Τρίτη 29 Γενάρη. Δεν είναι το νέο όριο συνταξιοδότησης – όχι ακόμα. Τόσα είναι τα “βέτο” που μπορεί να βάλει το ελληνικό κράτος στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ένταξης της βόρειας μακεδονίας στην ε.ε.. Τάδε έφη ο αναπληρωτής καθηγητής “εθνικής γραμμής” Συρίγος, και είναι ακριβής σ’ αυτό που περιγράφει. Τα “κεφάλαια” της ένταξης είναι 35. Η Αθήνα μπορεί να βάζει βέτο στην αρχή (“για να μην ανοίξει το κεφάλαιο”) και στο τέλος (“για να μην κλείσει”). Οπότε 35Χ2=70. Όσο για τον λούκουμο των βέτο; Στο τέλος, όταν θα ψηφίζεται το τελικό ο.κ. (για την ένταξη). Το know how το έχει η πατρίς: απ’ τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας…
Φυσικά, ο α.κ.ε.γ. πρόσθετε στην πανηγυρική ανακοίνωσή του κάτι του είδους “… να μην το παραχέσουμε όμως”. Σωστό κι αυτό. Όχι 71 βέτο. Οικονομία. 10, 15 ή 20 θα είναι καλύτερα για τα επόμενα χρόνια. Θα δίνουν μορφή στον διαρκή εκβιασμό του “μεγάλου ψαριού” που κοιτάει πάντα αλλήθωρα το “μικρό ψάρι”…
Θα έρθει ο καιρός (και όχι μετά από αιώνες!) που θα γίνει σαφές το δίκιο της θέσης μας: το ελληνικό κράτος αντάλλαξε έναν εκβιασμό παλιό, στατικό και άγονο (για το “όνομα”) με έναν καινούργιο, ευέλικτο, δυναμικό και “παραγωγικό” (για την ένταξη στην ε.ε.). Κι αυτό πουλήθηκε (και αγοράστηκε) για “αριστεροσύνη”… (Σιγά τα καινούργια νέα!!)
Το γεγονός ότι οι θείες Λίτσες του λαού και του τόπου είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να το καταλάβουν, οφείλεται εν μέρει στο ότι οι ταγοί του έθνους (οι ροζ, οι μπλε, οι φαιοί και οι υπόλοιποι) δεν επιτρέπεται να κάνουν ανοικτά την κατήχηση που κάνει ένας α.κ.ε.γ., ένας αναπληρωτής καθηγητής “εθνικής γραμμής”. Και εν μέρει οφειλεται στο ότι αυτά τα “ευέλικτα και δυναμικά” τις τρομάζουν τις παραδοσιακές θείες Λίστες– εκτός αν αφορούν την μπάλα και το στοίχημα…
Απ’ την άλλη μεριά μέσα σ’ αυτόν τον “ευέλικτο, δυναμικό και παραγωγικό” εκβιασμό θα σιτίζεται το παλαιού τύπου ελληνικό φασισταριό. Θα έχει εδώ η εκεί “λόγο”…
Κι αυτό, επίσης, θα το θυμηθείτε – ακόμα κι αν το κάνετε μετά από 5 χρόνια (το συνηθισμένο διάστημα μετά απ’ το οποίο πολλοί μας λένε, χωρίς κόστος, “δίκιο είχατε”). Η κατά τις δοξασίες της “αριστέρα” του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, σωστά καθοδηγούμενη, έκανε δυο φορές το καθήκον της απέναντι στ’ αφεντικά της. Την μία φτιάχνοντας μια “συμφωνία” πειρατείας στο σύνταγμα και στους νόμους της βόρειας μακεδονίας που θα εξασφαλίσει για κάποια χρόνια το ελληνικό δικαίωμα ανακατέματος στα εσωτερικά του κράτους (με αντιπολιτεύσεις, κλπ). Την δεύτερη δίνοντας “έδαφος διαρκείας” στο ντόπιο φασισταριό. Το ότι δεν είχε συναίσθηση δεν έχει σημασία. Έτσι είναι οι χρήσιμοι λακέδες. Πάνω απ’ όλα χρήσιμοι.
Μπορεί να μην εξασφαλίζεται το παλιό και ένδοξο όνειρο του διαμελισμού της επικράτειας του (βορειο)μακεδονικού κράτους… Είναι, όμως, μια ιμπεριαλιστική “light” δορυφοριοποίηση. Όχι ομαλή – εννοείται. Αφημένη στις δυναμικές της – πάντως. Έχει ο θεός…
Μια χαρά υπηρετούν τα «εθνικά συμφέροντα» οι λακέδες της Κουμουνδούρου και το βαθύ πασοκ που τους έχει για βιτρίνα…. Αυτές οι μαλακίες περί «προδοτών» είναι μόνο για να βγάζει μεροκάματο το κλασσικό φασισταριό – του ίδιου κράτους, του ίδιου παρακράτους, του ίδιου κεφάλαιου, των ίδιων αφεντικών.
(Όσο για τον κρατικό πατερναλισμό του «ενδιαφέροντος» για τους εργάτες; Όποιος τρώει απ’ το καλωσύνη του αφεντικού δηλητηριάζεται – είτε το ξέρει είτε όχι…)