Month: February 2019

Θάνατος από πλήξη

Σάββατο 23 Φλεβάρη. Λοιπόν, εντάξει: υπάρχουν μερικά προβλήματα στη σκηνοθεσία της εφόδου της «ανθρωπιστικής βοήθειας» στη βενεζουέλα: ο Guaidoπρόθυμος της πάνω εικόνας, που έφτασε μαζί με άλλους στα σύνορα με την κολομβία (για να σωθεί…) δεν είναι πειστικός για «πεθαίνω απ’ την πείνα» – το παίζει. Και τον παίζουν: το τιμημένο bbc εν προκειμένω, αλλά όχι μόνο. Σ’ έναν κόσμο (τον πρώτο) που δεν ξέρει εδώ και γενιές τι είναι η πείνα, ακόμα και υπέρβαροι Guaidoπρόθυμοι μπορούν να παριστάνουν τα παιδιά της Biafra…

Υποτίθεται ότι το «σχέδιο 23 Φλεβάρη» πρέπει να έχει διάρκεια. Πρέπει να προκαλέσει παγκόσμια αγανάκτηση που το φονικό καθεστώς Μαδούρο δεν αφήνει τα ενεργειακά μπισκότα να φτάσουν στα στομάχια των πεινασμένων… Πρέπει οι Guaidoπρόθυμοι να το τραβήξουν, ώστε η «παγκόσμια κοινή γνώμη» να υιοθετήσει την ιδέα ότι χρειάζονται τανκς για να διανείμουν την «ανθρωπιστική βοήθεια». Αυτό θα ήθελε ο αμερικανικός σχεδιασμός.

Δεν είναι το «σχέδιο συρία» αλλά το «σχέδιο ουκρανία», ανάποδα. Θα πετύχει; Όχι λέμε. Στην «πίσω αυλή» της η Ουάσιγκτον έχει κάνει τόσα ώστε μόνο άσχετοι θα έπεφταν σε τέτοιες φτηνές παγίδες.

Οι Guaidoπρόθυμοι δεν θα πεθάνουν από πείνα τελικά. Από πλήξη θα πεθάνουν…

Αυτό λέγεται αποτροπή;

Σάββατο 23 Φλεβάρη. Η αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin) δεν χάνει την ευκαιρία να επιδεικνύει τα καινούργια πολεμικά παιχνίδια της ρωσικής τεχνοστρατιωτικής βιομηχανίας. Η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι επιδεικνύοντας την πολεμική της υπεροπλία η Μόσχα ελπίζει ότι η Ουάσιγκτον θα φοβηθεί.

Πόσο πιθανή είναι η αποτροπή μέσω μιας τέτοιας επίδειξης ισχύος; Είναι τόσο πιθανή όσο το να κουρντίζει κανείς ένα ελατήριο κουνώντας του το δάκτυλο για να μην σπάσει. Στην πιο πρόσφατη ως τώρα στροφή αυτού του κόλπου, η αργόστροφη αλεπού απείλησε την Ουάσιγκτον ότι αν εγκαταστήσει πυραύλους μικρομεσαίου βεληνεκούς στην ευρώπη τότε η ρωσική απάντηση δεν θα είναι μόνο μια ανάλογη στόχευση στις βάσεις τους, αλλά και τα επιχειρησιακά κέντρα τους στις ηπα. Αν οι (γνωστοί) αμερικανικοί πύραυλοι χρειάζονται 12 λεπτά για να κτυπήσουν ρωσικούς στόχους από ευρωπαϊκές βάσεις, η αργόστροφη αλεπού απειλεί ότι οι δικοί της πύραυλοι θα χρειαστούν μόνο 5 λεπτά για να απαντήσουν… Δεν είναι μπάσκετ ακόμα, με επιθέσεις στα 30 δευτερόλεπτα…

Το φιλειρηνικό «καπάκι» της αργόστροφης αλεπούς είναι αυτό: … Σίγουρα έχουμε προβλήματα ο ένας με τον άλλον, συγκρουόμενες προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κλιμακώσουμε την αντιπαράθεση στο επίπεδο της κρίσης στην Καραϊβική στις αρχές της δεκαετίας του ’60…

H «κρίση στην Καραϊβική» είναι ο ευφημισμός της πυραυλικής αντιπαράθεσης στην κούβα. Υπάρχει, δυστυχώς, μια ουσιαστική διαφορά: τότε τα αντίπαλα μπλοκ ήταν οριοθετημένα στον πρώτο κόσμο, συνεπώς η κάθε πλευρά μπορούσε να νοιώθει ασφαλής στα όρια της δικής της στρατιωτικής συμμαχίας (είτε νατο είτε σύμφωνο της Βαρσοβίας). Τώρα δεν υπάρχουν τέτοια σύνορα. Οπότε είναι συζητήσιμο το ποιο θα ήταν το έδαφος της (έστω συμβολικής) υποχώρησης σε μια «κρίση τύπου Καραϊβικής» νο 2.

Είναι συζητήσιμη και η σύγκριση η ίδια. Που υπονοεί το «αν επιμένετε, πάμε πάλι μια κοντρίτσα»…

Συρία

Σάββατο 23 Φλεβάρη. Όταν γράφαμε για «μισο-αποχώρηση» του αμερικανικού στρατού απ’ την συριακή επικράτεια κάποιοι γελούσαν ειρωνικά. Σκεφτόμενοι πως είτε οι αμερικάνοι θα φύγουν εντελώς, είτε δεν θα φύγουν καθόλου. Τι στοιχεία είχαμε για τις αιρετικές προβλέψεις μας;

Πέρασε λίγος καιρός – και χτες το ψοφιοκουναβιστάν ανακοίνωσε την τελική του απόφαση. Θα μείνει «ένας μικρός αριθμός ειρηνευτικού στρατού» στη συρία για «κάποιο καιρό». Πιο συγκεκριμένα: 200 πεζοναύτες στην ypgκρατούμενη ζώνη· και άλλοι 200 στον θύλακα της al Tanf στο νότο, στα σύνορα με την ιορδανία. Για καλό (και «αντιτρομοκρατικό») σκοπό, φυσικά.

Στην mainstream δημαγωγία η απόφαση αυτή χρεώνεται … στους «ευρωπαίους εταίρους». Που δεν συμφωνούν στο να καλύψουν το κενό μιας πλήρους αποχώρησης του αμερικανικού στρατού. Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν είχε τέτοια κριτήρια όταν εκτιμούσε ότι η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να εγκαταλείψει «με το καλό» αυτά που έχει κατακτήσει στη συριακή (και στην ιρακινή) επικράτεια. Αντίθετα τονίσαμε έγκαιρα το ανομολόγητο: ότι το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να προφυλάξει τους πεζοναύτες του απ’ την εμπόλεμη οργή των αράβων στις ζώνες αμερικανικού ελέγχου. Και ένας τρόπος είναι να τους μειώσει, για να μην πολυφαίνονται.

Δεν θα μείνουν, λοιπόν, απλά 200 εδώ και 200 εκεί. Θα μείνουν περισσότεροι, αλλά «εργολαβικοί». Κι αυτό μεταφέρει βάρος στο μπλοκ της Αστάνα.

Όχι ότι πέφτει κανείς απ’ τα σύννεφα…

Δεν υπάρχει θέμα κύριε…

Σάββατο 23 Φλεβάρη. Απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’80, και με μια εκρηκτική επιτάχυνση απ’ τις αρχές των ‘90s, ο ντόπιος μικροαστισμός (αυτό που κομψά λέγεται «ελληνικός λαός») εξωτερίκευσε απολαμβάνοντάς το με κάθε τρόπο αυτό που ονομάσαμε έγκαιρα λουμπενισμό.

Παρότι χρωστάμε (ανάμεσα σε πολλά άλλα) μια λεπτομερή ανάλυση αυτής της «προόδου» (έτσι βιώθηκε) μπορούμε να πούμε εδώ δύο τρία πράγματα. Πρώτον, ότι λούμπεν ήταν υποχρεωτικά το εθνικό πέρασμα στον εφαρμοσμένο, πραγματικό (με βάση την ντόπια ιστορία) νεοφιλελευθερισμό. Δεν έγινε παντού στον πρώτο κόσμο το ίδιο. Έγινε στο ελλαδιστάν, και υπήρχαν λόγοι για να γίνει εδώ και όχι αλλού. Το «κώλοι και λεφτά», που έγινε το ενιαίο κοινωνικό δόγμα «δεξιάς» και «αριστεράς» (υπάρχουν άφθονες καταγραμμένες αποδείξεις), είχε την έκφραση του έχεις λεφτά – είσαι σκύλος! Και το ανάποδο: γίνε σκύλος / σκύλα για να τα κονομήσεις. Είτε γαυγίζεις, είτε δαγκώνεις, είτε κουνάς την ουρά: πάντα να γρυλίζεις.

Αυτό είναι το πολιτιστικό δόγμα από τότε. Εδώ και 30 χρόνια συνεχώς. Η cyberσαπίλα, η δυνατότητα δηλαδή να επιβεβαιώνεται κάθε λούμπεν εκδοχή μέσω του «το είδα στο internet» (μέσω του να τιτιβίζεις πια – όπως αφοδεύεις…) νομιμοποίησε και επιβεβαίωσε ότι το να είσαι καραγκιόζης είναι ο.κ. Το να εκφράζεται το «κοινωνικό» στο «πολιτικό», το να σκαρφαλώνει δηλαδή ο λουμπενισμός στα ιερά και όσια της πολιτικής εξουσίας, ήταν και παραμένει απλά ζήτημα συγκυρίας. Και – ας το πούμε τηλεγραφικά – ζήτημα κεφαλαίου. Ζήτημα, δηλαδή, του ποιες είναι οι ηγεμονικές φράξιες των ντόπιων αφεντικών· και τι εικόνα επέλεγαν και επιλέγουν να προβάλουν για τους εαυτούς τους, σαν αξιοζήλευτες, στο πόπολο.

Ο φαιορόζ κυβερνοθίασος, όπως και οι προηγούμενοι, είναι προϊόν αυτού του λουμπενισμού. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Απ’ την στιγμή που στις 5 Μάη του 2010 έγινε ένα δολοφονικό πραξικόπημα των μηχανισμών του ντόπιου παρακράτους τυλιγμένο στη «λαϊκή οργή» – και αυτό το πραξικόπημα πέτυχε… – ήταν σαφές ότι στο ελλαδιστάν της διαχείρισης της κρίσης τα σκυλιά των αφεντικών έχουν τον χώρο να γαυγίζουν ή να δαγκώνουν στην «πρώτη γραμμή». Για να το πούμε διαφορετικά: αποδείχθηκε ότι το να γρυλίζει ο καθένας δεν είναι μόνο πολιτιστικό mainstream αλλά (επιτέλους!) πολιτικό προσόν.

Η περίπτωση του υπουργού που γρυλίζει έχει ειδικό ενδιαφέρον: είναι η φάρσα του «μαυροπουκαμισά» που κάποτε αποτελούσε το πρότυπο του original ευγενούς αγρίου· αλλά έχει πάψει εδώ και χρόνια στη μεγάλη πλειονότητά του να είναι οτιδήποτε απ’ τα δύο. Ο εθνικός λουμπενισμός στα γεννητούρια του, στα τέλη των ‘80s, μυθοποίησε τους χουλιγκάνους. Κι αυτή η μυθοποίηση τους διέφθειρε (τους χουλιγκάνους) σε τέτοιο βαθμό ώστε σύντομα για να κρατήσει η κερκίδα το παλιό της αυθεντικό ευγενές πνεύμα έπρεπε να φύγει απ’ τα γήπεδα… Στα γεράματά του αυτός ο εθνικός λουμπενισμός επιχειρεί να μυθοποιήσει τους «κρητίκαρους που τους θέλουν οι λούγκρες», στο βαθμό που είναι πια τόσο διεφθαρμένοι ώστε να γίνονται εθνοπατέρες – και sex symbols. Η τελική διαδρομή της μικροαστικής σαπίλας απλά αντιστρέφει την αρχική της· ελπίζοντας σε κάποια αναβίωση…

Τα υπόλοιπα είναι η πρόστυχη αλληγορία: της αιώνιας εθνικής αθωώτητας…

Η Ναϊλά και η εξέγερση

Την Παρασκευή 22 Φλεβάρη το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει, σε πρώτη προβολή στα μέρη μας, την ταινία της βραζιλιάνας σκηνοθέτιδας Julia Bacha Naila and the uprising.

Είναι η ιστορία της Naila Ayesh στην πρώτη intifada των παλαιστινίων· είναι χιλιάδες ιστορίες παλαιστίνιων γυναικών σ’ εκείνη την εξέγερση· είναι η ιστορία της παλαιστινιακής αντίστασης σαν πράξεις γένους θηλυκού…

(Για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων η ταινία δεν θα ανέβει στο διαδίκτυο).

Ενεργειακά μπισκότα

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Λίγο πριν το ψόφιο κουνάβι πάει στο Ανόι για την δεύτερη συνάντηση με τον «little rocket man» (αυτή τη φορά «ανάπτυξης») Kim, στις 27 και στις 28, το μαγαζί του θέλει να έχει μια «όξυνση» στη βενεζουέλα. Ή, αυτό υπόσχεται.

To ερχόμενο Σάββατο, η μαριονέτα Guaido, επικεφαλής (όπως λέει) 600.000 εθελοντών (!!!), θα επιχειρήσει να φτάσει στα σύνορα για να παραλάβει τα «ενεργειακά μπισκότα» που του στέλνει ο Pompeo, ο Bolton, και οι υπόλοιποι ανθρωπιστές. Με απλά λόγια, και επειδή θα βρουν μπροστά τους είτε αστυνομία, είτε στρατό, είτε και τα δύο, οι Guaidoπρόθυμοι σχεδιάζουν μια διαδήλωση προς τα σύνορα με σκοπό το θέαμα της σύγκρουσης, δηλαδή της απανθρωπιάς του καθεστώτος Maduro, που τους αφήνει νηστικούς…

Το σχέδιο είναι κάπως καλύτερο απ’ το να εισβάλει ο κολομβιανός στρατός (ή μισθοφόροι) με ρούχα αγιοΒασίλη: θα εξασφαλίσει το πολυπόθητο video όπου η «αστυνομία των χορτάτων» καταστέλει τους «πεινασμένους». Οπωσδήποτε, όμως, οι μοντέρ θα πρέπει να προσέξουν τα πλάνα: να είναι σκελετωμένοι οι διαδηλωτές, να παραπατάνε, να λιποθυμάνε απ’ την πείνα…

(φωτογραφία: O Guaido τραβάει μια selfie, καθώς βρήκε κάτι στο νούμερο του κρανίου του, ενώ ετοιμάζεται για το ανθρωπιστικό θέαμα της ζωής του.

Υπάρχει μια εμμονή στο αμέρικα με τα «άσπρα κράνη». Κάποιοι σχολιάζουν πικρόχολα ότι η Ουάσιγκτον κάνει συνέχεια τα ίδια κόλπα, απ’ τη συρία ως τη βενεζουέλα, επειδή δεν έχει άλλα…)

Κρίση ειλικρίνειας

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Θέλω την 5G, ακόμα και την 6G τεχνολογία στις ηπα το γρηγορότερο δυνατόν. Είναι πολύ πιο δυνατή, γρήγορη και έξυπνη σε σχέση τα τωρινά στάνταρ. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις πρέπει να επιταχύνουν τις προσπάθειές τους, αλλιώς θα μείνουν πίσω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνουμε πίσω σε κάτι τόσο σημαντικό για το μέλλον.

Θέλω οι ηπα να νικήσουν μέσω ανταγωνισμού, όχι μπλοκάροντας τις τωρινές πιο αναπτυγμένες τεχνολογίες. Πρέπει να είμαστε πάντα οι ηγέτες σε ότι κάνουμε, ειδικά όταν πρόκειται για τον συναρπαστικό κόσμο της τεχνολογίας!

Το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε. Για να αναγνωρίσει αυτό που οι πάντες έχουν καταλάβει: ότι η επίθεση στην κινεζική Huawei δεν οφείλεται στην κατασκοπεία αλλά στην τεχνολογική υστέρηση των αμερικανικών εταιρειών στον τομέα των 5G επικοινωνιών.

Αλλά τι χρειάζεται η ψοφιοκουναβική παρότρυνση; Κάθε αφεντικό που σέβεται τον εαυτό του κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει «ηγέτης» στον τομέα του. Αυτό ισχύει και για την Verizon… Αν έχει μείνει πίσω, δεν φταίει ότι το ψόφιο κουνάβι άργησε να σπρώξει!

Συνεπώς είναι ένα ζήτημα το πότε η Verizon (ή οποιαδήποτε άλλη αμερικανική εταιρεία) θα φτάσει στο τωρινό know how των κινέζων ανταγωνιστών της – ακόμα και βάζοντάς τους πολιτικές τρικλοποδιές… Και είναι ένα δεύτερο ερώτημα το που θα βρίσκονται τότε αυτοί οι ανταγωνιστές… Στις 6G; Στις 7G;

Ο παλιοκαπιταλισμός! Δεν σφυράει (ανύπαρκτα) οφσάιντ!…

Κρίση αλαζονείας

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Αν εξαιρέσει κανείς τέτοιες μικρολεπτομέρειες …η Αμερική είναι δυνατότερη από ποτέ, και είναι ξανά ο ηγέτης στην παγκόσμια σκηνή… Αυτό δήλωσε όλο καμάρι ο όπουναναιηΑποκάλυψη αντιπρόεδρος Mike Pence στη “συνδιάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου” (την γνωστή…). Κι αυτό αφού … απ’ την πρώτη ημέρα ο πρόεδρος Trump αποκατέστησε την αμερικανική ηγεσία στην παγκόσμια σκηνή…

Είναι το ίδιο σύνδρομο μ’ εκείνο του άγγλου υπ.αμ., που ονειρεύεται όπου νάναι την “global britain”, στρατιωτικά βεβαίως. Ή του έλληνα π.ε.τ. (παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος) που βλέπει το ελλαδιστάν να έχει εκτοξευτεί προς την κορυφή της «καπιταλιστικής επιτυχίας». Η αυτοϊκανοποίηση σε συνδυασμό με την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα κάποιο όνομα πρέπει να έχει…

Η υπεροχή και η παγκόσμια ηγεσία του ψοφιοκουναβιστάν επιστρατεύτηκαν σαν πολιτικό επιχείρημα· απέναντι στην «γηραιά ευρώπη»: Είναι καιρός (απαίτησε ο όπουναναιηΑποκάλυψη) οι ευρωπαίοι εταίροι μας να αποχωρήσουν απ’ την καταστροφική συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν. Διότι εκείνο που αυτοί ονομάζουν «όχημα ειδικού σκοπού» για τις εμπορικές τους σχέσεις εμείς το ονομάζουμε προσπάθεια να σπάσουν τις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του ιρανικού φονικού επαναστατικού καθεστώτος.

Αν η ε.ε. πειθαρχήσει στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε ότι αφορά την Τεχεράνη (και την μέση Ανατολή)· αν διακόψει τις σχέσεις της με τις κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες (περιμένοντας υπομονετικά την πρόοδο των αμερικανικών)· αν ακυρώσει την κατασκευή του nord stream 2 (εξαρτώμενη όσο περισσότερο γίνεται απ’ το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο)· κι αν αναγνωρίσει συνολικά τον Guaido σαν «πρόεδρο» (στη βενεζουέλα), τότε η παγκόσμια αμερικανική ηγεσία κάπως θα παρηγορηθεί. Ο μαγικός της καθρέφτης θα πει, μέσα απ’ δόντια: αμέρικα είσαι η first.

Αλλά η κυρία Μέρκελ δεν ψήνεται: Γεωστρατηγικά είπε στην ίδια συνδιάσκεψη η ευρώπη δεν έχει συμφέρον να κόψει όλες τις σχέσεις της με την ρωσία. Δεν είπε ότι το Βερολίνο και το Παρίσι ενδιαφέρονται να πάρουν επιχειρήσεις τους μερίδια απ’ την ανοικοδόμηση της συρίας· ενόσω η Ουάσιγκτον σκέφτεται να επιβάλει κυρώσεις σε όσες εταιρείες τολμήσουν να… Δεν είπε ούτε ότι τα ευρωπαϊκά ιμπεριαλιστικά σχέδια για την βόρεια αφρική μπορεί και να μην είναι συμπληρωματικά με τα αμερικανικά σε βάθος χρόνου… Δεν είπε, τέλος, ότι οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός θα γίνει με όπλα ντόπιας κατασκευής και όχι αμερικανικής.

Ευτυχώς που υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, και ο καθένας διαλέγει όποια τον βολεύει. Δυστυχώς όμως για μας που αυτές οι «πολλές πραγματικότητες» συγκρούονται, και θα συγκρούονται όλο και περισσότερο… Μέχρι να νικήσει μία…

(φωτογραφία: Δεν είναι μπασκετική πεντάδα. Είναι η αντανάκλαση της δύναμης του πυρός της ηγέτιδας δύναμης του πλανήτη…)

Μικρή παράλειψη…

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Το nest guard είναι προϊόν της google. Μια συσκευή σαν κούπα του καφέ, που συντονίζει κάμερες ασφαλείας (για σπίτια ή γραφεία), και αισθητήρες κίνησης (της ίδιας εταιρείας, στο πακέτο «nest secure» – ασφαλής φωλιά…). Ας πούμε: ένας απ’ τους must εξοπλισμούς, που εισάγουν στην εποχή του internet of things. Βγήκε στην αγορά το 2017.

Στις αρχές του μήνα η εταιρεία (η google, το ξαναλέμε…) όλο χαρά ανακοίνωσε ότι έκανε την συσκευή voice-controlled. Ελεγχόμενη φωνητικά. Όχι μόνο τα νέα μοντέλα – αλλά κι εκείνα που είχαν ήδη εγκατασταθεί. Πράγμα που σήμαινε: είχαν ενσωματωμένο μικρόφωνο· αλλά η εταιρεία (η google, τρίτη και τελευταία φορά) δεν το είχε αναφέρει.

Οι ήδη χρήστες του nest guard άκουσαν τη λέξη «μικρόφωνο» για τον ηλεκτρονικό φύλακά τους πρώτη φορά μόλις στις αρχές του μήνα, απ’ την ανακοίνωση της εταιρείας. Που καμάρωνε ότι τώρα το nest guard είναι συμβατό με την άλλη μηχανή / συσκευή «οικιακής βοήθειας», την google assistant. «Μικρόφωνο»; «Μικρόφωνο είπατε»; Γιατί η εταιρεία δεν το ανέφερε τόσο καιρό στις διαφημίσεις και στα προσπέκτους, έστω σαν «μη ενεργό»;

Η εταιρεία πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη: είχε ενσωματωμένο μικρόφωνο στην «κούπα ασφαλείας», αλλά κράτησε κρυφή την ύπαρξή του. «Α, συγγνώμη που το ξεχάσαμε» απάντησε η εταιρεία μετά την κατακραυγή που ακολούθησε την αποκάλυψη. «Δεν ήταν ενεργό… Άλλωστε… (είπε η εταιρεία) … τέτοιοι φύλακες πρέπει οπωσδήποτε να έχουν ένα μικρόφωνο, για να συλλαμβάνουν ύποπτους ήχους, όπως για παράδειγμα το σπάσιμο ενός τζαμιού».

Μπααα!… Η google απλά εξαπάτησε τους πελάτες της. Κράτησε κρυφή την ύπαρξη του μικροφώνου, το οποίο ήταν ενεργότατο (χωρίς, όμως, να ανταποκρίνεται σε φωνητικές εντολές) για να κάνει ένα πλούσιο αρχείο φωνών. Το χρειαζόταν για να βελτιώσει το λογισμικό της για την προφορική επικοινωνία της μηχανής με τους χρήστες; Αυτό είναι η πιο αθώα εξήγηση – η μεθόδευση, όμως, παραμένει βρώμικη. Όπως σχολίασε κάποιος:

Αν είχα τέτοιο πράγμα στο σπίτι μου και ανακάλυπτα ότι η μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρεία του κόσμου έχει κρύψει ένα μικρόφωνο στο σπίτι μου επί ένα χρόνο, θα γινόμουν έξαλλος!

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι το ψηφιακό μηχανικό «οικοσύστημα» δεν ελέγχεται απ’ τους χρήστες του, αλλά μόνο απ’ τους κατασκευαστές του – με ότι αυτό σημαίνει. Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται πως κάθε βήμα (ηλεκτρονικής) μηχανοποίησης της καθημερινής ζωής είναι καλά σχεδιασμένο απ’ τους κατασκευαστές του· και οι πελάτες είναι, απλά, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, αφού υποκύπτουν στα «μάγια» της ευκολίας και της ταχύτητας, χωρίς να αναρωτιούνται ποιο είναι το τίμημα γι’ αυτούς τους δούρειους ίππους.

Δεν φαίνεται, όμως, να θυμώνουν πολλοί· ή ο θυμός τους εξατμίζεται γρήγορα. Είναι κοινότοπο ότι όλοι πια (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις…) κρατάνε τον ψηφιακό ρουφιάνο που λέγεται «έξυπνο τηλέφωνο» πιο σφικτά από οτιδήποτε άλλο, άψυχο ή έμψυχο – και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τον αφήσουν κι ας μάθουν χίλιες φορές ότι τους κατασκοπεύει.

Ένα μικρόφωνο παραπάνω που η άλλη άκρη του βρίσκεται σε κάποια εταιρικά clusters; Never mind. Ο καπιταλισμός ομορφαίνει την ζωή…

Κτήνη πατριωτικά (στη μόνη αληθινή δημοκρατία της μέσης Ανατολής, όσο πιάνει το μάτι…)

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Στις 8 του περασμένου Γενάρη ισραηλινοί στρατιώτες συνέλαβαν δύο παλαιστίνιους, πατέρα και 15χρονο γυιό, στο χωριό Abu Shukheidim, στη δυτική Όχθη. Ήταν «ύποπτοι» – ποιος παλαιστίνιος δεν είναι;

Τους έδεσαν τα μάτια και τα χέρια και άρχισαν το ξύλο. Κλωτσιές, μπουνιές, κτυπήματα με τα όπλα τους. Στο κεφάλι, στο στομάχι, στα πλευρά, στα γεννητικά όργανα… Για ώρα. Ένας απ’ τις τιμημένες «ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις» βιντεοσκοπούσε το «πάρτυ» τους. Πολλοί θα ήθελαν να το φχαριστηθούν, έστω από δεύτερο χέρι.

Στις 17 Φλεβάρη η anchorwoman Oshrat Kotler, του ισραηλινού καναλιού channel 13 (αναγνωρισμένη μηντιακή περσόνα δηλαδή…), εκδήλωσε την δυσφορία της για το περιστατικό:

Στέλνουν παιδιά στο στρατό, στις territories, και γυρίζουν πίσω ανθρώπινα κτήνη. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κατοχής.

Τι ήταν να τολμήσει τέτοια κουβέντα; Απ’ τον πρωθυπουργό Netanyahou μέχρι την μαζική φασιστική κοινωνική βάση του ισραηλινού καθεστώτος οι απειλές ήταν τέτοιες που οι εργοδότες της προσέλαβαν μπράβους για να την προστατεύουν.

Φυσικά δεν θα την γλυτώσει έτσι. Κλήθηκε σε απολογία απ’ τις «αρχές media» του απαρτχάιντ καθεστώτος («ανεξάρτητες» υποθέτουμε) και κινδυνεύει να κατηγορηθεί για δυσφήμιση του στρατού και του κράτους. (Για «αρνητική διάθεση» που λέει και το εσθονικό καθεστώς…) Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, μεγαλύτερο έγκλημα και απ’ τον χαρακτηρισμό «ανθρώπινα κτήνη» θεωρείται στο ισραήλ το ότι μίλησε για «κατοχή»… Η λέξη τείνει να απαγορευτεί, δημοκρατικά πάντα… Κι αν αυτό γίνει, τότε ο μιλιταριστικός σαδισμός και η βαρβαρότητα του ισραηλινού στρατού μπορούν να «δικαιολογηθούν» ευκολότερα. Τα «ανθρώπινα κτήνη» προστατεύουν το κράτος· και καλά κάνουν που είναι τέτοια… Τι θέλετε δηλαδή;

Μπορούν να την κατηγορήσουν ακόμα και για αντι-σημιτισμό – τόσα λεφτά έχουν πέσει στο project. Ή, το άλλο κόλπο: σαν εβραία που μισεί τον εαυτό της…