Τρίτη 8 Οκτώβρη. Με αυτά τα δεδομένα το γεγονός ότι ο Erdogan θέλει να «ασφαλίσει» τα συρο-τουρκικά σύνορα δεν είναι ανεξήγητο. Εκείνο που είναι γκροτέσκο είναι ο τρόπος με τον οποίο λέει ότι θα το κάνει (η «ζώνη», η στρατιωτική απομάκρυνση των κούρδων απ’ τις περιοχές στις οποίες ζούν εδώ και πάμπολλες γενιές, η εγκατάσταση εκεί ενός ή δύο εκατομμυρίων σύρων αράβων προσφύγων, δηλαδή η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης με την βία). Ισχύουν όλα αυτά;
Η ασταμάτητη μηχανή έχει σοβαρές επιφυλάξεις. Αν ξαναδείτε τον χάρτη με τις κατεχόμενες απ’ τις ypg και τον αμερικανικό στρατό εκτάσεις της συρίας, μπορείτε να σκεφτείτε ότι το πραγματικό πρόβλημα της Άγκυρας (και, από άλλες αφετηρίες, της Δαμασκού, της Τεχεράνης και της Μόσχας· δηλαδή του μπλοκ της Αστάνα) δεν είναι αυτή καθεαυτή η “στρατιωτική δύναμη” των ypg, αλλά η υποστήριξή τους απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο. Πράγματι: χωρίς την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην συριακή επικράτεια, ούτε τα λεφτά του Ριάντ ούτε η καθοδήγηση και η εκπαίδευση από το Τελ Αβίβ είναι ικανά άμεσα ή μεσοπρόθεσμα να κάνουν τους κούρδους της συρίας μη αντιμετωπίσιμη απειλή για οποιονδήποτε. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η ψευδής αίσθηση δύναμης που προσφέρει ο αμερικανικός στρατός στις ypg· με αντάλλαγμα τις βάσεις του σε συριακό έδαφος.
Μια απαραίτητη παρένθεση εδώ. Όταν οι εκπρόσωποι του μπλοκ της Αστάνα συμφώνησαν με τον γ.γ. του οηε, στην πρόφατη συνέλευση του θεσμού στη Ν. Υόρκη, την έναρξη της διαδικασίας για την δημιουργία καινούργιου συριακού συντάγματος, στην «επιτροπή» που συμφωνήθηκε να φτιαχτεί υπήρχαν αντιπρόσωποι του Άσαντ, αντιπολιτευτικών οργανώσεων και οργανώσεων της «κοινωνίας των πολιτών» – όχι, όμως, αντιπρόσωποι των κούρδων της συρίας. (Δείτε εδώ: Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη, Νικητές). Αυτή η εξαίρεση (του pkk/ypg) συμφωνήθηκε από το μπλοκ της Αστάνα παρότι τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα «φιλικές» προς τις ypg ως προς το θέμα της συμμετοχής τους σε μια τέτοια διαδικασία.
Το σύνολο του μπλοκ της Αστάνα έχει σοβαρούς λόγους να συμφωνεί ότι ο αμερικανικός στρατός θα πρέπει να τα μαζέψει απ’ την συρία. Στο βαθμό, όμως, που βρίσκεται εκεί με την «άδεια» των ypg, το «μάζεμα» μεταφέρεται τελικά στην κουρδική οργάνωση. Που σημαίνει: μόνο αν το pkk / ypg αναγκαστεί να συμφωνήσει με το καθεστώς Άσαντ ότι επιστρέφει όλες τις εκτάσεις που παράνομα κατέχει ανατολικά του Ευφράτη και ότι επιστρέφει στις «πατρώες εστίες»· μόνο αν το άτυπο κράτος του pkk/ypg διαλυθεί και τα συρο-τουρκικά σύνορα επανέλθουν στην ευθύνη του κεντρικού συριακού κράτους (αντί των κουρδικών πολιτοφυλακών, όπως ισχύει τώρα)· μόνο τότε οι κούρδοι της συρίας μπορούν να γίνουν μέτοχοι της πολιτικής ανασυγκρότησης του συριακού κράτους. Και μόνον τότε το τουρκικό κράτος μπορεί να θεωρήσει ότι ελέγχει την κατάσταση στα νότιά του.
Αυτό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί το μπλοκ της Αστάνα εδώ και περίπου 2 χρόνια. Και φαίνεται πως, μετά από διάφορες προσπάθειες «διαλόγου» (τις οποίες ακύρωσε είτε το σαουδαραβικό χρήμα είτε η ισραηλινή / αμερικανική στήριξη προς τις ypg, είτε και τα δύο μαζί), τώρα η «λύση» (πιθανή αλλά και επικίνδυνη) που έχει επιλεγεί είναι η στρατιωτική πίεση προς το pkk/ypg.
Αν οι συλλογισμοί και οι εκτιμήσεις μας είναι σωστά, τότε η εισβολή του τουρκικού στρατού ανατολικά του Ευφράτη είναι το plan B και όχι το plan A του μπλοκ της Αστάνα. Προτιμότερο θα ήταν το pkk να λογικευτεί και να «χειραφετηθεί» απ’ τους προστάτες και χρηματοδότες του. Δύσκολο βέβαια για μια οργάνωση που εδώ και πολλά χρόνια δωροδοκείται, σίγουρα στην κορυφή της… Αν όχι…
(φωτογραφία πάνω: Στα τέλη του 2018 το ψόφιο κουνάβι ξαναήθελε να πάρει τον στρατό του απ’ την συρία… φωτογραφία κάτω: χθεσινό ρεπορτάζ· μένει να δείξει…)