Year: 2018

Χρηματοπιστωτικοί ελιγμοί 1

Δευτέρα 21 Μάη. Θα ανοίξουν λογαριασμούς ευρωπαϊκές τράπεζες στην κεντρική τράπεζα του ιράν, προκειμένου να μπορούν να χρηματοδοτούν από εκεί μπίζνες ευρωπαϊκών επιχειρήσεων αποφεύγοντας τον έλεγχο (και άρα τις «τιμωρίες») της Ουάσιγκτον; Πιθανόν να γίνει ένας τέτοιος ελιγμός… Ωστόσο έχει φτάσει (ή πλησιάζει πολύ γρήγορα) η ιστορική στιγμή όπου μια σειρά κράτη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πρακτικά και αποτελεσματικά την χρηματοπιστωτική μεθοδολογία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, δηλαδή τις θρυλικές «κυρώσεις». Πράγμα που ισοδυναμεί με την αντιμετώπιση της παγκόσμιας ηγεμονίας του δολαρίου (σα νομίσματος διεθνούς χρήσης)· συν την δημιουργία εναλλακτικών συστημάτων διατραπεζικών μεταβιβάσεων και εκκαθαρίσεων, έξω απ’ το κυρίαρχο σήμερα σύστημα, το swift (: society for worldwide interbank financial telecommunication).

Πρόκειται για σύνθετο αλλά μαζί καίριο ζήτημα. Όσο το «αμερικανικό κεφάλαιο» κρατάει τον σημερινό «ορίζοντα διεθνούς κίνησης» του νομίσματος που «κόβει» η αμερικανική fed, του δολλαρίου, μπορεί να κάνει ταυτόχρονα δύο πράγματα. Πρώτον «να αποκόβει αντιπάλους» του απ’ το παγκόσμιο διατραπεζικό δίκτυο, κάνοντας δύσκολες έως αδύνατες τις (νόμιμες) συναλλαγές τους. Δεύτερον, να χρηματοδοτεί την στρατιωτική του υπερεπέκταση.

Οι σχετικές κινήσεις έχουν ξεκινήσει ήδη, μεταξύ εκείνων που το «εθνικό δόγμα ασφάλειας» των ηπα χαρακτηρίζει είτε «αναθεωρητές» (κίνα, ρωσία) είτε «τρομοκράτες» (ιράν). Ωστόσο η ε.ε. (και, κυρίως, η ευρωζώνη) μπορεί να δώσει ώθηση σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «χρηματοπιστωτική πολυμέρεια» και, στην προοπτική της, «τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου».

Έχοντας να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί την αμερικανική επιθετικότητα, πλησιάζουν στο σημείο που πιθανόν να προτιμούσαν να αποφύγουν. Η συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν και οι απειλές για κυρώσεις στις ευρωπαϊκές εταιρείες που θα συνεχίσουν να κάνουν δουλειές στην Τεχεράνη είναι το ένα «παλούκι». Οι απειλές για κυρώσεις εναντίον των ευρωπαϊκών εταιρειών που έχουν αναλάβει την κατασκευή του nord stream 2 είναι το δεύτερο.

Το σίγουρο είναι ότι τα ευρωαφεντικά δεν μπορούν να παριστάνουν άλλο ότι αγνοούν την καπιταλιστική πραγματικότητα, την οποία υπηρετούν το ίδιο όπως και οι ανταγωνιστές τους.

Χρηματοπιστωτικοί ελιγμοί 2

Δευτέρα 21 Μάη. Η εδραίωση της διεθνούς «χρηματοπιστωτικής πολυμέρειας» (το «οικονομικό» ισοδύναμο της «πολυ-πολικότητας»…) δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Μπορεί, για παράδειγμα, σχετικά εύκολα διάφορα ευρωπαϊκά κράτη να αρχίσουν τις τιμολογήσεις (και τις πληρωμές) σε ευρώ για την αγορά ιρανικού πετρελαίου… Όμως η δημιουργία ενός «εναλλακτικού swift» είναι πιο δύσκολη υπόθεση.

Η Μόσχα έχει δημιουργήσει ένα εναλλακτικό σύστημα τέτοιου είδους (mir) στο οποίο έχουν συνδεθεί όχι μόνο μερικές εκατοντάδες ρωσικές τράπεζες, αλλά και κάμποσες ιρανικές – παράλληλα με το swift. H κίνα διαθέτει επίσης κάτι ανάλογο. Ωστόσο ως τώρα και τα δύο απέχουν απ’ το να έχουν διεθνή χρήση, στο βαθμό που δεν έχει ενταχθεί σ’ αυτά τα συστήματα ικανός αριθμός μεγάλων (πολυεθνικών) τραπεζών.

Στο επίπεδο των τιμολογήσεων και των πληρωμών, ίσως το Πεκίνο να έχει κάνει ως τώρα το «πρώτο βήμα»: απ’ τις αρχές Μάη τιμολογεί ένα ικανό μέρος των πετρελαϊκών εισαγωγών του σε yuan, ενώ έχει δημιουργήσει και τις σχετικές χρηματιστηριακές υποδομές (: συμβόλαια και αγοραπωλησία τους). Δεν είναι συμβολική κίνηση. Το παγκόσμιο εμπόριο πετρελαίου έχει έναν ετήσιο «κύκλο» 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (το πετρέλαιο είναι το πλέον «εμπορικό» είδος στον καπιταλιστικό κόσμο) και η κίνα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας του. Η νομισματική ηγεμονία της Ουάσιγκτον βασίζεται κυρίως στο ότι το πετρέλαιο τιμολογείται διεθνώς σε δολάρια. Φαίνεται ότι κινεζικό σχέδιο της αντικατάστασης του δολαρίου απ’ το yuan δουλεύει κατ’ αρχην, αν κρίνει κανείς την γρήγορη αύξηση των πετρο-συμβολαίων σε yuan απ’ το 8% στο 12% παγκόσμια μέσα σε λίγες βδομάδες.

Παρότι οι παράλληλες αυτές κινήσεις (ο περιορισμός της διεθνούς χρήσης του δολαρίου, αρχίζοντας απ’ τα στρατηγικής σημασίας ενεργειακά εμπορεύματα, και η δημιουργία παράλληλων συστημάτων τραπεζικών εκκαθαρίσεων, ακόμα και μέσω blockchain) θα χρειαστούν κάποιο χρόνο για να αποδώσουν, η τάση γίνεται όλο και πιο επίμονη, εξαιτίας αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί ακόμα και «χρηματοπιστωτική πειρατεία» εκ μέρους της Ουάσιγκτον.

Οι συνένοχοι 1

Δευτέρα 21 Μάη. Φαίνεται ότι η τσατσορουφιανιά έχει όλα τα προσόντα να γίνει επίσημο «ήθος» ακόμα κι εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς. Οι δολοφονημένοι στην μεγαλύτερη ever εξέγερση αιχμαλώτων – στη λωρίδα της Γάζας – ήταν «μέλη της Χαμάς» λέει ο φρεσκοσιδερωμένος κυνισμός, αντιγράφοντας κατευθείαν τις ανακοινώσεις του καθεστώτος του Τελ Αβίβ… Οπότε; Οπότε καλά κάνει ο ισραηλινός στρατός να γαζώνει άντρες, γυναίκες και παιδιά…

Ώστε έτσι; Από πότε τα κρατικά εγκλήματα κατά άοπλων (διαδηλωτών) δικαιολογούνται ανάλογα με το σε ποια οργάνωση ανήκουν αυτοί; Από πότε η «νόρμα» είναι οι διαδηλωτές να προχωράνε έχοντας στο στόμα δαγκωμένη την «πολιτική ταυτότητά» τους, για να εξετάσουν οι ιατροδικαστές αν σωστά δολοφονήθηκαν ή όχι;

Οι καλοθελητές εκτοξεύονται με ταχύτητα στα βάθη της καπιταλιστικής και κρατικής ιστορίας: στην άγρια, πρωταρχική συσσώρευση… Πηδάνε και βουλιάζουν, επίσης, σε κάτι που θα έπρεπε να το σιχαίνονται όσο τίποτα άλλο: την κρατική ολοκληρωτική ιδέα περί «συλλογικής ευθύνης». Πριν λίγα χρόνια ήταν κάποιοι άλλοι που «καλά τους έκαναν και τους καθάριζαν»: ήταν βόσνιοι και βόσνιες, εντελώς «συμπτωματικά» μουσουλμάνοι. Από περίπτωση σε περίπτωση και από το ένα γεωγραφικό σημείο στο άλλο η απ-ανθρωποποίηση θεωρείται, πλέον, «μαγκιά»…

Τώρα η ιδεολογική και πολιτική συνενοχή στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που λέγεται «κατοχή της Παλαιστίνης» καλπάζει και στα μέρη μας. Για έναν καθόλου παράξενο λόγο, καλπάζει με ακρίβεια πάνω στην εθνική γραμμή: την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Κι ύστερα τι θα συνεχίσουν να πουλάνε όλοι αυτοί οι συνένοχοι; «Αντιφασισμό»; «Αντιμιλιταρισμό»; «Αντιρατσισμό»; Τι;

(Έχουν την ελάχιστη συναίσθηση, όλοι αυτοί, με τι «επιχειρήματα» νομιμοποιήθηκε κάποτε η εξόντωση των εβραίων; Όχι, δεν έχουν. Γι’ αυτό τα ανανεώνουν και τα επαναλαμβάνουν, εναντίον Άλλων…)

Οι συνένοχοι 2

Δευτέρα 21 Μάη. Πρόκειται, τι σύμπτωση κι αυτή, για διεθνή τάση. Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk γράφει:

… Έχω μια ακόμα ερώτηση. Αν δολοφονήθηκαν 60 Παλαιστίνιοι μέσα σε μια μέρα αυτή τη βδομάδα, τι κι αν είναι 600 την επόμενη; Ή 6.000 τον επόμενο μήνα;… Αν αποδεχόμαστε μια σφαγή τέτοιας κλίμακας, πόσο μακριά μπορεί να πάει το «ανοσοποιητικό μας σύστημα» τις μέρες, τις βδομάδες και τους μήνες που έρχονται;

Ναι, τις ξέρω όλες τις δικαιολογίες. Η Χαμάς – διεφθαρμένη, κυνική, δεν υπάρχει «καθαρότητα» εδώ – ήταν πίσω απ’ τις διαδηλώσεις στη Γάζα. Μερικοί διαδηλωτές ήταν βίαιοι, έστελναν φλεγόμενους χαρταετούς (χαρταετούς, για όνομα του θεού!!) στην άλλη μεριά του φράχτη, άλλοι έριχναν πέτρες· αλλά από πότε το να πετάς πέτρες είναι κακούργημα που τιμωρείται με θάνατο σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα; Κι αν ένα μωρό 8 μηνών πέθανε από δακρυγόνο, τι ήθελαν οι γονείς του και το πήγαν κοντά στα σύνορα της Γάζας; Και τα λοιπά. Γιατί να διαμαρτυρηθούμε για τους νεκρούς Παλαιστίνιους όταν έχουμε τους Sissis στην Αίγυπτο, και τους Assads στη συρία και τους Sauids στην Υεμένη; Αλλά όχι, οι Παλαιστίνιοι πρέπει πάντα να κρίνονται ένοχοι.

Τα θύματα είναι οι ένοχοι. Αυτοί φταίνε. Αυτό υφίστανται οι Παλαιστίνιοι εδώ και 70 χρόνια…

… Κι έτσι φτάνουμε στο πιο φρικτό απ’ όλα τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας: την παράλληλη σφαγή στη Γάζα και τα πανηγυρικά εγκαίνια της νέας αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ… Σε τέτοιους καιρούς είναι παρηγοριά να ανακαλύπτεις ότι εφημερίδες σαν την ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα Haaretz έσωσαν την τιμή τους. Και σ’ ένα αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της στους New York Times, η Michelle Goldberg συνέλαβε με ακρίβεια την τρομακτικότητα της σφαγής στη Γάζα και των εγκαινίων της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.

Αυτά τα τελευταία, έγραψε, ήταν «μια χοντροκομμένη εκδήλωση της συμμαχίας ανάμεσα σε γεράκια Εβραίους και σιωνιστές χριστιανούς ευαγγελιστές που πιστεύουν ότι η επιστροφή των Εβραίων στο Ισραήλ θα φέρει την Αποκάλυψη και την επιστροφή του Χριστού, και μετά, όσοι Εβραίοι δεν έχουν πιστέψει θα καούν στο πυρ το εξώτερο».

Η Goldberg σημείωσε ότι την αρχική προσευχή στα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας την έκανε ο Robert Jeffress, ένας παπάς απ’ το Dallas. Αυτός ο Jeffress είχε πεί κάποτε ότι θρησκείες σαν τον «μορμονισμό, το ισλάμ, τον ιουδαϊσμό και τον ινδουϊσμό» οδηγούν τους ανθρώπους «στην αιώνια κόλαση». Όσο για την τελευταία προσευχή, πάντα στη διάρκεια των εγκαινίων, αυτή έγινε απ’ τον John Hagee, έναν εσχατολόγο ιεροκήρυκα, που η Goldberg θύμισε ότι είχε πει κάποτε ότι ο Χίτλερ ήταν απεσταλμένος του θεού για να οδηγήσει τους Εβραίους πίσω στην αρχαία πατρίδα τους…

… Πόσοι ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές θα χρειαστούν αν δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένοι απ’ τα σπίτια τους Παλαιστίνιοι επιχειρήσουν ποτέ την δική τους επιστροφή;

Καμπάνια Μ15 +

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.

Η Ουάσιγκτον απαγορεύει…

Κυριακή 20 Μάη. Το προχθεσινό ρεπορτάζ του διεθνούς καθεστωτικού (αμερικανικού) πρακτορείου bloomberg δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών:

Ο Nord Stream 2, ο σχεδιαζόμενος ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου προς την Γερμανία μέσω του βυθού της Βαλτικής είναι το πιο πρόσφατο μέτωπο στην εντεινόμενη σύγκρουση ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η Wall Street Journal ανέφερε την Πέμπτη ότι ο πρόεδρος Donald Trump απαιτεί απ’ την Γερμανία να ακυρώσει τον Nord Stream 2 σαν μια απ’ τις προϋποθέσεις για να υπάρξει εμπορική συμφωνία με την Ευρώπη που δεν θα περιλαμβάνει δασμούς στις εισαγωγές [στις ηπα…] ατσαλιού και αλουμινίου.

Οι ΗΠΑ είναι αντίθετες εδώ και καιρό με τον αγωγό, υποδεικνύοντας τις ανάγκες ενεργειακής ανεξαρτησίας της Ευρώπης και τα συμφέροντα της Ουκρανίας, που θα χάσει την σημασία της σαν πέρασμα του ρωσικού αερίου με τον νέο αγωγό. Αυτή τη βδομάδα ένας αμερικάνος αξιωματούχος [η Sandra Oudkirk, υφυπουργός εξωτερικών για τα ζητήματα ενεργειακής διπλωματίας των ηπα] υπέδειξε την πιθανότητα ότι αυτός ο αγωγός μπορεί να επιτρέψει στη ρωσία να εγκαταστήσει τεχνολογία παρακολούθησης στην Βαλτική. Αυτό το επιχείρημα είναι συζητήσιμο, αφού ο ο Nord Stream 2 σχεδιάζεται να τοποθετηθεί παράλληλα με έναν ήδη υπάρχοντα ρωσικό αγωγό, τον Nord Stream 1, τον οποίο εύκολα η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιεί ήδη για κατασκοπεία.

Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι τα κίνητρα της αμερικανικής κυβέρνησης δεν είναι αλτρουϊστικά. Ο νόμος του 2017 για την «αντιμετώπιση των ανταγωνιστών των ηπα μέσω κυρώσεων» περιγράφει την αντίθεση των ΗΠΑ στον Nord Stream 2 αμέσως μετά μια παράγραφο που καλεί την κυβέρνηση «να δώσει προτεραιότητα στις εξαγωγές των ενεργειακών πρώτων υλών των ΗΠΑ, με σκοπό να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, να βοηθήσουν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, και να ενισχύσουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ». Για τους αξιωματούχους στη Γερμανία, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να σταματήσουν τον Nord Stream 2 είναι μέρος μιας προσπάθειας να προωθηθούν οι εξαγωγές του υγροποιημένου φυσικού αερίου των ΗΠΑ, που αποτελούν το 5% των ευρωπαϊκών εισαγωγών υγροποιημένου αερίου το 2017.

Οι εξαγωγές των ΗΠΑ είναι τόσο μικρές επειδή το κόστος μεταφοράς του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου [LNG] το κάνει πιο ακριβό σε σχέση με την ενέργεια που έρχεται απ’ την Μέση Ανατολή. Είναι επίσης τουλάχιστον 20% ακριβότερο απ’ το αέριο μέσω αγωγού που παράγει η ρωσική Gazprom. Επιπλέον, ακόμα κι αν η τιμή διαφοροποιηθεί, η Γερμανία χρειάζεται όλο το αέριο που μπορεί να πάρει από οποιαδήποτε πηγή, αφού σκοπεύει να καταργήσει τα πυρηνικά και τα θερμοηλεκτρικά [που χρησιμοποιούν γαιάνθρακα] εργοστάσια.

…

Πρόκειται για…

Κυριακή 20 Μάη. Πρόκειται για πόλεμο, χωρίς εισαγωγικά. Το «οικονομικός» ή το «εμπορικός» είναι ευφημισμός. Κάθε ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση έχει υλικά κίνητρα!

Η Ουάσιγκτον, λοιπόν, θέλει να επιβάλλει στην ευρώπη από που θα ψωνίζει φυσικό αέριο… Θέλει να της επιβάλλει να αγοράζει από εκεί που συμφέρει τις ΗΠΑ είτε οικονομικά, είτε γεωπολιτικά…. Θέλει να της επιβάλει μια ενεργειακή θηλειά για να την ελέγχει… Και φυσικά θέλει να σπάσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ενίσχυσης της ρωσο-ευρωπαϊκής ενεργειακής σχέσης· επειδή μια τέτοια σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών μπορεί να πάει και μακρύτερα…

Στην εισήγηση που έγινε στις 9 Μάη, στα πλαίσια της Καμπάνιας Μ15, απ’ το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» με θέμα τις συγκρούσεις για το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή και τον ρόλο της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας σ’ αυτές τις συγκρούσεις (εισήγηση εδώ) τονίσαμε ακριβώς αυτήν την ουσιαστική παράμετρο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η διακίνηση φυσικού αερίου μέσω χερσαίων αγωγών στερεί τις ΗΠΑ απ’ τον ενεργειακό έλεγχο του πλανήτη, που όσο το βασικό ενεργειακό εμπόρευμα ήταν το πετρέλαιο (που μεταφερόταν από τάνκερ) ήταν βασικό ιμπεριαλιστικό εργαλείο της Ουάσιγκτον μέσω της ναυτικής κυριαρχίας της.

Να που στο τέλος ενός ανάλογου ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» (18 Μάη) αναφέρει κάτι «ελληνικού ενδιαφέροντος» (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας), επιβεβαιώνοντας τόσο την γενική όσο και την ειδική θέση μας:

… Η κ. Oudkirk απέρριψε ως ανεφάρμοστη την πρόταση που είχε κάνει την περασμένη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, πως η Ουκρανία θα αποζημιωθεί για απώλεια εσόδων που θα έχει, εξαιτίας της λειτουργίας του Nord Stream 2, ο οποίος θα την παρακάμπτει. Ως εναλλακτικές λύσεις, η Oudkirk πρότεινε η Ευρώπη να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα, την ανατολική Μεσόγειο, την Αλγερία και, τελικά, από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία…

Ποιος σηκώνει τους ώμους;

Κυριακή 20 Μάη. Η (πολιτική / αντιπληροφοριακή) επιμονή της ασταμάτητης μηχανής εδώ και μήνες σε ότι αφορά την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»· η επιμονή μας ότι ο ο «εθνικός αντιτουρκισμός» είναι η πίσω όψη της «εθνικής ισραηλ-φιλίας» (που περνάει πάνω και απ’ τα πτώματα των παλαιστινίων..)· η θέση μας ότι ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ… αποδεικνύονται σωστά. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο συμμετέχει στην αμερικανική επιθετικότητα τόσο κατά της Μόσχας όσο και κατά του Βερολίνου και της κεντρικής ευρώπης, αν και σαν ήσσονος σημασίας «παράγοντας».

Οι τωρινές κυβερνώσες λέρες (ωστόσο αυτή η «εξωτερική πολιτική» είναι διακομματική!!!) πετάνε στους υποτελείς το «κόκκαλο» ενός «αγωγού φυσικού αερίου» (ονόματι «east med»…) που θα μεταφέρει, υποτίθεται το περισσευάμενο φυσικό αέριο του ισραήλ (και της νότιας κύπρου, αν βρεθεί και εξορυχθεί…) με “οικονομικά οφέλη” για το ελλαδιστάν…. Επειδή θα περνάει νότια της Κρήτης, δηλαδή από ελληνική αοζ…. “Θα εισπράτουμε νοίκι” (: πρόσοδος!!) υποτίθεται….

Αυτός ο αγωγός δεν πρόκειται να φτιαχτεί ποτέ, για πολλούς και διάφορους λόγους (αναφέρονται κάποιοι στην εισήγηση της 9ης Μάη). Το παραμύθι του “αγωγού” που θα είναι, δήθεν, “εθνικά χρήσιμος” χρησιμοποείται για να κρυφτεί ότι το κόλπο ενδιαφέρει πολύ συγκεκριμένα αφεντικά· αλλά αυτό ΔΕΝ είναι κάτι που μπορεί να διαφημιζεται!

Ένας σοβαρός λόγος, λοιπόν, είναι ότι ακόμα και υποθαλάσσιος να είναι ένας αγωγός ΔΕΝ συμφέρει το “εθνικό κεφάλαιο”, δηλαδή τους έλληνες εφοπλιστές· ειδικά εκείνους που έχουν lng τάνκερ. Αντίθετα, εκείνο που τους συμφέρει (και είναι σαφώς ρεαλιστικότερο) είναι αυτό που μεθοδεύεται ήδη, εφόσον τόσο το Τελ Αβίβ όσο και η Λευκωσία έχουν υπογράψει συμφωνίες με την χούντα του Καΐρου, για κατασκευή μικρών αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο (απ’ τα ισραηλινά και τα πιθανά νοτιοκυπριακά κοιτάσματα) στα αιγυπτιακά υγροποιητήρια… Απ’ όπου θα φορτώνεται σε υγρή μορφή στα ειδικά LNG πλοία – των ελλήνων εφοπλιστών – προς ευρώπη μεριά…

Φυσικά ισχύει και γι’ αυτήν την τροφοδοσία το ίδιο που ισχύει για την αμερικανική: το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι αισθητά ακριβότερο απ’ το «χύμα», είτε της ρωσίας, είτε του ιράν και του ιράν (μέσω ρωσικών αγωγών, της gazprom…). Οπότε δεν θα βρίσκει αγορά, «εκτός αν…»

Πράγμα που σημαίνει ότι τα ελληνικά καπιταλιστικά συμφέροντα (των εφοπλιστών φυσικού αερίου) συντονίζονται και συγχρονίζονται οργανικά με τα αμερικανικά… Και τα ελληνικά αφεντικά θέλουν την «νίκη» των αμερικανικών απαγορεύσεων πάνω στον nord stream 2! Όχι μόνο επειδή «θα έκοβε» σε σημαντικό βαθμό την παροχή φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου στην γερμανία ανοίγοντάς τους κάποιο χώρο στην γερμανική αγορά. Αλλά και επειδή θα ήταν ένα καλό προηγούμενο για μελλοντικές απαγορεύσεις άλλων αγωγών (από κατάρ και ιράν), επίσης εχθρικών (και) προς τα ελληνικά εφοπλιστικά / καπιταλιστικά συμφέροντα.

Ο κύριος πρέσβης

Κυριακή 20 Μάη. Τεκμηριώνεται έτσι, δια στόματος της κυρίας Oudkirk μια απ’ τις βασικές αποστολές του αμερικάνου πρεσβευτή Geoffrey R. Pyatt στην Αθήνα. Και, κυρίως, το γιατί επιλέχτηκε σαν κατάλληλος γι’ αυτό το πόστο κάποιος που μόλις πριν είχε υπηρετήσει (και διαπρέψει) στο Κίεβο…

Η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη πια να αναγνωρίσει έμμεσα αλλά καθαρά ότι η αποσταθεροποιητική, εμφυλιοπολεμική δράση της στην ουκρανία και η υποστήριξη (με κάθε τρόπο) που απλόχερα προσέφερε στο ουκρανικό φασισταριό είχαν σαν σκοπό να αποκτήσει τον έλεγχο των αγωγών που μετέφεραν, transit, ρωσικό φυσικό αέριο στην κεντρική ευρώπη. Τώρα που η Μόσχα σκοπεύει να ελαχιστοποιήσει την χρήση αυτού του «δρόμου» αντικαθιστώντας την παροχή αφενός με τον nord stream 2 και αφετέρου με τον (προς το παρόν ως την τουρκία) south stream· τώρα, δηλαδή, που το ρωσικό φυσικό αέριο θα βρίσκεται από βορρά στην καρδιά της ευρώπης και απ’ το νότο στην πόρτα της (χωρίς να μπορούν οι ηπα να εμποδίσουν ή να ελέγξουν την ροή), ο Pyatt μετατέθηκε νοτιότερα: στην Αθήνα. Αφενός για να κάνει αντιτουρκικές δηλώσεις (αυτά είναι μέρος της προπαγανδιστικής του αρμοδιότητας), αφετέρου για να επιβλέπει το γκάζι της ανατολικής Μεσογείου και την μεταφορά του.

Έτσι όμορφα κι ωραία, «μοιραίοι και άβουλοι» (όσο συνεχίζουμε να είμαστε τέτοιοι!!…) γινόμαστε το κρέας στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…

Καμπάνια Μ15+

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.