Year: 2018

Σχέδιο; Ποιό σχέδιο;

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Το να αποδώσουμε την ελληνική ρατσιστική μεταχείριση προσφύγων και μεταναστών στην συμφωνία ε.ε. – τουρκίας είναι εθνικιστική υπεκφυγή! Σημαίνει ότι ξεχνάμε τι έγινε εναντίον των μεταναστών απ’ τα βαλκάνια (απ’ την αλβανία και όχι μόνο) στα ‘90s. Υπήρχε, μήπως, κάποια «διεθνής συμφωνία ε.ε. – κάτι» για τις εκατοντάδες (αυτός είναι ο αληθινός αριθμός: εκατοντάδες!) δολοφονίες μεταναστών, για την δουλική εργασία στην οποία υποχρεώθηκαν υπό την απειλή όπλων άμεσα ή έμμεσα, για τις «επιχειρήσεις σκούπα», για τα κάτεργα των αστυνομικών κρατητηρίων, για τις αθώωσεις των δολοφόνων μικροαστών της επαρχίας, για τις «επαναπροωθήσεις», για τα μήντια και την καλοπληρωμένη ρατσιστική εκστρατεία τους; Υπήρχε «διεθνής συμφωνία» για τον «μαύρο τρύπα» (τον γνωστό Αναστασιάδη) και άλλους στην «αριστερή» ελευθεροτυπία των ‘90s; Για τα κανάλια μήπως; Υπήρχε “διεθνής συμφωνία” για τα φραουλοχώραφα, και όχι μόνο; Όχι, δεν υπήρχε…

Μήπως υπήρχε «διεθνής συμφωνία» για την μετατροπή, «σε μια νύχτα» κυριολεκτικά, των μεταναστών απ’ το πακιστάν σε νο 1 εχθρό της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, τις παραμονές των ολυμπιακών του 2004; Ναι, εκεί υπήρχε – με την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Μόνο που η συστηματική εγκληματοποίηση των μεταναστών απ’ το αφγανιστάν και το πακιστάν δεν έγινε από αμερικάνους ή άγγλους μπάτσους και φασίστες. Έγινε από έλληνες, «αυθεντικούς έλληνες» μπάτσους και φασίστες! Στη βάση πολύ γνωστών κοινωνιολογικών και ανθρωπολογικών μελετών για το πως μπορείς να σπρώξεις στην παραβατικότητα και στην light εγκληματικότητα αποκλεισμένες πληθυσμιακές ομάδες, μέσα στις μητροπόλεις: αυξάνοντας την πίεση (απ’ την μια), προτείνοντάς τους «διεξόδους» στην οικονομία του εγκλήματος (απ’ την άλλη)…. (Εκτός αν νομίζει κανείς ότι ο μετανάστης απ’ του διαόλου τον κώλο, που δεν ξέρει καλά καλά που είναι και τι σκατά είναι η ελλάδα, έχει όνειρο να κάνει καριέρα ποινικού στην πλατεία Βάθης…)

Η Μόρια και όλα τα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι αποτέλεσμα κανενός «υπερπληθυσμού» και καμμίας «συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας»!!! Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: κόψε το ρεύμα και το νερό σε μια ελληνική πόλη 50 ή 100 χιλιάδων κατοίκων, βάλτους στη σειρά για να φάνε και να χέσουν, στήσε και την αστροαστυνομία σου στην περίμετρο (με την έννοια της απαγόρευσης των πολιτικών δικαιωμάτων τους, της κίνησής τους, ακόμα και του ρεμβασμού τους…) και τα υπόλοιπα θα γίνουν “μόνα τους”!!! Τσςςςς! Είναι απολίτιστοι αυτοί οι Παγκρατιώτες!!! Τα μάθαμε αυτά απ’ το μαγικό, γοητευτικό, πολιορκούμενο Sarajevo – στα ’90s…

Θέλετε να κάνετε «ασκήσεις σκέψεις» για τα χωριά σας; Κάντε τις, αλλά να είστε τίμιοι, και να αφήσετε τις εύκολες ευχές για «αλληλεγγύη»!!! Όταν είσαι αιχμάλωτος μπορεί να καταλήξεις και σε ανθρωποφαγία – συμβαίνει, και είναι μέρος του σχεδιασμού απανθρωποποίησης. Στατιστικά συμβαίνει…

Απ’ τα ναζιστικά στρατόπεδα ήδη… Αν αυτό είναι ο άνθρωπος έγραψε κάποιος Primo Levi, για το Άουσβιτς…

Σχέδιο; Εννοείται!

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Ακόμα και ο διπλωμάτης κυρ Naiddo αναγκάστηκε να «πετάξει κάτι» σε μια πρόταση που αποδεικνύει πολύ περισσότερα απ’ όσα η καθεστωτική προπαγάνδα μας εκβιάζει να φάμε. Είναι η φράση για την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης.

Σε ποιον, ακριβώς, «υπερπληθυσμό» αδυνάτων δικαιολογείται αυτή η ποινικοποίηση; Στις 5, στις 5 χιλιάδες ή στα 5 εκατομμύρια; Σε ποια «συμφωνία ε.ε. – τουρκίας» υπάρχει άρθρο περί ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες / μετανάστες; Τίποτα και πουθενά!

Υπάρχει βέβαια συμφωνία, το ξέρουμε και το ξέρετε. Μόνο που είναι συμφωνία καθαρμάτων που έχουν επιβεβαιωθεί σαν τέτοια από πριν και από «μόνα» τους. Μουζάλας; Καμμένος; Βίτσας; Τσίπρας; Μητσοτάκης; Δένδιας; Γεωργιάδης; Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν!

Κάντε το τεστ για τους εαυτούς σας: η πολυκατοικία σας (αλληγορία της ε.ε….) κατοικείται κατά 70% από φασίστες. Θα γίνετε κι εσείς τέτοιοι επειδή, ε, τι να κάνουμε; αυτή είναι η τάση;

Τα σκουλήκια της αριστέρας του κράτους και του κεφάλαιου απάντησαν «ναι» ίσως πριν καν τους ρωτήσει κανείς. Και ανέλαβαν την εξόντωση των μεταναστών στο υπόγειο της πολυκατοικίας όχι επειδή το 70% των καθωσπρέπει ενοίκων είναι φασίστες, αλλά επειδή οι φασίστες τους πλήρωσαν. Τους αγόρασαν. Τους έδωσαν π.χ. κονδύλια (για την “περίθαλψη των μεταναστών”) αφήνοντάς τους όμως το πονηρό παράθυρο να τα σπρώξουν στους εργολάβους τους, στα αφεντικά των ντόπιων μκο τους, να «φάνε ψωμάκι» τα εξαρτήματα του μηχανισμού τους….

Κι αφού το σχέδιο (της πολυκατοικίας / ε.ε.) ήταν, πράγματι, «ανάσχεση των ροών», αυτοί έβαλαν τις δικές τους «πινελιές», αυθεντικά ελληνικές. Κανείς δεν υποχρέωσε αυτό το κάθαρμα που λέγεται Μουζάλας, τότε «υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής» (10 χιλιάρικα ντάγκα μισθός; 12; άξιος ο μισθός του) να πει στην αρχή ενός χειμώνα «φέτος θα έχουμε νεκρούς από κρύο» (στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…) με την φυσικότητα, την άνεση και τον τόνο ενός οπαδού που θα έλεγε «φέτος θα χάσουμε τα εκτός έδρας ντέρμπι». Κανείς δεν τον υποχρέωσε – ήταν η αυθεντική έκφραση ενός «αριστερού» ρατσιστικού καλοπληρωμένου καθάρματος. Που αν ήταν δεξιό θα είχαν σηκωθεί εναντίον τους και οι πέτρες. Αλλά αφού ήταν αριστερό, ο.κ… Οι “φίλοι των μεταναστών” έκαναν τουμπεκί. (Περίεργο, ε;)

Όπως κανείς, κανένας «υπερπληθυσμός» και καμία «διεθνής συμφωνία ε.ε. – τουρκία» δεν υποχρέωσε τους και καλά «φίλους τους μεταναστών» να στοχοποιούν τις διεθνείς μκο και όχι το ελληνικό υπουργείο άμυνας, κατηγορώντας τες ότι είναι «μπάτσοι». Έτσι ώστε όταν η σύρια πρόσφυγας εθελόντρια διασώστρια Sarah Mardini και ο γερμανός εθελοντής διασώστης Sean Binder μπήκαν φυλακή όπου και είναι ακόμα («ποινικοποίηση της αλληλεγγύης»…) να μην ιδρώνει κανενός το αυτί…

“Λάθη” πάντα μπορεί να γίνουν… Όμως “λάθη” επαναλαμβανόμενα, που συγκλίνουν στον ίδιο στόχο (στο ξεκάρφωμα του ελληνικού κράτους / παρακράτους), και μάλιστα σε μια κρίσιμη ιστορική φάση, κι ακόμα χειρότερα συγχρονισμένα εκ των προτέρων σε μια διεθνή κρατική γραμμή, είναι τουλάχιστον ύποπτα: ίσως πρέπει να αποδείξουν αυτοί που τα έκαναν ότι επρόκειτο μόνο για συνεχόμενους πνιγμούς τους…

Κατά τα άλλα πιο ενεργοπαθητική συνενοχή στον κρατικό ανθρωποφάγο σχεδιασμό η ασταμάτητη μηχανή δεν θα μπορούσε να φανταστεί.

(Και, πιστέψτε το, δεν είναι χτεσινή. Έχει δει και έχει ζήσει πολλά).

Σχέδιο; Δεν έχετε καταλάβει τίποτα!

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Αν υπήρχε αξιοπρέπεια και φιλότιμο, κατ’ αρχήν απέναντι σ’ αυτούς τους δύο φυλακισμένους αλληλεγγύους (που, τι κρίμα γι’ αυτούς; δεν είναι έλληνες, δεν είναι απ’ την “οργάνωσή μας”….) θα έπρεπε να υπάρξει μια δημόσια και εντατική απολογία: Σας δώσαμε!!! Ναι, εμείς σας δώσαμε, επειδή κάναμε εφικτή την απαξίωσή σας· και εύκολο κι “αόρατο” το εναντίον σας κατηγορητήριο… Ναι, σας δώσαμε – γιατί δεν είχαμε το θάρρος να συνδυάσουμε το δικό σας κουράγιο και τις άμεσες εμπειρίες σας με τις πολιτικές μας θέσεις, έτσι ώστε να εντοπίσουμε με ακρίβεια τον κοινό μας εχθρό… Ναι, σας δώσαμε, γιατί όταν το κάθαρμα ο Μουζάλας έλεγε ότι οι βιασμοί στη Μόρια είναι “κατά φαντασίαν” δεν ήρθαμε να σας ρωτήσουμε: “τι λέτε; να τον κρεμάσουμε τώρα ή αργότερα;”… Ναι, σας δώσαμε, γιατί η “ζεστασιά” των “διαδικασιών” μας είναι μια χαρά για μικροαστικά selfies – που σημαίνει, τελικά: κόσμε, άντε και γαμήσου!

Αλλά ακόμα και τα πιο πάνω θα ήταν απλά η αναγκαία συνθήκη για να σταθούμε (πούσαι ρε Κάρολε!!!) με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω· όχι, όμως, για να περπατήσουμε, όχι για να κλωτσήσουμε. Υπό την προϋπόθεση της ικανότητας βαθιάς αυτοκριτικής, το να καταλάβεις πόσο ηλίθιος (ενδεχομένως και χρήσιμος ηλίθιος) υπήρξες είναι η πολύτιμη αρχή· αλλά μόνο η αρχή.

Όποιος έχει ασχοληθεί με την κοινωνιολογία και την ψυχολογία του Θεάματος (περασμένα και πολύπλοκα, ε;) ξέρει ότι για τους ειδικούς των αφεντικών το να μπορούν να βραχυκυκλώνουν τους “εξτρεμιστές” (εντός ή εκτός εισαγωγικών), εδώ και αρκετές δεκαετίες, δεν είναι μονοσήμαντη γνώση. Αν βρεις πως να κάνεις αρνί τον “άγριο λύκο”, τότε ξέρεις με βεβαιότητα πως να κουλιαρντίσεις ολόκληρο το κοπάδι. Η πολύτιμη βοήθεια που έχουν προσφέρει ως τώρα (και, φοβούμαστε, θα συνεχίσουν τα προσφέρουν) οι σχιζο-μητροπολιτικοί εγωϊσμοί και τα “μαρς” ψωνίσματα όσων έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν (για να το αντιμετωπίσουν…) παριστάνοντας τους “εξτρεμιατές” είναι ότι αποτελούν case studies. Για κάθε «μαλακία τους» (δηλαδή: για κάθε τι που αυτά τα χαμένα στο Εγωϊκό τους σύμπαν δι-άτομα νομίζουν ότι είναι, τελικά, προσωπική τους υπόθεση που μπορούν να θάψουν χωρίς ίχνη) μια σχολή κοινωνιολογίας ή ανθρωπολογίας ή ψυχολογίας κάπου εδώ ή εκεί κάνει 15 διδακτορικά… Για κάθε συναισθηματική έξαρσή τους τμήματα πολλών μυστικών υπηρεσιών αμολάνε εγκάθετους και καθοδηγητές… Για κάθε «στραβοπάτημά» τους οι σχολές προβοκατόρων βελτιώνουν το know how τους…

Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε αφύλακτοι, καταδικασμένοι! Σημαίνει το ακριβώς αντίθετο: αν δεν είσαι διατειθειμενος / η να κάνεις κάθε κόπο απαραίτητο, όσο μεγάλος κι αν είναι αυτός ο κόπος, για μια ζωή ολόκληρη αν χρειαστεί κι ακόμα άλλη μία, ώστε να αρθείς στο ύψος των περιστάσεων (που σημαίνει: να συγχρονιστείς με τα ζόρικα δεδομένα της πολύ ζόρικης εποχής σου) τότε, απλά, θα γίνεσαι ενεργούμενο – και δεν θα το καταλαβαίνεις. Η χρησιμότητα της αφέλειας έγκειται σ’ αυτό: όλοι κάνουν την δουλειά τους. Και ο αφελής είναι αθώος, κι αυτός που τον αξιοποίησε απλά “έκανε την δουλειά” του…

Αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο, το εν δράσει σχέδιο μιας διανοητικής, συναισθηματικής και ηθικής κυριαρχίας χωρίς προηγούμενο που, ωστόσο, όχι μόνο δεν είναι ακαταμάχητη αλλά είναι στ’ αλήθεια γεμάτη «αδύναμα σημεία» (αν μπορείς να τα καταλάβεις): οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι μόνο άντρες, γυναίκες, μεγάλοι και μικροί με σάρκα και οστά, ανάγκες, επιθυμίες, αισθήματα, ιστορία… Είναι κάτι ακόμα παραπάνω, και πάντα τέτοιοι ήταν: ακριβώς επειδή είναι άντρες, γυναίκες, μεγάλοι και μικροί με σάρκα και οστά, ανάγκες, επιθυμίες, αισθήματα, ιστορία σε απαγόρευση είναι, χωρίς να το θέλουν και να το έχουν διαλέξει, το προμήνυμα του κινδύνου για τις δικές μας σάρκες, τα δικά μας οστά, τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες και αισθήματα, που δεν είμαστε ακόμα σε κάποιου είδους απαγόρευση, αλλά δεν μπορούμε πια να την προγνώσουμε, ούτε βέβαια να την εμποδίσουμε…

Επειδή ζούμε σε καπιταλισμό (που, αφού δεν έχει σοβαρό ταξικό αντίπαλο, είναι σε παροξυσμό).

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!! (Το είχαμε πει από τότε, αλλά κλάιν μάιν…) Οι μετανάστες απ’ τα βαλκάνια και απ’ την αλβανία ειδικά μετέφεραν τότε, στα ‘90s, ένα «προμήνυμα κινδύνου»: 300 ευρώ μισθό, ή καθόλου μισθό, ή 1 euro job για πρωτοκοσμικούς, “λόγω κρίσης”, “υπερπληθυσμού ανέργων”, κλπ…… Ούτε τότε κατάλαβε η ρημαδιασμένη τάξη μας, ούτε τώρα καταλαβαίνει…

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!! Οι αιχμάλωτοι των ελληνικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, τα θύματα του «υπερπληθυσμού» των άμαχων της πολεμικής βίας του 4ου παγκόσμιου… ξαναμεταφέρουν ένα «προμήνυμα κινδύνου». Τα αφεντικά δεν θα σταματήσουν πουθενά αν δεν είμαστε σε θέση να τα σταματήσουμε… Μετά από πέντε ή δέκα χρόνια δεν θα βγάλει πουθενά το να σταθεί κανείς μπροστά στον καθρέφτη του λέγοντας «ήμουνα μαλάκας που δεν κατάλαβα».

Τότε οι selfie αντιλήψεις θα είναι ισόβια καταδίκη. Και μπορεί να μην χρειάζονται καν καθρέφτες…

Μερικές Παρασκευές είναι διαφορετικές

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Πρέπει να είναι διαφορετικές! Πρέπει να είναι αντι-! Δεν είναι οι Παρασκευές «μαύρες», σαν θρίαμβος της κατανάλωσης που έγινε ψύχωση και παραλήρημα. Οι Παρασκευές είναι κόκκινες. Από φωτιά, από αίμα. Εδώ κοντά.

Για όσες / όσους καταλαβαίνουν: την Παρασκευή στις 23 Νοέμβρη το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει ένα καθόλου υπερβολικό πρόγραμμα δράσεων με διάφορες μορφές, πάντα Παρασκευές (εκτός αν η συγκυρία επιβάλει κάτι επιπλέον), για πολύ συγκεκριμένους λόγους: για την υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης αλλά και για την εναντίωση στον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Που μας έχει βουτήσει απ’ το λαιμό, και μας τραβάει σαν πρόβατα στους βρώμικους, χασάπικους σχεδιασμούς του. Δύο ζητήματα διακριτά αλλά και ενωμένα, με το αίμα των Άλλων: στην Παλαιστίνη, στο Κάιρο, και αλλού.

Στις 23 Νοέμβρη, στις 7.30 νωρίς το βράδυ (αυστηρά – ξεφορτωθείτε τις φοιτητικές αναπηρίες!), στο αμφιθέατρο του Γκίνη στο ε.μ.π., το συμβούλιο παρουσιάζει το εγχείρημα «Παρασκευές για την Παλαιστίνη». Κάνει μαζί προβολή μιας διαφωτιστικής ομιλίας του Ilan Pappe, ισραηλινού ιστορικού, κυνηγημένου απ’ το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, για την αποικιοκρατία με εποίκους στην Παλαιστίνη Αυτό που οι πρωτοκοσμικοί έκαναν επί αιώνες σε διάφορες άκρες του κόσμου, και συνεχίζει τώρα, με την ενοχική υποστήριξή τους, εδώ δίπλα.

Απαραίτητα εφόδια για όσες και όσους δεν ζουν σε άλλο γαλαξία· πριν τους (μας) πέσει ο ουρανός στο κεφάλι…

Ουάου!

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα μισοσκοτωμένο (αλλά, επίσης: μισοζωντανό) φίδι; Θα δαγκώνει όπου μπορεί. Κάτι ανάμεσα στους σπασμούς του θανάτου και τους αυτοματισμούς της ζωής.

Κάπως έτσι ο υπ.εξ. της σαουδαραβικής χούντας, υπόχρεος και φίλος του τοξικού, ονόματι Adel Al-Jubeir, «έλαβε το μήνυμα» του ψόφιου κουναβιού, και τράβηξε το σπαθί του. Η σαουδική αραβία είπε δεν πρόκειται να ανεχτεί οποιαδήποτε προσπάθεια ενοχοποίησης του πρίγκηπα Mohament bin Salman. Αντιπροσωπεύει είπε κάθε σαουδάραβα πολίτη… Δεν θα ανεχτούμε ούτε καν συζητήσεις που στρέφονται κατά του βασιλιά μας ή του διαδόχου πρίγκηπα…

Από μια άποψη (κάπως κόμικς) ο λεονταρισμός του κυρ Adel έχει ενδιαφέρον. Γιατί αν διάβολε, επιτέλους, πρόκειται να γίνει η επίσημη κήρυξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου, γιατί όχι απ’ το Ριάντ; Τόσα αεροπλάνα, πυραύλους, βλήματα ψωνίζει! Ας τα χρησιμοποιήσει επιτέλους!! Πρώτοι στόχοι λοιπόν: η γερμανία, το ιράν, και η μισή αμερική. Not bad…

Η αλήθεια είναι ότι πλέον ο τοξικός έχει πιαστεί όχι μόνο στη φάκα που τον αφορά προσωπικά και σαν καθεστώς, αλλά και σε μια ακόμα μεγαλύτερη. Με έδρα την Ουάσιγκτον. Τουρκικό καθεστωτικό μήντιο (η Hurriyet) μεταφέρει ότι η cia έχει υποκλοπή τηλεφωνήματος όπου ο τοξικός κουβεντιάζει με τον αδελφό του, πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον (εξαφανίστηκε στα μέσα Οκτώβρη…), για το ότι είναι επείγον να ξεφορτωθούν τον Khashoggi. Χμμμμ… Η ίδια πάλι παλιοcia έχει άλλη υποκλοπή, όπου ο Khashoggi, από αμέρικα μεριά, επικοινωνεί με τον αδελφό τοξικού / πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον, κι ο τελευταίος τον διαβεβαιώνει ότι «ναι ρε φιλάρα, πήγαινε να πάρεις τα χαρτιά σου απ’ το προξενείο μας στην Istanbul, κομπλέ όλα, μην αγχώνεσαι, να παντρευτείς να σου στείλουμε και δωράκι».

Ως τώρα έχει αποδειχθεί ότι τρεις τουλάχιστον μυστικές υπηρεσίες «ήταν έγκαιρα στο κατόπι» της σφαγής του Khashoggi. Η cia, που «κάτι ήξερε» αλλά δεν τον ειδοποίησε. Η αγγλική MI6 που “κάτι ήξερε” και (κατά τα λεγόμενά της υπό μορφή διαρροών) προσπάθησε να πείσει τον τοξικό να μην προχωρήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Και η τουρκική MIT που έχει πλούσιο υλικό μέρες πριν το φονικό. Είναι η μόνη που δεν θα προσπαθούσε να πείσει τον τοξικό να λυπηθεί τον Khashoggi – μάλλον το αντίθετο…

Και οι μεν τουρκικές υπηρεσίες / το τουρκικό καθεστώς παίζουν το παιχνίδι τους καθαρά και υποδειγματικά. Απομένει το ερώτημα για τις άλλες δύο τι ακριβώς έχουν στο σχεδιασμό τους. Γιατί το υλικό για ένα πλήρες κατηγορητήριο υπάρχει· ας μην έχει κανείς αμφιβολία. Το θέμα είναι η διαχείρισή του. «Κατά μέτωπο» ή «πλαγιοκόπηση»; Για παράδειγμα, αν η cia συνεχίσει τις διαρροές της, κι αν το ίδιο κάνει και η mit, τότε όλο το σκυλοπαρεάκι του τοξικού θα διαπιστώσει ότι ένας Kushner (το λέμε σχηματικά) δεν φτάνει – αλλά αυτό θα είναι η «ανεπίσημη πραγματικότητα» σε ένα σύμπαν παράλληλων πραγματικοτήτων… Που επιτρέπει σε άλλες πραγματικότητες να συνεχίζουν…

Κάποιος θα ρωτήσει: σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο σαν τον 4ο ποιος περιμένει «κατευθείαν κινήσεις» όπως στον 1ο; Απόλυτα σωστή ερώτηση, και ευχαριστούμε όποιον διανοηθεί να την κάνει, σε όλο της το βάθος…

Ο αμερικάνος φίλος

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο – σε ιμπεριαλιστική κίνηση – συνεχίζουν, φυσικά, την συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον. Αυτήν την Ουάσιγκτον. Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συμπλέγματος κράτους / κεφάλαιου, και χωρίς να έχουμε αποδείξεις, είναι βάσιμο να εκτιμάμε ότι κάνει «υπόγειο» παιχνίδι και με το σαουδαραβικό καθεστώς. Και με τα εμιράτα, των οποίων το αφεντικό, ο Mohammed bin Zayed al-Νahyan (ΜΒΖ) είναι συνεταίρος του τοξικού σ’ όλα τα κόλπα, και κάθαρμα περιωπής. Το ότι δεν ξέρουμε ακριβώς την ελληνική εμπλοκή ας μην θεωρηθεί μειονέκτημα: είναι το ελληνικό γεωπροσοδικό «άγριο ένστικτο» που αποκλείει οποιαδήποτε αποστασιοποίηση από σκατά που μυρίζουν χρήμα. Χωρίς πολλές φανφάρες.

Χωρίς πολλές φανφράρες ξεκινάει σήμερα και η έβδομη (7η) κοινή στρατιωτική άσκηση ανάμεσα στον χουντικό στρατό του Sisi, τον ελληνικό, και κάτι νοτιοκυπριακές τσόντες. Για μια βδομάδα. Για κάποιο λόγο που από πρώτη ματιά (και μόνο) διαφεύγει, το όνομα της άσκησης είναι «Μέδουσα 7 – Αλεξανδρούπολη 18». Πρώτη φορά μπαίνει η Αλεξανδρούπολη στον τίτλο αυτής της άσκησης. Επειδή κάποτε θα φτάνει εκεί αιγυπτιακό (υγροποιημένο) γκάζι;

Υπάρχει κάτι σαν «ενιαίο ελληνο-αιγυπτιακό αμυντικό δόγμα» απ’ την Αλεξανδρούπολη ως το Πορτ Σάιντ, μια γραμμή τομής της ανατολικής Μεσογείου; Τυπικά – απ’ όσα λίγα ξέρουμε – η άσκηση αυτή θα γίνει στην Κρήτη και στα νότιά της· η Αλεξανδρούπολη πέφτει μακρυά. Όμως τίποτα δεν είναι μακριά για τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα που θα κάνουν παιχνίδι στη «μέδουσα 7». Θεωρούμε ότι χωρίς πολλές φανφάρες η Αθήνα θέλει να «τραβήξει» την αιγυπτιακή χουντική στρατοεκπαίδευση σε μια ξεκάθαρα αντιτουρκική γραμμή, ακόμα κι αν από πρακτική άποψη φαίνεται άκυρη: αιγυπτιακή αεροπορία στο Αιγαίο; Ποτέ δεν ξέρεις… (Έχει κι ένα «πάτημα» στην Καβάλα το Κάιρο…)

Όλα αυτά, φυσικά βγάζουν ένα κάποιο νόημα (ωστόσο μην βιαστείτε για το πιο είναι αυτό!… υπάρχουν «εναλλακτικές πραγματικότητες» και εδώ…) μόνο στο βαθμό που ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ είναι ακμαίος και ακέραιος σε κάθε του κρίκο. Ή στο βαθμό που με σπασμένο τον κρίκο του Ριάντ θα αναλάβει τις δουλειές του το Κάιρο…

Να γιατί λέμε ότι ένα κάποιο «υπόγειο παιχνίδι» με το Ριάντ είναι εντελώς μέσα στις προδιαγραφές του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Θα μπορούσε να είναι, ακόμα ακόμα, και ένα τηλεγράφημα / οδηγία του υπ.εξ. – τενεκεδένιο – προς τις ελληνικές πρεσβείες σε διάφορα μέρη του κόσμου: όταν σας ρωτάνε να λέτε ότι «ο κόσμος είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος» και ότι «ίσως ποτέ δεν μάθουμε την πλήρη αλήθεια»…

(φωτογραφία: Το δημοσίευμα αφορά την περσινή «μέδουσα», το ισραηλινό ενδιαφέρον όμως είναι διαχρονικό. Και μην ρωτήσετε «γιατί»! Θα είναι σα να δείχνετε τον κώλο σας σε σκηνοθέτη πορνό…)

Εκτός από ελληνοαμερικανική διαθέτουμε και ελληνορωσική…

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Φιλία, φυσικά! Εν όψει της επίσκεψης του εξοχότατου τενεκεδένιου πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών στη Μόσχα σε δυόμισυ βδομάδες (7 Δεκέμβρη) όλοι οι δημαγωγοί, επαγγελματίες ή/και ερασιτέχνες, θα πουν και θα γράψουν διάφορα θριαμβευτικά. Μπορεί τα ρούβλια να μην ήρθαν με τον γκαζοσωλήνα του καπετάν Παναγιώτη (τότε που οι ρόζ είχαν φτερά…) αλλά δεν μπορεί: το «ξανθό γένος» μας αγαπάει… Ε;

Ο τενεκεδένιος είναι ο πιο κατάλληλος διαθέσιμος σήμερα πολιτικός εκπρόσωπος του ελλαδιστάν, για να φάει τις πατσαβούρες στα μούτρα και να πει «ωραία δροσιά έχετε δω». Έχει περάσει τις «εξετάσεις real τσίγκου» με άριστα, στο πρώτο μισό του ’15, όταν διέδιδε ότι θα βάλει το ελληνικό ναυάγιο στους brics, και – μάλιστα – ότι ήταν στην Αγία Πετρούπολη που του έγινε η πρόταση. Έρμο πρώην Λένινγκραντ τι σούμελλε να πάθεις!

Θα κατέβει, επίσης, στο γήπεδο με τα εξής προσόντα: Α) έναν πατριάρχη Istanbul που έχει βάλει ήδη φωτιά στο ορθόδοξο ποιμνίο της ουκρανίας (οι πρώτες εμπρηστικές βόμβες έχουν πέσει σε εκκλησίες…), μετά και απ’ το ο.κ. του ελληνικού υπ.εξ. – επί εποχής ογκόλιθου. Β) την φανατική συμμετοχή στον άξονα. Γ) έναν πατριάρχη Ιεροσολύμων που είναι για να ριχτεί με πέτρα στο λαιμό στην κοντινότερη θάλασσα, μαζί με όλο το πρακτόρικο ελληνορθόδοξο παπαδαριό εκεί. Δ) μια ιμπεριαλιστική ατζέντα για την ανατολική Μεσόγειο τόσο εξώφθαλμα αντιτουρκική, που θα αναρωτιόταν κανείς «τι πίνουν στην Αθήνα;» Ε) έναν asset 2 (εκεί στη Σαλονίκη) που απ’ το πολύ γλύψιμο δείχνει να έχει περάσει σε μια πιο realos προσέγγιση.

Αν ο τενεκεδένιος γυρίσει απ’ αυτήν την πολυσήμαντη επαφή με τον Putin και τον Medventev και με τα δύο αυτιά του στo ίδιο μέγεθος, δύο πιθανότητες υπάρχουν. Είτε ότι έκαναν πλάκα με την πάρτη του, είτε ότι τον έπιασαν κι απ’ τα δύο αυτιά μαζί.

Ας ρωτήσει το φασιστοσυνεταιράκι του, τον ψεκασμένο, πως είναι να σε πιάνουν απ’ το ένα. Έχει πρόσφατη εμπειρία, κάτι θα θυμάται…

(φωτογραφία: Λοιπόν αγόρι ψήνεσαι να αρχίσεις να διαδίδεις ότι το πολυτεχνείο το ’73 έγινε κατά του ιράν, της Χεζμπ’ αλλάχ και της Χαμάς; Θα πληρώσουμε κάτι παραπάνω, μην σ’ ανησυχεί…)

Black…

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Όχι ότι έχει καμιά σημασία. Μόνο έτσι, για την ιστορία. Η «μαύρη Παρασκευή» είναι παλιό αμερικανικό εμπορικό έθιμο, που ακολουθεί την «ημέρα των ευχαριστιών» στις ηπα, που πέφτει πάντα την τέταρτη Πέμπτη του Νοέμβρη. Οι «ευχαριστίες» θεωρούνται στις ηπα έναρξη της χριστουγεννιάτικης εμπορικής σεζόν, κι απ’ αυτό ξεκίνησε η ιδέα μιας καπάκι «Παρασκευής προσφορών» εδώ και πάνω από μισό αιώνα (απ’ το 1952), χάρη στην επιτηδειότητα του αμερικανικού «εμπορικού κόσμου».

Οι έμποροι στο αμέρικα έγραφαν στα κιτάπια τους τις ζημιές με κόκκινο στυλό και τα κέρδη τους με μαύρο. Σκέφτηκαν πως η επόμενη μέρα της γιορτής των ευχαριστιών, με την «καλή διάθεση» του πόπολου, θα ήταν ευκαιρία μπας και ξεπουλήσουν τα στοκ τους, μέσα σε κλίμα «ξεκινάνε τα χριστούγεννα, ουουου! – πάρε κόσμε». Οπότε η Παρασκευή μετά την Πέμπτη των «ευχαριστιών» έγινε «μαύρη» επειδή, με προσφορές, εκπτώσεις κλπ, το u.s. λιανεμπόριο έγραφε κέρδη.

Η ιδεολογία ξέρει κολύμπι: η «μαύρη Παρασκευή» πέρασε τον Ατλαντικό σχετικά πρόσφατα, στις αρχές των ‘00s, χάρη στην τότε χαρούλα ότι «οι αμερικανιές είναι ωραίες». Εννοείται ότι το πρώτο κράτος του οποίου ο εμπορικός κόσμος υιοθέτησε το κόλπο ήταν η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας κλπ, με πρωτεύουσα το Λονδίνο. Χωρίς «Πέμπτη των ευχαριστιών» – τι σημασία είχε; Στη γερμανία η ιδέα μπήκε σε εφαρμογή το 2006, στην ελβετία το 2015, ενώ σε κράτη της ανατολικής και νοτιοανατολικής ευρώπης (ελλάδα, πολωνία, ουκρανία) το 2016.

Η καταναλωτική δύναμη είναι πολύ σπουδαίο πράγμα (έως και αφροδισιακό) – αρκεί να την έχεις. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι καταναλωτική εκτόξευση της «μαύρης Παρασκευής» είναι με «καβλόχαπα» – και με το συμπάθειο. Οι ελληνικοί σύλλογοι λιανεμπόρων παρατήρησαν μέσα σε μόλις δύο χρόνια ότι αυτά που γράφουν «μαύρα» (δηλαδή κέρδη) αυτήν την αφηνιασμένη καταναλωτικά Παρασκευή του Νοέμβρη, τα γράφουν μετά «κόκκινα» στην κατανάλωση πέριξ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Πολύ απλά οι ρηχές τσέπες του καταναλωτή – μάζα τα χώνουν τώρα αλλά όχι και μετά. Οπότε προσπαθούν να κάνουν την «μαύρη Παρασκευή» μαύρη βδομάδα, να μαζέψουν όσο παραπάνω χαρτί μπορούν, να στραγγίξουν τις ρηχές τσέπες. Κι ύστερα περιμένουν τον κρατικό πατερναλισμό με τις «παροχές» του, μπας και ξαναπέσουν παράδες κάτω απ’ τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. (Αυτό λέγεται και “ανάπτυξη”…)

Απομένει, φυσικά, το ιδεολογικό (και άρα πολιτικό) όφελος, για το σύστημα συνολικά: τρέξε μαλάκα, τσαλαπατήσου, έχει τυράκια μπροστά σου… Ποντίκι τρέξε!

Φαίνεται ανεκτίμητο αυτό το όφελος. Και πολύ πιο μαύρο από σκέτο μαύρο… Μαύρο βαθύ.

(φωτογραφία: Όταν το εμπόρευμα βγάζει πόδια, προκύπτει traffico…)

Ο κόσμος είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος!

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Σταματήστε την γη για να κατέβω!!! Αυτό το παλιό, ‘80s, τρυφερό και ειρωνικό μαζί σύνθημα είναι στον αντίποδα της ιμπεριαλιστικής αλαζονείας του ψοφιοκουναβιστάν. Ωστόσο, με όλη την ασημαντότητά της, η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να το προβλέψει: μετά την χθεσινή («πολυαναμενόμενη») ανακοίνωση του αμερικανικού άσπρου σπιτιού σε ότι αφορά τον τοξικό και την δολοφονία του Khashoggi, το united state of america θα δει να κατρακυλάνε πάνω του, αργά και σταθερά ή απότομα και μαζεμένα, πολλά απ’ τα μπάζα αυτού του επικίνδυνου (και ταραγμένου) κόσμου!!!

Η ανακοίνωση ξεκινάει με την πολεμική μεν αλλά και μανιακή πια ιαχή «America first!», συνεχίζει με την φιλοσοφική διαπίστωση «the world is a very dangerous place!» (που ίσως σημαίνει: πρόσεχε τον κώλο σου…) και συνεχίζει αμέσως μετά με την καταγγελία του ιράν!…

Πρέπει να υποψιαστείτε τι εννοεί, τελικά, το ψοφιοκουναβιστάν (ελπίζουμε τα χθεσινά σχόλιά μας να βοηθούν). Εννοεί:

Α) Επειδή το σχέδιο κατά του ιράν για το οποίο είναι απόλυτα απαραίτητη η δημιουργία ενός «παναραβικού μπλοκ» είναι στρατηγικής σημασίας για εμάς·

Β) Επειδή η δημιουργία του «παναραβικού μπλοκ» είναι αδύνατη χωρίς τον τοξικό·

Γ) Επειδή το σαουδαραβικό παλάτι είναι πολύ καλός πελάτης των όπλων μας (τα οποία κάποτε θα χρησιμοποιηθούν – για να αντικατασταθούν…)·

Δ) Και επειδή η πετρελαϊκή παραγωγή της σαουδικής αραβίας παίζει πάντα ρόλο στη διαμόρφωση των τιμών, πράγμα που εξακολουθεί να μας ενδιαφέρει

για αυτούς τους λόγους αν ο βασιλιάς και ο πρίγκηπας διάδοχος λένε ότι δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο, είναι ο.κ.

Φυσικά, επειδή πια το ψόφιο κουνάβι και κυρίως ο κύκλος των σκληροπυρηνικών συντηρητικών που ηγούνται (σ’ αυτή τη φάση) του αμερικανικού ιμπεριαλισμού καταλαβαίνουν ότι «σαουδαραβοποιώντας» αυτόν τον ιμπεριαλισμό φέρνουν τα αγγούρια πιο κοντά στους κώλους τους, η ανακοίνωση (δείγμα φτηνού καιροσκοπισμού μάλλον και όχι παράνοιας) περιλαμβάνει και τις εξής φράσεις:

…Οι μυστικές υπηρεσίες μας συνεχίζουν να ελέγχουν όλες τις πληροφορίες, αλλά μπορεί να προκύψει πολύ καλά ότι ο πρίγπηπας είχε γνώση αυτού του τραγικού γεγονότος – μπορεί να είχε και μπορεί να μην είχε!

Αυτού λεχθέντος, μπορεί ποτέ να μην μάθουμε όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την δολοφονία του κυρίου Jamal Khashoggi…

“Μπορεί να βρέξει, μπορεί και όχι, αλλά εμείς κοιτάμε τις δουλειές μας…” Οπότε δύο συνέπειες, αναπόφευκτες. Πρώτον, το ψοφιοκουναβιστάν είναι πλέον υπόλογο για «συγκάλυψη» εγκληματία – σε μια υπόθεση που άλλες εποχές (και με άλλες προτεραιότητες) θα είχε ξεφορτωθεί σε χρόνο μηδέν… Και, δεύτερον, η Άγκυρα κρατάει πλέον «όλο το χαρτί». Φτάνοντας μέχρι του σημείου να μπορεί να γελοιοποιήσει την αυτού εξοχότητα το προεδρικό ψόφιο κουνάβι. Κυρίως όμως: να συγκεντρώσει «περισσότερες δυνάμεις» ενάντια στην γραμμή του άξονα για την μέση Ανατολή (και όχι μόνο).

Δεν είναι, όμως, μόνο η Άγκυρα (ή το μπλοκ της Αστάνα) στο κλαρί. Έχουμε υποστηρίξει ότι η ανάληψη της ευθύνης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ τους σκληροπυρηνικούς συντηρητικούς ήταν υποχρεωτική, μετά την αποτυχία των δημοκρατικών (υπό τον Obama) τόσο στη μέση Ανατολή (η Μόσχα δεν «βούλιαξε» στη συρία), όσο και στον δυτικό Ειρηνικό (: “pivot”, Μανίλα…) .

Τώρα αποτυγχάνει και το ψοφιοκουναβικό σχέδιο, ειδικά σε ότι αφορά την αντεπίθεση στο μπλοκ της Αστάνα. (Απομένει η έκβαση του εμπορικού πολέμου κατά του Πεκίνου, ωστόσο η όποια αρχική επιτυχία οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι το Πεκίνο δεν έχει – ακόμα – συμφέρον να απαντήσει «πλήρως»). Είτε υπάρχει έτοιμο plan C είτε όχι στην Ουάσιγκτον, οι εσωτερικές καθεστωτικές αντιθέσεις μέσα στις ηπα δεν μπορεί παρά να οξυνθούν.

Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, σαν αντίβαρο, οξύνεται η εκτός συνόρων επιθετικότητα· και ο «πατριωτισμός» σαν ιδεολογικό μπετονάρισμα…

Ο πλανήτης του πολέμου

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Ο αμερικανικός μιλιταρισμός έχει εκτροχιαστεί. Κι εγώ, ένας μεσαίας βαθμίδας αξιωματικός καριέρας, το είδα να έρχεται… Πίσω στα 2008, όταν ήμουν ένας λοχαγός που μόλις είχε γυρίσει απ’ το ιράκ και σπούδαζα στο Fort Knox, τα σενάρια της εκπαίδευσής μας γενικά εστίαζαν στις μάχες σε πόλεις και σ’ αυτό που ονομάζονταν «αποστολές ασφάλειας και σταθεροποίησης». Εκπαιδευόμασταν θεωρητικά για να επιτεθούμε σε κάποια κέντρα πόλεων, να καταστρέψουμε τους μαχητές του εχθρού εκεί, και έπειτα να αναλάβουμε ειρηνευτικές και «ανθρωπιστικές» επιχειρήσεις…

… Όταν για πρώτη φορά πήρα μέρος στο πρώτο course για μεσαίου επιπέδου αξιωματικούς καριέρας το 2016 γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι είχε πραγματικά αλλάξει.

Τα σενάρια της εκπαίδευσής μας δεν περιορίζονταν πια στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις. Τώρα σχεδιάζαμε την ανάπτυξη δυνάμεων – για συμβατικούς πολέμους υψηλής έντασης – στον Καύκασο, στη Βαλτική, και στη νότια θάλασσα της κίνας (δηλαδή: ρωσία και κίνα). Επιπλέον γίνονταν σχέδια για συγκρούσεις με «κακοποιά» καθεστώτα (δηλαδή, αυτό είναι εύκολο: ιράν). Οι αποστολές σχεδιάζονταν για μάχες των αμερικανικών μεραρχιών σε μακρινές περιοχές, σε σημαντικούς πολέμους για την «απελευθέρωση» περιοχών και την υποστήριξη συμμάχων.

Πολύ γρήγορα μου ξεκαθαρίστηκε: έχουν αλλάξει πολλά. Ο αμερικανικός στρατός, στην πραγματικότητα, έχει γίνει παγκόσμιος με έντονο τρόπο. Θορυβημένη απ’ την αδυναμία της να φέρει σε αίσιο τέλος οποιονδήποτε απ’ τους αντιτρομοκρατικούς πολέμους αυτού του αιώνα, η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι είναι καιρός να ετοιμαστεί για «πραγματικό» πόλεμο, με πλήθος εχθρών. Αυτή η διαδικασία αναπτύχθηκε, στην πραγματικότητα, κάτω απ’ τη μύτη μας εδώ και κάποιο καιρό. Θυμηθείτε το 2013 όταν ο πρόεδρος Obama και η υπ.εξ. Hillary Clinton άρχισαν να μιλάνε για μια “pivot” στην Ασία – μια προφανή προσπάθεια να ανασχεθεί η κίνα. Ο Obama επίσης επέβαλε κυρώσεις στη Μόσχα και στρατιωτικοποίησε ακόμα περισσότερο την ευρώπη, σαν απάντηση στην ρωσική εμπλοκή στην ουκρανία και στην κριμαία. Ο πρόεδρος Trump, του οποίου τα «ένστικτα» στην προεκλογική περίοδο ήταν να αποχωρήσει η Αμερική απ’ τους πολέμους στη μέση Ανατολή, το γύρισε στο να είναι άτοιμος να κλιμακώσει τις εντάσεις με την κίνα, την ρωσία, το ιράν, ακόμα και (για ένα διάστημα) με την βόρεια κορέα…

… Πρέπει να καταλάβει κανείς αυτές τις εξελίξεις σαν εκείνες που διαμορφώνουν μια εν δυνάμει φόρμουλα για μια διαρκή σύγκρουση που θα οδηγήσει τις ηπα σε έναν πραγματικά κατακλυσμιαίο πόλεμο τον οποίο ούτε χρειάζεται ούτε μπορεί πραγματικά να κερδίσει…

Άλλο πράγμα να διαβάζετε τέτοια δυσοίωνα απ’ την ίδια την ασταμάτητη μηχανή, και άλλο να τα διαβάζετε απ’ έναν καραβανά, τον ταγματάρχη (και εξωτερικό συνεργάτη / στρατιωτικό καθηγητή ιστορίας στο West Point) Danny Sjursen (τα εισαγωγικά στα αποσπάσματα είναι του πρωτότυπου). Παράδοξο ή όχι φαίνεται ότι υπάρχουν αμερικάνοι καραβανάδες που υπηρετώντας τον εθνικό τους μιλιταρισμό κάποια στιγμή συνειδητοποιούν τι σόι είναι και που πάει. Το τέλος του περιγραφικού άρθρου του (με τίτλο: planet of war) πάει έτσι:

Λέγεται συχνά, με Οργουελιανή έννοια, ότι κάθε έθνος κράτος χρειάζεται έναν εχθρό για να ενοποιήσει και να πειθαρχήσει τον πληθυσμό του. Αν είναι έτσι τότε οι ηπα πρέπει να θεωρηθούν μοναδική περίπτωση στην ιστορία, σαν η μόνη χώρα που στρατιωτικοποιεί όλο τον πλανήτη (και το διάστημα) προσπαθώντας να μας ανεβάσει πάνω από όλους τους υπόλοιπους.

Μ’ αυτή την έννοια είναι, πράγματι, εξαιρετική περίπτωση.

Μ’ αυτή την έννοια, πράγματι, αλλοίμονο στους άμαχους…