Δευτέρα 25 Μάρτη. Υπάρχουν διάφορα σημεία του πλανήτη όπου οι εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (όχι του μοναδικού, αλλά του πιο “λαβωμένου” άρα και επικίνδυνου…) εκτοξεύουν απειλές του είδους “all options are on the table”. Για παράδειγμα η βόρεια κορέα (ως τα τέλη του 2017, και μπορεί μελλοντικά και πάλι) ή η βενεζουέλα.. Δεν υπάρχει, όμως, άλλο μέρος του κόσμου στο οποίο η Ουάσιγκτον να αναγνωρίζει, δυο φορές, την στρατιωτική κατοχή εδάφους. Αυτό το μέρος είναι η μέση Ανατολή. Πρώτα ήρθε η αναγνώριση της ισραηλινής κατοχής της Ιερουσαλήμ· και τώρα η αναγνώριση της κατοχής των συριακών υψωμάτων του Golan. Σημαντικό: πρόκειται για εδάφη που επίσημα τουλάχιστον το αμερικανικό καθεστώς θεωρούσε ως σχετικά πρόσφατα σαν αυτό που είναι: εδάφη που έχουν κατακτηθεί στρατιωτικά (δηλαδή παράνομα) και θα πρέπει να επιστραφούν στους «κυρίους» τους με βάση την «διεθνή νομοθεσία».
Η «διεθνής νομοθεσία» δεν είναι ένα ενιαίο πολιτικό υποκείμενο. Υποθέτουμε ότι σας προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα – κατ’ αρχήν σωστά. Αν, όμως, προσπαθήσετε να σκεφτείτε αυτές τις εξελίξεις «ουδέτερα», από κάποια απόσταση, θα διαπιστώσετε ότι αν αυτή η «διεθνής νομιμότητα» απαγόρευε την στρατιωτική κατάκτηση εδαφών έχοντας, ίσως σαν μοναδικό εργαλείο αυτής της απαγόρευσης την «μη αναγνώριση της κυριότητας» του κατοχικού στρατού (όχι, οπωσδήποτε, χωρίς τη συναίνεση της «οντότητας» που έχει χάσει την κατεχόμενη περιοχή) με ό,τι αυτή η «μη αναγνώριση» συνεπάγεται, αν λοιπόν αυτό είναι το «ψαχνό» της «διεθνούς νομιμότητας» απ’ το 1945 και μετά, τότε αυτή έχει τελειώσει οριστικά. Έχει τελειώσει οριστικά χωρίς «διάδοχη κατάσταση» ανάλογης αρμοδιότητας. Χωρίς, δηλαδή, μια καινούργια «διεθνή νομιμότητα»…
Κι αυτό το τέλος συμβαίνει εδώ δίπλα, με την συνειδητή (αν και όχι μεγάλου βάρους) υποστηρίξη και του ελληνικού κράτους…
(φωτογραφία: Δεν είναι ο «μυστικός δείπνος». Είναι η συμμορία των 3 plus 1…)