Year: 2018

Μαθήματα λογοκρισίας 2: weaponizing internet

Κυριακή 26 Αυγούστου. Αν έχει μιαν αξία η πιο πάνω αναδημοσίευση είναι επειδή είναι ο «τύπος» της κρατικής αποπληροφόρησης που θα συναντάτε όλο και περισσότερο τον καιρό που έρχεται (η ασταμάτητη μηχανή πέφτει συνέχεια πάνω του), χωρίς να είστε σίγουροι τι είναι τι: κατά τεκμήριο «σοβαρά μήντια», τα οποία γράφουν ή αναπαράγουν μισές αλήθειες / ολόκληρα ψέμματα, με οδηγίες (ή διαταγές) προερχόμενες από αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, ή παρόμοιους μηχανισμούς εξουσίας. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Κατ’ αρχήν η εταιρεία που μνημονεύσαμε πριν 4 ημέρες, η FireEye, είναι η βασική πηγή των «επικίνδυνων» σελίδων, λογαριασμών, κλπ. Αυτή έδωσε τα «στοιχεία ενοχής» στους Ζούντεμπεργκ και λοιπά. Συνεπώς, το να λέει επίσημα η FireEye αυτό που δεν λένε τα αφεντικά της κοινωνικής δικτύωσης / λογοκρισίας, ότι δηλαδή το «περιεχόμενο της παραπληροφόρησης» ήταν υλικό εναντίον της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ και υπέρ των παλαστινίων και, επιπλέον, ότι αυτές τις σελίδες, λογαριασμούς και λοιπά τους «ακολουθούσαν» αριστεροί αμερικάνοι ψηφοφόροι, είναι ταυτόχρονα έγκυρο και κατατοπιστικό. Ξεκάθαρα δεν πρόκειται για καμία «εκστρατεία παραπληροφόρησης», αλλά για απόψεις εχθρικές στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ. Απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Επιπλέον απόδειξη του γεγονότος ότι πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό, δηλαδή για καθαρή και ωμή λογοκρισία, είναι ότι με άλλη μέθοδο (έλεγχο της οικονομικής ενίσχυσης μέσω τραπεζών) το αμερικανικό βαθύ κράτος «έκλεισε» τα Empire Files, ένα project αντιπληροφόρησης που συνεργαζόταν με το γνωστό λατινοαμερικάνικο κανάλι TeleSUR, και τις ιστοσελίδες Free Speech TV και The Real News network στις ηπα. Ποια ήταν η «εκστρατεία πραπληροφόρησης» των Empire Files (δεν χρειάστηκε καν να εκτοξευτεί η κατηγορία); Τεκμηριωμένες έρευνες για τους θανάτους μεταναστών / στριών εργατών / εργατριών στα σύνορα ηπα μεξικό· κρυμμένες περιβαλλοντικές καταστροφές· υπόγειες δράσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη λατινική αμερική.

Μήπως, πέρα απ’ αυτά (τα καθόλου ασήμαντα) υπήρχε κάτι ακόμα που ετοίμαζε να δημοσιοποιήσει άμεσα η ομάδα των Empire files, κάτι που έκανε επείγον να απαγορευτούν μέσω, προς το παρόν, του μπλοκαρίσματος των συνδρομών; Ναι. Δύο θέματα των Empire files ήταν σχεδόν έτοιμα:

Α) Μια έρευνα μέσα απ’ τη λωρίδα της Γάζας, για την ισραηλινή βαρβαρότητα στην καταστολή των «διαδηλώσεων της μεγάλης επιστροφής», με υλικό που δεν έχει ξαναπροβληθεί, συνεντεύξεις με παλαιστίνιους διαδηλωτές (μεταξύ άλλων και απ’ την οικογένεια της δολοφονημένης νοσοκόμας Razan al-Najar) αλλά και πολλούς τραυματίες· και

Β) Μια έρευνα για το μέλλον (ή το όχι μέλλον) της ειρήνευσης στην κολομβία, μετά την εκλογή ακροδεξιού προέδρου στις 17 Ιούνη, με συνεντεύξεις από στελέχη και μέλη των FARC.

Είναι σαφέστατο λοιπόν: το “τσεκούρι” πέφτει απέναντι σε οτιδήποτε ενοχλεί τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του· προς το παρόν με “επιχείρημα” την “προστασία του φρονήματος των εκλογέων”…

Μαθήματα λογοκρισίας 3

Κυριακή 26 Αυγούστου. Θα ήταν παιδαριώδες απ’ την μεριά μας να υποστηρίξουμε ότι αυτό το κάνει (και θα το κάνει όλο και πιο έντονα και πιο μεθοδικά) μόνο η Ουάσιγκτον. Όχι. Είτε το κάνουν με διάφορους τρόπους ήδη, είτε θα το κάνουν όλα τα κράτη που εμπλέκονται στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Αυτή είναι η ενδεικτική χρησιμότητα και του «ρεπορτάζ» της καθεστωτικής «καθημερινής» πιο πάνω. Παρότι στα «εσωτερικά ζητήματα» μπορεί να κάνει αντιπολίτευση στους φαιορόζ, στα «εθνικά ζητήματα» (δηλαδή στην εξωτερική πολιτική) είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την «εθνική γραμμή». Δηλαδή με την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο, το Ριάντ… Απ’ τον τίτλο μέχρι κάθε λέξη του ρεπορτάζ θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για ένα ζήτημα μάλλον αδιάφορο για το ελληνικό κοινό· κατά συνέπεια ένα ζήτημα για το οποίο θα μπορούσε να ειπωθεί και καμιά αλήθεια. Όχι όμως! Ακόμα και σαν ελάχιστη στιγμή η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των συμμάχων είναι εξυπηρέτηση των «εθνικών συμφερόντων». Λογικό αν μπορεί κάποιος να το αντιμετωπίσει στα σοβαρά: όλοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας, παραπληροφόρησης, αποπληροφόρησης, διαστρέβλωσης «ενσωματώνονται» στους κρατικούς σχεδιασμούς· όχι μόνο τα social media και τα αφεντικά τους.

(Σ’ όλα αυτά προσθέστε τις προσπάθειες απαγόρευσης, στις ηπα, του κινήματος BDS, που δεν είναι μήντιο, αλλά έκφραση ενός απ’ τα πρώτα και βασικά άρθρα του αμερικανικού συντάγματος, περί «ελευθερίας της έκφρασης και της κριτικής». Το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς και η με κάθε τρόπο υπεράσπιση / προστασία του έχουν γίνει εξουσιαστική μανία για πολλούς και διάφορους…)

Μπλοκ του Ινδοκούς

Σάββατο 25 Αυγούστου. Μετά τις πρόσφατες στρατιωτικές επιτυχίες ένα διάλειμα για πολιτική αναγνώριση; Κάπως έτσι: οι ταλιμπάν θα στείλουν, με κάθε επισημότητα, 4μελή αντιπροσωπεία απ’ το «πολιτικό τμήμα» τους (που έχει έδρα στην Ντόχα) στην καλεσμένη απ’ την Μόσχα διεθνή συνδιάσκεψη για την ειρήνη στο αφγανιστάν. Στις 4 Σεπτέμβρη. Καλεσμένοι (εκτός απ’ τους ταλιμπάν): κίνα, ιράν, πακιστάν, ινδία, καζακστάν, τατζικιστάν, αζερμπαϊτζάν, ουζμπεκιστάν, κιργιζιστάν, τουρκμενιστάν… επιπλέον οι ηπα, και η τωρινή αφγανική κυβέρνηση.

Πως ακούγεται; Μια χαρά. Μόνο που πρώτα η Ουάσιγκτον και έπειτα η Καμπούλ απέρριψαν την πρόσκληση… Τώρα πως ακούγεται; Από κάποιες απόψεις «καμμία έκπληξη»!…

Είναι γνωστό ότι η Μόσχα «κάνει κουβέντες» με τους ταλιμπάν· δεν το αρνείται. Με τους ταλιμπάν μιλάει «ανεπίσημα» και η Ουάσιγκτον. Γιατί λοιπόν είπε αυτό το ξερό «όχι» στην συμμετοχή της «συμβουλεύοντας» ανάλογα και την υπό τον έλεγχο της κυβέρνηση του Ashraf Ghani, που δεν μπορεί να κοντρολάρει ούτε την Καμπούλ; Είναι προφανές το γιατί: η Ουάσιγκτον δεν γουστάρει πια πολυμερείς διαδικασίες· και σε καμία περίπτωση διαδικασίες στις οποίες δεν έχει ολοφάνερα το πάνω χέρι.

Η απάντηση της Μόσχας στην αμερικανική άρνηση συμμετοχής ήταν εύκολη: «Δεν μας κάνει ιδιαίτερη έκπληξη… Δείχνει ότι η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται για μια ειρηνευτική διαδικασία στο αφγανιστάν» δήλωσε το ρωσικό υπ.εξ.

Όντως, δεν είναι πια καιρός για ειρήνη! Δεν είναι καιρός ούτε καν για (συμβολική) δέσμευση υπέρ της, όταν στο ίδιο τραπέζι κάθονται οι «εθνικοί εχθροί» (ρωσία, κίνα) και ο παγκόσμιος τρομοκράτης (ιράν). Πράγμα που σημαίνει ότι η ρωσική πρωτοβουλία ήταν εύκολη δουλειά: απο δω οι φίλοι της ειρήνης, απο κει οι πολεμοκάπηλοι… όπως στη μέση Ανατολή και στην κορεατική χερσόνησο έτσι και στην κεντρική Ασία…

(Μικρή παρένθεση: το ταξίδι του Pompeo στη βόρεια κορέα ακυρώθηκε επειδή, λέει, η Ουάσιγκτον έχει προβλήματα με την κίνα, οπότε δεν είναι τώρα η καλύτερη στιγμή για συζητήσεις με το βορειοκορεατικό καθεστώς… Στο τέλος οι αμερικάνοι αξιωματούχοι θα πηγαίνουν μόνο στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…)

Το αμερικανικό πολιτικό χαρτί στο αφγανιστάν είναι ο Ghani: η Ουάσιγκτον τον διόρισε πρόεδρο, το 2014, όταν ανακοίνωσε ότι «φεύγει» απ’ το αφγανιστάν. Όμως του χρόνου πρόκειται να γίνουν εκλογές. Κι αν δεν εμποδιστούν ο Ghani θα πάει σπίτι του τρέχοντας. Για πολλούς λόγους.

Το ξέρει! Γι’ αυτό η δική του άρνηση (στην πρόσκληση) ίσως ήταν απλά εκδήλωση στριμώγματος. Ασφαλώς και θέλει μια έξτρα κάλυψη, τουλάχιστον ως του χρόνου, κι αυτήν δεν μπορούν να του την δώσουν οι αμερικάνοι· μόνο οι σύμμαχοι των ταλιμπάν. «Δεν θα συμμετάσχουμε επειδή θέλουμε να μιλήσουμε μόνοι μας, απευθείας με τους ταλιμπάν» ήταν η δικαιολογία του Ghani. Καλά… (Ίσως εισβάλουν επίσημα στην πρωτεύουσα, οπότε θα σου δοθεί η ευκαιρία…)

Προφανώς δεν πρόκειται για την τελευταία φάση της δράσης του «μπλοκ του Ινδοκούς» (κίνα, ρωσία, ιράν, πακιστάν) – το θέμα έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Ωστόσο οι ταλιμπάν φαίνεται να χρησιμοποιούν μια τακτική α λα Πγιονγκγιάγκ: ανακοίνωσαν ότι σύντομα θα στείλουν επίσημη αποστολή τόσο στο Πεκίνο όσο και στην Τεχεράνη. Αποκτώντας μια κάποια επίσημη αναγνώριση δεν είναι «αυτονόητα τρομοκράτες», έτσι δεν είναι;

(Ε ρε κυρώσεις που θα μαγειρεύουν στην Ουάσιγκτον!!!)

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Οι ερχόμενοι μήνες, οπωσδήποτε ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης, θα είναι ιδιαίτερα πυκνοί σε διακρατικές συναντήσεις, με τα κάθε φορά «κέντρα βάρους» σαφώς ανατολικότερα των δικών μας μεσημβρινών. (Σ’ αυτές τις συναντήσεις περιλαμβάνουμε και εκείνες ανάμεσα σε Βερολίνο και Άγκυρα).

Θα είναι, ταυτόχρονα, περίοδος μιας κάποιας εσωστρέφειας στην Ουάσιγκτον: η ψοφιοκουναβική σαπουνόπερα θα κορυφώνεται, αφενός λόγω των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη, αφετέρου λόγω της προόδου των ανακρίσεων για τα έργα και τις ημέρες του Trump. Χωρίς «συμπάθειες» εκτός συνόρων, τα πάθη (και τα τιτιβίσματα) του ψόφιου κουναβιού θα κάνουν τον γύρο του πλανήτη μέσα σε μια θάλασσα χαιρεκακίας· ό,τι χειρότερο όταν οι «αντίπαλοι» (έστω: οι ανταγωνιστές) και οι «έπαρχοι» «συνωμοτούν» τόσο ανοικτά.

Εν τω μεταξύ το Παρίσι ανακοίνωσε αργά χτες ότι δεν θα γίνει η τετραμερής κορυφής (ρωσία, τουρκία, γερμανία, γαλλία) που είχε ανακοινωθεί για τις 7 Σεπτέμβρη – με θέμα την συρία. Επειδή, λέει, είναι νωρίς ακόμα… Κρατάει τίποτα μούτρα το γκουβέρνο του Μακρόν; Ή θέλει να έχει την “ελευθερία” να βομβαρδίσει λίγο συριακό στρατό στα περίξ του Idlib επειδή “…πάλι χρήση χημικών”;

Συρία

Σάββατο 25 Αυγούστου. …Όταν δημιουργήθηκε η ζώνη αποκλιμάκωσης στο Idlib, κανείς δεν πρότεινε να χρησιμοποιείται από τρομοκράτες που θα έχουν τους αμάχους σαν ασπίδα. Ειδικά όταν δεν υπάρχει κάποιο είδος νόμου που να τηρείται εκεί…

Αυτά περιλαμβάνονταν στις δηλώσεις του Lavrov μετά την χθεσινή συνάντησή του με τον Cavusoglou. Ο οποίος, απ’ την μεριά του, δήλωσε ότι … Μια στρατιωτική λύση θα προκαλέσει καταστροφή, όχι μόνο στο Idlib αλλά και για το μέλλον ολόκληρης της συρίας… Είναι σημαντικό αυτές οι ριζοσπαστικές ομάδες, οι τρομοκράτες, να αδρανοποιηθούν…

Είναι σίγουρο ότι συμφωνούν, αλλά πρέπει να βρουν τον τρόπο να κινηθούν αποτελεσματικά με διαφορετικούς τρόπους. Το πρόβλημα λέγεται Hayat Tahrir al-Slam (οι proxies του Ριάντ και όχι μόνο) που ελέγχει περίπου το 60% της περιοχής. Το υπόλοιπο 40% το ελέγχουν ένοπλοι proxies της Άγκυρας – που κατά τον Lavrov είναι «υγιής αντιπολίτευση»…

Δεν ξέρουμε τι συμφώνησαν, ωστόσο το γεγονός ότι ο Putin συμμετείχε σε συνάντηση των δύο υπε.ξ., των δυο υπ.αμ., και δύο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών σημαίνει ότι το πρόβλημα του Idlib αντιμετωπίζεται πολύ σοβαρά.

(φωτογραφία κάτω: Από αριστέρα προς τα δεξιά Cavusoglou, Hulusi Akar (υπ.αμ.) και Hakan Fidan (αρχιασφαλίτης) – χτες, στο Κρεμλίνο).

Ο αιώνιος εχθρός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Τι έγινε τελικά με την τουρκία; Χρεωκόπησε ή ακόμα; Αφού διέγραψε την σύντομη, α λα κομήτης τροχιά στο ελληνικό εθνικό στερέωμα, η ελπίδα (;), προσμονή (;), ευχή (;), εκτίμηση ειδικών (;) για την όπου νάναι χρεωκοπία του τουρκικού καπιταλισμού (και, κυρίως, την άφιξη του τυραννικού δντ!) χάθηκε στον ορίζοντα. Ξεχάστηκε; Απωθήθηκε; Το γεγονός είναι ότι διαψεύστηκε… όπως – άλλωστε – ήταν λογικό και αναμενόμενο.

Άλλη μια φορά, λοιπόν, που δεν ψόφησε η κατσίκα του γείτονα… Ο πυρήνας του ελληνικού βαθέος κράτους ωστόσο, μακρυά απ’ την δημαγωγία, θα πρέπει να έχει κάμποση φαγούρα. Γιατί το τουρκικό καθεστώς φαίνεται να κινείται με άνεση μεταξύ ευρώπης (κατά κύριο λόγο Βερολίνου), ευρασίας (Πεκίνου και Μόσχας) και μέσης Ανατολής (Τεχεράνης, Ντόχα και Δαμασκού), για να μην αναφέρουμε τις μπίζνες στην αφρική. Κι αυτό, για τους ειδικούς του ντόπιου βαθέος κράτους, έχει όνομα γνωστό: γεωπολιτική.

Τι μπορεί, λοιπόν, να σημαίνει το ότι το Βερολίνο ανοίγει τον βηματισμό του για να ανανεώσει την ιστορική σχέση του με την Άγκυρα, χωρίς παρακάλια; Να μια όχι και τόσο εύκολη πλευρά αυτής της σχέσης: η Άγκυρα (όλο το μπλοκ της Αστάνα…) θέλει να μπει το Βερολίνο (και ο γερμανικός καπιταλισμός δεν έχει λόγους να αρνηθεί την πρόσκληση) στην ανοικοδόμηση της συρίας. Δεν είναι σκέτες μπίζνες. Έχει να κάνει και με τους πρόσφυγες απ’ την συρία: Άγκυρα και Βερολίνο έχουν, από διαφορετικές αφετηρίες ίσως, κοινό συμφέρον να μεθοδευτεί η σταδιακή επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη, εννοείται αφού πρώτα αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες επίπεδο ζωής. Για την Άγκυρα αυτό θα σημαίνει ενίσχυση της επιρροής της, σαν εγγυήτριας δύναμης, στον σουνιτικό συριακό πληθυσμό που τώρα βρίσκεται ξεσπιτωμένος στο έδαφός της. Για το Βερολίνο απ’ την άλλη υπάρχουν δύο οφέλη. Πρώτον, η σημαντική μείωση νέων αφίξεων στο έδαφός του· και δεύτερον η επίδειξη της αποτελεσματικότητας της γερμανικής soft power στην επίλυση ζητημάτων που το ευρωπαϊκό φασισταριό προσπαθεί να κρατάει στη μέση του ορίζοντα.

Όλα αυτά ακούγονται καλά – αν συμβούν, όταν αρχίσουν να συμβαίνουν. Αν, όμως, οι «προσφυγικές ροές» (ο απάνθρωπος mainstream τρόπος να υποτιμάει κανείς τους ανθρώπους) απ’ την τουρκία προς το Αιγαίο αρχίσουν να περιορίζονται, ποια ακριβώς θα είναι η «σημαντική υπηρεσία» που θα προσφέρει το ελλαδιστάν στην ευρώπη – φρούριο; Ειπωμένο αλλιώς: ποια θα είναι η υλική βάση της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής αξίας ενός οικοπέδου που, κατά τα άλλα, τα έχει βρει με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ;

Ο ψεκασμένος και ο ογκόλιθος, πριν μόλις τρία χρόνια, θα έκαναν τους πρόσφυγες / μετανάστες ρουκέτες, και θα τους εκτόξευαν κατά της γερμανίας, για να την εκδικηθούν που δεν τους χάριζε λεφτά… Ύστερα πείστηκαν ότι καλύτερα να τους εξοντώνουν εδώ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επιδεικνύοντας πόσο καλός μπάτσος είναι το ελλαδιστάν… Τι θα κάνουν όλα αυτά τα εθνικά καθάρματα και οι μηχανισμοί τους αν, κάποια στιγμή, μειωθούν δραστικά οι «προσφυγικές ροές»;

…

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Αυτά έγραφε ο Αλεξανδρινός… Αλλά δεν θα βγει κανένας ατζέντης του ελληνικού βαθέος κράτους να τα απαγγείλει….

Μπλοκ της Αστάνα

Παρασκευή 24 Αυγούστου. Δεν πέρασαν 10 μέρες απ’ την διήμερη συνάντηση του Lavrov με τον Cavusoglu στην Άγκυρα, και ο τούρκος υπ.εξ. “ανταποδίδει την επίσκεψη”, σήμερα. Το ζήτημα του Idlib είναι ένα σοβαρό, αλλά καθόλου το μοναδικό στον πάγκο.

Η πυκνότητα των επαφών υψηλού επιπέδου (πολιτικού, στρατιωτικού, οικονομικού) ανάμεσα σε Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη (αλλά και ευρωπαϊκά κράτη) απηχεί την ένταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην post U.S. dominance εποχή. Για παράδειγμα, στις 18 Αυγούστου, μια ρωσική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία με επικεφαλής έναν απ’ τους προέδρους της Duma, τον Vyacheslav Volodin, συμμετείχε στον 6ο συνέδριο του AKP, του κόμματος των ισλαμοδημοκρατών. Ήταν κάτι παραπάνω από εθιμοτυπία, αφού ο Volodin συναντήθηκε και με τον Erdogan – χωρίς να γίνουν ανακοινώσεις.

Το ρωσικό καθεστωτικό ειδησειογραφικό πρακτορείο Sputnik ερμήνευσε την διακριτικότητα των ανακοινώσεων ως εξής:

Είναι προφανές ότι κάθε μορφή συνεργασίας με την ρωσία σε ότι αφορά την συρία δεν χαροποιεί κανέναν στην Ουάσιγκτον. Μπορεί, λοιπόν, να πει κάποιος ότι η ηγεσία της τουρκίας είναι προσανατολισμένη στο να αμυνθεί και όχι στο να παραδοθεί.

Που σημαίνει: το μπλοκ της Αστάνα έχει φτάσει (η αλήθεια είναι: εδώ και καιρό) ενώπιον της γεωπολιτικής του πραγματικότητας.

Οι λωτοφάγοι

Παρασκευή 24 Αυγούστου. Το ηρωϊκό πρώτο εξάμηνο του 2015 έχει απομείνει (πολιτικά και αισθητικά) ορφανό. Οι μεν φαιορόζ παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα, σπρώχνοντάς το στον σούπερ Γιάνη… Οι δε της αντιπολίτευσης παριστάνουν επίσης ότι ήταν ανέκαθεν εναντίον, ξεχνώντας πως ακόμα κι ένας κοτζάμ Μπρατάκος είχε δηλώσει, όλο καμάρι, «στέκομαι σε στάση προσοχής μπροστά στην τακτική του συ.ριζ.α.». Επιπλέον: το συλλογικό, μαζικό, δεξιό κι αριστερό μικροαστικό «μεθύσι» με το θέαμα ενός «αντικομφορμιστή» έλληνα υπουργού που, δήθεν, στρίμωχνε τους πάντες εκτός συνόρων, αυτό το μεθύσι έχει απωθηθεί. Σα να μην έγινε ποτέ…

Έγινε, κι έχει αφήσει ανεξίτηλα ίχνη: το «κόμμα της δραχμής» δεν ήταν μια περιθωριακή καρικατούρα! Στην τελευταία του πράξη «εκφράστηκε» σαν εξαιρετικά πλειοψηφικό «όχι» σ’ εκείνο το δημοψήφισμα· απέναντι σ’ ένα «ναι» που ήταν, απλά, η εκδήλωση της ελληνικής κουτοπονηριάς ότι «εγώ, έτσι κι αλλιώς, είμαι καβατζωμένος απέναντι σε οποιαδήποτε ‘προσαρμογή’»… Το γεγονός πως εκείνον τον Ιούλη, σχεδόν στο «και 5», ο εξοχότατος Τσίπρας (ως τότε ο ηγέτης του «κόμματος της δραχμής») έκανε πίσω, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό: μην έχοντας κανένα σχέδιο για την πτώση στο εθνικό νόμισμα, έπαθε ίλιγγο όταν ο Σόιμπλε του έδειξε την περίληψη του σχεδίου (ούτε καν τις ανατριχιαστικές του λεπτομέρειες!) που οι τεχνοκράτες του Βερολίνου και των Βρυξελών είχαν (αναγκαστικά) ετοιμάσει, in case of… Η φαιορόζ ηγεσία του “κόμματος της δραχμής” έκανε τελικά πίσω μόνο όταν πήρε μυρωδιά ότι εκείνο που θεωρούσε “αυτονόητο”, της ήταν απλά αδιανόητο και ανυπόφορο…

Κι αφού ήταν τεχνικά αδύνατο να σωθεί ο ντόπιος πολιτικός προσοδισμός και ο “εθνικός καπιταλισμός” με ένα άλμα στο εθνικό νόμισμα, αφού ο καπετάν Παναγιώτης απέτυχε να ρουφήξει ρούβλια μέσω του σωλήνα και ο καπετάν Γιάνης απέτυχε να “ρίξει” την Λαγκάρντ, προεκτάθηκε χρονικά, για άλλα 3 χρόνια, η παρελκυστική τακτική που είχε ακολουθηθεί ως τα τέλη του 2014: μίζερη και αργή μεν, αλλά τουλάχιστον βατή…

(φωτογραφία: Στιγμιότυπα από θαμένες βαθιά στο χώμα ηρωϊκές εποχές: “η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ‘χε κάτι απ’ τη δραχμή”….)

Τι έχεις Γιάνη; Τι είχα πάντα…

Παρασκευή 24 Αυγούστου. Ο κυρ Γιάνης απέμεινε σαν απόκληρος, περιπλανώμενος κούκος. Που κάθε τόσο αναγγέλει την σωτηρία του (καπιταλιστικού) κόσμου, της (καπιταλιστικής) ε.ε., ή ακόμα και του ελλαδιστάν, μέσω κάποιου «κόμματος» με ευφάνταστο όνομα. (Άλλωστε είναι η ιδιοφυία πίσω απ’ το “moderate plan”, που τόσο γρήγορα ξεχάστηκε…)

Αν έχει κανείς το περιθώριο να αντιληφθεί την περίπτωσή του μέσα στις γενικότερες αισθητικές και ιδεολογικές προδιαγραφές της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθωσης, τότε ναι, ο κυρ Γιάνης κάτι εκφράζει: την παρακμή των παλιών «φορέων» των επιστημών του κεφάλαιου (μηχανοποιούνται όλο και περισσότερο…), και εν προκειμένω της «οικονομολογίας», που ξεπέφτουν σε θεατρινισμούς, φλυαρίες και δημόσιες σχέσεις. Ο κυρ Γιάνης θα ήθελε να γίνει ένας Ζίζεκ του financial management (που εν τω μεταξύ έγινε engineering…). Κατέληξε ένα θηλαστικό της orientalιστικής ιντελιγκέντσιας, παρατημένο στους στάβλους των μήντια. Πόρκα μιζέρια!!!

Ωστόσο ο κυρ Γιάνης υπάρχει. Μέσ’ την «κακία» που πιάνει εκείνους που ήθελαν να αποθεώνονται σα «σωτήρες» αλλά κατάντησαν «γλάστρες», λέει διάφορα. Ιδού ένα μικρό αλλά ενδιαφέρον απόσπασμα από στιχομυθία του στην πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στην γερμανική καθεστωτική bild (όχι, πια, σαν sex maschine…):

…

Bild: Ποιός είπε ψέμματα;

Varoufakis: «Όλοι! Οι ελληνικές κυβερνήσεις, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, όλοι. Και σ’ εσάς τους γερμανούς είπε χοντρά ψέμματα η κ. Μέρκελ, δυο φορές. Την πρώτη φορά ήταν όταν μίλησε στην βουλή για το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης και είπε ότι αυτό ήταν μια πράξη αλληλεγγύης προς τους Έλληνες, ενώ τα χρήματα προορίζονταν μόνο για την σωτηρία των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών οι οποίες, ενάντια σε κάθε λογική, είχαν δανείσει πολλά λεφτά στο ελληνικό κράτος και την ολιγαρχία».

Bild: Όμως οι τράπεζες – κυρίως οι ελληνικές τράπεζες – διασώθηκαν έτσι ώστε το ελληνικό κράτος δεν κατέρρευσε, συνέχισε να έχει πρόσβαση σε ρευστό, και μπόρεσε να πληρώνει μισθούς και συντάξεις…

Varoufakis: «Δεν ήταν οι ελληνικές τράπεζες που σώθηκαν. Ήταν η Deutsche Bank και οι υπόλοιπες γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Σε ότι αφορά τις ελληνικές τράπεζες και το κράτος, δεν θα έπρεπε να έχουν διασωθεί – έπρεπε να μας επιτραπεί να χρεωκοπήσουμε , να υποφέρουμε απ’ τις συνέπειες αλλά ύστερα να μπορέσουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να προχωρήσουμε – κάτι που αυτά τα bailout το εμπόδισαν».

…

Αυτό είναι κάτι που, αν δεν κάνουμε λάθος, ο κυρ Γιάνης ΔΕΝ το είχε πει – σίγουρα όχι σαν υπουργός. Ότι, δηλαδή, «καλύτερα το αισχρό τέλος μιας χρεωκοπίας (και της εξόδου απ’ το ευρώ) παρά το αίσχος των μνημονίων».

Ωστόσο, πέρα απ’ οτιδήποτε άλλο, πρόκειται για σκληρά νεοφιλελεύθερη άποψη – κι ας θέλει ο κυρ Γιάνης να παρουσιάζεται σαν «σοσιαλ-κάτι». Ήταν οι σκληροπυρηνικοί αμερικάνοι νεοφιλελεύθεροι που, μετά την χρεωκοπία της Lehman Bros τον Σεπτέμβρη του 2008, υποστήριζαν ότι θα έπρεπε να «αφεθούν όλες οι προβληματικές τράπεζες» να χρεωκοπήσουν, αφού τέτοιος είναι ο νόμος του καπιταλισμού… Και ήταν αντίθετοι με τις πανάκριβες «διασώσεις» / bailout τραπεζών (με κρατικό χρήμα) που ξεκίνησαν αρχικά στις ηπα και επεκτάθηκαν στη συνέχεια σ’ όλον τον καπιταλιστικό βορρά… Επειδή είναι αντίθετοι σε κάθε εμπλοκή του κράτους στην «φυσιολογική λειτουργία της αγοράς», που ξεκαθαρίζει τα σάπια απ’ τα ζωντανά…

Ήταν, λοιπόν, ο πιο epic υπουργός οικονομικών της «πρώτης φοράς αριστεράς» ένας undercover σκληροπυρηνικός νεοφιλελεύθερος; Ήθελε να αφεθούν οι «νόμοι της αγοράς» να ξεκαθαρίσουν το ελληνικό (καπιταλιστικό) τοπίο και ύστερα, όσοι επιζήσουν, να ξεκινήσουν σε «υγιείς βάσεις» δραχμούλα την δραχμούλα και δεκάρα την δεκάρα; Και το γκουβέρνο που υπηρετούσε μήπως είχε κι αυτό τίποτα ανομολόγητες σαδο-μαζοχιστικές (νεοφιλελεύθερες) φαντασιώσεις;

Ή ο ναρκισσισμός της εξουσίας, παρά την γοητεία του είναι, τελικά, βαριά διαταραχή και ο κυρ Γιάνης (όπως και πάμπολοι άλλοι….) δεν ξέρει (ούτε ήξερε ποτέ) τι λέει;

(Ακόμα κι έτσι, ο κυρ Γιάνης ανήκει στην εποχή. Είναι “επώνυμος”, αλλά ένας ανάμεσα σε πολλά εκατομμύρια: είτε τρελαμένους, είτε που πουλάνε τρέλα…)

(φωτογραφία: Ααααααάχ!!! Άλλες εποχές!…)

Συρία

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Έχουν ξεμείνει τίποτα «άσπρα κράνη» στον θύλακα του Idlib; Ποιός ξέρει; Είτε έτσι είτε αλλιώς η «δουλειά» μπορεί , πάντως, να γίνει…

Γράφαμε χτες: …Αλλά η τουρκική περίκυκλωση δεν εξαφάνισε τους proxies του Ριάντ απ’ τον θύλακα. Και δεν τους εξαφάνισε επειδή ο τοξικός εξακολουθεί να ελπίζει σε κάποιου είδους αμερικανική επέμβαση αν ο συριακός στρατός (και η ρωσική αεροπορία) αρχίσουν κάποιο μακελειό εκεί….

Ιδού λοιπόν: «Σαν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξαναεπιβεβαιώνουμε την κοινή μας πρόθεση να εμποδίσουμε την χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς, και να το θεωρήσουμε υπεύθυνο σε κάθε τέτοια χρήση… Θα απαντήσουμε κατάλληλα σε οποιαδήποτε χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς».

Αυτά είπαν χτες εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (απορία: ο Macron θα τα ξαναπεί στις 7 Σεπτέμβρη, στα μούτρα του Πούτιν;). Σαφές το νόημα, σαφέστερο όμως το γεγονός ότι ο Γκαίμπελς θα στριφογυρίζει ευχαριστημένος στον τάφο του. Αφού το «πες, πες, κάτι θα μείνει» έχει γίνει «δημοκρατικό» χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει ερώτημα αν ο Άσαντ έχει (και χρησιμοποιεί) χημικά· έχει και τα ρίχνει!!! “Μην τολμήσει” όμως (να το ξανακάνει…)

Δημοκρατικότατο από κάθε άποψη…