Year: 2018

Δευτέρα 28 Μάη. Μπορεί να είναι κωμικό, μπορεί να είναι και τραγικό, αλλά συμβαίνει: κάποιοι προσπαθούν να κάνουν σύγκριση αυτών που συμβαίνουν μεταξύ βορρά και νότου στην κορεατική χερσόνησο, και εκείνων που (δεν) συμβαίνουν μεταξύ βορρά και νότου στο «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο» – στην κύπρο.

Δεν αντέχει ούτε η λογική, ούτε η ιστορία, ούτε η γεωγραφία τέτοια σύγκριση. Εκεί, στη κορεατική χερσόνησο, και οι βόρειοι και οι νότιοι θέλουν (με σημαντική πλειοψηφία) να τα βρουν. Εδώ, στην κύπρο, θέλουν μόνο οι βόρειοι. Οι νότιοι, σαν γνήσιοι έλληνες, κατά πλειοψηφία δεν θέλουν. Ούτε οι επιχειρηματίες τους, ούτε οι παπάδες τους, ούτε οι πρακτορές τους, ούτε το «απλό πόπολο» των νεόπλουτων. Και δεν ήθελαν ποτέ· απ’ την εποχή των «13 σημείων» του αρχιτράγου Μακάριου, το 1963…

Εδώ δεν θέλουν οι έλληνες να ξεμπερδεύουν με πιο απλά πράγματα: το όνομά της… Έκανε έναν ελιγμό ο Zaev και πρότεινε ένα «σύνθετο όνομα» που τα είχε όλα… Και ο ντόπιος πατριωτισμός (η θεία Λίτσα αυτοπροσώπως!) έπαθε ηλεκτροπληξία! Ίλιντεν;;; Ιλιντένσκα;;; Ύπαγε οπίσω μου σατανά!!!

Το δεύτερο μισό της κινηματικής φράσης «έχουμε μια λύση για κάθε πρόβλημα, έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λυση» είναι trademark. Made in greece: οι καλύτεροι κατασκευαστές προβλήματων!

Το ότι αυτό το είδος δεν το αγοράζει σχεδόν κανένας (εκτός απ’ τους στρατο-καυγατζήδες φίλους των εφοπλιστών) είναι βέβαια ένα πρόβλημα εκτός εθνικού σχεδιασμού παραγωγής προβλημάτων… Παράπλευρη συνέπεια ένα πράμα.

Κυριακή 27 Μάη. «Έκπληξη» η νέα συνάντηση, χτες, Moon και Kim; Όχι βέβαια!!! Ήταν γνωστό (στην ασταμάτητη μηχανή) ότι κανονιζόταν ραντεβού τους ως το τέλος του μήνα· αλλά, φευ, δεν ξέραμε την ημερομηνία. Όμως όσοι μιλάνε για «έκπληξη» πιάνονται στα πράσα. Είτε σαν άσχετοι, είτε – ακόμα – και σαν εγκάθετοι. Το ότι δεν την ανακοίνωσαν απ’ τα πριν, ναι, αυτό είναι γεγονός. Αλλά γιατί θα έπρεπε να δίνουν λογαραριασμό; Όχι «έκπληξη» πάντως!!! Αναγκαιότητα, και μάλιστα επείγουσα: κοτζάμ ψόφιο κουνάβι προσπαθεί να ξαγκιστρωθεί, και δεν θα είχαν τίποτα να κουβεντιάσουν οι ψαράδες του;

Όπως σωστά (και λογικά) είχε προβλέψει η ασταμάτητη μηχανή, μετά το πάγωμα της Ουάσιγκτον, ένα επιπλέον βάρος έχει πέσει στους ώμους του νοτιοκορεάτη Moon. Μαθαίνουμε τώρα ότι σε «συνάντηση έκτακτης ανάγκης» του εθνικού συμβουλίου της νότιας κορέας, που έγινε στις 25 Μάη (μετά το ψοφιοκουναβικό «όχι…») ο Moon ξεκαθάρισε ότι «η διαρκής ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο και η αποπυρηνικοποίησή της» (προσέξτε παρακαλούμε: μιλάει για την αποπυρηνικοποίηση ΟΛΗΣ της χερσονήσου, όχι μόνο του βόρειου τμήματός της…) είναι ιστορικά καθήκοντα που ούτε μπορουν να εγκαταλειφθούν, ούτε να καθυστερήσουν. Η σοβαρότητα των μερών που έχουν αποφασίσει να λύσουν αυτά τα προβλήματα παραμένει ισχυρή» – εννοούσε, οπωσδήποτε, τις δύο κορέες. Για την σοβαρότητα…

Όπως εξήγησε μετά την σύσκεψη στους δημοσιογράφους ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε σπιτιού», «… με δεδομένες τις δυσκολίες της κατάστασης, ο πρόεδρος [Moon] θεωρεί ότι οι δύο ηγέτες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνούν απευθείας και να εμπλακούν σε άμεσο διάλογο…» Οι δύο ηγέτες στους οποίους αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του Moon είναι ο ίδιος (εννοείται) και … το ψόφιο κουνάβι…  Σύμφωνα με τον ίδιο εκπρόσωπο ο Moon έχει αποφασίσει να «κάτσει στην θέση του οδηγού» για να εξασφαλιστεί η ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο.

Σε απλά ελληνικά αυτά σημαίνουν ότι ο Moon, αναλαμβάνοντας ένα μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε σχέση με τον Kim, θα προσπαθήσει να συνεχίσει να ρυμουλκεί το ψόφιο κουνάβι, έξω (και ενάντια) απ’ την επιρροή του κάθε Bolton.

Μια «τηλεπαθητική» προσπάθεια τέτοιου είδους θα ήταν εκτός πραγματικότητας! Ο σχεδιασμός του Moon όπως τον εντοπίζουμε πίσω απ’ τις γραμμές διάφορων νοτιοκορεατικών δηλώσεων και ανακοινώσεων είναι (σε συνεννόηση με τον Kim) ακόμα εντατικότερες κινήσεις / βήματα συνεννόησης μεταξύ τους. Άλλοτε σαν «έκπληξη», άλλοτε αναγγελμένα απ’ τα πριν. Θα το περιγράφαμε χυδαία ως εξής: θα σας δώσουμε [ω αμερικάνοι] όσο λιγότερα περιθώρια μιλιταριστικής όξυνσης είναι δυνατόν… Κι εσύ ψοφιοκούναβε να ξέρεις ότι την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο θα την πετύχουμε και μόνοι μας… Οπότε θα πάρουμε οι δυο μας το νόμπελ ειρήνης, κι εσύ θα κοιτάς! Υποθέτουμε ότι σ’ αυτό το μοτίβο δεν θα είναι ο Moon που θα ψάχνει να ξεμοναχιάσει τηλεφωνικά το ψόφιο κουνάβι, αλλά το ψόφιο κουνάβι που θα τον παίρνει κρυφά τηλέφωνο, απ’ το μπάνιο του άσπρου σπιτιού, τρώγοντας τα νύχια του… (Αστειευόμαστε, αν και όχι εντελώς…)

Είναι αυτή η αιτία που ασταμάτητη μηχανή έχασε το timing της συνάντησης που έγινε χτες, την οποία την περίμενε μετά από λίγες ημέρες· και μετά από ανακοίνωση: ο Moon δεν αστειεύται, ούτε πρόκειται τους εγκάθετους διεθνείς δημαγωγούς να του σκάψουν τον λάκκο! Δεν πειράζει για την ασταμάτητη μηχανή που έπεσε δυο τρεις μέρες έξω· μαθαίνει! Είναι εύλογο το οτι υπήρξε μια επιτάχυνση. Όχι μόνο για να δημιουργηθεί περιθώριο και για άλλη / άλλες συνάντηση / συναντήσεις Kim Moon ή εκπροσώπων τους τις αμέσως επόμενες ημέρες ή λίγες εβδομάδες (μετά και την επίσκεψη Lavrov στην Πγιονγκγιάνκ) αλλά και για να επιβεβαιωθεί στην Ουάσιγκτον η ανησυχία ότι υπάρχει και plan Β για να πεταχτεί έξω απ’ την ειρηνευτική διαδικασία: χωρίς συνάντηση με τον Kim!!!

Οι περί τον Moon νοτιοκορεάτες αξιωματούχοι το θέτουν ως εξής: η σταθερή βελτίωση των ενδο-κορεατικών σχέσεων είναι ο μοχλός για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα. Με τα δικά μας λόγια θα ήταν: όχι μόνο η σταθερή βελτίωση των σχέσεων αλλά και το θέαμά τους· όχι απλά «για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα» αλλά για να συρθεί η Ουάσιγκτον σε μια «διαπραγμάτευση» που έχει γίνει ερήμην της και εναντίον των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της.

Αγκαλιές και φιλιά λοιπόν (πάνω φωτό). Και μετά απ’ αυτό η Ουάσιγκτον στέλνει μαλλιοκούβαρα 30 (!!!) ειδικούς της στη Σιγκαπούρη για να συζητήσουν αν και πως μπορεί να γίνει το ραντεβού με τον Kim. Θα θέλαμε να ξέρουμε: θα κρατούν μαζί τους και πετσέτες για να σκουπίσουν τα δάκρυά τους που “συγγνώμη, έγινε παρεξήγηση, εμείς πάντα θέλαμε, αλλά νομίζαμε ότι εσείς δεν θέλατε, και μετά ούτε εμείς θέλαμε, αλλά εσείς θέλατε, και μετά μας λέτε, ε, δεν πειράζει, όποτε μπορέσετε, και λέμε κι εμείς ε, τι, ανίκανοι είμαστε;….” Ε; Α ρε little rocket man: περιζήτητος έχεις γίνει!!! Ένα καλό τραγουδάκι και σαρώνεις μέχρι και στη eurovision!!

Μια μικρή μαντεψιά: αν υπάρχει πρόγραμμα εντατικοποίησης των ενδο-κορεατικών επαφών κορυφής και όχι μόνο, και μάλιστα σαν “απάντηση διαρκείας” τους διάφορους Bolton, ίσως τώρα να είναι ο Kim που δεν βιάζεται να συναντήσει το ψόφιο κουνάβι….

(φωτογραφία κάτω: ο Moon στην συνάντηση έκτακτης ανάγκης της εκτελεστικής επιτροπής του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας, προχτές – στις 25 Μάη).

Κυριακή 27 Μάη. Όμως αυτά τα «λέω ναι και μετά όχι και μετά πάλι ναι» ή «λέω όχι αλλά μετά ναι» που θυμίζουν έντονα την ελληνική πολιτική σκηνή, δεν αλλάζουν σε τίποτα τα δεδομένα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντικαταστάτης του ψόφιου κουναβιού στην προεδρική καρέκλα έχει επιλεγεί απ’ την ημέρα νο 1, έχει επιλεγεί απ’ τους αμερικάνους συντηρητικούς, είναι ο νυν αντιπρόεδρος, και λέγεται Pence. Αυτός είναι ακόμα χειρότερος απ’ το ψόφιο κουνάβι!

Στην εκστρατεία της απομάκρυνσης των ηπα απ’ την κορεατική χερσόνησο και την θάλασσα της κίνας, το ψόφιο κουνάβι παίζει τον ρόλο του σκιάχτρου που κρέμεται από γερανό πάνω απ’ την σκηνή. Δεν είναι ο «απο μηχανής θεός». Είναι ο «από μηχανής χρήσιμος ηλίθιος». Ως τώρα, άσχετα με το τι τιτιβίζει, δεν έχει βγει έξω απ’ την γραμμή, στα βασικά ζητήματα που ενδιαφέρουν την καπιταλιστική συμμαχία που τον στηρίζει, και τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Μέση Ανατολή, ισραήλ, αφγανιστάν, ιράν, εμπορικός πόλεμος, ε.ε., μετανάστες, αντιμουσουλμανισμός κλπ.

Δεν πρόκειται να βγει έξω απ’ την γραμμή ούτε και σε ότι αφορά την βόρεια κορέα. Στραβοπάτησε μια φορά όταν δέχτηκε συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις, και τώρα το βαθύ αμερικανικό κράτος τρέχει να τα μαζέψει. Δεν έχει περιθώριο να παραπατήσει δεύτερη φορά, ούτε καν γλυστρώντας πάνω στο ναρκισσισμό του. Θα τον ξεφορτωθούν· και δεν θα είναι μόνοι τους οι «δημοκρατικοί» τους οποίους κατηγορεί για συνωμότες. Θα είναι το ίδιο το κόμμα που τον ανέδειξε που θα φροντίσει να τον “κάνει αλλαγή”.

Είναι αδύνατο να κάνει οτιδήποτε που θα έθιγε τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος, ειδικά μάλιστα στο νο 1 μέτωπο που λέγεται δυτικός Ειρηνικός. Ούτε κατά λάθος, ούτε κατά φαντασία…

Σαββάτο 26 Μάη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να το παίζει (ή να παριστάνει ότι το παίζει) σχιζοφρενής; Μήπως ο σχιζοφρενής είναι ο υπ.αμ. «τρελός σκύλος» Mattis; Ή το PR τμήμα του βαθέος κράτους των ηπα «κρέμασε» επειδή η απάντηση της Πγιονγκγιάνγκ (μέσω του υφ.υπ.εξ. Kim Kye-Gwan) στην ακύρωση του ραντεβού της 12 Ιούνη ήταν ευγενέστατη, του είδους «εμείς πάντως είμαστε στη διάθεσή σας, όποτε το θελήσετε»; (Θα υπέθετε κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς χάρηκε με την οπισθοχώρηση του ψόφιου κουναβιού, και θα μπορούσε πράγματι να έχει τους λόγους του για χαρά – αλλά ας μην προχωρήσουμε ακόμα σε τόσο τολμηρές εκτιμήσεις).

Κάποιοι θα μιλήσουν για «σύγκρουση απόψεων» μεταξύ των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού: υποτίθεται ότι ο πρώην αρχιασφαλίτης και νυν υπ.εξ. Pompeo (που θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) ήταν «υπέρ» της συνάντησης, ενώ ο άλλο φασίστας, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (που επίσης θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) και ακροδεξιός αντιπρόεδρος Pence ήταν «κατά». Είναι αστεία αυτά αν δεν δείχνουν την απόλυτη παρακμή στο παλάτι της άλλοτε αυτοκρατορίας: στις 23 Μάη, κι ενώ ο Moon έφευγε απ’ την Ουάσιγκτον και η συνάντηση Trump – Kim ήταν στα τελευταία της προετοιμασίας της, το cnn μετέδιδε ότι «η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν θα αποκομίσει κάτι σημαντικό απ’ την συνάντηση» και ότι «κινδυνεύει να δείξει ότι κάνει υποχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα».

Το ότι το ψόφιο κουνάβι, μια μέρα μετά την ακύρωση, είπε σε δημοσιογράφους στο άσπρο σπίτι «… Μπορεί και να γίνει η συνάντηση στις 12 Ιούνη…. Δεν ξέρω…» (παρόμοιες δηλώσεις έκανε και ο Mattis) δεν δείχνει διαφωνίες τέτοιας σοβαρότητας που να μην μπορούν να κρυφτούν και να εκδηλώνονται σαν «πήγαινε – έλα», που κάνει ακόμα περισσότερο ρεζίλι το άλλοτε παλάτι του πλανήτη. Το πολύ πολύ να δείχνει την σύγχιση διάφορων αξιωματούχων, που συμεριφέρονται σα είναι στο δ.σ. κάποιας εταιρείας.

Το γεγονός είναι αυτό: αποδεχόμενο το ψόφιο κουνάβι μια συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις έβαλε το ένα του πόδι στην καλοστημένη παγίδα· και τώρα, το αμερικανικό βαθύ κράτος, τον έχει τραβήξει πίσω, αλλά πρέπει να διαχειριστεί το διεθνές «blame game» (που είναι σε βάρος του…)· πράγμα που κάνει το ψόφιο κουνάβι να δείχνει ότι βρίσκεται στον αέρα. (Διότι ο ναρκισσιστικός πειρασμός (του) να «κάνει κάτι που κανείς άλλος αμερικάνος πρόεδρος δεν κατάφερε να κάνει» παραμένει ισχυρός· αλλά ισχύει και η παλιά συμβουλή του «φιλόσοφου Zizek»: δεν ξέρει τι να κάνεις, αλλά κάντο γρήγορα!!!)

Κανονικά η αμερικανική ισχύς θα επιβεβαιωνόταν αν η Ουάσιγκτον έβαζε όρους και προϋποθέσεις «για να» καταδεχτεί μια τόσο κεντρική συνάντηση. Αυτό δεν έγινε· έγινε το αντίθετο: ο Kim την μία απελευθέρωσε 3 αμερικανοβορειοκορεάτες (άχρηστοι του ήταν έτσι κι αλλιώς), την άλλη χάλασε τις εγκαταστάσεις των πυρηνικών δοκιμών του (τις οποίες επίσης δεν χρειάζεται, εκτός αν έχει φτιάξει άλλες, αλλού…)… Με δυο λόγια έκανε εύκολες μεν αλλά εντυπωσιακές κινήσεις χωρίς να το απαιτήσει η Ουάσιγκτον! Άρα χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η αμερικανική δύναμη.

Πως, πας, λοιπόν να κτυπήσεις το χέρι πάνω στο τραπέζι (σαν παγκόσμιος χωροφύλακας) όταν ο υποδεέστερος αντίπαλός του σε έχει «διπλώσει» ήδη; Το ερώτημα είναι πρακτικό – και δεν φαίνεται να έχει βρει ικανοποιητική για την Ουάσιγκτον απάντηση ως αυτή τη στιγμή.

Σαββάτο 26 Μάη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται «προσωποποιημένα», υπάρχουν άλλες πλευρές που δεν είναι τέτοιες. Υπάρχει, άραγε, κάποια αμερικανική φράξια, κάποια κατηγορία αφεντικών, κάποιο λόμπυ, που θα είχε συμφέροντα υπέρ της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο; Όχι – αυτό είναι βέβαιο!

Αν μια συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man είχε νόημα, θα ήταν σαν κορύφωση κάποιων διαπραγματεύσεων «αποστρατιωτικοποίησης». Όμως η Ουάσιγκτον – είναι βέβαιο αυτό – δεν έκανε καμμία προετοιμασία για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Πρώτον, έχει σταματήσει αυτό το «είδος» συζητήσεων και συνθηκών απ’ την δεκαετία του ’80, όταν είχε απέναντί της την ε.σ.σ.δ. Είναι προφανές όχι μόνο γιατί σταμάτησε τέτοια deal, αλλά και γιατί άρχισε να παραβιάζει τις υπογραφές που είχε βάλει στα ‘70s και στα ‘80s – έτσι δεν είναι; Όμως ακόμα κιαν, για έναν μυστηριώδη και άγνωστο σ’ εμάς λόγο, κάποιο τμήμα της αμερικανικής γραφειοκρατίας ήθελε ντε και καλά να κάνει τώρα τέτοιες διαπραγματεύσεις με την βόρεια κορέα, απλά δεν ξέρει πως γίνονται. Το know how, που ήταν προϊόν της «ισορροπίας τρόπου» του 3^ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, έχει χαθεί.

Ειδωμένη απ’ την μεριά του αμερικανικού βαθέος κράτους (και όχι του ψοφιοκουναβικού ναρκισσισμού!) τι θα σήμαινε μια συνάντησή του με τον Kim; Κατέβασμα των βρακιών; Όχι βέβαια! Το μόνο που θα είχε νόημα υπό τις σημερινές πραγματικές συνθήκες, θα ήταν μια σκηνοθεσία κόντρα στην ειρηνευτική εκστρατεία των δύο κορεών (και των υπόλοιπων του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ), όπου το ψόφιο κουνάβι θα έβαζε τους αμερικανικούς όρους στη διάρκεια της συνάντησης, και θα έφευγε απ’ αυτήν με δηλώσεις του είδους «η βόρεια κορέα δεν είναι διατεθειμένη», κλπ. Όμως οι «σωματοφύλακες» θα πρέπει να σκέφτηκαν (όχι λανθασμένα) ότι είναι risky business να αφεθεί το ψόφιο κουνάβι χωρίς επί τόπου επιτήρηση σε τέτοια συνάντηση: θα μπορούσε να αγοράσει το φωτοστέφανο του «ειρηνοποιού» με τίμημα που μάλλον δεν θα συνειδητοποιούσε.

Ο βαθιά φίλος της ισραηλινής «τελικής λύσης» κατά των παλαιστινίων· ο υποστηρικτής του «bomb ‘em» κατά της Τεχεράνης· ο υποστηρικτής της ακόμα μεγαλύτερης «ανάπτυξης» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας· ο εκφραστής του αμερικανικού «εμπορικού / οικονομικού» πολέμου, δεν θα μπορούσε να αφεθεί να τα κάνει σκατά στο κυρίως μέτωπο του 4^ου παγκόσμιου πολέμου (υπονομεύοντας πολλά συμφέροντα) μόνο και μόνο επειδή του κρέμασαν ένα νόμπελ ειρήνης μπροστά απ’ τη φράτζα!!

Κατά τα υπόλοιπα «δεν ξέρει», «θα δούμε», κλπ. Μπας και είναι έλληνας; Μπας και κάποιος πρόγονός του λεγόταν Τραμπάκουλας;