Τετάρτη 13 Νοέμβρη. Ο Evo Morales, για τρεις θητείες πρόεδρος στη βολιβία, ο πρώτος (και μοναδικός) ιθαγενής («ινδιάνος») σ’ αυτό το αξίωμα, «κιότεψε» – και συγγνώμη για την έκφραση. Μαζί με καμμιά 20αριά ακόμα στελέχη της κυβέρνησής του, κατέφυγαν στο μεξικό, που τους έδωσε πολιτικό άσυλο…
Δεν ψάχνουμε για ήρωες· πέρα απ’ το ότι είμαστε πολύ πολύ μακριά και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα. Όταν όμως κάποιος που ήταν (και θα ήθελε να συνεχίσει να είναι) ο «πολιτικός ηγέτης» των πληβείων σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου φοβάται ότι θα τον σκοτώσουν και βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ την «μοίρα» όσων λέει ότι εκπροσωπεί, τότε χάνει την εμπιστοσύνη τους. Τους προδίδει. Στην πιο «καλή» περίπτωση: τους ξενερώνει.
Τι θα κάνει τώρα ο Morales και το όποιο επιτελείο του απ’ το μακρινό μεξικό; Θα παρακολουθεί εκ του ασφαλούς τον εμφύλιο στην βολιβία; Θα παρακολουθεί εκ του ασφαλούς κάποιο στρατιωτικό πραξικόπημα; Φεύγοντας εγκατέλειψε την θέση μάχης που του αναλογούσε. Ακόμα κι αν οι οπαδοί του παραμείνουν πιστοί, δεν μπορεί παρά να το θυμούνται: τόβαλε στα πόδια…
Εκείνος ο Αλιέντε, εκείνη την «11η Σεπτέμβρη» του 1973, δεν ήταν γεννημένος για «ήρωας». Εκλεγμένος πρόεδρος ήταν, σοσιαλδημοκράτης, και πέθανε με το όπλο στο χέρι. Τον σκότωσαν οι πραξικοπηματίες· αλλά έμεινε στη θέση του ως το τέλος.
Ω Evo Morales: δεν θα είσαι εσύ ο Tupac Amaru 2…. (Αυτός δεν έφυγε. Δέθηκε και εκτελέστηκε απ’ τους ισπανούς… Παρότι η εξέγερση ηττήθηκε στρατιωτικά, έγινε πηγή έμπνευσης για διαδοχικές εξεγέρσεις των ιθαγενών στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας αμερικής).
(φωτογραφία πάνω: Ο Morales πριν σχεδόν 20 χρόνια. Τότε ήταν πρόεδρος του συνδικάτου των καλλιεργητών φυτών κόκας στη βολιβία. Στη φωτογραφία απέναντι σε στρατοκαραβανάδες, που πρόκειται να εμποδίσουν διαδήλωση των αγροτών, που ζητούν τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας του φυτού που έχει διάφορες ιατρικές ιδιότητες· ενάντια στην επεξεργασία της κόκας ως «άσπρη σκόνη» για τους πρωτοκοσμικούς.
Κάτω: Ο Αλιέντε, στο κέντρο της φωτογραφίας, με τα γυαλιά και το πιστόλι στο χέρι, ενώ βομβαρδίζεται το προεδρικό μέγαρο απ’ τους χουντικούς…)