Παρασκευή 29 Νοέμβρη. Η γειτνίαση με τη λιβύη (και την αίγυπτο) έχει και πιο επιθετικές μορφές· δυστυχώς ο γνωστός ελληνικός ηρωϊσμός δεν μπορεί να κάνει τίποτα σαν «εθνική άμυνα»….
Ως γνωστόν (γνώσεις σχολείου) η αφρικανική πλάκα κινείται σταθερά προς βορρά, πιέζοντας άμεσα ή έμμεσα διάφορες πλάκες που βρίσκονται βορειότερα. Μια σειρά μεγάλων βουνών, απ’ τις Δειναρικές Άλπεις, στη συνέχεια την Πίνδο, στα νότια τα βουνά της Κρήτης και τέλος το όρος Ταύρος στην τουρκία, αποτελούν γεωλογική συνέχεια («δειναροταυρικό τόξο»), μια πτύχωση του εδάφους που έχει προκληθεί κάποτε πολύ παλιά απ’ αυτήν την σύγκρουση των πλακών. Επιπλέον, το γεγονός ότι στη διπλανη θαλάσσια γραμμή «Ιόνιο – λιβυκό πέλαγος (κάτω απ’ την Κρήτη – Καρπάθιο» υπάρχουν πολύ μεγάλα βάθη, οφείλεται και στο ρήγμα μεταξύ των πλακών. Που «γεννάει» και θα γεννάει μεγάλους σεισμούς.
Καθώς η αφρική πλησιάζει στα μέρη μας με ταχύτητα 4 με 5 πόντους κάθε χρόνο, η Μεσόγειος, όσο νάναι, μικραίνει ανάλογα. Απ’ την μια μεριά αυτό το πλησίασμα είναι θετικό: απ’ την αφρική κατάγεται το είδος μας. Back home… Απ’ την άλλη προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός για τα «θαλάσσια σύνορα»; Μεσο-μακροπρόθεσμα θα τα ξεπεράσει ο ίδιος ο πλανήτης… Η ευρώπη θα βυθιστεί κάτω απ’ την αφρική, και όλα θα είναι όπως παλιά…
(Χμμμ… Αν η αφρικανική πλάκα δεν έχει μεγαλύτερη ταχύτητα – λένε οι επιστήμονες – αυτό οφείλεται ότι την φρενάρει η τουρκική… Που σημαίνει ότι ο αιώνιος εχθρός προστατεύει όσο μπορεί το ελλαδιστάν – από γεωλογική άποψη.
Μήπως, λέμε «μήπως», επειδή οι αοζ προσδιορίζονται (ή νομιμοποιούνται) και απ’ αυτές τις βυθισμένες στη θάλασσα γεωλογικές πλάκες, θα έπρεπε να δοθεί ένα κάποιο bonus στη μισητή Άγκυρα – για τα «έξοδα προστασίας»;)