Year: 2018

Τα πάθη του φυλετικού εθνικισμού

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Να μια ακόμα γνώμη άλλων, που δεν είναι περιθωριακοί σαν την ασταμάτητη μηχανή. (Οι τονισμοί δικοί μας):

Τίτλος: το αυτοκτονικό πάθος του ισραήλ για τον φυλετικό εθνικισμό.

Απ’ την γαλλική επανάσταση και μετά, η μοίρα των εβραίων είναι άρρηκτα δεμένη με την μοίρα των φιλελεύθερων αξιών. Όπου υπήρχαν ανθρώπινα δικαιώματα και ισότητα, η ζωή ήταν καλύτερη για τους εβραίους. Και όταν ο ρατσιστικός φυλετικός εθνικισμός άρχισε να αναπτύσσεται, απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα, οι κίνδυνοι για τους εβραίους αυξήθηκαν. Αυτός ο εθνικισμός έγινε μια ανεξάντλητη πηγή βίαιου αντι-σημιτισμού και ο μεγαλύτερος εχθρός που αντιμετώπισαν ποτέ οι εβραίοι. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι εβραίοι κατάλαβαν (και το καταλαβαίνουν και σήμερα) ότι η πολιτική του μίσους, της βίας, του φόβου και της άρνησης των άλλων όπως προωθείται απ’ την άκρα δεξιά συνιστά ηθική απειλή.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των εβραίων στην αμερική ψηφίζει δημοκρατικούς και ότι οι περισσότεροι εβραίοι στην ευρώπη ψηφίζουν την φιλελεύθερη-συντηρητική δεξιά, το κέντρο και την αριστερά. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι με ισραηλινούς όρους η ευρωπαϊκή συντηρητική δεξιά είναι απαίσια, σαν την ριζοσπαστική αριστέρα: ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τους συντηρητικούς στην αγγλία, στη γαλλία ή στη γερμανία να περνούν νόμους σαν την [ισραηλινή] νομοθεσία για το έθνος κράτος ή την πολιτιστική πειθαρχία; Ποιος θα αποκαλούσε έναν πολιτικό του αντίπαλο «προδότη»;

Στην ευρώπη η Ayelet Shaked [υπουργός δικαιοσύνης στο Τελ Αβίβ] και η Miri Regev [υπουργός πολιτισμού και αθλητισμού, πρώην ταξίαρχος] θα θεωρούνταν πολύ χειρότερες απ’ την Marine Le Pen· και είναι. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί μποϋκοτάρουμε την αυστριακή υπ.εξ. [η Karin Kneissl είναι ακροδεξιά] όταν οι πιο πάνω υπουργοί ανήκουν στο ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο και ο Bezalel Smotrich είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος στη βουλή.

Αντίθετα απ’ τους ισραηλινούς που απολαμβάνουν την θαλπωρή της στρατιωτικής τους δύναμης και του ελέγχου πάνω στην αποικία απαρτχάιντ που έχουν φτιάξει στα κατεχόμενα εδάφη, οι περισσότεροι απ’ τους εβραίους του κόσμου καταλαβαίνουν ότι η πολιτική της πόλωσης, της άρνησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και του μίσους απέναντι στους άλλους είναι συνταγή καταστροφής. Ξέρουν ότι είναι ύψιστο συμφέρον τους να υπερασπίζονται πάντα μια ανοικτή και πλουραλιστική κοινωνία.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εβραίοι ήταν σημαντικό συστατικό της συμμαχίας υπέρ του New Deal του Franklin Roosevelt, ούτε είναι τυχαίο που τόσοι πολλοί εβραίοι φοιτητές ήταν μέλη του κινήματος για τα πολιτικά δικαίωματα στην αμερική, τη δεκαετία του ’60. Όταν ο Roosevelt άρχισε να αλλάζει το πρόσωπο της αμερικής στη γαλλία ο πρωθυπουργός της, ο εβραίος σοσιαλιστής Leon Blum (τον οποίο οι αντι-σημίτες αποκαλούσαν «ταλμουδιστή») ήταν επικεφαλής του φιλελεύθερου-σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού Λαϊκού Μετώπου. Η κυβέρνησή του θέσπισε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που ήταν πολύ προοδευτικές για τα τότε δεδομένα.

Ο λευκός ευρωπαϊκός και αμερικάνικος ρατσισμός είναι αντι-σημιτικός ακόμα κι όταν είναι φιλο-ισραηλινός. Υπήρχαν πάρα πολλοί αντι-σημίτες που αγαπούσαν το ισραήλ στη γαλλία μετά τον πόλεμο στην αλγερία. Και σήμερα πάλι αυξάνονται κάτω απ’ τους καινούργιους μας συμμάχους: τους ρατσιστές και τους εθνικιστές της ανατολικής ευρώπης και τους ρεπουμπλικάνους του Trump. Για όλους αυτούς το ισραήλ δουλεύει σαν ιδεολογική και ηθική ομπρέλα ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Θαυμάζουν την καταπίεση που ασκεί το ισραήλ και τις κυνικές απόψεις μας ότι οι παλαιστίνιοι δεν έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στην ελευθερία ή στην ιδιοκτησία στη γη που ζουν, επειδή κάτι τέτοιο μας το υποσχέθηκε ο θεός πριν 3.000 χρόνια. Ειδικά όταν αυτή η θεϊκή υπόσχεση συνοδεύεται από πυραύλους, τανκς και αεροπλάνα.

Οι εθνικιστές στην ανατολική ευρώπη ξέρουν ότι προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξή τους ο Benjamin Netanyahu είναι έτοιμος να ξεπουλήσει το Ολοκαύτωμα και να διαστρέψει την ιστορία [το πολωνικό κυβερνοφασισταριό αρνείται ότι πολωνοί συμμετείχαν στο Ολοκαύτωμα, κάτι που είναι πολλαπλά αποδεδειγμένο]. Όταν ισραηλινοί ιστορικοί έγιναν έξαλλοι απ’ το πολωνικό ντοκουμέντο για το Ολοκαύτωμα, ο Netanyahu υποσχέθηκε ότι η διαμαρτυρία τους θα ληφθεί υπόψη.

Κούφια λόγια. Γι’ αυτόν η πολωνική υποστήριξη στον πόλεμο εναντίον του φιελελευθερισμού στην ευρωπαϊκή ένωση είναι σημαντικότερη.

Αυτό ήταν άρθρο γνώμης του πολωνοεβραίου (υπηκόου του ισραήλ) ιστορικού Zeev Sternhell, καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Χεβρώνας (στις 16 Νοέμβρη) στην κεντρο-αριστερή Haaretz.

Έτσι έχουν τα πράγματα – και ακόμα χειρότερα.

(φωρογραφία: Δεκάδες εβραϊκές οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο ενάντια στον εθνικιστικό, κρατικίστικο ορισμό του «αντισημιτισμού» ώστε να αφορά και να προβοκάρει πρώτα και κύρια την κριτική κατά του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους…)

Τα εγκλήματα του φυλετικού εθνικισμού

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Ένα, μόνο ένα, παράδειγμα. Ο πιο φανατικός, μαχητικός σύμμαχος του ισραηλινού ρατσιστικού / μιλιταριστικού / απαρτχάιντ καθεστώτος στην χριστιανική αμερική (και, σε διάφορες περιπτώσεις, «βοηθός» στην προώθηση ελληνικών επαφών και συμφερόντων στην Ουάσιγκτον…) είναι αυτοί που ονομάζονται επίσημα χριστιανοί-σιωνιστές. Ο αμερικάνος αντιπρόεδρος Mike Pence είναι ένας απ’ αυτούς στο αμερικανικό γκουβέρνο· και όχι ο μοναδικός…

Η ιδεολογία αυτών των τύπων είναι και παρανοϊκή, και βαθιά αντι-εβραϊκή! Τι πιστεύουν;

Πρώτον ότι ο Χίτλερ, οι ναζί, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το Ολοκαύτωμα ήταν μέρος του «θεϊκού σχεδίου», της «θεϊκής θέλησης», έτσι ώστε να δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος… Συνεπώς «καλώς καμωμένα»….

Δεύτερον (πιστεύουν αυτοί οι τύποι) πως όταν η Ιερουσαλήμ γίνει πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους θα αρχίσει η … δευτέρα παρουσία! (Θρησκευτική παράνοια, εκτός αν εννοούν τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο τον οποίο οργανώνουν…).

Και τρίτον (κρατηθείτε): πιστεύουν ότι καθώς θα γίνεται η δευτέρα παρουσία όλοι οι εβραίοι του κόσμου θα κληθούν (απ’ τον μεγαλοδύναμο) να γίνουν χριστιανοί – ή, διαφορετικά, θα εξοντωθούν!!! (Επειδή, προφανώς, σκότωσαν τον γυιό του αφεντικού, παρότι κι αυτό μέρος του σχεδίου του μπαμπά ήταν…)

Μπορεί να φανταστεί κανείς πιο αντι-εβραϊκή, αντι-σημιτική ιδεολογία; Όχι – και μάλιστα υποχρεωτικά μέσα στον χριστιανικό φανατισμό, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα με το κυνήγι των εβραίων: οι χριστιανοί ήταν που το έκαναν για αιώνες, όχι οι μουσουλμάνοι, οι ζωροάστρες ή οι άθεοι!

Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι είναι οι πιο φανατικοί φίλοι του ισραηλινού κράτους. Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι “παράγουν πολιτική”, καθεστωτική τεχνική εξουσίας πρώτης γραμμής. Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι σπρώχνουν την μέση Ανατολή (και όχι μόνο) στον όλεθρο. Πράγμα το οποίο απολαμβάνει το Τελ Αβίβ! Γιατί; Μα επειδή τα ισραηλινά αφεντικά θέλουν την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του ισραήλ επειδή αυτό εξυπηρετεί τα δικά τους μιλιταριστικά, ιμπεριαλιστικά σχέδια (… Προφανώς τα υπόλοιπα περί «δευτέρας παρουσίας» δεν τα τρώνε οι ισραηλινοί ρατσιστές…)

Το «ποιόν» αυτών των συμμάχων (που δείχνει από άλλη οπτική γωνία την αλήθεια του ισραηλινού καθεστώτος) είναι βέβαια γνωστό εντός ισραήλ και εκτός. Σε σημείο που ακόμα και δεξιοί καθεστωτικοί να ανησυχούν (φωτο πάνω από Jerusalem Post). Απ’ την άλλη μεριά οι διάφοροι τσατσορούφιανοι των υπηρεσιών, ελληνικών, ισραηλινών και δεν ξέρουμε ποιων άλλων, τα κρύβουν. Όπως κρύβουν και πολλά άλλα, εξίσου σημαντικά. Γιατί;

Για έναν απλό λόγο. Αν γίνονταν ευρύτερα γνωστά πως θα μπορούσαν να κατηγορούν για «αντισημιτισμό» την αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση; Πως θα υπηρετούσαν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των αφεντικών τους στην ανατολική Μεσόγειο; Πως θα προβόκαραν;

Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών, σε κάθε πλευρά του: ιδεολογική, ψυχολογική, συναισθηματική, πολιτική!!!

Παλιό σύνθημα… Όμως όσα έχουμε πει ισχύουν!

Η διεστραμμένη φαντασία της εξουσίας

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Το Aquarius είναι το τελευταίο πλοίο που διασώσει μετανάστες / πρόσφυγες απ’ την κεντρική Μεσόγειο. Το τελευταίο μη ελεγχόμενο απ’ την φασιστική Ρώμη (και την υπόλοιπη ε.ε., πίσω της) πλοίο: ανήκει στην γερμανική μκο “sos mediterranee» και στους «γιατρούς χωρίς σύνορα». Είναι η τελευταία ενόχληση στο σχέδιο πλήρους στρατιωτικοποίησης  της «ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών» στην κεντρική Μεσόγειο.

Αυτές τις μέρες το Aquarius είναι δεμένο στη Μασσαλία, επειδή του έχει αφαιρεθεί η άδεια πλεύσης. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Εισαγγελείς της Σικελίας βρήκαν μια καινούργια κατηγορία κατά του πληρώματός του: την παράνομη διαχείριση 24 τόνων σκουπιδιών (μαζί με ένα άλλο πλοίο διάσωσης, το ισπανικό Vos Prudence, πάλι των “γιατρών χωρίς σύνορα”) απ’ τον Γενάρη του 2017 ως τον Μάη του 2018.

Τι ακριβώς κατηγορείται πως έκανε το πλήρωμα του Aquarius; Ότι δεν «διαχώριζε» τα σκουπίδια αυτά (όταν έδενε σε ιταλικά λιμάνια), στα οποία περιλαμβάνονταν από ματωμένα ρούχα των προσφύγων (“είχαν μεταδοτικούς ιούς” αποφάνθηκε η σικελική εισαγγελία· “υγιειονομική βόμβα” δηλαδή!!!) μέχρι διάφορα ιατρικά υλικά που χρησιμοποιούσε το πλήρωμα για την φροντίδα των μεταναστών / προσφύγων. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο μ’ αυτόν τον τρόπο οι μκο του Aquarius και του Vos Prudence «γλύτωσαν» 460.000 ευρώ που, διαφορετικά, θα έπρεπε να έχουν πληρώσει για τον διαχωρισμό.

Οι «γιατροί χωρίς σύνορα» αρνήθηκαν την κατηγορία· και είναι εύλογο το να έχουν δίκιο: αν πετούσαν σωρηδόν τα όποια σκουπίδια, θα τους είχαν δέσει απ’ την αρχή. Θα διαμαρτυρόταν η σισιλιάνικη μαφία των σκουπιδιών, πρώτη απ’ όλους! Εκείνος, ωστόσο, που αποδεικνύει καλύτερα απ’ όλους το στήσιμο του κατηγορητήριου, είναι ο φασίστας υπ.εσ. της Ρώμης Matteo Salvini:

Είχα δίκιο να μπλοκάρω τις μκο δήλωσε. Γιατί έτσι σταμάτησε όχι μόνο η παράνομη διακίνηση μεταναστών αλλά, όπως προκύπτει, και η παράνομη διακίνηση σκουπιδιών…

Σχετίζοντας, εννοείται, τους μετανάστες με τα σκουπίδια…

(φωτογραφίες: Πάνω, διάσωση τον περασμένο Μάρτη. Κάτω, ένα φιλί στον διασώστη του Aquarius…)

Το γκάζι θα περάσει ξόφαλτσα

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Η πανηγυρική «τελετή / συνάντηση» Putin και Erdogan με αφορμή την ολοκλήρωση της κατασκευής του υποθαλάσσιου (στη Μαύρη Θάλασσα) τμήματος του turkstream δεν έφερε πανηγύρια στα μέρη μας. Αναμενόμενο: το ελλαδιστάν έχει ενταχτεί σε άλλη, αντίπαλη «γκαζόσφαιρα», εκείνην της ανατολικής Μεσογείου. Μια «γκαζόσφαιρα» που ωστόσο, στην καλύτερη των περιπτώσεων, βρίσκεται 3 με 4 χρόνια πίσω απ’ την ρωσική (ρωσο/γερμανική, ρωσο/τουρκική) από τεχνική και οικονομική άποψη – σε ότι αφορά την τροφοδοσία της (νότιας και κεντρικής) ευρώπης.

Ο (με διπλό σωλήνα) turkstream απ’ την μια θα τροφοδοτεί με γκάζι τον τουρκικό καπιταλισμό, αφετέρου θα έχει «αναμονή» για τροφοδοσία των βαλκανίων και της κεντρικής ευρώπης (ουγγαρία). Οι φαιορόζ ίσως λιγουρεύονται την προέκτασή του στη βόρεια ελλάδα, μπας και γίνουν λιγάκι “hub”… Ωστόσο μεσολαβούν δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι να εγκρίνει η ε.ε. αυτήν τη νότια τροφοδοσία από gazprom μεριά. Το δεύτερο αφορά τους σχεδιασμούς της Μόσχας.

Ενδιαφέρεται ο ρωσικός γεωπολιτικός-με-γκάζι σχεδιασμός για την ελληνική επικράτεια; Η  απάντηση μας (όχι απόλυτα αλλά σε μεγάλο βαθμό βέβαιη) είναι «όχι». Πολύ σημαντικότερη είναι η βουλγαρική επικράτεια, τόσο για πολιτικούς / γεωπολιτικούς λόγους (σχέσεις Σόφιας με Μόσχα) όσο και για καθαρά γεωγραφικούς / οικονομικούς: μια εγκατάσταση διακλάδωσης των σωλήνων κάπου στην βορειοδυτική βουλγαρία θα επιτρέψει προς τα νότια την τροφοδοδοσία της (βόρειας) μακεδονίας, της αλβανίας και από εκεί της ιταλίας, όσο και έναν βόρειο κλάδο προς σερβία, κροατία και ουγγαρία μεριά.

Τι απομένει για το ελλαδιστάν; Η υπόσχεση μιας μελλοντικής εγκατάστασης εξαέρωσης υγροποιημένου αερίου, στην Αλεξανδρούπολη· αερίου ισραηλινής, αιγυπτιακής ή/και νοτιοκυπριακής προέλευσης, που θα μεταφέρεται με γκαζάδικα…. Και από εκεί η ξαναϋπόσχεση ενός μελλοντικού αγωγού διανομής που παραμένει άγνωστο ποιον ενδιαφέρει (λόγω κόστους: η υγροποίηση / εξαέρωση ανεβάζει αισθητά την τιμή του γκαζιού).

Εδώ που τα λέμε: καλύτερα έτσι… Καλύτερα ταπί και ψύχραιμοι…

Θα ξεκρεμαστεί ο τοξικός;

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Παρά τις ελπίδες του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (στον οποίο συμμετέχει και το ελλαδιστάν…) ο τοξικός παραμένει κρεμασμένος. Κι όχι μόνον αυτό. Το τρενάρισμα, που τα αφεντικά του άξονα είχαν εκτιμήσει ότι θα βοηθήσει να ξεχαστεί η δολοφονία και ο διαμελισμός του Khashoggi, έχει γυρίσει τούμπα: όσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο σφίγει η θηλειά στο λαιμό του. Το τουρκικό καθεστώς κάνει υποδειγματική δουλειά επ’ αυτού!

Για τα πρωτοκοσμικά “δημοκρατικά” δεδομένα του ενσωματωμένου θεάματος είναι παράδοξο το ότι ο τοξικός δεν έχει σχολάσει ακόμα. Μοιάζει αναντικατάστατος – είναι; Φαίνεται ότι στις φεουδαρχικές γωνιές του σύγχρονου καπιταλισμού, όπου η πολιτική εξουσία είναι δομημένη γύρω από κλαν, φρατρίες, κλπ, τα πρόσωπα (των αρχόντων) είναι πολύ σημαντικότερα απ’ ότι στον βορρά, όπου λειτουργούν κυρίως σαν εκπρόσωποι τύπου της κυρίαρχης μερίδας / συμμαχίας των αφεντικών, οπότε μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα.

Ο τοξικός πρίγκηπας, σαν επικεφαλής μιας πολύ συγκεκριμένης “παλατιανής δομής” στο Ριάντ, φαίνεται να θεωρείται ως τώρα πολύ σημαντικός στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς πρώτα και κύρια του Τελ Αβίβ και ύστερα της Ουάσιγκτον: εναντίον της Τεχεράνης, ύστερα εναντίον της Άγκυρας, και συνολικά κατά του μπλοκ της Αστάνα. (Στην πραγματικότητα εξίσου κεντρικός είναι και ο άλλος πρίγκηπας, εκείνη η αλεπού των εμιράτων· αλλά αυτός δεν ακούγεται..) Πολλά έχουν επενδυθεί στις τσέπες του, και όχι απλά το να αγοράζει όπλα.

Αλλά έτσι, τόσο ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός όσο και ο αμερικανικός εμφανίζονται “όμηροι” του τοξικού. Εμφανίζονται “σαουραβοποιημένοι”. Για το Τελ Αβίβ αυτό δεν είναι πρόβλημα – δεν υπάρχουν εσωτερικές διαφωνίες επ’ αυτού. Για την Ουάσιγκτον όμως είναι. Ας μην ξεχνάει κανείς ότι λίγες μέρες μόνο πριν την δολοφονία του Khashoggi, το ψόφιο κουνάβι εκβίαζε το Ριάντ με την αμίμητη απειλή «χωρίς την προστασία μας έχετε καταρρεύσει μέσα σε δυο βδομάδες». Τώρα εμφανίζεται το ανάποδο: ότι χωρίς τον τοξικό σαν αφεντικό στο Ριάντ θα καταρρεύσει όλος ο αμερικανο-ισραηλινός σχεδιασμός για την ευρύτερη μέση Ανατολή.

Το ζήτημα (που μόνο δευτερεύον δεν είναι!) έχει τώρα δύο διαστάσεις. Πρώτον, αν η Ουάσιγκτον (και το Τελ Αβίβ) έχουν την δυνατότητα να κρατήσουν μάχιμα τα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους κλείνοντας σε μια χρυσή ντουλάπα τον τοξικό. Και δεύτερον, αν στα παλάτια του Ριάντ υπάρχουν οι συσχετισμοί για πραγματική αλλαγή φρουράς και όχι, απλά και μόνο, για μια προσχηματική διαχείριση που, τελικά, δεν θα καταφέρει καν να κουκουλώσει την «κρίση».

Ωστόσο για την Ουάσιγκτον (αλλά όχι και για το Τελ Αβίβ) το να δημοσιοποιούνται σαν διαρροές, την μία το συμπέρασμα της cia και την άλλη οι (χωρίς όνομα) δηλώσεις «ανώτερου αξιωματούχου» ότι ακόμα και οι στραβοί βλέπουν ότι ο bin Salman junior διέταξε την δολοφονία, δημιουργούν μεγάλη «εσωτερική πίεση» κατά του στενού ψοφιοκουναβικού κύκλου. Κι αυτό που κάνει σοβαρή αυτήν την «πίεση» δεν είναι, βέβαια, η καούρα για δικαιοσύνη απ’ την μεριά εκείνων (των δημοκρατικών αλλά και κάποιων συντηρητικών) που δείχνουν τον τοξικό. Είναι το γεγονός ότι είναι αντίθετοι με τον συγκεκριμένο ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό των σκληροπυρηνικών συντηρητικών: με την τόσο σφικτή συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Ριάντ.

Το καραβάνι έχει κολλήσει…

Ταραγμένα νερά, κινούμενη άμμος 1

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι ο άξονας έχει χάσει στρατιωτικά την μάχη για τη «νέα μέση Ανατολή», σίγουρα σε ότι αφορούσε το κόλπο isis. Και ότι το μπλοκ της Αστάνα, εννοημένο σαν ιμπεριαλιστική συμμαχία, έχει επεκτείνει σημαντικά την επιρροή του έχοντας αποκαταστήσει μια καλή εδαφική ζώνη (απ’ τον λίβανο ως, σχεδόν, τα δυτικά σύνορα της ζώνης af/pak) όπου δεν έχει βέβαια τον πλήρη έλεγχο (αμερικανικές βάσεις υπάρχουν σε διάφορα σημεία της βορειοανατολικής συρίας και του βόρειου ιράκ) αλλά έχει σίγουρα την δυναμική. Κερδίζοντάς την σχεδόν απ’ το πουθενά.

Το γεγονός ότι ο άξονας, παραδεχόμενος (σιωπηρά και ως κάποιο σημείο…) την ήττα του στο συριακό / ιρακινό / λιβανέζικο πεδίο μάχης, προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί βάζοντας σαν στόχο την Τεχεράνη, και το γεγονός επιπλέον ότι για να αποκτήσει «ψαχνό» και «προοπτική» τόσο η αντιμετώπιση του ιρανικού ιμπεριαλισμού όσο και η ανάσχεση του τουρκικού απαιτείται ένα «παναραβικό μπλοκ» (την δημιουργία και την διαχείριση του οποίου είχε αναλάβει ο τοξικός) δείχνει το γιατί το κεφάλι του παραμένει στο θρόνο και, κυρίως, στα «γραφεία στρατηγικού σχεδιασμού» τόσο στο Τελ Αβίβ όσο και στην Ουάσιγκτον. Δείχνει όμως και το γιατί είναι τόσοι εκείνοι που φανερά ή κρυφά ενδιαφέρονται να του το ρίξουν, τώρα που τον έπιασαν με το ηλεκτρικό πριόνι στα χέρια…

Πολλά κρίσιμα κόλπα, τμήματα του γενικού σχεδιασμού, στα οποία ο τοξικός και η κλίκα του ήταν βασικοί (σαν απλόχεροι χρηματοδότες και όχι μόνο) έχουν αποτύχει… Το σχέδιο isis… Η πρόκληση κρίσης και εμφυλίου στο λίβανο (με την απαγωγή / εκβιασμένη παραίτηση της μαριονέτας Hariri)… Η πολιορκία, ακόμα και η στρατιωτική καταστροφή της Ντόχα… Ο πόλεμος στην υεμένη… Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη (μερική) ιδιωτικοποίηση της aramco… Σχεδόν κάθε μία απ’ αυτές τις ήττες του τοξικού ήταν αποτυχία του άξονα· και νίκη του μπλοκ της Αστάνα (και του Πεκίνου στο βάθος).

Δύο κόλπα έχουν απομείνει: η “συμφωνία του αιώνα” (για την «λύση στην Παλαιστίνη») και η όξυνση της αναμέτρησης με το ιράν μέσα απ’ την δημιουργία ενός «παναραβικού» οικονομικού και στρατιωτικού μπλοκ… Το πρώτο είχε σχεδόν βουλιάξει πριν την δολοφονία Khashoggi – απόδειξη οι διαρκείς αναβολές, απ’ την περασμένη άνοιξη, στην ανακοίνωσή του… Το δεύτερο δείχνει ότι βουλιάζει τώρα, αργά μεν αλλά σταθερά. Και θα πάει στον πάτο όταν επισημοποιηθεί εκείνο που όλοι έχουν καταλάβει: η διαταγή και οι οδηγίες του boss τοξικού στο προξενείο του στην Istanbul…

Ταραγμένα νερά, κινούμενη άμμος 2

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Πριν δυο μέρες αντιπροσωπεία βουλευτών απ’ το Αμμάν έκανε επίσκεψη στη Δαμασκό. Ήταν η πρώτη τέτοια επίσημη (και, σύμφωνα με τις δηλώσεις, «εγκάρδια»…) συνάντηση απ’ το 2011, τις σφαγές διαδηλωτών απ’ το καθεστώς Άσαντ και το ξέσπασμα του «εμφύλιου» στη συρία. Από τότε μέχρι πρόσφατα το βασίλειο της ιορδανίας ήταν ζώνη επιμελητείας τόσο για τον αμερικανικό και τον αγγλικό στρατό, όσο και για διάφορες ένοπλες οργανώσεις της αντι-Άσαντ αντιπολίτευσης (συμπεριλαμβανομένου του isis).

Τώρα ο ιορδανός βασιλιάς Abdullah ο Β το βλέπει αλλιώς. Το ιορδανικό καθεστώς δεν είναι σημαντικό οικονομικά, και δεν είναι καίριο για την δημιουργία του «παναραβικού μπλοκ» εναντίον της Τεχεράνης που τόσο θέλει ο άξονας. Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό για το άλλο κόλπο, την «λύση του αιώνα» για την Παλαιστίνη, επειδή έχει επίσημα (διεθνώς κατοχυρωμένο) λόγο για το θέμα. Ο Abdullah είναι αντίθετος, και βρισκόταν ως πρόσφατα υπό τον έντονο εκβιασμό τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Ριάντ.

Παρόλα αυτά (ή, ίσως, εξαιτίας αυτών…) επιχειρεί μια σταδιακή προσέγγιση με την Τεχεράνη· και, τώρα, επωφελούμενος απ’ το αδυνάτισμα του σαουδαραβικού κρίκου, και με την Δαμασκό – την Δαμασκό του Άσαντ… Αυτό σημαίνει όχι μόνο εκ νέου αναγνώριση του συριακού καθεστώτος· σημαίνει επίσης αναζήτηση στο μπλοκ της Αστάνα (και ακόμα μακρύτερα, στο Πεκίνο…) στηριγμάτων (πολιτικών και οικονομικών). Και όχι μόνο σε σχέση με την Παλαιστίνη…

Μετά την Ντόχα το Αμμάν… Αν ακολουθήσει και το κουβέιτ (που παραδοσιακά δεν έχει αντι-ιρανική πολιτική) τότε το όνειρο του παναραβικού / αντι-ιρανικού μπλοκ θα χρεωκοπήσει, ειδικά αν «οδηγείται» από ένα Ριάντ είτε του τοξικού αυτοπροσώπως είτε κάποιας βιτρίνας του, με την ίδια πολεμοκάπηλη killer ιδεολογία.

Ταραγμένα νερά, κινούμενη άμμος 3

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Χρειάζεται, μήπως, να δείξουμε ότι τα ζόρια του άξονα στον οποίο έχει ενταχθεί φανατικά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα έχουν συνέπειες και σ’ αυτόν; Ή ότι ένας turkstream φέρνει χειμώνα στα ελληνικά «όνειρα με γκάζι»;

Ασφαλώς ναι! Αλλά επ’ αυτού χρωστάμε ένα .pdf.

Στην ώρα του…

(φωτογραφίες: Και μπίζνες κάνουμε, τι στο διάολο; Στην πάνω φωτο είναι βασιλιάς – πατέρας τοξικού – και πρόεδρος. Στη μεσαία είναι επιχειρηματικό συνέδριο. Δεξιά ο τότε γενικός πρόξενος στην Τζέντα και σήμερα πρεσβευτής στο Ριάντ Χρόνης Πολυχρονίου… Και καλά βλήματα έχουμε, και πριόνια καλά έχουμε!

Αλλά για τους φίλους της ειρήνης, της καλοπέρασης, της κόκας, και των συνοδών πολυτελείας έχουμε και ports για κότερα. Κάτω, λοιπόν, παρουσίαση των μαγευτικών ελληνικών ακρογιαλιών στο Ριάντ, τον περασμένο Μάρτη).

Προσοχή! 21th century somewhere near you!

Τρίτη 20 Νοέμβρη. Είναι ένα είδος πραγματικής εκδίκησης της ιστορίας το γεγονός ότι το ελλαδιστάν, σαν θεσμοί, σαν κυρίαρχες ιδεολογίες, σαν «δημόσιος λόγος», σαν κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί, είναι καταδικασμένο να παριστάνει ότι προσπαθεί να «λύσει» ένα ζήτημα που ανήκει στο ρεπερτόριο των αρχών του 20ου (και πολύ λέμε), την ώρα που φιλοξενεί – πρακτικά μόνο για τους ελάχιστους φανατικούς – ένα διήμερο συνέδριο με επικεφαλίδα την singularity.

Το μπαγιάτικο ζήτημα που διάφοροι καθεστωτικοί παριστάνουν ότι θα «λύσουν» είναι η επιχειρησιακή, πολιτική ενότητα ανάμεσα στο κράτος (που, υπό νορμάλ συνθήκες, θα έπρεπε να εννοείται και να είναι από ανέκαθεν σαν «δημόσια civil διοίκηση») και στους εμπόρους της σωτηρίας της ψυχής (γνωστούς σαν «ορθόδοξη εκκλησία»). Είναι βαθιά γελοία η παράσταση: η μόνη λύση με την κυριολεκτική έννοια της λέξης «λύση» είναι η καταστροφή και των δύο, και του ελληνικού κράτους και της ελληνο-ορθόδοξης εκκλησίας… Κανείς δεν θα τολμούσε καν να το πει… Ωστόσο, χωρίς αυτήν την καταστροφή, κατά περιόδους απλά θα παίζεται η ίδια φάρσα: οι συνέταιροι εργολάβοι θα παριστάνουν ότι θέλει ο καθένας το δικό του μαγαζί, «αλλά»…

Την ίδια ακριβώς στιγμή κάπου στην Αθήνα μαζεύτηκαν εκείνοι που δεν τολμάνε να διαολοστείλουν δημόσια το παπαδαριό και την θρησκευτική πρέζα, για να διαλαλήσουν το δικό τους smart drug: Singularity. Αιώνες χωρίζουν την “ιερά σύνοδο” και τα κόλπα του εξοχότατου τενεκεδένιου πρωθυπουργού απ’ τις δοξασίες των ειδικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης… Κι ωστόσο η γεωγραφική (και σε τελευταία ανάλυση: πολιτική) σύμπτωσή τους μας δίνει ένα πρώτης τάξης ερέθισμα για να καταλάβουμε όχι μόνο τη νέα τεχνοεπιστημονική θεολογία, αλλά και τις γενεαλογικές σχέσεις της με την παλιά.

Τεχνολογική “μοναδικότητα” (singuarity) είναι η ιδέα ότι η εφεύρεση της τεχνολογικής υπερ-ευφυΐας θα προκαλέσει μια “αλυσιδωτή αντίδραση” διαδοχικών κύκλων “τεχνολογικής αυτο-βελτίωσης”, όπου διαδοχικά κύματα όλο και “εξυπνότερων μηχανών” θα κατασκευάζονται όλο και πιο γρήγορα προκαλώντας μια έκρηξη της “τεχνικής ευφυΐας” που θα ξεπεράσει κατά πολύ οτιδήποτε έχει εννοηθεί ποτέ σαν ανθρώπινη σκέψη και εξυπνάδα.

Αυτό (λένε οι θιασώτες της singularity) θα δημιουργήσει την απόλυτη τομή στον “ανθρώπινο πολιτισμό”… Αυτό επανέλαβαν χτες και σήμερα στο summit τους στην Αθήνα… Οι έλληνες «εκπρόσωποι», φίλοι της εκκλησίας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήταν όχι «πρώτη γραμμή» αλλά οι φτωχοί συγγενείς ενός καπιταλιστικού αιώνα (του 21ου) που τους έχει, απλά, χεσμένους.

Προσοχή! 19th century inside you!

Τρίτη 20 Νοέμβρη. Ποιοί είναι αυτοί που προωθούν την singularity, δηλαδή την τεχνική υπερ-ευφυία (ή ό,τι ονομάζουν έτσι); Μια χούφτα διεθνείς επιχειρηματίες, διαφόρων ειδών ασφαλίτες, και λίγο περισσότεροι «προφήτες» (λακέδες τους) που ελπίζουν και εύχονται όχι μόνο να βγάλουν τρελά κέρδη απ’ τις «υπερ-έξυπνες» τεχνολογικές εφαρμογές, αλλά και να ελέγξουν στο μέγιστο βαθμό ανθρώπινους πληθυσμούς που θα έχουν ξεπέσει (εθελοντικά, δυστυχώς…) σε κατάσταση «υπερ-ηλιθιότητας»!…

Εδώ είναι που θα έπρεπε να αρχίσει το πανηγύρι της εργατικής κριτικής – και, σε ότι αφορά εμάς, το τιμούμε, ακόμα κι αν σολάρουμε (υποχρεωτικά…) Η καινούργια μεγάλη έφοδος της εργατικής κριτικής βρίσκεται στην αποκάλυψη της διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στην μηχανοποίηση της σκέψης και της αίσθησης (και της ευφυίας, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές θα οριστούν με συγκεκριμένους θετικιστικούς τρόπους…) και την μαζική αποβλάκωση των χρηστών των «έξυπνων μηχανών» της καθημερινής ζωής.

Ιστορικά ειδικοί της αποβλάκωσης / αποκτήνωσης έχουν υπάρξει οι «εκπρόσωποι του μεγαλοδύναμου». Αιώνες know how που, ακόμα κι αν ξεπερνιούνται από τεχνική άποψη, είναι απαράμιλλοι ως προς την πολιτική τους αποτελεσματικότητα.

Αν, τώρα, η αποβλάκωση / αποκτήνωση είναι μια διαδικασία καθαρά καπιταλιστική (με την έννοια τόσο του engineering of everything όσο και της κερδοφορίας απ’ την ανάπτυξη νέων αγορών κοινωνικού ακρωτηριασμού) τι έχουν να πουν, άραγε, οι ειδικοί του παλιού (θρησκευτικού) μαγαζιού; Οι ειδικοί του παλιού διανοητικού, ηθικού και συναισθηματικού ακρωτησιασμού, στο όνομα της “πίστης”; Υπάρχει, μήπως, ένας τεχνολογικός παράδεισος για την απομείωση της ζωής πριν τον θάνατο, που θα είναι η εισαγωγή στον «άλλο» παράδεισο; Μήπως πρέπει να ευλογηθεί ο τεχνολογικός υποβιβασμός του ανθρώπινου μιας και τέτοιος ήταν πάντα ο στόχος του χριστιανισμού, αν και με “άλλα μέσα”;

Ακόμα κι αν δυσκολευτεί η παλιά αλλά πάντα κραταιή αποβλακωτική μηχανή (η θρησκεία, ο χριστιανισμός) να εντάξει στη θεολογία της την «μοναδικότητα / singularity», έχει να καταθέσει δύο υψηλής πολιτικής αξίας παραμέτρους στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Τον φόβο του θανάτου, που φετιχοποιήθηκε εμπορευματικά και, τώρα πια, πλανιέται σαν «ο φόβος του θανάτου εξαιτίας της δικτυακής αποσύνδεσης». Και, μαζί, τον φετιχισμό, που μπορεί να κατέβηκε απ’ τους άγγελους στα εμπορεύματα και απ’ τα εμπορεύματα στις «επικοινωνιακές μηχανές», μόνο για να επαναλαμβάνει σταθερά και άγρια εκείνο που είχε παρατηρήσει έγκαιρα και προειδοποιητικά ο κυρ Κάρολος για την ιστορική εξέλιξη του φετιχισμού: η «υπερ-ευφυία» των μηχανών δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ξένη στους ιεραπόστολους, εφόσον επιβεβαιώνει την ύπαρξη «όντων» (των «έξυπνων μηχανών») ανεξάρτητων απ’ τις γνώσεις της μεγάλης μάζας των υποτελών.

Ο.Κ. Οι «έξυπνες μηχανές» δεν έχουν φτερά και καραμούζες. Αλλά αυτό δεν είναι σπουδαίο πρόβλημα…

(φωτογραφία: Τα αμάξια – με ανοικτό το καπώ.. – και τα μηχανάκια ευλογούνται ήδη. Άιντε να ευλογηθούν και τα ρομπότ, οι αισθητήρες παντού, μαζί με τα τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής…)