Κυριακή 20 Οκτώβρη. Ο Bor-Duk ήταν υποχρεωμένος να στείλει ένα ευγενικό γράμμα στις Βρυξέλες ζητώντας μια τρίμηνη αναβολή, in case of emergency. Ήρθε η ώρα να το κάνει χτες, αφού πλειοψήφισε μια τροπολογία που τον εμποδίζει να ζητήσει την έγκριση της συμφωνίας εξόδου απ’ την ε.ε. (της καλύτερης ever όπως λέει) αν πρώτα δεν έχουν ψηφιστεί όλοι οι νόμοι για την εφαρμογή της. Ζήσε Μάη μου… (Αν σας μοιάζει παράλογο να ψηφιστούν πρώτα όλοι οι νόμοι για την εφαρμογή μιας συμφωνίας που, στη συνέχεια, μπορεί να μην εγκριθεί, θυμηθείτε ότι κάποτε στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας κυκλοφορούσαν κάρα και άλογα. Ε, μια φορά στο τόσο κάποιος δοκίμαζε να βάλει το κάρο μπροστά απ’ το άλογο… Αν επίσης σας ενδιαφέρει το πως σημαδεύεται η πολιτική καριέρα στο Λονδίνο, ο συντηρητικός βουλευτής sir Oliver Letwin που πρότεινε την συγκεκριμένη τροπολογία ήταν δεξί χέρι της Thatcher και εμπνευστής του «κεφαλικού φόρου» poll tax, που προκάλεσε την βίαιη εξέγερση της αγγλικής εργατικής τάξης αλλά και των μικροαστών – για να καταλήξει στα σκουπίδια.)
Ε, το λοιπόν, για να μάθουν όλοι αυτοί οι ξεροκέφαλοι στο house of common με ποιον έχουν να κάνουν, ο Bor-Duk έστειλε όχι ένα αλλά τρία ευγενικά γράμματα στις Βρυξέλες! Το πρώτο, ανυπόγραφο, που ζητάει τρίμηνη αναβολή (: του επέβαλαν να το στείλει· δεν λέει όμως πουθενά ότι πρέπει να το υπογράψει κιόλας!!!)· το δεύτερο, που είναι παράρτημα του πρώτου, λέει ότι τον ανάγκασαν να στείλει το πρώτο· και το τρίτο, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του, λέει στην ε.ε. ότι θεωρεί «λάθος» την αναβολή· άρα “παρακαλούμε ξεχάστε το πρώτο γράμμα”.
Θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά πράγματα για χάρη αυτού του παλιογράμματος. Για παράδειγμα θα μπορούσε να στείλει το γράμμα για την αναβολή σαν σαΐτα, πάνω απ’ την Μάγχη, κι ύστερα να πει ότι φύσαγε και χάθηκε, κι ότι αυτός δεν φταίει. Θα μπορούσε επίσης να το στείλει με τον πιο γρήγορο ιππέα του βασιλείου, διατάζοντας τον να περάσει απ’ το δάσος του Σέργουντ, μπας και τον αιχμαλωτίσουν ο Ρομπέν και η παρέα του. Θα μπορούσε, τέλος, να πει ότι «καλα ρε μπαγάσηδες, αφού είστε τέτοιοι, θα το πάω εγώ, απ’ τον δρόμο, ποδαράτος και γονατιστός – να βγάλω και την υποχρεώση ενός τάματος».
Όχι όμως. Ο Bor-Duk προτίμησε να στείλει τα πιο πάνω τρία γράμματα. Για να αφήσει υλικό για τους ιστορικούς του μέλλοντος· αχ η porka υστεροφημία! Ζητάει απ’ την ε.ε. να μην του δώσει μια παράταση που ζητάει αναγκασμένος. Μήπως είναι μια πριγκίπισσα φυλακισμένη στο σώμα ενός απόφοιτου του Eton και περιμένει το παλληκάρι που θα την απελευθερώσει; Μήπως ο βρετανικός λέων έχει συνηθίσει το σφήνωμα και αρχίζει να του αρέσει;
Ή μήπως η παρακμή των κρατών ποτέ μα ποτέ δεν γίνεται κρυφά;