Year: 2018

Κορέες 1

 

Τετάρτη 7 Μάρτη. Καθώς η σχέση βόρειας και νότιας κορέας προχωράει σε μια επισημοποίηση που (αυτό υποστηρίζουμε…) δεν θα αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον και το Τόκιο (άσχετα αν θα επιχειρήσουν ή θα καταφέρουν να την σαμποτάρουν), μια υψηλού επιπέδου πενταμελής αντιπροσωπεία του νότου, που επρόκειτο να πάει στην Πγιονγκγιάνγκ σήμερα, πήγε προχτές… Επιπλέον, ενώ ο ένας απ’ αυτήν την αντιπροσωπεία, ο νοτιοκορεάτης ασφαλίτης Suh Hoon, επρόκειτο να φύγει «καπάκι» για Ουάσιγκτον (για να «ενημερώσει»), αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες· αφού προηγουμένως κουβεντιάσει με τον Moon τι ακριβώς μπορεί να μεταφερθεί στους αμερικάνους.

Αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες της μεθοδολογίας που ακολουθούν Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Μια άλλη λεπτομέρεια, είναι πως τις ανακοινώσεις περί «διάθεσης της βόρειας κορέας να συζητήσει με τις ηπα για την αποπυρηνικοποίησή της» και περί «διάθεσής της να διαλύσει το πυρηνικό και πυραυλικό της πρόγραμμα αν σταματήσουν οι εναντίον της επιθέσεις και λάβει διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλειά της» ΔΕΝ προέρχονται απ’ την βόρεια κορέα! Αλλά απ’ τη νότια, τον Moon ή κάποιον εκπρόσωπό του (με την «άδεια», φυσικά, του Kim). Πρόκειται για τις διαβεβαιώσεις που πρέπει να διατρέξουν τα διεθνή media φτάνοντας ως τις ηπα· πρόκειται για τις δηλώσεις που θα σύρουν την Ουάσιγκτον ή, ίσως το πιο σημαντικό, θα την βραχυκυκλώσουν σε σχέση με τις ασκήσεις που σχεδιάζει για τον Απρίλη. Είναι, λοιπόν, ο Moon (στη βάση κοινού σχεδίου των δύο κορεών) που «παραμυθιάζει» το ψοφιοκουναβιστάν – και όχι ο Kim. Κι ο λόγος είναι απλός: Ο Kim θα πρέπει να έχει περιθώριο ελιγμών απέναντι στους αμερικάνους, κι αυτό του το προσφέρει ως τώρα το γεγονός ότι είναι ο Moon και όχι αυτός που μιλάει για “διαπραγματεύσεις”…

Αντίθετα, τα καθεστωτικά μήντια της βόρειας κορέας, ειδικά μετά τις προχθεσινές και χθεσινές πολύωρες συναντήσεις του Kim με τη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, δεν μιλούν για «αποπυρηνικοποίηση» και «αποπυραυλοποίηση». Μιλούν για τις προόδους που γίνονται στη συμφιλίωση έως και επανένωση των δύο κορεών….

Κορέες 2

Τετάρτη 7 Μάρτη. Το βορειοκορεατικό καθεστώς ΔΕΝ πρόκειται να διαλύσει ούτε τα πυρηνικά του ούτε τους βαλλιστικούς του πυραύλους, όσο κι αν κτυπιέται η Ουάσιγκτον! Αυτό είναι απλό και εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αν επρόκειτο (μία πιθανότητα στο εκατομμύριο) να το «σκέφτεται», δεν θα έκανε ούτε τους κόπους ούτε και τα έξοδα να το εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κτυπήσει απευθείας τις ηπα – in case of emergency… Εξ’ άλλου, κανείς δεν εμπιστεύεται την Ουάσιγκτον στις όποιες «συμφωνίες» κάνει, ειδικά μετά το κύμα ακύρωσης αρκετών τον τελευταίο χρόνο· και εν αναμονή της ακύρωσης της 5 + 1 συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Moon λέει αυτά που στριμώχνουν ήδη την Ουάσιγκτον, περί “αποπυρηνικοποίησης” του βορρά κλπ, είναι μια διπλωματική μπλόφα, την οποία όμως η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή. Ένας ελιγμός που μαζί με τις (σε γενικές γραμμές) απόρρητες συζητήσεις εδώ και μήνες μεταξύ βορρά και νότου, συγκλίνουν σ’ αυτό που θα πάρει μια έντονη μορφή τον ερχόμενο Απρίλη. Όταν, όπως ανακοινώθηκε ήδη, ο Moon και ο Kim θα συναντηθούν στην «ουδέτερη ζώνη», στα σύνορα των δυο κορεών.

Η ημερομηνία αυτής της επίσημης face to face συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Προδιαγράφει όμως τι θα γίνει μετά την 18η Μάρτη, όταν θα τελειώσουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί. Αντί για προετοιμασίες για τα στρατιωτικά γυμνάσια που τόσο θέλουν οι αμερικάνοι για τις αρχές Απρίλη, η Σεούλ θα ζητήσει (και με τον τρόπο της θα επιβάλλει) παράταση της «ολυμπιακής εκεχειρίας», καθότι έχουμε συνάντηση κορυφής, κι άλλωστε θέλουν κι αυτοί να ξεφορτωθούν τα παλιο-πυρηνικά τους!!!

Έτσι η Ουάσιγκτον σέρνεται στο «διπλό πάγωμα» που είχε προτείνει το περασμένο καλοκαίρι η Μόσχα και το Πεκίνο (και είχαν αποδεχτεί οι δύο κορέες αλλά είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας η ψοφιοκουναβική κυβέρνηση), πόντο πόντο, μέτρο μέτρο,  χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι (εκτός, ίσως, από κάποια προβοκάτσια…)

(φωτογραφία: αριστέρα ο Chubg Eui-young, διευθυντής ασφαλείας και ειδικός απεσταλμένος του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in, δεξιά το βορειοκορεατικό αφεντικό Kim Jong-un. Ακόμα πιο δεξιά η ντίβα Kim Yo-jong. Προχτές στην Πγιονγκγιάνγκ…

Λεπτομέρεια καθόλου ασήμαντη: αυτό που κρατάει ο Kim είναι προσωπική επιστολή του Moon. Ραβασάκι, απάντηση στο προηγούμενο. «Καρδούλες», «φιλάκια», «θα τα πούμε σύντομα», κλπ…)

Κορέες 3

Τετάρτη 7 Μάρτη. Την ίδια ακριβώς στιγμή που συμβαίνουν αυτά τα σημαντικά, συμβαίνουν κι άλλα: η κυβέρνηση της Σεουλ συζητάει την τακτική της απέναντι στην επιβολή δασμών 25% στις εισαγωγές ατσαλιού στις ηπα… Μετά την πρώτη αντίδραση του Moon για «άμεσα αντίποινα», φαίνεται να προκρίνεται μια «ενδιάμεση τακτική»: προσπάθειες να πεισθεί η Ουάσιγκτον να εξαιρέσει τον νοτιοκορεατικό χάλυβα απ’ τους δασμούς.

Τα νοτιοκορεατικά χαλυβουργεία είναι ο 4ος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον πλανήτη. Σε ότι αφορά την αμερικανική αγορά, ήταν ο τρίτος εξαγωγέας μετά τον καναδά και την βραζιλία, με 3,6 εκατομύρια τόνους προϊόντων ατσαλιού για το 2017, αξίας 3,4 δις δολαρίων. Ειδικά συγκεκριμένες επιχειρήσεις κατασκευής ατσάλινων σωλήνων, όπως η SeAh, η Husteel και η Nexteel, εξάγουν στις ηπα το 57% της παραγωγής τους.

Δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα δελεάσει η νοτιοκορεατική κυβέρνηση την αμερικανική για να κάνει την «εξαίρεση»… Αμφιβάλλουμε αν (καν και καν) πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοια «χάρη». Αφού, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, αν οι άλλοι εξαγωγείς στις ηπα συνεχίσουν να επιβαρύνονται με τους δασμούς και οι νοτιοκορεάτες όχι, αυτοί οι τελευταίοι θα αποκτήσουν σημαντικό πλεονέκτημα στην αμερικανική αγορά… Θα τσακωθούν, λοιπόν, με τους πάντες, και μάλιστα με τους κινέζους, για να εξασφαλίσουν προνομιακή μεταχείριση απ’ το ψοφιοκουναβιστάν;

Υποθέτουμε ότι έχοντας απλωμένο το ζήτημα των σχέσεων με τον βορρά «κατά παράβαση» των αμερικανικών σχεδίων, η κυβέρνηση του Moon δεν θέλει να προσθέσει κι άλλους «αμερικανικούς μπελάδες» (του είδους εμπορικά αντίποινα στην usa…) στο κεφάλι του…

(Όχι τώρα τουλάχιστον).

Ο «αιώνιος εχθρός»

Τετάρτη 7 Μάρτη. Η τουρκία δεν έχει διαλυθεί ακόμα (όπως θα ήθελαν τα ελληνικά όνειρα), δεν έχει σπάσει τα στρατιωτικά μούτρα της στην εισβολή στην Afrin (μάλλον εκπαιδεύει τον στρατό της σε πραγματικές συνθήκες πολέμου, και ξανά μάλλον με επιτυχία ως τώρα…), δεν έχει μπει στην παγκόσμια απομόνωση (το αντίθετο: «τα βρίσκει» με το Βερολίνο, όπως είχαμε εκτιμήσει έγκαιρα, πολύ καιρό πριν), και σε γενικές γραμμές, πέρα απ’ την εσωτερική απολυταρχία, δεν παθαίνει τίποτα απ’ αυτά που θα έδιναν μια έστω μικρή χαρά στον ελληνικό εθνικισμό.

Αντίθετα, στις 16 Μάρτη, ο τούρκος υπ.εξ. Mevlut Cavusoglu θα ξανασυναντηθεί στην Astana με τους Sergei Lavrov (υπ.εξ. ρωσίας) και Mohammad Javad Zarif (υπ.εξ. ιράν), για να κουβεντιάσουν “κεκλεισμένων των θυρών” για την συρία· υποθέτουμε όχι μόνο γι’ αυτήν. Σίγουρα για το σύνολο της μέσης Ανατολής· γιατί όχι και για την ανατολική Μεσόγειο; Δίπλα είναι… (Το γεγονός ότι δεν θα συμμετέχουν στη συνάντηση εκπρόσωποι του Άσαντ δεν σημαίνει κάτι περισσότερο απ’ το ότι «εκπροσωπείται» απ’ τους φίλους του, όσο και όπως μπορεί να εκπροσωπηθεί κάποιος που ήταν μισοπεθαμένος και σώθηκε απ’ αυτούς).

Ως τις 16 Μάρτη μένουν 9 ημέρες. Είναι αρκετός καιρός για να αποφασίσουν οι έλληνες ότι οι δύο καραβανάδες («το δίδυμο της Edirne») έπιναν καφέ στην Κατερίνη όταν τους απήγαγαν τουρκικά κομμάντο μεταμφιεσμένα καρναβαλίστικα, τους μετέφεραν κρυφά μέσα σε νταλίκα / ψυγείο, και τους άφησαν ζαλισμένους 253,7 μέτρα μέσα στο τουρκικό έδαφος, στον Έβρο, για να τους δέσουν αμέσως μετά με την ησυχία τους (και τα λοιπά και τα λοιπά…)

Φαίνεται, όμως, ότι αυτές οι 9 ημέρες είναι ικανός χρόνος και για τα εξής: να έχει «καθαρίσει» ο Άσαντ ‘n’ friends την ανατολική Ghouta (με το γνωστό σύστημα: σκοτώστε τους όλους), και να έχει προχωρήσει ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του ως τα περίχωρα της πόλης της Afrin.

Αν δεν κάνει ο ογκόλιθος τις σωστές κινήσεις (προς την Μόσχα, να θυμίσει ας πούμε τα παλιά του πονήματα για την δικτατορία στην πολωνία…) μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι σ’ αυτήν την συνάντηση ο Lavrov δεν θα ζητήσει από τον Cavusoglu την απελευθέρωση των 2 «παιδιών μας»… Κατά τα υπόλοιπα, η ιστορία της περιοχής θα συνεχίσει τον δρόμο της, χωρίς να ασχολείται με τα ελληνικά ψυχοδράματα…

(φωτογραφία: οι 3 του «μπλοκ της Αστάνα» σε μια προηγούμενη συνάντησή τους, στην Antalya, στις 19 Νοέμβρη του 2017. Οι εκφράσεις τους είναι χαρακτηριστικές καθεστώτων που τρέμουν μην τα λιώσει το ελλαδιστάν και οι σύμμαχοί του… Αν έσκαγε ο ογκόλιθος παρέα με τον ψεκασμένο, θα έπεφταν στα γόνατα!)

Κοτζάμ αεροπλανοφόρο

Τετάρτη 7 Μάρτη. Επειδή τα cookies του ρωσικού καθεστωτικού site sputnik (και δεν είναι το μόνο) καταγράφουν μια κάποια αυξημένη επισκεψιμότητα από ελλάδα μεριά (ξέμεινε απ’ την εποχή των μαχών στο Donbass…) πότε πότε «βγάζει» και κάποια «είδηση» ελληνικού ενδιαφέροντος. «Είδηση»; Χμμμμ…. Όπως συμβαίνει διεθνώς έτσι και τα ρωσικά καθεστωτικά μήντια (και το sputnik είναι διαμάντι στο στέμμα…) παίζουν στα δάκτυλα το να σερβίρουν μισές αλήθειες / ολόκληρα ψέμματα.

Αλλά οι έλληνες χάνοι ψοφάνε: οι αμερικάνοι στέλνουν αεροπλανοφόρο για να περιφρουρήσει το γεωτρύπανο της Exxon, όταν θα πάει να κάνει τρύπα στο νοτιοκυπριακό οικόπεδο 10!!!.. Σωθήκαμε πατριώτες, σωθήκαμε!!!! Έρχεται ο (6ος) στόλος!!!

Διότι, όποιος δεν το έχει καταλάβει, ας το πάρει χαμπάρι: γι’ αυτό τα έχουν τα αεροπλανοφόρα τους οι αμερικάνοι! Για προστασία σε τρυπάνια! Δέκα ή δώδεκα αεροπλανοφόρα, δέκα ως δώδεκα τρυπάνια. Αν είναι για κυπριακά οικόπεδα, μπορεί να στείλουν (οι αμερικάνοι) και όλα τους τα carriers να φυλάνε τσίλιες…

Τι άλλο; Τα παιδιά καλά; Η δουλειά; Με την εφορία όλα εντάξει;;;

Απ’ τα ίμια … στα ίμια…

Τρίτη 6 Μάρτη. Ερώτηση (εθνικόφρονα δημαγωγού): Με βάση τις διεθνείς συνθήκες είναι ελληνικά τα Ίμια;

Απάντηση: Δεν μπορώ να απαντήσω σε βλακώδη ερώτηση κατά μη βλακώδη τρόπο. Απλά σας επαναλαμβάνω αυτό που περιλαμβάνεται στη συμφωνία [σ.σ.: των αρχών του 1996]. Στη συμφωνία περιλαμβάνεται η επιτροφή στο status quo ante. Στο υφιστάμενο πραγματικό καθεστώς το οποίο και οι δύο χώρες είχαν αποδεχθεί. Εν τη πράξει.

Ερώτηση: Το οποίο ποιό ήταν;

Απάντηση: Το οποίο ήταν ότι επί των Ιμίων υπήρχε κοπάδι το οποίο ανήκε σε καλύμνιο, ο οποίος πήγαινε και συντηρούσε τα ζώα του, τα πότιζε και τα έτρεφε, και ότι γύρω απ’ τα Ίμια ψάρευαν παράκτιοι αλιείς από την Κάλυμνο.

Ερώτηση: Το οποίο όμως δεν υπάρχει τώρα.

Απάντηση: Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Εσύ το λέτε. Εγώ δεν είμαι σε θέση να ξέρω τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει.

Ερώτηση: Εσείς ξέρετε ότι δεν βόσκουν πρόβατα στα Ίμια και ότι δεν μπορούν να πλησιάσουν ελληνικά πλοία.

Απάντηση: Αυτό το λέτε εσείς… Εγώ δεν έχω μηχανισμό…

Ερώτηση: Εσείς, όχι προσωπικά, είσασταν κυβέρνηση τότε, στην κριτική ότι εκείνη τη νύχτα έγιναν «γκρίζα ζώνη» τα Ίμια τι απαντάτε;

Απάντηση. Όχι, όχι! Γκρίζα ζώνη ήταν πάντα τα Ίμια, διότι η τουρκία δεν είχε δεχτεί ότι μας παρεδόθησαν από την ιταλία. Όπως θυμάστε η Δωδεκάνησος ανήκε στην ιταλία.

Ερώτηση: Εγώ άλλα γνωρίζω. Γνωρίζω τα όσα λέει η ελληνική πλευρά, ότι η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου περιελάμβανε και τα Ίμια, η οποία περιλαμβάνει και χάρτες.

Απάντηση: Οι τούρκοι απαντάνε ότι αυτό που λέτε είναι η ελληνική θέση…. Τους χάρτες που επικαλείστε τους έχω βρει εγώ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι τούρκοι τους αποδέχονται…. Η τουρκία θεωρεί ότι είναι η κληρονόμος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, και πως όσα εδάφη δεν έχουν παραχωρηθεί ρητά αλλού είναι δικά της…. Δεν το γράφει πουθενά σε καμία συνθήκη για τα Ίμια… Λέει [σ.σ.: η συνθήκη παραχώρησης των Δεδεκανήσων] η Κάλυμνος, και η Λέρος, και τα λοιπά…. Αυτό λέει η σύμβαση…

Ερώτηση: Εννοείται η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Απάντηση. Ναι. Αυτήν επικαλούνται οι τούρκοι, και έχουν δίκιο. Από την πλευρά τους έχουν δίκιο…. Η θέση μου δεν είναι πως ότι λέει η ελλάδα είναι αυτομάτως σωστό. Δεν παίζουμε ποδόσφαιρο εδώ! Στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός έχει πάντα δίκιο. Για μένα. Αλλά δεν είναι σωστό, όπως ξέρετε. Συμβαίνει ορισμένες φορές να μην έχει δίκιο ο Ολυμπιακός….

Σαφές είναι αυτό που θα σας πω. Ότι η ελλάδα δεν έχασε τίποτα το βράδυ των Ιμίων, διότι δεν υπήρξε καμία αμφισβήτηση της υφισταμένης καταστάσεως. Και υφιστάμενη κατάσταση είναι αυτή που ήτανε, και επομένως αυτός που δεν υποστηρίζει τις εθνικές θέσεις, είναι αυτός που υποστηρίζει ότι άλλαξε το βράδυ των Ιμίων το status quo ante, και υπήρξε μια γκρίζα ζώνη… Η οποία υπήρχε πάντα…

Είναι πάντα τουρκοφάγος. Ήταν υπουργός εξωτερικών το 1996. Και, για να γίνουν τα πράγματα σοβαρά όσο η πραγματικότητα, δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέει αυτά το τελευταίο διάστημα. Πρόκειται για τον γνωστό Πάγκαλο. Κι αυτό που λέει πιο πάνω (χτες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον εθνοκαθεστωτικό real fm) είναι απλό: το τι είναι ελληνικό, κινέζικο ή κογκολέζικο, σαν έδαφος ή νερό, καθορίζεται από διεθνείς συνθήκες· και δεν υπάρχει καμία τέτοια διεθνής συνθήκη που να ονοματίζει τα Ίμια σαν παραχώρηση της Ρώμης προς την Αθήνα, πακέτο με τα (υπόλοιπα) Δωδεκάνησα.

Συνεπώς; Συνεπώς υπάρχει “ασάφεια ιδιοκτησίας”. Η Άγκυρα λέει ότι αφού δεν σας δόθηκαν ρητά είναι δικά μας, η Αθήνα λέει μας δόθηκαν αλλά ανώνυμα, σαν “και τα λοιπά”… Και, στην κοινωνία όπου ακόμα και σήμερα γίνονται φόνοι για “κτηματικές διαφορές”, δηλαδή για το αν το όριο της ιδιοκτησίας του ενός (σε βάρος της ιδιοκτησίας του άλλου) ήταν μετά απ’ αυτή την πέτρα ή πριν, στην κοινωνία που μόλις στα τέλη του 20ου αιώνα άρχισε να γίνεται δεκτό ότι “για ιδιοκτησιακές διαφορές” δεν πυροβολιόμαστε αλλά πάμε στα δικαστήρια, ε, σ’ αυτήν την χώρα οι “εθνικές ιδιοκτησιακές διαφορές” με άλλα γειτονικά κράτη ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ. Είναι μια μαζική εθνική καθήλωση στα ήθη του 19ου αιώνα: που θα πάει, θα του ρίξω, θα τον φάω, και θα του πάρω το χωράφι…

Η εθνική τουρκοφαγία

Τρίτη 6 Μάρτη. Είναι αναγνωρισμένος τουρκοφάγος, και το φωνάζει. Υπήρξε υπουργός εξωτερικών τότε. Στην “κρίση των Ιμίων”, το ’96. “Ξέρει από μέσα”. Και κανείς δεν τολμάει να τον αμφισβητήσει. Λέει: τα Ίμια ποτέ δεν ήταν “ελληνικά” με βάση οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη! Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση “τότε” προσπάθησε να τα ελληνοποιήσει με τσαμπουκά, με την προβοκάτσια των σημαιών, και τα υπόλοιπα – αυτό δεν το λέει… (Όσοι / όσες υποστηρίζετε τις αόρατες πόλεις μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τι, πως και γιατί στο Sarajevo 125a). Με δυο λόγια: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμπεριφέρθηκε με τον μόνο τρόπο που ξέρει και του ταιριάζει: προσπάθησε να κάνει καταπάτηση μέσω τσαμπουκά (με εφεδρεία μια αόριστη χρησικτησία βοσκής…) Προσπάθησε και απέτυχε… Αλλά κέρδισε στην ιδεολογική παπάρα – χωρίς αντίπαλο.

(Προφανώς το ίδιο ισχύει και για άλλες ξέρμπαρκες ξέρες στην ευρύτερη περιοχή…)

Τα Ίμια, λοιπόν, δεν είναι ούτε ελληνικά, ούτε τουρκικά. Είναι “ορφανά” με βάση τις διεθνείς συνθήκες!!! Ναι, αλλά επί 22 χρόνια μας έχουν ζαλίσει τα γεννητικά όργανα για την “ελληνικότητα των Ιμίων”!!! Και ξέρουν – στο βαθύ κράτος / κεφάλαιο, στο ελληνικό παρακράτος – ότι λένε ψέμματα! Ξέρουν ότι λένε τερατώδη ψέμματα για εσωτερική κατανάλωση, λένε τερατώδη ψέμματα για να συντηρείται ο εθνικόφρονας οίστρος, λένε τερατώδη ψέμματα για να εμφανίζεται ο “αιώνιος εχθρός” (το τουρκικό κράτος) σαν αυτό που τους βολεύει. Με δυο λόγια: ΛΕΝΕ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΨΕΜΑΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ – κι εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές – ΚΡΕΑΣ! Σκέτο κρέας! Βλαμμένους, βόδια, κοπάδι. Αυτό θα ήταν αρκετό για να προσβάλει εξοργιστικά τους πάντες· αν είχαν αξιοπρέπεια…

Εκατόν ογδόντα χρόνια ύπαρξης του νέου ελληνικού κράτους, και η επίσημη ιδεολογία του, η επίσημη μηχανή εσωτερικής συνοχής και κοινωνικής πειθάρχησης, είναι η ίδια (με το διάλειμμα τριών δεκαετιών αντικομμουνισμού): να φάμε οικόπεδα απ’ την (οθωμανική αυτοκρατορία αρχικά και στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα απ’ την) τουρκία. Έχει ποτίσει τόσο πολύ η εθνική ιδεολογία τους πόρους και τα μυαλά των υπηκόων, ώστε ακόμα κι όταν ένας Πάγκαλος βγαίνει και λέει (εμμέσως πλην σαφώς): σας κοροϊδεύουμε ρε μαλάαααακεεες!, το εθνικό κοπάδι συνεχίζει να ακολουθεί το “φωτεινό ψέμα”. Αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται…

(φωτογραφία: Ο ψεκασμένος, τις προάλλες. Σε μια περιοχή που ονομάστηκε “θαλάσσιος χώρος των Ιμίων”. Έριξε στεφάνι, και παραλίγο να κάνει μακροβούτι. Με βάση τον χάρτη του προηγούμενου σχολίου, ο “θαλάσσιος χώρος” μιας διάσημης ξέρας μπορεί προσφέρεται ακόμα και για γεωτρύπανα. Μήπως να αρχίζουν να τον χωρίζουν – τον “θαλάσσιο χώρο” – σε τίποτα οικοπεδάκια;)

Εξωτερική πολιτική και εθνική ιδεολογία

Τρίτη 6 Μάρτη. Ο αστικός ορθολογισμός, στη βάση του οποίου δημιουργήθηκαν τα δικαστήρια και σταμάτησε το “όποιος πυροβολεί γρηγορότερα κερδίζει”, συμβουλεύει πως όταν υπάρχουν “κτηματικές διαφορές”, οι αντίδικοι καταφεύγουν στα δικαστήρια· και δεν στήνουν καραούλι οι μεν στους δε. Εκθέτουν τα στοιχεία και τα επιχειρήματά τους, υπερασπίζονται ο καθένας το δίκιο του, και στο τέλος αποδέχονται την δικαστική απόφαση. Όχι επειδή βολεύει και τις δύο πλευρές· αυτό σπάνια θα συμβεί στις “κτηματικές διαφορές”. Αλλά επειδή έχουν αποκτήσει την συνείδηση ότι ακόμα κι αν χάσουν μερικά μέτρα γης λόγω της όποιας δικαστικής απόφασης, αυτό α) είναι προτιμότερο από μια αιώνια βεντέτα που θα γεμίσει νεκροταφεία, χωρίς να είναι σίγουρο ότι δεν θα χαθούν αυτά τα μέτρα γης, και β) ότι η προσφυγή στη δικαστική ρύθμιση των ορίων των οικοπέδων, ακόμα κι αν σήμερα σημαίνει χασούρα για μένα, αύριο θα σημαίνει όφελος· επειδή, πράγματι, θα έχω κάπου αλλού ένα αποδείξιμο και υπέρτερο δίκιο.

Αυτό συμβαίνει στις κοινωνίες όπου η αστική επανάσταση καθιέρωσε (όχι εύκολα και όχι γρήγορα, τα κατάφερε πάντως) θεσμούς και ήθη που δεν επιτρέπουν “φόνους για κτηματικές διαφορές”. Παρότι στις καθημερινές “περιουσιακές διαφορές” (όχι μόνο σε χωράφια αλλά και σε κτίρια) αυτές οι θεσμίσεις φαίνεται να έχουν υπερισχύσει και στα μέρη μας (γενικά μιλώντας έχουν λιγοστέψει οι φόνοι για “κτηματικές διαφορές”…) σ’ ότι αφορά τα εθνικά περιουσιακά ζητήματα…. ααααα!!!! Εκεί είναι άλλο!!!! Εκείνο που ξεπεράστηκε γενικά στα οικογενειακά μικροαστικά ήθη, κεφαλοποιείται σαν “εθνική ταυτότητα” και “εθνική πολιτική”!!! Εκείνο που θεωρείται πρωτογονισμός έναντι των υποθηκοφυλακείων, αποθεώνεται σαν πατριωτισμός έναντι των “απαράγραπτων εθνικών δικαίων” – κι ας είναι αυτά γραμμένα στο χιόνι…

Εκείνο που θα περίμενε κανείς, αν το ελληνικό κράτος ήταν αστικό με την ιστορική σημασία της λέξης, θα ήταν ότι προκειμένου να χάνει ελικόπτερα, πιλότους και οτιδήποτε άλλο διεκδικώντας ξέρες που ποτέ δεν θα κερδίσει, είτε θα έκανε μια διαπραγμάτευση με τον αμφισβητία γείτονα, μπας και βρεθεί συναινετική λύση / μοιρασιά, είτε – αν αυτό αποτύγχανε – θα κατέφευγε σε κάποιο αρμόδιο διεθνές δικαστήριο, για να βρει το όποιο δίκιο του.

Αμ δε!!!! Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα στήσει καραούλι στον γείτονα ή/και στο συγγενή του και θα τον φάει, μαζί με όλους τους κληρονόμους του· έτσι ώστε να στρογγυλοκαθήσει πάνω στην περιουσία του. Για τους βράχους της θάλασσας· για την “υφαλοκρηπίδα”· για την “αοζ”· για την “κύπρο”… Για όλες τις “κτηματικές διαφορές”, υπαρκές ή φανταστικές. Για όλα τα “κληρονομικά” – απ’ τον Περικλή, τον μεγΑλέκο, και τον γυιό του μεγαλοδύναμου τον ίδιο!

Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας ξυπνάει και κοιμάται βρίζοντας μέσα στο σπίτι του, στην κουζίνα, στη χέστρα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, τον γείτονα, ανακυκλώνοντας το “και τότε μούπε, και μετά τούπα, και μου λέει και του λέω, και ευτυχώς που μας χώρισαν γιατί θα τον είχα φάει” (κατά φαντασίαν). Ακόμα και στο ύπνο του τα ίδια βλέπει. Είναι πορωμένος. Είναι άρρωστος. Είναι ψυχάκιας. Δηλαδή: γνήσιος έλληνας!!!! Μια ανορθολογική φιγούρα που έχει καταφέρει να επιβιώσει (σαν κράτος, κοινωνία και οργανωμένο έγκλημα) με επιδοτήσεις και γεωπολιτικές προσόδους. Μέχρι να τελειώσουν.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας είναι μακράν περισσότερο (και μακράν πιο πετυχημένος) ορθολογιστής – από καπιταλιστική άποψη; Τι συμβαίνει, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας δεν κάνει κινήσεις με βάση το θυμικό του (όπως νομίζει ο εξ ιδίων κρίνων τ’ αλλότρια επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας) αλλά με βάση σχεδιασμό και ψυχρή λογική; Για να το πούμε διαφορετικά: στις όποιες “κτηματικές διαφορές”, όταν συγκρούονται ένας παράφορος έως εθνοπαράφρονας (δηλαδή: παρανοϊκός) τύπος που κάθε τόσο φωνάζει “θα τον σφάξω ρεεεε!!!” και ένας λογικός και μεθοδικός, ποιος περιμένετε ότι θα κερδίσει;

Αν έχετε απορίες θυμηθείτε αυτό: ο τουρκικός καπιταλισμός (και ο Ερντογάν με το γκουβέρνο του είναι εκπρόσωπος του) δεν ανήκει μεν στην ε.ε. και στην ευρωζώνη (όπου το ελλαδιστάν αποτελεί ένα συνοριακό περιθώριο / πρόβλημα) ανήκει όμως στους g20. Όπου δεν μπήκε με μέσο. Όποιος καταλάβει πως είναι δυνατόν ένα κράτος (το τουρκικό) το οποίο, σύμφωνα με τους έλληνες εθνοπαράφρονες πρόκειται να διαλυθεί από Δευτέρα (κάθε Δεύτερα, 52 Δευτέρες τον χρόνο η τουρκία διαλύεται…) πετυχαίνει ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης 5%, 6%, 7% ενόσω κάνει πόλεμο (στη συρία), μπορεί να έχει και απάντηση στο εξής:

Αποφάσισαν, λοιπόν, οι έλληνες να «κυκλώσουν» την ανατολική Μεσόγειο, κάνοντας συμμαχίες στην περιοχή, για να αποκλείσουν την τουρκία… Και τότε κάποιος βγήκε και φώναξε: που πάτε ρε Καραμήτροι;

Διαχείρηση κοπαδιού

Τρίτη 6 Μάρτη. Κι αφού τίποτα δεν πάει “καλά” στο για 8ο χρόνο υπό διεθνή επιτροπεία ελληνικό κράτος / κεφάλαιο (όχι, σίγουρα, με εκείνη την βεβαιότητα που θα επέτρεπε στο γκουβέρνο να θριαμβολογεί) η δημαγωγία βογγάει πάλι “εθνικά”. Βογγάει, λυσσάει, βρίζει: το εθνικό καραβάνι βουλιάζει και τα σκυλιά του έχουν πιάσει μεροκάματο.

“Μας διεμβολίζουν τα ευρωλιμενικά μας στα Ίμια” (αφού μας έπιασαν στα πράσα να προσπαθούμε να στήσουμε καινούργια προβοκατσιούλα, για “εθνική ανάταση”). “Μας εμποδίζουν να τρυπήσουμε την κυπριακή αοζ μας” (αφού, φυσικά, σαν γνήσιοι απατεώνες, φροντίσαμε να τους το επιτρέψουμε πέρυσι στην ελβετία). “Μας φυλακίζουν τους συνορο-καραβανάδες μας” – μήπως τους απήγαγαν τελικά;

Αυτό το τελευταίο έχει κι αυτό το νόστιμο, που είναι κάτι σαν “η εκδίκηση της ιστορίας”. Παίρνει, λοιπόν, που λέτε (αυτά είναι αληθινά περιστατικά, όχι fiction!!) ο έλληνας γενικός αρχηγός στρατού τον αντίστοιχο τούρκο, λίγο μετά που έχει γίνει το δέσιμο στον Έβρο, και ο τούρκος τον καθησυχάζει: μην ανησυχείς φίλε, θα λυθεί γρήγορα.

Περνάνε μερικές ώρες, περνάει μια μέρα, το πράγμα δεν λύνεται, ξαναπαίρνει το «κόκκινο νούμερο» ο έλληνας αρχικαραβανάς, και τι του λέει ο τούρκος; Ναι, ξέρεις, το προσπάθησα… αλλά… δεν ξέρω τι γίνεται μ’ εσάς, αλλά εδώ η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτηση. Sorry φίλε…

«Sorry ρε συνάδελφε… Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στις δικαστικές αποφάσεις… Τις σεβόμαστε…. Καταλαβαίνεις, εεεε;»

(φωτογραφίες: Στιγμιότυπα απ’ την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης…)

Ευτυχώς, αλλού «πάνε καλά»

Τρίτη 6 Μάρτη. Ένας ένας εκδηλώνονται (καιρός ήτανε!!) οι ντόπιοι φίλοι του ισραήλ, που, αναμφίβολα, πρέπει να εξαιρεθούν απ’ την λίστα των “αντισημιτών”, “αντισιωνιστών”, κλπ. Επειδή μία αφίσα πριν λίγο καιρό δημιούργησε μια ορισμένη σύγχυση (άλλο που δεν ήθελε…) ελπίζουμε σε μια επόμενη που θα αποκαταστήσει την αλήθεια!! Επίσης, υποθέτουμε, ότι τυχόντες “ανθέλληνες” θα γίνουν πια εκ των πραγμάτων φανατικοί φίλοι των παλαιστίνιων αγωνιζόμενων κατά του ισραηλινού απαρχάιντ / ρατσισμού / μιλιταρισμού. Θα γίνουν, δηλαδή, αποφασισμένοι αντι-σιωνιστές. Εκτός αν ο “αντιφασισμός” τους τελειώνει στα σύνορα του αποικιακού κράτους του Τελ Αβίβ και σε ότι σχετίζεται μ’ αυτά τα σύνορα (πράγμα που όντως συμβαίνει μέχρι και σήμερα…)

Τι πειράζει που αυτοί οι “ένας ένας φίλοι κι αδελφοί” εκτός από έλληνες καθεστωτικοί είναι και καραμπινάτοι φασίστες; Σιγά. Δεν είναι οι πρώτοι. Και οπωσδήποτε δεν είναι οι τελευταίοι… (Σίγουρα θα περισσέψουν άλλοι φασίστες που θα δουλεύουν για το ξεκάρφωμα. Οι υπηρεσίες δεν κάνουν τέτοια λάθη: να εξαφανίσουν εκείνους που τους βολεύουν!)