Πέμπτη 22 Αυγούστου. Έχουν τις κωμικές τους πλευρές η επικήρυξη και το κυνήγι ενός ιρανικού τάνκερ. Έχουν και τις πολύ σοβαρές τους – μία εκθέσαμε σύντομα χθες, σχετικά με την όλο και μεγαλύτερη άνεση «επικηρύξεων» με όλο και πιο σαθρές «δικαιολογίες» (στην πραγματικότητα ούτε καν προσχήματα).
Να μια άλλη σοβαρή πλευρά. Το ψοφιοκουναβιστάν επεκτείνει τα «μέτωπα» του πολέμου του κατά της Τεχεράνης σχεδόν οπουδήποτε στο θαλάσσιο (κατά βούληση) τμήμα του πλανήτη. Η επέκταση γίνεται προς το παρόν στα λόγια· δεν θα πρέπει να την αγνοήσουμε ωστόσο.
Δεν «αστυνομεύει» το ψοφιοκουναβιστάν την θάλασσα γύρω απ’ το ιράν για να επιβάλει τιμωρίες σ’ όποιο τάνκερ παραβιάζει τις «κυρώσεις» μεταφέροντας πετρέλαιο. Δεν μπορεί, παρότι ψάχνει «πρόθυμους» να κάνουν τους μπάτσους στα στενά του Ορμούζ. Όμως εκεί τα καουμποϊλίκια είναι μέσα στην εμβέλεια των ιρανικών πυραύλων… Το δοκιμάζει λοιπόν κάνοντας φασαρία (προς τα παρόν στα λόγια και βάζοντας proxies, όπως ήταν το αγγλοΓιβραλτάρ) στη Μεσόγειο – μια θάλασσα στην οποία θεωρεί ότι ηγεμονεύει.
Αλλά η Μεσόγειος (οπωσδήποτε το ανατολικό και το κεντρικό της τμήμα) είναι ήδη επίδικη, πεδίο του 4ου παγκόσμιου. Με ήπια μέσα προς το παρόν, αλλά με σαφέστατους τους συγκρουόμενους. Η προσθήκη του κυνηγιού ενός τάνκερ (αύριο μπορεί να είναι κι άλλα) προσθέτει «λάδι στη φωτιά»…
Αυτό το «λάδι στη φωτιά» θα υλοποιηθεί αν αμερικανικός στρατός κάνει ρεσάλτο στο Adrian Darya· μιας και οτιδήποτε άλλο μοιάζει ανίκανο να εμποδίσει το πλοίο να φτάσει, αν θέλει, σε συριακό λιμάνι· όσο και κτυπιέται ο special one της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας Pompeo.
Τώρα: οι ελληνικές δηλώσεις ότι “δεν θα συνδράμουν σε οτιδήποτε” το Adrian Darya είναι μια γελοία δήλωση νομιμοφροσύνης. Απ’ την στιγμή που οι δικαστές του αγγλοΓιβραλτάρ απελευθέρωσαν το πλοίο και το φορτίο του δεν βαρύνεται με κανένα “αδίκημα” σύμφωνα με τη νομοθεσία του μπλοκ στο οποίο ανήκει το ελλαδιστάν (ε.ε. / ευρωζώνη) και του οποίου την βοήθεια αναζητά ο ρημαδοΚούλης από σήμερα. Ούτε υπάρχει κάποιο “διεθνές ένταλμα σύλληψης” κατά του πληρώματος για οτιδήποτε. Υπάρχει μόνο ο παρακμιακός σύμμαχος που κτυπιέται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τραυλίζοντας διάφορα. Αν το ιρανικό τάνκερ αποφασίσει ότι θέλει να δέσει αρόδου έξω απ’ την Αμοργό για να κάνει το πλήρωμα βουτιές στο ξακουστό βαθύ γαλάζιο, δεν υπάρχει ούτε τρόπος ούτε νόμιμη δικαιολογία για να εμποδιστεί.
Φυσικά η ποινικοποίηση ενός ιρανικού τάνκερ στη Μεσόγειο μπορεί να αρέσει στα μεγάλα αφεντικά του ελλαδιστάν: τους εφοπλιστές. Σήμερα ιρανικό, αύριο κινέζικο… μια χαρά θα ήταν αν η Μεσόγειος γινόταν λίμνη για πάρτη τους…
(φωτογραφία: Ο Pompeo σε δηλώσεις του στα μέσα του περασμένου Ιούνη, ανάμεσα σε φλεγόμενα τάνκερ. Ήταν αυτά που υποτίθεται «κτύπησε» το ιράν, αλλά μετά το θέμα το ξέχασε. Κι αυτός και όλοι…
Φαίνεται όμως να την απολαμβάνει την σκηνοθεσία: ο αναδυόμενος φύλακας – άγγελος των τάνκερ…)