Year: 2018

Συρία 2

Τετάρτη 17 Γενάρη. Μόλις χτες γράφαμε: Η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται τον θύλακα της Afrin! Τελεία και παύλα!!! Μπορεί, μάλιστα, να κάνει πρακτικά το κορόιδο σε μια εκκαθάριση (μαζί με καταγγελίες, αυτό είναι τσάμπα…) για να εξευμενίσει (κατ’ αρχήν) την Άγκυρα. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια «μετακίνηση πληθυσμών», απ’ το Afrin στο κυρίως κουρδικό «υποκράτος», είναι κάτι χωρίς κόστος· μόνο με όφελος. Θα νοικιάζει ακόμα περισσότερα διαθέσιμα «χέρια» για τις δικές της ανάγκες….

Μερικές ώρες αργότερα χτες, νωρίς το βράδυ, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού στις ypgκρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής συρίας συνταγματάρχης Ryan Dillon, σε γραπτή δήλωσή του στο τουρκικό καθεστωτικό ειδησειογραφικό πρακτορείο anadolu, ξεκαθάριζε:

… Η αποστολή της συμμαχίας δεν έχει αλλάξει: είναι να ηττηθεί ο isis σε συγκεκριμένες περιοχές του ιράκ και της συρίας, και να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για μεταγενέστερες επιχειρήσεις έτσι ώστε να βελτιωθεί η περιφερειακή ασφάλεια…

… Δεν επιχειρούμε στην Afrin. Υποστηρίζουμε τους εταίρους μας στην αντιμετώπιση των υπολειμμάτων και των θυλάκων του isis κατα μήκος της κοιλάδας του Ευφράτη, ιδιαίτερα στις περιοχές βόρεια της Abu Kamal, στην ανατολική όχθη…

Πρόκειται για τον ίδιο καραβανά που ανήγγειλε πριν λίγες ημέρες την δημιουργία (την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό δηλαδή) της κουρδικής «συνοριοφυλακής». Άρα τα λεγόμενά του έχουν βάρος.

Συνεπώς το πρώτο μισό της χθεσινής μας γνώμης επιβεβαιώνεται απ’ τους «αρμόδιους»: δεν είμαστε στην Afrin, δεν είναι μέρος της αποστολής μας, δεν μας αφορά το θέμα… Το δεύτερο; Μάλλον προκύπτει, μέσα απ’ την αιματηρή ιμπεριαλιστική λογική…

Και, προφανώς «αυτοί που παριστάνουν τους συμμάχους δεν θα μας εμποδίσουν», όπως φωνάζει ο Ερντογάν. Γιατί να εμποδίσουν; Αφου έχουν πάρει το κομμάτι που τους ενδιαφέρει, μαζί με τους βασσάλους του!

Αν η κατάληψη της Afrin γίνει, θα ακολουθήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα, μετά απ’ τις απαραίτητες συνεννοήσεις, η κατάληψη της Manbij…. – τα έχουμε πει…

Βοήθεια, οι «κόκκινοι»!

Τετάρτη 17 Γενάρη. Και μόνο το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον, ψάχνοντας να βρει μια μορφή “διεθνούς συνεργασίας” εναντίον της βόρειας κορέας, κατέληξε στο σχήμα “παλιοί συμπολεμιστές” δείχνει τα ζόρια της. Με διπλό τρόπο.

Απ’ την μια μεριά η σύνθεση της χθεσινής συνάντησης στο καναδέζικο Βανκούβερ δείχνει ότι την επόμενη φορά που η Ουάσιγκτον θα καταφύγει σε κάποιου είδους “συμμαχία των προθύμων” θα ψάχνει με το φανάρι: η συμμετοχή των υπ.εξ. της γαλλίας, της ιταλίας, της τουρκίας, και της νότιας αφρικής ήταν, προφανώς, ευκαιρία για ένα ευχάριστο ταξίδι. Ας σημειώσουμε ότι το Παρίσι (και το Βερολίνο, που σαν δυτική γερμανία δεν συμμετείχε στην εκστρατεία στην κορέα στα ‘50s) έχει εκδηλωθεί υπέρ των ενδο-κορεατικών διαπραγματεύσεων που γίνονται αυτό τον καιρό εκνευρίζοντας αφόρητα την Ουάσιγκτον. Όσο για την συμμετοχή του νοτιοκορεάτη υπ.εξ.; Είναι ευνόητο ότι μόνο για να ρίξει λάδι στη φωτιά δεν πήγε στο Βανκούβερ… Ε, κάτι ξεκαρφωτικό να πούμε – και το είπε…

Απ’ την άλλη μεριά το γεγονός ότι το Πεκίνο και η Μόσχα κατήγγειλαν ανοικτά αυτήν την «μάζωξη» δείχνει ότι τα δικά τους σχέδια για την κορεατική χερσόνησο έχουν σαφή προτεραιότητα από πρακτική άποψη. Διαφορετικά, αν ανησυχούσαν μήπως εκτεθούν πρόωρα, θα διάλεγαν μια πιο ήπια (δηλαδή ξενέρωτη…) στάση, απ’ αυτές που είναι συνηθισμένες στη διεθνή καθεστωτική διπλωματία. Του είδους «κάθε συζήτηση μπορεί να είναι χρήσιμη», κλπ κλπ.

Αλλά όχι. Αυτές οι συζητήσεις που με το ζόρι τραβάει η Ουάσιγκτον «δεν»…

«Vancouver group» calling!

Τετάρτη 17 Γενάρη. Ως σοβαρευτούμε: πέρα απ’ το να φάνε, να πιούν, να σνιφάρουν τα σκονάκια τους ή ό,τι άλλο βίτσιο έχουν, οι 20 υπ.εξ. που πήγαν σαν «παλιοί συμπολεμιστές» στον καναδά κατέληξαν στ’ αλήθεια σε «κοινή τακτική» κατά της Πγιονγκγιάνγκ; Κι αν ναι, γιατί δεν την ανακοίνωσε η οικοδεσπότης καναδή υπ.εξ. Chrystia Freeland αλλά τα (αμερικανόφιλα…) δημοσιογραφικά ρεπορτάζ τσιτάρωντας μόνο Rex Tillerson και Taro Kono;

Εντάξει, προς στιγμήν δεν είμαστε καχύποπτοι. Αλλά το ιαπωνικό καθεστώς φαίνεται το ίδιο ταραγμένο όσο το αμερικανικό: …Μην είμαστε αφελείς σχετικά με την «επίθεση γοητείας» της βόρειας κορέας και της εμπλοκής της σε συζητήσεις εν όψει των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων… Δεν είναι η ώρα να χαλαρώσουμε την πίεση ή να δώσουμε κάποια ανταλλάγματα στη βόρεια κορέα. Το γεγονός ότι η βόρεια κορέα έχει εμπλακεί σε διάλογο θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν απόδειξη ότι οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές…

Ο Tillerson, απ’ την μεριά του, επανέλαβε την απόρριψη των σινο-ρωσικών προτάσεων για αμοιβαίο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων ηπα και ιαπωνίας απ’ την μια και του πυρηνικού προγράμματος της βόρειας κορέας απ’ την άλλη.

Ναυτικό αποκλεισμό, ωστόσο, δεν ανακοίνωσαν οι «γενναίοι του Vancouver», και είναι προφανές ότι αυτό ήταν η σιωπηρή αποτυχία της Ουάσιγκτον, πίσω απ’ τις δηλώσεις. Σύμφωνα με το reuters (δηλαδή: ακόμα και σύμφωνα με το reuters):

… Τα γεράκια στην αμερικανική διοίκηση θεωρούν ότι η συζήτηση για την εφαρμογή στρατιωτικών δράσεων, όπως μια προληπτική επίθεση στη βόρεια κορέα, σε πυρηνικούς ή πυραυλικούς στόχους, έχει χάσει “momentum” λόγω των ολυμπιακών…

Υπομομή γιάνκηδες και αληθινοί σύμμαχοί τους, υπομονή: κανά δυο μήνες μόνο…

(Στον ογκόλιθο αξίζει μια ακόμα τιμητική διάκριση: δεν είναι απλά εκπρόσωπος του ελληνικού βαθέος κράτους… Δεν είναι απλά ένας φυσικός εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Είναι τέτοιος αναδρομικά. Αναλαμβάνει, σα να λέμε, την πολιτική ευθύνη για όλη την hard core ελληνική φασιστική περίοδο μετά το 1944. Πιο συγκεκριμένα απ’ το 1950, απ’ την ημέρα που ξεκίνησε “o στρατός μας πάει στην κορέα / να πολεμήσει για υψηλά ιδανικά / και να βάψει τους κίτρινους με αίμα / δείχνοντάς τους τι θα πει λευτεριά” – όπως έλεγε το τραγουδάκι τους. Αν δεν γούσταρε ο ογκόλιθος, οι φαιορόζ πίσω του, και όλο το καθεστωτικό σκυλολόι ακόμα πιο πίσω, “δεξιό” κι “αριστερό”, να πατήσει πάνω στα “μαθήματα ελευθερίας” μεταξύ 1950 και 1954, θα μπορούσε εύκολα να βρει μια δικαιολογία….

Και για να έχει κανείς το μέγεθος του ακραίου οππορτουνισμού: ο άνθρωπος που ανταποκρίθηκε στο αίτημα των «παλιών συμπολεμιστών» στην κορεατική χερσόνησο έχει διατελέσει επιφανής σταλινικός του κερατά! Ουάου!!!!)

(φωτογραφία κάτω: τα φέρετρα των «εκπολιτιστών», «απελευθερωτών» του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα, επαναπατρισμένα, το 1954).

Το κακό εμπόριο

Τετάρτη 17 Γενάρη. Ενόσω συμβαίνουν αυτά, το ψόφιο κουνάβι και η κυβέρνησή του ετοιμάζονται για ένα καινούργιο γύρο εμπορικών “κυρώσεων” κατά του κινεζικού καπιταλισμού. Με την μορφή υψηλών δασμών, που αναμένεται να αποφασιστούν ως το τέλος του μήνα. Σε μια σειρά κινέζικων εισαγωγών, απ’ τα φωτοβολταϊκά πάνελ μέχρι προϊόντα σιδήρου και ατσαλιού – μεταξύ άλλων.

Ο εμπορικός πόλεμος έχει κηρυχτεί επίσημα απ’ την Ουάσιγκτον, και η τωρινή συντηρητική κυβέρνηση είναι απλά ο εκτελεστικός του βραχίονας. Τα ραγδαία αυξανόμενα εμπορικά ελλείματα των ηπα, η επίσης σταθερή απώλεια μεριδίων διεθνούς αλλά και εσωτερικής αγοράς όχι μόνο από κινέζικα εμπορεύματα αλλά και από ευρωπαϊκά, και, κατά συνέπεια, η ανάδυση του νεο-προστατευτισμού, σημειώνουν και τυπικά το τέλος της θρυλικής “παγκοσμιοποίησης”. Όπως ήταν αναμενόμενο, απ’ όσους ξέρουν την καπιταλιστική ιστορία.

Το ψόφιο κουνάβι είναι συνεπές στο κτίσιμο αυτών των εμπορικών τειχών. Μόνο που έχει μπλέξει, και έχει μπλέξει πολύ άσχημα, με τρόπο που δεν θα γινόταν ένα αιώνα πριν. Προκειμένου να αποφύγει το Πεκίνο τους δασμούς στις εξαγωγές των κινεζικών επιχειρήσεων μετακινεί ορισμένα στάδια της παραγωγής, συνήθως τα τελικά, σε άλλα κράτη· κατά προτίμηση της ανατολικής ασίας. Έτσι η Ουάσιγκτον αναγκάζεται να “οχυρωθεί” βάζοντας δασμούς όχι μόνο απέναντι στα made in china, αλλά και σε διάφορα επιπλέον made in, άλλων κρατών.

Με τέτοιους ελιγμούς (τους χρησιμοποιούν και ευρωπαϊκές εταιρείες) που τους κάνει εφικτούς η προχωρημένη τεχνολογική αναδιάρθρωση των αρχών του 21ου αιώνα, τα πολεμικά / οχυρωματικά έργα του αμερικανικού καπιταλισμού καταλήγουν σε κήρυξη εμπορικού πολέμου σε επιπλέον κράτη, κάτι που δεν είναι πάντα πρώτη επιλογή της Ουάσιγκτον.

Σκατοκατάσταση… Κουραδότρυπες παντού – που θάλεγε κι ένας πρόεδρος…

Κορέες…

Τρίτη 16 Γενάρη. Δεν ξέρουμε, αλλά δεν θα δυσκολευόμαστε να το αναγνωρίσουμε. Η ασιατική (ή μήπως ειδικά η κορεατική;) αντίληψη για το χιούμορ είναι “άλλη φάση”!

Να, για παράδειγμα: χθες αντιπροσωπείες απ’ τον βορρά και το νότο ξανασυναντήθηκαν. Στο ίδιο χωριό, στο Panmunjeom, στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ανάμεσα στα δύο κράτη. Όπως και πριν, μεταξύ τους – δηλαδή: χωρίς αμερικάνους ή ιάπωνες… Όπως και πριν μακριά απ’ τα δυτικά καθεστωτικά μήντια… Για να κουβεντιάσουν τι άραγε; Μήπως τις λεπτομέρειες της συμμετοχής της ολυμπιακής ομάδας της Πγιονγκγιάνγκ στους επερχόμενους χειμερινούς ολυμπιακούς στη Σεούλ; Περίπου…

Η χθεσινή συνάντηση (σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των δύο πλευρών – και ποιος τολμάει να τις αμφισβητήσει;) αφορούσε το φλέγον ζήτημα της συμμετοχής βορειοκορεατικής καλλιτεχνικής ομάδας (χορός / τραγούδι) στους αγώνες…. Και ναι, ο διάλογος ήταν γόνιμος!!! Η Σεούλ θα προτιμούσε την γυναικεία Moranbong Band, μια ηλεκτροπόπ μπάντα της βόρειας κορέας (ναι, υπάρχει και τέτοια) που έχει κοινό και στο νότο. Η Πγιονγκγιάνγκ διαφώνησε. Είχε άλλη πρόταση. Μια ορχήστρα απ’ την σχολή Mansundae art (η κορυφαία ακαδημία τεχνών της βόρειας κορέας) που παίζει από κλασσικά σάουντρακ δυτικών ταινιών (υποθέτουμε και Ennio Morricone) μέχρι βορειοκορεατικές όπερες. Τελικά «πέρασε» της Πγιονγκγιάνγκ, προς κάποια στεναχώρια ίσως των νοτιοκορεατών, αφού η Moranbong Band έχει πιο σύγχρονο ήχο. Δεν πειράζει. Τα 140 μέλη της ορχήστρας της Mansuade θα είναι ευπρόσδεκτα, αφού ο Kim τα θεωρεί “top”. Εννοείται ότι συζητήθηκαν οι στολές, το ρεπερτόριο της συναυλίας, τεχνικά ζητήματα (ήχος, φωτισμός) και κάθε άλλο σχετικό… Η επόμενη συνάντηση αντιπροσωπειών των δύο κορεών θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή. Υποθέτουμε ότι θα συζητήσουν για την πρόγνωση καιρού στη διάρκεια των ολυμπιακών, τα ρούχα που θα πρέπει να έχει η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία, κι άλλα τέτοια σημαντικά που μόνο κρατικοί αξιωματούχοι δύο κρατών που μέχρι προχτές φαινόταν ότι θα μπλέξουν σε πόλεμο μπορούν να λύσουν….

Αν το αντέχετε, ανεβείτε σ’ ένα αερόστατο, βγείτε σε ικανό ύψος, και κάνετε την σύγκριση. Τις ώρες που στο Panmunjeon οι δυο κορεατικές αντιπροσωπείες συζητούσαν μεταξύ τους με θέματα του είδους – Πως πάει αυτό είπατε; Μπορείτε να το μουρμουρίσετε; – Να, κάπως έτσι…. – Α, καλό είναι, αυτό να το παίξουν, σε μια άλλη άκρη του κόσμου, στο καναδικό Vancouver, το αμερικανικό υπ.εξ. κάλεσε (για σήμερα) για διαβούλευση του υπ.εξ. των κρατών που συμμετείχαν στην αμερικανική εκστρατεία στην κορέα, απ’ το 1950 ως το 1953!!… Με θέμα (τι άλλο;) «το πρόβλημα με τους κομμουνιστές στην κορέα». Όπως και τότε.

Οι λίγοι υπ.εξ. φίλοι (ή περίπου: θα είναι και ο υπ.εξ. της Σεούλ, να πάρει μάτι…) θα κουβεντιάσουν στο Βανκούβερ το πως θα συνεργαστούν στην «πίεσή» τους προς την Πγιονγκγιάνγκ… Η ιδέα είναι να γίνει ναυτικός αποκλεισμός της βόρειας κορέας….

Αλλοίμονο στους ηττημένους!!! Αλλοίμονο τους: η Πγιονγκγιάνγκ έχει φοβηθεί τόσο που συζητάει που θα μπουν τα ηχεία στη συναυλία της ορχήστρας της στους χειμερινούς ολυμπιακούς στη Σεούλ!!!

(Πάνω: ο Kwon Hyok-bong, διευθυντής του τμήματος τεχνών του βορειοκορεατικού υπουργείου πολιτισμού – αριστερά – και ο Lee Woo-sung, της αντίστοιχης νοτιοκορεατικής υπηρεσίας, χτες. Δείχνουν εμφανώς ταραγμένοι απ’ τις εξελίξεις στο Βανκούβερ, ε;

Κάτω: η συμμετοχή του ογκόλιθου σ’ αυτό το ραντεβουδάκι μας θυμίζει την ελληνική στρατιωτική συμμετοχή στον «πόλεμο στην κορέα» τότε· και τα εγκλήματα που έκαναν οι γενναίοι έλληνες στρατιώτες, μαζί με τους υπόλοιπους ένοπλους φρουρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Ο ύμνος που τραγουδούσαν τότε μιλάει από μόνος του…

Ας ελπίσουμε ότι πέρα απ’ το εθνικά συμφέρον γλύψιμο στην Ουάσιγκτον – δουλειά του είναι! – ο ογκόλιθος δεν θα κανονίσει να στείλει καμιά φρεγάτα στ’ ανοικτά της κορεατικής χερσονήσου…

Να περιμένουμε απ’ τους εθνικόφρονες αριστερούς να εμποδίσουν τέτοιες ελληνικές ιδέες;)

Ιράν

Τρίτη 16 Γενάρη. Απαντώντας στην “τελευταία ευκαιρία” που έδωσε η Ουάσιγκτον μέσω ψόφιου κουναβιού σ’ αυτούς που έχουν υπογράψει την συμφωνία 5 + 1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, ο ρώσος υπ.εξ. Sergei Lavrov δεν άφησε περιθώρια:

Δεν πρόκειται να υποστηρίζουμε αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι ηπα, δηλαδή να αλλάξουν το κείμενο της συφωνίας προσθέτοντας πράγματα που είναι εντελώς απαράδεκτα για το ιράν δήλωσε σε δημοσιογράφους.

Δεν είναι παράξενη η ρωσική άποψη. Αξίζει όμως να σημειώσουμε μια σύνδεση που έκανε ο Lavrov, με ευθεία γραμμή: το ιράν δέχτηκε να αναστείλει το πυρηνικό του πρόγραμμα με αντάλλαγμα την άρση των εναντίον του κυρώσεων, αλλά οι ηπα επιμένουν σ’ αυτές. Πως θα πεισθεί η βόρεια κορέα να σταματήσει το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα όταν βλέπουν αυτήν την τακτική;

Δεν θα πεισθεί. Απλό δεν είναι; Αυτό που υπενθύμισε ο ρώσος υπ.εξ., με πλάγιο και διπλωματικό τρόπο, είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει πια θέση σε οποιαδήποτε συζήτηση για το πυρηνικό μέλλον της βόρειας κορέας.

Σαφές; Ελπίζουμε ναι.

Συρία 1

Τρίτη 16 Γενάρη. Στην ίδια συνέντευξη ο ρώσος υπ.εξ. εκδήλωσε την διαφωνία της Μόσχας με την πρόσφατη αμερικανική ανακοίνωση περί δημιουργίας “συνοριοφυλάκων” στις ypgκρατούμενες περιοχές: …Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που προκαλεί ανησυχία ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαμοιρασμός της συρίας…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και οι κούρδοι κάνουν όχι για πρώτη, ούτε για δεύτερη αλλά για τρίτη φορά το ίδιο λάθος: συνδέουν το μέλλον τους με τον αμερικανικό (και τον ισραηλινό) ιμπεριαλισμό. Το έκαναν πρώτη φορά οι κούρδοι του ιράκ, στη διάρκεια και μετά την «καταιγίδα της ερήμου», την αμερικανική επίθεση στο ιράκ το 1991: πίστεψαν ότι η Ουάσιγκτον θα εξασφάλιζε την δημιουργία δικού τους κράτους. Εννοείται ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αδιαφορούσε (όπως αδιαφορεί). Αυτοί εξεγέρθηκαν περιμένοντας την αμερικανική αεροπορία να τους προστατέψει· αλλά οι ελπίδες τους αποδείχθηκαν αιματηρά εκτός πραγματικότητας. Τους έσφαξε κυριολεκτικά ο στρατός του Χουσεΐν, και δεν έτρεξε τίποτα. Το έκαναν δεύτερη φορά, σαν pkk στην τουρκία, όταν ήλπιζαν ότι «μεγάλες και μικρές» δυνάμεις θα συνέβαλαν στη διάλυση της τουρκικής επικράτειας. Αυτό ήταν πράγματι η γραμμή για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ‘90· όταν, όμως, άλλαξε ο διεθνής ιμπεριαλιστικός προσανατολισμός, ο Οτσαλάν έψαχνε μέρος να κρυφτεί – και δεν έβρισκε. Κι αν είναι ζωντανός ακόμα, αυτό οφείλεται στην τακτική του τουρκικού καθεστώτος· όχι στον δικό του ηρωϊσμό ή στα όπλα του pkk.

Τώρα οι ypg έχουν καβαλήσει ξανά το ίδιο καλάμι, που γράφει made in usa. Αν είχαν στοιχειώδη λογική (κι αν είχαν μάθει πέντε πράγματα απ’ την δική τους ιστορία) θα είχαν ευχαριστήσει τους αμερικάνους για την «βοήθεια» που του έδωσαν κατά του isis, θα τους είχαν διώξει, θα είχαν επιστρέψει μεγάλες περιοχές που έχουν καταλάβει στο συριακό καθεστώς, και θα συζητούσαν με δαύτο και τους συμμάχους του ένα ομοσπονδιακό σύνταγμα, σε ένα ενιαίο συριακό κράτος, μέσα στα αναγνωρισμένα διεθνή του σύνορα.

Αντί γι’ αυτό πιστεύουν ότι θα φτιάξουν δικό τους κράτος. Νομίζουν ότι είναι καλύτεροι και πιο ικανοί από άλλους… Τι κράτος θα φτιάξουν; Μια εκδοχή υπάρχει μόνο: παράρτημα της Ουάσιγκτον και του Ριάντ. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μπορεί να ποντάρουν ότι κανείς δεν θα τολμήσει να επιτεθεί «στα ίσια» στις αμερικανικές βάσεις στο «έδαφός τους», οπότε κάπως θα την βγάλουν… Απ’ τον ανορθόδοξο πόλεμο που γινόταν τόσα χρόνια στη συριακή επικράτεια δεν πήραν χαμπάρι τίποτα; Πιστεύουν ότι η κοινωνία τους αντέχει «τρομοκρατικές επιθέσεις» από μυστηριώδεις δράστες; Και έχουν τόσο λίγο μυαλό ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι η αμερικανική υποστηρίξη που απολαμβάνουν τώρα είναι μέρος του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου, στην όξυνση του οποίου θα είναι απλά το φτηνό κρέας για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς;

Ναι, έτσι συμβαίνει. Τα χρόνια της σταλινοεθνικιστικής αποβλάκωσης του κόμματος του Οτσαλάν και του ίδιου αυτοπροσώπως φαίνεται ότι έχουν κάνει μόνιμη ζημιά… Πολιτική οξυδέρκεια; Κάτω απ’ το μηδέν!…

Συρία 2

Τρίτη 16 Γενάρη. Το τουρκικό καθεστώς ενισχύει την πολιορκία του κουρδικού θύλακα στην Afrin. Όλα δείχνουν προετοιμασία για εισβολή από όλες τις μεριές, χωρίς να είναι σαφές το timimg. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος της χερσαίας βρωμοδουλειάς θα το αναλάβουν οι proxies της Άγκυρας, οι f.s.a. της βόρειας συρίας, οι κούρδοι της Afrin θα υπερασπίζονται τα σπίτια τους – και ως προς αυτό θα έχουν κάθε δίκιο. Αυτό σημαίνει αίμα, πολύ αίμα.

Όμως, αν ξεκινήσει αυτή η επίθεση, θα πρέπει να αποδώσουν ένα σοβαρό μέρος της ευθύνης στους ομοϊδεάτες τους στο Kobani, αυτούς που μοιράζουν πόστα, μισθούς και εξουσίες κάτω απ’ την αμερικανική διοίκηση και τον σχεδιασμό της cia και της mossad. Η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται τον θύλακα της Afrin! Τελεία και παύλα!!! Μπορεί, μάλιστα, να κάνει πρακτικά το κορόιδο σε μια εκκαθάριση (μαζί με καταγγελίες, αυτό είναι τσάμπα…) για να εξευμενίσει (κατ’ αρχήν) την Άγκυρα. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια «μετακίνηση πληθυσμών» απ’ το Afrin στο κυρίως κουρδικό «υποκράτος», είναι κάτι χωρίς κόστος· μόνο με όφελος. Θα νοικιάζει ακόμα περισσότερα διαθέσιμα «φτηνά χέρια» για τις δικές της ανάγκες….

Αυτά συμβαίνουν (ή είναι πολύ πιθανό να συμβούν) όταν οι ασήμαντοι νομίζουν ότι απέκτησαν αξία επειδή τους κλείνουν το μάτι τα αφεντικά. Αν οι κούρδοι της συρίας δεν έμαθαν απ’ την «τύχη» του χαλιφάτου – στο – λεβάντε τι σημαίνει να είσαι τσιράκι, αν δεν έμαθαν απ’ αυτά που έγιναν δίπλα τους, θα μάθουν οδυνηρά στα ίδια τους τα μέρη.

Για το τουρκικό καθεστώς η ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον του θύλακα της Afrin είναι μεν δύσκολη τεχνικά· αλλά έτσι όπως κινούνται οι ηπα και το ισραήλ είναι σχεδόν μονόδρομος. Η δημιουργία ενός αξιόλογου σε έκταση σουνιτικού θύλακα (υπό τον άμεσο ή έμμεσο τουρκικό έλεγχο) στα βορειοδυτικά της συρίας δεν είναι απάντηση, μόνο, στους αμερικανικούς σχεδιασμούς μέσω των ypg. Είναι, επίσης, απάντηση στο ερώτημα της μεταπολεμικής πληθυσμιακής χωροταξίας της συρίας: οι αντικαθεστωτικοί ένοπλοι που έχουν επιζήσει κάπου θα πρέπει να μένουν…

Don’t run away!!

Δευτέρα 15 Γενάρη. Δεν το ξέραμε ότι ο θάνατος του Πανούση (όχι του πανεπιστημιακού συνεργάτη των υπηρεσιών και για ένα φεγγάρι υπουργού δημόσιας τάξης, του άλλου) θα ήταν κάτι σαν εθνικό πένθος! Εντάξει, κατάφερε ο μαλάκας να γίνει “εθνικός καραγκιόζης” εν ζωή – την είχε την ροπή. Αλλά ότι θα μαζεύονταν τόσοι (και τέτοιοι) να παριστάνουν ότι κλαίνε, αυτό δεν το περιμέναμε: για πρώην μουσικοταξιαρχίτη, όλα αυτά τα επικήδεια είναι η εκπυρσοκρότηση της αναγνώρισης της μετανοιάς του. Έγινε διασκεδαστής, κλόουν – και σαν τέτοιο τον “αποχαιρέτησαν” όλοι. Ας πρόσεχε.

Είμαστε απ’ τους άλλους (αν υπάρχουν…). Τους αμετανόητους. Οπότε, μαζί με τις ευχές μας για την εβδομάδα, αφιερώνουμε στ’ αυτιά σας κάποιες πλευρές των ντόπιων rock ‘80s, κάποιες πλευρές μόνο, απ’ την εποχή που το rock ‘n’ roll είχε ακόμα κάτι συνέπειες… Πρώτα ένα κομμάτι των no man’s land με την φωνάρα της Χασαπίδου. Και μετά μια συλλογή που μάζεψε σε βινύλιο ένα μέρος του ανθού της rock νεολαιΐστικης ανταρσίας στο πρώτο μισό των ‘80s στα μέρη μας. (Επειδή τα άνθη έχουν και αγκάθια).

Να θυμούνται οι παλιότεροι, να μαθαίνουν οι νεώτεροι. (Δύσκολα πια και τα δύο…)

Απ’ τη Μόσχα με αγάπη…

Δευτέρα 15 Γενάρη. Δεν το περιμέναμε να ειπωθεί τόσο καθαρά και τόσο γρήγορα. Αλλά έγινε. Και έχει (υποθέτουμε…) την σημασία του.

Την περασμένη Πέμπτη ο Πούτιν είχε συνάντηση με τους διευθυντές των καθεστωτικών ρωσικών μήντια· ένα είδος προθέρμανσης πριν την καθιερωμένη “ημέρα του τύπου” όπου δίνει πολύωρη συνέντευξη. Ανάμεσα σε άλλες ερωτήσεις, ο Vladislav Florin, διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας rossiyskaya gazeta, του έκανε την εξής ερώτηση:

Ερώτηση: Κύριε πρόεδρε, έχω μια ερώτηση σχετική με την κορεατική χερσόνησο. Η καινούργια χρονιά έφερε καλά νέα με επαφές, τάσεις και πιθανές συναντήσεις. Την ίδια στιγμή υπάρχουν ανησυχητικά νέα για πυρηνικά κουμπιά και τίνος είναι μεγαλύτερο. Τι σκέφτεσθε σχετικά με τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο τις πρώτες ημέρες της νέας χρονιάς;

Απάντηση: Νομίζω ότι ο Kim Jong Un κέρδισε ολοφάνερα αυτόν τον γύρο. Πέτυχε τον στρατηγικό του στόχο. Έχει πυρηνικές κεφαλές, και έχει πια και πύραυλο με ακτίνα δράσης πάνω από 13.000 χιλιόμετρα, με τον οποίο μπορεί να φτάσει οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη, τουλάχιστον σίγουρα την επικράτεια του όποιου εν δυνάμει αντιπάλου του. Και τώρα θέλει να το συμμαζέψει, να εξομαλύνει ή να ηρεμήσει την κατάσταση.

Είναι ένας ευφυής και ώριμος πολιτικός. Εν πάσει περιπτώσει θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, και με βάση το πως πρέπει να συνεχίσουμε, πρέπει να κινηθούμε εξαιρετικά προσεκτικά. Αν θέλουμε να πετύχουμε τον δύσκολο στόχο της αποπυρηνικοποίησης της κορεατικής χερσονήσου, αυτό θα πρέπει να το κάνουμε μέσω διαλόγου, μέσω συνομιλιών.

Πιστεύω ότι, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, μπορούμε να φέρουμε σε πέρας αυτήν την αποστολή αν όλα τα κράτη σ’ αυτή την διαδικασία, συμπεριλαμβανόμενων των βορειοκορεατών, πεισθούν ότι η ασφάλειά τους μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς πυρηνικά όπλα.

Αυτό είναι που θέλω να πω, καταλήγοντας. Συνδέεται στενά με την ερώτησή σας αλλά και την προηγούμενη ερώτηση [σ.σ.: αφορούσε τις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις]. Συζητάμε την συνθήκη Νέα START με τους αμερικάνους εταίρους μας. Ξαφνικά μας είπαν, αν και αυτή τους η πρόθεση ταιριάζει με το γράμμα της συνθήκης, ότι θέλουν να κάνουν μετατροπές σε αεροπλάνα και υποβρύχια, μαζί με τις εγκαταστάσεις αποθήκευσής τους, ώστε να αποτρέψουν την χρήση τους για πυρηνικά όπλα.

Βασικά μια τέτοια δυνατότητα προβλέπεται στη συνθήκη. Αλλά η συνθήκη λέει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο αν το άλλο μέρος της, σ’ αυτήν την περίπτωση η ρωσία, πιστοποιήσει την μετατροπή και πεισθεί ότι δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι άλλο, ότι οι εγκαταστάσεις ή ο εξοπλισμός των αεροπλάνων δεν θα ξαναμετατραπούν για να μπορούν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα.

Δεν έχουμε τις αποδείξεις που χρειάζονται ως τώρα. Και ανησυχούμε γι’ αυτό. Αλλά ο διάλογος συνεχίζεται. Ελπίζω ότι θα έχει θετική κατάληξη.

Απλόχεροι έπαινοι για το βορειοκορεατικό καθεστώς και τον Kim – δεν πρέπει να έχει μιλήσει άλλος τόσο καθαρά για «νίκη της βόρειας κορέας», έστω «σ’ αυτό το γύρο»! Ούτε καν ο Kim ο ίδιος δεν έχει μιλήσει έτσι δημόσια! Έπαινοι και διαπίστωση που μεταφράζονται σε (άρρητη μεν αλλά σαφή) απαξιωτική εκτίμηση για τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον και του Τόκιο – τι άλλο; Αν κάποιος κερδίζει, ένας άλλος χάνει… Δεν λέει, ούτε υπονοεί, ότι «βάλαμε κι εμείς το χέρι μας» – δεν θα έπρεπε άλλωστε.

Υπάρχει και κάτι ακόμα, πιο διακριτικό. Αυτό το «αν θέλουμε να…». Είναι αυτό το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που κάλλιστα μπορεί να διαβαστεί σε δεύτερο πληθυντικό: αν θέλετε (όσοι θέλετε…) να πετύχετε την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου, ξεχάστε τους τσαμπουκάδες…

Όσο για την συσχέτιση που γίνεται «με αλλαγή θέματος», απ’ την κορεατική χερσόνησο στις σχέσεις με τις ηπα; Μπορεί να είναι συμπτωματική, μπορεί και όχι.