Year: 2018

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σε ζόρια;

Σάββατο 24 Μάρτη. Οι συσχετισμοί σήμερα είναι πολύ χειρότεροι σε βάρος των ηπα σε σχέση με το 2007. Τότε, εκτός απ’ τις όποιες στρατιωτικές δυνατότητες του ιράν, είχε μόνο τον πονοκέφαλο του “στρατού του Μαχντί”, των σιιτών πολιτοφυλάκων στο ιράκ. Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, πέρα απ’ τις αναβαθμισμένες τεχνολογικά δυνατότητες της Τεχεράνης δεν υπάρχουν πια “πολιτοφύλακες”… Υπάρχει κανονικός ιρακινός και συριακός στρατός, σώματα εκπαιδευμένα απ’ τους ιρανούς “φρουρούς της επανάστασης”· υπάρχουν οι ίδιοι οι “φρουροί” τόσο στο ιράκ όσο και στη συρία· υπάρχει η αισθητά αναβαθμισμένη Χεζμπ’ αλλάχ· και, last but not least η Μόσχα, με την όποια στρατιωτική παρουσία της τόσο στη συρία όσο (undercover) και στο ιράκ.

Αν η απάντηση του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου σ’ αυτήν την επιδείνωση σε βάρος του των συσχετισμών στη μέση Ανατολή και όχι μόνο είναι η ανάκληση απ‘ την εφεδρεία ενός 70άρη αποτυχημένου και ξεπερασμένου «γερακιού», τότε καταλαβαίνουμε ότι πολλοί χαμογελούν ήδη ειρωνικά. Όχι μόνο στο μπλοκ της Astana, αλλά και στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Ένα προσκλητήριο «παλαιμάχων» δεν ενισχύει τις ικανότητες σχεδιασμού του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· αντίθετα τον εκθέτει ακόμα χειρότερα, όχι μόνο επιδεικνύοντας την λειψανδρία του, αλλά και επιτρέποντας στους αντιπάλους του να ξέρουν «απ’ έξω κι ανακατατωτά» τι να περιμένουν· ώστε να κινηθούν ανάλογα.

Ανατολική Μεσόγειος 1

Σάββατο 24 Μάρτη. Πριν 4 ημέρες (Τετάρτη 21 Μάρτη – Συρία) αναφερόμασταν στις δυνατότητες ηλεκτρονικού jamming εκ μέρους της ρωσίας, απ’ τις συριακές βάσεις της, που θα μπορούσαν να αποτρέψουν μια αμερικανική πυραυλική επίθεση εκεί. (Τα σχόλια της ασταμάτητης μηχανής γράφονται μια μέρα νωρίτερα· άρα το σχετικό είχε γραφτεί στις 20 Μάρτη…)

Την ίδια ημέρα όμως, την Τετάρτη 21 Μάρτη (μετά την σχετική ανάρτηση εδώ…) ο νοτιοκυπριακός καθεστωτικός «φιλελεύθερος» είχε στο site του αυτήν την είδηση (πιο πάνω φωτογραφία) με το εξής περιεχόμενο (επιβεβαιώνοντας αυθημερόν την ασταμάτητη μηχανή!):

Πρωτοφανές σοβαρό πρόβλημα στην αεροπορία όλης της ανατολικής Μεσογείου αντιμετωπίζεται από αεροπλάνα, των οποίων «συγχύζονται» τα ηλεκτρονικά συστήματα εντοπισμού θέσης, τα γνωστά μας GPS. Τόσο οι Αρχές Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, όσο και της Τουρκίας έχουν εκδώσει έκτακτες ειδοποιήσεις για την αεροναυτιλία – Notam.

Συγκεκριμένα η Notam που εξέδωσε το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, με αρ.  A0356/18, αναφέρει: «Έχουν παρατηρηθεί από κυβερνήτες πτήσεων στο FIR Λευκωσίας, οι διακοπές του σήματος GPS  σε ορισμένες περιοχές. Οι κυβερνήτες αεροσκαφών που δραστηριοποιούνται στο FIR Λευκωσίας καλούνται να είναι προσεκτικοί μέχρι νεωτέρας ενημέρωσης».

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», οι Αρχές Ασφάλειας Αεροπορίας και όχι μόνο σε χώρες της περιοχής, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, βρίσκονται σε συναγερμό για να εξακριβώσουν τα αίτια του σοβαρού προβλήματος, που είτε προέρχονται από συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, είτε από πρόβλημα σε κάποιους από τους δορυφόρους του συστήματος GPS που καλύπτουν την περιοχή μας.

Προβλήματα με διακοπές λειτουργίας του συστήματος GPS στο FIR Λευκωσίας έχουν αναφερθεί αλλά σε πολύ λίγες περιπτώσεις το τελευταίο δίμηνο, αναφέρουν οι πληροφορίες του «Φ», ωστόσο, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες και το τελευταίο 48ωρο έχουν αυξηθεί σημαντικά τέτοιες αναφορές από πιλότους τόσο επιβατικών όσο και ιδιωτικών αεροπλάνων. 

 Εντύπωση προκαλεί η διαπίστωση ότι το πρόβλημα παρουσιάζεται σε διαφορετικά διαστήματα σε διαφορετικές περιοχές του FIR Λευκωσίας, δηλαδή σε περιοχές και νότια και βόρεια και δυτικά της Κύπρου.

 Το πρόβλημα παρουσιάζεται με δύο μορφές, είτε με διακοπή του σήματος, είτε με λανθασμένη ένδειξη θέσης. Γεγονός που οδήγησε και στην έκδοση της NOTAM από πλευράς των Αρχών, για λόγους ασφάλειας της πολιτικής αεροπορίας. Να σημειωθεί, πάντως, ότι τα αεροπλάνα διαθέτουν και εναλλακτικά συστήματα εντοπισμού θέσης πέραν του γνωστού GPS. 

 Έρευνα του «Φ» δείχνει ότι αυτή την περίοδο στην ευρύτερη περιοχή πετούν τόσο αμερικανικά όσο και ρωσικά ειδικά πολεμικά αεροπλάνα που θα μπορούσαν δυνητικά να προκαλέσουν πρόβλημα, ωστόσο το πρόβλημα δεν φαίνεται να προέρχεται από αυτά.

Παρότι εντοπίσαμε αυτήν την ενδιαφέρουσα πληροφορία έγκαιρα αποφύγαμε να την παρουσιάσουμε για λίγες ημέρες, περιμένοντας να δούμε αν (και πότε) τα ελληνικά καθεστωτικά μήντια θα την εμφάνιζαν. Δεν το έκαναν (άλλη μια περίπτωση αποπληροφόρησης) και μπορούμε να υποθέσουμε τους λόγους. Πρώτον, δεν θα γινόταν να χρεωθεί μ’ αυτά τα “περίεργα παράσιτα” η Άγκυρα, που ως γνωστόν είναι η μόνη πηγή δεινών στην εθνικά ευαίσθητη ανατολική Μεσόγειο… Και δεύτερον, η εθνικά χρήσιμη παράσταση για εσωτερική κατανάλωση για την περιοχή είναι αυτή ενός «παρανοϊκού άρπαγα» (της Άγκυρας) και μιας «ήρεμης δύναμης με πολλούς συμμάχους που έχει όλα τα δίκια με το μέρος της» (του ελλαδιστάν) και – σε καμμία περίπτωση!!! – η εξελισσόμενη σύγκρουση «μεγάλων δυνάμεων» στην οποία το ελλαδιστάν και ο όποιος ιμπεριαλισμός του είναι εξάρτημα (κι ούτε καν βασικό) της μίας πλευράς, της αμερικανο-ισραηλινής…

Γιατί να ξύνονται πληγές λοιπόν; Ας το να πάει στον γεροδιάβολο…

Ανατολική Μεσόγειος 2

Σάββατο 24 Μάρτη. Προφανώς λοιπόν (ό,τι και να λέει το καθεστωτικό νοτιοκυπριακό ρεπορτάζ στο τέλος του) είτε η Μόσχα είτε η Ουάσιγκτον είτε και οι δύο έκαναν (και κάνουν) ασκήσεις ετοιμότητας ηλεκτρονικού πολέμου στην ανατολική Μεσόγειο. Δίνουμε περισσότερες πιθανότητες στο να πρόκειται για ασκήσεις της Μόσχας: επειδή το jamming είναι βασικό εργαλείο αποτροπής απ’ την μεριά της, όπως άλλωστε το είχαμε αναφέρει έγκαιρα.

Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι ένα επιπλέον στοιχείο σε ότι αφορά … την «επικαιροποίηση» ενός πολεμοκάπηλου σαν τον Bolton. Το 2007 ο ρωσικός στρατός (και οι όποιες δυνατότητές του τότε) ήταν πολύ μακριά απ’ τη μέση Ανατολή. Τώρα είναι εδώ, έστω με μορφές και σε ποσότητες που δεν είναι επαρκείς για μια κατευθείαν σύγκρουση με τον αμερικανικό· δείχνουν όμως αρκετές για να του κάνουν την ζωή εξαιρετικά δύσκολη…

(Εν τω μεταξύ, παρά την διεθνή φασαρία και τις απειλές εναντίον των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, η ανατολική Ghouta «εκκαθαρίζεται» απ’ τους αντι-Άσαντ ένοπλους. Όσο για τον τουρκικό στρατό και το fsa πεζικό του, έχει καταλάβει σχεδόν το σύνολο της διοικητικής περιφέρειας της Afrin· και υπάρχουν φήμες ότι συντομα θα ανακοινώσει το τέλος της επιχείρησης «κλάδος ελαίας» – πιθανόν για να αρχίσει μια επόμενη…)

Συρία – ιράκ 1

Παρασκευή 23 Μάρτη. Δεν φαίνεται να προχωράει η όποια συμφωνία είχε προκύψει ανάμεσα στην Άγκυρα και τον Tillerson· εκτός αν η Ουάσιγκτον κοροϊδεύει χοντρά το pkk/ypg, πράγμα που θεωρούμε ελάχιστα πιθανό. Την περασμένη Τρίτη εκπρόσωπος του αμερικανικού υπ.εξ. (υπό τον Pompeo πια…) διαβεβαίωσε δημόσια τους κούρδους αφέντες, σε συνέντευξη τύπου, ότι θα παραμείνουν μαζί στην Manbij (μια πόλη με αραβικό πληθυσμό που ποτέ δεν ανήκε στην ζώνη κουρδικής πλειοψηφίας στη βόρεια συρία…) και θα συνεχίσουν την συνεργασία τους όσο χρειαστεί.

(H Manbij, μια πόλη στη βόρεια συρία 30 χιλιόμετρα δυτικά του Ευφράτη, είχε πριν τον πόλεμο καμιά 100αριά χιλιάδες κατοίκους: άραβες, κούρδους, και σουνίτες σούφι. Το καλοκαίρι του 2012, τοπικοί οπλαρχηγοί πήραν την εξουσία στην πόλη και τα περίχωρά της, αλλά στις αρχές του 2014 την κατέλαβε ο isis. To καλοκαίρι του 2016, ύστερα από 2 μήνες πολιορκίας και «μάχες πόλης», την κατέλαβαν οι ypg σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό. Από τότε είναι μια απ’ τις βάσεις της Ουάσιγκτον στη συρία.)

Ο Erdogan έχει (ξανα)θυμώσει με τις επιλογές της Ουάσιγκτον: Λένε ότι δεν θα φύγουν απ’ την Manbij. Δεν έχουν δικαίωμα να είναι εκεί. Πως ήρθαν από 11.000 χιλιόμετρα μακρυά; Δεν είναι η δική τους γη… Δεν μπορεί όμως «να τους στείλει πίσω»: το «ξεκλείδωμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ την βόρεια συρία απασχολεί το σύνολο του «μπλοκ της Astana», αλλά θεωρούμε απίθανο να δοκιμαστεί με κατευθείαν στρατιωτική σύγκρουση, και μάλιστα ενός μόνο μέλους της συμμαχίας.

Απ’ την άλλη μεριά το τουρκικό καθεστώς θα πρέπει να είναι ευχαριστημένο μετά την συμφωνία του με το ιρακινό: ο τουρκικός στρατός πήρε το «ελευθέρας» να δράσει στα βόρεια του ιρακινού κουρδιστάν, όπου βρίσκονται οι κυρίως βάσεις του pkk…

Η «επιχείρηση ασπίδα του Τίγρη» έχει ήδη αρχίσει με αεροπορικούς βομβαρδισμούς. (Υποθέτουμε ότι οι κάθε είδους ντόπιοι υποστηρικτές του pkk, αρχίζοντας απ’ τις ελληνικές υπηρεσίες αλλά και τους εντόπιους ισραηλινούς συνεργάτες τους, να κάνουν ό,τι μπορούν σαν «συμπαράσταση»…)

Συρία – ιράκ 2

Παρασκευή 23 Μάρτη. Χτες ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu, σε συνέντευξή του στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolou, επανέλαβε τις απειλές: Αν το σχέδιο για απομάκρυνση των τρομοκρατών δεν γίνει πράξη [σ.σ.: εννοεί αυτό που ήταν υπό διαμόρφωση με τον Tillerson] τότε η μόνη επιλογή που θα απομείνει θα είναι η εκκαθάρισή τους. Αυτό δεν είναι σημαντικό μόνο για την συρία αλλά και για το ιράκ…

Εκτός «μπλοκ της Astana» (και Πεκίνου) η στάση της Άγκυρας θα άρεσε και στο Βερολίνο· αν μπορούσε να εκδηλωθεί δημόσια. Αλλά δεν μπορεί και το πιθανότερο δεν θέλει να το κάνει αφού το μόνο που θα πετύχαινε θα ήταν να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλημα στην πάντα φαντασιακή «ενιαία εξωτερική πολιτική της ε.ε.».

Το πρόβλημα της Άγκυρας δεν είναι οι εντός ή εκτός εισαγωγικών «καταγγελίες» εκ μέρους της ε.ε. (που ευχαριστούν το ελλαδιστάν, το οποίο, όποτε το θυμάται, γίνεται «φιλοευρωπαϊκό»…). Αυτά είναι διπλωματικές φανφάρες. Το πρόβλημα της Άγκυρας είναι έχει εμπλακεί στη στρατιωτική διαχείριση του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού project στην ευρύτερη μέση Ανατολή χωρίς να μπορεί να ελπίζει στην ανοικτή στρατιωτική (και διπλωματική) υποστήριξη και συμμετοχή των άμεσων και έμμεσων συνεταίρων της· τουλάχιστον όχι σήμερα.

Απ’ την άλλη μεριά, ο τρόπος που η Ουάσιγκτον έχει διαχειριστεί την αυτοπρόσωπη στρατοπέδευσή της στη συριακή επικράτεια (: δηλαδή τα ανταλλάγματα που έχει υποσχεθεί στο pkk) δεν είναι μεσομακροπρόθεσμα “βιώσιμος”: δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο τα κράτη που αντιτίθεται στον αμερικανικό έλεγχο της “μεσοποταμίας”. Θα τολμούσαμε μάλιστα να υποστηρίξουμε ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ δεν έχει περισσότερους ή καλύτερους συμμάχους απ’ το μπλοκ της Astana· έχει μόνο το τακτικό πλεονέκτημα ότι βάζει μπροστά την «μεγάλη δύναμή του» (τον αμερικανικό στρατό), ενώ το μπλοκ της Astana περιορίζεται στην «μεσαία» (τον τουρκικό)…

Εμπορικός πόλεμος 1

Παρασκευή 23 Μάρτη. Το ψοφιοκούναβο, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, με την χαρά παιδιού που μόλις έχεσε και περιεργάζεται το κατόρθωμά του, και με την σιγουριά ότι “οι εμπορικοί πόλεμοι είναι εύκολοι, τους κάνεις και τους κερδίζεις”, ανακοίνωσε ότι κόβει κουστούμι στις εισαγωγές απ’ την κίνα, γύρω στα 50 (ή μπορεί και 60) δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Την συγκεκριμένη λίστα με τα είδη που θα φάνε εισαγωγικούς δασμούς δεν την ανακοίνωσε· έχει την σημασία της πάντος. Αναμένεται μέσα στις επόμενες 10 – 15 ημέρες. Ωστόσο ο ψοφιοκούναβος κατήγγειλε το Πεκίνο (με τον Xi δηλώνει «φίλος», καρδιακός περίπου, όμως άλλο η φιλία και άλλο η πατρίδα…) για αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, ενώ υποσχέθηκε ότι αυτός είναι μόνο ο πρώτος γύρος δασμών στις εισαγωγές· που στην εξέλιξη τους θα κάνουν «την αμερική πιο δυνατή και πιο πλούσια».

Το κινεζικό καθεστωτικό ειδησειογραφικό πρακτορία xinhua σχολίασε σήμερα (επειδή το «σήμερα» ξεκινάει ώρες πριν στην ανατολή…) μεταξύ άλλων αυτά:

… Ο Trump και ο σύμβουλός του για θέματα εμπορίου Robert Lighthizer, πρώην υφυπουργός εμπορίου στην κυβέρνηση του Roland Reagan, μπορεί να θέλουν να αναβιώσουν τις εμπορικές μάχες κατά της δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας των ‘70s και των ‘80s.

Ωστόσο, το να ανεβάζεις τους δασμούς στα Κινεζικά εμπορεύματα είναι σα να χρησιμοποιείς εργαλεία του 20ου ή ακόμα και του 19ου αιώνα για να αντιμετωπίσεις προβλήματα του 21ου, της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Τέτοια μέτρα θα διαταράξουν την διασυνδεδεμένη εφοδιαστική αλυσίδα πολλών βιομηχανιών και θα αυξήσουν τα κόστη για τους Αμερικάνους επιχειρηματίες και καταναλωτές.

Σκεφτείτε μόνο τα δημοφιλή iPhones της Apple, που συνδυάζουν Αμερικανικό σχεδιασμό με hardware από διεθνείς προμηθευτές και Κινεζικές αλυσίδες συναρμολήγησης. Η παγκόσμια παραγωγή σήμερα έχει εκμηδενίσει τα εθνικά σύνορα.

Ενώ υπολογίζονται σαν Κινεζικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, τα iPhones παράγονται από αμερικανικές πολυεθνικές που έχουν εργοστάσια στην Κίνα.

…

Μερικές σωστές παρατηρήσεις μαζί με ελεγχόμενα συμπεράσματα… Αγνοούν, μήπως, το ψόφιο κουνάβι και οι από πίσω του συντηρητικοί πως παράγονται τα iPhones και όχι μόνο; Αποκλείεται. Οπότε;

Εμπορικός πόλεμος 2

Παρασκευή 23 Μάρτη. Το Πεκίνο έχει ένα δίκιο όταν μνημονεύει τις global «γραμμές εφοδιασμού» ή/και συναρμολόγησης που θίγονται απ’ τον όποιο εθνικό προστατευτισμό. Έχει ένα παραπάνω δίκιο να ειρωνεύεται επειδή είναι γνωστό ποια είναι η απάντηση του Πεκίνου (και όχι μόνο) σε μια σειρά εμπορευμάτων, πέρα απ’ τους αναπόφευκτους «απαντητικούς» δασμούς στις εισαγωγές στην κίνα: ένα κινέζικο εγοστάσιο / αποθήκη στα προάστεια της Addis Ababa, κάνει μια τελευταία συναρμολόγηση του χ ή του ψ εμπορεύματος (π.χ.: ράβει ένα κουμπί σε πουκάμισα ή βάζει ένα μάτι σε λούτρινα κουκλάκια) και, στη βάση διακρατικής συμφωνίας, το εμπόρευμα εξάγεται απο εκεί στις ηπα και οπουδήποτε αλλού σαν “made in Ethiopia”. Ποιοι δασμοί σε βάρος των κινέζικων; (Αντί για “made in Ethiopia” μπορείτε να βάλετε “made in Egypt” ή “made in e.u.” – ό,τι θέλετε…).

Ωστόσο είναι εντελώς λαθεμένο (και, σε τελευταία ανάλυση, προπαγανδιστικό) να πιστεύει κανείς ότι ο εμπορικός προστατευτισμός / πόλεμος γίνεται με όρους 19ου ή 20ου αιώνα. Οι βασικές οικονομικές παράμετροι μπορεί να είναι παρόμοιες· όχι, όμως, και οι τεχνικές – αυτές που αφορούν τις «προμηθευτικές γραμμές» στην ευρύτητά τους,  γραμμές που είναι πολιτικά κρίσιμες για την επιτυχία ή την αποτυχία.

Το αμερικανικό κράτος, στριμωγμένο μέσα στο κόλπο που το ίδιο προώθησε, την «απελευθέρωση του παγκόσμιου εμπορίου», απειλούμενο στα σοβαρά όχι στην ουρά αλλά στην αιχμή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τι άραγε επιδιώκει; Επιδιώκει τον επαναπατρισμό μεγάλων τμημάτων της παραγωγής, που στα ’90s έγιναν outsourcing στην ασία με κριτήρια χαμηλών μεροκάματων· αλλά έναν επαναπατρισμό υψηλής (ρομποτικής) παραγωγής, όπου η μαζική ανάγκη για χαμηλά μεροκάματα θα εκλογικευτεί, και θα καλύπτεται απ’ τους («παράνομους»…) μετανάστες στο αμερικανικό έδαφος. Μ’ άλλα λόγια οι εμπορικοί δασμοί του ψοφιοκουναβιστάν δεν αποσκοπούν στον επαναπατρισμό των ίδιων εργοστασίων (αμερικανικών εταιρειών) απ’ την ασία στις ηπα· αλλά στη δημιουργία καινούργιων, ακόμα πιο αυτοματοποιημένων / ρομποτικών απ’ ότι τα υπεργολαβικά ασιατικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει η ελπίδα μείωσης του μοναδιαίου κόστους (του «κόστους παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος») και, άρα, ανάκτησης σοβαρών τμημάτων της παγκόσμιας αγοράς.

Πρόκειται για ένα είδος φυγής προς τα εμπρός απ’ την μεριά του αμερικανικού κεφάλαιου, συνηθισμένης και εύλογης μέσα στην καπιταλιστική ιστορία. Αλλά είναι risky business. Και είναι τέτοια όχι επειδή τα «οχυρωματικά έργα» των αμερικανικών εισαγωγικών δασμών (δηλαδή την «περιφρούρηση της εσωτερικής αγοράς» απ’ τους ανταγωνιστές) θα την ακολουθήσουν και οι ανταγωνιστές του αμερικανικού καπιταλισμού. Αλλά επειδή, κυρίως, την ακόμα μεγαλύτερη μείωση του «μοναδιαίου κόστους» μέσω είτε της ακόμα πιο επιθετικής μηχανοποίησης είτε της ακόμα πιο επιθετικής μείωσης των (πραγματικών) μισθών, με σκοπό τα μεγαλύτερα μερίδια απ’ την παγκόσμια αγορά, αυτό λοιπόν θα το κάνουν λίγο πολύ όλοι. Και οπωσδήποτε ο κινεζικός καπιταλισμός και οι ασιάτες σύμμαχοί του. Μ’ άλλα λόγια: αν ο λόγος (κι αυτή ήταν η περίπτωση του 19ου ή του early 20ου) ήταν η ανασυγκρότηση με ορίζοντα κάποια εσωτερική αγορά, τότε τα τείχη για την περιφρούρησή της θα είχαν ένα προσωρινό λογικό νόημα. Όμως…

Όμως ήδη απ’ την προηγούμενη φορά «δομικής καπιταλιστικής κρίσης / προστατευτικής αναδίπλωσης», δηλαδή απ’ την κρίση / αναδιάρθρωση του μεσοπολέμου (δεκαετία του ’30) έγινε ολοφάνερο ότι ακόμα κι αν η όποια εσωτερική αγορά ήταν πράγματι ένα πεδίο αναδίπλωσης, δεν ήταν αρκετή για την καπιταλιστική δυναμική. Πολύ γρήγορα η αναμέτρηση (τότε…) αφορούσε τον πλανήτη στο σύνολό του. Οι πιο έξύπνοι ανάμεσα στους τότε διανοούμενους του κράτους και τουκεφάλαιουτο καταλάβαιναν, χρόνια πριν ξεσπάσει ο β παγκόσμιος. Γι’ αυτό ακριβώς ούτε τα δασμολογικά ούτε τα νομσιματικά «προστατευτικά μέτρα» εκείνης της εποχής αποδείχθηκαν επαρκή. Ήταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ένας παγκόσμιος πόλεμος. Το «κάνω τον γείτονα ζητιάνο» που κορόιδευε ο Κέυνς τότε, είχε μια «συνεπή συνέχεια»: κάνω τον γείτονα ερείπια…

Εμπορικός πόλεμος 3

Παρασκευή 23 Μάρτη. Η διαφορά της “κρίσης της παγκοσμιοποίησης” των πρώτων δεκαετιών του 20 αιώνα και της προστατευτικής αναδίπλωσης σαν “απάντηση” τότε, με την σημερινή κρίση / αναδιάρθρωση, δεν είναι τυπική. Τυπικά πρόκειται για το ίδιο ακριβώς φαινόμενο. Η διαφορά, μια δυναμική διαφορά, έγκειται στην παραγωγικότητα της εργασίας. Είναι τώρα τόσο υψηλή ώστε η ρομποτική μεσολάβηση (της ανθρώπινης εργασίας) στις ηπα ΔΕΝ είναι δυνατόν να απαντήσει στις ανάγκες συσσώρευσης του αμερικανικού κεφάλαιου με όρους “εσωτερικής αγοράς εργασίας και εμπορευμάτων”, ούτε καν για τα 4 ή 5 χρόνια που αυτό έγινε στην εποχή του new deal. Λέμε: δεν μπορεί να “οχυρωθεί για λίγο” το αμερικανικό κεφάλαιο, υπομένοντας τις αντίστοιχες οχυρώσεις των ανταγωνιστών του, ώστε να συσσωρεύσει τεχνολογία, χρήμα και πειθαρχημένη εργασία και να επιτεθεί μετά διεκδικώντας την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτά τα δύο, η οικονομική αναδίπλωση και η στρατιωτική επέκταση συμβαίνουν (ή πρέπει απ’ την σύγχρονη καπιταλιστική άποψη) σχεδόν ταυτόχρονα. Εν μέρει σε “αργή κίνηση”… Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι μια εξαιρετικά σύνθετη κατάσταση.

Αυτός είναι ο λόγος (κατά την γνώμη μας) μιας ορισμένης ασυμμετρίας στον εξελισσόμενο και οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό – μιας ασυμμετρίας που δημιουργεί οφθαλμαπάτες ως προς τους συσχετισμούς δύναμης στην προοπτική τους. Ανάμεσα σε κράτη / κεφάλαια που έχουν ακόμα καλά περιθώρια “εσωτερικής ανάπτυξης” και μπορούν να την χρησιμοποιήσουν σαν εφαλτήριο “οικονομικής επέκτασης”· και σε κράτη / κεφάλαια που έχουν μικρά ή ελάχιστα τέτοια “εσωτερικά” περιθώρια (σε συνθήκες ειρήνης, δηλαδή χωρίς μια γενική καταστροφή / ανοικοδόμηση στην επικράτειά τους…), άρα μικρές και κοντοπρόθεσμες “ρεζέρβες” συσσώρευσης· οπότε επείγονται να λύσουν τώρα τους “διεθνείς λογαριασμούς” τους.

Στην πρώτη κατηγορία, των “εσωτερικών περιθωρίων / εξωτερικής επέκτασης” ανήκει η κίνα (απέναντι στις ηπα αλλά και την ευρώπη), το ιράν (απέναντι στο ισραήλ), ακόμα ακόμα και η “καθυστερημένη” ρωσία (απέναντι σε μεγάλο μέρος της  ε.ε.), υπό τον όρο κάποιων ακόμα εσωτερικών αναδιαρθώσεων. Απ’ την ανάποδη μεριά, εκεί που ο προστατευτισμός δεν εξασφαλίζει σοβαρούς όρους “εσωτερικής συσσώρευσης”, άρα είναι μια fake και προσωρινή τακτική, περισσότερο υποδαύλιση των διεθνών εντάσεων παρά ανάπαυλα «εσωστρέφειας» (αν θα ήταν ποτέ δυνατόν!), βρίσκονται οπωσδήποτε οι ηπα.

Σε κάθε περίπτωση: το γεγονός ότι το Πεκίνο θα απαντήσει στους εναντίον του εμπορικούς δασμούς / εμπορικό πόλεμο εκ μέρους της Ουάσιγκτον, αλλά θα το κάνει προσεκτικά και, κυρίως, χωρίς να πανηγυρίζει ότι «έτσι θα γίνουμε πιο δυνατοί και πιο πλούσιοι», δεν είναι θέμα, απλά, διπλωματικής τακτικής ή «εθνικής κουλτούρας». Ο κινεζικός καπιταλισμός, σε αντίθεση με τον αμερικανικό, επεκτείνεται γρήγορα και αποτελεσματικά σ’ όλον τον πλανήτη· έχοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερα περιθώρια «εσωτερικής ανάπτυξης». Αλλά δεν έχει κανένα λόγο να “οχυρωθεί” σ’ αυτά που είναι, έτσι κι αλλιώς, δικά του – να πέσει, σα να λέμε, σε μια “ανάπαυλα τύπου new deal των αμερικανικών ’30s”, ρίχνοντας σε δεύτερη μοίρα, “για μετά”, την προς τα έξω επέκτασή του. Συνεπώς όχι μόνο είναι φανατικός υποστηρικτής του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου αλλά οφείλει να αντιδράσει στα αμερικανικά μέτρα με τέτοιο τρόπο ώστε να στερήσει στο αμερικανικό κεφάλαιο όχι μόνο την «κινεζική αγορά» (αυτήν προστατεύουν οι όποιοι «απαντητικοί» δασμοί του Πεκίνου) αλλά, κυρίως, όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα της παγκόσμιας: στην αφρική, στη λατινική αμερική, στην ασία…

(Και δεν είπαμε τίποτα ακόμα – κάποια άλλη στιγμή θα το κάνουμε – για τον «εμπορικό πόλεμο πρώτων υλών»: μπορεί ο αμερικανικός καπιταλισμός να σχεδίασε και να κατάφερε να γίνει αυτάρκης σε υδρογονάνθρακες, αλλά όσο επαναπατρισμό επιχειρήσεων κι αν πετύχει, θα εξαρτιέται απ’ τις αφρικανικές και ασιατικές «νέες γαίες»…

Που θα βρίσκει άραγε κοβάλτιο η αμερικανική Tesla, για όσο καιρό το υλικό είναι στα νο 1 της τεχνολογίας των μπαταριών, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Musk θα έφερνε όλη την παραγωγή της μπίζνας του πίσω «στην πατρίδα»· ή θα την εκσφενδόνιζε στον “αμερικανικό” Άρη;)

Δείτε

Πέμπτη 22 Μάρτη. Το video ντοκυμαντέρ Kill ‘em all: in the name of the name (από Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους).

Πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η εθνικοφροσύνη αναγεννιέται σαν «το όνομά μας…» Η διάλυση της γιουγκοσλαβίας, η σφαγή των Βοσνίων, ο άξονας Αθήνας / Βελιγραδίου, τα ελληνικά σχέδια για επέκταση προς βορρά, η προοπτική διάλυσης και μοιρασιάς του κράτους της μακεδονίας.

Δείτε κι αυτό: Μεσίστιες γαλανόλευκες και μισοφέγγαρα στις φλόγες: ο ελληνικός αντιτουρκικός ιμπεριαλιστικός παροξυσμός στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, και το ελληνικό όνειρο για την διάλυση της τουρκίας (πάνω στο κύμα του τότε διεθνούς σχεδιασμού για τη μέση Ανατολή): Ίμια, κύπριοι μοτοσυκλετιστές, υπερεξοπλισμός… Ένα video ντοκουμέντο του 2016, απ’ το antifa projector.

Καταδίκη

Πέμπτη 22 Μάρτη. Παραλίγο να το ακούγαμε… (Αλλά αυτό το “παραλίγο” ήταν οικτρή παραίσθηση). Μια ανακοίνωση του είδους η ευρωπαϊκή ένωση καταδικάζει την θρησκευτική προκλητικότητα στην ελλάδα… Ή του είδους η ευρωπαϊκή αριστέρα στέλνει ένα τάγμα επίλεκτων ελεύθερων σκοπευτών για να ενισχύσει τον αγώνα του συνασπισμού της ριζοσπαστικής αριστέρας κατά των φασιστοεκκλησιαστικών συμμοριών… Ή, έστω, μετά από αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης η ευρωπαϊκή ένωση απέκλεισε την ελληνική εκκλησία απ’ τις χρηματοδοτήσεις της, επειδή ξεπέρασε σε κατορθώματα την πολωνική και την ουγγρική κυβέρνηση μαζί…

Μπααααα…. Οι ροζ για το μόνο πράγμα που θέλουν διεθνή βοήθεια είναι “κατά της τουρκικής προκλητικότητας”. Τα υπόλοιπα τα καθαρίζουν με μια εκδήλωση δυσαρέσκειας. Μπορεί να κρατήσουν και μούτρα… Δυνατοί!

…Κοτσαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα….