Year: 2018

Είναι ο Xi συνεταίρος του Putin;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Την περασμένη Παρασκευή Putin και Xi τα είπαν τηλεφωνικά, σε σχέση «με την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο»… Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του καθεστωτικού κινεζικού Xinhua, ο Xi υπογράμμισε την σημασία του να είναι οι δύο ηγέτες σε διαρκείς επαφές σε πραγματικό χρόνο, αφού «η παγκόσμια κατάσταση και τα καυτά θέματα είναι μια διασταύρωση σύνθετων αλλαγών»…

Σωστά. Πολύ σωστά. (Δεν τα λέει και στη θεία Λίτσα;) Την ίδια μέρα ακριβώς, στις 15 Ιούνη, ο «τρελός σκύλος» υπ.αμ. των ηπα James Mattis κατηγόρησε τον μεν Putin ότι «θέλει να διαλύσει το νατο και να υπονομεύσει την ηθική αυθεντικότητα των ηπα»· τον δε Xi ότι «έχει σαν πρότυπο την δυναστεία των Ming… αλλά με πιο επιθετικό τρόπο, απαιτώντας από άλλα κράτη να γίνουν πελάτες του Πεκίνου».

Δεν είναι ότι κάνει λάθος ο «τρελός σκύλος»: όταν το δόγμα «εθνικής ασφάλειας» των ηπα θεωρεί ότι η Μόσχα και το Πεκίνο απειλούν την Ουάσιγκτον, έχει δίκιο! Ισχύει, φυσικά, και το ανάποδο: καμία κρατική δύναμη που ήταν (ή πίστεψε ότι ήταν) «αυτοκρατορία» δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο (ειδικά όταν παρακμάζει) απ’ το να δείχνει (ή να φτιάχνει) εχθρούς.

Το πρόβλημα του «τρελού σκύλου» είναι ότι είναι αναγκασμένος να γαυγίζει δυσαναλόγα με το πόσο μπορεί να δαγκώσει – ειδικά στην ανατολική ασία, και ακόμα ειδικότερα στην κορεατική χερσόνησο. Τουλάχιστον αυτή την περίοδο.

Κι όταν η μία πλευρά γαυγίζει, η άλλη απλά εργάζεται…

Είναι ο Putin φίλος του Moon;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Αύριο (21 Ιούνη) ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon θα βρίσκεται στη Μόσχα. Για τρίημερη επίσκεψη. Δεν θα πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη ότι ένα απ’ τα θέματα που θα τους απασχολήσει είναι οι εξελίξεις μετά την συνάντηση Kim – Trump….

Δεν θα κάνουν κουτσομπολιά. Κι αυτοί με το forward θα ασχοληθούν. Μία διάστασή του είναι τα οικονομικά / επιχειρηματικά σχέδια (αρχίζοντας από τον αγωγό φυσικού αερίου…) για την «ανάπτυξη» της περιοχής. Μοιάζει σαν να έχει αναλάβει η Μόσχα το ζήτημα της ανατροπής κάποιων (τουλάχιστον) απ’ τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί μονομερώς απ’ τις ηπα κατά της Πγιονγκγιάνγκ. Ωστόσο, επί 3 ημέρες, δεν θα κουβεντιάσουν μόνο για δουλειές… Θα μιλήσουν και για γεωπολιτική, για στρατούς… Λογικά και για το Τόκιο…

Σε κάθε περίπτωση το «τετράγωνο» του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», είναι live ‘n’ kicking! O Xi στα τηλέφωνα με τον Putin (τα είπαν από κοντά και στη σύνοδο του sco)· ο Kim εξ επαφής με τον Xi· ο Moon εξ επαφής με τον Putin – ε, τι άλλο θέλετε;

Είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σε vertigo;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Την ίδια ώρα που το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» κάνει απολογισμό και σχεδιασμό, στην Ουάσιγκτον ξετυλίγονται μάλλον «εκρηκτικές» καταστάσεις. Ένα μέρος των συντηρητικών (τους οποίους εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι…) μαζί με μεγάλο μέρος των δημοκρατικών, ψάχνουν τρόπο να φορέσουν νομοθετικό χαληνάρι στο ψόφιο κουνάβι, σε ότι αφορά τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις του για το κυρίως πεδίο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Είτε αφορούν τις κορέες, είτε αφορούν την κίνα.

Το ζόρικο είναι το δεύτερο. Οι «εκπρόσωποι» θέλουν να ακυρώσουν ένα πρόσφατο deal της αμερικανικής διοίκησης με τον κινεζικό γιγα-πολυεθνικό όμιλο τηλεπικοινωνιών ZTE. Το 2017 η ZTE καταδικάστηκε από αμερικανικό δικαστήριο ότι «παράνομα μετέφερε αμερικανική τεχνολογία στο ιράν και στη βόρεια κορέα»…. Τον περασμένο Απρίλη ανακοινώθηκε ότι η ποινή της είναι η απαγόρευση προμήθειας αμερικανικών τεχνολογικών προϊόντων για εφτά χρόνια: τα chip και τους επεξεργαστές που χρησιμοποιεί στα κινητά της. Τουλάχιστον το 25% αυτών των εξαρτημάτων η ZTE τα εισάγει απ’ τις ηπα· οπότε η απαγόρευση σήμαινε, απλά, την επιχειρηματική καταστροφή της, αφού οι αμερικάνοι κατασκευαστές είναι σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο. Το ζήτημα ήταν «κεντρικό» για το Πεκίνο: φρόντισε για τις δέουσες διαπραγματεύσεις, και στις 13 Μάη, με παρέμβαση του ψόφιου κουναβιού, η ποινή άλλαξε και μετατράπηκε σε πρόστιμο 1 δις δολαρίων και στενή παρακολούθηση των δραστηριοτήτων της εταιρείας στις ηπα.

Το «πραγματικό έγκλημα» για το οποίο κατηγορείται όχι μόνο η ZTE αλλά το σύνολο του high tech κινεζικού καπιταλισμού, είναι η «κλοπή τεχνολογίας» απ’ τις ηπα. Οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», συντηρητικοί και δημοκρατικοί, υποστηρίζουν ότι απέναντι σ’ αυτό το «έγκλημα» η μόνη σωστή τιμωρία είναι το εκτελεστικό απόσπασμα… Χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την ορολογία, κι αυτό που επιδιώκουν είναι η ανατροπή της απόφασης για το πρόστιμο, και η επαναφορά της ποινής του αποκλεισμού απ’ τα αμερικανικά chips. Εν ολίγοις: θέλουν να δουν τα ερείπια της ZTE να καπνίζουν…

Το να επιδιώκει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο τον «θάνατο» μιας κινεζικής κρατικής εταιρείας με παγκόσμια εμβέλεια σαν την ZTE είναι ένα, ή και δύο κλικ, πιο πάνω απ’ τον “εμπορικό πόλεμο μέσω δασμών”! Ο κινεζικός καπιταλισμός λέει ότι μπορεί να γίνει αυτοτελής στην παραγωγή chip (και λοιπών παρόμοιων εξαρτημάτων) σε 1,5 χρόνο από τώρα… Μην σας φανεί παράξενο αν την δουλειά υποδομής για την σχετική μαζική βιομηχανική παραγωγή, που χρειάζεται 18 μήνες, την κάνει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο σε 3!… Σε συνθήκες πολέμου τέτοιες άγριες επιταχύνσεις συμβαίνουν…

Πράγματι, σ’ αυτή του διάσταση, η ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός αποκτάει εκείνη την όξυνση που λέγεται «καταστροφή»: καταστρέψτε την ZTE λένε οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», εννοώντας τον «βομβαρδισμό με το γάντι» της επιχείρησης σαν «προειδοποίηση» προς το Πεκίνο. Σε τι; Στο ότι στον τεχνολογικό ανταγωνισμό θα πέσουν κορμιά…

Αυτή η πραγματική ωμότητα δημιουργεί μεν (ή μπορεί να δημιουργήσει) εσωτερικά προβλήματα στην Ουάσιγκτον (σε ότι αφορά το ψόφιο κουνάβι και τις ενέργειές του) αλλά είναι συνεπής στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Και «τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;», η πραγματική αναμέτρηση είναι στην ημερήσια διάταξη.

Μετά απ’ αυτά τι άραγε νομίζετε πως κουβεντιάζουν, δυο δυο σ’ αυτή τη φάση, στο καπιταλιστικό, καπιταλιστικότατο «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»; Μήπως για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ασία;

Τώρα η θεία Λίτσα είναι τάβλα!…

Τετάρτη 20 Ιούνη. Πρώτον, ας μην συνεχίσει κανείς το σύνθημα!… Δεύτερον, ας μην αγνοεί κανείς την δύναμη της μικροαστικής εκδικητικότητας… Τρίτον, επειδή αυτή η εκδικητικότητα είναι «πολιτικό κεφάλαιο» μην περάσει από κανενός το μυαλό ότι θα μείνει ανεκμετάλλευτο…

Δεν ρωτήσατε, αλλά ναι: η θεία Λίτσα ήταν εκεί! Στην πρώτη γραμμή. Στο Πισοδέρι. Δεν είχε ξαναπάει, αλλά ήταν μια ευκαιρία για να μην μάθει γεωγραφία…

Γύρισε σε κατάσταση αμόκ. «Προδοσία! Προδοσία! Προδοσία!» ούρλιαζε, μετά γρύλιζε, μετά έκλεισε ο λαιμός της, μετά η μύτη της, μετά τ’ αυτιά της, μετά τα μάτια της… Οπότε έπεσε πάνω στο στρώμα σε μια στάση που μοιάζει με κώμα, αλλά θα μπορούσε να θεωρηθεί «κατάσταση περισυλλογής του εθνικού κορμού». Μπορεί να μην διαφέρουν, αλλά ενδιαφέρουσα είναι η δεύτερη.

Παίζουν κομπρέσσες· κι ένας πυροσβεστήρας δίπλα, in case of emergency: η θεία Λίτσα εγκυμονεί κινδύνους (όχι για πάρτη της). Αυτοί που επωφελήθηκαν απ’ την διασπορά ψευδών ειδήσεων εδώ και χρόνια είναι σαν αυτούς που σερφάρουν στα κύματα της Χαβάης. Οι πιο έμπειροι δεν το τρώνε ότι “δάμασαν τα κύματα”… Οι αρχάριοι, πάλι, την ψωνίζουν.

Αλί και τρισαλί σε όσους νομίζουν ότι ο σκορπιός που κουβαλάνε στην πλάτη τους κοιμάται… Αλί και τρισαλί σ’ όσους νομίζουν ότι η θεία Λίτσα ξόφλησε…

Καμπάνια Μ15 + / Μα αφού δεν είναι ούτε ο αδελφός σου ούτε ο φίλος σου! Γιατί να μην τον φας;

Τρίτη 19 Ιούνη. Γιατί να μην λες τις ανθρωποφάγες παπαριές σου φανερέ ή κρυφέ ατζέντη του ισραηλινού φασισταριού και της αιμοβόρας ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας; Ε; Γιατί να μην κάνεις το κουνέλι φλυαρώντας για οποιαδήποτε άλλη μαλακία; Πες τα λοιπόν! Ξέρνα την μαυρίλα του μυαλού και της ψυχής σου! Εμπρός, μίλα! Αυτός εκεί δεν θα σ’ ακούσει…

Ο 22χρονος παλαιστίνιος Sari al-Shubaki μ’ έναν τρόπο μόνο επικοινωνεί πια με τον κόσμο: ανοίγοντας και κλείνοντας τα μάτια του. Ένας ισραηλινός ελεύθερος σκοπευτής τον πυροβόλησε στον σβέρκο στη διάρκεια διαδήλωσης, στην πνιγμένη στο αίμα 14η Μάη. Ο δολοφόνος γύρισε σπίτι του, έκανε το μπάνιο του, χαμουρεύτηκε και παρήγγειλε κάτι απ’ έξω, ή έφαγε το φαγητό που του μαγείρεψε η μάνα του, άραξε, κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες· σίγουρα θα πήρε και τα συγχαρητήρια του διοικητή της μονάδας.

Ο Sari έμεινε παράλυτος συνολικά. Οι γιατροί του νοσοκομείου της Γάζας, με τον όποιο εξοπλισμό διαθέτουν, δεν έχουν καταφέρει καν να βγάλουν όλα τα θραύσματα της σφαίρας· κάποια είναι εκεί. Ανάμεσα στον ώμο και τον σβέρκο του. Γιατί, όλα κι όλα, ο ισραηλινός στρατός επιδιώκει είτε να σκοτώνει είτε να σακατεύει. Δεν κάνει μισοδουλειές: επαγγελματισμός δολοφόνων. Και χρησιμοποιεί τα κατάλληλα πυρομαχικά: σφαίρες ντουμ ντουμ, ή σφαίρες διασποράς.

Ο Sari βρίσκεται από εκείνη την ημέρα στην εντατική του νοσοκομείου al-Shifa· αλλά, “προς θεού”, δεν είναι φίλος μας, δεν είναι συγγενής μας, δεν μας είναι τίποτα. Θεωρητικά θα είχε δύο δυνατότητες. Είτε να μεταφερθεί σε ισραηλινό νοσοκομείο, είτε σε αιγυπτιακό. Θεωρητικά. Το κατοχικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς απλά δεν δίνει την “άδεια”. Το παλληκάρι που νοσηλευόταν στο διπλανό κρεβάτι της εντατικής πέθανε τελικά – «δεν πήρε άδεια». (Και, προς θεού: Δεν είναι οι δικοί σας, ντάξει; Μην ανησυχείτε, δεν θα σας λείψει κανείς. Ούτε θα τρέχετε σε κηδείες…)

Τα ίδια κάνει, με τον δικό της τρόπο, η χούντα του Καΐρου. Υποσχέθηκε να στείλει ασθενοφόρο για να παραλάβει τον Sari…Όσο το είδατε εσείς (που σας είναι αδιάφορο) άλλο τόσο το είδαν και οι γονείς του. Που και που, είναι αλήθεια, κάποιοι καταφέρνουν να μεταφερθούν σε αιγυπτιακά νοσοκομεία. Ποιος ξέρει; Ίσως να είναι λοταρία…

Για το ισραήλ (και μην τολμήσετε να μουρουρμουρίσετε τίποτα!!! θα σας κάψει η φωτιά των υπηρεσιών σαν «αντισημίτες»!) το πράγμα είναι σαφές. «Υπάρχει απόφαση ότι κάθε αίτηση για είσοδο στο ισραήλ με σκοπό την ιατρική φροντίδα που γίνεται από ενεργούς τρομοκράτες ή διαδηλωτές που συμμετείχαν σε βίαιες πράξεις κοντά στον φράκτη, θα απορρίπτονται αμέσως» απάντησε ο εκπρόσωπος της cogat, του γραφείου τύπου του κατοχικού ισραηλινού στρατού, σε σχετικό ρώτημα του al-Jazzera.

Ο εντελώς παράλυτος 22χρονος Sari al-Shubaki, σε βάρος του οποίου ξέρουμε πολλούς ντόπιους που διαθέτουν τόσους τόνους κυνισμού, αναισθησίας, υποκρισίας και ελάχιστα κρυμμένου κανιβαλισμού ώστε ακόμα κι αν ήταν 200.000 στη θέση του πάλι τα ίδια κακουργηματικά θα έλεγαν για να τους θάψουν όλους ζωντανούς, αυτό ο νεαρός παλαιστίνιος λοιπόν, αύριο ή μεθαύριο μπορεί να πεθάνει. (Αλλά και πώς να ζήσει;)

Τουλάχιστον, όμως, θα έχει πετύχει μια αναγνώριση, που ασφαλώς την προσπεράσατε στην πιο πάνω κατοχική ανακοίνωση, αν και δεν θα έπρεπε: εκτός απ’ τους «τρομοκράτες» παλαιστίνιους, καταδικασμένοι σε εκτέλεση απ’ τους αγαπημένους ισραηλινούς στρατόμπατσους είναι και «διαδηλωτές που συμμετέχουν σε βίαιες πράξεις»…

Καταλαβαίνει κανείς;

Καμπάνια Μ15 + / Μέση Ανατολή

Τρίτη 19 Ιούνη. Στην προσπάθεια να συγκρατηθεί το ιορδανικό βασίλειο στην τροχιά της «τελικής λύσης» για τους παλαιστίνιους, όπως την μεθοδεύουν Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, και Ριάντ, ο (θα έπρεπε με σιδερένια μπάλα στο πόδι) ισραηλινός πρωθ. Netanyahu πέταξε χτες ως το Αμμάν. Για ποιον λόγο; Για να «διαβεβαιώσει» τον Abdullah τον B ότι «το ισραήλ θα σεβαστεί το καθεστώς των ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ» – δηλαδή του al-Aqsa….

Παρακολουθούμε το ζήτημα… Αλλά θα δίναμε λιγότερο από 1% πιθανότητες ο εκπρόσωπος του φασιστικού, απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος να «υποσχέθηκε» ή να «εγγυήθηκε» οτιδήποτε σε ένα αδύναμο (οικονομικά και στρατιωτικά) καθεστώς σαν το ιορδανικό. Το «απείλησε» ταιριάζει πολύ περισσότερο στις περιστάσεις.

Πίσω απ’ τα κάγκελα

Τρίτη 19 Ιούνη. Για όποιον θα αναγνώριζε κάποια αξία στις κάλπες και στις ψήφους (a big “if”)… και θα συμμετείχε στις επερχόμενες τουρκικές εκλογές, τότε το HDP και ο κρατούμενος Selahattin Demitras σαν υποψήφιος πρόεδρος είναι μια έντιμη επιλογή. Ακόμα και σαν “ψήφος διαμαρτυρίας”.

Το HDP είναι το μόνο υπολογίσιμο κόμμα στην τουρκική πολιτική σκηνή που μπορεί να θεωρηθεί σαν «αριστερή σοσιαλδημοκρατία». Όχι με κριτήρια το «πρόγραμμα» του (αν είσαι ένα κόμμα του 8% ή του 10% μπορείς να έχεις ό,τι «κυβερνητικό πρόγραμμα» γουστάρεις) αλλά με κριτήριο τα πολιτικο-πολιτιστικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων του. Όχι μόνο των κούρδων αλλά και των τούρκων.

Ο Demitras κάνει την προεκλογική του εκστρατεία ενόσω είναι προφυλακισμένος (δεν του έχουν στερηθεί τα πολιτικά δικαιώματα), βασικά μέσω twitter. Δεν είναι, ωστόσο, το μέσο που διαμορφώνει το μήνυμα! Είναι, κυρίως, η έκφραση μιας liberal αριστερής ιδεολογίας, που αφορά και εκφράζει ένα τμήμα της τουρκικής κοινωνίας. Ίσως διαταξικό, αλλά με κέντρο βάρους τμήματα της μεσαίας τάξης.

Ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα για το HDP και τον Demistras δεν ανησυχεί το AKP και τον Erdogan. Δεν «τραβάνε» απ’ την δική τους εκλογική δεξαμενή. Αντίθετα, αδυνατίζει άλλους «αντι-ερντογανικούς» υποψήφιους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα (όχι του HDP): ότι η πολιτική κουλτούρα του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους των ψηφοφόρων στην τουρκία, μετά απ’ την 15ετία (και βάλε) της «ανάπτυξης και της ευημερίας» υπό τον Erdogan, έχει ξαναπροσωποποιηθεί / γηπεδοποιηθεί. Υπέρ ή κατά του νυν προέδρου: τελικά η φυσιογνωμία του και η πολιτική του παρουσία είναι ηγεμονική, ακόμα και σαν «αυτό που αγαπάμε να μισούμε».

Το HDP διαφέρει, εν μέρει επειδή έχει κουρδική αφετηρία, εν μέρει επειδή το έχει αγκαλιάσει ένα τμήμα της κοινωνικής αριστέρας στην τουρκία. Όμως το κοινωνικό υποκείμενο (συμπεριλαμβανόμενων τμημάτων της νέας εργατικής τάξης: υπάρχει τέτοια και στην τουρκία!) στο οποίο αναφέρεται το HDP είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ το 8%. Κι ως τώρα αυτό το υποκείμενο έχει επιδείξει εντυπωσιακή αδυναμία στο να επεξεργαστεί αφενός τα κατάλληλα κινηματικά και αφετέρου τα κατάλληλα πολιτικά / οργανωτικά δεδομένα που θα του επιτρέψουν να γίνει αποτελεσματική (σε μέγεθος και ποιότητα) κοινωνική / πολιτική αντιπολίτευση απ’ τα κάτω.

Το αν θα κερδίσει το AKP / ο Erdogan απ’ τον πρώτο ή απ’ τον δεύτερο γύρο· και το αν το HDP θα ξεπεράσει ή όχι το 10% δείχνει (έτσι λέει η ασταμάτητη μηχανή) μια «παλαιοκομματική» αντίληψη για την πολιτική και τον ανταγωνισμό. Έως πρωτόγονη. Η δυναμική βρίσκεται στο κοινωνικό (πεδίο) – αρκεί τα υποκείμενα να μην κάνουν το τραγικό λάθος της «υπερπολιτικοποίησης», όπως έγινε στον δίκαιο αγώνα για το πάρκο Gezi (ο οποίος, παρεπιπτόντως, ήταν νικηφόρος στο συγκεκριμένο μέτωπο που άνοιξε: το πάρκο σώθηκε… )

Οι πολιτικές περσόνες, όσο επιδραστικές κι αν είναι, περνάνε και φεύγουν. Οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί είναι διαρκείς – και πάντα ανολοκλήρωτοι, πάντα ανοικτοί στην Α ή στην Β εξέλιξη…

Urban kayak

Τρίτη 19 Ιούνη. Αφού η Αθήνα μπήκε στον χάρτη του διεθνούς «τουρισμού πόλεων» (ανάθεμα!) κι αφού οι έλληνες κατεβάζουν διαρκώς επιχειρηματικές τουριστικές ιδέες, ίσως πρέπει να τύχει σημασίας κι αυτή. Την προσφέρουμε (καθόλου αφειλοκερδώς, αν πιάσει!!!): urban kayak!

Πρωτεύουσα χωρίς αποχετευτικό σύστημα της προκοπής, που με κάθε μπουρίνι «οι δρόμοι γίνονται ποτάμια»; Χμμμμ… Υπάρχει ψωμί εδώ! Αυτά τα urban αθηναϊκά ποτάμια, που τρέχουν πάνω απ’ τις γνωστής ποιότητας και μορφολογίας αθηναϊκές ασφάλτους, ανάμεσα σε γνωστής ικανότητας έλληνες οδηγούς ι.χ., είναι extreme sport ακόμα κι αν προσπαθείς να την παλέψεις πάνω σε δύο ρόδες. Πόσο μάλλον αν πλέεις με κουπί.

Αναγνωρίζουμε μια δυσκολία στο να οργανωθεί το πράγμα με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, έγκαιρες κρατήσεις, κλπ: δεν είναι γνωστές από μέρες πριν οι ημερομηνίες των μπουρινιών / πλημμυρών. Απ’ την άλλη μεριά, απ’ τους πρώτους που θα ενδιαφερθούν γι’ αυτό το σπάνιο είδος σπορ εξτρεμισμού μέχρι την εκατοστή φουρνιά, οι τολμηροί θα (πρέπει να) είναι τόσο aficionados, ώστε να κλείνουν (έστω: φτηνή) παραμονή στην Αθήνα «τυφλά» μέσα στο χειμώνα, την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο. Με το kayak τους σε πλήρη ετοιμότητα και μια ηλεκτρονική εφαρμογή που να τους ενημερώνει σε πραγματικό χρόνο ποια περιοχή έχει αρχίσει ήδη ή πρόκειται σε λίγο να γεμίσει ρέματα όταν σκάσει η νεροποντή.

Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα τεχνικά ζητήματα που μας διαφεύγουν· έχουμε, όμως εμπιστοσύνη ότι θα λυθούν. Κι όλοι, ντόπιοι επιχειρηματίες της «νέας οικονομίας» και ριψοκίνδυνοι πελάτες θα είναι ευχαριστημένοι.

Αν πάνω σε δύο ρόδες, με σκατά μεροκάματο, είσαι υποχρεωμένος να το υποστείς, γιατί να μην πληρώσεις να το διασκεδάσεις, έτσι όπως θα σε κατεβάζει το ρέμα κάτω απ’ το σταθμό των Άνω Πατησίων, ή θα σε ρίχνει στην Πανόρμου (για παράδειγμα), – ε;

Χωρίς καμία «παράδοση», τραβώντας selfie – ουάου!!!

7 seconds

Δευτέρα 18 Ιούνη. To τραγούδι είναι παλιό. Τώρα που έφυγε απ’ την “μόδα” το ακούμε με το γούστο μας. Ο σενεγαλέζος Youssou N’ Dour και η σουηδή ράπερ Neneh Cherry, τραγουδούν για τα 7 δευτερόλεπτα που κρατάει ο τοκετός, σ’ ένα αντιρατσιστικό τραγούδι που δεν θύμισε τίποτα στα πολλαπλασιαζόμενα καθάρματα της εποχής. Ίσως επειδή κατά βάθος πιστεύουν ότι γεννήθηκαν με κάποια εκ των προτέρων εγγυημένη “ανωτερότητα”. Ή επειδή τρέφονται απ’ τα ίδια τους τα ψέμματα: απ’ τον ηθικό πρωκτό τους ξανά στον οισοφάγο…

(Παρ’ όλα αυτά: καλή βδομάδα.)

 

Καμπάνια Μ15 + / Η αναγνώριση του απαρτχάιντ

Δευτέρα 18 Ιούνη. Με τις δάφνες του (προσωρινού…) «ειρηνοποιού» στην κορεατική χερσόνησο, το ψόφιο κουνάβι (οι σωματοφύλακες πίσω του) προωθεί το σχέδιο για «την λύση του παλαιστινιακού προβλήματος». Παρότι το σχέδιο δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, τα βασικά του είναι γνωστά, αφού έχει κάνει μια γύρα στη μέση Ανατολή για να βρει «υποστηρικτές». Να ποια είναι:

Α) Περίπου η μισή απ’ την κατεχόμενη δυτική Όχθη θα αναγνωριστεί σαν «ισραηλινό έδαφος». Πρόκειται για σχεδόν όλες τις περιοχές όπου έχουν κτιστεί οικισμοί εποίκων, δηλαδή για την πιο εύφορη γη…

Β) Θα «αναγνωριστεί» σαν «επικράτεια του παλαιστινιακού κράτους» το υπόλοιπο, το πιο άγονο τμήμα της δυτικής Όχθης – το 11% εκείνου που ήταν η παλαιστίνη πριν δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος…

Γ) Αυτό το «κράτος» δεν θα έχει στρατό, και θα είναι ο ισραηλινός στρατός που θα ελέγχει τα όποια σύνορά του· και, φυσικά, τον αέρα του…

Δ) Οι αιχμάλωτοι της λωρίδας της Γάζας θα «σπρωχτούν» προς την χερσόνησο (εν πολλοίς έρημο) του Σινά. Αυτό απαιτεί την συγκατάθεση της χούντας του Καΐρου, που ως τώρα δυσανασχετεί έντονα. Γίνεται προσπάθεια να «πεισθεί» με υποσχέσεις για «μεγάλα έργα» στο Σινά, στα οποία περιλαμβάνονται η δημιουργία μιας βιομηχανικής ζώνης, ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης, και ένας σταθμός παραγωγής ρεύματος. Σ’ αυτά τα «έργα» θα δουλέψουν (φτηνά…) οι παλαιστίνιοι εργάτες. Η ιδέα είναι ότι σιγά σιγά θα μετακομίσουν απ’ τη λωρίδα της Γάζας προς τα εκεί που θα βρίσκουν μεροκάματο. Και, σε κάθε περίπτωση, η «διαχείριση» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής του κόσμου θα παραχωρηθεί σε μεγάλο βαθμό στην αιγυπτιακή χούντα…

Ε) Η Ιερουσαλήμ θα μείνει για αποκλειστική ισραηλινή χρήση (σαν πρωτεύουσα). Ήδη το ισραηλινό καθεστώς κινείται για τα «τετελεσμένα». Ένας νόμος (ο «νόμος της ευρύτερης Ιερουσαλήμ») πρόκειται να εντάξει περίπου 150.000 (παράνομους) εποίκους της δυτικής Όχθης, σε συγκροτήματα που βρίσκονται κοντά στην πόλη, στη διοικητική ευθύνη της “πρωτεύουσας”. Ένας άλλος νόμος θα αφαιρέσει την άδεια παραμονής στην Ιερουσαλήμ από 100.000 παλαιστίνιους· θα απαραγορευτεί η κατοίκησή τους εκεί. Αυτά θα συμπληρώνονται απ’ αυτά που συμβαίνουν ήδη στην Ιερουσαλήμ: νυκτερινές επιθέσεις της ισραηλινής αστυνομίας σε σπίτια παλαιστινίων, συλλήψεις, κατεδαφίσεις, δημιουργία «εθνικών πάρκων» πάνω σε παλαιστινιακές γειτονιές και νεκροταφεία, κλπ…

ΣΤ) Σε αντάλλαγμα για την οριστική κατάληψη του συνόλου της Ιερουσαλήμ θα προταθεί στους παλαιστίνιους να φτιάξουν άλλη «πρωτεύουσα» (που θα μπορούν να την ονομάσουν «al Quds» ή «νέα al Quds», ή όπως αλλιώς γουστάρουν) σε μια κωμόπολη, ονόματι Abu Dis, μερικά χιλιόμετρα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Η Abu Dis είναι εδώ και μια δεκαετία αποκλεισμένη απ’ την Ιερουσαλήμ με τείχος· ενώ το σχέδιο για την μετατροπή της σε «παλαιστινιακή πρωτεύουσα» είναι παλιό, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90…

Ζ) Τα κατεχόμενα από το 1967 «υψώματα του Golan», που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη συριακή επικράτεια, επίσης θα γίνουν ισραηλινό έδαφος…

Η) Απομένει μια «λεπτομέρεια»: το τζαμί al-Aqsa, στην Ιερουσαλήμ. Όπως είναι γνωστό το Τελ Αβίβ σκοπεύει να το ισοπεδώσει / εξαφανίσει, και στη θέση του να κτίσει τον «3ο ναό». Μέχρι να γίνει αυτό, θα «προσφέρει» στους παλαιστίνιους μουσουλμάνους (αλλά και στους παλαιστίνιους χριστιανούς, για την εκκλησία της ανάστασης) ένα στενό, τσιμεντένιο διάδρομο, επιτηρούμενο απ’ τον ισραηλινό στρατό…

Ποιος θα μπορούσε να δεχτεί την πιο ελεεινή επικύρωση μιας πρωτοκοσμικής φασιστικής, ρατσιστικής επιδρομής στην παλαιστίνη, που κρατάει ήδη 70 χρόνια; Η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, και το Ριάντ (υποθέτουμε σιωπηλά και η Αθήνα..). Αναζητούνται κι άλλοι, ειδικά απ’ τα αραβικά καθεστώτα.

(φωτογραφία: ο ακροδεξιός αμερικάνος πρεσβευτής στο ισραήλ David Friedman φωτογραφήθηκε πρόσφατα με ισραηλινούς ακροδεξιούς, και μια photoshop αεροφωγραφία του κέντρου της Ιερουσαλήμ, όπου το al-Aqsa έχει κατεδαφιστεί και στη θέση του έχει κτιστεί ο «3ος ναός».

Μετά την διεθνή κατακραυγή τραύλισε κάτι δικαιολογίες του είδους «α, δεν ήξερα», «α, δεν το πρόσεξα»… Οι πάντες όμως ξέρουν τα ισραηλινά σχέδια…)