Year: 2018

Πρόσφυγες 1

Παρασκευή 4 Μάη. Μπορεί ο ψόφιος κοριός να οχυρώνεται πίσω από όσες διμοιρίες γουστάρει – έχει το αξίωμα να το επιβάλει. (Την πρωτομαγιά, για παράδειγμα, η ασταμάτητη μηχανή μέτρησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, οκτώ (8) κλούβες παραταγμένες σαν φραγμός στην Ηρώδου του Αττικού… Χωρίς κανένας να έχει διάθεση να πάει προς τα ‘κει…) Ωστόσο ο φασιστικός ρεαλισμός ο δικός του και της κυβέρνησής του έχει θρέψει αυτό απ’ το οποίο θέλει προστασία – στη Μυτιλήνη, για παράδειγμα.

Και μόνο σαν φασιστικός ρεαλισμός μπορεί να ονομαστεί η τακτική απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, την οποία οι φαιορόζ κληρονόμησαν απ’ τους προηγούμενους μαυροπράσινους, και συνέχισαν συστηματικά: θα τους στοιβάζουμε, θα τους υποβιβάζουμε στην κατηγορία «υπάνθρωποι», θα τους βγάζουμε την ψυχή, θα τους οδηγούμε σε παράνοιες και σε αυτοκτονίες – μπας και σταματήσουν να έρχονται άλλοι… Η μόνη διαφορά των τωρινών απ’ τους προηγούμενους; Εκείνοι τους έπνιγαν και στη θάλασσα. Οι φαιρόζ, είναι αλήθεια, αυτό δεν το κάνουν. Κάνουν όλα τα υπόλοιπα: τους πνίγουν στην στεριά…

Υπάρχει μια βολική θεωρία που υποστηρίζει ότι το ελλαδιστάν δεν πρέπει να δίνει άσυλο στην δική του επικράτεια, γιατί τότε, όσοι / όσες το παίρνουν ενώ ενδιαφέρονται να προχωρήσουν προς την κεντρική ή την βόρεια ευρώπη (πράγμα που θα έκαναν πολύ εύκολα και νόμιμα, και χωρίς να πληρώνουν παράνομα «γραφεία ταξιδίων») θα έχουν πρόβλημα. Επειδή, αν έχουν πάρει «ελληνικό άσυλο», θα πρέπει κάθε έξι μήνες να έρχονται στο ελλαδιστάν για μια μέρα και να φεύγουν, για να ανανεώνουν την ισχύ του… (Το «εθνικό άσυλο» στα κράτη μέλη της ε.ε. επιτρέπει σε όσους το έχουν την ελεύθερη μετακίνηση σ’όλη την ζώνη, αλλά όχι την παραμονή εκτός της χώρας που το έχει δώσει για πάνω από 6 μήνες….)

Ρώτησε κανείς τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους αν θα τους κάλυπτε μια τέτοια λύση αντί να αργοπεθαίνουν στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου; Όχι. Αντί γι’ αυτό, οι κυβερνητικοί δημαγωγοί, με πρώτους και καλύτερους διάφορους «υφυπουργούς μετανάστευσης» (που όταν δεν είναι καθάρματα σαν τον Μουζάλα είναι άλλου είδους, πρώην υφυπουργοί στρατού…) κρύβονται πίσω απ’ τις «καθυστερήσεις» ανάμεσα στις πρωτοβάθμιες και τις δευτεροβάθμιες «επιτροπές ασύλου». Μα οι «δευτεροβάθμιες» αναλαμβάνουν δράση όταν έχει απορριφθεί πρωτοβάθμια η αίτηση!!! Πράγμα που σημαίνει ότι η πρωτοβάθμια απόρριψη των αιτήσεων και η χρονοτριβή ως την δευτεροβάθμια απόφαση είναι τα δύο βασικά συστατικά ενός ενιαίου και στυγνού σχεδιασμού εξόντωσης. Ρώτησε κανείς τους ίδιους ενδιαφερόμενους αν, αντί να περιμένουν μια αμφίβολη (και σίγουρα μακρόχρονη) απόφαση της «δευτεροβάθμιας επιτροπής – ευρωπαϊκού – ασύλου», θα προτιμούσαν μια πρωτοβάθμια θετική απόφαση «ελληνικού ασύλου», με ό,τι αυτό θα σήμαινε αφενός για την ελευθερία να ταξιδέψουν οπουδήποτε στην ευρώπη, αφετέρου για τα εξάμηνα αυθημερόν πήγαινε – έλα τους;

Όχι. Σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά (είτε είναι κυβερνητική είτε είναι αντιπολιτευόμενη) το ελλαδιστάν έχει αναλάβει το έργο να σκοτώνει ηθικά και συναισθηματικά τους πρόσφυγες / μετανάστες, αντιμετωπίζοντάς τους σαν κρέας. Κι αφού αυτό το κάνει συστηματικά, επιτρέπει σε κάθε ντόπιο μικροαστό να τους αντιμετωπίζει σαν ενοχλητικό κρέας. «Επιτρέπει»: ευφημισμός! Στην πραγματικότητα: προτρέπει…

Για την ακρίβεια, αυτήν την μικροαστική, φασιστική ή σχεδόν τέτοια αγανάκτηση των κάθε φορά ντόπιων, η κρατική δουλειά της ηθικής και συναισθηματικής εξόντωσης των προσφύγων / μεταναστών την χρειάζεται!!! Πρώτον, επειδή λειτουργεί (αυτή η αγανάκτηση) σαν τρομοκρατία, δηλαδή σαν διαταγή «σκάστε» απέναντι στους αιχμάλωτους. Και δεύτερον, επειδή (σύμφωνα με μια παλιά συνταγή του ελληνικού παρακρατισμού) μπορεί η φαιορόζ κυβέρνηση να εμφανίζεται στους ευρωπαίους εταίρους σαν «στριμωγμένη», ζητώντας περισσότερα ανταλλάγματα. Όχι για την φροντίδα των φυγάδων. Σε άλλους τομείς…

(φωτογραφία: Δεν χρειάζεται φαντασία: είναι οι ίδιες ακριβώς διμοιρίες που προστατεύουν τον τενεκέ – ψόφιο κοριό….)

Πρόσφυγες 2

Παρασκευή 4 Μάη. Κρυμμένος πίσω απ’ τις «δημοκρατικές» διμοιρίες του, ο ψόφιος κοριός μπορεί να παριστάνει κάτι σαν τον … Αλιέντε του ανθρωπισμού! Το ότι μπορεί να το κάνει (θρέφοντας, ταυτόχρονα, τον κοινωνικό φασισμό…) οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα τραγικά λάθη που έκαναν οι διάφοροι αντιρατσιστές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) όταν, τα προηγούμενα χρόνια, είχαν βάλει στο εύκολο και βολικό στόχαστρό τους τις μ.κ.ο…. Και όχι το ελληνικό υπουργείο άμυνας και το ελληνικό κράτος, που ήταν και είναι οι πραγματικοί δεσμοφύλακες, ό,τι κι αν μπορούσε να χρεώσει κανείς, σε δεύτερη μοίρα ωστόσο, πολλές μ.κ.ο. – κυρίως τις διοικήσεις και τους ιδιοκτήτες τους.

Έτσι, μόλις το προηγούμενο ανθρωπιστικό κάθαρμα (ο Μουζάλας) ξεφορτώθηκε τις μ.κ.ο., δεν εξέθεσε την βρώμικη και βαθιά ευθύνη του ελληνικού κράτους / παρακράτους! Πέτυχε το αντίθετο, για το οποίο ήταν σίγουρος: ξεδόντιασε τις όποιες κριτικές για την μεταχείριση των προσφύγων!!! Αφού, όσοι είχαν πεισθεί (με ποιον τρόπο άραγε; άγνωστο…) ότι «η πηγή του κακού» ήταν οι μ.κ.ο., μόλις βγήκαν αυτές απ’ την μέση έχασαν τον εύκολο και ανώδυνο στόχο – και την μπάλα…

Η κινηματική απαίτηση για παροχή, σε πρώτο βαθμό, πολιτικού ή ανθρωπιστικού ασύλου στην ελλάδα θα έπρεπε να είναι η βάση για την αναγνώριση, γρήγορα, του ποιος είναι ο χασάπης. Όχι στα λόγια – αυτά είναι εύκολα! Στην πράξη, μέσα από κινηματικές δράσεις. Κι εφόσον οι μικροαστοί (νεοναζί ή σχεδόν) εκδηλώνονταν με τους γνωστούς τρόπους τους, και πάλι αυτή η κινηματική απαίτηση θα αναδείκνυε το πραγματικό ποιόν τους. Όχι στα λόγια.

Αφού αυτό δεν έγινε, ο ψόφιος κοριός μέχρι και «αντιφασισμό» μπορεί να πουλάει απ’ την Μυτιλήνη – κατάλληλα οχυρωμένος. Αλλά αυτό ένα μόνο αποτέλεσμα μπορεί να έχει, και έτσι συμβαίνει: να κάνει τους φασίστες να εμφανίζονται ακόμα και σαν «αντισυστημικοί»…

(φωτογραφία: Πως το είχε πει το προηγούμενο κάθαρμα, ο Μουζάλας; Ε, θα έχουμε κι άλλους νεκρούς φέτος τον χειμώνα… Τον χρέωσε κανείς, κι αυτόν κι όλο το υπουργικό του συμβούλιο, όπως έπρεπε, για το «δελτίο αναγγελίας δολοφονιών»;

Ξανακάνουμε την ερώτηση: τον /τους χρέωσε κανείς; Αφού η απάντηση είναι «όχι» γιατί να μην κάνουν αυτά που κάνουν;

Έχει δηλώσει κι άλλα το συγκεκριμένο κάθαρμα…. Έχει δηλώσει πράγματα που αν το ένα εκατομυριοστό έλεγε κάποιος άλλος, θα γινόταν δημόσια αποδιοπομπαίος από παντού, με αφίσες, προκηρύξεις, ακόμα και χειροδικίες… Αλλά φευ, όταν μιλάει και δρα το κράτος, ο χρεωκοπημένος αντικρατισμός κοιτάει αλλού…)

Πρόσφυγες 3

Παρασκευή 4 Μάη. Συνεντευξιαζόμενο χτες (στον καθεστωτικό ρ/σ “sky”, στην πρωϊνή ζώνη) το καινούργιο υπεύθυνο «ανθρωπιστικό» κάθαρμα, ο πρώην υφ.υπ.αμ. Βίτσας, αναγνώρισε με την ελαφρότητα ανθρώπου που ετοιμάζεται για τον μεσημεριανό καφέ του, ίσως με τάβλι, ότι (μέρος του προβλήματος του στοιβάγματος των προσφύγων / μεταναστών) είναι ότι «δεν έχουμε αρκετούς μεταφραστές»! Α χα!!! Ώστε «δεν έχουν αρκετούς μεταφραστές», ε; Και πως έγινε αυτό το κακό; Πως τους διέφυγε εδώ και τρία χρόνια ότι αρκετοί πρόσφυγες απ’ την συρία ή το ιράκ ξέρουν αγγλικά ή/και γαλλικά και, κατά συνέπεια, θα μπορούσαν να προσλαμβάνονται οι ίδιοι (με ανθρώπινους μισθούς) έστω για τρίμηνα – με rotation – ώστε να δουλεύουν σαν de facto μεταφραστές απέναντι στους ομοεθνείς τους· υπό την προϋπόθεση ότι οι έλληνες «υπάλληλοι» θα επιλέγονταν ώστε να ξέρουν τουλάχιστον την μία απ’ τις δύο αυτές διεθνείς, ευρωπαϊκές γλώσσες; Πώς τους διέφυγε αυτό;

Δεν τους διέφυγε!!! Σκόπιμα, μεθοδικά, σχεδιασμένα, με όλη την απανθρωπιά που μπορεί τηρουμένων των αναλογιών να συναντήσει κανείς στον τρόπο που το ισραηλινό κράτος αντιμετωπίζει τους παλαιστίνιους (η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία μόνο τυχαία δεν είναι, κι ούτε θα μπορούσε!), το ελληνικό κράτος / παρακράτος και το πολιτικό του προσωπικό παριστάνει ….το «ανήμπορο»! Μέχρι εξόντωσης των Άλλων…

Υποθέτουμε ότι δεν θα ήταν δύσκολο να υπάρχουν αναλυτικά πληροφοριακά 16σέλιδα (ή όσο) φυλλάδια, στις γλώσσες των προσφύγων / μεταναστών, που να τους ενημερώνουν για κάθε τι που τους αφορά πρακτικά… Υποθέτουμε ότι η μεταφραστική υπηρεσία του υπ.εξ. θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να έχει προετοιμάσει τέτοια φυλλάδια εδώ και χρόνια· και να κάνει τις απαραίτητες ανανεώσεις και συμπληρώσεις τακτικά… Επιπλέον, έχοντας διαβάσει και δει τι κάνουν διάφοροι διεθνείς οργανισμοί για τους πρόσφυγες πολέμου σ’ όλον τον πλανήτη, υποθέτουμε ότι η μόνη δυσκολία στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν το να μην γίνουν αυτά!

(H μεθοδολογία της φροντίδας, της περίθαλψης και της αποκατάστασης χιλιάδων προσφύγων / μεταναστών είναι γνωστή διεθνώς εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα. Αρκεί να θυμήσουμε ότι και τους πρόσφυγες απ’ την «μικρασιατική καταστροφή» διεθνείς οργανισμοί τους περιέθαλψαν στα μέρη μας, ειδικά στα βόρεια, με σχέδιο, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα μοναδική· μόνο για να αντιμετωπίσουν, τότε, την μήνι του «εθνικού κορμού», επειδή δεν έδιναν τις δουλειές στους τότε «εθνικούς εργολάβους»…)

Θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα, εξίσου φρικτά. Αλλά δεν έχει νόημα ο κατάλογος της βαρβαρότητας. Νόημα έχει ότι οι συντάκτες του κατάλογου κι εκείνοι που έχουν αναλάβει (διοικητικά) την εφαρμογή του, αντιμετωπίζουν ουσιαστικά εχθρότητα απ’ τα δεξιά, απ’ το φασισταριό. Και μόνο από εκεί. Σε στυλ: κάντε ακόμα χειρότερα σε βάρος τους! Με απλά λόγια: ΣΙΚΕ, ΣΤΗΜΕΝΟ!!!

Όμως αυτό δεν ήταν / είναι αναπόφευκτο…

(φωτογραφία πάνω: Όχι, δεν είναι απ’ το woodstock… Όχι, δεν είναι «φασούλα». Φόβος και τρόμος είναι…)

 

Ανατολική ασία

Πέμπτη 3 Μάη. Πριν κανά δυο βδομάδες (Κυριακή 22 Απρίλη, ανατολική ασία) ανασκοπώντας τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο, σημειώναμε μεταξύ άλλων:

… Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του ειρηνικού και της ανατολικής ασίας;… Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν…

Φαίνεται ότι η εθνικίστρια πρόεδρος της ταϊβάν Tsai Ing-wen, με την διακριτική (;) υποστήριξη έως προώθηση του αμερικανικού βαθέος κράτους, σπρώχνει (προς το παρόν ανεπίσημα) την ιδέα ενός δημοψηφίσματος υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας κάποια στιγμή μέσα στο 2019. Απ’ την μεριά του, το αφεντικό του Πεκίνου, ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, απειλεί (κι αυτό είναι ασυνήθιστο για το κινεζικό καθεστώς) με ανοικτό πόλεμο in case of… Στην πραγματικότητα πιο πριν…

Οι απειλές του Πεκίνου στηρίζονται (μάλλον) στο γεγονός ότι η πλειοψηφία του ταϊβανέζικου (κινέζικου) πληθυσμού δεν θέλει να μπλέξει σ’ έναν πόλεμο που θα είναι σινο – αμερικανικός· ούτε στις προετοιμασίες του. Παρ’ όλα αυτά είναι ασυνήθιστες απειλές, που έρχονται σε αντίθεση με τις «σοφές» συμβουλές ενός σχετικά πρόσφατου κινέζου ηγέτη (ως το 2000), του Deng Xiaoping, μια «γραμμή» που γενικά ακολουθεί και ο Xi: Να παρατηρείς γύρω σου με προσοχή· να προφυλάσσεις την θέση του· να είσαι ήρεμος στις υποθέσεις σου· να κρύβεις τις ικανότητές του και να παίρνεις τον χρόνο σου· να είσαι καλός στο να κρατάς χαμηλό προφίλ· και ποτέ να μην καμαρώνεις ότι είσαι το αφεντικό.

Παρ’ όλα αυτά, ακριβώς τέτοιου είδους απειλές (σε συνδυασμό με διάφορα κινεζικά στρατιωτικά γυμνάσια στα «στενά της ταϊβάν») είναι αυτό που χρειάζεται η Ουάσιγκτον για να δηλώσει «προστάτης της ταϊβάν». Συνεπώς, είτε το κινεζικό καθεστώς θεωρεί ότι το ψόφιο κουνάβι στο πόστο της αμερικανικής προεδρίας προσφέρει βάσιμες ελπίδες παρέλκυσης· είτε θα προσπαθήσει να πνίξει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα σχέδια της Tsai Ing-wen, πριν αποκτήσουν “όγκο”, και πριν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα αποκτήσουν “δικαίωμα” στα στενά της ταϊβάν…

Αλλά ούτε το αμερικάνικο imperium ούτε οι ιαπωνικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες δεν πρόκειται να κάτσουν να κοιτάνε τον κινεζικό ανταγωνιστή τους, ειδικά αν επιβεβαιώσουν την ήττα τους στην κορεατική χερσόνησο…

Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 3 Μάη. Όσο πλησιάζει το ραντεβού του ψόφιου κουναβιού με τον Kim, τόσο εκδηλώνεται το βαθύ αμερικανικό κράτος πίσω του: προκειμένου να πάρει η Ουάσιγκτον την χαμένη πρωτοβουλία των κινήσεων (ή να μπορεί να πουλήσει ότι κάτι τέτοιο πέτυχε) θα πρέπει να απαιτηθεί απ’ το βορειοκορεατικό καθεστώς κάτι περισσότερο έως πολύ περισσότερο απ’ αυτά που έχει ανοικοινώσει ως τώρα. Και χωρίς ανταλλάγματα: σαν «απόδειξη της καλής του θέλησης»… Αυτή είναι η «σοφία» που έχει αρχίσει να κυκλοφορεί, με την μορφή δημοσιογραφικών άρθρων, ανώνυμων δηλώσεων, κλπ…

Μπορεί να δουλέψει αυτό; Αν στη θέση του ψόφιου κουναβιού ήταν ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. (και πρώην αρχιασφαλίτης) Mike Pompeo κάτι τέτοιο θα έκανε… Αλλά δεν είναι αυτός. Είναι κάποιος που διψάει για ένα νόμπελ ειρήνης· ένα λάφυρο που δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί σαν «επιχειρηματίας», δηλαδή σαν πλυντήριο (και ρωσικού «μαύρου» χρήματος…) και νταβατζής.

Πέρα, ωστόσο, απ’ την προσωπικότητα του αμερικάνου προέδρου, υπάρχει κάτι ακόμα, που στην ουσία του είναι πολύ σημαντικότερο: η Σεούλ, η Πγιονγκγιάνγκ, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν μάθει όλα τα κόλπα της Ουάσιγκτον, απ’ τους παλιότερους γύρους «διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της βόρειας κορέας». Αυτά που το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θέλει να ξεπεράσει (τις αποτυχίες των προηγούμενων αμερικάνων προέδρων…) μπορούν να τα κολλήσουν στα μούτρα του σαν κίνητρο «υπέρβασης»… Όμως σε κάθε περίπτωση αποτελούν προεξοφλημένο υλικό της τακτικής / στρατηγικής του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, και όλων των εναλλακτικών τους.

Έτσι, για παράδειγμα, αν στις 12 Μάη ή κάπου εκεί γύρω η Ουάσιγκτον «αποσύρει» την υπογραφή της απ’ την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης (όπως αναμένεται, ακόμα κι αν γίνει με κάποια θολούρα…), ο Kim (και, ακόμα σημαντικότερο: ένα κάρο διαμορφωτές της κοινής γνώμης στον πρώτο κόσμο) θα μπορεί να ρωτήσει όσο πιο γλυκά γίνεται: και ποιος μας εγγυάται, ω κύριε ψοφιοκούναβε, ότι ακόμα κι αν δείξουμε την καλή θέληση που μας ζητάτε, εσείς θα ακολουθήσετε for ever;

Όχι μόνο η γραμμή αντιπαράθεσης “Μεσόγειος – Ειρηνικός” είναι ενιαία, τόσο όσο χρειάζεται για να την διατρέχουν αποφάσεις, επιλογές, συσχετισμοί, αναμετρήσεις, ή αδιέξοδα· αλλά, επιπλέον, χάρη στην σκακιστική τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, ο χωρίς ιδιαίτερες εναλλακτικές αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι καταδικασμένος να μπλοφάρει όλο και περισσότερο, όλο και πιο φανερά· προσπαθώντας να ξεχαστεί εκεί αυτό που μαγειρεύει εδώ.

Φυσικά κρατάει πάντα μια ορισμένη υπεροχή στα όπλα. Το αν αυτό είναι αρκετό θα αποδειχθεί κάποια στιγμή· και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, είτε έτσι είτε αλλιώς…

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Πέμπτη 3 Μάη. Μόλις χτες (ιράν) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Ο ιρανικός καπιταλισμός μπορεί να μην είναι αναπτυγμένος όσο ο ισραηλινός. Έχει, όμως, το ίδιο στρατηγικό πλεονέκτημα που έχει και ο κινεζικός απέναντι στον αμερικανικό: μεγάλο βάθος. Όχι, απλά, γεωγραφικό. Αλλά πληθυσμιακό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, ιδεών – και εν δυνάμει συμμαχιών. Όσο κι αν οι πολεμόκαβλοι του ισραήλ βολεύονται να πιστεύουν οι ιρανοί είναι «λίγο καλύτερα οπλισμένοι παλαιστίνιοι» (που είναι εύκολο να βομβαρδίζονται, να δολοφονούνται και να καταδικάζονται στη μιζέρια επ’ αόριστον) η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Και πολύ πιο ζόρικη.

Τα πληρωμένα ή εθελοντικά παπαγαλάκια της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας ασφαλώς θα βρήκαν ένα ακόμα «στοιχείο» για να αρχίσουν την σπέκουλα κατά της ασταμάτητης μηχανής. Στο γνωστό μανιχαϊστικό μοτίβο…

Τι να πει κανείς, όμως, για την ισραηλινή καθεστωτική haaretz; Λίγες ώρες μετά την ανάρτηση της περιθωριακής ασταμάτητης μηχανής δημοσίευσε αυτό το άρθρο:

Τι έλεγε το συγκεκριμένο άρθρο; Ότι με βάση τις διεθνείς δημοσιεύσεις πρωτότυπων ερευνών, οι ιρανοί τεχνοεπιστήμονες «είναι μπροστά» (σε σχέση με τους ισραηλινους όμοιούς τους) στους τομείς της βιολογίας, της φυσικής, της χημείας, και της διοίκησης επιχειρήσεων (ουπς;;;;). Πιο συγκεκριμένα, το ρεπορτάζ της haaretz, υποδείκνυε ότι ενώ το 1996 οι ιρανικές (τεχνοεπιστημονικές) δημοσιεύσεις ήταν 960 έναντι περίπου 10.000 ισραηλινών, έχουν φτάσει τώρα στις 41.000 κάθε χρόνο. Προφανώς (και το ρεπορτάζ το σημείωσε) παίζει ρόλο και ο πληθυσμιακός παράγοντας (εννοημένος σαν φοιτητές/φοιτήτριες, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, ινστιτούτα, κυκλοφορία ιδεών μεταξύ τους, κλπ): 80 εκατομμύρια πληθυσμός το ιράν, 9 εκατομμύρια το ισραήλ. Όπως ακριβώς το υποδεικνύαμε: Όχι, απλά, γεωγραφικό…. αλλά πληθυσμιακό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, ιδεών – και εν δυνάμει συμμαχιών…

Δεν μας ενδιαφέρει, ούτε κατά διάνοια, να πανηγυρίσουμε για την ιρανική καπιταλιστική ανάπτυξη ή για την ισραηλινή όλο και πιο έντονη καθυστέρηση. Σαν αυτόνομους εργάτες μας ενδιαφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό: το να γίνει κατανοητό κάτι που η δύναμη της συνήθειας, της αδράνειας ή των πολιτικών ιδεολογιών συσκοτίζει σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό.

Αυτό: Ενώ στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης το είδος του hardware (δηλαδή των υλικών, των τεχνολογιών, των ερευνών και των εφαρμογών) που συγκροτούσαν την «αιχμή της καπιταλιστικής ανάπτυξης» ήταν δύσκολο να διαδοθεί και, συχνά, αποτελούσε ένα είδος «μονοπωλίου» (ή και “μυστικού”) του ενός ή του άλλου πρωτοκοσμικού καπιταλιστικού κράτους / κεφάλαιου, η 3η βιομηχανική επανάσταση (και η 4η που έχει μόλις ξεκινήσει) είναι τέτοιου τεχνικού και γνωσιακού είδους, ρευστότητας, διάχυσης και προϋποθέσεων, που σχετικά εύκολα «οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι».

Η εντυπωσιακή καπιταλιστική ανάπτυξη της κίνας μέσα σε μόλις 15 χρόνια (ασήμαντος ιστορικός χρόνος!), ή της τουρκίας, ή η αναμενόμενη (σχετικά) εκρηκτική καπιταλιστική του ιράν· ακόμα, αν αυτό βολεύει, η εντυπωσιακή καπιταλιστική ανάπτυξη της βαλτικής εσθονίας (γνωστή περίπτωση, όπου εδώ ακόμα και ο πληθυσμιακός παράγοντας αποδεικνύεται ότι έχει σχετική και πάντως όχι καθοριστική σημασία…) ή, πιο πριν, της φινλανδίας των ξυλοκόπων, οφείλονται σ’ έναν σύνθετο συνδυασμό παραγόντων (κουλτούρα, σχεδιασμός, εκπαίδευση, ταξική συνείδηση ή μη – και όχι μόνο για την εργατική τάξη -, αντιπαλότητες, ρυθμίσεις…) – plus το γεγονός ότι οι αιχμές της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι πλέον «άνθρακας και χάλυβας» αλλά εντελώς διαφορετικής υλικής, εργαλειακής και διανοητικής υπόστασης.

Αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι σε σχετικά σύντομο διάστημα από ιστορική άποψη κάποιοι απ’ τους «έσχατους» ανεβαίνουν γρήγορα στην καπιταλιστική ιεραρχία και στον πλανητικό καταμερισμό εργασίας και εξουσίας, έχει τεράστιες συνέπειες σ’ αυτό που λέγεται «γεωπολιτική» και «γεωπολιτικές πρόσοδοι». Η γεωγραφία παίζει πάντα ρόλο: ούτε ο καπιταλισμός ούτε η παραγωγή, το εμπόριο, και η «πραγματοποίηση της υπεραξίας» εξαϋλώθηκαν!!! Όμως, σε αντίθεση με τους (όχι πολύ παλιούς) καιρούς, όπου η καπιταλιστική ανάπτυξη ήταν «άνθρακας και ατσάλι» και όπου, κατά συνέπεια, όποιοι υστερούσαν σ’ αυτά θα έμεναν μόνιμα στη Β ή στη Γ κατηγορία, άρα η «γεωπολιτική τους αξία» (μικρή ή μεγάλη) θα μπορούσε να είναι εξίσου σταθερή (σχετικά) εξαιτίας της πολύ αργής αλλαγής τεχνο/καπιταλιστικών συσχετισμών «αναπτυξιακής» δυναμικήςς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη, τώρα πια αυτή η «γεωπολιτική αξία» είναι ένας μόνος παράγοντας, και συχνά τρίτος ή πέμπτος στη σειρά, σ’ ότι αφορά την θέση που πιάνει κατά περιόδους κάθε «εθνικό κράτος / κεφάλαιο» στη διεθνή ιεραρχία.

Όχι ο ιρανικός καπιταλισμός αλλά ο εσθονικός είναι διδακτικό παράδειγμα. Θα μπορούσε να επαναπαυτεί αιώνια (;) στ’ «αυγά» της αντιρωσικής γεωπολιτικής θέσης του… Τι θα πετύχαινε; Τίποτα σπουδαίο, και πάντως τίποτα απ’ αυτά που έχει πετύχει τώρα. Θα ήταν στρατόπεδο / μπουρδέλα για τον αμερικανικό στρατό· με όποια «αξία» μπορεί να έχει κάτι τέτοιο… Αντί να στρογγυλοκαθήσουν πάνω στην ιδέα ότι αποτελούν την «χρυσή βίδα» των νατοϊκών σχεδιασμών στη βαλτική, τα εσθονικά αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες την είδαν αλλιώς… Και, επειδή την είδαν αλλιώς, έχουν την υλική (καπιταλιστική) βάση για να ξεπεράσουν (δηλαδή να απορρίψουν) στο όχι μακρινό μέλλον την «μοίρα» του να είναι πεδίο βολής πυραύλων…

Αυτά… Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Υγρά μπαταρίας…

Τετάρτη 2 Μάη. Πως γίνεται να καεί εντελώς ένα εργοστάσιο κατασκευής μπαταριών (της sunlight, του «Γερμανού») και να ΜΗΝ δημιουργηθεί τοξικό σύννεφο; Κι αν (μυστηριωδώς) ένα εργοστάσιο με χημικά καίγεται αλλά δεν εκλύεται τίποτα στην ατμόσφαιρα, προς τι η «πρόληψη» με τα κλειστά σχολεία σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων και οι οδηγίες στους κατοίκους αυτής της ζώνης «να κλειστούν στα σπίτια τους για τις επόμενες 48 ώρες», να μην κάνουν αγροτικές δουλειές, κλπ;

Το εργοστάσιο είναι (ήταν, τώρα είναι αποκαΐδια) στη θέση Νέος Όλβιος, λίγα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ξάνθης. Και ευχόμαστε να κάνουμε λάθος: σα να επαναλαμβάνεται η βλακώδης «καθησυχαστική» στάση απέναντι σε προηγούμενες «φυσικές καταστροφές»…

(φωτογραφία: Χάρτης με την περιοχή «προληπτικών» μέτρων…)

Η πρωτοπορεία είναι εδώ!

Τετάρτη 2 Μάη. Είχε δηλώσει ότι είναι έτοιμος να κατέβει στην πρώτη διαδήλωση των ρομπότ, για τα «εργασιακά δικαιώματά» τους. Οπότε είναι λογικό να προετοιμάζεται, να γυμνάζεται, να είναι fit: στις παρελάσεις των ζόμπι…

«Αποκαλύψεις»…

Τετάρτη 2 Μάη. Αν ήθελε ο σχεδόν υπόδικος πρωθυπουργός του ισραήλ, με το show και την πόζα του περί «αποκαλύψεων για το κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν», να συγκλονίσει τον πλανήτη ή, έστω, να πείσει κάποιους, απέτυχε και στα δύο. Εν μέρει η αποτυχία του οφείλεται στο «τίποτα καινούργιο». Κατά το υπόλοιπο οφείλεται στην ιστορία του κράτους του! Τρώγεται τόσα χρόνια με την Τεχεράνη, ώστε μόνο για whistleblower δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί οποιοσδήποτε αξιωματούχος του. Η μισοδιακοσμητική «υπ.εξ. της ε.ε.» Federica Mogherini απάντησε στις «αποκαλύψεις» με την ψυχραιμία έλληνα πρωθυπουργού: αν έχετε στοιχεία να τα πάτε στα δικαστήρια. Εν προκειμένω τα «δικαστήρια» είναι η «διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας» του οηε, που έχει αναλάβει τον τακτικό έλεγχο τήρησης (απ’ την Τεχεράνη) της συμφωνίας του 2015.

Ωστόσο θεωρούμε ότι θα ήταν ανεπίτρεπτα ηλίθιο, ακόμα και για μια πολιτική βιτρίνα ενός κράτους σε γεωπολιτική κρίση και «αναζήτηση διεθνούς αιτίας υπάρξης» σαν το ισραηλινό, να πιστεύει ότι θα συγκλόνιζε ή θα έπειθε οποιονδήποτε. (Ούτε οι έλληνες πείθουν κανέναν…) Ο Netanyahu κάνει μαύρη προπαγάνδα· και η χρησιμότητά της (από παλιά) είναι να λειτουργήσει σαν βάση για «τα περαιτέρω».

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την επίθεση της 14ης Απρίλη στη συρία: αυτός ο κωμικός «νέος Ναπολέων», για παράδειγμα, (ο Macron), που “είχε στοιχεία για την χημική επίθεση του Άσαντ”, όχι μόνο δεν τα παρουσίασε, αλλά μάλλον έχει ξεχάσει ήδη την υπόθεση. Σίγουρα την έχουν ξεχάσει όσοι / όσες θα έπρεπε να τον έχουν βγάλει στη σέντρα. Πράγμα που σημαίνει: τα πολεμοκάπηλα προσχήματα έχουν όλο και μικρότερη διάρκεια ζωής· ωστόσο έχουν ακόμα τόση όσο χρειάζεται…

(φωτογραφία: Το χθεσινό ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian, που μόνο για «αντισημιτισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί, δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον ισραηλινό σύμμαχο της Αθήνας:

… «Δεν υπήρχε τίποτα. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην το ήξερε ήδη η IAEA [σ.σ. η «διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας»] κι όλοι οι θεατρινισμοί και η σε στυλ 2004 παρουσίαση power point ήταν κάπως βλακώδη» λέει η Alexandra Bell, πρώην ειδικός του αμερικανικού υπ.εξ. και τώρα διευθύντρια πολιτικής στο κέντρο «μη διάδοσης και ελέγχου των όπλων».

Τουλάχιστον μερικές απ’ τις αναπάντητες απορίες μπορεί να λυθούν όταν το Ισραήλ μοιραστεί τα στοιχεία του με άλλες κυβερνήσεις και την ΙΑΕΑ. Αλλά ως τότε το multimedia show του Netanyahu είναι πιθανό να έχει πετύχει τον επιδιωκόμενο σκοπό του: να προσφέρει πολιτική κάλυψη στην αποχώρηση των ΗΠΑ απ’ την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν…)

Συρία

Τετάρτη 2 Μάη. Η ήττα του isis και η κατάρρευση του αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικού σχεδίου για την μέση Ανατολή, έχει βγάλει τον χαρακτηρισμό “proxy” απ’ τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι υπάρχουν ακόμα αρκετοί που είναι μισθοφόροι / εργολάβοι.

Ο πόλεμος εκεί πια είναι ήδη (ή κινείται με δρασκελιές στο να γίνει) απευθείας. Το Τελ Αβίβ διεξάγει πια όλο και πιο καθαρά απευθείας πόλεμο κατά της Τεχεράνης. Το πλεονέκτημά του σ’ αυτόν τον αναφέραμε χτες. Έχει, ωστόσο, κι ένα μειονέκτημα: τον παράγοντα χρόνο. Το Τελ Αβίβ επείγεται, καίγεται να «κρατήσει μακρυά απ’ τα σύνορά του» – δηλαδή σε απόσταση μεγαλύτερη από εκείνη της ακτίνας δράσης πυραύλων μέσου βεληνεκούς… – την Τεχεράνη. Αυτή αντίθετα, απ’ την μεριά της, έχει κάποιο χρόνο προκειμένου να δημιουργήσει ασφαλείς εγκαταστάσεις (βάσεις) στη συρία.

Η ισραηλινή καούρα περιλαμβάνει και τις προχτεσινές «αποκαλύψεις». Ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα σκίσει την υπογραφή του στην 5+1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν, είναι ασαφές πως θα το κάνει. Υπάρχουν οι πιέσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ειδικά των ευρωπαϊκών κρατών που την έχουν υπογράψει, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια «θολή» αμερικανική αποχώρηση απ’ την συμφωνία…

Το ισραηλινό καθεστώς θέλει επιτροφή στην καθαρά επιθετική στάση (κατά της Τεχεράνης) των συντηρητικών του Μπους του Β· και την θέλει … χτες! Θέλει όχι μόνο «total» κυρώσεις κατά του ιράν, αλλά και εναντίον όσων κάνουν δουλειές εκεί· σίγουρα των ευρωπαίων… Ευελπιστεί πάντα σε μια εσωτερική οικονομική / κοινωνική κρίση στο ιράν· που θα διευκολύνει τον πόλεμο που κάνει (το Τελ Αβίβ) στη συρία. Δεν το ξεχνάει: ένα απ’ τα ζητήματα που τέθηκαν (με την μορφή συνθημάτων…) στην βασικά πληβειακή εξέγερση σε διάφορες ιρανικές πόλεις πριν λίγους μήνες, ήταν το «το λεφτά για εμάς και όχι για την συρία».