Year: 2018

Κυρώσεις γενικά

Σάββατο 19 Μάη. Τα κράτη της ε.ε. (έχουν συνυπογράψει σα σύνολο την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν) πολύ θα ήθελαν να προστατέψουν τις φίρμες τους που έχουν (ή σκοπεύουν να κάνουν) δουλειές με την Τεχεράνη. Μπορούν όμως να το κάνουν αναίμακτα απ’ την άποψη ενός οικονομικού / εμπορικού πολέμου με τις ηπα;

Η «επανα-ενεργοποίηση» ενός ευρωπαϊκού νόμου του 1996, που απαγόρευε στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να υποκύπτουν σε κυρώσεις τρίτων κρατών – δίνοντας του κάποια νομική και οικονομική κάλυψη – δεν είναι φοβερή ασπίδα. Δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ, για να φανούν τα δύσκολα σημεία του. Όμως είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικότερος από μια κλασσική «αντιπυραυλική άμυνα», που μπορεί να αναχαιτίσει μόνο ένα μέρος των αντίπαλων πυραύλων…

Το ουσιαστικό πρόβλημα το έχουν εκείνες οι μεγάλες γαλλικές, γερμανικές, ιταλικές κλπ εταιρείες που έχουν δουλειές στο ιράν και, ταυτόχρονα, μεγαλύτερες στις ηπα. Δεν υπάρχει (και δεν θα μπορούσε να υπάρξει) κανένας νόμος να τις προστατέψει από σουτάρισμα εκτός αμερικανικής αγοράς αν, τα θυμωμένα κουνάβια (ψόφια και μη) της Ουάσιγκτον αποφάσιζαν να τις τιμωρήσουν για τα νταραβέρια τους στο ιράν.

Για μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μπίζνες στην Ουάσιγκτον, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται, επειδή εντοπίζεται στις τραπεζικές μεταβιβάσεις και εκκαθαρίσεις. Εκεί, αν τα deal γίνονται σε ευρώ (και πάντως όχι σε δολάρια) το πράγμα δείχνει σχετικά απλό. Για μεγάλες επιχειρήσεις όμως, τύπου total;

Το χειρότερο για διάφορα ευρωπαϊκά business plans είναι ότι ο καπιταλισμός (όπως και η φύση – όπως έλεγαν παλιά) απεχθάνεται τα κενά. Αν η γαλλική total, για παράδειγμα, σπάσει το πολλών δισ. συμβόλαιό της με την Τεχεράνη για την αξιοποίηση του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στο νότιο Pars, η κινεζική cnpc θα πάρει την θέση της, τρέχοντας και με μεγάλη χαρά. Κι αυτό θα συμβεί σ’ όλα τα μεγάλα και αξιόλογα συμβόλαια: ο κινεζικός καπιταλισμός όχι μόνο «προσφέρει τα πάντα» αλλά ενδιαφέρεται θερμά για επενδύσεις στο ιράν.

Αυτό σημαίνει ότι ο ιρανικός καπιταλισμός έχει πια εκείνους τους μεγάλους οικονομικούς συμμάχους / συνεταίρους για να «αντέξει» την ομοβροντία αμερικανικών κυρώσεων εναντίον του.

Οι ευρωπαϊκοί έχουν το πρόβλημα· συχνά την προβληματάρα!

Ταξίδι για δουλειές…

Σάββατο 19 Μάη. Χτες η γερμανίδα πρωθ. Merkel έκανε ταξίδι στο ρωσικό Sochi. Με το Putin είναι παλιοί γνωστοί (απ’ το 2000) και τα έχουν πει πάνω από 25 φορές ως τα σήμερα. Όμως από “προχτές” έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα (που προκαλεί η αμερικανική παρακμή αλλά και ανανεωμένη επιθετικότητα) που δεν σηκώνουν ούτε αναβολές, ούτε τρεναρίσματα. Και το πρόβλημα, εν προκειμένω, δεν το έχει το ρωσικό αφεντικό.

Αύριο θα έχουμε περισσότερα για τον «ενεργειακό πόλεμο». Πρόκειται όμως για ένα μόνο απ’ τα μέτωπα της επιθετικότητας της Ουάσιγκτον. Το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν και η συμφωνία επ’ αυτού είναι ένα άλλο. Βερολίνο και Μόσχα συμφωνούν υπέρ της· πέρα, όμως, απ’ τα καθαρά επιχειρηματικά προβλήματα που προκαλεί, δεν είναι μυστικό: μαζί με την αμερικανική ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ η ανανέωση της αμερικανικής επιθετικότητας κατά της Τεχεράνης είναι βασικό στοιχείο του αμερικανικού «ανασχεδιασμού» για την συντήρηση (ακόμα και την όξυνση) της «δημιουργικής καταστροφής» στη μέση Ανατολή.

Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο μάταιο να αντιμετωπίζονται όλα αυτά «ένα ένα» και «κατά περίπτωση»… Πράγμα που, φυσικά, κάνει διαρκώς και χειρότερα αυτά που περιμένουν να πέσουν στα κεφάλια μας…

(Εν τω μεταξύ, την ίδια μέρα – χτες – και απ’ το ίδιο μέρος – το Sochi – ο Putin ανακοίνωσε ότι ο υπερηχητικός πύραυλος rs-26 (avangard) τον οποίο διαφήμισε στις αρχές Μάρτη και απέναντι στον οποίο δεν υπάρχει σύστημα αντιμετώπισης, θα μπει σε στρατιωτική χρήση του χρόνου.

Αλλά δεν θα χαρίσει μερικούς στο Βερολίνο…)

Ακατανόμαστη του Ίλιντεν;

Σάββατο 19 Μάη. Η θεία Λίτσα είχε κακό ύπνο τις τελευταίες νύχτες. Καούρες; Εφιάλτες; Κανείς δεν ξέρει· και, σοφά κάνοντας, κανείς δεν ρωτάει. Έτσι κι αλλιώς το κακό δεν θεραπεύεται…

Όπου σήμερα πετάχτηκε και υπνοβατώντας (όπως συνήθως) έψαχνε να βρει τον «Βαγγέλα», να «πέσει στην αγκαλιά του»!!! Όλοι νόμιζαν ότι εννοεί τον asset 1, τον γαυρο-Βαγγέλη… Aλλά όχι. Εννοούσε τον νομικό στυλοβάτη του βαθέος κράτους, τον συνταγμα-Βαγγέλη. Που δήλωσε ότι Η επιλογή Μακεδονία του Ίλιντεν είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού· ο αλυτρωτισμός αυτοπροσώπως!

Η θεία Λίτσα δεν ξέρει τι είναι το “Ίλιντεν”, αν είναι μάρκα οδοντόκρεμας, απορρυπαντικού ή γραφείο ταξιδίων. Ξέρει, όμως, τι είναι ο “αλυτρωτισμός αυτοπροσώπως”. Το αβάπτιστο είναι – αυτοπροσώπως!!!

Με τούτα και με τ’ άλλα, πάνω που είχε πέσει η θεία Λίτσα σε εαρινή νάρκη, πάλι θα τρέχουμε να την μαζέψουμε απ’ τα κεραμίδια, όπου θα σκούζει σα δαρμένος σκύλος…

Καμπάνια Μ15

Στο 3.29 του ιρλανδικού βίντεο, ο ρεπόρτερ ρωτάει την εκπρόσωπο τύπου του ισραηλινού υπ.εξ. Γιατί σκοτώνετε τους παλαιστίνιους διαδήλωτες στον φράχτη της Γάζας;

Και η απάντησή της; Ωμή: we can’t put all these people in jail… Είναι πολλές εκατοντάδες και δεν μπορούμε να τους κλείσουμε φυλακή όλους…

https://www.rte.ie/player/gr/show/rte-news-nine-oclock-30003250/10879481/

Η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία είναι ό,τι πιο αιμοβόρο και πρόστυχο έχει να επιδείξει η «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν τα τελευταία 30 χρόνια, μετά την ελληνο-σερβική συμμαχία στο πρώτο μισό των ‘90s. Η γεωγραφία είναι διαφορετική, τα κίνητρα ίδια: «να φάμε».

Υπάρχουν διαφορές που θα μπορούσαν να ξεγελάσουν. Για παράδειγμα τώρα δεν χρειάζονται ντόπιοι φασίστες να βοηθήσουν στην εξόντωση των παλαιστινίων ανδρών και γυναικών: ο ισραηλινός στρατός είναι υπεραρκετός σ’ αυτή τη δουλειά, ειδικά όταν «καθαρίζει» άοπλους διαδηλωτές. Ή δεν υπάρχει η κατασκευασμένη θολούρα μήπως οι παλαιστίνιοι σκοτώνονται μεταξύ τους και προσπαθούν να τα φορτώσουν στο ισραήλ επιδιώκοντας το «πρωτοκοσμικό ενδιαφέρον» (όπως ήταν η κατηγορία κατά των βόσνιων): όλα γίνονται στο φως της ημέρας, είναι ξεκάθαρα· γι’ αυτό και η σιωπή για τις μαζικές δολοφονίες, τους εξανδραποδισμούς, τις καταστροφές, τον πανηγυρικό ρατσισμό, είναι κυνισμός χωρίς προσχήματα, χωρίς κατασκευασμένα άλλοθι, χωρίς το απαλλακτικό «αααα, δεν ήξερα!»… Απειλή «μουσουλμανικού τόξου» δεν υπάρχει· αρκεί ο ελληνο-ισραηλινός αντιτουρκισμός. Ούτε πρόκειται για κάτι χθεσινό. Είναι μια απαρτχάιντ μιλιταριστική εκστρατεία δεκαετιών, με την πλήρη γνώση και την πρακτική συγκατάνευση του «πολιτισμένου» πρώτου κόσμου.

Η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία πατάει λοιπόν γερά στα συμφέροντα του ελληνικού κράτους / παρακράτους και του ντόπιου κεφάλαιου και, άρα, στις πολεμικές συμμαχίες της Αθήνας. ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ!!! Είναι μια εγκληματική συμμορία, και το χαίρεται!!! Το απολαμβάνει!!! Μπορεί να το διαφημίζει κιόλας!!! Έχει εξασφαλίσει την ουσιαστική διακομματική συναίνεση, και το «επικοινωνιακό black out» (δύσκολο δεν είναι). Ωστόσο η αλήθεια αιμορραγεί: για κάθε σφαίρα που ρίχνεται εναντίον των παλαιστίνιων διαδηλωτών, υπάρχει πίσω της μια θερμή χειραψία ελλήνων, ελληνοκύπριων και ισραηλινών καθεστωτικών: «πολιτικών», καραβανάδων, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, πανεπιστημιακών, λόμπυ στην αμερική, μυστικών υπηρεσιών…

Η ερώτηση δεν είναι «τι θα κάνουμε» σαν οργανωμένη αυτονομία. Ό,τι και να κάνουμε λίγο είναι… Το ερώτημα είναι αν «κάπου εκεί έξω» (δηλαδή παντού) υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμα ψυχή, αίμα να κυλάει στις φλέβες τους και όχι καμένο μυαλό. Αν υπάρχουν άνθρωποι που να καταλαβαίνουν, ακόμα και απ’ τις καθημερινές τους εμπειρίες, τι σημαίνει «ο πόλεμός τους είναι παντού, ο εχθρός μας είναι εδώ»!

Γιατί η αγνόηση της συνενοχής του ελληνικού κράτους στα εγκλήματα του ισραηλινού, είναι η ίδια συνένοχη. Και για τα αφεντικά δεν υπάρχουν σύνορα εγκλημάτων, όταν υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους…

Όσο για εμάς, τους «περιθωριακούς»;

– 4 Μάη 2018: Προπαγανδιστική μοτοπορεία στα δυτικά, αλληλεγγύης στους παλαιστίνιους, ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία – antifa community. (φωτογραφίες)

– 9 Μάη 2018: Πολιτική εκδήλωση. «Αξίζει τον κόπο: ενέργεια, έργο, θάνατος, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή»: Τετάρτη 9 Μάη, ΕΜΠ, κτ. Γκίνη, 7.30 μμ (αυστηρά) – συμβούλιο για την εργατική αυτονομία (αφίσα, φωτογραφίες – εισήγηση, βίντεο)

– 11 Μάη 2018: Μοτοπορεία ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Συγκέντρωση: Παρασκευή 11 Μάη, πλατεία Κοραή, 7.00 μμ – antifa community (αφίσα, φωτογραφίες)

– 14 Μάη 2018: Συγκέντρωση έξω απ’ το υπουργείο εξωτερικών, αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση και ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Δευτέρα 14 Μάη, στην αρχή της λεωφόρου βασ. Σοφίας, απέναντι απ’ την βουλή, 6.30 μμ – συμβούλιο για την εργατική αυτονομία (αφίσα, φωτογραφίες)

Την «έξοδό» σου κι αν την πλένεις…

Παρασκευή 18 Μάη. Όχι σπουδαίες «οικονομολογικές», αλλά απλά εργατικές (και, ας το παραδεχτούμε: μαρξιστικές…) γνώσεις πολιτικής οικονομίας είχαν επιτρέψει εδώ και μήνες στην ασταμάτητη μηχανή το θράσος να υποστηρίζει ότι η ρητορική περί «καθαρής εξόδου στις αγορές» ήταν μια ακόμα επίδειξη βλακείας απ’ το πολιτικό προσωπικό· το οποίο, φυσικά, είναι αυτό που αναλογεί στα δεδομένα του συμπλέγματος κοινωνία / κράτος / κεφάλαιο. Απλά πράγματα. Είχαμε θυμίσει, για παράδειγμα, ότι το διεθνές εμπόριο χρήματος (οι «αγορές») είναι πολύ πιο κυνικό απ’ τους πολιτικούς δανειστές του ελλαδιστάν· και ότι ανικανότητα της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ και των μικροαστών συμμάχων της να αναγνωρίσει, καν και καν, ότι το ελληνικό μοντέλο κράτους / κεφάλαιου είναι αναξιόπιστο σαν δανειστής (κι ούτε κουβέντα να βρει, έστω, κάποιες μισολύσεις…) είναι, απ’ τα ’10s, «γεννήτρια επιτοκίων δανεισμού».

Είχαμε υποστηρίξει και κάτι ακόμα: ακριβώς επειδή το διεθνές εμπόριο χρήματος είναι ένας ωκεανός γεμάτος καρχαρίες, δεν είναι καν αρκετό να παριστάνει κανείς ότι βρίσκεται σε σωσίβιο αν υπάρχει τρικυμία, ακόμα κι αν δεν φταίει αυτός (αλλά, π.χ., η γειτονική ιταλία…). Πράγμα που σημαίνει ότι για να σταθεί ένα κράτος / κεφάλαιο σ’ αυτήν την «αγορά» δεν αρκεί καθόλου να παριστάνει τον ψόφιο κοριό…

Χτες, το επιτόκιο του 10ετούς ελληνικού ομολόγου (στην «αγορά») πήγε στο 4,4%, ενώ του 5ετούς στα 3,43%. Ασφαλώς δεν ήταν μέρα γιορτής για το ελλαδιστάν και τους έωλους υπολογισμούς των πολιτικών βιτρινών: με τέτοια επιτόκια (με ανοδική τάση, μάλιστα) το «καθαρή έξοδος» ούτε σαν ανέκδοτο δεν παίζει.

Δεν χαιρόμαστε· ως γνωστόν: Δούλευε ρε! Το παλάτι έχει ζόρια! Απ’ την άλλη μεριά, το μόνο πρακτικό που έχει πετύχει το φαιορόζ γκουβέρνο σε «διεθνή κλίμακα», είναι η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Οι στρατιωτικές ασκήσεις γίνονται και προχωράνε· τα υπόλοιπα είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Που χάθηκε αυτή η ψυχή;

Παρασκευή 18 Μάη. Τις τελευταίες δεκαετίες η παλαιστινιακή ηγεσία έχει χάσει την μία ευκαιρία μετά την άλλη, και έχει απορρίψει όλες τις προτάσεις ειρήνης που της έγιναν… Είναι καιρός πια για τους Παλαιστίνιους να δεχτούν τις προτάσεις και να συμφωνήσουν να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Διαφορετικά ας βγάλουν τον σκασμό κι ας σταματήσουν να παραπονιούνται…

Σοφά λόγια ενός σοφού ηγεμόνα: του τοξικού πρίγκηπα και διαδόχου του θρόνου της σαουδικής αραβίας (από πέρυσι, υποτίθεται, θα τον έχριζε βασιλιά ο πατέρας του…) Mohammed bin Salman, στη συνάντησή του με εκπροσώπους του ισραηλινού λόμπυ στις ηπα, στα τέλη του περασμένου Μάρτη.

Μετά, στις 21 του περασμένου Απρίλη, «κάτι έγινε» γύρω απ’ το ανάκτορό του. Ήταν επίθεση κάποιου στρατιωτικού σώματος που διαφωνεί με τον βίο και την πολιτεία του τοξικού. Υποτίθεται ότι αυτή η ανταρσία αντιμετωπίστηκε… Αλλά από τότε (πάει κοντά ένας μήνας) ο τοξικός χάθηκε. Κι όταν λέμε «χάθηκε» το εννοούμε: εκτός απ’ την περίπτωση να γυρνάει σαν φάντασμα στους διαδρόμους του παλατιού, δημόσια δεν ακούγεται.

Πράγμα που επιτρέπει – το καταλαβαίνετε – στις φήμες να οργιάζουν. Κάποιες απ’ αυτές θέλουν την επίθεση εκείνη να πέτυχε: ο τοξικός έφαγε δυο σφαίρες και…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να ξέρει· θα της λείψει ο τοξικός αν έγινε το μοιραίο, αλλά δεν θα τα βάψει και μαύρα. Μπορεί να είναι ζωντανός και να φοβάται να εμφανιστεί – ποιος ξέρει; Ή μπορεί να είναι βαριά τραυματισμένος, αλλά όχι ψόφιος. Απ’ την άλλη μεριά πήγε κοτζάμ Pompeo στο Ριάντ στις 28 Απρίλη και δεν βγήκε ούτε μια φωτογραφία με τον «τοξικό»; Τι σεμνότητες να ήταν αυτές αν στεκόταν στα πόδια του;

Αν, λέμε «αν», έγινε το «κακό», τότε…

(φωτογραφία. Απ’ τη μια μεριά δεν είμαστε τόσο παλιάνθρωποι ώστε να λέμε “έτσι να τον θυμάστε” ή “ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει”. Απ’ την άλλη αυτή η inner punk ψυχολογία μας δεν αντέχει τον πειρασμό: o τοξικός, μαζί με τον Macron, στις 9 Απρίλη, στο Λούβρο… Τυχαία μπροστά στον πίνακα του Ντελακρουά “η ελλάδα στα ερείπα του Μεσολογγίου”….

Συμπτωματικό; Ή προφητικό; “Ερείπια”; Τι “ερείπια”;

Πάντως εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που ήταν να αγοράσει ξέμειναν…)

Κορέες 1

Παρασκευή 18 Μάη. Δεν εκπυρσοκρότησε τυχαία ο Kim χτες φωνάζοντας (εμμέσως, αυτό είναι μια άλλη ιστορία) προς Ουάσιγκτον μεριά ότι «ξεχάστε την συνάντηση αν το πάτε έτσι!». Την αφορμή την έδωσε ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του ψόφιου κουναβιού John Bolton, που δήλωσε ότι γουστάρει «το μοντέλο της λιβύης» για την «αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας».

Το δεδομένο πίσω απ’ το ραντεβού της 12ης Ιούνη είναι ότι το βαθύ αμερικανικό κράτος έχει πάρει χαμπάρι ότι αυτή η διαδικασία πρέπει να αποτύχει· ακόμα και συμβολικά. Ο Bolton είναι γνωστό «γεράκι», και δεν διορίστηκε στο πόστο του νο 1 συμβούλου για να ταΐζει τις πάπιες. Η «πίσω απ’ τις κουρτίνες» πρόταση που μετέφερε το άλλο «γεράκι» (ο νέος υπ.εξ. και πρώην αφεντικό της cia Pompeo) στην Πγιονγκγιάνγκ ήταν ακριβώς στη γραμμή “θα σας κάνουμε Λιβύη”: αρχίστε να καταστρέφετε τις πυρηνικές σας κεφαλές, κι αν είστε προκομένοι σε κανά εξάμηνο τα λέμε για τα παρακάτω. Μ’ αυτά τα δεδομένα ο Kim όφειλε να εκπυρσοκροτήσει (με την σιωπηλή συγκατάθεση της Σεούλ, και όχι μόνο).

Από πρώτη ματιά οι χθεσινές δηλώσεις του βορειοκορεατικού καθεστώτος θα μπορούσαν να είναι risky business: να σημαίνουν το τέλος του ροζ σύννεφου πάνω απ’ την κορεατική χερσόνησο… Φαίνεται όμως ότι εκει ξέρουν καλά τι κάνουν και πότε! Το ψόφιο κουνάβι (σε συνεννόηση με τον σύμβουλό του) έκανε πίσω, στο εξής στυλ (τα λόγια δικά μας, το νόημα δικό τους): όχι, δεν σκεφτόμαστε κάτι σαν την Λιβύη για την περίπτωση της βόρειας Κορέας… αλλά αν αυτοί δεν συμφωνήσουν θα έχουν την τύχη της Λιβύης… Αχά!!!

Το ότι τα υπό εξέλιξη, τότε, πυρηνικά όπλα του Καντάφι βρυκολακιάζουν στην ανατολική ασία, είτε σαν Boltonιος «ρεαλισμός» είτε σαν ψοφιοκουναβική αναδίπλωση, είναι χαριτωμένο: δείχνει με αντεστραμμένο τρόπο γιατί η Πγιονγκγιάνγκ δεν πρόκειται ποτέ (ΠΟΤΕ!) να καταστρέψει τα πυρηνικά και τους πυραύλους της. Η εν μέρει οπισθοχώρηση του ψόφιου κουναβιού είναι κι αυτή δηλωτική: έχοντας την προσμονή του νόμπελ ειρήνης το ψόφιο κουνάβι δεν μπορεί να υποστηρίξει ακόμα, ανοικτά, την «γραμμή» του βαθέος αμερικανικού κράτους πίσω του και γύρω του.

(φωτογραφία: Αυτός με τα κατεβασμένα μούτρα είναι ο εθνικός σύμβουλος Βolton: σ’ αυτήν την επικίνδυνη ηλικία που το μόνο που μπορεί να τον συγκινήσει πια είναι ένα παγκόσμιο πυρηνικό μανιτάρι που θα παρακολουθεί απ’ το ασφαλές καταφύγιό του… Τον άλλον τον ξέρετε.

Είναι από χθεσινή συνάντησή τους με τον γγ του νατο Jens Stoltenberg στην Ουάσιγκτον. Όπου το ψόφιο κουνάβι απείλησε ότι «θα τα κανονίζουμε τα κράτη / μέλη του νατο που δεν πληρώνουν την συμμετοχή τους – όπως την γερμανία»…

Εεεεεε… Ναι, βέβαια αρχηγέ….)

Κορέες 2

Παρασκευή 18 Μάη. Ωστόσο η (συγκρατημένη) εκπυρσοκρότηση του Kim δεν ήταν μονοδιάστατη. Σε 4 ημέρες (στις 22 Μάη) ο νοτιοκορεάτης Moon πρόκειται να συναντηθεί με το ψόφιο κουνάβι στην Ουάσιγκτον. Και χρειάζεται ένα κάποιο βάθος ελιγμών προκειμένου να αντιμετωπίσει την δουλειά που κάνει το αμερικανικό βαθύ κράτος. Ένας «πράος» Kim, που υπομένει αδιαμαρτύρητα την Boltonia μεθόδευση, θα επιβεβαίωνε αυτό που πουλάνε στην Ουάσιγκτον: ό,τι, δηλαδή, το βορειοκορεατικό καθεστώς γονάτισε απ’ την καυτή ανάσα των εναντίον του κυρώσεων.

Η δουλειά / αποστολή του Moon είναι να πει (ευγενικά…) ότι αυτό δεν ισχύει. Και ότι η προοπτική «ειρήνης» στην κορεατική χερσόνησο (άντε, και μιας κάπου, κάποτε, κάπως «αποπυρηνικοποίησης») οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτόν, στην δική του δουλειά, και στις δικές του κινήσεις απέναντι στον (ή μαζί με τον) Kim. Μ’ άλλα λόγια αν ο Kim έχει ένα λόγο να λέει στην Ουάσιγκτον «Λιβύη; Ξεχάστε το!», ο Moon έχει δύο: δεν προορίζει την κορεατική χερσόνησο για «βόρεια αφρική», με καμμία έννοια!

Αλλά για να είναι πειστικό κάτι τέτοιο (δηλαδή: για να μπορέσει ο Moon να συνεχίσει την γλυκειά και φιλειρηνική ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού, σαν κεντρικού εκπροσώπου του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, προς την παγίδα της συνάντησής του με τον Kim), θα έπρεπε αυτός ο τελευταίος, ενόσω ισχύουν οι θρυλικές «κυρώσεις» που κατά την Ουάσιγκτον τον «γονάτισαν», να δείξει σοβαρά σημάδια «αντι-αμερικανικής» ζωής! Άντε: ακόμα και να κατηγορήσει τον Moon για ανοησία!…

Αφού ως τώρα το ουσιαστικό πρόβλημα το έχει η Ουάσιγκτον (και ο ιμπεριαλισμός της στην ανατολική ασία) θεωρούμε αδύνατο ότι αυτοί που σχεδίασαν και εφαρμόζουν αυτήν την τόσο αποτελεσματική τακτική θα έκαναν το λάθος να ανακουφίσουν τους αμερικανικούς ώμους, επιστρέφοντας στην περσινή κατάσταση! Το ότι κάνουν εκτός από πανηγυρικές / φιλειρηνικές κινήσεις και κάποια «τσινίσματα» που δείχνουν «τολμηρά», προσθέτει (και δεν αφαιρεί) στην τακτική τους.

Εν τω μεταξύ ούτε τα αμερικανικά στρατηγικά βομβαρδιστικά B-52 θα πάρουν μέρος στις νοτιοκορεατο-αμερικανικές ασκήσεις “max thunder”… Αυτό το κανόνισε απευθείας η Σεούλ· και το δέχτηκε το αμερικανικό πεντάγωνο…

Όσο για την «συνάντηση κορυφής» αντιπροσωπειών των δύο κορεών, που ήταν να γίνει χτες και αναβλήθηκε; Γείτονες είναι, δεν θα χαθούν. Αύριο, μεθαύριο, την άλλη βδομάδα· υπάρχει χρόνος αρκετός…

Τα καθάρματα έχουν να λένε

Πέμπτη 17 Μάη. Αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός γάζωσε παλαιστίνιους διαδηλωτές πριν 3 ημέρες, αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός είναι κατοχικός στην παλαιστίνη, αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός και το κράτος του Τελ Αβίβ καταστρέφουν συστηματικά εδώ και δεκαετίες την καθημερινή ζωή των παλαιστινίων, αν νομίζετε ότι ο αγώνας κατά του απαρχάιντ δεν τέλειωσε στη νότια αφρική, αν νομίζετε ότι η λωρίδα της Γάζας είναι η μεγαλύτερη φυλακή / κάτεργο (σε μέγεθος και σε διάρκεια) στον πλανήτη, αν… αν… αν… κάνετε λάθος… Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει!!! Αντίθετα, εκείνο που έγινε στις 14 Μάη, ήταν η μαζική αυτοκτονία μελών και οπαδών της Χαμάς!!! Ναι!!! Και ξέρετε γιατί αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μαζικά τόσες χιλιάδες (αιχμάλωτοι) παλαιστίνιοι; Επειδή (λέει…) αυτό συμβαίνει συχνά σε «φυλές και πολιτισμούς που καταλαβαίνουν ότι έχει έρθει το τέλος τους», κι ότι ξεπερνιούνται… Οπότε αποφασίζουν να δώσουν στους εαυτούς τους ένα τέλος τελετουργικό…

Αυτά τα λέει ένας αμερικάνος φασίστας ανοικτά… Θα ήταν εύκολο να τον αγνοήσουμε, αλλά άθελά του είναι μια σημαδούρα του πόσο μακρυά μπορεί να πάει αυτό που υποτίθεται «ηττήθηκε» στον β παγκόσμιο πόλεμο (καμμία σχέση: αφομοιώθηκε και έγινε καπιταλιστική σταθερά!), δηλαδή ο φασισμός και οι οπαδοί του. Είναι μια «παραλλαγή» του επιχειρήματος που χρησιμοποιούν τακτικά οι βιαστές: «μα κι εκείνη τα ήθελε» ή «με προκάλεσε»…

Πρόκειται για διαστροφή; Ναι, αλλά δεν είναι εξαίρεση. Παρόμοιου τύπου διαστροφές (της σκέψης αλλά και της ηθικής) μπορεί να συναντήσει κανείς οπουδήποτε και, σχεδόν για οτιδήποτε. Π.χ.: το να κατηγορεί κανείς το ισραηλινό κράτος σαν φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ, είναι …. «αντισημιτισμός»!!!… (παρ’ όλο που όλο και περισσότεροι εβραίοι παγκόσμια στρέφονται εναντίον του: πιθανόν κι αυτοί / αυτές να ετοιμάζονται να αυτοκτονήσουν τελετουργικά, αφού «δεν αξίζει η ζωή χωρίς την ισραηλινή κρατική φασιστική μπότα»…) Πρόκειται για διαστροφή που βρίσκει «περιθώριο» να ακουστεί (και, γιατί όχι; οπαδούς και υποστηρικτές) επειδή είναι μια διαστροφή εκ του ασφαλούς, μια καλά προστατευμένη πρωτοκοσμική διαστροφή: δεν κινδυνεύουν «να αυτοκτονήσουν τελετουργικά» οι οπαδοί της, επειδή είναι καλά προφυλαγμένοι απ’ τα σφαγεία των πολέμων που κάνουν…

Όμως να από που προέρχεται αυτή η «σοφία», να ποια είναι η ανομολόγητη καταγωγή της: τι θέλουν και απεργούν (στα σοβαρά) αυτοί οι εργάτες; Δεν ξέρουν ότι θα χάσουν τα μεροκάματά τους και θα φτωχύνουν; Δεν ξέρουν ότι θα συλληφθούν και θα φυλακιστούν; Δεν ξέρουν ότι θα πυροβοληθούν απ’ τις κάνες του νόμου και της τάξης; Δεν ξέρουν ότι θα απολυθούν, να μείνουν άνεργοι / ες, και ότι σίγουρα θα ηττηθούν; Άρα; Άρα τί είναι η απεργία τους αν όχι μια πράξη συλλογικής αυτοχειρίας; That’s it!!!

Η «σοφία» για την «μαζική αυτοκτονία των παλαιστίνιων» διατρέχει από άκρη σε άκρη την νεκροφιλία του κεφάλαιου: οτιδήποτε εναντιώνονται σε κάθε έκφρασή του («οικονομική», «γεωπολιτική», “αισθητική”, κλπ) είναι κάλεσμα στον θάνατο (λέει αυτή η σοφία…) επειδή μόνο το κεφάλαιο και το κράτος είναι η «ζωή»!!! Ή, διατυπωμένο κάπως διαφορετικά, η «ζωή» μια μονάχα αξία έχει: σαν ενεργούμενο, σαν υποχείριο, σαν εξάρτημα κάθε θανατερής κατοχής της! Από κάποιον στρατό ή, εναλλακτικά (αυτό που λέγεται «ειρήνη»), απ’ την παναστρατιά του εμπορεύματος. Πράγματι: αν το κεφάλαιο σαν σχέση εκμετάλλευσης και θανάτου είχε φωνή, τι διαφορετικό θα έλεγε απ’ το Εγώ ειμί ο Κύριος και Θεός σου, ουκ έσονται νοήματα ζωής έτερα πλην εμού;

Ω τι ωραία που θα φιλοσοφούσαν όλα αυτά τα καθάρματα πέντε λεπτά πριν πέρασει το λαιμό τους η αγχόνη!!!

(φωτογραφίες στη μέση και κάτω: Σαν φιλάνθρωπος ο ισραηλινός στρατός βοηθάει την μαζική αυτοκτονία των παλαιστίνιων. Πάνω drones ρίχνουν δακρυγόνα…. Κάτω οι ελεύθεροι σκοπευτές σημαδεύουν αραχτοί…. Προσέξτε το οπλοπολυβόλο στα αριστέρα: “παροχή υπηρεσιών ευθανασίας” το λένε το ισραήλ και οι φίλοι του… )