Τρίτη 13 Νοέμβρη. Αν σήμερα και αύριο παρουσιαστούν τίποτα «αναταραχές» στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, συνέχεια των χθεσινών, δεν θα είναι η «Αποκάλυψη»!! Έχουν προαναγγελθεί: διάφορα hedge funds πρέπει να «κλείσουν τις θέσεις» τους ως τις 15 Νοέμβρη, ώστε να καταθέσουν τριμηνιαίους ισολογισμούς. Και πουλάνε, για να μειώσουν τις όποιες χασούρες τους το τελευταίο διάστημα…
Ας πούμε ότι πρόκειται για «προσεισμικές δονήσεις»…
Τρίτη 13 Νοέμβρη. Το βήμα της Ουάσιγκτον είναι λεκτικό. Αλλά μόνο προς το παρόν: ο «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis απαίτησε απ’ τον κινέζο υπ.αμ. στρατηγό Wei Fenghe να αποσύρει το Πεκίνο όλες τις πυραυλικές συστοιχίες του απ’ τα νησιά Spratly….
Το Πεκίνο έχει εγκαταστήσει πράγματι (και) εκεί πυραύλους επιφανείας (εναντίον πλοίων) και εδάφους – αέρος. Και όντως, τα Spratly islands είναι μια συστάδα νησίδων που θα μπορούσαν να διεκδικηθούν απ’ την Μανίλα (αν και ο Duterte έχει παγώσει το θέμα).
Αλλά το Πεκίνο δεν πρόκειται να πειθαρχήσει…. Το σύστημα μικρομεσαίων στρατιωτικών βάσεων που έχει διασπείρει σε αρκετές φυσικές ή τεχνητές νησίδες σ’ όλη τη θάλασσα της νότιας κίνας είναι βασικό στοιχείο της εξάπλωσής της στην περιοχή· και της αποτροπής οποιασδήποτε απονενοημένης ενέργειας της ταϊβάν (με αμερικανικές στρατιωτικές πλάτες). Η απάντησή του ήταν αναμενόμενη: πρώτα να σταματήσετε εσείς να στέλνετε τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα σας στην περιοχή μας…
Ωστόσο το γεγονός ότι το ψοφιοκουναβιστάν πρώτη φορά θέτει ζήτημα τέτοιου «αφοπλισμού» είναι σαφής ένδειξη ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει να ανοίξει, και μάλιστα σύντομα, «θέμα» (που θα σηκώνει και «στρατιωτική ένταση»).
Τρίτη 13 Νοέμβρη. Πριν μόλις έξι μήνες, τον περασμένο Μάη, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Ριάντ θεωρούσαν ότι παρά την σχεδόν εξαφάνιση του «παράγοντα isis» απ’ το συριακό και ιρακινό πεδίο (ο θύλακας του idlib ήταν μια αξιοποιήσιμη εξαίρεση) είχαν ακόμα τον άνεμο στα πανιά τους. Η Ουάσιγκτον είχε ήδη μεταφέρει την πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ, και ετοιμαζόταν για το τελικό κτύπημα, την επιβολή της «συμφωνίας του αιώνα» (για την «λύση του παλαιστινιακού προβλήματος»), κομμένης και ραμένης στα μέτρα του Τελ Αβίβ. Οι φήμες ότι «σήμερα, αύριο, την άλλη βδομάδα» (θα γίνει η παρουσίαση…) έδειχναν, βέβαια, ότι υπήρχαν κάποια προβλήματα στην αποδοχή του σχεδίου, όχι μόνο απ’ το γενικά άθλιο καθεστώς του Αμπάς, αλλά και απ’ το Αμμάν.
Οι παράπλευρες, υποστηρικτικές κινήσεις θεωρούνταν πάντως δεδομένες. Πρώτον, η Μόσχα θα συμφωνούσε (έτσι έλεγαν οι εκτιμήσεις) με το Τελ Αβίβ να μην το εμποδίζει να βομβαρδίζει ιρανικές θέσεις οπουδήποτε στο συριακό πεδίο μάχης. Και δεύτερον, ο τοξικός, θα αναδεικνυόταν σε μοντέλο «μεταρρυθμιστή» στο Ριάντ, παρασέρνοντας και τις υπόλοιπες κοντινές του πετροχούντες. Όλοι αυτοί μαζί (πετροχούντες, χούντα του Καΐρου, Τελ Αβίβ), μόλις «έλυναν το παλαιστινιακό» θα σχημάτιζαν μια αντι-ιρανική συμμαχία που γρυλίζοντας, γαυγίζοντας ή και πυροβολώντας θα στρίμωχνε την Τεχεράνη, θα αδυνάτιζε το μπλοκ της Αστάνα, και θα επέτρεπε στον άξονα την ανάκτηση αρκετού απ’ το χαμένο έδαφος στη συρία και στο ιράκ…
Σήμερα, έξι μήνες μετά, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ό,τι είχε επενδυθεί στον θύλακα του Idlib φαλήρισε, κι αυτό ήταν κυρίως δουλειά της Άγκυρας και των υπηρεσιών της. Η Μόσχα όχι μόνο δεν συναίνεσε στις αεροπορικές εκκαθαρίσεις του Τελ Αβίβ, αλλά μετά την κατάρριψη του αεροπλάνου της έχει μετατρέψει την δυτική συρία σε «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» για το ισραήλ· που προσπαθεί να παρηγορήσει τους υπηκόους του με παιδικά ψέμματα του είδους «μπαααα, εμείς συνεχίσουμε να κτυπάμε χωρίς να μας παίρνουν χαμπάρι». Όσο για τον τοξικό; Η όμορφη ιδέα του να σφάξει έναν τουρκικής καταγωγής (ο παππούς του ήταν τούρκος) σαουδάραβα δημοσιογράφο στο προξενείο της Istanbul τον έχει παραδώσει χειροπόδαρα δεμένο στο δεύτερο μεγαλύτερο εχθρό του, το καθεστώς Erdogan. Σα να μην έφταναν αυτά, Βερολίνο και Παρίσι «ήρθαν κοντά» στο μπλοκ της Αστάνα – με άλλοθι την ανοικοδόμηση της συρίας….
Αυτή η γρήγορη αλλαγή δεδομένων και συσχετισμών, δίπλα μας, έγινε σχετικά «αθόρυβα» (αν υπολογίσει κανείς την σημασία της). Και είναι αμφίβολο αν εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή την έχει καταγράψει / περιγράψει οποιοσδήποτε άλλος. Ειδικά στα φιλοαμερικανικά και φιλοϊσραηλινά μέρη μας, όπου τα χέρια της «εθνικής γραμμής» φτάνουν πολύ μακρύτερα απ’ όσο νομίζετε…
Τρίτη 13 Νοέμβρη. Η ελληνική «εθνική γραμμή» διαφημίζει τώρα όλο καμάρι εκείνο που η ασταμάτητη μηχανή φωνάζει απ’ τις αρχές του 2017: τον άξονα Ουάσιγκτον – (Λονδίνου) – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – (Ριάντ) με την προσθήκη (όχι βέβαιη) του Καΐρου.
Ο άξονας αυτός δεν είναι καινούργιος… Αλλά δεν ήταν αυτό που πουλάει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σήμερα. Στην ουσία ήταν στρατιωτικός άξονας ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου σαν «μετόπισθεν» και σαν «επιμελητειακή ζώνη» σε σχέση με την βασική «γραμμή αντιπαράθεσης» που, αν όλα πήγαιναν καλά για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ θα ήταν αρκετά ανατολικότερα: στον περσικό κόλπο.
Τίποτα δεν έχει πάει καλά… Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διαφημίζει το ελληνικό βαθύ κράτος «μέσα απ’ τα δόντια»; Την γεωπολιτική «αναβάθμιση» του ελλαδιστάν λόγω της μετατροπής της ανατολικής Μεσογείου σε βασική γραμμή αντιπαράθεσης του 4ου παγκόσμιου; Διαφημίζει δηλαδή (ή εύχεται, ή έχει συμπεράνει) την υποχώρηση του αμερικανικού, του ισραηλινού και του σαουδαραβικού ιμπεριαλισμού απ’ τα ανατολικά του 35ου μεσηβρινού (εκείνου που περνάει απ’ το ισραήλ) στα δυτικά του;
Μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις μια τέτοια «στρατηγική αναδίπλωση» των υπόλοιπων συμμάχων του άξονα θα είχε νόημα!! Για το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, για παράδειγμα, η αοζ του δεν είναι χώρος για ναυμαχίες (δεν διαθέτει καν αξιόλογο πολεμικό ναυτικό) αλλά μέρος για να ρουφάει γκάζι, για να καλύψει κατ’ αρχήν τις ενεργειακές του ανάγκες. Ούτε για την Ουάσιγκτον (που ελέγχει έτσι κι αλλιώς την περιοχή) ζητούμενο είναι να μην φτάσει η ευρασιατική επιρροή στην … ιταλία!
Φυσικά είναι αλήθεια ότι με τα τωρινά δεδομένα αυτή η επιρροή έχει «αγγίξει» πράγματι τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου. Αλλά τα έχει μόνο αγγίξει: η ρωσική αεροναυτική παρουσία είναι γενικά μικρή, η ιρανική μέσω φρουρών της επανάστασης επίσης μικρή· όσο για την κινεζική «οικονομική σφαίρα» δεν έχει φτάσει ακόμα στη συρία (παρότι πρόκειται να φτάσει). Εννοείται πως ο άξονας είναι θορυβημένος απ’ αυτές τις εξελίξεις και τον συνδυασμό τους. Όμως σε κάθε περίπτωση η κρίσιμη (γεωγραφική) θέση «ανάσχεσης» που θα ήθελαν οι ιμπεριαλισμοί της Ουάσιγκτον, της Τελ Αβίβ και του Ριάντ (ή, ειπωμένο αλλιώς, η θέση «σπασίματος» του ευρασιατικού project στη μέση Ανατολή) είναι το ιράν.
Αν ο «άξονας» δεν καταφέρει να ανασυστήσει την επιθετικότητά του εκεί, κι αν πρέπει να «οχυρωθεί» στην ανατολική Μεσόγειο εγκαταλείποντας όλες τις ενδιάμεσες περιοχές, τότε δύο τουλάχιστον απ’ τα κράτη / μέλη του (το ισραήλ και η σαουδική αραβία…) την «έχουν κάτσει την βάρκα» – για να το πούμε πρόχειρα… Πρακτικά ωστόσο ακόμα κι αυτή η «οχύρωση» είναι αδύνατη με την Άγκυρα αντίπαλο… Γι’ αυτό ο αμερικανικός στρατός φυτεύτηκε στην βορειοανατολική συρία, με “κάλυψη” τις ypg: επειδή απο εκεί ελέγχει όλη την γύρα… (Ρίξτε μια ματιά στον πάνω χάρτη).
Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δένεται με τον αμερικανικό και τον ισραηλινό, αλλά σ’ αυτήν την «παρέα» δεν μπορεί να σχεδιάσει οτιδήποτε. Κι έτσι δεν αποκλείεται να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις…
Μόνο να μας κόψει τους λαιμούς μπορεί – πράγμα που θα κάνει όποτε χρειαστεί…
Τρίτη 13 Νοέμβρη. Αφού το Κάιρο έχει «δέσει» με τον Khalifa Haftar (που ελέγχει τα δύο τρίτα της λιβυκής επικράτειας, ανατολικά και νότια) είναι εύλογο ότι η Άγκυρα θέλει να προσελκύσει τους υπόλοιπους: την μιάμισυ «διεθνώς αναγνωρισμένη/ες» λυβική/ές κυβέρνηση / κυβερνήσεις που έχουν στριμωχτεί σε λιγότερο απ’ το υπόλοιπο 1/3, στα βορειοδυτικά. Η επίσκεψη του τούρκου αρχικαραβανά Hulusi Akar στην Τρίπολη (η τουρνέ περιλαμβάνει επίσης σουδάν και σομαλία) ήταν γι’ αυτόν τον σκοπό.
Πιο ενδιαφέρουσα είναι η συμμετοχή του τούρκου αντιπροέδρου Fuat Oktay στο διήμερο (χτες και σήμερα) συνέδριο που κάνει το ιταλικό κράτος στο Palermo, με θέμα την «συμφιλίωση και το μέλλον» της λιβύης. Είναι σαφές ότι η Ρώμη προσπαθεί να κερδίσει πόντους επιρροής προς τα νότιά της (σε βάρος του Παρισιού κατ’ αρχήν).
«Φιλότιμη» μεν η ιταλική ιμπεριαλιστική διπλωματική προσπάθεια, αλλά όχι ιδιαίτερα πετυχημένη. Χτες ούτε ο ιταλός υπ.εξ. Enzo Moavero δεν εμφανίστηκε, ενώ ο Haftar, πήγε μεν στο Palermo, αλλά προτίμησε επιλεγμένες διμερείς επαφές στο ξενοδοχείο του αντί για συμμετοχή στο συνέδριο.
Προφανώς δεν θα λυθεί τίποτα. Θα είναι, όμως, μια ευκαιρία για πολιτισμένες «επαφές» (με καλή ιταλική κουζίνα). Η ελληνική εθνική γραμμή θα πρέπει να έχει μια κάποια φαγούρα σχετικά… Ο τενεκεδένιος είναι κι αυτός στο Palermo μεν, αλλά η δουλειά που ξέρει να κάνει είναι “εκπρόσωπος τύπου” (του ντόπιου βαθέος κράτους) και δεν τόχει σε τέτοια ζητήματα.
(φωτογραφία: Αν και δεν έχουμε διασταυρώσει την σοβαρότητα του θέματος, έχει το ενδιαφέρον του, απ’ την άποψη των «εθνικών δυσκολιών». Υποτίθεται ότι ο Akar έδωσε στην κυβέρνηση – στην Τρίπολη – χάρτες που δείχνουν ότι η Αθήνα πάει να φάει την αοζ της λιβύης, επεκτείνοντας αυθαίρετα την δική της κάτω απ’ την Κρήτη.
Το έχει αυτό το χόμπυ το ελλαδιστάν: όλα δικά μας. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει συμφωνήσει τα σύνορα των δύο αοζ με κανέναν στη λιβύη. Ακόμα πιο σίγουρο όμως είναι ότι η περιοχή που δείχνουν οι χάρτες είναι στην αρμοδιότητα του Haftar και όχι της Τρίπολης.
Συνεπώς, η σχετική υπόδειξη του Akar ανήκει στην γνωστή κατηγορία των PR…)
Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Οι asian dub foundation στο σχετικά παλιό fortess europe.
Δευτεριάτικα δεν είναι για να φτιάξει κέφια· ούτε για το γνωστό «πάλι καλά είμαστε εμείς». Μην ξεχνάτε· για όλους τους λόγους αυτού του γαμημένου κόσμου, μην ξεχνάτε.
(Η ιδέα του έλληνα μοντέρ να βάλει εμβόλιμες σκηνές απ’ το φιλμ the kingdom of heaven θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ίσως… Το βέβαιο είναι ότι ο στρατός του An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub, γνωστού έως θρυλικού με το πιο σύντομο όνομα Salah ad-Din απελευθέρωσε τότε την al Quds / Jerusalem. Και η πόλη με τους κατοίκους και τους επισκέπτες της, κάθε θρησκείας και δοξασίας, έμειναν ελεύθεροι υπό μουσουλμανική διοίκηση για αιώνες.
‘Oχι, όμως, τώρα…)
Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Οι «πολιτικοί διευθυντές» του 4ου παγκόσμιου πολέμου τίμησαν (λέει) χτες στο Παρίσι το τέλος του … 1ου. Ανατριχιαστικό, και ανατριχιαστικά ωμό. Αν η αλυσίδα των παγκόσμιων (και «περιφερειακών») πολέμων του 20ου και του 21ου αιώνα, ως τώρα, τους διαβεβαιώνει για κάτι είναι πως αυτοί (και κυρίως: τα αφεντικά τους) πάντα θα την γλυτώνουν. Και θα “τιμούν” τα περασμένα διαλείματα…
Ο αμερικανικός στρατός και οι «συνεργάτες» του έχει δολοφονήσει άμεσα ή/και έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες άμαχους, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους (και σακατέψει πολλαλάσιους / ες) απ’ το 2001 και μετά. Ένα εκατομμύριο δολοφονημένοι μόνο στο ιράκ, μετά την εισβολή και την κατοχή, απ’το 2003. Με μικρές απώλειες στα πεδία των σφαγών· τόσο μικρές ώστε να θεωρούνται αμελητέες, ανάξιες αναφοράς. Όμως την ίδια περίοδο αυτοκτονούν στα μετόπισθεν κατά μέσο όρο 20 «βετεράνοι» κάθε μέρα· «βετεράνοι» αυτών των πολέμων, στο αφγανιστάν και στο ιράκ κατά κύριο λόγο. Περισσότεροι από εφτά χιλιάδες αμερικάνοι «βετεράνοι», κάτι λιγότερο από μια μεραρχία, αυτοκτονούν κάθε χρόνο (αυτές είναι οι επίσημες καθεστωτικές μετρήσεις του αμερικανικού κράτους) επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τους εφιάλτες εξαιτίας εκείνων που έκαναν «πολεμώντας για την ασφάλεια των ηπα». Κι ακόμα ο 4ος παγκόσμιος παραμένει «ακήρυχτος», που σαν τέτοιος δεν χρειάζεται να έχει ένα κάποιο “τέλος”…
Τα ίδια σκατά μοιράζονται και τρώγονται μαζικά στον πρώτο κόσμο εδώ και πάνω από έναν αιώνα: «πατρίδες», «κίνδυνοι», «απειλές», «άμυνα»… Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χθεσινής επετείου: η επιβεβαίωση της ακμαία θανατηφόρας υγείας της καπιταλιστικής μηχανής.
(φωτογραφία: And last – but not least….)
Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Το ελλαδιστάν, μαθημένο στα κόλπα του γεωπολιτικού προσοδισμού, προσπαθεί να επωφεληθεί μέσω της ιδιαίτερης συμμαχίας και αδελφοποίησής του με το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς όχι μόνο σαν θέση πάνω στον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ, αλλά και μέσα απ’ τις μπίζνες της frontex με ισραηλινές εταιρείες θανάτου.
Τον περασμένο Σεπτέμβρη η frontex ανακοίνωσε την έναρξη δοκιμαστικών πτήσεων drones στην ιταλία, την ελλάδα και την πορτογαλία – για την αντιμετώπιση των «μεταναστευτικών ροών». Η israel aerospace industries ήταν η μία απ’ τις δύο εταιρείες που κέρδισαν ένα συμβόλαιο: 5,5 μύρια δολάρια για 600 ώρες δοκιμαστικών πτήσεων, του drone Heron. Η ισραηλινή εταιρεία είναι περήφανη για τις δυνατότητες του Heron, εφόσον το διαφημίζει στο site της σαν «δοκιμασμένο στη μάχη». Σύμφωνα με την ορολογία του ισραηλινού μιλιταρισμού, την διάκριση combat-proven παίρνουν όπλα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε τρεις τουλάχιστον σημαντικές επιθέσεις στη λωρίδα της Γάζας τα τελευταία δέκα χρόνια. Και, πράγματι, το Heron είναι «διαμάντι» στο στέμμα της israel aerospace industries. Στην εκστρατεία μαζικής σφαγής με το όνομα operation cast lead που έκανε ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα απ’ τα τέλη του 2008 ως τα μέσα του 2009 (μεταξύ της εκλογής και της ανάληψης καθηκόντων απ’ τον Obama…) πολλές δεκάδες άμαχοι δολοφονήθηκαν από πυραύλους που εκτοξεύτηκαν από drones Heron.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η frontex συνεργάζεται με το ισραηλινό στρατο-αστυνομικό σύμπλεγμα· εναντίον των προσφύγων μεταναστών, ακόμα κι αν προς το παρόν δεν τους σκοτώνει όπως κάνει το Τελ Αβίβ στους παλαιστίνιους. Οι ρατσιστικές / μιλιταριστικές δυνατότητες του ισραηλινού κράτους και, κυρίως, το δικαίωμα που έχει αποκτήσει (απ’ όλα τα πρωτοκοσμικά κράτη…) να τις δοκιμάζει πρακτικά και να διαπιστώνει τοις μετρητοίς την αποτελεσματικότητά τους, τοποθετούν τα επιτεύγματά του στο πάνω ράφι της σχετικής αγοράς. Σκεφτείτε αυτό το (ωωω, απίστευτο!): η israel aerospace industries (όπως και άλλες παρόμοιες) έχει πελάτη και το ψόφιο κουνάβι, προμηθεύοντάς του εξοπλισμό για το τείχος στα σύνορα ηπα-μεξικό…
Ωστόσο ας μην πέρασει απ’ το μυαλό των όποιων «ευαίσθητων φίλων των μεταναστών» ότι η αντιπαλότητά τους στο ισραηλινό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς (και η υποστηρίξη της παλαιστινιακής εξέγερσης) θα έπρεπε να είναι μέρος των βασικών αντιρατσιστικών και antifa καθηκόντων τους εδώ και χρόνια… Όχι, μην τους περάσει απ’ το μυαλό τέτοιο πράγμα.
Το κουνέλωμα είναι προτιμότερο… Όχι τόσο βολικό απ’ την άποψη της συνείδησης, αλλά ποιος την γαμάει και την συνείδηση την σήμερον ημέρα;
Στόματα να υπάρχουν, να εκτοξεύουν δικαιολογίες (επιπέδου καφενείου) και σύγχυση (επιπέδου νηπιαγωγείου)….
Δευτέρα 12 Νοέμβρη. …Ο νίγηρας, όπως το μάλι, όπως και άλλα κράτη στη ζώνη του Sahel είναι μέρος της γειτονιάς της ευρώπης…
Κάπως large άποψη για την ευρωπαϊκή γειτνίαση, δεν συμφωνείτε; Η γερμανίδα υπ.αμ. Ursula von der Leyen δεν έχει, πάντως, αμφιβολίες για τα όρια της ευρώπης και την θέση των γειτόνων της: κάτω απ’ την Σαχάρα; Μα φυσικά: υπάρχουν κρίσιμες πρώτες ύλες εκεί….
Έτσι, όμορφα, απλά και κυρίως αθόρυβα (όπως γίνονται τέτοιες δουλειές), η κυρά Ursula εγκαινίασε χτες μια ακόμα βάση του γερμανικού στρατού στη Niamey, πρωτεύουσα του νίγηρα. Εννιακόσιοι (900) πεζοναύτες της bundeswehr στρατοπεδεύουν ήδη στην «ευρωπαϊκή γειτονιά» του νίγηρα· και με την καινούργια βάση θα αυξηθούν. Οι γερμανοί σύντροφοι του άλλοτε εντυπωσιακού αντιπολεμικού, antiimp κινήματος κουράστηκαν φαίνεται· την χειρότερη ιστορική στιγμή! Όσο για το σημαίνει η εξαγωγή “ασφάλειας και σταθερότητας στην άκρη της κάνης”; Λαθρεμπόρια διαφόρων ειδών; Πορνεία; Αλλοίμονο: και μόνο τα κορδόνια τους να λύνουν και να δένουν οι κατοχικοί στρατοί είναι παράγοντες «οικονομικής ανάπτυξης»…
Η αφρική, είτε δίπλα στη Μεσόγειο είτε κάτω απ’ την σαχάρα ξανα-αποικιοποιείται – «για το καλό της», όπως πάντα… – εδώ και αρκετά χρόνια. Επειδή «προκλήσεις», επειδή «τρομοκρατία»… Επειδή στρατηγικές πρώτες ύλες για τον πρωτοκοσμικό καπιταλισμό – αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Αμερικανικός στρατός (σιγά μην έλειπε), γαλλικός, γερμανικός, ρωσικός… Ενδεχομένως και κινέζικος, undercover. Όλοι στη ζώνη του Sahel.
Δεν είναι ένας ο ιμπεριαλισμός στον καπιταλιστικό πλανήτη· ούτε θα μπορούσε να είναι ένας. Κι ενώ το Βερολίνο παριστάνει το «φιλήσυχο», απλώνει τις στρατιωτικές του αρβύλες δίπλα, ανάμεσα ή κόντρα στις στρατιωτικές αρβύλες άσπονδων «φίλων» και ανομολόγητων αντιπάλων – στις πλάτες των Άλλων.
Πάλι καλά που τέλειωσε ο Α παγκόσμιος πόλεμος… Το σκέφτεσθε να συνεχιζόταν ως τώρα και να μπερδευόμαστε στο μέτρημα;
Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Είναι, όμως, κι αυτοί οι new york times!… Πω πω πω! Δηλαδή δεν μπορεί ένας άραβας πρίγκηπας να συνομωτεί για να σκοτώσει αντιπάλους του; Μόνο οι πρωτοκοσμικές υπηρεσίες έχουν αυτό το προνόμιο;
Σε χθεσινό τους ρεπορτάζ οι n.y.t. αποκαλύπτουν ότι σύμφωνα με 3 άτομα που έχουν γνώση των συζητήσεων, κορυφαίοι αξιωματούχοι των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών, κοντά στον πρίγκηπα Mohammed bin Salman, ζήτησαν από μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών πέρυσι να χρησιμοποιήσουν μισθοφόρους για να καθαρίσουν ιρανούς εχθρούς του βασιλείου. Για να προσθέσουν ότι ο Ahmed al-Assiri (ένα απ’ τα δεξιά χέρια του τοξικού, απ’ τις υπηρεσίες – ένας σωστός και δραστήριος πρίγκηπας έχει πολλά δεξιά χέρια…) που απολύθηκε σαν υπεύθυνος μετά την δολοφονία του Khashoggi, συμμετείχε σε συνάντηση τον Μάρτιο του 2017, στο Ριάντ, όπου επιχειρηματίες κανόνισαν ένα σχέδιο 2 δισεκατομυρίων δολαρίων για να αγοραστούν ιδιωτικές εταιρείες κατασκοπείας και να σαμποτάρουν την ιρανική οικονομία…. Στη διάρκεια των συζητήσεων (όπου οι επιχειρηματίες προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την σαουδαραβική χρηματοδότηση του σχεδίου τους) οι βοηθοί του Assiri ενημερώθηκαν για ένα πιο συγκεκριμένο σχέδιο δολοφονίας του Qassim Suleimani, επικεφαλής των επίλεκτων δυνάμεων Quds, των ιρανών φρουρών της επανάστασης…
Σιγά ρε n.y.times! Σε λίγο θα μας πείτε ότι οι (σπέσιαλ ή όχι) δολοφόνοι πληρώνονται κιόλας!!! Μα δεν το κάνουν μόνο για την χαρά του αίματος;
Όμως άλλο είναι το θέμα. Την ώρα που ο τοξικός έχει αυτήν την, πως να την πούμε;, άντε εκκρεμότητα (όχι μόνο με την δολοφονία αλλά και με το πτώμα του Khashoggi), βγαίνουν οι καθεστωτικοί new york times για να του ρίξουν άλλη μια μαχαιριά. Κατηγορώντας τον ότι κάνει επικηρύξεις και πληρώνει κυνηγούς κεφαλών… Ποιόν; Αυτόν το πρίγκηπα της επί γης κόλασης, τον μικρό άγιο του σκότους…
Είναι δυνατόν να ισχύουν τέτοια πράγματα; Είναι δυνατόν ο τοξικός να είναι ο φραγκάτος «μπροστινός» του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον; Ούτε μία στο εκατομμύριο!!! Ξέρετε όμως γιατί ακούγονται τέτοια τερατώδη ψέμματα εναντίον ενός νεαρού, αθώου και χνουδωτού bin Salman; Επειδή έχουμε γεμίσει τοξικο-φοβικούς!!!
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, αυτό συμβαίνει!