Month: March 2019

Φαιορόζ 1: οι εντεταλμένοι…

Κυριακή 3 Μάρτη. Η κυβερνητική συνεργασία των ροζ με τους φαιούς απ’ τις αρχές του 2015 δεν ήταν (ας μας επιτραπεί η έκφραση) one night stand – όπως έχει αρχίσει να παρουσιάζεται εκ των υστέρων, στη χώρα των λωτοφάγων. Ήταν μια επιλογή διαρκείας, που ξεκίνησε (υπόγεια και προσεκτικά) απ’ το 2012 – και συνεχίζεται ως τώρα, άσχετα με την πορεία του ψεκασμένου αρχηγού. To σημαντικότερο: ήταν μια επιλογή διατεταγμένη. Και οι μεν και οι δε «πήραν την εργολαβία» απ’ τα πραγματικά καπιταλιστικά αφεντικά «του τόπου». Όπως, άλλωστε, ίσχυε και με την προηγούμενη κυβερνοσυνεργασία: μετά το «λάθος» της κυβέρνησης Παπαντρέου του Γ, που διορθώθηκε άρον άρον (με την βοήθεια του λαού φυσικά!) με ένα παλατιανό πραξικόπημα (στο κόμμα του το ίδιο) στα τέλη του 2011, καμμία κυβέρνηση διαχειρίστρια της κρίσης α λα ελληνικά δεν θα έπρεπε να παίξει με το παιχνιδάκι των «μεταρρυθμίσεων», δηλαδή του ξεπεράσματος του πολιτικο-προσοδικού μοντέλου κράτους / κεφάλαιου στο ελλαδιστάν!

Ο τενεκεδένιος (που τότε δεν ήταν ακόμα παγκόσμιας εμβέλειας…) και ο ψεκασμένος, μαζί με τα συνεργεία τους, διορίστηκαν στο γκουβέρνο στις αρχές του 2015… Το ήξεραν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, εννοείται και οι προηγούμενοι, το ήξεραν και οι ίδιοι έγκαιρα. Δεν συναντήθηκαν τυχαία στο δρόμο το βράδυ της 25ης Γενάρη του 2015 ο τενεκεδένιος και ο ψεκασμένος και είπαν ο ένας στον άλλον «ρε κάπου σε ξέρω… θες να συγκυβερνήσουμε;». Ούτε, φυσικά, παρουσίασαν ποτέ και σε κανέναν (απ’ τον λαό…) το αναλυτικό πρόγραμμα της κυβερνητικής τους συνεργασίας… Ο λαός, ολιγαρκής και στις «αντιμνημονιακές» παράνοιές του, απλά επικύρωσε την επιλογή που είχαν κάνει τα αφεντικά… Κανείς, εννοείται, δεν αναρωτήθηκε στα σοβαρά ποιο ακριβώς ήταν το προσόν του ψεκασμένου για το πόστο του υπ.αμ. Όμως αυτή ήταν η απόφαση των αφεντικών.

(Οι σοβαρές αναλύσεις της δομής κράτος και του συμπλέγματος κράτους / κεφάλαιου θεωρούνται βαρετές πλέον. Ο «απλός άνθρωπος» θέλει «αποδείξεις», σαν αυτές που παίρνει απ’ τα μπακάλικα.

Να, λοιπόν, μία ενδεικτική στιγμή όπου η κουρτίνα τραβήχτηκε για λίγο, και όποιος πρόλαβε κατάλαβε τα «παρασκήνια» – τον πραγματικό χαρακτήρα της κεντρικής εξουσίας στην ελλάδα. Στις 9 Οκτώβρη του 2016 ο ψεκασμένος, παρόντος του τενεκεδένιου, είπε στον αρχιτραγότατο την γνωστή κουβέντα: ζήτα μου να ρίξω την κυβέρνηση και την ρίχνω αμέσως. Γιατί μίλησε έτσι; Επειδή ο αρχιτραγότατος είναι ένας απ’ τους εργοδότες, ένα απ’ τα αφεντικά! Και των δύο – όχι μόνο του ενός. Αυτό αποδείχθηκε ακόμα μια φορά τότε, αφού ο τενεκεδένιος, σαν μεγαλοϋπάλληλος της ίδιας «κρατικής εταιρείας», έκανε απλά γαργάρα την προσβολή που του έκανε ο συγκυβερνήτης του: ήλπιζε ότι το συγκεκριμμένο αφεντικό είχε αρκετούς λόγους για να μην τον / τους απολύσει. Είχε δίκιο: το αφεντικό έδειξε μεγαλοθυμία…

Ο αρχιτραγότατος, φυσικά, δεν είναι το μοναδικό πραγματικό αφεντικό. Είναι ένα ανάμεσά τους. Αναφέραμε ήδη και την «ένωση ελλήνων εφοπλιστών». Υπάρχουν κι άλλα…).

Η πρώτη αποστολή του ντουέτου ήταν διπλή. Αφενός να ανανέωσει την προστασία των βασικών μηχανισμών του ντόπιου πολιτικού προσοδισμού, που βρίσκονταν υπό την πίεση των ευρωαπαιτήσεων για μεταρρυθμίσεις (οι γνωστές 140 «εκκρεμότητες»), μια πίεση που δεν μπορούσε πια να διαχειριστεί το προηγούμενο πρασινόμαυρο πολιτικό προσωπικό. Για την επιτυχία αυτό του σκέλους το γκουβέρνο ενισχύθηκε αμέσως με πασοκικά και νεοδημοκρατικά στελέχη που «ξέρουν την δουλειά».

Αφετέρου να τραβήξει την κόντρα με την ευρωζώνη ως τα άκρα, με την ελπίδα ότι η «τρόικα» θα παραιτηθεί απ’ τις απαιτήσεις για δομικές «μεταρρυθμίσεις» απ’ τον φόβο μην και το ελλαδιστάν αποχωρήσει… Η εκστρατεία αυτή αποδείχθηκε καταστροφική, αφού το «κόμμα της δραχμής» (και του απόλυτου και ανεξέλεγκτου πολιτικού προσοδισμού) εκπροσωπούμενο επάξια απ’ την «πρώτη φορά αριστεροφασιστική κυβέρνηση» είχε άφθονη μαφιόζικη κουλτούρα – και κανένα σχέδιο εξόδου…

Σ’ αυτό το διάστημα η αποστολή ήταν «εθνική». Μέχρι το δημοψήφισμα πρακτικά δεν υπήρχε αντιπολίτευση στην εκστρατεία εκείνη…

Φαιορόζ 2: εργολαβία διαρκείας…

Κυριακή 3 Μάρτη. Μετά την “αντιμνημονιακή καταστροφή”, τα ίδια αφεντικά ανανέωσαν την εργολαβία στους φαιορόζ. Με έμφαση, πια, στο πρώτο σκέλος: αυτό που ο γιγάντιος ροζ υπουργός Αποστόλου είχε πει ανοικτά “ψηφίζουμε αλλά δεν εφαρμόζουμε”. Απ’ την μεριά τους οι “τροϊκανοί” (που έγιναν “θεσμοί”), μετά τα όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015, παραιτήθηκαν διακριτικά απ’ τον αυστηρό έλεγχο του τι και πως εφαρμόζεται απ’ αυτά που ψηφίζονται – το ενδιαφέρον τους εστίασε κυρίως στο πως θα ξεφορτωθούν την πολιτική ευθύνη για τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συμπλέγματος κράτους / κεφάλαιου… (Και, φυσικά, στο πως οποιαδήποτε μελλοντική κατάρρευση αυτού του συμπλέγματος θα αφήσει ανεπηρέαστη την ευρωζώνη…)

Σ’ όλη αυτήν την 4ετή κυβερνοδιαδρομή, η συνεργασία ψεκασμένων / τενεκεδένιων ήταν άψογη. Μια “ιδανική σχέση” θα έλεγε κανείς. Οι φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν ποτέ δεν έλειψαν. Και η συμπληρωματικότητα μεταξύ αποδείχθηκε ξανά και ξανά: τα κάτεργα για τους μετανάστες / πρόσφυγες στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (η φροντίδα τους ανήκει στο υπ.αμ…) το αποδεικνύουν.

Στα τέλη του 2017 / αρχές του 2018, εν όψει των ψευτοδιαπραγματεύσεων “για το μακεδονικό” που είχε αναλάβει ο ογκόλιθος, και έχοντας επίγνωση ότι στις επόμενες εκλογές “τα ποσοστά θα πέσουν” και οι ψεκασμένοι δεν θα δουν βουλευτικά έδρανα, ο αρχιψεκασμένος ανέλαβε μια αποστολή – με σκοπό να διασωθεί μετεκλογικά η “άψογη σχέση”, και να συνεχίσει η κυβερνοεργολαβία: να πλαγιοκοπήσει απ’ τα ακροδεξιά την κουλοδεξιά, έτσι ώστε αφενός το κόμμα του ενισχυθεί, αφετέρου η κουλοδεξιά να χάσει αισθητά πόντους, ψήφους και επιρροή. Η αποστολή σχεδιάστηκε με την παραδοχή ότι ο επικεφαλής της ν.δ. και αρκετοί απ’ τα στελέχη της θα εκδηλώνονταν θετικά υπέρ των διαπραγματεύσεων και μιας λύσης (η οποία, έτσι πήγαινε το πράγμα, θα καιγόταν στα Σκόπια).

Η παραδοχή είχε έρεισμα. Αλλά ο κυρΚούλης δεν είναι ορκισμένος νεοφιλελεύθερος! Είναι ένας κλασσικός οππορτουνιστής δεξιός πολιτικός – γι’ αυτό εξάλλου βρίσκεται στη θέση του εν αναμονή πρωθυπουργού! Έκανε, λοιπόν, απότομη στροφή στα ακροδεξιά (μετά το πρώτο συλαλλητήριο στη Σαλονίκη) και απέκρουσε γρήγορα την κυκλωτική κίνηση του ψεκασμένου. (Ας το θυμίσουμε: ο τενεκεδένιος φρόντισε να ενημερώσει και να ανταλλάξει “απόψεις” επί του θέματος και πάλι με ένα απ’ τα αφεντικά του: τον αρχιτραγότατο…)

Μετά την αποτυχία του σαν δεξιό εξτρέμ, ο ψεκασμένος δοκίμασε μια έσχατη προσπάθεια μήπως καταφέρει να ψειρίσει την κουλοδεξιά σαν “κεντρώος χαφ”. Απέτυχε κι εκεί ακόμα πιο γρήγορα.

Μετά απ’ αυτές τις αποτυχίες μπήκε αναγκαστικά σε διαθεσιμότητα. Αυτός – όχι το τσούρμο του! Το τσούρμο του συνεχίζει την εργολαβία της κυβερνοσυνεργασίας. Έτσι ώστε είναι σωστό και δίκαιο να υποστηρίζουμε ότι οι φαιορόζ συνεχίζουν να κυβερνούν· ενισχύοντας τόσο τον πασοκικό όσο και τον “καραμανλικό” σκελετό τους, όσο μπορούν φυσικά…

Μουτρωμένος ο ψεκασμένος (εκεί που πήγαινε για μαλλί βγήκε κουρεμένος) είπε διάφορα. Ένα απ’ αυτά, όμως, είχε ιδιαίτερη αξία επειδή συμπύκνωνε την αποστολή που του είχαν αναθέσει τα πραγματικά αφεντικά. Είπε: τους έχω δέσει πολύ γερά με τις ηπα, δεν μπορούν να φύγουν… Αναφερόταν όχι μόνο στο έταιρο κυβερνητικό ήμισύ του, που άλλωστε έχει περιορισμένη κυβερνοδιάρκεια ακόμα. Αναφερόταν στο ελλαδιστάν σαν πολιτικό και στρατιωτικό σύστημα. Συνολικά. Εννοείται ότι το “σφικτό δέσιμο” (όχι μόνο με την Ουάσιγκτον αλλά και με το Τελ Αβίβ) έγινε με πλήρη γνώση και συμφωνία των ροζ. Σαν πολιτικών βιτρινών, σαν κόμματος και μελών, σαν επιρροών και οπαδών.

Ήταν και είναι η βασική επιλογή συμμαχιών τόσο των εφοπλιστών όσο και των υπόλοιπων κυκλωμάτων και μηχανισμών του ντόπιου βαθέος κράτους… (Άσχετα αν υπάρχουν ή όχι περιθώρια τακτικών ελιγμών…)

Φαιορόζ 3: οικογενειακές υποθέσεις…

Κυριακή 3 Μάρτη. Το να εμφανίζονται διάφορα βαριά πεπόνια της περιμέτρου της πολιτικής σκηνής για να πουν “καλούμε τον συριζα τώρα απαλλαγμένο από την παράταιρη συμμαχία με τους ανελ να…” κλπ κλπ είναι η συνέχεια της φάρσας της διαχείρισης της κρίσης με επιπλέον μέσα. Εννοούν ότι η φαιορόζ κυβερνοσχέση ήταν one night stand· και ότι «τώρα που τον/την ξεφορτώθηκες» (ω π.ε.τ.!) μπορεί η «οικογένεια» να ξαναγίνει τέτοια…

Η αντίληψη της καθεστωτικής «πολιτικής» σαν family affair ταιριάζει άψογα στην εξέλιξη που είχε το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού στη διάρκεια των σχεδόν 10 χρόνων της διαχείρισης της κρίσης α λα ελληνικά: έγινε ακόμα πιο σκληροπυρηνικός (επειδή περιορίστηκαν οι πρόσοδοι), πιο σφικτός, πιο παρακρατικός. Τα βαριά πεπόνια, άθελά τους, επιβεβαιώνουν αυτήν την εξέλιξη, εννοώντας τις «κυβερνοσυνεργασίες» σαν χειρισμούς μέσα σε φαμίλια· ή ανάμεσα σε φαμίλιες.

Φυσικά το ρεφραίν είναι πάντα «προγραμματικές συγκλίσεις». Εκεί που αυτά συμβαίνουν, π.χ. στην γερμανική πολιτική σκηνή (ακριβώς επειδή τόσο το γερμανικό κράτος όσο και το γερμανικό κεφάλαιο έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά) οι «προγραμματικές συγκλίσεις» γίνονται μέσω διαπραγματεύσεων που κρατούν μήνες, και παρουσιάζονται αναλυτικά και δημόσια.

Εδώ τα πραγματικά αφεντικά δεν χρειάζεται να δίνουν λογαριασμό. Άσχετα, λοιπόν, απ’ το ποιούς νομίζει ο λαός ότι εκλέγει, ένα είναι σίγουρο: δεν θα μάθει ποτέ πως οι φαμίλιες του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου τακτοποιούν τους λογαριασμούς τους…

Θα τρέφεται (και θα χορταίνει), απλά, απ’ τον πατερναλισμό τους….

(φωτογραφία: Το τεύχος νο 10 του τότε σκληρά φιλορόζ περιοδικού unfollow, Οκτώβρης 2012. Συνέντευξη του ψεκασμένου, υπό τον τίτλο όλοι κομμουνιστές είμαστε.

Ή η ανάδυση του διατεταγμένου συνοικέσιου, για να γίνει και το σχετικό «μασάζ» τους οπαδούς…)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Σάββατο 2 Μάρτη. … Η επιτροπή πιστεύει με στοιχεία ότι κατά την διάρκεια της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, Ισραηλινοί στρατιώτες παραβίασαν τα διεθνή ανθρώπινα δικαίωματα και την ανθρωπιστική νομοθεσία. Μερικές απ’ αυτές τις παραβιάσεις μπορεί να συνιστούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και πρέπει να ερευνηθούν άμεσα απ’ το Ισραήλ…

Αυτό το ξενέρωτο συμπέρασμα μιας ανεξάρτητης επιτροπής του οηε που ερεύνησε τις διαδηλώσεις στις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές, έκανε έξαλλο το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Που κατηγόρησε, δια στόματος Netanyahou, το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε για «παθολογικό μίσος κατά του ισραήλ»…

Σύμφωνα με την «παθολογική» επιτροπή, ως τα τέλη του 2018 ο ισραηλινός στρατός είχε δολοφονήσει 189 διαδηλωτές, εκ των οποίων οι 183 με σφαίρες· ανάμεσά τους 35 παιδιά, 3 εμφανώς νοσοκόμους και 2 εμφανώς δημοσιογράφους. Επιπλέον, τραυμάτισε με σφαίρες (που σημαίνει: προσπάθησε να δολοφονήσει…) 6.106 διαδηλωτές. Επιπλέον, άλλοι 3.098 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από θραύσματα κανονικών σφαιρών, σφαίρες με επικάλυψη καουτσούκ ή απευθείας κτυπήματα από δακρυγόνα.

Με τέτοια «συγκομιδή θανάτου» που γίνεται σε παγκόσμια γνώση, μέρα την ημέρα και βδομάδα την εβδομάδα εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, προχωράει ανεμπόδιστα και, επιπλέον, με υποστηρίξη από καθόλου αμελητέους συμμάχους (απ’ τις ηπα ως το ελλαδιστάν, και απ’ το Ριάντ ως την Βαρσοβία), ο τωρινός επικεφαλής του φασιστικού καθεστώτος θα μπορούσε να πανηγυρίσει δημόσια για το πόρισμα. (Ιδιωτικά σίγουρα πανηγυρίζει). Και αντί να παριστάνει το «θύμα του παθολογικού μίσους» να διαφημίσει (με αποδεικτικό ποιότητας το πόρισμα) τον στρατιωτικό και ιδεολογικό εξοπλισμό του που είναι «δοκιμασμένος στην πράξη».

Στον κανιβαλισμό που είναι η ιμπεριαλιστική μόδα των πρωτοκοσμικών, οι αρχικανίβαλοι πρέπει να καμαρώνουν – όχι να κλαψουρίζουν! Για παράδειγμα, μέσα στους σχεδόν 10.000 παλαιστίνιους τραυματίες (που επέζησαν το 2018), η επιτροπή βρήκε ένα απ’ τα πιο λαμπερά ισραηλινά διαμάντια στο στέμμα του παγκόσμιου φασισμού: 122 διαδηλωτές που έχασαν ένα άκρο (ως τα τέλη του 2018), ανάμεσά τους 20 παιδιά, επειδή οι χασάπηδες τους κτύπησαν με «σφαίρες διασποράς» – dum dum… Αφού, σύμφωνα με το manual των χασάπηδων, οι σακαταμένοι που επιζούν είναι η μόνιμη υπενθύμιση στους υπόλοιπους του τι τους περιμένει…

Το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ δεν έχει να φοβάται τίποτα από τέτοιες διαπιστώσεις διεθνώς οργανισμών τύπου οηε… Το ξέρει. Και συνεχίζει…

Μαζί του συνεχίζουν και οι σύμμαχοί του. Δεν είναι ένας θρίαμβος, για παράδειγμα, ότι το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να σώσει τους βενεζουελάνους απ’ την πείνα την ώρα που την προκαλεί; Δεν είναι ένας θρίαμβος ότι δεν είναι πια μυστικό ή κρυφό ότι δολοφονούνται διαδηλωτές κατά συρροήν και, ταυτόχρονα, υμνείται η δημοκρατία όσων υποστηρίζουν αυτές τις δολοφονίες.

Οι δολοφόνοι συνεχίζουν. Συνεχίζουν όμως κι αυτές οι χιλιάδες άντρες και γυναίκες· που μας δίνουν πολλά ενώ εμείς ελάχιστα μπορούμε ακόμα: μας δίνουν κουράγιο…

(φωτογραφία: Είναι εγκληματική συμμορία, απ’ τις χειρότερες του πλανήτη αυτή την εποχή – μην μας πείτε τίποτα περί «κοινωνικών» προσωπείων… Η φωτογραφία είναι παλιότερη, αλλά μπορεί να θεωρηθεί διαχρονική. Το καινούργιο και φανταιζί είναι ότι στις 20 αυτού του μήνα, που τα καθάρματα θα ξανακάνουν παρέα μπάνιο στο αίμα των παλαιστίνιων, αυτή τη φορά κάπου στην Κρήτη, θα προστεθεί και τέταρτος. Ο Pompeo. Ένας απ’ αυτούς που θέλουν να «απελευθερώσουν» τους βενεζουελάνους…)

Κορέα

Σάββατο 2 Μάρτη. Είναι φάρσα της Ιστορίας – αθέλητη προφανώς· και γι’ αυτό ακόμα πιο σημαδιακή. Προσπαθώντας το ψόφιο κουνάβι να υποστηρίξει πως η αποτυχία των πρόσφατων διαπραγματεύσεών του με τον Kim δεν είναι, δα, για χαμό, αφού (ελπίζει ότι….) θα ξανασυναντηθούν (κάποτε…) και ίσως τότε συμφωνήσουν, μνημόνευσε, σαν παράδειγμα απ’ το παρελθόν της αμερικανικής πολιτικής ιστορίας, το Reykjavik, την πρωτεύουσα της ισλανδίας.

Τον Οκτώβρη του 1986 έγινε εκεί η δεύτερη συνάντηση μεταξύ Reagan και Gorbachev, που απέτυχε. Η τρίτη, όμως, στην Ουάσιγκτον, τον Δεκέμβρη του 1987, πέτυχε: υπέγραψαν την συνθήκη για την κατάργηση των πυραύλων μέσου βεληνεκούς – γνωστή σαν INF… Το ψόφιο κουνάβι, λοιπόν, υπενθυμίζοντας το Reykjavik στη χθεσινή συνέντευξή του, ήταν σα να έλεγε: Εντάξει μωρέ… Όπως έγινε τότε με την εσσδ, έτσι μπορεί να γίνει αύριο με την βόρεια κορέα…

Ουπς!!! Η INF είναι η συνθήκη απ’ την οποία αποχώρησε πρόσφατα το ψοφιοκουναβιστάν!! Πράγμα που σημαίνει ότι το σωστό και επικαιροποιημένο νόημα της βαθιάς ψοφιοκουναβικής σκέψης είναι αυτό:

Όπως έγινε τότε με την εσσδ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΞΕΚΑΝΑΜΕ, έτσι μπορεί να γίνει αύριο με την βόρεια κορέα ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ… Ήθελε το ψόφιο κουνάβι να γίνουν τέτοιοι συνειρμοί; Προφανώς όχι – του ξέφυγε…

Πιστεύετε ότι σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο υπάρχει πλέον ο οποιοσδήποτε που να θέλει να υπογράψει στα σοβαρά οποιαδήποτε συμφωνία με το ψοφιοκουναβιστάν;

5G

Σάββατο 2 Μάρτη. Τέλειωσε χτες στη Βαρκελώνη το 4ημέρο «παγκόσμιο συνέδριο κινητής τηλεφωνίας» (MWC 2019). Ήταν μια ακόμα εκδήλωση εκείνου που ο Κοριά είχε χαρακτηρίσει ένοπλη παρέλαση (του κεφάλαιου) σχολιάζοντας τις μεγάλες βιομηχανικές εκθέσεις που έγιναν στο Crystal Palace του Λονδίνου (αλλά και σε αρκετές ακόμα ευρωπαϊκές πρωτεύουσες) το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα: οι τρεις μεγαλύτερες εταιρείες 5G δικτύων παγκόσμια, αυτή τη στιγμή, είναι η κινεζική Huawei (μακράν πρώτη), η σουηδική Ericsson και η φινλανδική Nokia – ακολουθεί η νοτιοκορεατική Samsung. Η αμερικανική Qualcomm βρίσκεται (ομολογημένα) κάπου πίσω, στο βάθος…

Οι ταχύτητες και η “χωρητικότητα” που υπόσχονται οι κατασκευαστές των δικτύων 5G είναι εντυπωσιακές. Και είναι χάρη σ’ αυτές τις ταχύτητες και αυτήν την “χωριτικότητα” που έχει γίνει εφικτό το χρυσό καπιταλιστικό κόλπο της αρχής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, το internet of things.

Δύο στιγμιότυπα απ’ την MWC 2019. Πάνω, το εντελώς αυτόματο (drone) αεροταξί που πρόκειται να μπει σε χρήση απ’ το κατάρ (ενδεχομένως και άλλες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου) μέσα στο 2019. Η κινεζική Ehang με το μοντέλο της 184 φαίνεται να βρίσκεται πολύ μακριά μπροστά απ’ τους ανταγωνιστές της. Τα δίκτυα 5G είναι αναγκαία και ικανά για την δημιουργία των urban «πύργων ελέγχου» που χρειάζονται τόσο για την κατ’ αρχήν περιορισμένη χρήση των drone αεροταξί, όσο και για την πολύ συντομότερη απ’ όσο πολλοί πιστεύουν γενίκευση των ι.χ. ιπτάμεων drones.

Κάτω, ένα στέλεχος της ιαπωνικής nec παρουσιάζει τους προσανατολισμούς της εταιρείας (που είναι, έτσι κι αλλιώς, γενικότεροι) στην εποχή των 5G δικτύων. Η οθόνη πίσω της πάνω αριστέρα γράφει με καθαρά, μεγάλα γράμματα, data monetization.

Που σημαίνει «η χρηματοποίηση των data»…

Μαθήματα (πολιτικής οικονομίας)

Σάββατο 2 Μάρτη. Ο τίτλος είναι: το χάος στη Δύση δείχνει ότι η δημοκρατία έχει περισσότερα από ένα αρώματα. Είναι χθεσινό άρθρο γνώμης απ’ την κινεζική καθεστωτική λαϊκή ημερησία· στην ηλεκτρονική της έκδοση. Κρατείστε μερικά αποσπάσματα· μπορεί και να σας χρειαστούν στο μέλλον:

Μια λαϊκή ιδέα στη Δύση είναι ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν όλες οι χώρες έμοιαζαν και δρούσαν περισσότερο σαν τον Δυτικό κόσμο. Πράγματι, η Δύση απήλαυσε μεγάλο πλούτο και ανάπτυξη επί χρόνια. Αλλά η αυξανόμενη αστάθεια του Δυτικού κόσμου έχει προκαλέσει αμφιβολίες για το δυτικό στύλ δημοκρατικής διακυβέρνησης.

… Το Brexit, για παράδειγμα, συμπυκνώνει τους κινδύνους και τα λάθη αυτού του τύπου δημοκρατίας. Τον Ιούνιο του 2016 ο λαός του Η.Β. ψήφισε να φύγει απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, και τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα, αυτό πρέπει να γίνει ως τις 29 Μαρτίου, με ή χωρίς να υπάρχει σχέδιο. Το ανορθολογικό άλμα στο άγνωστο και το χάος που ακολούθησε έχει δημιουργήσει μια προβληματική κατάσταση στη χώρα, όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, προκαλώντας σοβαρά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα και τη νομιμότητα της δημοκρατίας αγγλικού τύπου.

Το αν θα μείνει μια χώρα στην Ε.Ε. ή θα φύγει είναι ένα σύνθετο ζήτημα, που απαιτεί προσεκτική μελέτη και ορθολογικές αποφάσεις, από ανθρώπους που έχουν τις γνώσεις και είναι καλά πληροφορημένοι. Είναι ανορθολογικό το να βγάζεις απλά τον κόσμο στο δρόμο για μια ψήφο σ’ ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως το Brexit. Για παράδειγμα, λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα εκείνο, ένα σχόλιο στο site του περιοδικού TIME έγραφε ότι το δημοψήφισμα δεν ήταν θρίαμβος της δημοκρατίας αλλά ένα δύσμορφο λαϊκίστικο φιάσκο.

… Εν τω μεταξύ μια άλλη ιστορία εξελίσσεται στην Ασία. Κατά την διάρκεια του «κλεισίματος» της αμερικανικής κυβέρνησης, που κράτησε παραπάνω από ένα μήνα σπάζοντας το ιστορικό ρεκόρ, και η Κίνα επίσης έγραψε ιστορία – προσεληνώνοντας το διαστημόπλοιο Chang-4 στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Όπως σχολίασε ένας αμερικάνος γερουσιαστής στη διάρκεια του «κλεισίματος», η κίνα τετραπλασίασε το αεπ της απ’ το 2001, ενώ οι ηπα δεν είναι ικανές καν και καν να κρατήσουν ανοικτή την δημόσια διοίκηση. Αποκάλεσε την κατάσταση στις ηπα «γελοία».

Σίγουρα η δημοκρατία Δυτικού τύπου δεν είναι «το τέλος της ιστορίας» όπως κάποιοι πρόβλεψαν και ήλπιζαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Δυτικό σύστημα έχει αποτύχει ή ότι το Κινεζικό σύστημα είναι ανώτερο απ’ αυτό. Αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι το σύστημα της Κίνας ταιριάζει καλά στη χώρα και πετυχαίνει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον Κινεζικό λαό.

Για παράδειγμα, η Κίνα έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο και υψηλής ποιότητας δίκτυο γρήγορων τραίνων στον πλανήτη. Είναι αντικείμενο ζήλειας για πολλούς στον κόσμο, ακόμα και για πολλούς αμερικάνους, συμπεριλαμβανόμενου του πρώην προέδρου Barack Obama που, σχεδόν πριν 10 χρόνια, παρουσίασε ένα σχέδιο για ένα εθνικό δίκτυο επιβατικών τραίνων υψηλών ταχυτήτων, το οποίο οραματίστηκε ότι θα μετασχημάτιζε τις μετακινήσεις στην Αμερική. Αυτό το σχέδιο, όπως πολλά άλλα, αποδείχθηκε ένα Αμερικάνικο Όνειρο που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Μόλις πρόσφατα στην Καλιφόρνια, ο νέος κυβερνήτης της πολιτείας, ακύρωσε την κατασκευή μιας γραμμής υψηλών ταχυτήτων που θα συνέδεε το Λος Άντζελες με το Σαν Φραντσίσκο – ένα σχέδιο που ήθελε ο προηγούμενος κυβερνήτης Jerry Brown, αλλά δεν κατάφερε να υλοποιήσει παρότι έμεινε στο πόστο για 4 θητείες.

… Μία απ’ τις βασικές διαφορές του αμερικανικού συστήματος με το κινεζικό, είναι ότι το κινεζικό έχει στο κέντρο του τον λαό ενώ το αμερικανικό τις ψήφους. Σε σχέση, για παράδειγμα, με την «κρίση ασφαλείας και ανθρωπισμού» στα νότια σύνορα της χώρας, ο κόσμος ρωτάει «που είναι η κρίση;». Κι εκεί βρίσκεται το δίλημμα: οι αποφάσεις, όπως αυτή του Trump για κήρυξη έκτακτης κατάστασης εθνικής ανάγκης, γίνονται για την συγκέντρωση ψήφων. Το Δυτικό μοντέλο υποτιμάει τους ανθρώπους κάνοντάς τους πηγή ψήφων, μετατρέποντας ουσιαστικά την δημοκρατία σε ένα παιχνίδι likes….

Θα μπορούσε ακόμα και να δικαιολογήσει κάποιος το κινεζικό καθεστώς που σηκώνει (κομψά και διακριτικά) το μεσαίο του δάκτυλο προς την μεριά του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Ειδικά απ’ τον αγγλικό ιμπεριαλισμό έχει υποστεί πολλά. Ωστόσο συγκρατείστε αυτό: όταν ένα απολυταρχικό (καπιταλιστικό) πολιτικό σύστημα μπορεί να αποδείξει όχι απλά ότι καταφέρνει να μιμείται την υποτιθέμενα «δημοκρατική» (και στην πράξη ολιγαρχική) «δυτική υπεροχή» (από άποψη μεγεθών, τεχνολογικών ικανοτήτων, κλπ) από κάποια απόσταση αλλά καταφέρνει να την ξεπεράσει, πολύ γρήγορα και με μεγάλη ταχύτητα, τότε μπορεί να γίνει πρότυπο – όχι στην «ανατολή», αλλά στη «δύση»…

Η «τάση» αυτή (στη «δύση») είναι ήδη ορατή στα δικά μας μάτια· και «απ’ τα πάνω» και «απ’ τα κάτω»… Γι΄αυτό αρχίζουμε πλέον να μιλάμε δημόσια για νεοκρατισμό· επιφυλασσόμενοι να μιλήσουμε στο μέλλον πιο αναλυτικά.

(Μάταιο βέβαια κι αυτό μας το έργο… )

(φωτογραφία: Αξιοποιώντας τα 5G δίκτυα που κινεζικές εταιρείες κατασκευάζουν και εγκαθιστούν, το κινεζικό καθεστώς κτίζει καινούργιες πόλεις, εκ του μηδενός, για τις οποίες ο χαρακτηρισμός «smart» έχει αρχίσει να παλιώνει, αφού ο σχεδιασμός τώρα είναι για “super smart” cities. Το πλεονέκτημα που έχει ένας καπιταλισμός τέτοιου μεγέθους διευθυνόμενος από το μοντέλο κράτος – κόμμα (το οποίο στην ιστορία της δύσης ονομάζεται «ολοκληρωτισμός»…) είναι ότι διέτρεξε την 3η βιομηχανική επανάσταση και έχει μπει με ορμή στην 4η βάσει ενιαίου, κεντρικού σχεδιασμού. Ενώ οι καινοτομίες προέρχονται συχνά από πειραματισμούς των «απο κάτω» – αυτό για το οποίο παινεύονταν στις αρχές των ‘90s οι δυτικές δημοκρατίες – η αξιοποίηση και η κεφαλαιοποίησή τους είτε διευθύνεται είτε οργανώνεται και υποστηρίζεται απ’ το κράτος. Στη βάση ετήσιων, πενταετών και δεκαετών πλάνων…)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Παρασκευή 1 Μάρτη. Ναι. Στο μάτι. Ξέρετε που. Ξέρετε από ποιούς. Στις 11 του περασμένου Γενάρη· ή με οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία…

Ξέρετε επίσης τους φίλους και υποστηρικτές τους – εδώ είναι. Και τους πληρώνουμε.

Ευχή και κατάρα!

Παρασκευή 1 Μάρτη. Η κατ’ αρχήν εκτίμηση για αξιοποιήσιμο εμπορικά (μεσαίου μεγέθους…) κοίτασμα φυσικού αερίου στο «οικόπεδο 10» στα νότια της νότιας κύπρου γέμισε χαρά (και γκάζι) τα πατριωτικά πνευμόνια. Κάποια απ’ αυτά έχουν αρχίσει, μάλιστα, να ανακαλύπτουν το ίδιο μεγάλα ή και μεγαλύτερα κοιτάσματα νότια της Κρήτης. Απόδειξη, αν χρειαζόταν τέτοια, ότι η ελληνική «μύτη» κάνει την δουλειά δέκα και εκατό γεωτρυπάνων.

Αλλά (όπως εξηγούμε στο Sarajevo 135a) η υπόθεση αυτή συνολικά είναι χαρμολύπη. Όσο περισσότερα ελπίζει το νοτιοκυπριακό κράτος ότι θα βγάλει απ’ το γκάζι, τόσο πιο πολύ σφίγγει γύρω του η διεθνής (επιχειρηματική και όχι μόνο) πίεση. Να τα βρει όχι απλά με τους τουρκοκύπριους αλλά με την Άγκυρα: η Άγκυρα επιδεικνύει στρατιωτικά μούσκλια στην ανατολική Μεσόγειο· η Άγκυρα είναι ο «προστάτης» των τουρκοκύπριων που έχουν δικαιώματα σ’ όλα αυτά τα έσοδα (με τις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες)· η Άγκυρα είναι η προτιμότερη (και φτηνότερη) διαδρομή μεταφοράς του όποιου αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές.

Υπάρχει, βέβαια, και μια «λύση 2»: να φτιαχτεί εργοστάσιο υγροποίησης κάπου στη νότια κύπρο, και να φορτώνεται το υγροποιημένο γκάζι στα (ελληνικής ιδιοκτησίας) γκαζάδικα. Αυτή η «λύση 2» δεν θα μειώσει την πίεση· και θα αυξήσει το «κόστος αξιοποίησης» του κοιτάσματος. Απ’ την άλλη αρέσει ιδιαίτερα στους έλληνες εφοπλιστές. Και δεν αρέσει στην χούντα Σίσι… (Ίσως, κάποτε στο μέλλον, όταν όλα όσα είναι τώρα στα χαρτιά αρχίσουν να υλοποιούνται, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός να γίνει … αντιφά!).

Ο εκπρόσωπος της exxonmobil ήταν συγκρατημένος, πάντως, ως προς την προοπτική δημιουργίας εκ του μηδενός νοτιοκυπριακού υγροποιητή: οι ποσότητες που έχουν βρεθεί (ή εικάζεται ότι έχουν βρεθεί) νότια της κύπρου (είπε) δεν είναι αρκετές για να δουλέψει τέτοια «επένδυση». Οπότε, προς το παρόν, η πατρίς κοιτάει αφ’ υψηλού τα κοιτάσματα και ψάχνει να βρει τι θα τα κάνει…

Εν τω μεταξύ, η εταιρεία που θα κάνει την εκμετάλλευση του συγκεκριμένου κοιτάσματος (όταν έρθει η ώρα) είναι κατά 60% exxonmobil και κατά 40% qatar petroleum…

Το «όταν έρθει η ώρα» δεν είναι σχήμα λόγου. Όπως έχει συμβεί ήδη με το κοίτασμα «αφροδίτη» του οποίου την εκμετάλλευση έχει μπλοκάρει το («συμμαχικό»….) Τελ Αβίβ επειδή επικοινωνεί με το ισραηλινό κοίτασμα Leviathan (οπότε το Τελ Αβίβ θέλει οπωσδήποτε ποσοστό απ’ την «αφροδίτη») έτσι και ο τωρινός «γλαύκος 1» βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την αιγυπτιακή αοζ, όπου υπάρχει ήδη το κοίτασμα “zohr”. Αν βρεθεί κι άλλο αιγυπτιακό κοντά στον «γλαύκο 1»… μπορεί να προκύψει θέμα…

(φωτογραφία: Η Άγκυρα αμφισβητεί, δικαιολογημένα, την «ελληνοκυπριακότητα» των οικοπέδων 4 και 5 – ο πιο πάνω χάρτης της κυπριακής αοζ έχει τόση διεθνή αξία όση το «η μακεδονία είναι μία και ελληνική». Συνεπώς, απ’ αυτήν την άποψη, το οικόπεδο 10 δεν έχει πρόβλημα. Έχει, όμως, από άλλη: αφού η κύπρος θεωρείται ακόμα ενιαίο κράτος, ποιο είναι το ποσό απ’ τα έσοδα που θα πηγαίνει στους τουρκοκύπριους, και πως θα πηγαίνει; Το νοτιοκυπριακό καθεστώς θέλει να τα κρατήσει όλα (τα έσοδα) στη δική του τσέπη – αλλά αυτό δεν το αγοράζει κανείς…)

Turkstream 2

Παρασκευή 1 Μάρτη. H Σόφια δηλώνει έτοιμη για την προέκταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού turk stream 2 στο έδαφός της· κατά το βουλγαρικό υπ.ενέργειας θα διατεθούν για το θέμα 1,4 δις ευρώ. Το Βελιγράδι επίσης έχει δηλώσει έτοιμο για επιπλέον προέκταση…

Η βουλγαρία ανήκει στην ε.ε. (η σερβία όχι), και με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το έργο πρέπει να εγκριθεί από διάφορες αρχές και επιτροπές. Όμως υπάρχει ήδη το νομικό προηγούμενο του nord stream 2: στις 8 Φλεβάρη η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνώρισε στο κράτος «πρώτης σύνδεσης» με ρωσικούς αγωγούς το δικαίωμα να πάρει τις σχετικές αποφάσεις, και αφαίρεσε απ’ τα υπόλοιπα κράτη (και την επιτροπή) τις σχετικές αρμοδιότητες· υπό κάποιους όρους και προϋποθέσεις φυσικά. Που η Μόσχα καλύπτει ήδη και στην περίπτωση του nord stream 2 και του turk stream 2.

Με δεδομένο ότι ο βουλγαρικός καπιταλισμός εισάγει έτσι κι αλλιώς τα 2/3 των αναγκών του σε φυσικό αέριο απ’ την ρωσία, υπάρχουν ήδη οι απαραίτητοι κρατικοί (και παρακρατικοί) μηχανισμοί εκεί για να στηρίξουν την προέκταση του turk stream 2. Εννοείται πως Μόσχα και Άγκυρα έχουν κάθε συμφέρον σ’ αυτήν την βαλκανική διαδρομή (με προορισμό την κεντρική ευρώπη).

Και γι’ αυτόν τον λόγο: θα κάνει οικονομικά ασύμφορο το αμερικανικό σχέδιο για εργοστάσιο εξαέρωσης LNG στην Αλεξανδρούπολη και αμερικανοελεγχόμενο αγωγό προς τον βορρά…