Month: February 2019

PayMon

Τετάρτη 6 Φλεβάρη. Το κατά πόσον τέτοιες τεχνικές λύσεις έχουν μεγάλο πολιτικό βάθος θα το μάθουμε. Έχει όμως ενδιαφέρον, και σχετίζεται με κάποια πράγματα που γράφαμε το περασμένο Σάββατο. Τέσσερεις ιρανικές τράπεζες έφτιαξαν ένα «κρυπτονόμισμα» (ονόματι PayMon) με «κάλυψη» χρυσό – που σημαίνει με «σταθερή τιμή». Και μ’ αυτό «παραμάσχαλα» βρίσκονται σε διαπραγμάτευση για πληρωμές συναλλαγών με θεσμούς διάφορων κρατών που στηρίζουν την συμφωνία 5+1: ελβετία, νότια αφρική, γαλλία, αγγλία, γερμανία, ρωσία και αυστρία.

Τέτοια ψηφιακά νομίσματα, διάδοχοι και μιμητές του bidcoin υπάρχουν πια πολλές εκατοντάδες. Εκείνα, όμως, που δημιουργούνται από κράτη με «κάλυψη» και σταθεροποίηση της διεθνούς ισοτιμίας τους με χρυσό, δεν έχουν σχέση με την αρχική ιδέα της τεχνολογικά μεσολαβημένης «αξιοπιστίας» των κρυπτονομισμάτων μέσω blockchain· αν και η ίδια τεχνολογία μπορεί να αξιοποιηθεί μια χαρά για την “εκκαθάριση των συναλλαγών”. Είναι, μάλλον, μια τυπική στον πυρήνα της εκδοχή επιστροφής στον κανόνα του χρυσού – σε ψηφιακή έκδοση. Όμως αυτή, ακριβώς, η ψηφιακή έκδοση είναι που επιτρέπει την παράκαμψη των αμερικανοκρατούμενων ροών των εμπορικών συναλλαγών και πληρωμών, μέσω είτε του swift είτε της fed. Ας πούμε σχηματικά ότι το PayMon θα κάνει «αόρατες» τις συναλλαγές που η Ουάσιγκτον έχει κηρύξει εκτός νόμου.

Δεν είναι, πάντως, μια τελική κατάσταση. Ήδη οι πιο φανατικοί βουλευτές και γερουσιαστές στις ηπα έχουν προτείνει προς ψήφιση νόμους για κυρώσεις εναντίον όσων προσφέρουν χρηματοδότηση, υπηρεσίες ή «τεχνολογική βοήθεια για την ανάπτυξη ψηφιακού νομίσματος απ’ το ιράν»…

Μοιάζει σαν μάταιη λύσσα. Αργά ή γρήγορα η Ουάσιγκτον θα πρέπει να υπερασπίσει την ισχύ του ιμπεριαλισμού της μ’ εκείνο τον τρόπο που πάντα «ξεκαθάριζε τους λογαριασμούς»…

Τρελή φόρμα; Δεν χρειάζεται…

Τετάρτη 6 Φλεβάρη. Ένας γνωστός αμερικάνος δημοσιογράφος ονόματι Max Blumentan, αναλαμβάνει να μάθει τι σκέφτονται οι «εκπρόσωποι του λαού» στις ηπα για την βενεζουέλα. Το αποτέλεσμα δεν κάνει κανέναν σοφότερο, εκτός – ίσως – απ’ αυτό: έχουν κι άλλες δουλειές… (Οπότε μπορεί να υποθέσει κανείς ότι για «αλλαγές καθεστώτων» υπάρχει κάτι σαν αυτόματος πιλότος – κάπου…)

Εν τω μεταξύ το «σχέδιο αιΒασίλης» (το όνομα δικό μας προφανώς!) που αφορά το πως η «ανθρωπιστική βοήθεια» που με τόση καλωσύνη θέλουν ξαφνικά να προσφέρουν τόσοι πολλοί στα σύνορα κολομβίας – βενεζουέλας μπορεί (και πρέπει) να εξελιχθεί σε ευκαιρία για στρατιωτική εισβολή, πάει ως εξής:

Εμφανίζονται τα φορτηγά στα σύνορα… Ένα απ’ τα «σημεία διανομής» είναι η Cucuta… (Ένα άλλο βρίσκεται στα σύνορα με την βραζιλία…) Κανονικά πρέπει απ’ την άλλη μεριά να μαζευτούν χιλιάδες «ευεργετούμενοι»… Αν η συνοριοφυλακή (ή ο στρατός) του Μαδούρο τους εμποδίσουν να πάρουν την «βοήθεια», θα πρέπει να ξεκινήσουν συγκρούσεις· οπότε ο κολομβιανός στρατός (που ήδη έχει στείλει πεζοναύτες στο «σημείο» γι’ αυτή την δουλειά…) θα «αναγκαστεί να παρέμβει» (στο έδαφος της βενεζουέλα) για να προστατέψει τους αναξιοπαθούντες, και τον ανθρωπισμό. Σ’ αυτό το σενάριο προβλέπονται συγκρούσεις με τον στρατό της βενεζουέλα – εκτός αν αυτός ο τελευταίος την αποφύγει οπισθοχωρώντας κανά δυο χιλιόμετρα…

Το άλλο σενάριο είναι ότι οι βενεζουεαλάνοι συνοριοφύλακες (ή ο στρατός) θα συγκινηθούν απ’ την ανάγκη του κόσμου, οπότε θα λιποτακτήσουν – και θα ενωθούν με τους ανθρωπιστές.

Για να είμαστε ειλικρινείς μας φαίνεται ότι το σχέδιο είναι επιεικώς πανηλίθιο. Αν κανείς δεν εμποδίσει κανέναν να πηγαίνει να παίρνει μια τσάντα με πορτοκαλάδες και ψωμί πως θα εκβιάσουν την εισβολή τους, άραγε, οι ανθρωπιστές;

Απ’ την άλλη δεν βρίσκονται και στην καλύτερη φόρμα της ιστορίας τους – έτσι δεν είναι;

Κανάς άλλος για Guaido;

Τρίτη 5 Φλεβάρη. Αν κάποιος σκοπεύει να υποστηρίξει ότι τα τελευταία χρόνια οι πληβείοι της βενεζουέλα ζουν τις «εφτά πληγές του φαραώ» δεν θα μπούμε στον κόπο να τον αμφισβητήσουμε. Όποιος, όμως, παριστάνει τον αθώο ανθρωπιστή ο οποίος, όταν το ψοφιοκουναβιστάν αποφασίζει ότι (…) χώνει κι αυτός την μικρότητά του πίσω απ’ τις φαρδιές (γεμάτες επωμίδες…) πλάτες του θείου Σαμ για να αποδώσει (τι φτήνεια!!!) δημαγωγική «δικαιοσύνη» σαν ουρά, ε, αυτός (για την ταπεινότητά μας) είναι σκέτο κάθαρμα. Γιατί αυτοί που υποστηρίζει σαν «ιππότες της αποκάλυψης της δημοκρατίας στο Καράκας» είναι ακριβώς οι ίδιοι που εδώ δίπλα φροντίζουν οι πληβείοι να ζουν κάτω όχι απ’ τις εφτά αλλά τις εκατονεφτά «πληγές του φαραώ». Στην αίγυπτο· και στην παλαιστίνη….

Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με τις καταγγελίες κατά του καθεστώτος Μαδούρο! Να τις κάνουν μόνο, ΜΟΝΟ, εκείνοι που πρακτικά και άμεσα νοιάζονται για το τι συμβαίνει μ’ εκείνους που δολοφονούνται, φυλακίζονται, καταστρέφονται συστηματικά εδώ και 5,5 χρόνια στην αίγυπτο· ή 70 χρόνια στην παλαιστίνη. Ή στην υποσαχάρια αφρική, στο μάλι και στο τσαντ… Οι υπόλοιποι ας πάνε να ξεράσουν στους δικούς τους τάφους. Όχι των άλλων!

Το τι έχει κάνει και το τι δεν έχει κάνει το καθεστώς Μαδούρο είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει – πρώτα την Ουάσιγκτον και ύστερα τους διάφορους κολαούζους της. Πρόκειται για ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό (στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι σύμμαχοι του Μαδούρο…) που 101 φορές στις 100 έχει πολύ χειροπιαστά υλικά κίνητρα· και ακόμα πιο χειροπιαστό αίμα. Κι εδώ αρχίζει το απύθμενο βάθος της πρωτοκοσμικής βλακείας, που εξαγοράζει την αποχαύνωσή της με “like” σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό.

Τι είναι αυτό το «αναγνωρίζουμε τον Guaido σαν (προσωρινό) πρόεδρο της βενεζουέλα»; Τι σημαίνει; Θα κλείσουν, άραγε, οι πρωτοκοσμικές αστυνομίες τις πρεσβείες του Καράκας; Ή, μήπως, θα αρχίσουν τις κυρώσεις;

Υπάρχουν και χειρότερα – και αυτά δεν είναι για τα κεφάλια των βενεζουελάνων. Είναι για τα πρωτοκοσμικά κεφάλια. Όταν εναντίον μιας (ας το δεχτούμε) εν μέρει νομιμοποιημένης στο εσωτερικό της εξουσίας, όπως αυτή του Μαδούρο, «αναγνωρίζεται» μια άλλη που έχει ουσιαστικά μικρότερη νομιμοποίηση απ’ αυτήν φοιτητικού συνδικαλισμού, αυτό σπρώχνει το πολύ υπαρκτό πια δεδομένο: κάποιοι φασίστες στην ευρώπη θα εμφανιστούν σαν υπερασπιστές της «δημοκρατίας»!!! Θα το κάνουν δωρεάν, θα το κάνουν βέβαια με βάση τους δικούς τους υπολογισμούς – αλλά θα το κάνουν! Το κάνουν ήδη!

Όποιος ευλογεί τους «φυτευτούς» στο όνομα της «δημοκρατίας», όποιος ευλογεί τους τσατσορούφιανους στο όνομα της λαοσύναξης, ασφαλτοστρώνει τα τελευταία μέτρα της λεωφόρου προς τις πιο «λαοφιλείς» μαριονέτες / βιτρίνες των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Μόνο που αυτές οι μαριονέτες, εξοπλισμένες κατάλληλα, δεν θα έχουν λατινοαμερικανικά ονόματα…

Θα θυμάται κανείς ποιος έσπρωξε ποιον σε ποια κατηφόρα; Όχι. Όταν θα έρθει η στιγμή να αποδοθούν οι βαριές ευθύνες, όλοι “περαστικοί” θα δηλώνουν… Αυτό είναι που προεξοφλείται και κεφαλαιοποιείται εδώ και 17 χρόνια· και πάει απ’ το κακό στο χειρότερο.

Θα θυμούνται οι ουρές ένα απ’ τα κεφάλια που λέγεται Elliot Abrams; Ή, όπως έχουν κάνει πάμπολες φορές στο παρελθόν οι δωρεάν «δημοκράτες» του ανάλογου ιδεότυπου, θα κρυφτούν στα γνωστά «ε, μην τα ψάχνεις τώρα» – ε;

Κανάς άλλος για την Καραϊβική;

Τρίτη 5 Φλεβάρη. Θεωρητικά, τα ευρωπαϊκά καθεστώτα είχαν μια εναλλακτική στους σχεδιασμούς του ψοφιοκουναβιστάν: να προωθήσουν (βάζοντας στο κόλπο και τον ερειπωμένο οηε) μια «μεσολαβητική διαδικασία» μεταξύ καθεστώτος Μαδούρο και αντιπολίτευσης. Δεν έχει τόση σημασία πότε και αν θα οδηγούσε κάπου μια τέτοια «πολιτική». Σημασία έχει ότι θα στερούσε τους Bolton, Abrams και σία απ’ τα περιθώριά τους.

Αντί γι’ αυτό προτίμησαν να συνταχτούν πίσω απ’ την Ουάσιγκτον. Γιατί; Έχουν πληροφορίες ή εκτιμήσεις ότι ο αμερικανικός σχεδιασμός είναι προχωρημένος και θα αποδειχθεί νικηφόρος, οπότε δεν θέλουν να χάσουν την ευκαιρία στο πλιάτσικο; Ή, απλά, φοβούνται την δυναμική της οικονομικής επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού στη λατινική αμερική (με την φανερή ή λιγότερο φανερή υποστήριξη των ρωσικών όπλων) και προσπαθούν να την ανασχέσουν μέσω united states;

Είναι γεγονός ότι η λατινική αμερική (και όχι μόνο η βενεζουέλα) έχει διάφορες πρώτες ύλες, που ενδιαφέρουν τα μέγιστα τους διάφορους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς που ζορίζονται. Είναι επίσης γεγονός ότι μετά την εκλογή του φασίστα Bolsonaro στη βραζιλία και τα πρώτα «σκάνδαλα» που δημοσιοποιούνται σε βάρος του, ο πειρασμός για «δημιουργικές καταστροφές» εδώ ή εκεί είναι μεγάλος – ειδικά όταν το ευρωπαϊκό φρούριο «δεν κινδυνεύει» από βάρκες με λατινοαμερικάνους μετανάστες.

Η ασταμάτητη μηχανή έχει όμως την εντύπωση ότι αυτές οι ευρωπαϊκές βιαστικές και κατ’ αρχήν εικονικές αναγνωρίσεις της μαριονέτας Guaido πάσχουν κι απ’ αυτό: δέος απ’ την μια και υποτίμηση απ’ την άλλη της κινεζικής και ρωσικής ιμπεριαλιστικής τακτικής και σ’ αυτό το μέρος του κόσμου. Πιθανολογούμε μια ανανεωμένη εκδοχή του «σεναρίου λιβύη», όταν ήταν το Λονδίνο και το Παρίσι που, για τα δικά τους άμεσα συμφέροντα, «έπεισαν» την Ουάσιγκτον (διοίκηση Obama) να βάλει άμεσα το στρατιωτικο της know how στην ανατροπή του Καντάφι – την Ουάσιγκτον που δεν έβλεπε άμεσο όφελος απ’ την υπόθεση.

Είναι ένας κυνικός υπολογισμός, αλλά είναι υπολογισμός κρατικο/καπιταλιστικός: η ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον να πετάξει το Πεκίνο και την Μόσχα απ’ τη λατινική αμερική, έτσι ώστε οι υπόλοιποι να μαζέψουν ότι δεν θέλει ή δεν προλάβει «ο στρατηγός των gringos».

Αν είναι έτσι (κι αυτό μένει να φανεί) οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί πάσχουν ήδη απ’το σύνδρομο η δυναστεία των Μινγκ προ των πυλών – και ταυτόχρονα το απωθούν…

(φωτογραφία: Στις αρχές του 15ου αιώνα, πολύ πριν τα ευρωπαϊκά παλάτια αρχίσουν να χρηματοδοτούν τυχοδιώκτες για να εξερευνήσουν τις θάλασσες και τις στεριές του πλανήτη, η δυναστεία των Μινγκ είχε φτάσει με τον στόλο της παντού. Όχι μόνο στην κοντινή ανατολική ασία, αλλά στην αφρική και στην αμερική, νότια και βόρεια. Το ναυτικό των Μινγκ είχε έως και εννιακάταρτα (!) πλοία, πολλαπλάσιου μεγέθους απ’ τα ευρωπαϊκά έναν αιώνα μετά, στελεχωμένα (πέρα από έμπειρους αξιωματικούς και πληρώματα) με κάθε είδους επιστήμονες της κινεζικής αυτοκρατορίας.

Το γιατί η δυναστεία των Μινγκ δεν κατέκτησε τον κόσμο τότε έχει ενδιαφέρουσα εξήγηση, που δεν είναι του παρόντος. Το ότι ο κινεζικός καπιταλισμός το επιχειρεί τώρα δεν μπορεί παρά να τρομάζει, ομολογημένα ή ανομολόγητα, πολλούς).

Κανάς άλλος για τον ισραηλινό τεχνομιλιταρισμό;

Τρίτη 5 Φλεβάρη. Πριν 2 χρόνια τέτοια εποχή τα ισραηλινά δικαστήρια έχωσαν για εννιά χρόνια στα μπουντρούμια τους έναν παλαιστίνιο πιτσιρικά που, αν ζούσε αλλού, θα είχε προσληφθεί από κάποια high tech εταιρεία με μισθό αρκετών μηδενικών. Ο 23χρονος Majid Oweida, απ’ την Γάζα, με εργαλεία έναν φορητό υπολογιστή, έναν αποκωδικοποιητή σήματος και ένα δορυφορικό πιάτο είχε καταφέρει να χακέψει για καιρό το «διάμαντι» της ισραηλινής βιομηχανίας drones, το Heron TP, που κτυπούσε στη λωρίδα τους «τρομοκράτες». Ο Oweida κατάφερε να «κλέβει» σε πραγματικό χρόνο αυτά που «έβλεπαν» τα ισραηλινά drones – εξαιρετικά χρήσιμες πληροφορίες ώστε να αποφεύγονται τα θανατηφόρα κτυπήματα απ’ τους βομβαρδισμούς του Heron TP. Κάποιος «κάρφωσε» τον Oweida που δούλευε σαν μηχανικός ήχου σ’ έναν ρ/σ της «ισλαμικής τζιχάντ» στη Γάζα. Και τον έδεσαν τον Φλεβάρη του ’16, όταν επιχείρησε να πάει στη δυτική Όχθη για να βοηθήσει στο στήσιμο ενός τηλεοπτικού σταθμού…

Ο Oweida δεν λέγεται Guaido… Δεν δήλωσε «πρόεδρος» της airbus… Και – κυρίως – είναι παλαιστίνιος της αντίστασης. Αμφιβάλλουμε καν και καν αν είναι ένας ήρωας της διεθνούς των hackers.

Δυο χρόνια μετά την καταδίκη του, προχτές, ανακοινώθηκε η έναρξη ενός προγράμματος εκπαίδευσης του γερμανικού στρατού, στην ισραηλινή στρατιωτική βαση του Tel Nof, σ’ αυτά ακριβώς τα «διαμάντια»: τα Heron ΤP. Δύο γερμανοί καραβανάδες, ένας πιλότος και ένας χειριστής αισθητήρων, άρχισαν την δίμηνη εκπαίδευσή τους σ’ αυτά τα drones που είναι ελεγμένα στην πράξη! Το Βερολίνο είναι υπερήφανο για την συνεργασία. Ο αρχικαραβανάς της αεροπορίας του Kristof Conrath δήλωσε όλο καμάρι:

…Οι ισραηλινοί εταίροι μας έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία σ’ αυτόν τον τομέα, και έχουν και το κατάλληλο περιβάλλον εκπαίδευσης…

Και η «εμπειρία» και το «περιβάλλον εκπαίδευσης» έχουν όνομα: Παλαιστίνη.

Υπάρχουν σύντροφοι / συντρόφισσες στη γερμανία; Τι κάνουν;

Γιατί άλλοι δεν σταυρώνουν τα χέρια τους…

Τρίτη 5 Φλεβάρη. Ναι, ήταν η εργατική επιτροπή που απαίτησε την ακύρωση της συμμετοχής της Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles στην κατασκευή της δεύτερης γραμμής του απαρτχάιντ τραμ στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Συμβαίνει οι εργάτες να είναι βάσκοι:

… Συμφωνήσαμε ότι το έργο είναι παράνομο. Τόσο λόγω της διαδρομής του τραμ (μέσα από παλαιστινιακή γη), όσο και επειδή θα εξυπηρετεί τους εποίκους….

Ο πιο πάνω τίτλος είναι σαφής: «Οι εργάτες της μεγαλύτερης εταιρείας τραίνων της Βασκίας [Euskadi] δεν θέλουν να κατασκευάσουν το τραμ της Ιερουσαλήμ».

Αυτοί ανέλαβαν τις ευθύνες τους.

Το χρήμα του αίματος

Δευτέρα 4 Φλεβάρη. Καπιταλισμός εδώ, καπιταλισμός κι εκεί. Η ισπανική κατασκευαστική Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles δήλωσε ότι αρνείται να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για την κατασκευή της δεύτερης γραμμής του τραμ στην Ιερουσαλήμ / al Quds, «επειδή η διέλευσή της περιλαμβάνει και παλαιστινιακή γη που είναι κατεχόμενη, κατά παράβαση ης διεθνούς νομιμότητας».

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό που πιθανότατα επέβαλε αυτήν την απόφαση στην ισπανική κατασκευαστική (που μετά απ’ αυτήν την απόφασή της, το καταλαβαίνει, δεν θα ξαναπάρει έργο απ’ το ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ακόμα κι αν είναι «καθαρό» – ούτε απ’ τους συμμάχους του), πέρα απ’ την διευρυνόμενη συμπαράσταση στην παλαιστινιακή αντίσταση, ήταν το συνδικάτο των εργατών της. Το οποίο αρνήθηκε να δουλέψει για μια τέτοια δουλειά. Ναι: ο εργατικός διεθνισμός δουλεύει!

Εδώ οι ελληνικές στα.συ. και γεκ/τέρνα προχωρούν κανονικά στην συμμετοχή τους σ’ αυτή την απαρτχάιντ μπίζνα. Να αφήσουμε (έστω θεωρητικά) ανοικτό το ενδεχόμενο κάποιο ντόπιο συνδικάτο να την σαμποτάρει αποτελεσματικά; Χλωμό.

Γιατί, κατά τα άλλα, πάντα είναι πολλά τα λεφτά για τους συνεργάτες των φασιστών· είτε παλαιού, είτε νέου τύπου. Δεν θα χαλάσει τώρα η αυθεντική εθνική ιστορία!

Το asset των asset

Δευτέρα 4 Φλεβάρη. Μπορεί η πολιτική σκηνή στο Λονδίνο (και αυτοί που εκπροσωπεί) να έχει σοβαρές δυσκολίες να κάνει ορθολογική διαχείριση της πριν από 2,5 χρόνια θέλησης του λαού (: «πα’ να φύγουμε!»). Ωστόσο το κράτος σαν τέτοιο έχει τα σχεδιά του· και είμαστε σίγουροι ότι θα αποδειχθούν αποτελεσματικά: για την φυγάδευση της αυτού μεγαλειότητας της πολύτιμης (θεσμικά και συμβολικά) γραίας, σε περίπτωση που η εφαρμογή της «θέλησης του λαού» οδηγήσει αυτόν τον λαό σε έκτροπα… Αυτό, δηλαδή, που κομψά λέγεται “σκληρό brexit”.

Θαυμάζουμε την οργανωτικότητα που έχει απομείνει στο Λονδίνο απ’ την εποχή της αυτοκρατορίας – όπου – δεν – έδυε – ποτέ – ο – ήλιος· μια οργανωτικότητα που απ’ ότι φαίνεται δεν αποδίδει πλέον για τα (φανερά) τρέχοντα και φλέγοντα, κάνει όμως την δουλειά της αν πρόκειται για παλατιανές μετακομίσεις, μεταφορές, κλπ. Έτσι η 92χρονη αυτού μεγαλειότης Ελισάβετ η Β, ανάλογα με τον κίνδυνο, μπορεί να μεταφερθεί σε πολλά ασφαλή μέρη του πλανήτη. Θα θυμίσουμε ότι εκτός από βασίλισσα του καναδά, της αυστραλίας και της νέας ζηλανδίας (δεν το ξέρατε;) παραμένει βασίλισσα της τζαμάικα, των μπαρμπάντος, της γρανάδας, της παπούα νέα γουϊνέα, των νήσων του Σολομώντα, του τουβαλού, της αγίας Λουκίας, του αγίου Βικέντιου, του μπελίζ, της αντίγκουα και της μπαρμπούντα.

Υπάρχει μια φήμη (κακοπροαίρετη και ευρωπαϊκή φυσικά) ότι έχει αρχίσει να αμφισβητείται (υπέρ της Μαδρίτης) η απόλυτη κυριότητά της βασίλισσας στο γιβραλτάρ. Αλλά πάνω σ’ αυτό βράχο θα πήγαινε να γλυτώσει η her majesty, in case of emergency; Δεν φαίνεται τόσο βολικός για την τέταρτη ηλικία.

Κι ας αφήσουμε το ότι οι υποτελείς εκεί είναι φανατικά bremainers…

Ο ιμπεριαλισμός περνάει απ’ το στομάχι;

Δευτέρα 4 Φλεβάρη. Δεν θα επιτεθεί στρατιωτικά (προς το παρόν…) στο καθεστώς Μαδούρο η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της… Έτσι λέει το «αρχηγείο της απελευθέρωσης» (του πλανήτη). Ίσως οι οπαδοί της διαρκούς κατάκτησης του κόσμου από λευκούς, χριστιανούς κονκισταδόρες να απογοητεύονται… Δεν θα έπρεπε. Γιατί η επίθεση θα αρχίσει με λιγότερα εκρηκτικά. Θα αρχίσει με ανθρωπιστική βοήθεια.

Μάλιστα! Ο θείος Σαμ θέλει να «κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά» των βενεζουαλών πληβείων, και ελπίζει να τους τραβήξει απ’ το στομάχι. Μια τέτοια επιχείρηση που γίνεται, βέβαια, ερήμην της όποιας επίσημης κρατικής εξουσίας (και εναντίον της) έχει ορισμένες πρακτικές δυσκολίες. Ας υποθέσουμε ότι θα ξεπεραστούν χωρίς την βοήθεια των 5.000 πεζοναυτών που έχει υποσχεθεί το γεράκι Bolton. Το ενδιαφέρον του εγχειρήματος βρίσκεται ακριβώς μετά. Στις σχέσεις που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει η συγκεκριμένη «ανθρωπιστική βοήθεια».

Οι πληβείοι στη βενεζουέλα, είτε στηρίζουν το καθεστώς Μαδούρο είτε είναι εναντίον του, ενοποιούνται σ’ ένα μοντέλο επιβίωσης – μέσω – υπόγειων – μεθόδων, στις οποίες περιλαμβάνονται απ’ τις δωροδοκίες ως το οργανωμένο έγκλημα. Όταν θα σκάσει η «αμερικανική βοήθεια» αυτές οι δομές θα ενισχυθούν· αλλάζοντας, αν χρειάζεται, αφεντικό. (Τα ξέρουμε απ’ τα μέρη μας αυτά…) Η Ουάσιγκτον και οι συνεταίροι τους θα μοιράσουν, λοιπόν, ρύζι και γάλα όχι απλά για να αποκτήσουν οπαδούς, αλλά κυρίως για να σκληρύνουν την εξάρτηση της καθημερινής ζωής όσων πληβείων καταφέρουν – αυτή τη φορά απ’ τα δικά τους πεντάγωνα.

Θα πετύχουν; Θα φανεί όταν αποφασίσουν να εξαργυρώσουν την καλωσύνη τους· αν μπορέσουν.

(φωτογραφία: Η γνωστή “fuck EU” Victoria Nuland, που τότε ήταν υφυπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων της διοίκησης Obama, και ο ακόμα πιο γνωστός Geoffrey Pyatt, που πριν γίνει πρεσβευτής στην Αθήνα ήταν πρεσβευτής στο Κίεβο, μοιράζουν ανθρωπιστική βοήθεια (μπισκότα) στους φασίστες στην πλατεία Maidan – στα τέλη Φλεβάρη του 2014.

Δεν ήταν, πάντως, η καταπολέμηση της υπογλυκαιμίας που έκανε αξιολάτρευτους αυτούς τους usa ανώτατους αξιωματούχους. Ήταν οι δεσμίδες με τα εκατοδόλαρα. Πράγμα που σημαίνει ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα βάλει το χέρι στην τσέπη αν θέλει να αγοράσει «στομάχια και χέρια» στη βενεζουέλα… Γι’ αυτό είναι που σκοπεύει να κατάσχει τις πληρωμές για τις αγορές πετρελαίου απ’ την κρατική εταιρεία της βενεζουέλα: η Ουάσιγκτον θα αγοράσει εχθρούς του καθεστώτος Μαδούρο με τα δικά του λεφτά.

Προχωρημένο!)