Δευτέρα 7 Γενάρη. Το ουρλιαχτό των δολοφόνων ακούγεται πέρα δώθε πολύ κοντά στ’ αυτιά μας για να παριστάνουμε τους κουφούς (παρότι η κουφαμάρα θεωρείται προσόν στις ημέρες μας).
Σαράντα εννιά μετανάστες / πρόσφυγες παραμένουν “φυλακισμένοι” στο πλοίο Sea-Watch 3 που τους έσωσε στην κεντρική Μεσόγειο, εδώ και πάνω από 10 ημέρες… επειδή κανένα «πολιτισμένο» και «δημοκρατικό» κράτος της νότιας ευρώπης δεν επιτρέπει στο Sea-Watch 3 να καταπλεύσει σε λιμάνι του. Καθώς τα τρόφιμα και το νερό τελειώνουν, και το πλοίο είναι λίγα μίλια ανοικτά της Μάλτας, κάποιοι απ’ αυτούς τους αιχμάλωτους – στη – θάλασσα έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζουν συμπτώματα αφυδάτωσης.
Εδώ το τείχος είναι από νερό. Δεν έχει καμία σημασία που η διεθνής νομοθεσία (αλλά και η ναυτική ηθική) απαγορεύει το να μην επιτρέπεται σε ναυαγούς να βγουν στη στεριά. Σημασία έχει αυτό: ενώ η φασιστική πανούκλα προελαύνει, δεν έχουν σηκωθεί και οι πέτρες.
Το ψόφιο κουνάβι θα νοιώθει, ξαφνικά, βαθιά αισθήματα αγάπης για τους ευρωπαίους ομοϊδεάτες του. Αλλοίμονο σε όλους εμάς που τους ανεχόμαστε.