Κυριακή 20 Γενάρη. Μπορεί να μας είναι εκνευριστική η προβολή ότι ο τενεκεδένιος πρωθυπουργός (σαν άλλος μεγΑλέκος;) “λύνει τον γόρδιο δεσμό του μακεδονικού” … επειδή είναι “αριστερός”!!! Και μας είναι εκνευριστική επειδή, πολύ απλά, αυτή η “λύση” είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να πετύχει ο οποιοσδήποτε, μέσα στις προδιαγραφές της “εθνικής γραμμής” – άρα τίποτα ηρωϊκό. Ωστόσο, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, τέτοια είναι η καθεστωτική πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας: κουκιά τρως, κουκιά χέζεις.
Με τους φασίστες όμως; Αυτοί είναι έξω απ’ την ηρωϊκή “λύση”; Όχι βέβαια! Τα είπαμε (πιο πρόσφατα) χτες. Τα “συλλαλητήρια για την μακεδονία”, σαν αναβίωση του εθνικισμού των ‘90s, είναι πια για εσωτερική κατανάλωση αποκλειστικά· και υπήρξαν βασικό στοιχείο στον σχεδιασμό που κλήθηκε να υπηρετήσει (με χαρά της!) η ροζ φράξια της κυβερνοσκηνής, εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
Αν αυτό το τσούρμο (χαρακτηρισμός Γιάνη…) ήταν έστω και ελάχιστα «αριστερό» κι αν όντως θεωρούσε εχθρούς τους φασίστες του «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», θα είχε φροντίσει να τους εξουδετερώσει («πολιτικά») εξ αρχής! Έκανε το αντίθετο. Τους έκλεισε πονηρά το μάτι: το ραντεβού με τον αρχιτραγότατο αυτό εξυπηρετούσε. Όταν θέλεις ο «συνομιλητής» σου να είναι ένα απ’ τα βασικά αφεντικά του βαθέος κράτους, αυτό σημαίνει ότι αποδέχεσαι τον ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο της ντόπιας άκρας δεξιάς. Και σκοπεύεις σε μια «ασύμμετρη» συνεργασία – στη σκιά της επίσημης, της κυβερνητικής.
Έτσι έγινε. Η σημερινή συγκέντρωση στην Αθήνα, όπως κι όλες οι προηγουμένες, είναι «φαιορόζ έργο» – η κάλυψή της απ’ την κουλοδεξιά είναι παρεπόμενη, το άλλο μισό του κρατικού / παρακρατικού ελέγχου. Η μάζα, φυσικά, υπάρχει – δεν την έφτιαξε η Κουμουνδούρου! Αλλά αυτή η μάζα, που είναι βασικό μέρος του κοινωνικού βούρκου, δεν είναι σε θέση να κινητοποιηθεί «κεντρικά πολιτικά», ούτε είναι σε θέση να παράξει «κεντρικά γεγονότα»… εκτός αν την κουρντίσουν, την οργανώσουν και την κινητοποιήσουν κρατικοί / παρακρατικοί μηχανισμοί. Οι παπάδες, οι υπηρεσίες… Ο «λύνω τον κόμπο» πόνταρε σ’ αυτούς. Επειδή το σχέδιο στο οποίο παίζει τον ρολάκο του, προέβλεπε θείες Λίτσες με το κιλό, στο πεζοδρόμιο.
Το «μακεδονικό», απ’ το 1992, υπήρξε βασικός μοχλός «πολιτικοποίησης» (με προδιαγραφές κρατικής / παρακρατικής εξουσίας) του διάχυτου κοινωνικού ρατσισμού. Αυτός ο τελευταίος εκδηλώθηκε μαζικά κατά των βαλκάνιων / ανατολικών προλετάριων μεταναστών / στριών – αυτό ήταν που μπορούσε να κάνει «μόνος» του… Το να αναχθεί, το να «κεφαλοποιηθεί» σε «κεντρική πολιτική» ήταν δουλειά των μηχανισμών.
Αυτό το μαύρο κεφάλαιο είναι που συντηρούν (έως υπηρετούν) και οι κυβερνορόζ. Φυσικά είναι ικανοί, σαν φτηνοί συνδικαλιστές, να φλομώσουν τους πάντες με το θέαμα της δήθεν αντίθεσής του με τους φασίστες… Όποιος έχει επίγνωση των κατορθωμάτων του ντόπιου συνδικαλισμού στο να κάνει τα άσπρα μαύρα και τα μαύρα άσπρα καταλαβαίνει… Υπάρχει, και σήμερα, σε άλλα δεδομένα, η ίδια μαύρη γραμμή που συνδέει τον εξουσιαστικό καιροσκοπισμό, τα «πατριωτικά συλλαλητήρια», και τις δολοφονίες προσφύγων / μεταναστών… «Κάπου μακρυά». Αυτήν την μαύρη γραμμή υπηρετεί το ροζ κυβερνητικό συνάφι – όπως έχει κάνει ως τώρα και κάθε άλλο. Μ’ άλλα λόγια: κρίκοι στην ίδια αλυσίδα…
Όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν έχει καταλάβει τίποτα!