Month: November 2019

Μέδουσες και σκυλόψαρα

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Για να μην χάνει την φόρμα του ο στρατός της αιγυπτιακής χούντας, εκπαιδεύεται μαζί με τον ελληνικό (άντε, και κάτι χωροφύλακες της νότιας κύπρου).

Και μετά, φορμαρισμένος ο ελληνικός στρατός, θα στείλει τους εκλεκτούς τους να εκπαιδευτούν με τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό, γερμανικό και ιταλικό) στρατό – στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την «εθνική γραμμή» ότι δεν έχει φονική συνέχεια… Ούτε απ’ την άλλη μπορεί να κατηγορήσει την «επαναστατική» ύπνωση πως έχει έστω κι ένα μάτι ανοικτό…

Όλα γίνονται κανονικά.

Ήταν θρίαμβος!

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Αληθινός! Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας έφαγε το ξύλο της αρκούδας χτες (όπου η «αρκούδα» καταλαβαίνετε ποια είναι), αλλά δεν τον πέταξαν και σαν τσουβάλι στο δρόμο!.. Η «ρωσική ευγένεια» του προσέφερε makeup για να κουκουλώσει τα σημάδια…

Φυσικά αυτά που θα ακούσετε σήμερα είναι για τον «θρίαμβο». Οι δηλώσεις του ρώσου υπ.εξ. Lavrov είτε δεν θα αναφερθούν καθόλου, είτε θα αναφερθούν με μισόλογα, «στρογγυλεμένες», για να μην ηχήσουν άσχημα.

Για την γνώση σας λοιπόν: Σε ότι αφορά τα ελληνικά παράπονα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα για την κακομεταχείριση των συμμάχων ypg/pkk στη συρία, ο ρώσος υπ.εξ. θύμισε την συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας και όλα τα σχετικά με την συρία, τα οποία φυσικά ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας κάνει πως αγνοεί και απωθεί· αλλιώς δεν θα ήταν «Γουαϊδο-».

Σε ότι αφορά τα ακόμα περισσότερα παράπονα του έλληνα υπ.εξ. για τις «παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας εκ μέρους της τουρκίας στην κυπριακή αοζ», η απάντηση του Lavrov ήταν ακόμα χειρότερη: …Όσοι έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν την υπόθεση στην ανατολική Μεσόγειο (είπε), δηλαδή οι ηπα, το ισραήλ, η αίγυπτος, η (νότια) κύπρος, η ελλάδα και η τουρκία, να κάτσουν να κουβεντιάσουν και να βρουν λύση… Μπιιιίζ!!!

Εκεί που άστραψε και βρόντηξε ο Lavrov (ήταν το «δεξί / αριστερό» στα μούτρα του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα, και μάλιστα σε συνέντευξη τύπου, έτσι για να φαίνεται το στραπάτσο μια από ‘δω και μια απο ‘κει) ήταν το παπαδοπραξικοπήματα στην Ουκρανία. Δώστε προσοχή παρακαλούμε: ο ρώσος υπ.εξ., έχοντας δίπλα του τον έλληνα υπ.εξ., κατήγγειλε την αμερικανική εμπλοκή στην ουκρανική παπαδο-ιστορία!! Έτσι, με μια ή δυο ίδιες φράσεις, απ’ την μια είπε «άλλο ένα πεδίο μάχης με την Ουάσιγκτον», και απ’ την άλλη είπε «είναι εδώ δίπλα και ένα απ’ τα τσιράκια της». Αφού, ως γνωστόν, το ελληνικό αρχιτραγάτο, με τις εθνικές συμβουλές παραμάσχαλα, συμμετέχει σ’ αυτήν την εκστρατεία. Πόσο χειρότερα κτυπήματα να φάει ο εκπρόσωπος της ελληνικής εθνικής γραμμής; Ούτε καν το περιθώριο να κλαψουρίσει δεν του άφησε ο γλυκύτατος ομόλογός του: καταγγελία του γαϊδουριού, αλλά τις ξυλιές τις τρώει το σαμάρι, που δεν μπορεί να βγάλει κιχ… Ρωσική διπλωματία…

Εννοείται όμως ότι η επιτυχία της επίσκεψης ήταν τεράστια!!! (αυτό είναι η εθνικά σωστή δημαγωγία…) Πρώτον ο ρημαδοΓου(αΐ)δοΝικόλας γύρισε – πράγμα που δεν ήταν καθόλου απαραίτητο… Δεύτερον, έφερε και μια συμφωνία «διαβουλεύσεων». Αυτό ναι! Είναι, πράγματι, ένα «νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο κρατών»…

Α, κάτι ακόμα: Όταν ο ρώσος υπ.εξ. έβγαζε φωτιές στη συνέντευξη τύπου για την ουκρανική παπαδο-ιστορία προσέθεσε και κάτι που δεν αφορούσε το ψοφιοκουναβιστάν: … Αυτό θα έχει συνέπειες στον θρησκευτικό τουρισμό στην ελλάδα είπε.

Όχι μόνο στον «θρησκευτικό»! Με το κυάλι θα τους βλέπουν τους ρώσους τουρίστες οι ντόπιοι επιχειρηματίες τουρισμού. Όπως έγινε φέτος, ακόμα χειρότερα του χρόνου…. Αλλά θα αγαπήσουν τους αμερικάνους πεζοναύτες – κανείς δεν είναι τέλειος.

Τουλάχιστον να έρθει κανά ρωσικό πολεμικό για τις γιορτές του 2021… (Και να μην αρχίσει να βαράει δεξιά αριστέρα…)

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι αυτός δεξιά δεν είναι του ria novosti…)

Συρία

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Όχι μία αλλά δύο βάσεις φτιάχνει το ψοφιοκουναβιστάν στην επαρχία της Deir ez Zor, απ’ την ανατολική μεριά του Ευφράτη. Η μία είναι ανακαίνιση της συριακής βάσης της 113ης ταξιαρχίας, και η δεύτερη είναι στην al Suwar, ανατολικότερα.

Φαίνεται όμως ότι το ψόφιο κουνάβι, που του αρέσει το oil, έχει μεγάλες ορέξεις. Την περασμένη εβδομάδα υπέγραψε την παραμονή εκατοντάδων πεζοναυτών στη συριακή επικράτεια, προσδιορίζοντας (με βάση τις εισηγήσεις των συμβούλων του) και τα «σύνορα» της συριακής επαρχίας που έχει πετρέλαια και πρέπει να γίνει αμερικανο-κουρδική. Απ’ την Deir ez Zor ως βόρεια στην al Hassakeh, και απο εκεί προς τα βορειοανατολικά στην al-Kahtanya (φωτογραφία επάνω, κόκκινη γραμμή). Εννοείται ότι το πεζικό θα είναι κυρίως οι γνωστοί πρόθυμοι proxies.

Η Μόσχα συνεχίζει να καταγγέλει: Οποιαδήποτε ενέργεια των ηπα που έχει σκοπό την στρατιωτική παρουσία τους στη συρία είναι απαράδεκτη και παράνομη τόσο απ’ την δική μας οπτική όσο και με βάση την διεθνή νομοθεσία… δήλωσε χτες ο ρώσος υφυπουργός Sergey Vershinin. «Κάντε μου μήνυση» θα μπορούσε να απαντήσει το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες πίσω του.

Παραμένει ανοικτό το ερώτημα: ο συριακός και ο ρωσικός στρατός θα κινηθούν έγκαιρα, τώρα; Ή υπάρχει άλλος σχεδιασμός (που, φυσικά, μας διαφεύγει);

Η ερώτηση των χιλιάδων συνειδήσεων

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Θα υπερασπιζόσασταν την επιλογή / απόφαση του ρημαδοΚούλη να μεταφέρει πρόσφυγες απ’ τα «νησιά / εξορίες» στην ενδοχώρα, ως και το 1% του εντόπιου πληθυσμού των αντίστοιχων περιφερειών;

Η ασταμάτητη μηχανή απαντάει γραπτά ναι!! Με πλήρη συνείδηση, εργατική, ταξικά εμπόλεμη. Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να μαξιμάρει ελαφρά, λέγοντας ότι το 2% είναι πιο δίκαιο απ’ το 1%: 200.000 πρόσφυγες / μετανάστες μπορεί και πρέπει να ξεφύγουν απ’ την παγίδα των κάτεργων των συνόρων άμεσα… Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να είναι πολύ προσεκτικό και αυστηρό σχετικά με τις συνθήκες εγκατάστασης και καθημερινής ζωής αυτών των ανθρώπων… Θα μπορούσε το κίνημα (αν υπήρχε, λέμε τώρα) να είναι αυστηρό και μαχητικό ενάντια στις απελάσεις άλλων πίσω στην τουρκία. Όχι επειδή η «τουρκία είναι κόλαση». Αλλά επειδή το καθεστώς των πανάκριβων «παράνομων μετακινήσεων» προς (και από) το ελλαδιστάν συνεπάγεται συνεχόμενη άγρια εκμετάλλευση αυτών των προλεταριοποιημένων πληθυσμών…

Αλλά ούτε κίνημα υπάρχει, ούτε εργατικός ανταγωνισμός… Οπότε δεν ξεφυτρώνουν τέτοιου είδους «πολιτικά διλήματα»… (Ουφ!!!) Άλλωστε όλα εκτονώθηκαν και τελείωσαν με τα μπινελίκια προς τις μκο… «Σιγά μην ασχοληθούμε με το κράτος και το παρακράτος»…

Μα (θα πουν οι «επαναστάτες») «είναι δυνατόν μια δεξιά κυβέρνηση να κάνει κάτι σωστό; Είναι δυνατόν να προσφέρουμε άλλοθι στον ρημαδοΚούλη;». Θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε τέτοιες ερωτήσεις με διάφορους τρόπους. Αλλά δεν ψάχνουμε για κουβεντολόι και σοφιστείες… Η λογική του συμψηφισμού είναι έτσι κι αλλιώς ολέθρια – και δεν είναι καν «λογική». Απ’ την άλλη μεριά ποιος (θα) προσφέρει «αντικυβερνητικό άλλοθι» στους λαϊκό-φασίστες; Φαίνονται πολλοί διατεθειμένοι – δια της αδράνειας και της δειλίας, μην και φανεί ότι κάνουν πλάτες σε μια ρημαδοκυβέρνηση… (Ενώ με τους φιαορόζ μια χαρά ήταν…) Για κάθε πέτρα που εκτοξεύεται εναντίον των μεταναστών / προσφύγων, υπάρχει μια πέτρα που δεν πετάχτηκε στα κεφάλια των νοικοκυραίων…

Γιατί αυτοί βέβαια, ακόμα και όσοι που ψήφισαν τον ρημαδοΚούλη, δεν κάνουν διακοπές… Έχουν σε ετοιμότητα τα ανθρωποφαγικά μικροαστικά τους αισθητήρια, άσχετα με το ποιος κυβερνάει… Και το δείχνουν!!!

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Έχουμε άλλα να ασχολούμαστε.

(Και μετά οι μελλοντικοί ιστορικοί θα ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε…)

Ο υπουργός που γύρισε απ’ το κρύο

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος, την ιδανική στιγμή, με την ιδανική αποστολή… Είναι αυτός που «αναγνώρισε» κάποιον Guaido σαν «πρόεδρο της βενεζουέλα» όταν τον είχαν ξεχάσει ακόμα και οι δικοί του… Είναι η στιγμή που έχει φουντώσει η (με υψηλή επιστασία) προβοκατόρικη διάσπαση του ουκρανικού τραγάτου… Είναι επίσης η στιγμή που η Αθήνα παραχωρεί την Αλεξανδρούπολη στον αμερικανικό στρατό που ανεβοκατεβαίνει για να κυκλώνει την Μόσχα απ’ τα δυτικά· και στο αμερικανικό υγροποιημένο γκάζι για να κτυπήσει το ρωσικό, δηλαδή τον turkstream 2… Είναι, τέλος, η στιγμή που τα ελληνικά f 16 κάνουν παρέα στα αμερικανικά b 52, όταν αυτά τα τελευταία πάνε για τρελλίτσες μπροστά απ’ τα ρωσικά ραντάρ στη συρία… Εν τέλει, κουβαλάει τον φάκελο με τα εθνικά best: καταγγελίες κατά της Άγκυρας, όπως συνήθως (είναι στο μπλοκ της Αστάνα, if you know mr. Dendias…)

Ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλας πάει λοιπόν σήμερα στη Μόσχα «για να επανεκκινήσουν οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις». Για restart δηλαδή. Η Αθήνα πουλάει τρέλα σε κάποιους που δεν αγοράζουν – αλλά πώς θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ κρατών χωρίς αυτά τα χαριτωμένα; Βαρετές! Εννοείται ότι αυτά που θα προσπαθήσει να διαφημίσει στον Lavrov είναι τα ελληνικά πάγια: ήλιος, θάλασσα, «σταθερότητα» – και business, ας είναι και «πονηρές»… Ανατριχιαστικό!

Πόσες πιθανότητες έχει να μην φάει κανά τρίωρο στήσιμο απ’ τον ρώσο υπ.εξ. (η διπλωματική εκδήλωση του «καλώς τον μαλάκα»…) ή να μην γυρίσει με μαυρισμένο μάτι; Δεν ξέρουμε. Αγνοούμε σε τι φάση βρίσκεται η περίφημη «ρωσική ευγένεια».

Κάπως θα μάθουμε…

(φωτογραφία: Μεγάλη – αν και ανομολόγητη – η ταραχή στη ντόπια δημαγωγία για την mission impossible που ανέθεσε ο ρημαδοΚούλης στον ρημαδοΓου(αι)δοΝικόλα. Για να την καταλάβετε, o καϋμένος ο υπ.εξ. έδωσε συνέντευξη στο ρωσικό «ria novosti» – και κοτζάμ «καθημερινή» έσπευσε να αναδημοσιεύσει τα highlights…

Ωραία… Μόνο που το ria novosti έχει κλείσει απ’ τον Απρίλη του 2014!… Κάτι ρώσους φαρσέρ τους έχετε υπόψη; Είναι διεθνώς γνωστοί…. Εμφανίζονται σαν υπουργοί, πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι…)

Open to business 1

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Αφού ο ρημαδοΚούλης έφτασε τόσο μακριά (στη Σαγκάη) για να διακηρύξει πως το ελλαδιστάν είναι «ανοικτό στις δουλειές», πρέπει να το χωνέψουμε όλοι…

Μα είναι κάτι καινούργιο; Ήταν ποτέ το ελλαδιστάν κλειστό στις «δουλειές» και στις «δουλίτσες»; Όχι, ποτέ!! Να μια καλή και ενδεικτική αναφορά στο θέμα στην καθεστωτική «καθημερινή» της περασμένης Κυριακής 3 Νοέμβρη, κάτω απ’ τον τίτλο τα σενάρια για τον φόνο του «τραπεζίτη» (διότι, φευ, υπάρχουν απ’ ότι φαίνεται και «επιχειρηματικά ατυχήματα»):

… Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο [Δημήτρης] Μάλαμας ήταν στενός συνεργάτης του απότακτου αστυνομικού Σπύρου Παπαχρήστου, ο οποίος δολοφονήθηκε τον Μάιο του 2018 έξω από ταβέρνα στην Παλλήνη. Ο τελευταίος διέθετε ισχυρά ερείσματα στην αστυνομία, είχε διασυνδέσεις με «βαριά» ονόματα της παρανομίας και επιπλέον, διατηρούσε φιλικές και συγγενικές σχέσεις με ισχυρούς παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Μία από τις υπηρεσίες που παρείχε – φυσικά με το αζημίωτο – ήταν να διασφαλίζει διακριτές ισορροπίες μεταξύ όλων των παραπάνω. Σ’ αυτήν την εξίσωση, ο Δημήτρης Μάλαμας περιγράφεται ως το δεξί χέρι του Παπαχρήστου, ο «τραπεζίτης» που είχε την ευθύνη διαχείρισης των χρημάτων που εισέπραττε ο πρώην αστυνομικός. Ένα από τα σενάρια που ερευνώνται είναι το συμβόλαιο θανάτου να υπέγραψαν ανταγωνιστές του 50χρονου, που θέλησαν να πάρουν εκείνοι τον έλεγχο του λεγόμενου «μαύρου ταμείου»…

Ο «τραπεζίτης» εκκαθαρίστηκε, ζήτω ο «τραπεζίτης»!!! Το ότι τα πιο πάνω δεν γράφονται στις σομόν σελίδες αλλά στις λευκές δεν θα πρέπει να μπερδέψει. Πρόκειται όχι μόνο για «επιχειρηματικές δραστηριότητες» αλλά και για την «δομή» τους, στη σύμφυση κράτους και κεφάλαιου (παρακράτους και οργανωμένου εγκλήματος θα έλεγε κάποιος, αλλά τι να γίνει;:… αυτά διαθέτει η πατρίς!) Που νοιώθουν τόσο σίγουρες (αυτές οι δραστηριότητες) ώστε μπορούν να εμφανίζονται και δημόσια· έστω μέσω των γραφείων τύπου της δημόσιας τάξης.

Οπωσδήποτε είναι απαραίτητες δύο παρατηρήσεις. Πρώτον ότι δεν υπάρχουν εμπόδια· ζήτω, λοιπόν, η ελευθερία του επιχειρείν! Και, δεύτερον, ότι για να προκύπτει ζήτημα αλλαγής διαχείρισης του «μαύρου ταμείου», υπάρχει τέτοιο σταθερά και πάντα!! Σήμερα! Πράγμα που σημαίνει ότι οι «διακριτές ισορροπίες» συνεχίζουν να κρατιούνται· «φυσικά με το αζημίωτο»…

Καλά σου τάλεγα… Όποιος έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει στα σοβαρά το τετράδιο για εργατική χρήση νο 2 (η κρατικοποίηση του εγκλήματος) θα καταλάβει ότι δεν πρόκειται για «περιθωριακούς»… Οι «ισχυροί παράγοντες της οικονομικής και της πολιτικής ζωής της χώρας» πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, να θεωρηθούν τέτοιοι;

Ακόμα κι αν είναι δύσκολο (όχι τόσο όσο φαντάζεσθε) να βρεθεί η πραγματική θέση του ελλαδιστάν στην παγκοσμιοποίηση του εγκλήματος (νοούμενου σαν οι διαρκείς διαδικασίες παράνομης καπιταλιστικής συσσώρευσης) το «open to business» είναι παγκόσμια γνωστό ελληνικό προσόν… Αν ο ρημαδοΚούλης είναι απλά ένας εκπρόσωπος τύπου, τότε (και μόνον τότε) δικαιολογείται να το διαλαλεί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί…

(φωτογραφία: Οι τρύπες στο πλάι και το νερό στην οροφή παραπέμπουν σε κάτι σαν «επιχειρηματικό συνέδριο»… ή κάνουμε λάθος;)

Open to business 2

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Στα τέλη των ‘80s και στις αρχές των ‘90s, όταν έγιναν οι ιδιωτικοποιήσεις των ως τότε κρατικών τραπεζών, η οτοε (το συνδικάτο των τραπεζοϋπαλλήλων που τότε δεν ήταν εργοδοτικό) έδωσε μάχες αξιοσημείωτες. Όμως κάθε φορά που μια απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων ξεπερνούσε τις 3 ή 4 μέρες (πράγμα που συνέβαινε συχνά…) άρχιζαν οι οιμωγές: ο κόσμος (δηλαδή οι διαφόρων μεγεθών επιχειρηματίες) αναγκάζεται να καταφεύγει στους τοκογλύφους!… Για να παίρνει τα απαραίτητα δάνεια για «κεφάλαια κίνησης» – για παράδειγμα.

Αυτές τις δουλειές των «τοκογλυφικών» δανείων τις κάνουν συστηματικά όσοι έχουν ρευστό σε μεγάλες ποσότητες· και μερικούς πιστολάδες για να είναι βέβαιοι ότι ο δανειστής δεν θα κηρύξει «στάση πληρωμών»… Το ποιοί είχαν αυτά τα δύο προσόντα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 δεν έγινε γνωστό. Κρίμα. Μάθαμε όμως αυτό το χρήσιμο: εκτός απ’ το «επίσημο» υπάρχει και «ανεπίσημο» τραπεζικό σύστημα… (Που μπορεί και να επικοινωνούν…)

Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, τα παντελονάκια κόντυναν, και ήρθαν οι μαύρες εποχές της κατάρρευσης των ελληνικών τραπεζών. Σταμάτησαν να δανείζουν ή δάνειζαν με τέτοιο σταγονόμετρο ώστε το «επίσημο» χρηματοπιστωτικό σύστημα βγήκε ουσιαστικά εκτός λειτουργίας για χρόνια…

Το πάρτυ της «τοκογλυφίας»! Ακούσατε τίποτα γι’ αυτήν; Ακούσατε τίποτα για μεγάλης έκτασης εκκαθαρίσεις τέτοιων κυκλωμάτων; Όχι!!! Είναι το πολύ δύο (2) οι τέτοιου είδους περιπτώσεις τα τελευταία 10 χρόνια που έτυχαν αστυνομικής διαχείρισης. Έτσι ώστε να μπορεί να τις αποδώσει κάποιος σε κόντρες μεταξύ διαφορετικών «ανεπίσημων τραπεζών» παρά σε κάποια έκλαμψη «αρετής» του ελληνικού κράτους.

Με δυο λόγια: οι «διακριτές ισορροπίες» κρατήθηκαν, σε μια μεγάλη, άγνωστο πόσο μεγάλη, έκταση (και ένταση) διαχείρισης της εντόπιας κρίσης α λα ελληνικά. Θα πρέπει να είναι αρκετοί οι στυλοβάτες αυτών των «διακριτών ισορροπιών», διάσπαρτοι στην επικράτεια. (Με το αζημίωτο και το συμπάθειο).

Ένα μόνο απέμεινε εκκρεμές: πόσες, άραγε, απ’ τις αυτοκτονίες λόγω οικονομικής απόγνωσης όλα αυτά τα χρόνια οφείλονται στις αδιάλλακτες υπηρεσίες αυτού του «ανεπίσημου» τραπεζικού συστήματος, το οποίο, ας το επαναλάβουμε, πέρα απ’ το άφθονο ρευστό διαθέτει και τους απαραίτητους πιστολάδες για τις εισπράξεις… ε;;

Πόσοι άραγε αυτοκτόνησαν για να γλυτώσουν την τιμωρία για το «ανεπίσημο κόκκινο δάνειο» τους;

(φωτογραφία: Όχι τα τέλη αλλά οι αρχές της δεκαετίας του ’80… Τότε οι τράπεζες δεν είχαν καθόλου τον κεντρικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των «απλών ανθρώπων» που απέκτησαν πολύ αργότερα…)

Open to business 3

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Μια πασίγνωση στον πλανήτη (αν όχι και στον γαλαξία) επιχειρηματική ανοικτοσύνη είναι η «χρυσή βίζα». Δεν είναι, βέβαια, ελληνική πρωτοτυπία. Υπάρχουν κι άλλα ευρωπαϊκά κράτη που κάνουν την ίδια δουλειά. Απλά η ελληνικής προέλευσης «χρυσή βίζα» είναι η πιο φτηνή. Πράγμα που, όσο νάναι, μαζί με τον ήλιο και την θάλασσα, της δίνει ιδιαίτερη ελκυστικότητα.

Περί τίνος πρόκειται; Τυπικά, στην αρχική μορφή της business, όποιος αγοράσει ακίνητο αξίας 250.000 ευρώ στο ελλαδιστάν, αγοράζει μαζί “άδεια παραμονής” εδώ (για 5 χρόνια, που μπορεί να ανανεώνεται…), plus όλα τα έγγραφα για να ταξιδεύει στη «ζώνη Σέγκεν», όχι μόνον αυτός αλλά και όλοι οι συγγενείς πρώτου βαθμού, ανιόντες και κατιόντες. Άνετα καθαρίζουν σύζυγοι, γονείς και πεθερικά, συν τα όσα παιδιά. Πρόσφατα το κόλπο εμπλουτίστηκε: με 400.000 ευρώ για αγορά ελληνικών μετοχών εξασφαλίζει κανείς τα ίδια καλούδια… Και γλυτώνει τον ενφια…

Υπάρχει ακόμα περισσότερο «γλυκό»: μετά από κάποια χρόνια ο «επενδυτής» μπορεί να μετατρέψει την «άδεια παραμονής» την δική του και του σογιού του σε κανονική υπηκοότητα, με κανονικά ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια, κλπ κλπ.

Πρόκειται για κόλπο υποδοχής «μαύρου χρήματος» (και ξεπλύματός του, φυσικά) – διεθνώς γνωστή και διεθνώς χειροκροτούμενη. Φυσικά, για να είναι τυπικά εντάξει, οι ελληνικές (και οι λοιπές ευρωπαϊκές) τράπεζες, «απαιτούν» η πληρωμή / μεταφορά χρήματος να γίνει διατραπεζικά. Που σημαίνει ότι ο μεξικάνος ή ο σαουδάραβας αγοραστής θα καταθέσει τους παράδες του σε μια μεξικάνικη ή σαουδαραβική τράπεζα, που αυτή είναι υπεύθυνη για να ερευνήσει την προέλευσή τους… Εντάξει τότε…

Πρακτικά τόσο οι ηπα όσο διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αποφασίσει πως είναι κρίμα τόσα δις και τρις «εσόδων» του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος να μένουν κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτια… Οπότε προσφέρουν κάτι τις (η ευρωπαϊκή άδεια παραμονής ή/και το αντίστοιχο διαβατήριο έχει αξία για ανθρώπους με έφεση στην επιχειρηματική περιπέτεια) για να τραβήξουν dirty παράδες στους δικούς τους clean καπιταλισμούς…

Η γνωστή σαν business friendly νότια κύπρος πήγε το κόλπο όσο μακριά γινόταν· και έχει εκτεθεί («κάπως»). Ένας μαλαισιανός μαφιόζος, ονόματι Taek Jho Low, αγόρασε την υπηκοότητα κι όλα της τα καλούδια – λαδώνοντας («επενδυτικά πάντα»….) όχι μόνο τον αρχιτράγο της Λευκωσίας αλλά πιθανότατα και «ισχυρούς παράγοντες της πολιτικής ζωής». Αν το όνομά αυτών των ισχυρών παραγόντων αρχίζει από Αν… και τελειώνει σε …άδης, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. (Φυσικά υπάρχει τεκμήριο αθώωτητας των θρησκευτικών και πολιτικών ανδρών: όταν ο Law έκανε τις «επενδύσεις» του στο χρυσοπράσινο – φύλλο – ριγμένο – στο – πέλαγο, δεν ήταν wanted σ’ όλο τον γαλαξία· αυτό προέκυψε πρόσφατα).

Για το καλό του επιχειρείν όμως, μην πεταχτούν μαζί με τα απόνερα και τα μωρά!!!

Η παγκοσμιοποίηση πάει ανατολικά…

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Ινδονησία, ταϋλάνδη, σιγκαπούρη, φιλιππίνες, μαλαισία, βιετνάμ, μπρουνέι, καμπότζη, λάος, μυαμάρ (: τα κράτη μέλη της «ένωσης νοτιοανατολικών ασιατικών κρατών» ASEAN) plus κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία, νέα ζηλανδία: το μόνο που μπορεί να σας λένε κάποια απ’ αυτά τα ονόματα είναι «εξωτισμός». Δεν πειράζει: η καπιταλιστική ιστορία δεν ασχολείται μ’ αυτά… (Ούτε με το θρήσκευμα, ε;)

Πριν 3 μέρες, στην Bangkok (πρωτεύουσα της ταϋλάνδης) υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αυτών των 15 κρατών συναντήθηκαν για να υπογράψουν την πλήρη περιφερειακή οικονομική συνεργασία (RCEP) μεταξύ τους. Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε μόνο και μόνο επειδή υπήρχε και 16ος καλεσμένος, η ινδία· που την τελευταία στιγμή «θυμήθηκε» ότι δεν την βολεύει. Θα υπογραφτεί όμως τον ερχόμενο Φλεβάρη, στην επόμενη σύνοδο της ASEAN, στο Hanoi του βιετνάμ. Τα 15 κράτη έχουν συμφωνήσει. Ακόμα κι αν αποσυρθούν κάποια την τελευταία στιγμή, το deal θα γίνει με τα υπόλοιπα.

Με βάση τα τωρινά μεγέθη πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever – στην καπιταλιστική ιστορία. Αφορά σχεδόν το 30% του παγκόσμιου εμπορίου (με τα σημερινά δεδομένα) και πάνω από 3,5 δις υπηκόων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι κινεζικοί «δρόμοι του μεταξιού» στη νοτιοανατολική ασία «εμπλουτίζονται»· και η καπιταλιστική «ανάπτυξη / αναδιάρθρωση» όλης αυτής της περιοχής θα περιστραφεί γύρω απ’ το Πεκίνο, το Τόκιο και την Σεούλ – και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Όμως το ιστορικά (και γεωπολιτικά, αν σας αρέσει…) σημαντικό είναι ότι σ’ αυτήν την «μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever» δεν υπάρχουν λευκά, χριστιανικά κράτη! Ούτε ηπα, ούτε αγγλία, ούτε γαλλία, ούτε ολλανδία. Οι ιστορικοί «δυτικοί» αποικιοκράτες / ιμπεριαλιστές βρίσκονται, σαν κράτη (δηλαδή σαν γενικά κόμματα των αφεντικών) για πρώτη φορά στην ιστορία των τελευταίων 500 χρόνων ΈΞΩ απ’ αυτό το τεράστιο μέρος του καπιταλιστικού πλανήτη! Δεν αποφασίζουν την «τύχη» του· σίγουρα όχι με τους τρόπους που ήξεραν. Αν αυτό θεωρείται «σημάδι», σημειώστε το: το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε σαν αντιπρόσωπο του… τον «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» Robert O’Brien!! Μόλις τον είδαν οι ασιάτες, του γύρισαν την πλάτη: είναι προσβλητικό να στέλνεις τον ασφαλίτη σου σε ραντεβού πρωθυπουργών…

Το προηγούμενο σχέδιο της αμερικανικής διοίκησης (επί Obama) ήταν να υπογραφτεί μια τέτοιας έκτασης και γεωγραφίας συμφωνία με την συμμετοχή – και αρκετούς όρους – της Ουάσιγκτον, ώστε να ανασχεθεί η επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού… Το ψόφιο κουνάβι το ακύρωσε, θεωρώντας ότι μπορεί να βγάλει περισσότερα σε deal με κάθε κράτος χωριστά, παρά μέσω «πολυμερών συμφωνιών». Αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι δεν ήταν «ένα βήμα μπροστά» υπέρ της ενίσχυσης της αμερικανικής ηγεμονίας, όπως νόμιζε, αλλά «δύο βήματα πίσω». Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα το ψοφιοκουναβιστάν είναι ένας πόλεμος φθοράς τους επόμενους μήνες, με απειλές στο Τόκιο και στην Καμπέρα να βγουν απ’ την συμφωνία. Αλλά αν συμβεί αυτό, τότε ολόκληρη η νοτιοανατολική ασία θα γίνει «κινέζικη» (απ’ την άποψη της οικονομικής και τεχνολογικής ηγεμονίας), δια περιπάτου…

Αντίθετα, ο ρώσος πρωθ. Medvedev που ήταν παρών στη σύνοδο, χάρηκε πολύ: η Μόσχα διαπραγματεύεται ήδη τις σχέσεις της “ευρασιατικής ένωσης” με αυτό το καινούργιο οικονομικό μπλοκ…

Πέρα απ’ την μοναξιά των άλλοτε ηγεμόνων υπάρχει και ο καπιταλισμός – ε;

«Ταραχές»

Τρίτη 5 Νοέμβρη. Μπορεί να το έχετε προσέξει, μπορεί όχι, αλλά η τελευταία μόδα στη διεθνή δημαγωγία είναι ότι ζούμε «την εποχή των εξεγέρσεων». Για να πάρει μορφή αυτό το θεώρημα, μπαίνουν στο τσουβάλι οι διαδηλώσεις (συνήθως βίαιες) στην χιλή, στην καταλωνία, στον λίβανο, στο ιράκ, στο Χονγκ Κόνγκ… Αν και το μόνο κοινό σ’ αυτές τις εξεγέρσεις είναι η χρονική τους σύμπτωση, κάποιοι – όχι και τόσο άδολα – προσπαθούν να εκμαιεύσουν ενιαία, παγκόσμια συμπεράσματα.

Κανείς δεν λέει ότι ζούμε μια επανάληψη του «παγκόσμιου ‘68»!!! Αν, μάλιστα, υπήρχε πράγματι μια πολιτική ή ιδεοπολιτική συσχέτιση ανάμεσα σ’ αυτές τις εξεγέρσεις, οι πρώτοι που θα φρόντιζαν να πείσουν για το αντίθετο θα ήταν εκείνοι που τώρα τις τσουβαλιάζουν!

Το να υποδείξει κανείς ότι υπάρχει μια σχετικά πιο έντονη αίσθηση της αδικίας, της ατομικότητας και του μαζικού «έχουμε δίκιο» εξαιτίας της σε επιτάχυνση κυκλοφορίας των εικόνων των εξεγέρσεων παγκόσμια (λόγω διαδικτύου) θα ήταν μεν «κοινωνιολογικά» ασφαλές, αλλά πολιτικά κοινότοπο. Στα 2011 μας ζάλισαν τα genitals με το θέωρημα ότι τις εξεγέρσεις στις αραβικές κοινωνίες τις προκάλεσαν τα … social media, και όχι η καταπίεση και η φτώχια που είχαν επιβάλει οι φιλικές προς την δύση δικτατορίες… Τώρα, παραδόξως, δεν είναι τα social media που «πρωταγωνιστούν» στην «εποχή των εξεγέρσεων»… Ίσως επειδή δεν χρειάζονται διαφήμιση πια…

Ο μόνος κοινός τόπος που αξίζει να τονιστεί, κι όχι μόνο για φέτος αλλά με ένα χρονικό εύρος τόσο προς τα πίσω, προς το παρελθόν όσο και προς τα μπροστά, προς το μέλλον, είναι ότι η καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση και η Αλλαγή Παραδείγματος είναι, πράγματι, παγκόσμια! Ωστόσο διαφορετικοί καπιταλισμοί σχηματισμοί / κράτη / παρακράτη κτυπιούνται διαφορετικά απ’ αυτές. Ανάλογα με τις δυνατότητες (ή μη) αναδιάρθρωσης, ανάλογα με την θέση που είχαν στον καπιταλισμό του 20ου αιώνα και την θέση που μπορούν (ή δεν μπορούν) να έχουν στον παγκόσμιο καταμερισμό στη διάρκεια της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ανάλογα με την ιστορία, την γεωγραφία, τους ιδεολογικούς συσχετισμούς στο εσωτερικό τους· ακόμα και την «ποιότητα των στελεχών» του κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Κατά τα υπόλοιπα δεν μπορεί να έχει, και δεν έχει, καμμία σχέση η υποκειμενική σύνθεση και η πολιτική διάταξη των εξεγερμένων (και, απ’ την άλλη μεριά, της εξουσίας) στη χιλή με εκείνες του λιβάνου. Ή του ιράκ με εκείνες του Χονγκ Κονγκ (!!!!) Ποιό, μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες, θα μπορούσε να είναι το κοινό ανάμεσα σε μια υλικά τσακισμένη κοινωνία που ζει και υποφέρει από πόλεμο εδώ και 28 χρόνια (ιράκ), με την καλοθρεμμένη κοινωνία ενός παγκόσμιας εμβέλειας χρηματοπιστωτικού κέντρου (χονγκ κονγκ) που δεν έχει ιδέα τι γίνεται πέρα απ’ την μύτη της, ε; Και γιατί το επί χρόνια ανταγωνιστικό πληβειακό χιλιανό κίνημα (συχνά με κέντρο τα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης) πρέπει να έχει σχέση με την λιβανέζικη εξέγερση, δίπλα ακριβώς στο πάντα ετοιμοπόλεμο πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς;

Κάθε μία εξέγερση (χθεσινή, σημερινή, αυριανή) έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της αιτίες. Κι όταν δεν υπάρχουν αυθεντικές εκδηλώσεις αλληλοαναγνώρισης των μεν εξεγερμένων απέναντι στους δε, το τσουβάλιασμα είναι μια ακόμα εκδήλωση της σύγχισης για την οποία πληρώνονται οι «λειτουργοί του Θεάματος».

Μια αναπαράσταση «κρίσης κυβερνησιμότητας» στην περίμετρο, που έχει σκοπό να επιταχύνει τους μετασχηματισμούς κυβερνησιμότητας στο «κέντρο»…