Year: 2018

Καθαρίζοντας τους ανυπότακτους

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο συγκεντρωμένος κόσμος είναι παλαιστίνιοι, κάπου στην ακτή της λωρίδας της Γάζας. Ένα άλλο μέρος της “μεγάλης πορείας της επιστροφής”: 25 ψαρόβαρκες (και αρκετός κόσμος στην ακτή) συμμετείχαν χτες στην 12η ναυτική διαδήλωση. Ενάντια στον θαλάσσιο αποκλεισμό της λωρίδας, και στην σχεδόν απαγόρευση ακόμα και του ψαρέματος απ’ τους παλαιστίνιους. Όσο για τα άσπρα ίχνη είναι ισραηλινά δακρυγόνα.

Αλλά ο ισραηλινός στρατός δεν ρίχνει μόνο δακρυγόνα. Ρίχνει, κυρίως, για να σκοτώσει. Τουλάχιστον 24 διαδηλωτές τραυματίστηκαν χτες από σφαίρες – που έπεφταν από ισραηλινά πολεμικά πλοία. Στο ψαχνό.

Άλλοτε οι ινδιάνοι γίνονταν θρύλος και παράδειγμα αντίστασης στον πρώτο κόσμο. Τώρα αυτός ο σε παρακμή κόσμος, ακόμα και στo δήθεν «εξτρεμιστικό» θέαμά του, δεν θέλει ούτε αντίσταση ούτε παραδείγματα.

Θέλει, μόνο, να θαυμάζει τα είδωλά του στους καθρέφτες.

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 1

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο βασιλικός γαμπρός έκανε την προεργασία σαν “γραμματοκομιστής” του τοξικού… . Ο πεθερός πρόεδρος εντυπωσιάστηκε τηλεφωνικά απ’ την επίμονη άρνηση του τοξικού, “όχι δεν το έκανα εγώ, όχι δεν είμαι αυτό που λένε για μένα”. Και σκέφτηκε (εντελώς μόνος του, μπορεί να συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά…) ότι τελικά κάποια “ανεξέλεγκτα στοιχεία” καθάρισαν τον σαουδάραβα Jamal Khashoggi…. (Μωρέ μήπως ήταν τίποτα πράκτορες του ιράν;)

Αφού ο τοξικός δεν ήξερε, κι αφού η διμοιρία των δολοφόνων ήταν «ανεξέλεγκτη», ίσως μπορεί το Ριάντ να το παραδεχτεί πια: ναι, κάτι δεν πήγε καλά εκεί στο προξενείο μας, και τον σκότωσαν οι αληταράδες τον άνθρωπο ενώ ήθελαν απλά να τον ρωτήσουν κανά δυο πραματάκια – τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του και οι ένοχοι θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Υπάρχει, βέβαια, το ερώτημα, «τι το κουβάλησαν μαζί τους το ηλεκτρικό χειρουργικό πριόνι που κόβει κόκκαλα» οι 15 «ειδικοί απεσταλμένοι» απ’ το Ριάντ αν όλο κι όλο που σκόπευαν ήταν να ανακρίνουν τον Khashoggi. Αλλά θα χωθεί κι αυτό κάτω απ’ το χαλί – άσε που δεν ξέρει κανείς πως γίνονται οι ανακρίσεις στη σαουδαραβική χούντα. (Ο υπ.εξ. Pompeo, πρώην αρχι-cia, ανέλαβε κι αυτή τη δουλειά, και βρίσκεται στο Ριάντ. Λογικά για να συνταχτεί από κοινού με τον τοξικό η “μισοανάληψη” της ευθύνης…)

Κάτω απ’ το χαλί υπάρχει χώρος… Ωστόσο το χαλί θα μείνει στη θέση του: στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Και επειδή ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι πλέον «μονοπολικός», δεν είναι τέτοιες ούτε και οι ετυμηγορίες περί του ενός ή του άλλου εγκλήματος. Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ουάσιγκτον αναλάβει να σώσει τον τοξικό (πράγμα που δείχνει να το θέλει…), απλά θα γίνει ακόμα περισσότερο «κοράκι», κουβαλώντας διάσημα πτώματα.

Όχι μόνο του Khashoggi….

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 2

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Παρότι τέτοιους καιρούς ποιός ασχολείται, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο επικίνδυνος (και πόσο άμεσα επικίνδυνος) ήταν ο Khashoggi ώστε να τον σκοτώσουν και να τον κομματιάσουν για να τον εξαφανίσουν σε μια επιχείρηση που θα τραβούσε την προσοχή· ενώ θα μπορούσαν να τον σκοτώσουν οπουδήποτε, μια άλλη στιγμή, αλλού, με μια σφαίρα στο κεφάλι – και να παρουσιαστεί σαν απόπειρα ληστείας…

Η μία εξήγηση είναι ότι ο τοξικός κάθεται πάνω σ’ ένα βουνό κόκα: σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει λογική (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εξήγηση για το πως και τι σκέφτεται ένα αφεντικό, και για το πως δρα. Η άλλη εξήγηση (που δεν αναιρεί την προηγούμενη) είναι η σοβαρή πιθανότητα όχι μόνο το βασίλειο του τοξικού αλλά και κάποια κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών να ήθελαν το κακό του Khashoggi· και να έσπρωξαν τον τοξικό (πάνω σ’ ένα βουνό κόκα δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια σπρωξίματος) να αναλάβει δράση, κατά βούληση.

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα το μεγαλύτερο έγκλημα του Khashoggi να μην ήταν η κριτική του στον τοξικό. Αλλά η στενή σχέση του με τον Turki al Faizal, μια μούρη του οίκου των Σαούντ, απ’ τον κλάδο που θα έπρεπε να διαδεχθεί τον τωρινό βασιλιά (αν αυτός ο τελευταίος δεν είχε διορίσει πραξικοπηματικά τον γυιό του σαν διάδοχο).

Αυτός ο πρίγκηπας Turki al Faizal ήταν επικεφαλής των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών απ’ το 1977 ως το 2001 – πιο «βαθύ κράτος» δεν γίνεται. Απ’ τη θέση του συνεργαζόταν με διάφορες πρωτοκοσμικές υπηρεσίες, όπως οι αμερικανικές και οι αγγλικές. Και πάλι λόγω θέσης «ήξερε πολλά» για το τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001· πράγματα που, πιθανότατα, τα ήξερε και ο Khashoggi. Μια χαρά, δηλαδή, αυτός ο τύπος θα μπορούσε να είναι κομβικός σε μια κίνηση κατά του “τοξικού” (που θα αποκαθιστούσε την παραδοσιακή σειρά διαδοχής στο σαουδαραβικό παλάτι σουτάροντας τον τοξικό και την φράξιά του) εξασφαλίζοντας, μέσω των κατάλληλων εκβιασμών για αποκαλύψεις, την εξουδετέρωση των αμερικανικών μηχανισμών που τώρα στηρίζουν τον ένα βουνό κόκα (λέγε με ψόφιο κουνάβι, σόι, μοσάντ, κλπ).

Παρότι η ασταμάτητη μηχανή δεν κατέχει από τέτοιου επιπέδου “αντικατασκοπεία”, μπορεί να κάνει την εκτίμηση πως αν πράγματι υποδειχθεί (έστω και “έμμεση”) εμπλοκή των αμερικανικών υπηρεσιών στη δολοφονία του Khashoggi, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Γιατί δεν θα είναι λίγοι (στον δυτικό κόσμο) που θα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά ότι η απόπειρα κατά τον Skripal που χρεώθηκε στη Μόσχα είχε πολύ πιο ασήμαντα κίνητρα· αλλά αντιμετωπίστηκε με πολύ πιο σκληρή «παιδαγωγική» απ’ το «αααα… ήταν ανεξέλεγκτα στοιχεία».

Δεν είναι ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της αυστρίας ο Khashoggi: η δολοφονία του δεν θα γίνει η τυπική αφορμή για την έναρξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Πρώτον επειδή αυτός έχει ξεκινήσει προ πολλού· και δεύτερον επειδή στους θεαματικούς, μεταμοντέρνους καιρούς που η πραγματική τιμή της διασημότητας έχει καταβαραθρωθεί, όχι ένα κεφάλι αλλά μια πυραμίδα από διάσημα κεφάλια χρειάζεται για να φτιαχτούν “σήματα”….

Χριστέ και παναγία!

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Το ότι διάφορα αρχιτραγάτα τα σπάνε μεταξύ τους, θα μπορούσε να είναι αδιάφορο θέμα· τουλάχιστον για την επι γης κόλαση. Ωστόσο το γεγονός ότι το αρχιτραγάτο Istanbul αποφάσισε να δώσει υπόσταση στην ακροδεξιά ουκρανική παπαδοδιάσπαση αφού πρώτα συμβουλεύτηκε το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (υπό την εμβληματική διεύθυνση του ογκόλιθου) live, στην Αθήνα, κάνει de facto το ελλαδιστάν συνένοχο σε εξελίξεις (στην ουκρανία) που μυρίζουν αίμα. Και η επι γης κόλαση δεν χορταίνει ποτέ…

Η αντίδραση του αρχιτραγάτου Μόσχας (που ως τώρα είχε το επίσημο εκκλησιαστικό μονοπώλιο στους χριστιανούς της ουκρανίας) ήταν αναμενόμενη. Προηγήθηκε, εννοείται, σύ-σκεψη με το Κρεμλίνο. Η δήλωση του πρώην καγκεπίτη Putin ότι «θα προστατέψει τους ορθόδοξους» είναι πολιτική· καθόλου θρησκευτική.

Όπως πολιτικά είναι τα αμερικανικά πανηγύρια για την έγκριση του αρχιτραγάτου Istanbul στην «αυτοκεφαλία» της εθνικιστικής ουκρανικής εκκλησιαστικής φράξιας (φωτογραφία επάνω).

Τι σύμπτωση!!! Στην ίδια πόλη, την Istanbul, έγιναν με μικρή χρονική απόσταση μια δολοφονία με διαμελισμό του πτώματος και ένας «θρησκευτικός» διαμελισμός ενός τίγκα στην πτωμαΐνη failed state…

Cui bono?

Κι ακόμα: όταν το μικρό και ασήμαντο αλλά πάντα πρόθυμο για θελήματα πανούργο ελληνικό βαθύ κράτος κληθεί να πληρώσει αυτά τα χρέη που φτάχνει τώρα (γιατί θα κληθεί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, “δωρεάν γεύματα” δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό!), θα κάτσουμε να ξαναπληρώσουμε σαν γνήσιοι μαλάκες; Ή θα έχουμε διαχωριστεί έγκαιρα και αδιαπραγμάτευτα;

Έλα ντε…

Nevermind

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Ένας Leonard Cohen λοιπόν…

(Έλεγαν παλιά κάποιοι, που ήθελαν να χρυσώσουν την μιζέρια, ότι οι ηττημένοι δεν έχουν επιλογές. Λάθος! Οι ηττημένοι έχουν μία, και μόνο μία επιλογή που να αξίζει το όνομά της: να μηχανευτούν τη συνέχεια της έριδας.

Τα υπόλοιπα δεν είναι επιλογή. Και λέγονται συμβιβασμός.)

 

Κουκουλωμένη «μυωπία» 1

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. «Τι χτυπιόσαστε που οι «επαναστάτες» μας έθαψαν την Παλαιστίνη; Δεν βλέπετε το θάψιμο της Μόρια; Δεν βλέπετε το θάψιμο των στρατοπέδων εξόντωσης; Κάτι βαθιά βρώμικο συμβαίνει». Αυτά μας πέταξε στα μούτρα (ηλεκτρονικώ τω τρόπω) μια φίλη της ασταμάτητης μηχανής. Και έχει δίκιο.

Εδώ και κανά μήνα τουλάχιστον (ας αφήσουμε τα παλιότερα) η μεταχείριση των προσφύγων / μεταναστών στα κάτεργα των “hot spots”, όχι μόνο στα νησιά αλλά και στην ενδοχώρα, είναι θέμα διεθνούς προβολής από διάφορα καθεστωτικά μήντια. Ενώ όμως ο διεθνής θόρυβος για το θέμα είναι ιδιαίτερα έντονος, η «σιωπή εσωτερικού» είναι ακόμα πιο εκκωφαντική. Οι φαφλατάδες από ‘δω κι απο ‘κει μπορεί να φλυαρούν για οτιδήποτε ώστε να σωπαίνουν γι’ αυτό: την εξόντωση ανδρών και γυναικών, ενήλικων και ανήλικων στα ελληνικά Νταχάου. Απ’ τους ανθρωπιστές και τους φιλεύσπλαχνους μέχρι τους «τσακίστε τους φασίστες», όλοι έχουν πάθει «τράβηγμα στους προσαγωγούς» και βρίσκονται εκτός γηπέδου: η (επί εποχής μκο…) δακτυλοδεικτούμενη εγκληματικότητα της «ελληνικής φιλοξενίας», που πάντα ήταν και πάντα παραμένει πρώτα απ’ όλα κρατική και παρακρατική, σα να εξαφανίστηκε απ’ τον ορίζοντα. Τι στο διάολο; Δεν πρέπει να θιγεί το φαιορόζ γκουβέρνο;

Πράγματι, θα συμφωνήσουμε: κάτι βαθιά βρώμικο συμβαίνει εδώ.

Κουκουλωμένη «μυωπία» 2

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Παρότι παίζουν (κανονικές) εξαγορές συνειδήσεων (κι όχι μόνο από έναν αγοραστή…) δεν θα ρίξουμε το φταίξιμο στους undercover πουλημένους. Θα ήταν εύκολο να τους διακρίνει κανείς αν δεν συνέβαινε ένα είδος γενικότερης παραίτησης / παράλυσης. Η ακηδία είναι ένα είδος εξαργύρωσης της πολιτικής, ηθικής και συναισθηματικής αποτυχίας στη διάρκεια αυτών των 8 και βάλε χρόνων διαχείρισης της κρίσης / αναδιάρθρωσης α λα ελληνικά. Στην πραγματικότητα ο μικροαστισμός και ο ατομισμός, ο selfie-σμος, όχι μόνο δεν υποχώρησε (και γιατί άλλωστε;) αλλά αποδείχθηκε πόσο βαθιά χαρακτηρίζει ακόμα και τους “επαναστατικούς κύκλους”. Που σημαίνει ότι μπορείς να δείξεις το ανθρωπιστικό σου ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες / μετανάστες, αλλά, επιτέλους: κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθείς και με τον εαυτό σου…

Αν πριν 8 ή 9 χρόνια γράφαμε ότι αυτό θα συνέβαινε “στο τέλος”, ότι δηλαδή ο “υπαρξιακός νεοφιλελευθερισμός / εγωϊσμός / ατομισμός” που βρίσκεται παντού, πίσω ακόμα και από τις λίγο πολύ ευκαιριακές “επαναστατικές στρατεύσεις”, θα ξανα-κερδίσει αν δεν αντιμετωπιστεί σκληρά και σε πρώτο πρόσωπο, θα θεωρούμασταν καταστροφολόγοι. Δεν το κάναμε πριν 8 ή 9 χρόνια… επειδή το είχαμε κάνει πριν 18 ή 19 χρόνια: μπορεί κανείς να δει το μέλλον αν είναι σε θέση να διαρρήξει τα προφανή του κάθε φορά παρόντος, που προετοιμάζει αυτό το μέλλον…

Συνεπώς η στρατηγική εγκατάλειψη αυτής της “Άλλης εργατικής τάξης” (των προσφύγων και των μεταναστών) στα νύχια των κρατών, των αστυνομιών, των στρατών, αλλά και (αυτό είναι ακόμα χειρότερο) διάφορων post-post-modern ιδεολογιών του εαυτού (και του κώλου…) που υπόγεια τους ενοχοποιούν, άλλοτε για την «σεξουαλική καθυστέρησή τους» κι άλλοτε για την «θρησκευτική τους προσήλωση», είναι πράγματι αποτέλεσμα μιας δωροδοκίας. Όχι της «στενής», της χρηματικής, που προφανώς αφορά επιλεγμένα άτομα. Αλλά της «ευρύτερης», της κοινωνικο/ιδεολογικής, που συμβουλεύει ότι τελικά μπορούμε να την βγάζουμε κουτσά στραβά μεν, αλλά από ηθική άποψη «καθαροί», ακόμα κι αν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων απ’ τον κώλο μας το ελληνικό κράτος και παρακράτος σκοτώνουν… Μπορούμε να την βγάζουμε «καθαροί» επειδή κάποτε «κάτι κάναμε» γι’ αυτούς· όμως όχι πια… «Αρκετά»…

Αυτό έλεγαν πάντα οι δεξιοί σ’ αυτό το μέρος: ξέρεις πόσο αριστερός ήμουνα στα νειάτα μου; Αλλά δεν βγαίνει τίποτα…

Να ένας λόγος που ανεβαίνουν εύκολα τα φασισταριά διεθνώς: έχουν αντιπάλους κατώτερους των περιστάσεων.

Κουκουλωμένη «μυωπία» 3

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Το γεγονός, λοιπόν, ότι τις καταγγελίες για την κατάσταση των προσφύγων / μεταναστών στα ελληνικά Νταχάου την έχουν αναλάβει άλλοτε το bbc, άλλοτε ο guardian, άλλοτε η deutsche welle – και η αυθεντική ντόπια δεξιά – είναι πολιτική συντριβή για όλο το αντιφασιστικό ρεύμα. (Δεν θα το αναγνωρίσει κανείς, και επιπλέον το ότι το λέμε εδώ, δημόσια, μας εξασφαλίζει κι άλλους εχθρούς).

Η πολιτική συντριβή έγκειται στο γεγονός ότι αυτό το ρεύμα «εξαντλήθηκε» τα προηγούμενα χρόνια σε πύρινες και βερμπαλιστικές διακηρύξεις, σ’ αυτό που έγκαιρα και δημόσια (αλλά μάταια…) υποδείξαμε σαν «συναισθηματικό αντιφασισμό». Και τώρα πια δεν μπορεί (και δεν θέλει) να τοποθετήσει το κράτος και το παρακράτος, και με το σημερινό γκουβέρνο, στο κέντρο της ευθύνης για την μαζική απ-ανθρωποποίηση χιλιάδων φυγάδων. Με την μαζικότητα, την ένταση, την υπομονή και την συστηματικότητα που απαιτεί ένα τέτοιο ζόρικο πολιτικό καθήκον – ώστε να δημιουργηθεί ο «εσωτερικός εχθρός». Αντιμετωπίζοντας και τις δυσκολίες που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα· δυσκολίες που για να αντιμετωπιστούν θέλουν συλλογική οξυδέρκεια και όχι μετεφηβική αθωώτητα.

Το ξαναλέμε: το ελληνικό κράτος / παρακράτος και οι «λειτουργοί του» είναι ο βασικός εγκληματίας. Οι μικροαστοί, σαν «αυθόρμητα» νεοναζί που είναι (όπως πάντα…), ακολουθούν και εύκολα επωφελούνται και αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται – πάντα, όμως, υπό την κρατική προστασία. Όταν δεν την έχουν κάθονται στ’ αυγά τους.

Αυτό δεν είναι καινούργιο.

Ανοιχτομάτα μυωπία…

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Εδώ βρίσκεται η μαύρη γραμμή που συνδέει το «θάψιμο» της παλαιστινιακής αντίστασης με το «θάψιμο» των κάτεργων εξόντωσης προσφύγων / και μεταναστών εδώ ή εκεί: είναι η μικροαστική κουλτούρα της «επαρκούς ταυτότητας», ατομικής και μικρο-συλλογικής…. Η κουλτούρα του πρωτοκοσμικού εγωϊσμού, που έχει χίλιες μορφές, η μία πιο άθλια απ’ την άλλη. Η κουλτούρα που «δίνει κάτι για να πάρει κάτι» – κι αυτό μπορεί να το λέει από νταραβέρι μέχρι «πολιτική»…

Το δηλητηριώδες δώρο του νεοφιλελευθερισμού ήδη απ’ τα ‘80s…

Το σιχάθηκα από τότε (αν επιτρέπεται ένας πρώτος ενικός στην ασταμάτητη μηχανή).

Οι κατ’ εξακολούθηση δολοφονίες σαν φασιστικό δικαίωμα

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Μπορείτε να φανταστείτε ένα πρωτοκοσμικό κράτος (ή, έστω, ένα κράτος σε στενή συνεργασία με τον καπιταλιστικό βορρά) που θα σκότωνε επί μήνες διαδηλωτές χωρίς να τρέχει τίποτα; Μην ψάχνετε, υπάρχουν δύο τέτοια, και τα δύο στη γειτονιά και σύμμαχοι του ελλαδιστάν: η χούντα του Καΐρου και το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς.

Προχτές οι ανθρωποκυνηγοί του ισραηλινού στρατού είχαν πάλι δουλειά – όπως κάθε Παρασκευή. Εφτά παλαιστίνιοι διαδηλωτές δολοφονήθηκαν και πάνω από 250 τραυματίστηκαν – από σφαίρες. Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον ισραηλινό φασισμό, όχι όμως για αδυναμία αξιοποίησης της σιωπής των «ανθρωπιστών» συμμάχων ή φίλων του.
Μετά τις «επίσημες» ψευτοκαταγγελίες για την μαζική σφαγή στις 14 και στις 15 του περασμένου Μάη, εναντίον διαδηλωτών της «πορείας της μεγάλης επιστροφής» στη λωρίδα της Γάζας, το θέμα ξεχάστηκε, παραμερίστηκε, κουκουλώθηκε.

Το θέμα ξεχάστηκε και οι δολοφονίες ξανάεγιναν business as usual. Οπότε το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται να προχωρήσει κι άλλο. Έχει θυμώσει πολύ που οι παλαιστίνιοι στη Γάζα συνεχίζουν ανυποχώρητοι την εξέγερσή τους, και γι’ αυτό απειλεί ότι θα τους κόψει το πετρέλαιο· να ξεπαγιάσουν τον χειμώνα που έρχεται.

(Και επειδή δεν φτάνουν οι επίσημες κρατικές δολοφονίες, «τσοντάρουν» όσο μπορούν και οι ισραηλινοί έποικοι, στη δυτική Όχθη. Την περασμένη Παρασκευή σκότωσαν με λιθοβολισμό την 47χρονη Aisha Mohammed Aravi, σε ενέδρα, καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό της κοντά στη Nablus.

Υποθέτουμε ότι το ντόπιο αντι-σεξιστικό κίνημα θα ξεσηκωθεί και θα αναλάβει ακαριαία και αποφασιστική δράση… Ήταν κλασσικό λιντσάρισμα / δολοφονία από καθάρματα μικροαστούς: της έσπασαν το κεφάλι με κοτρώνες οι φασίστες… Ε;

Μπαααα… Για μουσουλμάνα δείχνει η Aisha… Όπως η Razan, τον περασμένο Ιούνη… Και φυσικά δεν είναι «δικιά μας»… )

Ο σκληρός πυρήνας του φασισμού ξεδιπλώνει όλη του την κτηνωδία σαν επίσημη κρατική πρακτική του Τελ Αβίβ· και τα πρωτοκοσμικά αφεντικά με τους διάφορους λακέδες τους κλείνουν το μάτι στο αποικιοκρατικό κατασκεύασμά τους. Όπως συνήθως. «Έχουμε άλλες δουλειές», «έχουμε άλλες προτεραιότητες»…

Μόνο κινηματικά, μαζικά, επίμονα και αδιαπραγμάτευτα, για όσο χρειαστεί, θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε πριν λίγες δεκαετίες εναντίον του άλλου απαρτχάιντ, εκείνου της λευκής, ρατσιστικής νότιας αφρικής. Αλλά η δημιουργία ενός τέτοιου πραγματικού κι όχι selfie κινήματος (που είναι πια η μόδα στα μέρη μας…) οφείλει να τσακίσει κάθε δειλία και κάθε πρόσχημα ή «δικαιολογία» σιωπής και αδράνειας.

(φωτογραφία: Η Aisha Mohammed Aravi).