Τρίτη 7 Μάη. Αυτοσχέδιες ρουκέτες απ’ τη λωρίδα της Γάζα, βομβαρδισμοί απ’ το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς. Οι διάφοροι τσατσορούφιανοι (διαφόρων ειδικοτήτων) τόσο στα μέρη μας όσο και διεθνώς σπεκουλάρουν πάνω στη γνωστή απάτη: η μοχθηρή Χαμάς «επιτίθεται», το καϋμένο το Τελ Αβίβ «αμύνεται». Κανένα έλεος για την μεγαλύτερη φυλακή στον πλανήτη…
Εδώ και κάτι μήνες (είναι γνωστό) η Χαμάς και η φασιστοκυβέρνηση του Netanyahou «διαπραγματεύονται» – με την μεσολάβηση των μυστικών υπηρεσιών του χουντοSisi. «Διαπραγματεύονται» με σκοπό κάποια μεσομακροπρόθεσμη «νέα ισορροπία»… Η Χαμάς προτίθεται να σταματήσει τους χαρταετούς / μολότωφ (τα «drone των φτωχών») και τις ρουκέτες, με αντάλλαγμα να επιτρέψει το Τελ Αβίβ την ομαλή ροή χρήματος απ’ τη Ντόχα στη λωρίδα της Γάζα, μια ουσιαστική αύξηση στα φορτία διαφόρων ειδών πρώτης ανάγκης προς την λωρίδα και την απελευθέρωση «διεθνών κονδυλίων» για την συντήρηση των υποδομών στη λωρίδα της Γάζα που καταρρέουν.
Ερώτηση: είναι δυνατόν η Χαμάς να πιστεύει ότι το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ θα διευκολύνει, έστω στο ελάχιστο, την καθημερινότητα των αιχμάλωτων της λωρίδας, και μάλιστα με μεσολαβητή τον χασάπη του Καΐρου; Απάντηση: ναι, αυτό πιστεύει (!) Δυστυχώς ο υπολογισμός της οργάνωσης είναι καιροσκοπικός έως κυνικός. Βασίζεται στο πραγματικό γεγονός ότι το Τελ Αβίβ εξυπηρετείται σ’ αυτή τη φάση απ’ την κόντρα μεταξύ Χαμάς και «παλαιστινιακής αρχής» – συνεπώς…
Εν όψει των εκλογών στο Τελ Αβίβ (στις 9 Απρίλη) και με βάση τις υποσχέσεις του Netanyahou (στη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων»…) η Χαμάς έκανε αυτό που της αντιστοιχούσε. Όχι όμως και το Τελ Αβίβ (περίεργο;). Τα φορτηγά με τα απαραίτητα που επιτρέπεται να μπουν στη Γάζα αυξήθηκαν ανεπαίσθητα, η ηλεκτροδότηση της περιοχής (απ’ το ισραήλ…) συνεχίζει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη· και οι μηνιαίες πληρωμές (της Ντόχα) έχουν σταματήσει. Με απλά λόγια: ο δεσμοφύλακας είναι πάντα το ίδιο, γνωστό κάθαρμα.
Έτσι οι ένοπλες οργανώσεις στη Γάζα θεώρησαν ότι θα πρέπει να «πιέσουν» το Τελ Αβίβ, θυμίζοντάς του τις δεσμεύσεις του. Την Τρίτη (23 Απρίλη) η «Ισλαμική Τζιχάντ» έριξε μια ρουκέτα προς την ισραηλινή παραλία· το Τελ Αβίβ απάντησε με περιορισμένους βομβαρδισμούς και συρρίκνωση της ήδη περιορισμένης θαλάσσιας ζώνης στην οποία επιτρέπεται να ψαρεύουν οι παλαιστίνιοι. Την Παρασκευή (26 Απρίλη, η «μεγάλη» των ορθόδοξων χριστιανών) ένα ισραηλινό τζιπ κοντά στο φράκτη δέχτηκε πυρά στη διάρκεια των διαδηλώσεων της επιστροφής, και τραυματίστηκε ελαφρά ένας γαλονάς. Το Τελ Αβίβ απάντησε με πυροβολικό και βομβαρδισμούς, σκοτώνοντας δύο ένοπλους της Χαμάς. Το επόμενο πρωί η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ άρχισαν να εκτοξεύουν μαζικά ρουκέτες (πολλές αλλά όχι όλες ανακόπτονται απ’ τα ισραηλινά αντιεαροπορικά συστήματα) και το Τελ Αβίβ ξεκίνησε μαζικούς (αλλά προσεκτικούς) βομβαρδισμούς στη λωρίδα. Ο σχετικά μικρός (για τα δεδομένα της ισραηλινής βαρβαρότητας) αριθμός παλαιστίνιων δολοφονημένων μετά από 3 ημέρες βομβαρδισμών («μόνο» 27, μεταξύ των οποίων παιδιά, μωρά… ) δείχνει ότι το Τελ Αβίβ θέλει να αποφύγει, τέτοιες μέρες, έναν γενικευμένο πόλεμο: έρχεται η «γιουροβίζιον»… Εν τω μεταξύ ξανάρχισαν οι «διαπραγματεύσεις» στο Κάιρο… Και ξανακατέληξαν σε μια συμφωνία για «εκεχειρία» – ίδια με την προηγούμενη… Όμως τον χρόνο δεν τον κερδίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο, οι παλαιστίνιοι. Το απαρτχάιντ καθεστώς είναι που τον κερδίζει.
Με δεδομένο τι έχει απέναντί της, η Χαμάς είναι πολιτικά βραχυκυκλωμένη και στρατιωτικά ακυρωμένη. Το δεύτερο είναι λογικό. Το πρώτο όμως είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι έχει την εξουσία στη Γάζα. Και εξουσία συνεπάγεται ευθύνη για την καθημερινότητα των αιχμάλωτων. Απ’ την στιγμή που τα κονδύλια του οηε έχουν περιοριστεί (το ψοφιοκουναβιστάν έκοψε το μερίδιό του) η μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο ζει την δική της «οικονομική κρίση» – αν μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς τέτοια ορολογία για φυλακές. Η Ντόχα έχει γίνει ο βασικός φανερός χρηματοδότης – αλλά τα λεφτά περνάνε (ή δεν περνάνε…) με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, απ’ το ίδιο μέρος που περνάνε (ή δεν περνάνε…) τα φορτηγά και τα είδη πρώτης ανάγκης: μια ρατσιστική επικράτεια.
Η Χαμάς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό (και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε…) Η φυλακή είναι φυλακή, το απαρτχάιντ είναι απαρτχάιντ. Η αποφασιστικότητα όλων των παλαιστίνιων αιχμάλωτων, ανδρών και γυναικών, ενήλικων και ανήλικων, είναι το μόνο τους όπλο. Σημαντικό, σπουδαίο – αλλά όχι παντοδύναμο.
Αν δεν γίνει πιο έντονη και ακόμα πιο έντονη η διεθνής υποστηρίξη στην παλαιστινιακή αντίσταση και στο Ένα Δημοκρατικό Κράτος απ’ το Ποτάμι ως την Θάλασσα το φασιστικό ισραηλινό κράτος θα συνεχίσει και θα πολλαπλασιάσει τα εγκλήματά του. Είτε είναι οι δολοφονίες των διαδηλωτών, είτε είναι οι «διαπραγματευτικοί» εκβιασμοί.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ακόμα μεγαλύτερη την κάνει η συμμαχία του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους τόσο με τα ανάλογα της Ουάσιγκτον όσο και με εκείνα του Τελ Αβίβ. Τα ξέρετε…