Πέμπτη 25 Απρίλη. Ούτε κι εμείς. Καθώς ο αγώνας εναντίον του τελευταίου (και πιο «ευλογημένου») απαρτχάιντ καθεστώτος στον πλανήτη θα εντείνεται (παγκόσμια) «απόντες» θα είναι μόνο όσοι κι όσες βάζουν τους εαυτούς τους στην απέναντι μεριά. Την μεριά του Θανάτου. Ενδιάμεσες θέσεις δεν υπάρχουν!
Εν τω μεταξύ από αύριο (Παρασκευή 26 Απρίλη) ως και την Τετάρτη (1 Μάη) η ασταμάτητη μηχανή θα λείπει.
Ραντεβού στις 2 Μάη.
Πέμπτη 25 Απρίλη. Το θυμάστε; Εμείς ναι. Έχει μπει κάτω απ’ το χαλί – αλλά αυτό δεν το κάνει ασήμαντο. Δείτε γιατί.
Πριν ένα μήνα εκδόθηκε στη γαλλία ένα βιβλίο με τίτλο La guerre de l’ombre en Syrie (Ο σκιώδης πόλεμος στη συρία), του Maxime Chaix. Ο τύπος θεωρείται «ανεξάρτητος δημοσιογράφος» ειδικευμένος στις «μυστικές επιχειρήσεις»… (Προφανώς είναι απ’ τους δημοσιογράφους για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι σίγουρος από που κρατάει η σκούφια τους…)
Ωστόσο το βιβλίο αυτό θεωρείται τεκμηριωμένο. Η τεκμηρίωση του πως διάφορες δυτικές και όχι μόνο μυστικές υπηρεσίες υποστηρίξαν με κάθε μέσο τις «τζιχαντιστικές» οργανώσεις μπορεί, πράγματι, να προέλθει από διάφορες μεριές – με δεδομένα πρώτον το πολύ μεγάλο μέγεθος της συγκεκριμένης επιχείρησης («4ος παγκόσμιος πόλεμος: πεδίο μάχης συρία») που ενέπλεξε πολύ κόσμο, και δεύτερον το ότι στην εξέλιξή της κάποιοι άλλαξαν θέση.
Αυτός ο Maxime Chaix έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη. Να μερικά χρήσιμα αποσπάσματα:
Ερώτηση: Κατ’ αρχήν παρακαλώ ας φρεσκάρουμε την μνήμη μας. Τί είναι η “επιχείρηση Timber Sycamore”;
Απάντηση: «Timber Sycamore» είναι ο κωδικός μιας μυστικής επιχείρησης που εγκρίθηκε επίσημα απ’ τον Obama τον Ιούνη του 2013, για την μεταφορά όπλων και τον εξοπλισμό της αντι-Άσαντ εξέγερσης, αλλά που στην πραγματικότητα είχε ξεκινήσει τον Οκτώβρη του 2011, όταν η CIA δρούσε μέσω της βρετανικής MI6 για να αποφύγει να δώσει λογαριασμό στο Κογκρέσσο ότι εξοπλίζει τους αντάρτες στη συρία. Στην πραγματικότητα η CIA και η MI6 οργάνωσαν ένα δίκτυο εφοδιασμού απ’ την λιβύη στη συρία – στο οποίο ενεπλάκησαν και οι μυστικές υπηρεσίες της σαουδικής αραβίας, του κατάρ και της τουρκίας.
Το 2012, κατά πάσα πιθανότητα την άνοιξη, ο Obama υπέγραψε απρόθυμα μια top-secret διαταγή για την οποία λίγα είναι γνωστά, εκτός απ’ το ότι ανέθετε στην CIA να εξοπλίσει με «μη φονικά μέσα» στους αντάρτες στη συρία. Πατώντας πάνω σ’ αυτήν η CIA έφτιαξε ένα δίκτυο με τους συμμάχους της απ’ την σαουδική αραβία και το κατάρ, που τους συνέδεσε με κατασκευαστές όπλων στα βαλκάνια. Με την υποστηρίξη του ΝΑΤΟ, που ελέγχει τις εξαγωγές όπλων απ’ τα βαλκάνια μέσω της eufor, οι μυστικές υπηρεσίες του κατάρ και της σαουδικής αραβίας άρχισαν να αγοράζουν όπλα και πυρομαχικά απ’ αυτές τις χώρες και να εξοπλίζουν παράνομα μ’ αυτά τους αντι-Άσανατ αντάρτες.
Μερικούς μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2012, οι New York Times αποκάλυψαν ότι αυτή η διευθυνόμενη απ’ την CIA μεταφορά όπλων προοριζόταν για τον εξοπλισμό των τζιχαντιστικών ομάδων στη συρία· ενόσω οι μεταφορές όπλων από αέρα αυξάνονταν, με τα όπλα να πηγαίνουν στη συριακή επικράτεια μέσω του FSA και τοπικών λαθρεμπόρων, με την εποπτεία «κέντρων επιχειρήσεων» στη τουρκία και στην ιορδανία.
Τελικά προέκυψε ότι αυτά τα «κέντρα επιχειρήσεων» ήταν στελεχομένα από 15 δυτικές και μεσανατολικές μυστικές υπηρεσίες, περιλαμβανόμενης της γαλλικής DGSE και της βρετανικής MI6, παρότι δεν ξέρουμε ακόμα με ακρίβεια τον ρόλο που είχαν αυτές οι υπηρεσίες στον συγκεκριμένο μυστικό πόλεμο. Αυτό που είναι ξεκάθαρο και το τεκμηριώνω αδιαμφισβήτητα στο βιβλίο μου, ήταν ότι δεκάδες χιλιάδες τόνοι όπλων και εκατομμύρια κομμάτια πυρομαχικών μεταφέρθηκαν στο συριακό πεδίο μάχης μέσω αυτής της επιχείρησης. Έχει αποδειχθεί επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του εξοπλισμού προοριζόταν για τις τζιχαντιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατικής οργάνωσης που αυτοχαρακτηρίστηκε “ισλαμικό κράτος” τον Ιούνη του 2014.
Πέμπτη 25 Απρίλη. Ερώτηση: Τι ακλόνητες αποδείξεις έχουμε που να δείχνουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίξαν τις τζιχαντιστικές πολιτοφυλακές στη Συρία;
Απάντηση: Ο συντονιστικός ρόλος των υπηρεσιών που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2011 είναι πια αποδεδειγμένο γεγονός, απ’ την καθυστερημένη επιβεβαίωση, τον Ιούνη του 2018, του Ben Rhodes, που ήταν ο επικεφαλής σύμβουλος του Obama απ’ το 2009 ως το 2017. Στη δάρκεια συνέντευξης, ο Rhodes υποστήριξε ότι η τοποθέτηση του «μετώπου al-Nusra» στον κατάλογο του αμερικανικού υπ.εξ. με τις τρομοκρατικές οργανώσεις τον Δεκέμβρη του 2012 ήταν «σχιζοφρενική» κίνηση, αφού ήταν σαφές ότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήταν “η μεγάλη μπουκιά» της αντι-Άσαντ αντιπολίτευσης – αυτόν τον όρο χρησιμοποίησε. Στη διάρκεια εκείνης της συνέντευξης ο δημοσιογράφος Mehdi Hasan όχι μόνο εκμαίευσε ότι η CIA έπαιξε ρόλο συντονιστή σ’ αυτή την μεγάλη μεταφορά όπλων, αλλά επιπλέον ότι η αμερικανική εμπλοκή σ’ αυτόν τον σκιώδη πόλεμο ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι νομίζαμε.
Σύμφωνα με την Washington Post επρόκειτο για μια απ’ τις «μεγαλύτερες υπόγειες επιχειρήσεις» της CIA στην ιστορία της. Τον Γενάρη του 2016, οι New York Times το επιβεβαίωσαν, σημειώνοντας ότι οι ελιγμοί της CIA για την ανατροπή του Assad ήταν μέρος μιας πολυεθνικής εκστρατείας χρηματοδοτημένης με δισεκατομύρια πετροδολαρίων απ’ τα κράτη του Κόλπου, ειδικά απ’ την σαουδική αραβία.
…
Ερώτηση: Για να το ξεκαθαρίσουμε: κατά την γνώμη σου η γαλλία συμμετείχε σε μια μυστική επιχείρηση υποστηρίζοντας οντότητες που στη συνέχεια οργάνωσαν επιθέσεις στη γαλλία;
Απάντηση: Όπως εξηγώ στο βιβλίο μου, το γαλλικό κράτος και οι βασικοί δυτικοί σύμμαχοί του δεν υποστηρίξαν άμεσα τον Daesh, αλλά επέβλεπαν ένα σύστημα που τροφοδοτούσε μαζικά το αντι-Άσαντ τζιχαντιστικό γαλαξία, στον οποίο γεννήθηκε αυτό που ονομάστηκε «ισλαμικό κράτος» στη συριακή επικράτεια, για να εξελιχθεί στην κατευθυντήρια δύναμη. Δε νομίζω ότι το γαλλικό κράτος ή οι σύμμαχοί του, πραγματοποιώντας αυτήν την επιχείρηση, μπορούσαν να φανταστούν ποτέ ότι ο Daesh θα κατέληγε να κάνει επίθεση στο Παρίσι στις 13 Νοέμβρη του 2015.
Απ’ την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνησή μας μαζί με τους βρετανούς, αμερικάνους και ισραηλινούς συμμάχους της συνειδητά εξόπλιζαν τζιχαντιστικές οργανώσεις… Ακόμα περισσότερο, σ’ ένα βιβλίο το οποίο δεν κατηγορήθηκε ποτέ για ψεύδη απ’ τον τότε γάλλο υπ.εξ. Laurent Fabious, οι δημοσιογράφοι Georges Malbrunot και Christian Chesnot υποστηρίξαν ότι οι επικεφαλής της διπλωματίας μας ήξεραν πολύ καλά ότι η σαουδική αραβία και το κατάρ προωθούσαν μέσα στα ιδιωτικά δίκτυα χρηματοδότησης της al-Nusra «πληρωμένους πράκτορες, επαγγελματίες εκπαιδευτές, γνωστούς σαν οι αξιωματικοί της DGSE»….
…
«Δεν νομίζει (ο Maxime Chaix) ότι υποστηρίζοντας τα δυτικά κράτη τους τζιχαντιστές φαντάζονταν ότι αυτοί θα “κτυπήσουν” στα δικά τους εδάφη”; Ο μόνος λόγος για να λέει κάτι τέτοιο είναι ότι αν έλεγε το αντίθετο θα έπρεπε να το αποδείξει· και γρήγορα, πριν καταλήξει σε κανά χαντάκι.
Στη συνέχεια, όμως, της συνέντευξής του λέει αυτό:
… Μιλώντας στο κανάλι της γαλλικής βουλής ο [δεξιός] βουλευτής Claude Goasguen δήλωσε τον Ιούνη του 2015 ότι το γαλλικό κράτος βοηθούσε την «al-Qaeda στη συρία». Την επόμενη χρονιά ο [σοσιαλιστής] βουλευτής Gerard Bapt μου επιβεβαίωσε «την υπόγεια υποστηρίξη του γαλλικού κράτους προς διάφορες ισλαμιστικές οργανώσεις στη συρία…» Και πρόσθεσε ότι «η γαλλική υποστήριξη στους αντάρτες στη συρία και πιο γενικά η δυτική υποστηριξη σ’ αυτούς συνέχισε ακόμα και μετά τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στην αγορά Hyper Cacher, παρότι την ευθύνη γι’ αυτές την ανέλαβε η al-Qaeda».
Πέμπτη 25 Απρίλη. Κατ’ αρχήν το «εθνικό» ζήτημα: στα πλαίσια του υποάξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ θεωρούμε βέβαιο ότι το ελληνικό βαθύ κράτος προσπάθησε να πουλήσει 300.000 βλήματα υπό την προϋπόθεση ότι θα τα πλήρωνε το Ριάντ – κι ας πήγαιναν όπου ήθελαν… (Ήταν τα μέσα του 2017, όπου ο αμερικανικός στρατός είχε περιορίσει την ζώνη ελέγχου του στις ypgκρατούμενες περιοχές). Δεν ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε καθόλου να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ελλαδιστάν (κάποιοι εφοπλιστές του) να πληρώθηκαν σε διάφορες φάσεις σαν λαθραίοι μεταφορείς όπλων είτε προς την σαουδική αραβία είτε προς την ιορδανία, με τελικό προορισμό τους αντι-Άσαντ αντάρτες. Είναι έμπειροι εδώ και δεκαετίες σε κάθε είδους λαθρεμπόριο… Ούτε μπορούμε να αποκλείσουμε το να είχαν πουληθεί απ’ το ελλαδιστάν νωρίτερα άλλες ποσότητες πυρομαχικών, ενδεχομένως μέσω άλλης διαδρομής και υποτιθέμενων «αγοραστών».
Όχι μόνο η ίδια η υπόθεση των 300 χιλιάδων (βλημάτων) που αποκαλύφθηκε κυριολεκτικά «κατά λάθος» αλλά, επιπλέον, το «εθνικό κουκούλωμα» που ακολούθησε μετά από το αρχικό ξάφνιασμα, μας πείθει: στα μέτρα των δυνατοτήτων του (όχι μεγάλες…) το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμμετείχε όντως στον πόλεμο στη συρία… Και είναι συνυπεύθυνο για ό,τι έγινε εκεί· ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας «λοχίας». Όλα αυτά έγιναν διακομματικά, τόσο απ’ την τωρινή όσο και από προηγούμενες κυβερνήσεις. «Εθνικά συμφέροντα» γαρ…
Υπάρχει , ύστερα, το ακόμα χειρότερο ζήτημα των «σφαγών στο ψαχνό» σε ευρωπαϊκά κράτη… Κράτη με ιμπεριαλιστική και αποικιακή ιστορία αιώνων αποκλείεται να περιοριστούν στο ρόλο του «χρηματοδότη», του «προμηθευτή όπλων και πυρομαχικών» και του «εκπαιδευτή», αφήνοντας τα κέντρα των («τρομοκρατικών») αποφάσεων να δρουν ανεξάλεγκτα, όπως και όποτε νομίζουν! Επιπλέον όλες αυτές οι ευρωπαϊκές αποικιακές / ιμπεριαλιστικές μυστικές υπηρεσίες (γαλλική, αγγλική και βελγική σίγουρα) έχουν πολύ μεγάλη ιστορία οργάνωσης και εκτέλεσης προβοκατόρικων σφαγών στο ψαχνό – στο δικό τους έδαφος! Αν οι γάλλοι υπήκοοι αγνοούν, για παράδειγμα, την ιστορία της καθοδήγησης απ’ τις γαλλικές και τις αλγερινές μυστικές υπηρεσίες της «ισλαμικής τρομοκρατίας» (και σε γαλλικό έδαφος) με προέλευση το Μάγκρεμπ, έχουν σοβαρό πρόβλημα!
Αυτά έχουν γίνει γνωστά στη γαλλία (και έχουν θαφτεί επιμελώς).
Πέμπτη 25 Απρίλη. Τα δεδομένα της περίοδου είναι ζόρικα, ειδικά σε σχέση με την «μέση» διανοητική, ηθική, συνειδησιακή και πολιτική κατάσταση των πρωτοκοσμικών κοινωνιών.
Οι μυστικές υπηρεσίες των καπιταλιστικών κρατών, δρώντας είτε κατόπιν επίσημων εντολών είτε ακόμα και χωρίς τέτοιες (μέσω «μεσαζόντων»), γράφουν με αίμα την ιστορία. Η σύγχρονη εργατική κριτική θα τις συμπεριελάμβανε εύκολα στην εχθρότητα απέναντι στη μορφή κράτος· πού είναι όμως τα πολιτικά ίχνη της;
Το γεγονός ότι οι διακρατικές αντιπαλότητες εκφράζονται πλέον ανοικτά και καθαρά· το γεγονός μεγάλων προγραμμάτων πολεμικού εξοπλισμού (σε κίνα, ρωσία, αγγλία και ηπα απ’ τις ιστορικές «μεγάλες δυνάμεις»)· και το γεγονός ότι οι στρατιωτικές «ασκήσεις» έχουν γίνει ρουτίνα σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη (μεταξύ των οποίων και η ανατολική Μεσόγειος), είναι ένα ακόμα σετ προειδοποίησεων.
Θα υπάρξουν κι άλλες; Ποιος βασίζεται στον απεριόριστο χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας;
Τετάρτη 24 Απρίλη. Αηδιάζει η ασταμάτητη μηχανή με τα ήθη των ντόπιων αρχόντων, κοτσαμπάσηδων και προεστών κάθε είδους. Είναι όμως φορές-φορές που η «ηθική της εξουσίας» είναι η «ηθική της κοινωνίας» (η mainstream σίγουρα) που αντανακλάται στα κάτοπτρα της δύναμης και επιστρέφει ενισχυμένη. Έτσι ώστε μέσα στον καθεστωτικό πληθωρισμό της να γίνεται (να θέλει να γίνει) η αποκλειστική πραγματικότητα. Εκεί η ασταμάτητη μηχανή, μπροστά στο ενδεχόμενο του σιωπηλού πνιγμού, πρέπει να φωνάξει.
Ο υπουργός Πολάκης προκάλεσε, εν αγνοία του ή όχι μας είναι αδιάφορο, μια ακόμα έκρηξη κοινωνικού δαρβινισμού: οι υποστηρικτές του είναι τέτοιοι. Όταν στη διένεξη μεταξύ ενός «δεξιού» σε αναπηρική καρέκλα και ενός «αριστερού γαμάω» οι κοινωνικοί φασίστες παίρνουν αναφανδόν το μέρος του δεύτερου, όπως ακριβώς έγινε όταν στην καρέκλα ήταν ο «σακάτης» Σόιμπλε και όρθιος ήταν κάθε νάρκισσος sex symbol Γιάνης, το θέμα παραείναι σοβαρό – τόσο όσο χρειάζονται για να κάνουν τα κορόιδα οι μαϊμού ευαίσθητοι. Θα χρειαστεί όμως άλλη αναφορά γι’ αυτά.
Εν τω μεταξύ ο ίδιος ο «γαμάω» υπουργός διεκδικεί (και απολαμβάνει, απ’ τους επαγγελματίες συναδέλφους τους αλλά και από ένα κάποιο κοινό) ένα είδος «πολιτιστικής ασυλίας»: είναι Σφακιανός, λίγο brutal, λίγο «κάπως», αλλά τέτοια είναι η «αυθεντικότητά» του. Respect – έτσι πάει το παραμύθι.
Αυτή η βολική «αυθεντικότητα» είναι ανύπαρκτη σαν τέτοια. Η ασταμάτητη μηχανή έχει κάτσει επί χρόνια με κάμποσους ορεσίβιους, βοσκούς ή αγρότες, Σφακιανούς, Σεληνιώτες, ή από άλλα μέρη της ορεινής επικράτειας αυτής της κωλοχώρας. Είναι ευγενείς προς τους ξένους και καχύποπτοι, λιγομίλητοι και εσωστρεφείς. Όσοι δεν τους ξέρουν θα τους θεωρήσουν στα καφενεία και στα χωριά τους ξενοφοβικούς· πρόκειται, όμως, κυρίως για μια μακριά παράδοση προφύλαξης από κακοτοπιές. Πρέπει, απλά, οι όποιοι περαστικοί να δείξουν ότι δεν είναι «μπαγλαμάδες», έτσι ώστε να αξίζουν προσοχής. Κι αυτό είναι κοπιαστικό. Πολιτισμοί της σκληρότητας…
Ωστόσο αυτό το είδος ανθρώπων, συντηρητικών και «παράξενων», δύσκαμπτων αλλά και θυμόσοφων, με πολλά προβλήματα και μετρημένες αλλά αυθεντικές χάρες, με πολλές κλεισούρες και περίεργες ανοικτοσύνες, φθίνει εδώ και δεκαετίες. Γερνάνε και πεθαίνουν εκείνοι κι εκείνες που έφτιαξαν χαρακτήρα καλλιεργώντας ζώα και ζόρικα χώματα. Γερνάνε και πεθαίνουν αυτοί που όταν λένε «ένα τσιγάρο δρόμος» δεν εννοούν καθόλου «αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο», όση αίγλη κι αν έχει το τελευταίο σαν στίχος… Μαζί τους χάνεται μια πραγματικότητα άλλης εποχής όπου πράγματι συνέβαινε το λακωνίζειν κάποτε να είναι φιλοσοφείν: να σκέφτεσαι, και δέκα φορές να μη μιλάς, την ενδέκατη να λες με πέντε λέξεις και μια γκριμάτσα αυτό που επιτρέπει η παρέα· ή αυτό που φέρνει ενδοοικογενειακή βία και πόλεμο.. Όσοι νομίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν (ή είναι, στα γεράματά τους) ο Γιάννης Βόγλης στο «κορίτσια στον ήλιο» είναι απλά ηλίθιοι.
Αυτά που πουλάει ο υπουργός Πολάκης και θέλει, στο όνομά τους, πολιτιστική ασυλία έχουν πεθάνει από τότε που ήταν πιτσιρικάς. Εδώ και κάτι δεκαετίες πουλιούνται σαν «local product» στη Χώρα Σφακίων, απ’ τα αφεντικά των μαγαζιών εκεί – κι είναι αμφίβολο αν υπάρχουν πια Lonnberg να τσιμπήσουν.
Αν πεθαίνει κάτι, είναι ευκαιρία να ζουν τα αντίγραφά του, οι φτηνές απομιμήσεις του. Περί αυτού πρόκειται. Ήδη απ’ τα τέλη των ‘80s (και για λόγους που εδώ δεν χωράνε να τους εξηγήσουμε) η ελληνική κοινωνία φτιάχνει φτηνές απομιμήσεις του «ευγενούς άγριου» για να δώσει στην μεταμοντέρνα νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητά της μια πατίνα καταγωγικής «αυθεντικότητας». Αναπαράγει διαρκώς τους «φουστανελάδες» και τους «Κολοκοτρώνηδες» της δήθεν «εθνικής ελευθερίας» της την ώρα που λατρεύει τον πατερναλισμό, τον καιροσκοπισμό και την εξουσία, την ώρα που «κρυώνει» και «ζεσταίνεται» με το παραμικρό, την ώρα που βουτάει στη θάλασσα των παγκόσμιων εμπορευμάτων και το απολαμβάνει. Μόνο που στην περίπτωση Πολάκη η αναπαραγωγή, εξίσου κίβδηλη και εξίσου ελεεινή, δεν αφορά “φουστανελάδες” αλλά «μαυροπουκαμισάδες».
Στην απομίμησή του, στα αντίγραφα για εμπορική χρήση, ο λιγομίλητος, μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο: σε φαφλατάδικη, αμετροεπή περσόνα. Στη γενικευμένη πλαστοποίηση ο εσωστρεφής μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο: σε επιδειξία. Και ο προσεκτικά καχύποπτος επίσης: γίνεται αλαζόνας «θα σας γαμήσω», “σκληρός” του σκοινιού και του παλουκιού.
Αν εκφράζει κάτι στ’ αλήθεια ο υπουργός Πολάκης δεν είναι καμμία αυθεντικότητα! Είναι, αντίθετα, η «κοινωνικότητα» των μεταλλαγμένων αντιγράφων. Και επειδή αυτό είναι το κανονικό, επειδή κανονικότητα είναι το γίγνεσθαι της πλαστοποίησης, όχι μόνο ο υπουργός Πολάκης σαν «σφακιανισμός» αλλά και οποιοσδήποτε άλλος, άσχετα από κόμμα και ιδεολογία, σαν μεταπράτης οποιασδήποτε αντιγραφής, έχει πράγματι μια θέση στην πιάτσα. Μπορείς να παριστάνεις απ’ τον μελαγχολικό Ρεμπώ ως τον μαχαιροβγάλτη – υπάρχει μια θέση για όλους…. Αρκεί να παίζεις έναν τουλάχιστον ρόλο…
Ποιές είναι οι ενδείξεις (ή και οι αποδείξεις) ότι πρόκειται για μεταμοντέρνο αντίγραφο που υποκρίνεται το πρωτότυπο; Κάθε φορά οφείλει κανείς να τις εντοπίσει, και δεν είναι τόσο δύσκολο. Όσο για τον υπουργό Πολάκη; Η απόδειξη είναι γνωστή σε όλους: η κολακευτική φράση ενός φίλου του, που ο ίδιος αποδέχθηκε ναρκισσιστικά: τον θέλουν όλες οι λούγκρες τον κρητίκαρο….
Ολοφάνερα πρωτευουσιάνικη κολακεία! Διαφορετικά, αφήνουμε στην φαντασία σας τον πολιτευτή “κρητίκαρο” Πολάκη να εξηγεί σε βοσκούς της Μαδάρας τι είναι οι «λούγκρες» που τον θέλουν….
Το πρωτότυπο ανήκε σε εντελώς διαφορετικό κόσμο… Το αντίγραφο ξημεροβραδιάζεται τιτιβίζοντας ηλεκτρονικά, προσπαθώντας να ξορκίσει τα κόμπλεξ του… Και ασκώντας πολιτική και κοινωνική εξουσία.
Τετάρτη 24 Απρίλη. Είναι γεγονός ότι καμμία κυβέρνηση, συνεπώς ούτε η φαιορόζ, δεν θα μπορούσε να απαγορεύσει το ταξίδι του Francisco Sucre στην Αθήνα. Ο πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών αντι-Μαδούρο «εθνικής συνέλευσης» της βενεζουέλα ήρθε προχτές. Το ερώτημά μας, λοιπόν, δεν είναι γιατί τον δέχτηκε η φαιορόζ κυβέρνηση (σε επίπεδο ανάλογο του δικού του: συναντήθηκε με τον Κ. Δουζίνα, πρόεδρο της κοινοβουλευτικής επιτροπής άμυνας και εξωτερικών). Αλλά γιατί έκανε τόσο κόπο να έρθει ως εδώ.
Δεν έχουμε απάντηση. Όταν ο Sucre πετάχτηκε στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη στη Ρώμη, είχε στόχο: ο φασίστας Salvini υπστηρίζει τον Guaido (αντίθετα απ’ το συγκυβερνόν «κίνημα των 5 αστέρων»). Συνεπώς ο Sucre ήθελε να επιβεβαιώσει από κοντά στην υποστηρίξη της «λίγκας του βορρά» και να μάθει τι προοπτικές υπάρχουν η φιλία του Salvini να γίνει επίσημη ιταλική θέση.
Στην Αθήνα όμως; Η προθυμοποίηση της φαιορόζ κυβέρνησης να παίξει ρόλο «μεσολαβητή» δεν είναι πειστική εξήγηση. Πρώτον επειδή ο Guaido δεν ψάχνει για ειρηνοποιούς· και δεύτερον επειδή αν έψαχνε υπάρχουν άλλοι καλύτεροι για τέτοια δουλειά.
Η πειστικότερη απάντηση είναι ότι ο Sucre ήθελε να συναντηθεί με τους ρημαδοΚούληδες, που (σύμφωνα με τιτίβισμα πριν 3 μήνες) συμμετέχει και υποστηρίζει την πρωτοβουλία του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος και του ευρωκοινοβουλίου για να αναγνωρίσει τον Χουάν Γκουαϊδό ως προσωρινό πρόεδρο της βενεζουέλας….
Χμμμμ… «Στον κουβά» και ο ρημαδοΚούλης: αναγνώρισε έναν «πρόεδρο», έστω και προσωρινό· αλλά έχει τώρα έναν (συζητήσιμο) «ηγέτη της αντιπολίτευσης». Και, μα τα χίλια blackout, ακόμα κι αν βγει απ’ τη μέση ο Μαδούρο (απ’ την αντιπολίτευση…), θα πέσει τέτοιο σπρώξιμο για τον διάδοχό του ώστε ο Guadio έχει όλα τα προσόντα να καταλήξει σε προεδρικό χαλάκι…
Τετάρτη 24 Απρίλη. Ο Gerard Araud είναι αρκετά γνωστός στο ισραηλινό καθεστώς. Ήταν πρώτος γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας στο Τελ Αβίβ απ’ το 1982 ως το 1984, και πρεσβευτής απ’ το 2003 ως το 2006.
Τώρα, κλείνοντας την θητεία του σαν πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον, είπε να μιλήσει πιο «ελεύθερα» (όση «ελευθερία» έχουν οι ανώτατοι καθεστωτικοί υπάλληλοι). Συνεντευξιαζόμενος στο εντελώς καθεστωτικό περιοδικό Atlantic πριν 5 ημέρες είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
…Ο Kushner (ο αμερικάνος βασιλογαμπρός, που «χειρίζεται» το «deal του αιώνα» για την εξαφάνιση της Παλαιστίνης, με τον οποίο ο Araud είπε ότι έχει αρκετά κοντινή σχέση και ότι τον συμπαθεί) είναι τόσο ορθολογιστής και επίσης τόσο φιλο-ισραηλινός, ώστε μπορεί να παρακάμπτει το γεγονός πως αν προτείνεις στους Παλαιστίνιους να διαλέξουν είτε να παραδοθούν είτε να αυτοκτονήσουν, θα αποφασίσουν το δεύτερο. Κάποιος σαν τον Kushner δεν το καταλαβαίνει αυτό…
… Δεν έχω δει το «σχέδιο», μου έχουν πει όμως ότι είναι περίπου 50 σελίδες και πολύ «ακριβές»…. Το σχέδιο βασίζεται σε 3 προϋποθέσεις ή «στοιχήματα» του Kushner. Η πρώτη είναι ότι ο Trump θα είναι μοναδικά ικανός να πιέσει τους ισραηλινούς, επειδή είναι τόσο δημοφιλής στο ισραήλ. Η δεύτερη είναι ότι οι παλαιστίνιοι θα πεισθούν ότι αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία να αποκτήσουν μια περιορισμένη κυριότητα. Το τρίτο στοιχείο του σχεδίου είναι ότι ο Kushner θα σπρώξει λεφτά στους παλαιστίνιους….
… Είναι καταδικασμένο να αποτύχει; Θα έλεγα ναι κατά 99%. Αλλά υπάρχει και το 1%, δεν πρέπει να το ξεχνάμε…
… Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει τέτοια ανισότητα δύναμης ανάμεσα στις δύο πλευρές ώστε η ισχυρότερη μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχει λόγο να κάνει παραχωρήσεις… Η σημερινή κατάσταση είναι εξαιρετικά βολική για το ισραήλ. Γιατί εκεί έχουν το κέικ και μπορούν να το φάνε…
… Το ισραήλ έχει την δυτική Όχθη, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει να πάρει την οδυνηρή για τους παλαιστίνιους απόφαση, είτε να τους κάνει εντελώς χωρίς κράτος είτε να τους κάνει πολίτες του ισραήλ…
… Δεν πρόκειται να κάνουν τους παλαιστίνιους πολίτες του ισραήλ. Οπότε πρέπει να επισημοποιήσουν την κατάσταση που ξέρουμε, που είναι το απαρτχάιντ. Θα γίνουν επίσημα ένα κράτος απαρτχάιντ. Στην πράξη είναι ήδη…
Ένας γάλλος ανώτατος αξιωματούχος, μιλώντας σ’ ένα tres καθεστωτικό αμερικανικό περιοδικό, λέει το πράγμα με το όνομά του: το ισραηλινό κράτος είναι ήδη απαρτχάιντ. Το μόνο που απομένει είναι να το πει και επίσημα!
Λέει τέτοια πράγματα και το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς ΔΕΝ του επιτίθεται με νύχια και με δόντια κατηγορώντας τον για «αντισημιτισμό»!!! Να διαμαρτυρηθούμε επίσημα στην ισραηλινή πρεσβεία; Γιατί όλοι οι υπόλοιποι στον πλανήτη που λένε το ίδιο είναι «αντισημίτες» (και όσοι είναι εβραίοι είναι «άρρωστοι») και ο κυρ Araud δεν είναι;
Για έναν απλό, πολύ απλό, απίστευτα απλό λόγο. Επειδή ο απερχόμενος γάλλος πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον απλά ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ αυτό που ήδη συμβαίνει· ενώ όλοι οι υπόλοιποι ΤΟ ΠΟΛΕΜΑΜΕ!!! Ο Gerard Araud φέρεται γνωστός στη διεθνή διπλωματική σκηνή για την ωμότητα και τα «to the point» δυσάρεστα σχόλιά του. Και λέει δυνατά εκείνο που ξέρουν (και λένε μεταξύ τους) όλοι οι πρωτοκοσμικοί καθεστωτικοί. Επ’ αυτού no problem για τον ισραηλινό φασισμό.
Υπάρχει πρόβλημα, από αλλού, που θα γίνει ακόμα πιο δυνατό: αφού ένα ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς «αναγνωρίζεται» επίσημα σαν τέτοιο, τότε η αντίσταση εναντίον του είναι απόλυτα νόμιμη!
Κι αυτό δεν περιλαμβάνεται στα «στοιχήματα» ούτε του αμερικάνου βασιλογαμπρού ούτε κανενός άλλου…
Οι δηλώσεις του Araud γύρισαν όλο τον πλανήτη πολλές φορές. Αναμεταδόθηκαν, σχολιάστηκαν, ξανασχολιάστηκαν – είναι ήδη μέρος της εννόησης της πραγματικότητας (και) στη μέση Ανατολή.
Γι’ αυτό θα επανέλθουμε…
Τρίτη 23 Απρίλη. Δεμένος πεισθάγκωνα και με τα μάτια του επίσης δεμένα, ο 16χρονος Osama al-Badr τρέχει να αποδράσει απ’ τους δεσμώτες του. Απ’ τον ισραηλινό στρατό. Χτες. Κάπου κοντά στα Βηθλεέμ. Για να τον σταματήσουν θα τον πυροβολήσουν. Από πίσω. …Κι εκείνοι τούριχναν στα πόδια…
Αυτή είναι σ’ ένα στιγμιότυπο, όλη κι όλη, η αλληγορία για έναν πληθυσμό που τον δένουν, του κλείνουν τα μάτια – κι ωστόσο αυτός συνεχίζει να διαφεύγει. Ίσως χωρίς προσανατολισμό πάντα – αλλά πάντα προς την απελευθέρωσή του.
Ποιός, όμως, να καταλάβει τι; Ποιος είναι που δεν έχει δεμένα μάτια, αυτιά και χέρια κι όμως «απολαμβάνει» τις πρωτοκοσμικές «ελευθερίες» του, για τις οποίες, πια, δεν χύνει ούτε μια σταγόνα ιδρώτα;
Ποιός να καταλάβει πόσο μεγάλο, πόσο επιβλητικό και πόσο εκπληκτικό είναι ένας Παλαιστίνιος που τον δένουνε κι ωστόσο αυτός, την ίδια στιγμή, προσπαθεί να αποδράσει;
Προσπαθούν να αποδράσουν οι Παλαιστίνιοι. Τρέχοντας πάνω στις πέτρες όχι μόνο του τόπου τους, αλλά τις πολύ περισσότερες πρωτοκοσμικές: τις παγωμένες καρδιές των υποτελών.
Τρίτη 23 Απρίλη. Χωρίς τις φανφάρες των συναντήσεών του με το ψόφιο κουνάβι, ο βορειοκορεάτης Kim θα συναντηθεί την ερχόμενη Παρασκευή με τον Putin, στο Βλαδιβοστόκ. Είναι η πρώτη τέτοια συνάντηση των δυο – ίσως η ιστορία την κρίνει σαν ένα «ραντεβού της νεμέσεως» – απέναντι στο ψοφιοκουναβιστάν. Επειδή, ως τώρα, δεν έλειψαν οι μακριά απ’ τα φώτα συναντήσεις αξιωματούχων απ’ τα δύο καθεστώτα, είτε στη Μόσχα είτε στην Πγιονγκγιάνγκ.
Συνεπώς η «συνάντηση κορυφής» έχει (εκτιμάμε) έχει επιφανειακά συμβολικό χαρακτήρα· αλλά στην πράξη δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με μια ορισμένη κλιμάκωση των σχέσεων που ήδη υπάρχουν. Τα χερσαία σύνορα της βόρειας κορέας με την ρωσία (17 χιλιόμετρα) και την κίνα (1420 χιλιόμετρα) είναι αυτά που δεν ελέγχουν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί τους. Με δεδομένο ότι η Μόσχα (όπως και το Πεκίνο) θεωρούν τις αμερικανικές τιμωρίες κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος από «υπερβολικές» ως «παράνομες», υπάρχουν κοινά συμφέροντα για την παραβίασή τους. Εκκρεμεί ένας ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου προς την Πγιονγκγιάνγκ, η σταθερή μονιμοποίηση των σιδηροδρομικών δρομολογίων μεταξύ τους, και η οργανωμένη μετανάστευση βορειοκορεάτικης εργασίας προς την βιομηχανική περιοχή του Βλαδιβοστόκ. Αυτά είναι λίγο πολύ τα φανερά. Οπωσδήποτε θα υπάρχουν και άλλα.
Είναι λογικό (αλλά πρέπει να δούμε, αν δούμε, τις μορφές που θα πάρει) ότι η Μόσχα και το Πεκίνο θα πρέπει να εξασφαλίσουν τον βασικό στόχο του Kim, την καπιταλιστική ανάπτυξη του καθεστώτος του· αυτόν που προσπαθεί να «πνίξει» το ψοφιοκουναβιστάν με τις “κυρώσεις”… Απ’ τη μεριά του νότου ωστόσο, αν ο Moon θέλει να πείσει (κατ’ αρχήν το εσωτερικό κοινό του) ότι μπορεί όντως να μεθοδεύσει την ενδο-κορεατική συνεννόηση ακόμα και χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον, θα πρέπει να κάνει κάποια δικά του, ειδικά βήματα.
Αυτός είναι διαφορετικός λογαριασμός.