Year: 2018

Δεν πολεμάμε για κανέναν! 3

Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, η ωμή πραγματικότητα που τον αναγκάζει να παρακαλάει τον αμερικανικό, σε μια εποχή όμως που ο κυνισμός είναι φανερά και αδιαπραγμάτευτα η δεσπόζουσα ιμπεριαλιστική αρετή για όλους – και για τις στριμωγμένες ηπα. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός φλέγεται μόνιμα απ’ τον αντι-τουρκισμό του· όμως αυτός ο προσανατολισμός δεν βολεύει καθόλου τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα! Αν η Ουάσιγκτον χάσει (για κάποιο ικανό χρονικό διάστημα) την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας (και του Πεκίνου…), τότε θα χάσει αυτόματα τόσο τον Εύξεινο Πόντο όσο και την ανατολική Μεσόγειο – ασυζητητί!! Και δεν πρόκειται ούτε το ελλαδιστάν ούτε η χούντα της αιγύπτου ούτε το ρατσιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς να αποτελέσουν αντίβαρο, όσο κι αν συμμαχήσουν! Το ελλαδιστάν είχε μια αξία σαν νατοϊκός partner όταν και η Άγκυρα ήταν νατοϊκός partner! (Ακόμα και στον β παγκόσμιο είχε μεγάλη σημασία για την αγγλική θαλάσσια ηγεμονία στην ανατολική Μεσόγειο το γεγονός ότι η τουρκία έμεινε ουδέτερη, εκτός πολέμου….)

Όπως το ελλαδιστάν δεν έχει διευκολύνει την Ουάσιγκτον (που πάντα καλοβλέπει την δυνατότητα μόνιμου στρατιωτικού παρκαρίσματος στην κύπρο, όμως αυτό το απορρίπτει μετά βδελυγμίας το Λονδίνο) έτσι και το ψοφιοκουναβιστάν δεν μπορεί να αγοράσει τον ελληνικό αντιτουρκισμό και να στηρίξει μια «μικρασιατική εκστρατεία 2.0», όπως ονειρεύεται κρυφά το ντόπιο φασισταριό.

Οπότε;;;;;

Κορέες

 

Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη. Σε μια χωρίς προηγούμενο μεγαλοπρεπή τελετή υποδοχής στην Πγιονγκγιάνγκ, Kim και Moon έπεσαν χτες ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ενώ οι σύζυγοι γνωρίζονταν και χαριεντίζονταν δίπλα – σε παγκόσμια live μετάδοση. Σε ότι αφορά τους συμβολισμούς, το έχουμε καταλάβει: είναι αρτίστες.

Τα σημαντικά, φυσικά, πρόκειται να ανακοινωθούν στο τέλος της τριήμερης επίσκεψης. Διότι αν επρόκειτο μόνο για ζητήματα ενδοκορεατικών σχέσεων, θα είχαν λυθεί προ πολλού. Υπάρχει, όμως, ο «κανίβαλος στο δωμάτιο»: η Ουάσιγκτον.

Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως ένα απ’ τα βασικά στοιχεία αυτής της φάσης θα είναι διάφορα πρακτικά βήματα αμοιβαίας αποστρατιωτικοποίησης. Ο κοινός τόπος πίσω απ’ αυτά τα βήματα είναι πως όσο περισσότερα τέτοια γίνουν ανάμεσα στις δύο κορέες, τόσο περισσότερο θα δυσκολεύεται πρακτικά ο αμερικανικός μιλιταρισμός.

Το άλλο βασικό θα είναι η οικονομική συνεργασία. Εδώ ο «κανίβαλος» είναι οι αμερικανικές κυρώσεις· και θα είναι ενδιαφέρον το πως σκοπεύουν να κινηθούν οι δύο κορεατικοί καπιταλισμοί όταν είναι δεδομένο πως η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να κάνει πίσω στις οικονικές τιμωρίες.

Συρία

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Σε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη το μπλοκ της Αστάνα (με μπροστινούς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τους Putin και Erdogan) έφτιαξε μια «ενδιάμεση λύση» για τον θύλακα του Idlib: την δημιουργία μιας “αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης” στην περίμετρο του θύλακα, πλάτους από 15 ως 20 χιλιόμετρα, με αμοιβαία οπισθοχώρηση τόσο του συριακού στρατού όσο και όλων των αντικαθεστωτικών ενόπλων – κυρίως των proxies του Ριάντ. Στο χάρτη πάνω, η λεπτή πράσινη γραμμή αντιστοιχεί στα προηγούμενα «σύνορα», ενώ οι δύο ροζ γραμμές στα όρια της «ζώνης». Σ’ αυτήν την ζώνη θα περιπολούν μόνο ο τουρκικός και ο ρωσικός στρατός. Επιπλέον, από κοινού θα αναλάβουν την προστασία των δρόμων Aleppo – Latakia και Aleppo – Hama, ώστε να εξασφαλιστεί η κυκλοφορία… Ο συνδυασμός αυτών των δύο ρυθμίσεων (εφόσον υλοποιηθούν) σημαίνει ότι οι proxies του Ριάντ θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν βόρεια απ’ τον δρόμο Aleppo – Latakia, αφού αν μείνουν στη νότια πλευρά του θα είναι περικυκλωμένοι απ’ τον ρωσικό στρατό.

Είναι καταρχήν εύλογο ότι το κύριο βάρος εφαρμογής αυτής της συμφωνίας πέφτει στην Άγκυρα: είτε θα πείσει (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τους proxies να υποχωρήσουν / αποχωρήσουν, είτε – αν αρνηθούν – θα πρέπει να τους καταστείλει· και αυτό, πρακτικά, δεν είναι εύκολο. Υποθέτουμε ωστόσο ότι το τουρκικό καθεστώς έχει πάρει τα μέτρα του.

Εξίσου σημαντικό είναι ότι οποιονδήποτε σχεδιασμό κι αν είχε ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ για το θέμα, με «χημικά» ή χωρίς, αναγκαστικά θα τον βάλει στην άκρη. Υποτίθεται πως η συμφωνία έγινε «για το καλό των αμάχων», συνεπώς δεν θα γίνουν μάχες, και σίγουρα όχι βομβαρδισμοί πόλεων (εκτός απροόπτου;).

Τι θα κάνουν τα βομβαρδιστικά των φιλάνθρωπων;

Πες μου ύαινα την τύχη μου, πες το ριζικό μου!

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Σε κάθε περίπτωση: μετά απ’ αυτές τις εξελίξεις, η ελληνική «φρεγάτα Έλλη», που είναι σε αποστολή μαντρόσκυλου έξω απ’ τις συριακές ακτές για χάρη των ελληνικών εθνικών συμφερόντων αλλά και εκείνων της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, μαζί με την ολλανδική «De Ruyter» και την καναδική «Ville de Quebec», παρέα μ΄ ένα αμερικανικό υποβρύχιο φορτωμένο πυραύλους tomahawk, μπορεί να γυρίσει σπίτι – έτσι δεν είναι; Το μπλοκ της Αστάνα ευχαριστεί το νατο για την ετοιμότητά του, και εύχεται “καλά χριστούγεννα”.

Ή όχι; Πείτε μας λυσσασμένα εθνοπατριωτικά τετράποδα: ποιος είναι ο ομορφότερος στην ανατολική Μεσόγειο;

(Πείτε μας λυσσασμένα: πόσο αυτοκέφαλο είναι το παπαδαριό στην ουκρανία;)

Νεύρα πάνω στα νεύρα;

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Αν δεν ήταν το αμερικανικό υποβρύχιο τότε ήταν (δεν χωράει «κολοκυθιά»!) ισραηλινά πολεμικά (κάποιοι λένε ότι ήταν 4, όμως σίγουρα δεν τα είδαν με τα ματάκια τους…). Η χθεσινοβραδινή πυραυλική επίθεση στη Latakia, στην Tartus, στην Homs και στη Hama θα μπορούσε να μείνει διακριτικά ορφανή ελλείψει πιασάρικης νομιμοποίησης. Ακόμα και η πολιτική εκπρόσωπος του υαινισμού, η Nikki Haley, μπορεί να δυσκολευτεί να βρει ποιοι τιμωρήθηκαν και γιατί. Όμως δίπλα στις ρωσικές βάσεις; Έτσι; Ξανά: Δίπλα στις ρωσικές βάσεις;

Το γεγονός ότι στην αντιμετώπιση της επίθεσης ενεπλάκη η ρωσική αεράμυνα (οι S-400 δηλαδή) και οι φήμες ότι κτυπήθηκαν 2 απ’ τα αεροπλάνα της επίθεσης, δεν είναι κάτι που, υποχρεωτικά, θα το διαλαλήσει επίσημα η Μόσχα. Δεν θα το διαλαλήσει, αλλά θα το ερμηνεύσει: η επίθεση έγινε μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας για το Idlib.

Είναι κανένας που έχει πρόβλημα μ’ αυτήν; Χμμμμ…

Δεν είναι παιχνίδι, ε; Σας φαίνονται αυτά μακρινά; Με τι ανταλλάγματα (που θα έλεγαν και οι ιερείς του ντόπιου γεωπολιτικού προσοδισμού) θα δεχόσασταν ότι δεν είναι;

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, απ’ τα βασικά: Λόλα να ένα μήλο. Έλλη να ένας πύραυλος…

Η πολεμική πλαστογράφηση

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Το ντοκυμαντέρ του καθεστωτικού καταριανού ειδησειογραφικού οργανισμού al Jazzera The Lobby – USA απαγόρευτηκε, όταν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ κόλλησαν κάποια όπλα στο κεφάλι του αφεντικού του κατάρ. Αλλά ήταν αναπόφευκτο επειδή είναι αναγκαίο: αν τόσο πολύ φοβάται ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβιβ τις αποκαλύψεις του ντοκυμαντέρ (και προφανώς έχουν σοβαρούς λόγους να φοβούνται…) τότε το υλικό θα «διαρρεύσει». Κομμάτι κομμάτι. Κάποια στιγμή, όταν θα έχουν διαρρεύσει όλα τα κομμάτια, θα συναρμολογηθεί.

Αυτό που ακολουθεί είναι η 3η κατά σειρά διαρροή. Έχει ιδιαίτερη σημασία και για τα μέρη μας. Δείτε τη, και στη συνέχεια δίνουμε κάποιες έξτρα εξηγήσεις.

Το “The Israel Project” (TIP) εμφανίζεται σαν «μη κυβερνητική οργάνωση» που ιδρύθηκε το 2002 στις ηπα (με έδρα στην Ουάσιγκτον και στην Ιερουσαλήμ), για «εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς σκοπούς». Πρόκειται για μια σκληροπυρηνική οργάνωση του ισραηλινού κράτους, με βασικό χρηματοδότη τον εκατομυριούχο ακροδεξιό Paul Singer – ωστόσο έχει εξασφαλίσει το να θεωρείται αμερικάνικη.

Ως εδώ τίποτα παράξενο, ειδικά για τις ηπα, όπου τα λόμπυ είναι νόμιμα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, τίποτα περίεργο στο ότι πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του TIP από το 2012 είναι ο Josh Block, στέλεχος της “αμερικανικής υπηρεσίας για την διεθνή ανάπτυξη” επί κυβέρνησης Clinton – κυρίως, όμως, στρατηγικός σχεδιαστής του βασικού βραχίονα του ισραηλινού λόμπυ στις ηπα, του AIPAC.

To κρυφό σχέδιο χειραγώγησης μέσω social media του TIP έχει επικεφαλής έναν ακροδεξιό: τον Gary Rosen. Ο Rosen για χρόνια είχε λογαριασμό στο twitter, με «όνομα» @ArikSharon, προς τιμήν του ισραηλινού πρωθ. που οργάνωσε την εισβολή στον λίβανο το 1982 και είναι ο πολιτικά υπεύθυνος για την σφαγή στα προσφυγικά στρατόπεδα των παλαιστινίων Sabra και Shatila. O Rosen έχει δουλέψει σα στέλεχος της διαφημιστικής Saatchi&Saatchi, και συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον ακροδεξιό λογαριασμό του – ενόσω, σαν «υπεύθυνος» της προβοκατόρικης εκστρατείας του TIP ασχολείται με το πως θα κάνει φιλο-ισραηλινό το «αριστερό κοινό». Δεν φαίνεται να αναγνωρίζει δυσκολίες, τουλάχιστον απ’ την σκοπιά του διαφημιστή.

Ένα απ’ τα εργαλεία της προβοκατόρικης δουλειάς είναι η δημιουργία «στημένων» λογαριασμών στο facebook – το «Cup of Jane» είναι ένα τέτοιο. «Γενικού περιεχομένου» μεν, αλλά με «διαφημίσεις» του ισραηλινού καθεστώτος. Οι «στημένοι» λογαριασμοί προικίζονται με μια αρχική μάζα στημένων followers, σαν δόλωμα για να τραβηχτούν οι περισσότεροι επόμενοι, που είναι ο στόχος. Το «Cup of Jane» έχει 1 μύριο followers.

Εννοείται πως αυτοί οι «στημένοι» μαγνήτες λογαριασμοί δεν κάνουν καμία αναφορά στη σχέση τους με το ισραηλινό κράτος… Ο πρακτοράκος στο video εξηγεί το γιατί. Στο «about» του «Cup of Jane» προστέθηκε μια χωρίς καμία διευκρίνιση αναφορά σε κάποιο TIP αγνώστων λοιπών στοιχείων, αλλά αυτό έγινε αφού τα στελέχη του The Israel Project έμαθαν την ύπαρξη του ντοκυμαντέρ του al Jazeera…

Αυτά τα λίγα, λοιπόν, για το αμέρικα. Ενδιαφέροντα, αδιάφορα, ό,τι… Νομίζετε, όμως, ότι δεν γίνονται εδώ; Νομίζετε ότι δεν έχετε πέσει πάνω σε ανάλογα ιντερνετικά (και όχι μόνο…) κόλπα;

(φωτογραφία: Δείγμα προβοκάτσιας: στις 29 Οκρώβρη του 2016 το undercover και καλά ξεκάρφωτο «Cup of Jane» έκανε αυτήν την ανάρτηση. Προφανώς το χρώμα είναι photoshopιά, αλλά το μήνυμα είναι το πόσο φεμινιστικό – ακόμα και queer, με διάφορες άλλες αφορμές – είναι το ισραηλινό φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς… Roze-bombing υπέρ του πιο ιερού κράτους στην ιστορία του σύμπαντος…

Μόνο που δεν είναι τόσο γραφικό όπως, ίσως, νομίζετε…)

Τάδε έφη ψοφιοκουναβιστάν

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε χτες την επιβολή έξτρα δασμών σε εισαγωγές απ’ το Πεκίνο αξίας 200 δις δολαρίων – όπως ήταν αναμενόμενο. Και (άραγε ισχύει το «μωραίνει ο κύριος ον βούλεται απωλέσαι»;) το έκανε με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί βασικούς καπιταλιστικούς κανόνες.

Τι είπε ο άνθρωπος που αγάπησε ο τενεκεδένιος (ή, εν πάσει περιπτώσει, ακόμα και χωρίς γνήσια αισθήματα, είναι ο νο 1 σύμμαχος της Αθήνας); Ότι οι έξτρα δασμοί από σήμερα είναι 10%… Αλλά θα γίνουν αυτόματα 25% απ’ την 1η Γενάρη του 2019… Επιπλέον, αν το Πεκίνο τολμήσει να απαντήσει με δασμούς στις εισαγωγές αμερικανικών αγροτικών ή βιομηχανικών εμπορευμάτων, τότε η Ουάσιγκτον αμέσως θα προχωρήσει στην «φάση 3» του πολέμου της, επιβάλλοντας επιπλέον δασμούς στις υπόλοιπες (αξίας 267 δις δολάρια) εισαγωγές κινεζικών εμπορευμάτων. “Πόλεμος σε δόσεις”; Χμμμμ…

Τώρα όλοι περιμένουν την κινεζική απάντηση. Δεν την ξέρουμε, ούτε θα κάνουμε προβλέψεις. Όμως σ’ αυτού του είδους τον πόλεμο, εκείνος που πυροβολεί δεύτερος στη σειρά δεν είναι καταδικασμένος να αποτύχει· ούτε να βιαστεί. Κατά συνέπεια επιτρέπονται όλες οι εικασίες και οι αναταραχές.

Κι έτσι, επειδή μιλάμε για καπιταλισμό, εμπόριο – άρα και χρηματιστήρια – ο πόλεμος αυτός έχει τόσα επίπεδα «ασύμμετρης ανταπόκρισης» ώστε μόνο λευκοί αμερικάνοι γελαδάρηδες θα τον ξεκινούσαν σίγουροι ότι θα τον κερδίσουν!

Θέλουμε να πούμε: αν μια φορά έφυγαν (απ’ το βιετνάμ) τρέχοντας με ελικόπτερα ενώ είχαν την απόλυτη υπεροπλία, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για την τωρινή έκβαση μιας σύγκρουσης στην οποία δεν έχουν απεριόριστη δύναμη πυρός;

(Ένας καλός αριθμός αμερικανικών επιχειρήσεων, αγροτικών, βιομηχανικών και εμπορικών, πρόκειται να ξεκινήσει απ’ την επόμενη εβδομάδα εκστρατεία κατά των δασμών στις εισαγωγικές απ’ την κίνα. Είτε επειδή αποτελούν την αμερικανική αλυσίδα για το εμπόριο των κινεζικών εισαγωγών· είτε επειδή εισάγουν πρώτες ύλες ή/και ανταλλακτικά απ’ την κίνα· είτε επειδή φοβούνται τα κινεζικά αντίποινα – αυτό αφορά τις αγρομπίζνες.

Δεν θα προβλέψουμε ούτε την ένταση ούτε το αποτέλεσμα της εκστρατείας. Αξίζει όμως να τονίσουμε ότι αυτή η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», που χρειάστηκε τουλάχιστον δυο δεκαετίες εντατικών ενεργειών για πάρει μια κάπως τελική μορφή, δεν μπορεί να αναιρεθεί με διατάγματα σε μερικούς μήνες. Πολύ περισσότερο που η «αμερικανική αγορά» δεν είναι καθόλου αυτάρκης.

Το ψοφιοκουναβιστάν ονειρεύεται υπέρ του αλλαγές στην μοιρασιά της παγκόσμιας αγοράς – αυτός είναι ο στόχος του «εμπορικού πολέμου» κατά των πάντων – κι ακόμα περισσότερο φωνάζει ότι αυτό μπορεί να το πετύχει ειρηνικά. Αμ δε!!! Αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό δεν θα γίνονταν πόλεμοι με μπαρούτι…)

Siouxsie And The Banshees

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Post punk; Electro pop; New wave; Gothic; Διάφοροι έβγαζαν το ψωμί τους (ή το πεντεσπάνι τους) κάνοντας κατατάξεις, όμως τις λίστες τους τις σάρωσε ο καιρός.

Η Siouxsie σημάδεψε τ’ αυτιά και την ψυχή όσων ήταν στη γύρα τότε, στα ‘80s. Έφταιξε κι αυτή που γλυστρίσαμε ανεπαισθήτως σ’ ένα σύννεφο του οποίου δεν πήραμε στα σοβαρά την μαυρίλα; Ποιος ξέρει; Μάλλον κοιτούσαμε πίσω…

Περασμένα – αν και όχι ξεχασμένα…

 

Ο φιλεργατισμός των κατεργάρηδων

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Το φαιορόζ γκουβέρνο (λέει ότι) θέλει να καταργήσει τον «υποκατώτατο μισθό»… Ακόμα κι αν το «κάλλιο αργά παρά ποτέ» είναι εύλογο σχόλιο, θα πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός. Θέλει να τον καταργήσει ή να τον μετασχηματίσει;

Τα ως τώρα στοιχεία (δεν έχει οριστικοποιηθεί το σχέδιο) δείχνουν το δεύτερο. Ναι μεν ο ονομαστικός «υποκατώτατος» (τα λεφτά που παίρνει κάποιος / κάποια δηλαδή) είναι προς κατάργηση, αλλά το φαιορόζ γκουβέρνο ψάχνει τρόπο να μην «επιβαρυνθούν» τ’ αφεντικά απ’ αυτό! Η ιδέα είναι, λοιπόν, η επιδότηση του «μη μισθολογικού κόστους» – των ασφαλιστικών εισφορών. Κατά 50% για τον πρώτο χρόνο πρόσληψης του / της κάτω των 25, και κατά 100% για τον δεύτερο χρόνο δουλειάς. Ένα είδος κρατικά επιδοτούμενης «γκρίζας» εργασίας δηλαδή, κρατώντας πάντα το ηλικιακό όριο των 25 χρόνων…

Αν θεσμοθετηθεί κάτι τέτοιο, θα σημαίνει την συντήρηση ενός «υποκατώτατου» – για το καλό των αφεντικών και της κερδοφορίας τους – με «άλλο τρόπο». Πέρα απ’ τα υπόλοιπα που θα εφεύρουν τα αφεντικά για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα οφέλη τους από μια τέτοια εξέλιξη (πραγματικό σύνταγμα vs τυπικό σύνταγμα…) υπάρχει ένα ελεεινό σημείο σ’ αυτήν: αν το υπουργείο οικονομικών μετατραπεί σε «ασφαλιστή» της δουλειάς των κάτω των 25 δεν θα συμπίπτουν, άραγε, τα συμφέροντά του με εκείνα των φυσικών εργοδοτών στο να δηλώνονται επίσημα λιγότερες έως πολύ λιγότερες ώρες δουλειάς; Ναι, θα συμπίπτουν: θα έχει (το υπουργείο οικονομικών) λιγότερα έξοδα…

Μα είναι απατεώνες οι ροζ υπουργοί να αρχίσουν να κλέβουν και στο ζύγι; Συζητήσιμο… Όμως ακόμα κι αν δεν είναι, δεν θα βρίσκονται αιώνια στις καρέκλες τους. Νομοθετώντας ανοίγει κανείς έναν δρόμο που θα τον αξιοποιήσουν οι επόμενοι και οι μεθεπόμενοι…

(Ωστόσο η αλήθεια είναι σκληρή: αν είμαστε ικανοί για τίποτα παραπάνω, ας πάμε να το πάρουμε…)

Οι ύαινες (του εθνικού γεωπολιτικού προσοδισμού)

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Τα λένε μόνοι τους. Επειδή νοιώθουν την άνεση – να φοβηθούν τι;

Αλέξης Παπαχελάς («η πτώση ενός τοτέμ»): … Τα λόγια εντυπωσιάζουν, όπως π.χ. οι δηλώσεις του αμερικανού ΓΕΕΘΑ ο οποίος μίλησε για την καλύτερη στιγμή στις σχέσεις των δύο χωρών. Και όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε μια ήρεμη περίοδο στο παγκόσμιο σκηνικό, αλλά σε μια στιγμή ψυχροπολεμικής έντασης…

… Τι περιμένει όμως η κοινή γνώμη από την πρωτόγνωση άνθηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων;… Η ελλάδα, μαζί με τους ελληνοαμερικανούς και τους ισχυρούς συμμάχους που έχει πλέον αποκτήσει λόγω της σχέσης με το ισραήλ, πρέπει να πιέζει συστηματικά και δυναμικά για συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Είναι προφανές ότι η Αθήνα έριξε μια «ζαριά». Κάποια στιγμή πρέπει να κάνει «ταμείο»…

Άγγελος Συρίγος («αμερικανικός έρως»): … Συμπερασματικά, δεν αρκεί να μετατραπούμε σε χώρα απλής εγκαταστάσεως αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων. Έχουμε ξαναβιώσει αυτή την κατάσταση και δεν μας άρεσε. Θέλουμε σαφή ανταλλάγματα που συνήθως αποκαλούνται στήριξη και στρατηγική σχέση. Αυτό αφορά σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια…

Θέλουμε να φάμε ω αμερικάνοι!!! Θέλουμε ζεστό αίμα και σάρκα!

(Οι ύαινες είναι σαρκοφάγα μικρού μεγέθους, που κυνηγούν σε αγέλες. Τρέφονται όμως – κι αυτό τις διαφοροποιεί γενικά απ’ τα σαρκοφάγα – και με πτώματα: τα αποφάγια απ’ το κυνήγι άλλων, μεγαλύτερων ζώων. Γι αυτό και τα πλευρίζουν περιμένοντας κάτι να περισσέψει και γι’ αυτές…)

(φωτογραφίες: Pet δεν τα λες….)