Προστατευτισμός

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Θα πει κάποιος ότι «όμως ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει το υπερόπλο των δασμών και των κυρώσεων, με το οποίο θα γονατίσει τον κινεζικό»… Αν πέφτετε πάνω σε τέτοιες πανηγυρικές αναλύσεις να τους βάζετε αστερίσκο: και στα «οικονομικά», όπως παντού στη δημαγωγία και στην προπαγάνδα, υπάρχουν άπειρες πληρωμένες γραφίδες και πληκτρολόγια – χωρίς να το φωνάζουν πως είναι τέτοια και χωρίς να φαίνονται.

Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευνοϊκά για τον αμερικανικό καπιταλισμό· δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο προστατευτισμός είναι μια συνταγή όπου όλοι, αργά ή γρήγορα, μένουν πεινασμένοι, άσχετα με το αν χαϊδεύουν τα στομάχια τους.

Οι αμερικάνοι συντηρητικοί ξεκίνησαν τον πόλεμό τους με σκοπό να μειώσουν το εμπορικό έλλειμμα περιορίζοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές των homemade εμπορευμάτων. Μερικούς μήνες μετά, για τον μήνα Αύγουστο, περίμεναν ένα (μηνιαίο) εμπορικό έλλειμμα στα 70,6 δις δολάρια. Έπεσαν έξω! Ήταν 75,8 δις, ελάχιστα πιο κάτω απ’ το μηνιαίο ρεκόρ του αμερικανικού εμπορικού ελλείμματος, που ήταν 76,025 δις τον Ιούλη του 2008…

Πως έγινε αυτό; Οι αμερικανικές εξαγωγές μειώθηκαν κατά 1,6% τον Αύγουστο (σε σχέση με τον Ιούλιο) αφού αντίμετρα στον αμερικανοκίνητο εμπορικό πόλεμο παίρνουν διάφοροι, απ’ την κίνα (που το λέει) ως την ε.ε. (που δεν το φωνάζει, επειδή έχει διάφορα κόλπα εκτός από δασμούς). Οι εισαγωγές, επίσης, αυξήθηκαν ελαφρά κατά 0,7% (με μια αξιοσημείωτη αύξηση κατά 3,2% στα είδη αυτοκινήτου): το ισχυρό δολάριο τις διευκολύνει…

Υπάρχει και συνέχεια. Ανάμεσα σ’ αυτούς που ανησυχούν σοβαρά για τα «προστατευτικά» μέτρα είναι … η ένωση των αμερικάνων αυτοκινητοβιομηχάνων! Οι δασμοί που έχουν ήδη επιβληθεί στις εισαγωγές αλουμινίου και ατσαλιού προσθέτουν περίπου 250 δολάρια στο κόστος κατασκευής κάθε αυτοκινήτου. Αλλά αυτό είναι μικρό ποσό σε σχέση με το τι θα γίνει αν η Ουάσιγκτον κλιμακώσει κι άλλο τους δασμούς στις εισαγωγές απ’ την κίνα. Γιατί απ’ την κίνα εισάγονται πολλά εξαρτήματα των αμερικανοκατασκευαζόμενων αυτοκινήτων, από ζάντες και λάστιχα μέχρι φίλτρα – κι ας μην αναφέρουμε τις σπάνιες γαίες / πρώτες ύλες. Αν συνεχίσει ο «εμπορικός πόλεμος» οι τιμές καταναλωτή εντός ηπα για ι.χ. φτιαγμένα εκεί θα αυξηθούν από 1,300 έως 5,800 δολάρια – ανάλογα με το μοντέλο.

Απ’ την άλλη μεριά, πριν αρχίσει το «μπουμ» του «εμπορικού πολέμου», το Πεκίνο είχε δεσμευτεί ότι θα μειώσει τους δασμούς στις εισαγωγές των αμερικανικών αυτοκινήτων από 25% σε 15%. Τώρα τους ανέβασε στο 40%, δίνοντας μεγάλη χαρά τους ευρωπαίους και ασιάτες κατασκευαστές, και ρίχνοντας σε μελαγχολία τους αμερικάνους, σε ότι αφορά την κινεζική αγορά.

Είναι αλήθεια: εκτός απ’ το Πεκίνο πολλοί ακόμα αρχίζουν να θαυμάζουν τους very, very large brains απ’ το αμέρικα…

Μέση Ανατολή

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Η HTS, η μεγαλύτερη και πιο εμπειροπόλεμη αντικαθεστωτική οργάνωση στον θύλακα του Idlib (proxie του Ριάντ) δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη δήλωση για την συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας… Αυτό σημαίνει ότι οι τουρκικές υπηρεσίες συνεχίζουν να «δουλεύουν διαπραγματευόμενες». Μη διασταυρωμένες αναφορές σημειώνουν ότι το «δύσκολο μέρος» αυτών των διαπραγματεύσεων είναι η «τύχη» των μη σύριων οπλαρχηγών που βρίσκονται στον θύλακα. Παρόμοιες μη διασταυρωμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι έχει αρχίσει η «μετακόμισή» τους σε τουρκικό έδαφος – μαζί με τις οικογένειές τους… Εννοείται πως αν αυτό ισχύει μετακομίζουν χωρίς τα όπλα τους, και όχι για να γυρίσουν στους τόπους καταγωγής τους…

Περισσότερο εξακριβωμένο (και αναμενόμενο, τουλάχιστον απ’ την ασταμάτητη μηχανή) είναι το ότι οι «φιλο-τούρκοι» ένοπλοι στο Idlib πιέζουν την HTS, επιτιθέμενοι και καταλαμβάνοντας διάφορες θέσεις της εδώ κι εκεί. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια σύγχιση στις γραμμές των “σκληροπυρηνικών” (ή συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι) αν ισχύει ότι διάφοροι κατά τόπους οπλαρχηγοί της HTS παραδίδουν εαυτούς, τους δικούς τους και τα όπλα τους, χωρίς αντίσταση.

Σε κάθε περίπτωση, ως τις 15 Οκτώβρη που είναι το τωρινό χρονικό όριο για την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας Άγκυρας – Μόσχας υπάρχουν ακόμα δυο–και–κάτι γεμάτες βδομάδες. Χρόνος αρκετός – για οτιδήποτε…

Εν τω μεταξύ υπάρχει μεγάλη αεροπορική / μεταγωγική κινητικότητα στην περιοχή. Ρωσικά μεταγωγικά μεταφέρουν εξοπλισμό διαφόρων ειδών προς την συρία… Iρανικά μεταγωγικά κάνουν το ίδιο προς την Χεζμπ’ αλλάχ… Και τουρκικός στρατός συνεχίζει να μαζεύεται σε διάφορα φυλάκια στο Idlib…

Μιλώντας γενικά είναι αυτό που λέγεται “εξοπλιζόμαστε για την ειρήνη”…

Οδηγίες για βόλτα στο σκοτάδι

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Θυμίσου, κοίτα τ’ αστέρια κι όχι τα πόδια σου: αυτό συμβουλεύει μια φεστιβαλική αφίσα / πρόσκληση «αντίστασης»…

Θα πρέπει να έχουν περάσει αιώνες, πολλοί αιώνες, από τότε που ένας τούρκος ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ, έγραψε τα παρακάτω (μελοποιήθηκαν στα μέρη μας πριν από αιώνες επίσης, κάπου στα ‘70s συγκεκριμένα, απ’ τον Θάνο Μικρούτσικο· και πρωτοτραγουδήθηκαν απ’ την Μαρία Δημητριάδη):

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Πράγματι, θα πρέπει να έχουν περάσει αιώνες “φωτός”… Ή, ίσως, πολιτικού σκότους. Αυτού του επιτήδεια φωταγωγημένου σκοταδιού που έκανε τα πάντα σχετικά με τον κοινωνικό / ταξικό ανταγωνισμό να φαίνονται (και να είναι) “PR”. Δημόσιες σχέσεις, διαφήμιση, promotion…

Γιατί να συμβουλέψεις κάποιον να μην κοιτάει μπροστά και γύρω του, να μην κοιτάει τον ορίζοντα, αν δεν θέλεις να τον σέρνεις απ’το μανίκι ενόσω ασχολείται με τα ζώδια;

Μεσανατολικό απαρτχάιντ

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Ανάμεσα στους πιο αποφασιστικούς και κατηγορηματικούς που καταδικάζουν τον ισραηλινό ρατσισμό είναι και μερικοί ισραηλινοί. Φυσικά αυτά που λένε δεν αλλάζουν στο ελάχιστο την κυρίαρχη ιδεολογία: το «ενεργητικό» ή «παθητικό» φασισταριό στο ισραήλ είναι ξεκάθαρη πλειοψηφία.

Αξίζει ωστόσο να θυμίζουμε αυτές τις απόψεις όσο υπάρχουν, επειδή – πέρα απ’ τα υπόλοιπα – αποδεικνύουν ότι η συμπαράσταση στον παλαιστινιακό αγώνα είναι απόλυτα νόμιμη από κάθε άποψη.

Ο καθηγητής Zeev Sternhell είναι επίτιμος επικεφαλής του τμήματος πολιτικών επιστημών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και ένας απ’ τους παγκοσμίου φήμης ειδικούς πάνω στον φασισμό. Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του (Ha’aretz 19 Γενάρη 2018: «Στο Ισραήλ ο αυξανόμενος φασισμός και ρατσισμός είναι ίδιος με τα πρώτα στάδια του ναζισμού») αναφέρθηκε στις δηλώσεις που έγιναν από δύο πρώτης γραμμής ισραηλινούς πολιτικούς, μέλη του κυβερνώντος συνασπισμού, τον Bazalel Smotrich (αναπληρωτής πρόεδρος της ισραηλινής βουλής) και τον Miki Zohar (επικεφαλής μιας απ’ τις επιτροπές της Knesset). Αυτές οι δηλώσεις έγραψε ο Sternhell «θα έπρεπε να απαγορευτούν απ’ όλα τα media στο Ισραήλ και σ’ όλον τον εβραϊκό κόσμο. Και στις δύο βλέπουμε όχι απλά τον αυξανόμενο ισραηλινό φασισμό, αλλά τον ρατσισμό που είναι ίδιος με τον ναζισμό στα πρώτα του στάδια».

Αυτή η προκλητική σύγκριση με τον ναζισμό βρίσκει σύμφωνο τον Daniel Blatman, καθηγητή ιστορίας στο Εβραϊκό πανεπιστήμο της Ιερουσαλήμ, που έγραψε το βιβλίο: Οι πορείες του θανάτου: η τελική φάση της ναζιστικής γενοκτονίας, και τιμήθηκε το 2011 με το διεθνές βραβείο βιβλίου Yad Vashem για την έρευνα πάνω στο Ολοκαύτωμα. Σ’ ένα περσινό άρθρο του (Ha’aretz 23 Μάη 2017) σχολίασε: «Ο θαυμασμός του Bezalel Smotrich στον βιβλικό σφαγέα Joshua bin Nun τον οδηγεί στο να υιοθετήσει απόψεις που θυμίζουν εκείνες των γερμανικών SS”.

O Blatman επανήλθε στο θέμα πιο πρόσφατα, στις 28 Γενάρη του 2018:

Ο αναπληρωτής πρόεδρος της βουλής Bezalel Smotrich … παρουσίασε το σχέδιό του, σύμφωνα με το οποίοι οι Παλαιστίνιοι στις κατεχόμενες περιοχές (ακόμα κι αυτοί που είναι ισραηλινοί πολίτες) θα γίνουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, υποκείμενα χωρίς δικαίωματα, σ’ ένα καθεστώς που μας θυμίζει την κατάσταση των Γερμανών Εβραίων μετά την ψήφιση του νόμου της Νυρεμβέργης το 1935. Στο βαθμό που δεν θα συμφωνήσουν μ’ αυτό το σχέδιο, πολύ απλά θα εκκαθαριστούν. Αν αρνηθούν να φύγουν, θα ξεριζωθούν δια της βίας, πράγμα που σημαίνει γενοκτονία.

Ένα ακόμα εκλεγμένο στέλεχος του κυβερνώντος συνασπισμού, ο Miki Zohar του Likud, δεν δίστασε να δηλώσει ότι οι Άραβες έχουν ένα πρόβλημα για το οποίο δεν υπάρχει λύση: ότι δεν είναι Εβραίοι και, κατά συνέπεια, η μοίρα τους σ’ αυτήν τη γη δεν μπορεί να είναι η ίδια με εκείνη των Εβραίων…. Ο καθηγητής Zeev Sternhell έγραψε τις προάλλες ότι αυτός ο ρατσισμός «είναι ίδιος με το ναζισμό στα πρώτα του στάδια». Η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για ναζισμό από κάθε άποψη, ακόμα κι αν διδάσκεται στα σχολεία των θυμάτων του ιστορικού ναζισμού.

Και καταλήγει στο ότι «αν μια έρευνα για τον ρατσισμό στα δυτικά κράτη γινόταν με τον τρόπο που γίνονται οι έρευνες για τον αντι-σημιτισμό, το Ισραήλ θα βρισκόταν κοντά στην κορυφή της λίστας».

Ελληνοϊσραηλινή συμμαχία

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Αυτή η πραγματικότητα θα ήταν υπεραρκετή για έναν μαζικό αγώνα διαρκείας υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και εναντίον του ισραηλινού ρατσισμού / φασισμού / μιλιταρισμού. Ακόμα κι αν το ελληνικό κράτος ήταν παντελώς άσχετο. Αλλά δεν είναι…

Γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό αυτό το πολιτικό καθήκον (για όποιον / όποια έχει ακόμα αίμα και όχι σκατά ή ιδεολογία στο αίμα του / της) επειδή η Αθήνα υποστηρίζει το ισραηλινό απαρχάιντ – έχοντας συνάψει μια αιμοβόρα συμμαχία με το Τελ Αβίβ. Κι αν μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επιτακτικότητα: η συμμαχία αυτή είναι του 4ου παγκόσμιου πολέμου!… Που σημαίνει πως η ελληνική συναίνεση, υποστήριξη στη σφαγή των παλαιστινίων είναι, απλά, μια «πρώτη φάση» του αίματος.

‘Εχουμε υποστηρίξει ότι η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία είναι ακόμα πιο καννιβαλική απ’ την ελληνο-σερβική, στο πρώτο μισό των ‘90s, στη σφαγή των βοσνίων. Αν κάποιος «δει» την δεύτερη εκ των υστέρων, με χρονική απόσταση, σαν κάτι που «ολοκληρώθηκε», αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η πρώτη είναι στην αρχή της, και ότι το αιματηρό «μεγαλείο» της είναι όλο μπροστά, θα νομίσει ότι η γνώμη μας είναι υπερβολική. Είναι ένα βολικό συμπέρασμα! Στην πράξη, σαν ανταγωνιστικό ρεύμα στα ‘90s, δεν κάναμε τίποτα όταν η σφαγή των βοσνίων βρισκόταν σε εξέλιξη… Oπότε μπορούμε τώρα να κάνουμε λιγότερα απ’ το τίποτα, αφού η σφαγή των παλαιστινίων είναι μεν επίσης σε εξέλιξη, αλλά «μικρότερη»… ε; Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης!… Όταν όλα τελειώσουν, θα μπορούμε να πάρουμε θέση άνετα και εκ του ασφαλούς…

Όμως ακόμα και στην κορύφωσή της η ελληνο-σερβική φιλία δεν περιλάμβανε «εκπαίδευση» των σερβοφασιστών δολοφόνων· περιλαμβάνει όμως η ελληνο-ισραηλινή διαρκείς στρατιωτικές ασκήσεις / εκπαίδευση για τους φονιάδες του ισραηλινού στρατού. Το γεγονός ότι απ’ το ’92 ως το ’95 ο ελληνικός μικροαστισμός, απ’ την άκρα δεξιά ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς, συμφωνούσε ότι «η λύση είναι μία / σύνορα με την σερβία» δεν συνεπάγεται καθόλου πως η τωρινή έλλειψη «λαϊκής κινητοποίησης» υπέρ της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας είναι δείκτης «μικρότερης σημασίας». Ή «μικρότερης έντασης».

Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει! Στην ελληνο-σερβική συμμαχία η διακύβευση ήταν η μοιρασιά του εδάφους του μακεδονικού κράτους, κι αυτό μπορούσε να γίνει απτό απ’ την μικροαστική μάζα των ντόπιων λακέδων. Στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία (που περιλαμβάνει επίσης usa και αιγυπτιακή χούντα) η διακύβευση είναι ο έλεγχος της ανατολικής Μεσογείου, αέρα, θάλασσας και βυθών, κάτι που είναι «μακρυά» απ’ την μέση μικροαστική εμπειρία. Ενώ, όμως, η μοιρασιά του μακεδονικού κράτους ήταν υπόθεση ενός «περιφερειακού πολέμου» στον οποίο ο ελληνικός στρατός πόνταρε στην υπεροχή του, και άρα η «λαϊκή συμμετοχή» ήταν μια εύκολη στράτευση / ώθηση, ο έλεγχος της ανατολικής Μεσογείου είναι υπόθεση παγκοσμίου πολέμου, με ολοφάνερη την κατωτερότητα του ελληνικού στρατού. Εδώ η επιδίωξη μιας προκαταβολικής μαζικής «εθνικής συγκατάθεσης» με την μορφή συλλαλητηρίων, βρωμάει τόσο έντονα αβεβαιότητες και κινδύνους, ώστε είναι προτιμότερο ο «λαϊκός παράγοντας» να τρέφεται με προσεκτικά επιλεγμένες μπουκιές ελληνικού ιμπεριαλισμού: λίγο «πετρέλαια», λίγο «κυπριακό», αρκετό «ελληνοαμερικανικό έρωτα» και υπόγειο ως τώρα μιλιταρισμό…

Χωρίς συνθήματα του είδους “η Μεσόγειος είναι η ψυχή μας”…

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Οι γενιές που είναι σήμερα από 60 έως 20 χρονών δεν κατάλαβαν (οι μεγαλύτερες δεν ήθελαν) τον ελληνικό ιμπεριαλισμό όπως εκδηλώθηκε στα ‘90s, πρώτα κατά του μακεδονικού και του αλβανικού κράτους (σαν «ελληνο-σερβική συμμαχία”) και στη συνέχεια κατά του τουρκικού (δίπλα στους αμερικανικούς, ευρωπαϊκούς και ρωσικούς σχεδιασμούς, και υπό την προϋποθεση της διάλυσής του). Όσοι / όσες κατάλαβαν τελικά το έκαναν αργά (έως πολύ αργά) και μετά από σκληρή και επίμονη πολιτική δουλειά μιας χούφτας ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη ιστορική φάση η συνείδηση ήρθε αργά, όταν – ουσιαστικά – δεν μπορούσε (και δεν χρειαζόταν) να παίξει κάποιον πρακτικό ρόλο εμποδίου.

Τώρα το ζήτημα είναι ακόμα πιο δύσκολο για την μέση «συνείδηση» (σε πολλά εισαγωγικά). Η απόσταση απ’ τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο είναι μεγάλη, ενώ ο 3ος βιώθηκε σε μεγάλο μέρος σαν εμφύλιος. Για κανέναν απ’ τους δύο δεν διαμορφώθηκε η πολιτική / ταξική ανταγωνιστική συνείδηση ότι η συμμετοχή των ντόπιων αφεντικών ήταν έκφραση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους, πρώτα και κύρια. Αντίθετα, σαν κυρίαρχη «ερμηνεία» απέμεινε εκείνη της εθνικιστικής αριστέρας (ένα μέρος της κυβερνάει σήμερα): το ελλαδιστάν συμμετείχε σ’ αυτούς τους παγκόσμιους πολέμους όχι επειδή τα ντόπια αφεντικά και οι λακέδες τους είχαν αυτοτελή καπιταλιστικά / γεωπροσοδικά / ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και προσανατολισμούς, αλλά λόγω «εξάρτησης»…

Ποιος, λοιπόν, 4ος παγκόσμιος; Ποια ελληνο-ισραηλινή-αιγυπτιακή συμμαχία σαν επιλογή του ελληνικού κεφάλαιου / κράτους / παρακράτους και σαν τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ; Ποια υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης όχι για λόγους «ανθρωπισμού» αλλά σαν αντι-ιμπεριαλιστική / αντι-φασιστική στάση στο ελλαδιστάν σήμερα; Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει!!! Το λέει η «λαϊκή σοφία», το λέει και ο κινηματικός κομφορμισμός: σιγά μην τρέχουμε για κάτι που μας ξεπερνάει τόσο!! Καλύτερα να ασχολούμαστε με τίποτα μικρά και εύκολα!.. Του χεριού μας…

Πράγματι. Ο αυθεντικός αντι-ιμπεριαλισμός (τόσο στα μέρη μας όσο και οπουδήποτε αλλού), το αδιαπραγμάτευτο μέτωπο δηλαδή απέναντι στα (καθε φορά) ντόπια αφεντικά, τα συμφέροντα και τους συμμάχους τους, ποτέ δεν ήταν βόλτα – στο – πάρκο! Ούτε αναλυτικά / θεωρητικά, ούτε πρακτικά. Πότε δεν ήταν εύκολη πολιτική δουλειά και δράση.

Κι ωστόσο: οι καιροί απαιτούν δύσκολα! Απαιτούν δύσκολα και τα απαιτούν από πολλούς… Όσο για εκείνους που βολεύονται να φοβούνται ή να βαριούνται; Ας το έχουν υπόψη τους: σε τέτοιες συνθήκες, εκ των πραγμάτων, ο φόβος ή η βαρεμάρα δουλεύει για τους ταξικούς εχθρούς μας…

Κι αυτό το πληρώνουν αργά ή γρήγορα, άμεσα ή έμμεσα, ακόμα και οι φοβισμένοι ή οι οκνηροί…

Μια τρύπα ή ένα γκρέμισμα;

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Απορρίπτουμε την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης!!! Μ’ αυτήν την πρόταση το ψόφιο κουνάβι τέλειωσε την χθεσινή ομιλία του στη γενική συνέλευση του οηε. Μια ιστορική δήλωση που, είμαστε σίγουροι, γέμισε με χαρά τις καρδιές και τα μυαλά όλων των εχθρών της παγκοσμιοποίησης. Οπωσδήποτε και στα μέρη μας (είναι παρά πολλοί και εκλεκτοί – πολιτικά μιλώντας πάντα…). Επιτέλους άργησε αλλά ήταν δίκαιο και έγινε: η “αντιπαγκοσμιοποίηση” σαν αίτημα εκατοντάδων χιλιάδων πρωτοκοσμικών βρήκε τον ιδανικό της ηγέτη!! Όπως, εξάλλου, και το ιδανικό ιδεολογικό πλαίσιό της: τον εθνικισμό…

Είπε κι άλλα ο “ηγέτης της αντιπαγκοσμιοποίησης”. Όπως, για παράδειγμα, ότι θα συνεχίσει να επιβάλει κυρώσεις στην Τεχεράνη. Μόνο που…

Μόνο που με ευκαιρία την ίδια γενική συνέλευση, στη Ν. Υόρκη, συναντήθηκαν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι εκείνων που έχουν υπογράψει την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν: του ιράν φυσικά, αλλά και της αγγλίας, της γερμανίας, της ρωσίας, της κίνας – και της ε.ε. σα σύνολο.

Κι αφού συμφώνησαν, η κυρά Federica Mogherini (επίτροπος εξωτερικών της ε.ε.) και ο κυρ Javad Zarif (υπ.εξ. του ιράν), δίπλα δίπλα, ανακοίνωσαν (στα αγγλικά και στα farsi) κάτι εντελώς «αντιπαγκοσμιοποιητικό»: τον τρόπο που θα παρακάμψουν τις αμερικανικές κυρώσεις στο μεταξύ τους εμπόριο!! Την από κοινού δημιουργία ενός «οχήματος ειδικού σκοπού» (όχι, δεν είναι τροχοφόρο! είναι κάτι ανάμεσα σε ταμείο και τράπεζα…) που θα διεκπεραιώνει όλες τις πληρωμές και τις συναλλαγές ανάμεσα στην ε.ε. και το ιράν, παρακάμπτωντας το διεθνές swift, το οποίο ελέγχει η Ουάσιγκτον.

Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη. Δεν βγάζει γλώσσα μόνο στην αποχώρηση της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν· ούτε μόνο στις αντι-ιρανικές κυρώσεις, στο εμπόριο πετρελαίου ή ότιδήποτε άλλο. Προκαλεί τον διεθνή (παγκόσμιο) κύκλο κυκλοφορίας / αξιοποίησης του δολαρίου: οι συναλλαγές (ξεκινώντας απ’ τις τιμολογήσεις) του ευρω-ιρανικού «οχήματος ειδικού σκοπού» θα γίνονται σε ευρώ και σε στερλίνες… Σ’ αυτά τα νομίσματα θα τιμολογείται και θα γίνεται και η αγορά του ιρανικού πετρελαίου… Και αυτή η πρόκληση δεν γίνεται απ’ τους στοχοποιημένους απ’ το αμερικανικό δόγμα εθνικής ασφάλειας «αναθεωρητές» (ρωσία, κίνα) αλλά απ’ την ε.ε.

Το γεγονός ότι μια διαδικασία που είχε παγκοσμιοποιηθεί (η εκκαθάριση των διεθνών συναλλαγών μέσω του swift) αρχίζει να κομματιάζεται και, καθώς σπάει σε κομμάτια, ξεφεύγει απ’ τον αμερικανικό έλεγχο, είναι tres antiglobal!!! Κανονικά η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να το υποδεχθεί με πανηγυρισμούς… Αλλά δεν πρόκειται. Η απόφαση που ανακοινώθηκε μετά απ’ την συμφωνία αυτών των καθόλου αδιάφορων καπιταλιστικών κρατών (άσχετα με το αν θα χρησιμοποιήσουν το συγκεκριμένο «όχημα…» και η Μόσχα και το Πεκίνο ή ακολουθήσουν άλλη μέθοδο) μπορεί να επαναληφθεί εύκολα όσες φορές χρειαστεί, απ’ όσους ενδιαφέρονται. Και οι ενδιαφερόμενοι αυξάνονται.

Όσα κράτη βγαίνουν απ’ τον δολαριακό κύκλο αχρηστεύουν πολλά απ’ τα «τιμωρητικά» όπλα της Ουάσιγκτον. Θεωρητικά το αμερικανικό καθεστώς έχει ακόμα ένα όπλο: να επιβάλει κυρώσεις κατά των κεντρικών τραπεζών των κρατών που συμμετέχουν στο «όχημα ειδικου σκοπού…» «τιμωρώντας» πια όχι την μία ή την άλλη επιχείρηση αλλά την γερμανία, την αγγλία, την γαλλία, την ισπανία, την ιταλία, κλπ… Αλλά αυτό είναι «πυρηνικό όπλο» για τον διεθνή χρηματοπιστωτισμό: αν η Ουάσιγκτον προχωρήσει έτσι, τότε το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη θα αποχωρήσουν απ’ το swift – και θα συγκεντρωθούν σε διάφορες «αλάνες» (της διεθνούς χρηματο-πιστωτικής κυκλοφορίας) κοροϊδεύοντας τους γιάνκηδες.

Τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο: το «όχημα ειδικού σκοπού» θα καλύπτει κι όσους θέλουν να κάνουν δουλειές στο ιράν… Μήπως γι’ αυτό διάφορα ονομαστά ευρωπαϊκά καπιταλιστικά μαγαζιά, γερμανικά και γαλλικά κυρίως, δήλωσαν τόσο εύκολα ότι «σταματούν τις δουλειές στην Τεχεράνη»; Επειδή θα τις κάνουν undercover και μακριά απ’ τα αμερικανικά ραντάρ;

Τρόμος και αθλιότητα στην 3η ελληνική δημοκρατία (1)

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Στις αρχές του περασμένου Φλεβάρη σε χωριστές τους ανακοινώσεις η “ύπατη αρμοστεία του οηε για τους πρόσφυγες” και οι “γιατροί χωρίς σύνορα” περιέγραφαν την αθλιότητα και την απανθρωπιά που η ελληνική κυβέρνηση είχε επιβάλει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών (αναφέροντας ειδικά εκείνο στη Μόρια). Μέσα στα υπόλοιπα αναφέρθηκαν και σε κάτι που ακουγόταν τόσο επίσημα για πρώτη φορά: σε βιασμούς…

Θα ήταν πανεύκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτοί οι βιασμοί ήταν κατάσταση που είχε επιβληθεί δια της βίας πάνω στους αιχμάλωτους και στις αιχμάλωτες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, μέσα στη γενική, συστηματική, μεθοδική, σχεδιασμένη απανθρωποποίησή τους. Από πολύ νωρίτερα άλλωστε είχαν αναφερθεί και ξαναναφερθεί π.χ. οι “λεπτομέρειες” για τις τουαλέτες και τις ντουζιέρες των στρατοπέδων. Όχι μόνο ήταν ανύπαρκτος ο τόσο αυτονόητος διαχωρισμός ανάμεσα σε “γυναικών” και “ανδρών” αλλά, αντίθετα, μέσα – απ’ – την – βία – της – στέρησης επιβαλλόταν σε όλες / όλους να περιμένουν στην ουρά… Κι αυτό ήταν ένα μόνο απ’ τα στοιχεία του ελληνικού κρατικού εγκλήματος σε βάρος όλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμα εντονότερα όμως απέναντι στους πιο αδύναμους: τους ανήλικους / τις ανήλικες και τις γυναίκες…

Περιμέναμε ότι οι διεθνείς καταγγελίες θα προκαλούσαν έκρηξη στο εντόπιο κίνημα “αλληλεγγύης στους μετανάστες” αλλά και στις όποιες “φεμινιστικές” και “αντισεξιστικές” ομάδες…

Μάταια περιμέναμε… Μόνο μια παγερή αδιαφορία…

Τρόμος και αθλιότητα στην 3η ελληνική δημοκρατία (2)

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Στις 9 Φλεβάρη το κάθαρμα ονόματι Μουζάλας (καθόλου μοναδικό στο φαιορόζ γκουβέρνο), ο ηθικά και πολιτικά υπεύθυνος για την γενική απανθρωποποίηση αλλά και, ειδικά, για τους βιασμούς στα κάτεργα, απάντησε στις διεθνείς καταγγελίες. Με ύφος χιλίων μαφιόζων, το “υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής” δήλωσε: …Θα περιμέναμε από την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη έκθεση που να βασίζεται και σε συγκεκριμένες καταγγελίες προς τις αρμόδιες αρχές, επίσημα στοιχεία και δεδομένα, χωρίς να περιορίζεται απλώς σε “ανώνυμες βιωματικές εμπειρίες”…. Σε plain ελληνικά: “δεν πα’ να γαμηθείτε;”

Επειδή ήταν ευνόητο πως τόσο οι υπηρεσίες του οηε όσο και οι «γιατροί χωρίς σύνορα» είχαν πολλές μαρτυρίες από πρώτο χέρι μέσα απ’ τα ελληνικά κάτεργα, η απάντηση του ελληνικού «ανθρωπιστικού» ροζ καθάρματος και του υπουργείου του, που μετέτρεπε τους βιασμούς σε «βιωματικές εμπειρίες», ένα νόημα μόνο είχε: σιγά μωρέ, και τι έγινε; – άντε τώρα με τις φαντασιώσεις του καθενός και της καθεμιάς…

Αφού η έκρηξη των κάθε είδους εντόπιων «αλληλέγγυων στους μετανάστες» και «αντισεξιστών / αντισεξιστριών» δεν είχε γίνει μετά τις διεθνείς καταγγελίες, περιμέναμε τουλάχιστον να γίνει πολλαπλάσια μετά την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης (για τους βιασμούς) απ’ το ελληνικό υπουργείο Θανάτου Των Άλλων.

Μάταια περιμέναμε… Μόνο μια παγερή αδιαφορία…

Τρόμος και αθλιότητα στην 3η ελληνική δημοκρατία (3)

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Κόντρα σ’ αυτό που μας φαινόταν σαν “το έδαφος φεύγει κάτω απ’ τα πόδια μας” τυπώσαμε και τοικολλήσαμε τότε την πιο πάνω αφίσα· ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε… Μια ελάχιστη ενέργεια, μια ενέργεια στα όρια της ασημαντότητας αν την σύγκρινε κανείς με τις ανάγκες του ζητήματος, που πάνω στα ντουβάρια, καθώς περνούσαν οι μέρες, έμοιαζε όλο και περισσότερο σαν ασήμαντη μύγα μέσα στο γάλα της της πραγματικής, εθνικο-φασιστικής ενότητας… Ειρωνείες (για τους βιασμούς) απ’ τα πάνω· αδιαφορία και σιωπή για την απόλυτη απανθρωποποίηση των προσφύγων / μεταναστών απ’ τα κάτω: τι άλλα συστατικά έχει η πραγματική εθνική ενότητα αν όχι αυτά; Πόσο ψεύτικα είναι τα παχιά λόγια και οι διάφορες “κατάρες” πότε εδώ και πότε εκεί όταν γύρω απ’ τα πραγματικά κάτεργα όπου βασανίζονται χιλιάδες ψυχές έχει δημιουργηθεί, τελικά, μια ζώνη χοντρόπετσης αδιαφορίας· δηλαδή συνενοχής;

Το επιβεβαιώσαμε, τότε: πολύ ψεύτικα, πολύ εγωπαθή, ναρκισσιστικά κι αυτάρεσκα αυτά τα λόγια τα παχιά…