Σάββατο 20 Ιούλη. Είναι το γεωγραφικό σημείο απ’ όπου πλέει καθημερινά περίπου το 1/5 της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου. Δεν γίνεται εκεί, ακόμα, ανοικτός πόλεμος. Αλλά έχει αρχίσει να γίνεται κάτι που τον πλησιάζει· κάτι που «βρωμάει».
Κάνοντας αντίποινα στην απαγωγή στις 4 Ιούλη, από άγγλους πεζοναύτες, στο Γιβραλτάρ, ενός με ιρανική σημαία τάνκερ (grace 1) που μετέφερε πετρέλαιο στη συρία (μεγάλο κύκλο έκανε…) χτες οι ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» απήγαγαν ένα με αγγλική σημαία τάνκερ (stena impero), που κατευθυνόταν προς τη σαουδική αραβία.
Δικαιολογίες υπάρχουν εκατέρωθεν. Προσχήματα: για πειρατείες πρόκειται. Αν έχει ένα δίκιο η Τεχεράνη είναι στο ότι «αυτοί το ξεκίνησαν». «Αυτοί» είναι η εξωτερική (στρατιωτική) πολιτική του σφηνωμένου βρετανικού λέοντα. Ήθελε, άραγε, η ιμπεριαλιστική φαντασίωση της παρακμιακής «κυβέρνα Βρετανία» να δείξει ότι ελέγχει την είσοδο στη Μεσόγειο απ’ τον Ατλαντικό; Αν ναι, η ιμπεριαλιστική Τεχεράνη προσπαθεί να απαντήσει με το «τα στενά του Ορμούζ, και ό,τι περνάει από εκεί, το ελέγχω εγώ». Ταμάμ! Ή όχι;
Υπάρχουν παλιοί λογαριασμοί. Ούτε το Λονδίνο ούτε η Τεχεράνη ξεχνούν την British Petroleum (BP) πρώην Anglo Iranian Oil. Για αντίθετους λόγους. Το μεν πρώτο για το «αααα, τι ωραία τους καιρούς που αρμέγαμε τις ιρανικές πετρελαιοπηγές», η δε δεύτερη για το «αααα, τι ωραία που σας διώξαμε με τις κλωτσιές…» Ένα καλό μέρος της ιστορίας του ιρανικού καθεστώτος πριν και μετά την επανάσταση του 1979 και την ανατροπή του σάχη έχει άμεση σχέση μ’ αυτό: τα πετρέλαια, την αγγλία, τις ηπα.
Αλλά οι καινούργιοι λογαριασμοί είναι υποχρεωτικά διαφορετικοί. Το ιρανικό καθεστώς έχει επιλέξει – αυτό είναι ολοφάνερο – μια τακτική επίδειξης δύναμης. Κέρδισε έναν γύρο κατά των ηπα (με την κατάρριψη του αμερικανικού drone στις 20 Ιούνη), και φαίνεται πως τώρα δοκιμάζει την «τύχη» του απέναντι σ’ έναν ακόμα πιο παρακμιακό ιμπεριαλισμό. Τον αγγλικό.
Όμως αυτά όλα είναι μερικά κομμάτια του παζλ – όχι ολόκληρο το πεδίο. Παίζει με την φωτιά η Τεχεράνη; Έχουμε την γνώμη πως «ναι», ακόμα κι αν οι αντίπαλοί της έχουν ένα κάποιο «πρόβλημα πυρός».
Για τις εργάτριες και τους εργάτες εκεί, εδώ, παραπέρα, αυτά τα κόλπα βρωμάνε καμμένη ανθρώπινη σάρκα. Το ότι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει δεν σημαίνει ότι θα ξεπέσουμε σε οπαδούς.
Οικτίρουμε την μακάρια αδράνειά μας – σαν τάξη… (Τάξη;)