς συμβαίνει: ο κυνισμός είναι Η “poltical correct” στάση, παρότι δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα οι αρμόδιες «ομάδες» για να την διαφημίσουν έτσι ώστε να αρχίσει να καταγγέλεται … ο ψυχισμός! (Θα γίνει κι αυτό, μην αμφιβάλλεται. Capital rules o.k.!)
Προσέξτε την κατά ασταμάτητη μηχανή όχι μόνο «καταγραφή» των γεγονότων, αλλά και την ερμηνεία τους. Λέει ένας κάποιος Δρίτσας («πού είσαι νειότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλος») ότι «ένας βιασμός παδιού το εξάμηνο συμβαίνει (στα κάτεργα που προώθησε και η δική του κυβέρνηση) μην το κάνουμε δα και θέμα…» Εν τη ρύμη του λόγου, γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει, κλπ. Γερομαλάκας και αριστεροκυνικός αναμφίβολα, ένας απ’ τους πολλούς. Οι ηθικολόγοι της δεξιάς του την πέφτουν – εύκολη δουλειά. Αλλά γιατί αυτός ο αριστερός καραγκιοζάκος σκέφτεται έτσι; Ποιό είναι το κοινωνικο/πολιτικό έδαφος στο οποίο πατάει;
Στις αρχές του 2018, όταν οι διεθνείς καταγγελίες για βιασμούς στα κάτεργα των νησιών έπεφταν βροχή, εκείνο το «ανθρωπιστικό» κάθαρμα που λέγεται Μουζάλας και ήταν τότε «υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής» είχε δηλώσει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι περίπου πρόκειται για «ονειρώξεις» των αιχμάλωτων μεταναστριών… και ότι αυτός, σοβαρός ων, δεν μπορεί να ασχοληθεί με τέτοια.
Οι αρχές του 2018 είναι πριν σχεδόν δύο χρόνια· ο ρατσιστικός φαλλοφασισμός του ροζ υπουργού το ίδιο παλιός. Εκείνο που δεν είναι καθόλου παλιό αλλά πάντα φρέσκο και διαρκές είναι ο μικροαστικός κυνισμός: παρότι οι δηλώσεις του καθάρματος προκάλεσαν έναν διεθνή σάλο στιγμιαία (τόσο κρατάνε αυτά…) καμμία ντόπια αντισεξιστική, αντιρατσιστική, κάτι τέλος πάντων ομάδα, παρέα, πυρήνας δεν ασχολήθηκε. Όχι «λόγω άγνοιας» – μην προσπαθήσει κανείς να μας κοροϊδέψει!… Λόγω της μικροαστικής αυτοαπασχόλησης που συνεπάγεται ανοχή / συνενοχή σε ότι δεν είναι μπροστά στη μύτη μας. Τελεία και παύλα.
Πριν δυο χρόνια λοιπόν αποδείχθηκε, επιβεβαιώθηκε περίτρανα, πως όχι στο «εποικοδόμημα» αλλά σίγουρα στη ντόπια μικροαστική «βάση» έχει γίνει ήδη απόλυτα αποδεκτό ότι «αυτοί κι αυτές» είναι σχεδόν ζώα· και ότι θα αντιμετωπίζονται «φιλοζωϊκά». Και, μάλιστα, ότι αυτή η «φιλοζωία» – σε – βάρος – των ανθρώπων θα έχει κάθε δικαίωμα να αυτοχαρακτηρίζεται «αριστερή»!
Γι αυτό τον λόγο δεν σηκώθηκαν οι πέτρες όταν το κάθαρμα Μουζάλας, το φθινόπωρο του 2017 (αν δεν κάνουμε λάθος), δήλωσε «φέτος θα έχουμε νεκρούς» (στα κάτεργα, λόγω καιρού)… Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν τα αρμόδια υπουργικά καθάρματα έλεγαν παραμονές του αγίου Πολυτεχνείου «φέτος θα έχουμε νεκρούς», ε; Αν μπορείτε να το φανταστείτε (μπορείτε!) έχετε και την απάντηση του γιατί όταν η αναγγελία αφορά τους «Άλλους» δεν τρέχει τίποτα.
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν σηκώθηκαν οι πέτρες όταν το φαιορόζ κυβερνοσκουλήκι δήλωσε περίπου ότι «οι βιασμοί είναι φαντασιώσεις» – ο ψευτοφεμινισμός κάθε είδους, κύματος και πλημμύρας ξεβρακώθηκε σωπαίνοντας, άρα συνηγορώντας. Για τον ίδιο λόγο δεν τρέχει τίποτα που ένα άλλο κάθαρμα είπε τις προάλλες «ε, μια φορά το εξάμηνο δεν είναι και τίποτα σπουδαίο» προκειμένου για βιασμούς ανηλίκων. Γιατί όλοι, όλες (και όλα), έχουν στοιχηθεί πίσω απ’ το “πέρα απ’ την πάρτη μου και μακρυά απ’ τον κώλο μου … μ’ αυτά που περνούσαν στα μέρη τους αυτά που περνάνε εδώ είναι τίποτα». Η απανθρωπιά και η ξεφτίλα έχουν γίνει «επαναστατική» νόρμα… (Για πάρτυ…)
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το να σηκώθει κάποια απ’ τις υποτιθέμενες pure “αντισεξιστικές» σημαίες για τους βιασμούς στα κάτεργα, εναντίον των αρσενικών προσφύγων / μεταναστών, θα ήταν τόσο ρατσιστικό ώστε θα το αγκάλιαζε αμέσως η «δεξιά» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου. Το δεύτερο, ακόμα χειρότερο: οι συνθήκες ζωής σε εκλεισμό σ’ αυτά τα κάτεργα, συνθήκες προσεκτικά διαμορφωμένες απ’ τα ντόπια αφεντικά και τους λακέδες τους, σπρώχνουν όσο περισσότερο μπορούν στην κάθε είδους εγκληματοποίηση των αιχμάλωτων! Συνεπώς, η γνωμάτευση του καθάρματος «δεν υπάρχουν βιασμοί, είναι φαντασιώσεις» δεν ήταν μια διακήρυξη του είδους «ζήτω οι βιασμοί γενικά!». Σήμαινε ζήτω η απανθρωποποίηση γυναικών και ανδρών, ενήλικων και ανήλικων, ειδικά, ΕΚΕΙ, επειδή είναι αυτοί κι αυτές!
Θέλει προσοχή. Αν χίλια άτομα σαν εσάς και εμάς αποκλειστούν κάπου, κλειδωθούν κάπου, το τι θα συμβαίνει μετά από όχι 6 αλλά 1 μήνα, ούτε να το φανταστούμε δεν θέλουμε! Συνεπώς τα καθάρματα δεν στοιβάζουν ανθρώπους εν αγνοία του τι θα τους αναγκάσουν να κάνουν. Τους στοιβάζουν για να τους αναγκάσουν να τα κάνουν… Αν έφτιαχναν κομμούνες και επαναστατικά συμβούλια, θα τους σκορπούσαν στα πέρατα…
Γι αυτό έχει βολέψει εδώ και χρόνια η συνένοχη σιωπή, γι’ αυτό αυτή σιωπή είναι βαριά, πολύ βαριά πολιτική πράξη. Είναι μαζί διαφορικός ρατσισμός και pure πρωτοκοσμικός ιμπεριαλισμός, απ’ τον οποίο οι καθαρόαιμοι φασίστες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα. Μα τίποτα. Αν, όμως, μπορεί να συσκευαστεί σαν «ψυχοπονιάρικη μεν αλλά «ρεαλιστική» αριστερή γνώμη», ακόμα καλύτερα!…
Τι χρειάζονται οι ρατσιστές όταν υπάρχουν τέτοιοι «αντιρατσιστές»;