Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε να τους αναγνωριστεί, σαν ελαφρυντικό, η έλλειψη πολιτικής πείρας… Αλλά δεν είναι αρκετό. Είναι σίγουρο ότι ξέρουν κινέζικα, και άρα ξέρουν ότι το Πεκίνο κατηγορεί το ψοφιοκουναβιστάν για εμπλοκή στην εξέγερση στην πόλη. Αν, παρ’ όλα αυτά, μερικές δεκάδες κατεβαίνουν με αμερικανικές σημαίες, διαδηλώνοντας στο αμερικανικό προξενείο, για να ζητήσουν την βοήθεια του ψόφιου κουναβιού, τότε εκτός από πολιτική πείρα τους λείπει και η στοιχειώδης νόηση. Η κοινή λογική. Και, πιθανόν, περισσεύει η απελπισία. Να λοιπόν μια υπόθεση που άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί “οι αγανακτισμένοι του Χονγκ Κονγκ”!
Ακόμα και τα καθεστωτικά μήντια στο Πεκίνο αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην οικονομία του Χονγκ Κόνγκ· που θίγουν αυτούς που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να ανήκουν στη “μεσαία τάξη” της πόλης, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Κατά το επίσημο κινεζικό κράτος το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η πολύ ακριβή κατοίκηση, είτε πρόκειται για νοίκι είτε πρόκειται για αγορά. Οπότε η “λύση” είναι η ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση του καπιταλισμού του Χονγκ Κόνγκ με τον κεντρικό καπιταλισμό του Πεκίνου.
Αυτή είναι μια ανάλυση “αιτίων” που μπορεί να μην απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα, ωστόσο είναι βολική για το Πεκίνο. Το αναδεικνύει σαν την λύση (υπονοώντας ότι το “δεύτερο σύστημα”, αυτό του Χονγκ Κονγκ, έχει αποτύχει…) Απ’ την άλλη μεριά οι νεαροί διαδηλωτές, εκτός απ’ το να δείχνουν την δυσφορία τους (και απέναντι στην καταστολή) δεν φαίνονται ικανοί για τίποτα παραπάνω απ’ το να γυρίζουν γύρω γύρω απ’ τους εαυτούς τους και τις εντυπώσεις που δημιουργούν.
Παρότι αυτοί οι αμερικανο-σημαιοφόροι είναι λίγοι σε σχέση με το σύνολο των διαδηλωτών, το γεγονός ότι υπάρχουν εδώ και καιρό και παραμένουν ανεκτοί δείχνει σύγχιση. Το ελάτε να μας σώσετε ω γιάνκηδες (ή και οτιδήποτε άλλο) σαν δημόσια έκκληση είναι κάτι που δεν θα το επέτρεπαν στους εαυτούς τους σοβαροί τύποι μετά από δύο μήνες διαδηλώσεων· ακόμα κι αν το πίστευαν. Αν όχι τίποτα άλλο, σίγουρα επειδή έτσι θα παραδέχονταν την μεγάλη αδυναμία τους.
Μην ανησυχείτε boys. Κάποια στιγμή, στο μέλλον, θα έρθει αυτή η πολυπόθητη “αμερικανική βοήθεια”. Αλλά θα έχει σχήμα B-52, και μάλλον δεν θα σας αρέσει…