Δευτέρα 7 Οκτώβρη. Συνοδεύτηκε από πολύ ντόρο και πολύ ελπίδα… Τελικά η “συνάντηση εργασίας” μεταξύ εκπροσώπων της Ουάσιγκτον και της Πγιονγκγιάνγκ στη Στοκχόλμη, με σκοπό να διαμορφωθούν κάποιες συμφωνίες που θα επιτρέψουν ένα ακόμα ραντεβού μεταξύ των αγαπημένων “φίλων” Trump και Kim, κράτησε 8,5 ώρες όλες κι όλες… Προχτές Σάββατο.
Οι βορειοκορεάτες έφυγαν καταγγέλλοντας ότι η αμερικανική αντιπροσωπεία λέει όλο τα ίδια και τα ίδια, ότι δεν είχε τίποτα καινούργιο να προτείνει, και ότι αυτή η κατάσταση είναι … «άρρωστη»… Είναι λεπτομέρεια, αλλά πρέπει να την υποδείξουμε: παραδοσιακά οι οποιεσδήποτε ανακοινώσεις του βορειοκορεατικού καθεστώτος καθυστερούσαν, ως εάν να ελέγχονταν εξονυχιστικά από κάποια ιεραρχική πυραμίδα. Έχουν μάθει όμως, κι έχουν προοδεύσει. Προχτές το απόγευμα, φεύγοντας απ’ το ραντεβού με τους αμερικάνους και κτυπώντας την πόρτα πίσω τους, φρόντισαν να τους καταγγείλουν αμέσως. Πριν προλάβουν αυτοί να μιλήσουν…
Αυτές οι κινήσεις, οι αισιόδοξες δηλώσεις και εκτιμήσεις πριν το ραντεβού (με προέλευση την Πγιονγκγιάνγκ) και ύστερα οι καταγγελίες, είναι ένα θέατρο δημόσιων σχέσεων, και τίποτα άλλο. Ο little rocket man Kim ξέρει πολύ καλά ότι οι αμερικανικές αντιπροσωπείες υπάγονται διοικητικά στο αμερικανικό υπ.εξ. (δηλαδή τον Πομπηία). Που είναι αδιαπραγμάτευτα εναντίον οποιουδήποτε συμβιβασμού με το βορειοκορεατικό καθεστώς. Ξέρει, μ’ άλλα λόγια, πολύ καλά τι περιμένει: τίποτα.
Γιατί, λοιπόν, αυτό το θέατρο της διάθεσης για διαπραγματεύσεις; Το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει καταφέρει κάτι που πριν 2 χρόνια ήταν αδιανόητο. Δοκιμάζει κατά καιρούς διάφορους πυραύλους και η Ουάσιγκτον (το ψόφιο κουνάβι) είτε δεν ασχολείται, είτε δηλώνει ότι «είμαστε φίλοι με τον Kim, είναι καλό παλληκάρι»! Φαίνεται λοιπόν ότι ο Kim χρειάζεται (για όσο κρατήσει αυτό το βιολί) μερικές «επιθέσεις φιλίας» – που «δυστυχώς», «με μεγάλη του θλίψη», πέφτουν στο κενό λόγω της αδιαλλαξίας των σωματοφυλάκων…
Οι μεταβατικές περίοδοι στην καπιταλιστική ιστορία, εκτός από απειλές, νοσηρότητα και μαρσαρίσματα, έχουν και βαρετά διαλείματα…
(φωτογραφία: Έκανε τόσα βήματα… Και να του φάει το precious “νόμπελ ειρήνης” κάποια νεαρή Greta; Ενώ ο Obama το είχε πάρει;)