Πέμπτη 17 Γενάρη. Δεν είναι η πρώτη φορά στη δυτική, πρωτοκοσμική ιστορία όπου η αστάθεια των όποιων κοινωνικών status (ακόμα και στα χαμηλά της ιεραρχίας και του καταμερισμού) και το ενδεχόμενο μιας ριζικής αναδιάρθρωσης που για κάποιες κοινωνικές εννοήσεις σημαίνει «τέλος», εκτοξεύεται σε θρησκευτικές εσχατολογίες. Ούτε είναι η πρώτη φορά που αυτές οι εσχατολογίες δεν είναι η απλά παραζάλη τμημάτων της κοινωνικής βάσης αλλά σκαρφαλώνει ως τις κορυφές της όποιας εξουσίας· αν δεν προέρχεται απ’ αυτές. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει σε καπιταλιστικές συνθήκες. Ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός, που ξεκίνησε σαν αστική ιδεολογία τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα για να γίνει, τις πρώτες του 20ου αιώνα, μαζική ιδεολογία (με όλα τα επακόλουθα ως και τον β παγκόσμιο πόλεμο), ήταν μια βιο-θρησκευτικο-πολιτική εσχατολογία που ήθελε (και έπρεπε) να επιβεβαιώσει την σταθερότητα της ταξικής διαστρωμάτωσης απέναντι σ’ αυτό που (βολικά) θεωρούνταν απ’ τα αφεντικά και τους λακέδες τους εβραιο-σλαβική δαιμονική συνωμοσία: τον κομμουνισμό.
Το ομολογημένο υλικό ζόρι τώρα, λοιπόν, δεν είναι η ταξική διαστρωμάτωση (που, αυθαίρετα από ιστορική άποψη, και εξαιτίας της υποχώρησης / συνθηκολόγησης της τάξης μας, θεωρείται δεδομένη και σταθερή…). Είναι η φυλετική διαστρωμάτωση μέσα στον καπιταλισμό. Τόσο ανά κράτος (π.χ. ηπα) όσο και παγκόσμια (η ηγεμονία των ασιατών σε βάρος των λευκών). Οι λευκοί, πιστοί αμερικάνοι προτεστάντες, μειοψηφία ήδη στις ηπα, «άντεξαν» έναν μαύρο υπ.αμ. (τον Κόλιν Πάουελ), «άντεξαν» μια μαύρη υπ.εξ. (την Κοντολίζα Ράις), στο βαθμό που υπήρχε πάντα ένας ανώτερός τους, εκλεγμένος, original λευκός, σαν «πρόεδρος». Αρρώστησαν όμως κυριολεκτικά όταν οι «ξένοι» και οι «κατώτεροι», μαζί με τους «κοσμοπολίτες λευκούς» (στους οποίους αποδίδονται τα «κακά της παγκοσμιοποίησης»…) έβγαλαν και ξανάβγαλαν ανώτατο άρχοντα (: πρόεδρο) έναν μαύρο. Τον Obama. Απ’ την σκοπιά της θεόσταλτης και αιώνιας ηγεμονίας των λευκών πιστών χριστιανών και των ψυχο-συναισθηματικών βεβαιοτήτων που προσέφερε αυτή η (τι άλλο;) «θέληση του θεού», η οκτάχρονη προεδρία του Obama και, κυρίως, εκείνα που την έκαναν εφικτή, ήταν η έναρξη της εποχής του «αντίχριστου»!
Που σημαίνει: «οι προφητείες επιταχύνονται»! «Έρχεται η οργή του θεού» – αφού, φυσικά, οι «πιστοί» ολοκληρώσουν τα δικά τους καθήκοντα. Δηλαδή το εξής ένα: να γίνει η Ιερουσαλήμ «ξανά» πρωτεύουσα του «εβραϊκού κράτους»… Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, χάρη στα πυρηνικά όπλα… (Αν πείτε ότι «η θρησκευτική παράνοια γίνεται γεωπολιτική» αλλά αυτό είναι παλιό, και ότι ίσχυε για τις σταυροφορίες πριν 900 χρόνια αλλά δεν μπορεί να ισχύει πια, καλό είναι να θυμηθείτε ότι ο Μπους ο Β την κατάκτηση του αφγανιστάν σταυροφορία την ονόμασε – χωρίς να είναι καθόλου απαραίτητο…)
Να γιατί ο σωματοφύλακας Pompeo, o Pence, και πολλοί άλλοι (λένε ότι) έχουν ανοικτή την βίβλο στο γραφείο ή το κρεβάτι τους. Επειδή εκεί (πιστεύουν ότι) βλέπουν τα «προσεχώς» που τους βολεύουν. Αυτούς και τους οπαδούς τους…