Year: 2018

Προστατευτισμός

Παρασκευή 9 Μάρτη. Κάπου έχουν χαθεί οι θρυλικοί αντίπαλοι της (θρυλικής) “παγκοσμιοποίησης”. Στα σπίτια τους, στις οργανώσεις των φασιστών ή, ακόμα, και στα κυβερνητικά μέγαρα. Όπως, για παράδειγμα, το ψόφιο κουνάβι. Όπως άλλοι στριφογυρνάνε το μπεγλέρι τους αυτός (λέει ότι) κηρύσσει “εύκολους εμπορικούς πολέμους”, τους οποίους φυσικά (λέει ότι) θα κερδίσει χαλαρά. Το ότι είναι ενεργούμενο της καπιταλιστικής ιστορίας ούτε που περνάει απ’ το μυαλό – το δικό του αλλά και των αντιπάλων του. Και γιατί να περάσει;

Πριν 86 χρόνια, το 1932, ένας τύπος που λεγόταν John Maynard Keynes (κάπου θα έχει απομείνει η ηχώ του ονόματός του) έκανε μια διάλεξη με τίτλο Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Σ’ αυτήν σχολίαζε σαρκαστικά τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων προστατευτικών μέτρων που είχαν πάρει τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη της εποχής του, για να προστατέψουν την «εθνική παραγωγή» τους, μετά το ξέσπασμα της αρχικά χρηματοπιστωτικής κρίσης, το 1929. Μεταξύ άλλων, με βρετανικό φλέγμα, παρατηρούσε:

…Έχουμε εδώ λοιπόν ένα ακραίο παράδειγμα της δυσαρμονίας μεταξύ του γενικού και του ειδικού συμφέροντος. Κάθε κράτος, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την σχετική του θέση, παίρνει μέτρα βλαβερά για την ευημερία των γειτόνων του· κι αφού αυτή η τακτική δεν περιορίζεται μόνο σε ένα κράτος, ο καθένας υφίσταται πολύ περισσότερες συνέπειες απ’ τις παρόμοιες λογικές που εφαρμόζουν οι γειτονές του, απ’ τα οφέλη που έχει ο ίδιος απ’ τις επιλογές αυτές.

Πρακτικά, όλα τα λαοφιλή γιατρικά που κυκλοφορούν σήμερα είναι τέτοιου αλληλοεξοντωτικού χαρακτήρα. Ανταγωνιστικές μειώσεις μισθών, ανταγωνιστικοί δασμοί, ανταγωνιστική ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων στην αλλοδαπή, ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, ανταγωνιστικά προγράμματα: η κατάσταση του ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΖΗΤΙΑΝΟ. Κι αυτό γιατί το έξοδο του ενός είναι κανονικά το έσοδο κάποιου άλλου.

Έτσι, καθώς προσαθούμε να βελτιώσουμε το δικό μας περιθώριο, μειώνουμε το περιθώριο κάποιου άλλου· κι αν η ίδια πρακτική ακολουθηθεί παντού θα χειροτερέψει την κατάσταση όλων. Οποιοσδήποτε ιδιώτης οδηγούμενος από την προσωπική του κατάσταση μπορεί να περικόψει τις συνηθισμένες δαπάνες του, και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Αλλά ας μη νομίζει κανείς ότι μ’ αυτόν τον τρόπο υπηρετεί κάποιο συλλογικό συμφέρον.

Ο μοντέρνος καπιταλισμός είναι πλεύση καλού καιρού. Όταν ξεσπάσει η καταιγίδα ο καπιταλιστής εγκαταλείπει να καθήκοντα του καπετάνιου, και μπορεί να βουλιάξει ακόμα και τις βάρκες που θα τον γλύτωναν, από τη λύσσα του να σπρώξει τον κοντινό του έξω απ’ τη βάρκα για να μπει αυτός…

Η παρομοίωση (του Keynes) για την βάρκα και την (ενδο)καπιταλιστική λύσσα είναι μνημειώδης! Το ψόφιο κουνάβι είναι ένα ενεργούμενο αυτής της λύσσας, και καθόλου το μοναδικό. Ωστόσο ο πνευματώδης και πανέξυπνος άγγλος οικονομολόγος έκανε λάθος τότε: με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μετά από σπρωξιές και κλωτσιές, τα αφεντικά μένουν μέσα στη βάρκα… Οι καρχαρίες (τους) τρώνε τους μούτσους…

Το διαπίστωσε, άλλωστε, και ο ίδιος, εκ του ασφαλούς, με τον παγκόσμιο πόλεμο που έδωσε σάρκα, οστά και αίμα σ’ εκείνον τον «καυγά μέσα στη βάρκα»: τον Β…

Εμπορικοί πόλεμοι

Παρασκευή 9 Μάρτη. Οι δασμοί που επέβαλε χτες το ψόφιο κουνάβι στις εισαγωγές ατσαλιού και αλουμινίου στις ηπα είναι μόνο ένα επεισόδιο σ’ έναν μακρόχρονο πόλεμο. Που πίσω απ’ την βιτρίνα της “απελευθέρωσης του παγκόσμιου εμπορίου” είχε πάμπολλα επεισόδια “έξυπνων” (ή λιγότερο έξυπνων) μέτρων για την κρατική προστασία των X των Ψ ή των Ζ “εθνικών πρωταθλητών” – των βασικών και δυναμικών, δηλαδή, καπιταλιστικών κλάδων κάθε κράτους. Οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων (για παράδειγμα) είναι μόνιμη κατάσταση εδώ και 3 δεκαετίες· αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο και έκφραση απ’ ότι την δεκαετία του 1930, αφού – σε αντίθεση με την εποχή που ο Keynes ειρωνευόταν – δεν ισχύει ο «κανόνας του χρυσού», οπότε δεν υπάρχει κάποιο «σταθερό μέτρο» των νομισματικών ισοτιμιών.

Η διαφορά τώρα είναι πολιτική και όχι «οικονομική»: ο αμερικανικός καπιταλισμός φωνάζει και ξαναφωνάζει (χάρη στα τιτιβίσματα του προέδρου του) ότι έχει σοβαρό πρόβλημα, και ότι σκοπεύει να το λύσει (αν το λύσει…) αναποδογυρίζοντας την παλιά του σημαία, που ήταν υπέρ του παγκόσμιου εμπορικού φιλελευθερισμού. Επειδή φωνάζει τόσο δυνατά, οι αντίπαλοί του είναι αναγκασμένοι να πάρουν κάποια ηχηρά μέτρα (αν και το Πεκίνο έχει το περιθώριο να κινηθεί πιο ευέλικτα, αποτελεσματικά, και χωρίς θόρυβο).

Παρά τις διαφορές στις τακτικές, ο στόχος πάντως είναι ο ίδιος όπως το 1932: θα κάνω τον γείτονα ζητιάνο. Ο καπιταλιστικός πλανήτης περιστρέφεται πάντα όχι γύρω απ’ τα συμπτώματα αλλά απ’ την ουσιαστική αιτία της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, που συνεχίζεται: αυτό που λέγεται «υπερπαραγωγή» ή «υπερσυσσώρευση». Το ότι το ψόφιο κουνάβι βρέθηκε στην ιστορική θέση και στην ιστορική στιγμή να φωνάζει «η usa πονάει, αλλά θα δείτε τι θα κάνω» ενόσω αμφισβητείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η στρατιωτική υπεροχή / κυριαρχία των ηπα, αυτό είναι η κωμική του μοίρα.

Και η τραγική δική μας… Όσο επιμένουμε να χανόμαστε στη διαχείριση της καθημερινότητάς μας περιστάνοντας είτε πως «δεν καταλαβαίνουμε», είτε πως«δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι»…

Αυτό δεν είναι ένα τρυπάνι!

Παρασκευή 9 Μάρτη. Είναι το σκάφος που θα έπρεπε να θορυβήσει την Άγκυρα (αλλά «δεν»): λέγεται “ocean investigator”, είναι ελληνικής ιδιοκτησίας και σημαίας παναμά, και το έχει νοικιάσει η exxonmobil, να ρίξει μια ματιά τι παίζει με τον πάτο της θάλασσας στο οικόπεδο 10, στα ανοικτά της νότιας κύπρου. Με το σουλούπι που έχει θα μπορούσε να είναι και αλιευτικό, αλλά δεν μας νοιάζει.

Η τουρκική καθεστωτική daily sabah υποστηρίζει ότι εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού διαψεύδει πως τα αμερικανικά πολεμικά θα βρίσκονται τις επόμενες μέρες μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ για να το προστατέψουν…

Θα προτιμούσαμε να μην είναι έτσι. Θα προτιμούσαμε να το βάλουν στη μέση, και να το φυλάνε απ’ όλες τις μεριές: με προσοχή, μην το βουλιάξουν με τα απόνερά τους… Θα ήταν μια χρήσιμη εικόνα για το πως μπορούν να γίνουν γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο..

Το κλαδί

Παρασκευή 9 Μάρτη. Τι σαρδόνια που είναι η ειρωνεία της Ιστορίας!!! Ο πρόεδρος των “μικρομεσαίων” αφεντικών (είναι αυτά που πουλάνε χαρτομάντηλα στα φανάρια, κάνουν τράκα στα κτελ, κλπ…), χάρισε χτες στον ψόφιο κοριό ένα γλυπτό κλαδί ελιάς, στη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Αθήνα. Κι εκείνος, δήλωσε χαρούμενος:

…Ας ελπίσουμε αυτός ο κλάδος ελιάς να έχει έναν ευρύτερο συμβολισμό στις μέρες τις κρίσιμες που διανύουμε. Ας συμβολίζει την ειρήνη, τη συνεννόηση και τη συνεργασία τόσο των κοινωνικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας όσο όμως και όλων των πλευρών που συναπαρτίζουν αυτή την εύθραυστη γειτονιά στα νοτιοανατολικά της Ευρώπης. Αρα είναι χρήσιμο αυτό το δώρο και συμβολικό…

Χα!! “’Olive branch” είναι το όνομα της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης / εισβολής στον θύλακα της Afrin!!!

(Ενημερωμένοι όλοι οι ντόπιοι, ε;)

Να τα πάρει!

Παρασκευή 9 Μάρτη. Κάπου μας είχε λείψει ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ, αλλά να που επέστρεψε δριμύτερος. Ευρισκόμενος στο Κάιρο (πριν το Λονδίνο) για επαφές με τον χουντοΣίσι (πριν από εκείνες με την μεγαλειοτάτη και αρχαιοτάτη βασίλισσα της Αγγλίας και λοιπά και λοιπά) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Η τουρκία, το ιράν και διάφορες ισλαμικές οργανώσεις είναι το “τρίγωνο του κακού” – είπε. Θα μπορούσε να θεωρηθεί διανοητική φτώχεια το να αντιγράφει τον “άξονα” (του κακού) που είχε κηρύξει ο τότε άρχοντας της Ουάσιγκτον Μπους ο Β όταν αυτός (ο τοξικός πρίγκηπας) ήταν στην ηλικία που ασχολείται κανείς (σχεδόν αποκλειστικά) με διάφορα μέρη του σώματός του, το 2002.  Απ’ την άλλη μεριά το ότι πήρε μια ευθεία γραμμή (έναν «άξονα») και την έκανε τρίγωνο δείχνει ότι έχει ιδέες. Ειδικά αν εκείνοι απ’ το διευρυμένο σόι του που κρέμασε ανάποδα για να αδειάσουν οι τσέπες τους συνεχίσουν να τον ανέχονται.

Σε κάθε περίπτωση, το παληκαράκι είναι γνήσιος φιλέλληνας! Έβαλε στην Άγκυρα σ’ ένα σχήμα «κακού», κι αυτό είναι που χρειάζεται στο ελλαδιστάν. (Λογικό, αφού μαζί με την Ντόχα του έχει φάει τις επιρροές στο συριακό πεδίο μάχης!) Συνεπώς: εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα να τα πάρει ο τοξικός! Τσάμπα βρε αδερφέ! Να τα πάρει και να τα χαρεί!!!

Τα αξίζει!

Στριμώγματα

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αν παρακολουθεί κανείς συστηματικά τα ισραηλινά καθεστωτικά μήντια (τα αγγλόφωνα ισραηλινά site μπορούμε εμείς), ειδικά μάλιστα αυτά που είναι πατενταρισμένα δεξιά / ακροδεξιά, το ξέρει: θέλουν (και ειδησειογραφικά / σχολιαστικά το προσπαθούν) να είναι «η τουρκία στριμωγμένη στην Afrin», «η ρωσία στριμωγμένη στη συρία», και τα λοιπά. Καταλαβαίνουμε: η πραγματικότητα δεν αρέσει καθόλου στο ισραηλινό καθεστώς και προσπαθεί να την ξορκίσει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ακροδεξιός πρωθυπουργός Netanyahu (φίλος αδελφικός του ψόφιου κουναβιού και της αμερικανικής συντηρητικής κυβέρνησης, αλλά και των ελλήνων, αρχίζοντας απ’ τους φαιορόζ) είναι βουτηγμένος τόσο πολύ σε διάφορες βρωμιές ώστε τα στοιχήματα για το αν θα καταλήξει φυλακή είναι 3:1 – δεν είναι, άραγε, στρίμωγμα αυτό; Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι η ισραηλινή ηγεσία πετάγεται κάθε τρεις λίγο στη Μόσχα και όχι το ανάποδο· ποιος να είναι, άραγε, ο στριμωγμένος;

Αυτό που για την ισραηλινή καθεστωτική προπαγάνδα είναι «αχ πόσο θα θέλαμε!» (να έχουν στριμωχτεί η Άγκυρα και η Μόσχα) για την ελληνική καθεστωτική προπαγάνδα είναι απόλυτα βέβαιο!!! Ο ελληνικός εθνικισμός (σε όλες τις παραλλαγές του…) είναι άλλη κλάση. Ακούει κανείς τους ειδικούς «γεωπολιτικούς αναλυτές», επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, πανεπιστημιακούς ή μη, που έχουν αναλάβει την τόνωση του ντόπιου ηθικού (ή απλά της παράνοιάς τους) και ανακαλύπτει ότι βρίσκεται όχι σε άλλο μέρος του κόσμου, αλλά σε άλλον πλανήτη. Η «πειστικότητα» των θεωρημάτων τους, π.χ., για τo στρίμωγμα της Άγκυρας, οφείλεται σ’ αυτό το αμίμητο, μοναδικό αλλά βαθιά ελληνικό: τον συνδυασμό εθνικής μικροαστικής έπαρσης («να σου πω εγώ!!!» “ξέρεις ποιος είμαι ρε; έλα να σου δείξω!!!”) και αμάθειας / ημιμάθειας· ποιος ξέρει τι είναι το χειρότερο απ’ τα δυο;

Το πως επικοινωνούν μεταξύ τους η ισραηλινή, η ελληνική, η αμερικανική και δεν ξέρουμε ποια άλλη προπαγάνδα δεν είναι δύσκολο να το βρει κανείς. Το ότι η Άγκυρα, όμως, δρα σπασμωδικά, επειδή είναι ένα «στριμωγμένο κράτος ταραξίας» (που έχει συμμαχήσει με κάτι χρεωκοπημένους σαν την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ντόχα…) αυτό σα σύλληψη είναι, πράγματι, στα όρια του ακατόρθωτου! Όχι τίποτα άλλο, αλλά: την ίδια ώρα που η Άγκυρα είναι υποτίθεται στριμωγμένη (στην Afrin, όπως θέλει η ελληνικότατη παράνοια με ισραηλινή και αμερικανική υποστήριξη..), όπου ας το θυμίσουμε, ο τουρκικός στρατός έχει κάνει εισβολή και πόλεμο, με αίμα, όχι μόνο των αντιπάλων, την ίδια στιγμή λοιπόν που υποτίθεται ότι η τουρκία “την πατάει στο Afrin”, ο μεν Ερντογάν κάνει τουρνέ σε διάφορα αφρικανικά κράτη (όπου υπογράφει συμφωνίες για επενδύσεις του τουρκικού κεφάλαιου…), ο δε υπ.εξ. Νταβούτογλου πετάγεται ως το Βερολίνο για τις λεπτομέρειες της πλήρους (και οικονομικής) αποκατάστασης των σχέσεων τουρκίας – γερμανίας. Αν αυτό είναι το στρίμωγμα ενός κράτους / περιφερειακής δύναμης που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, τότε ποιο είναι το αντίθετο, το “ξεστρίμωγμα”;  Μήπως είναι το πόσα κιλά επιτήρηση θα έχει το ελληνικό κράτος όταν τελειώσει η προηγούμενη, επειδή παραμένει σταθερά failed state; Χμμμμ… Αυτό θα πρέπει να είναι το αληθινό “ξεστρίμωγμα”! (Χα – χα – χα!!!)

Θα ρωτούσαμε τι πίνουν όλοι αυτοί οι ντόπιοι βαθυστόχαστοι αναλυτές, αλλά είναι γνωστό. Διατίθεται απλόχερα στην αγορά… (Μπορεί και να πληρώνονται για το σνιφάρισμα εθνικίνης, ας πούμε απ’ το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ή απ’ τις υπηρεσίες – δεν θάναι η πρώτη φορά…)

Πάντως, εντελώς πληροφοριακά, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του φαίνεται να βρίσκεται (διασταυρωμένα…) 8 με 12 χιλιόμετρα σε ευθεία έξω απ’ την πόλη της Afrin. Έτσι ώστε η σχετική συζήτηση διεθνώς να μην είναι το «αν» αλλά το «πότε» θα πέσει η πόλη. Μπορεί να γίνει σφαγή· αλλά έχει τέτοια διεθνή κάλυψη (ο καθένας για δικούς του λόγους, συχνά αντίθετους μεταξύ τους…), ώστε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό μόνο για «στριμωγμένο» δεν τον λες…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 7

Πέμπτη 8 Μάρτη. Πριν περίπου ενάμισυ μήνα (την Κυριακή 28 Γενάρη για την ακρίβεια) εκθέσαμε όσο περιληπτικά ήταν δυνατόν τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού και τις “ιδέες” του για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο (και την πάντα πρόθυμη για μεγάλα κόλπα Λευκωσία). Σ’ αυτήν την έκθεση περιλαμβάναμε τα αποκαλυπτικά λεγόμενα του Lawrence Wilkerson, (επιτελάρχη του Colin Powell, αρχιστράτηγου και ύστερα υπ.εξ. των ηπα απ’ το 2001 ως το 2005), όχι δευτεράτζας δηλαδή· κάποιους χρήσιμους χάρτες, τους επαναφέρουμε πιο κάτω)· και κάτι δικές μας κουβέντες, του είδους: … Τι θα συνέβαινε αν η Άγκυρα ασκούσε τα αναντίρρητα δικαιώματα που έχει στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας απ’ την αοζ (που επίσης αναντίρρητα της αναλογεί) και προχωρώντας σε μια αεροναυτική συμμαχία με την Μόσχα (και γιατί όχι με το Πεκίνο, σαν τμήμα του project ένας δρόμος – μία ζώνη), ε;

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, μάλλον διακριτικά απ’ την μεριά της Άγκυρας, μ’ αυτές τις τόσο ενοχλητικές (για τον ελληνικό και όχι μόνο σχεδιασμό) navtex που «απαλλοτριώνουν» για σύντομα διαστήματα χρόνου περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα κινείται προσεκτικά, ακόμα, εντός της διεθνούς νομοθεσίας: και απαντάει στα σχέδια για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» εναντίον της και εναντίον των συμμάχων της, με βάση διαθέσιμα διεθνώς εργαλεία…

Καταλαβαίνουμε ότι είναι πολιτικάντικα κολακευτικό να πιστεύει κανείς ότι ζει σ’ ένα κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος που είναι παντοδύναμο (το ελληνικό εν προκειμένω). Επιτρέπει ακόμα και στους (συχνά δήθεν) “αντί” να την ψωνίζουν ότι είναι κι αυτοί κάτι σημαντικό αφού τα βάζουν, στα λόγια, με κάτι “παντοδύναμο”!

Αυτό είναι ο ορισμός της μικροαστικής αντίληψης για το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό, τους θεσμούς, τα πάντα! Η εργατική κριτική δεν πρέπει να κάνει το λάθος του παραμυθιάσματος. Ούτε το άλλο λάθος της καθήλωσης μέσα στον ιστορικό χρόνο. Πρέπει να ελέγχει με την μέγιστη ακρίβεια και χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις την τρέχουσα κατάσταση του αφεντικού, είτε πρόκειται για τις δουλειές, είτε για το συλλογικό αφεντικό, το κράτος. Όχι για να “χαριστεί” σε κάτι! Αλλά για να προβλέπει τις κινήσεις του, πάντα συγκεκριμένα· και να ξέρει που θα κτυπήσει, αν μπορεί, σαν εργατικός ανταγωνισμός.

Κανένα φάντασμα δεν βοήθησε ποτέ στην απελευθέρωσή μας. Κι όσο για τα “κολλήματα”; Αυτά είναι χαριτωμένα στις παρέες (αν είναι κι εκεί)…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 8

Πέμπτη 8 Μάρτη. Προς τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη ακούστηκε (για λίγο) κάτι που το αφήσαμε επίτηδες ασχολίαστο (από περιέργεια…). Και επειδή πέρασε ντούκου μπορούμε τώρα να το «καταθέσουμε σαν απόδειξη» του ποιος είναι ο πραγματικά στριμωγμένος στην ανατολική Μεσόγειο.

Στις 24 Φλεβάρη η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο φιλελεύθερος», κάτω απ’ τον τίτλο Αίγυπτος: υπογράφουμε αγωγό με Κύπρο πριν το καλοκαίρι έλεγε τα εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

Αποκαλυπτικές ήταν οι αναφορές του Υπουργού Πετρελαίων της Αιγύπτου Τάρεκ Αλ Μουλλά το απόγευμα της Παρασκευής στο Συνέδριο «Week of Petroleum» στο Λονδίνο:  Πριν από τα μέσα του 2018 θα υπογραφεί συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Κύπρου-Αιγύπτου, αποκάλυψε ο Αιγύπτιος υπουργός, προσθέτοντας ότι η ΕΕ θα είναι ο κύριος αποδέκτης του παραγμένου φυσικού αερίου.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο συνέδριο, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι έχει υπογραφεί προκαταρκτική συμφωνία με την Κυπριακή κυβέρνηση για τη κατασκευή αγωγού από την Κύπρο προς στην Αίγυπτο και ότι διεξάγονται περαιτέρω διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων.

…

Όπως αναφέρει η Egypt Independent, ο Αιγύπτιος υπουργός, δικαιολόγησε την καταλληλότητα της Αιγύπτου να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, αναφερόμενος σε διάφορους παράγοντες, όπως η στρατηγική γεωγραφική θέση της Αιγύπτου ως φορέας εκμετάλλευσης της διώρυγας του Σουέζ, το δίκτυο αγωγών αλλά και τα δύο τερματικά υγροποίησης φυσικού αερίου στη Νταμιέτα και το Ιτκού.  

Σας φαίνεται ο.κ.; Ρίξτε, παρακαλούμε, ξανά μια ματιά στους χάρτες πιο πάνω. Αν η «μοιρασιά» του πάνω χάρτη, του ελληνικού όνειρου για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου η τουρκία έχει κάτι «ψιλά» και με το ζόρι, και όπου η νοτιοκυπριακή και η ελληνική αοζ είναι ανεξήγητα τεράστιες τόσο όσο χρειάζεται για να έχουν κοινά σύνορα, αν λοιπόν αυτή η διευθέτηση ήταν ρεαλιστική, για ποιο λόγο η Λευκωσία θα έστελνε το γκάζι της (ακόμα δεν το είδαμε και Γιάνη το βαφτίσαμε!) νότια, προς Κάιρο μεριά, και όχι δυτικά, προς τη νότια Κρήτη, όπου μια χαρά οι διεθνείς «επενδυτές» θα έφτιαχναν και ένα εργοστάσιο υγροποίησης; Εεεεεε;;; Γιατιιιί;

Αμ δε!!! Αυτή η μοιρασιά δεν έχει ούτε μία πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να είναι ρεαλιστική νομικά και, άρα, επιχειρηματικά! (Άλλο οι εθνικές φαντασιώσεις). Οπότε η Λευκωσία υπογράφει (προκαταρκτικό προς το παρόν…) deal να στέλνει το αέριό της (τον Γιάνη…) νότια – δείτε τον δεύτερο χάρτη για να φανταστείτε την διαδρομή. Αυτό, ναι, είναι ρεαλιστικό. Και κυρίως «εθνικά σωστό» (αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά): οι αγωγοί του κυπριακού γκαζιού (αν και όποτε…) δεν θα χρειάζεται να περάσουν απ’ την τουρκική αοζ, η οποία βέβαια για την εθνική παράνοια είναι ανύπαρκτη… αλλά… μόνο για την εθνική παράνοια. (Αν είναι να κάνουμε μπίζνες, να τις κάνουμε λογικά – ε;)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 9

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αυτό το συζητούμενο deal νότιας κύπρου – αιγύπτου, όπου οι σωλήνες δεν πηγαίνουν κατευθείαν στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά κάνουν γκελ προς αίγυπτο μεριά (για να πάρουν φόρα…) είναι μια σοβαρή εκ των έσω απόδειξη των εξής:

Α) Όταν η Άγκυρα βγάζει τη μία navtex μετά την άλλη στην ανατολική Μεσόγειο κάνει κάτι που από γεωπολιτική άποψη της αναλογεί· και δεν το αμφισβητεί (στα μουλωχτά φυσικά) επιχειρηματικά ούτε καν η εθνικιστική Λευκωσία…

Β) Όταν το συμμαχικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία προφανώς εννοεί επίσημα πως ούτε για πλάκα δεν αναγνωρίζει σα νόμιμη και ρεαλιστική την μοιρασιά του πρώτου χάρτη, πιο πάνω – τις ελληνικές φαντασιώσεις δηλαδή. Όμως μ’ αυτό τον τρόπο δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου. Φαίνεται, μάλλον, πως η αιγυπτιακή χούντα κοιτάει τα δικά της συμφέροντα. (Είναι κάτι λογικό, που το είχαμε προβλέψει έγκαιρα…)

Γ) Όταν το φιλικό χουντικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία έχει την σιωπηλή συμφωνία και του τοπικού συμμάχου του, του Τελ Αβίβ, με το οποίο έχει ανοίξει ήδη σοβαρές γκαζο-δουλειές. Σύμμαχος – σύμμαχος ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός αλλά φαίνεται να κρατάει στάση αναμονής, προς το παρόν, απέναντι στις ελληνικές μαγκιές. Όχι επειδή διαφωνεί μαζί τους. Αλλά επειδή δεν βιάζεται να εκτεθεί σ’ αυτό το αντιτουρκικό «θαλάσσιο μέτωπο» όταν έχει ακόμα σοβαρές, κρίσιμες χερσαίες «εκκρεμότητες» στο συριακό πεδίο μάχης.

Θα ρωτήσει κανείς: και γιατί η Λευκωσία να κουβεντιάζει ένα deal που αποδεικνύει τα εθνικιστικά παραμύθια της για την αοζ «της»; Ο λόγος είναι απλός: επειδή αυτά τα παραμύθια έχουν ξεβραστεί ήδη, απ’ την υπόθεση του θρυλικού οικοπέδου νο 3! Μ’ όλο τον διεθνή διπλωματικό σεβασμό σ’ ένα κράτος / μέλος του οηε, κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το ότι η ελληνο-νότια κυβέρνηση της «κυπριακής δημοκρατίας» βουλιάζει συστηματικά (σε συνεργασία με την Αθήνα πάντα…) οποιαδήποτε συμφωνία με τον βορρά, προσδιορίζοντας μια αοζ αποκλειστικά για πάρτη της, σα να είναι χωριστό κράτος στο νησί… Την ώρα που, για παράδειγμα, η βόρεια και η νότια κορέα δείχνουν σοβαρή διάθεση και τρόπο να τα βρουν!!!

Με δυο λόγια «σκατά όνειρα» για το ελλαδιστάν!!! Επικίνδυνα πάντα, ιδεολογικά, «εσωτερικά» (όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε – γι’ αυτό μιαν άλλη φορά…), αλλά με διεθνείς όρους σκατά! (Όμως μην το πείτε φωναχτά! Μπορεί να σας ακούσει κανάς ειδικός, κανάς πατριώτης, ή κανάς αναποδογυρισμένος τέτοιος… Και ξέρετε τι κάνουν οι μικροαστοί: όσο περισσότερο διαψεύδονται τόσο περισσότερο αλιχτάνε και βρίζουν…)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)