Κυριακή 31 Μάρτη. Αν θα ήταν δυνατόν – είναι; Η Ουάσιγκτον κάνει σε διάφορα ταμπλώ τις ιμπεριαλιστικές κινήσεις της· και η «ενεργειακή ασφάλεια» είναι ένα απ’ τα βασικά. Το «σχέδιο Guaido» στη βενεζουέλα είναι η τελευταία απόδειξη, σε μια σειρά από πρόσφατες, που πυκνώνουν γρήγορα.
Η συμμαχία των νο 1 ντόπιων αφεντικών, των εφοπλιστών, με τις «βρώμικες» κινήσεις της Ουάσιγκτον είναι δεδομένη: έχουν στους στόλους τους και τάνκερ και γκαζάδικα LPG. Συνεπώς δεδομένη είναι και η «σκληρή» πρόσδεση του ελληνικού ιμπεριαλισμού στους αμερικανικούς σχεδιασμούς (στα ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής» δεν αποφασίζει ο «λαός»… Αυτός χορταίνει με την “πολιτική tittytainment”…). Έχει, βέβαια, τις ιδιαίτερες δικές του ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες το ελλαδιστάν. Όμως ακόμα κι αν αυτές δεν βγουν, η συμμαχία Αθήνας – Ουάσιγκτον (με τις όποιες προεκτάσεις της), όπως κατά συνέπεια και η συμμαχία Αθήνας – Τελ Αβίβ δεν θα αλλάξουν. Ή, αν το θέλει κάποιος, είναι πολύ αργά για να αλλάξουν· εκτός αν η ντόπια ριζοσπαστική (και εργατική) συνειδητοποίηση του τι συμβαίνει αποκτήσει έγκαιρα εύρος και βάθος. (Το «παλεύουμε» αλλά τα εμπόδια είναι πολλά).
Το υποστηρίζαμε ήδη απ’ την εποχή της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ, το 2001: η Ουάσιγκτον δεν θέλει τα ιρακινά πετρέλαια για τις εταιρείες της – θέλει να τα «θάψει» για όσο περισσότερο καιρό μπορεί… Η άποψή μας ήταν οικτρά μειοψηφική – αλλά έχει αποδειχθεί σωστή. Αυτό επιβεβαιώνεται σταθερά από τότε, σε διάφορες περιπτώσεις: λιβύη, βορειοανατολική συρία, βενεζουέλα – και προσπάθειες «αποκλεισμού» των ιρανικών υδρογονανθράκων απ’ την παγκόσμια αγορά. Το ανάλογο ισχύει με το nord stream 2 και το ρωσικό φυσικό αέριο.
Το σχέδιο έχει ως τώρα μερικές επιτυχίες, απέχει όμως απ’ το ιδανικό. Επειδή, δε, έχει γίνει σαφές απ’ τους ανταγωνιστές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είναι καθόλα πιθανό ότι θα απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα! (Στους πολέμους δεν υπάρχει «ιδιοκτησία των μέσων / όπλων»!).
Οι wonna be “σεΐχηδες” της ανατολικής Μεσογείου θα βρεθούν μέσα στη φωτιά – αλλά ξέρουν: εμείς είναι που θα καούμε. Τα “εξαίσια θύματα”…