Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή αναγνωρίζει πως έμεινε λίγο πίσω σε ότι αφορά το θέμα. Ενώ, πράγματι, εκκρεμεί μια τυπική έγκριση από την ε.ε. προκειμένου το ρωσικό γκάζι (και οι αγωγοί της gazprom) να ανηφορίσουν απ’ την Αδριανούπολη προς τα βαλκάνια σαν προέκταση του turkstream, η ρωσική εταιρεία έχει κάνει τις «σωστές κοινοπραξίες» με ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες (ακολουθώντας το μοντέλο του nord stream 2) έτσι ώστε το project να είναι συμβατό με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Απόδειξη της προετοιμασίας που έχει γίνει (κι αυτό που αγνοούσαμε…) είναι ότι η gazprom έχει υπογράψει ήδη 7ετή σύμβόλαια τροφοδοσίας (με αφετηρία τον Οκτώβρη του 2022) με την σλοβακία, για 4,4 δις κυβικά μέτρα, απ’ τα οποία η αυστρία θα λαμβάνει τα 3,8 δις, με την ουγγαρία για 4,7 δις κυβικά, με την σερβία για 2 δις κυβικά και με την βουλγαρία για 4,8 δις. (Σύνολο 15,9 – η δυναμικότητα του δεύτερου σκέλους του turkstream). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχει γίνει ο σχεδιασμός για την κατασκευή όλων των απαραίτητων αγωγών, ενδιάμεσων σταθμών κλπ, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, σ’ αυτές τις περιοχές που δείχνει ο πιο πάνω χάρτης.
Πέρα απ’ την ασήμαντη λεπτομέρεια ότι πιθανά «ελληνικά όνειρα» για πέρασμα του κυρίως γκαζοσωλήνα για όλο αυτό το δίκτυο από το βορειοελλαδιστάν είναι για γέλια και για κλάματα (η ιταλία δεν θα είναι πελάτης, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα), το ερώτημα είναι η αντίδραση του ψοφιοκουναβιστάν.
Το 2014 ένας παρόμοιος αγωγός στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας, που δεν θα «έπιανε» τουρκικό έδαφος αλλά θα περνούσε κατευθείαν στη βουλγαρία, με το όνομα South Stream, «πνίγηκε» απ’ την διοίκηση Ομπάμα. Που άσκησε την «γοητεία της» (δηλαδή τις απειλές της…) κατ’ αρχήν στο βουλγαρικό κράτος και, στη συνέχεια, στους υπόλοιπους δυτικοβαλκάνιους και κεντροευρωπαίους πελάτες του ρωσικού γκαζιού. Ο τρόπος με τον οποίο, τελικά, η ε.ε. ακύρωσε το Νοέμβρη του 2014 τον South Stream ήταν ότι (λόγω της ιδιοκτησίας της gazprom) ήταν αντίθετος με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία της.
Το 2014 είναι το 2014 και το 2018 είναι το 2018. Η εποχή Obama πέρασε, και ήρθε η εποχή Trump. Το ψοφιοκουναβιστάν βρυχάται πια με κάθε αφορμή κατά του project europe (και όχι μόνο) – πράγμα που δεν αρέσει ακόμα και στους ευρωπαίους ομοϊδεάτες των αμερικάνων εθνικιστών – ενώ η Μόσχα φρόντισε εν τω μεταξύ να είναι “τυπικά εντάξει”.
Τώρα η Ουάσιγκτον νοιώθει ακόμα εντονότερο «κόψιμο» (και) στα ενεργειακά πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου…
