Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη. Δεν είναι όμως, τα βάσανα του τοξικού, αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση του βασιλείου του. Ένας τοξικός “νικηφόρος” ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, για παραπάνω από έναν λόγους. Ένας τοξικός ηττημένος κόβει μεγάλο μέρος της λειτουργικότητας αυτής της συμμαχίας.
Σημαντικό ζήτημα: το «deal του αιώνα» που προσπαθεί να πουλήσει εδώ και 1,5 χρόνο το ψοφιοκουναβιστάν, μέσω του βασιλογαμπρού Jared Kushner, για να “νομιμοποιηθεί” το ισραηλινό απαρτχάιντ. Βασικό στοιχείο του σχεδιασμού ήταν / είναι ότι με τα φράγκα του τοξικού (και ίσως ακόμα μερικών σαν δαύτον) θα “αγοράζονταν η συναίνεση” των παλαιστίνιων στην υποδούλωσή τους. Ένα τμήμα της παραδοσιακής “μεσαίας τάξης” που περιστρέφεται γύρω απ’ το καθεστώς του Abbas («παλαιστινιακή αρχή») άνετα θα ξεπουλιόταν· όχι όμως οι παλαιστίνιοι πληβείοι… Κανένα πρόβλημα: ο άξονας θα μπορούσε να φωνάζει ότι οι «εξτρεμιστές» σαμποτάρουν την προκοπή των παλαιστινιακών μπαντουστάν.
Για τον τοξικό και το σόι του, η συμμετοχή στο «deal του αιώνα» ήταν έτσι κι αλλιώς ριψοκίνδυνη επιλογή· απέναντι στους αραβικούς πληβειακούς πληθυσμούς, ακόμα και μέσα στο «βασίλειό» του. Αλλά ένας κραταιός πρίγκηπας, που θα είχε επιβληθεί / νικήσει στην υεμένη και θα συμμετείχε σ’ ένα αντι-ιρανικό «αραβικό νατο», θα είχε περισσότερες ελπίδες και δυνατότητες να κρατήσει τον θρόνο και τις πόζες του.
Όχι πια! Αν η Τεχεράνη και η Άγκυρα λένε με κάθε ευκαιρία ότι η Ιερουσαλήμ / al Quds δεν θα γίνει ποτέ πρωτεύουσα του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους, δεν μπορεί πια το «βασίλειο» να υπονοεί το αντίθετο. Αν η Δαμασκός και η Μόσχα λένε ότι τα υψώματα του Golan δεν είναι ισραηλινό έδαφος, δεν μπορεί ο τοξικός να λέει ότι είναι. Κι αν έχει γίνει αξιολύπητος διεθνώς, δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η εξαγορά των Παλαιστίνιων (οι «μεγάλες επενδύσεις» στα μπαντουστάν…) είναι ο.κ. για τους αιχμάλωτους του απαρτχάιντ.
Ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ χάνει, λοιπόν, την μία ρόδα του – σίγουρα με τα σημερινά δεδομένα. Και αδυνατίζει στρατηγικά. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα υποστηρίξουν ότι το μπλοκ της Αστάνα έκανε υποδειγματική δουλειά, «αθόρυβη» στο μεγαλύτερο μέρος της, θορυβώδη εκεί που έκρινε ότι «μας παίρνει», ουσιαστική τελικά για να φτάσει σ’ αυτήν την επιτυχία. Που έχει έρθει, ας το σημειώσουμε, χωρίς κάποιο απ’ τα κράτη του μπλοκ να κηρύξει πόλεμο στο «βασίλειο» του τοξικού. Αποδείχθηκε αρκετό για την αποτελεσματικότητα της τακτικής και για το βάρος των τελευταίων κτυπημάτων το να μετατραπεί η εισβολή στην υεμένη σε παγίδα.
(φωτογραφία: Την μία μέρα – την περασμένη Δευτέρα – δηλώνει ότι η Τεχεράνη είναι υπεύθυνη για τις επιθέσεις στο «βασίλειο»· πράξη απρόκλητου πολέμου δηλαδή… Την επόμενη ημέρα – χτες – συναντιέται με τον Rouhani, για να κουβεντιάσουν πως θα μειωθούν οι εντάσεις στην περιοχή. Υπό οποιοδήποτε κοινό λογικό κριτήριο θα χαρακτηριζόταν απατεώνας. Αλλά όχι: είναι η κεντρική πολιτική βιτρίνα του Παρισιού, και «κάνει διπλωματία»…
Τώρα: το που περνάνε αυτά τα κόλπα και που όχι θα το δείξει η νεκροψία…)